Askatasuna heeft op 10 januari 2007 de brief bekend gemaakt die Iñaki de Juana Chaos van plan was te laten voorlezen op de verboden bijeenkomst van “El Movimiento pro Amnistía” in de Velodroom van Donostia vorige zaterdag, 06.01.2007 (zie artikel “Hitza eta erabakia, askatasunez” van 07.01.2007).

Hij herinnert eraan dat de situatie van de politieke gevangenen niet verbetert, maar dat zij iedere keer opnieuw, en steeds meer en meer, object zijn van een niets ontziende agressie. Hij haalt zijn voorbeeld aan als slechts één van de vele.

De Juana onderstreept dat alleen het wegwerken van de oorzaken van het conflict een oplossing kan brengen. De erkenning van het politieke conflict, waarvan iedereen de oorzaken kent, kan leiden naar rechtvaardigheid en vrijheid waarvoor nu al generaties lang gestreden wordt. Hij roept dan ook op tot amnestie en alles wat dit inhoudt. Alleen erkenning van het conflict en als gevolg daarvan amnestie, zal zorgen voor de uiteindelijke oplossing.

11-01-2007 om 08:41 geschreven door Natxo  

Gisteren stapten circa 7.000 personen door Iruñea-Pamplona op om de President Sanz van Navarra te tonen dat de Ikurriña een symbool van Navarra is, net zoals “de rode vlag met de kettingen”.

Mogelijk was Geschiedenis niet het sterkste vak van PPist Sanz. Maar zijn haat tegenover de Baskische vlag is een ziekelijke obsessie.

In 1894 werd in Iruñea-Pamplona de Baskische vlag, Ikurriña, getekend door Luis Arana Goiri, de broer van Sabino Arana Goiri (de “vader” van het Baskische nationalisme.). Dit gebeurde op de Plaza del Castillo in Café Iruña dat later beroemd werd omdat de zaak veelvuldig gefrequenteerd werd door Ernest Hemmingway. De vlag hing het eerst uit in een stadje in het uiterste zuiden van Navarra: Castejón.

Navarra kreeg nog een tweede wapen, de Arrano Beltza, de Zwarte Adelaar op het “geluwveld”, die, als hij niet open geplooid is op de Vlaamse Leeuw lijkt. De Arrano Beltza stond op het schild van de koningen van Navarra tot aan Sancho el Fuerte. Bij de slag van Las Navas de Tolosa maakte Navarra op de Moren de ketting die rond de tent van de aanvoerder buit en de parel uit zijn tulband. Deze twee attributen vormen sedert 22 januari 1910 de vlag van Navarra.

Na de overwinning van Franco in 1936 waren alle Baskische symbolen gedurende twee decades verboden. Toch begonnen bij het eind van de vijftiger jaren en het begin van de zestiger jaren Baskische jongeren, zowel van de PNV als van ETA (toen nog hetzelfde), met het recupereren van de Ikurriña. Eerst “vredelievend”. Op Paasdag 1963 en 1966, de Aberri Eguna, Dag van het Vaderland, werd in Pamplona van op een balkon met de hulp van een minivalscherm een enorme Ikurriña “gelanceerd”. Toen er steeds meer arrestaties volgden en de repressie grimmiger werd, verbond ETA de vlaggen steeds vaker aan wat dynamiet en dat werd menig Guardia Civil fataal.

Baskische bergbeklimmers riskeerden meer dan eens hun eigen leven. Tot voor een tiental was er op de enorme rotswand boven Zarautz nog een verweerde geschilderde Ikurriña te bespeuren (nu opnieuw aangebracht, zie bijlage webstek, helemaal onderaan). Op 12 oktober 1967, op de Dag van het Spaanse Ras klauterden twee jongeren ‘s nachts langs de buitenkant naar de top van één der torens van de kathedraal van Burgos en zetten op die manier de volgende dag het Spaanse Ras te kakken. Deze actie zou uitgevoerd zijn door Iñaki Mujika Arregi, “Ezkerra” en Santiago Arrospide, “Santi Potros” die later beiden tot de top van ETA opklommen. (“Ezkerra” leeft nu teruggetrokken in Igeldo terwijl “Santi Potros” een lange gevangenisstraf uitzit.)

Op de Aberri Eguna van 1975, Franco leefde nog, stonden na de Paasmis in de Andramari-kerk in Gernika plots twee personen, verkleed in moderne priesters (“clergyman”) met een Ikurriña, een Europese vlag en een Vlaamse Leeuw het onrecht tegen het Baskische Volk aan te klagen: Volksunie-volksvertegenwoordiger Willy Kuijpers en zijn kompaan, Walter Luyten! Zij werden beiden meteen gearresteerd en het land uitgezet. In Baskenland verschijnt de foto van deze actie nog regelmatig in boeken en bladen. (Zie o.a. “100 jaar Ikurriña”)

In 1977, meteen na de dood van Franco, eisten de zogenaamde “Groep Burgemeesters”, ook uit Navarra, van de Spaanse Regering de legalisatie van de Baskische Ikurriña met het dreigement allemaal af te treden indien niet op hun eis werd ingegaan. Manuel Fraga verklaarde vanuit Venezuela dat ze hiervoor “over zijn dood lijk” moesten omdat de Baskische vlag geen regionale maar een separatistische vlag was. (Fraga werd later president van de autonome regio Galicië (met een eigen separatistische vlag?).

10-01-2007 om 09:05 geschreven door Natxo  

In het Proces tegen Batasuna in Madrid kwamen 13 Ertzainas (Baskische politiemannen) getuigen en niemand bracht nieuwe bewijzen aan die een “buiten de wetstellen” van Batasuna zouden rechtvaardigen. De Ertzainas waren opgeroepen door de Openbare Aanklager, Luzón. De zaak handelde over drie manifestaties van de voorbije zomer in Donostia en één in Lezo.

Op de manifestatie van 11 augustus in Donostia deed er zich volgens de Ertzainas slechts één incident voor toen een betoger een cameraman wilde aanvallen, maar hij werd door andere betogers tegen gehouden. Hoewel één agent leuzen ten voordele van ETA had gehoord, ontkenden de overigen dit. In ieder geval hadden de Batasunaleiders, Otegi, Permach, Joseba Alvarez, Jon Salaberria Josetxo Ibazeta noch Iñigo Balda nooit iets dergelijks geroepen. De agent die het proces-verbaal had opgemaakt herinnerde eraan dat het feit dat de spreker van dienst, Joseba Alvarez, “Leve ETA” zou geroepen hebben enkel werd vermeld door de krant “El Mundo”. Verder verklaarde hij dat op al de video’s die ze hadden kunnen bekijken (TVE, Tele5, ETB, TV3 Canal 9 TVG én hun eigen opname) ze evenmin hadden kunnen horen dat Iñigo Balda dit zou geroepen hebben. “Alvarez had enkel de term ‘guda’, oorlog, gebruikt in verband met de politiek van Aznar jegens Baskenland en dat hij het woord ‘borroka’, strijd, had gebruikt in verband met het antwoord dat de linkse nationalisten op die politiek gaan geven

De tweede manifestatie vond plaats bij de Grote Dag van de feestweek van Donostia op 15 augustus toen de Linkse Nationalisten protesteerden tegen de Spaanse vlag aan het Stadhuis. Op het einde van deze protestmeeting staken enkele gemaskerde personen een plastic spandoek met daarop de Spaanse kleuren in brand om daarop, “niet geïdentificeerd” in de massa te verdwijnen. Een obligaat einde van een dergelijke manifestatie waarbij meestal ook nog een Franse vlag in vlammen opgaat. Het onderzoek hieromtrent ging pas van start nadat de krant El Mundo er gewag van maakte!!! De agent van dienst merkte op dat de hij enkel de leuze “”JO TA KE IRBAZI ARTE” hoorde “Zonder rusten naar de overwinning” (een slogan die trouwens ook tijdens voetbalwedstrijden wordt gescandeerd!)

De derde manifestatie vond plaats op 17 augustus toen Patxi Eskitxabel na 22 jaar uit de gevangenis terug kwam. Het enige mogelijk strafbaar feit vond plaats toen een vertegenwoordiger van Batasuna aan Eskitxabel toch wel een ruiker bloemen overhandigde!!

De vierde manifestatie vond op 17 juli plaats in het naburige LEZO als protest tegen de uitwijzingen en de uitleveringen. Hierbij werd zelfs de Batasuna-burgemeester en een schepen van Lezo gearresteerd. De Ertzainas verklaarden de manifestatie onderbroken te hebben, omdat er een spandoek werd meegedragen met het anagram van (de verboden organisatie) Gestoras Pro-Amnistia. Ze ontkenden “leve ETA’s” gehoord te hebben. Er ging eveneens aandacht naar het feit dat bij deze betoging een auto van de gemeentepolitie voorop reed. Eén van de agenten verklaarde dat de auto er toevallig was om het verkeer te regelen, terwijl een tweede zei dat “andere burgemeesters van andere partijen hetzelfde doen bij andere manifestaties.”

De Ertzainas bleven anoniem en ze getuigden van achter een scherm.

En met deze futiliteiten houdt “één der meest geavanceerde landen van de wereld”, geleid door “democraten” (om de woorden van Aznar te gebruiken) zich een hele dag bezig!

09-01-2007 om 09:09 geschreven door Natxo  

In een communiqué, vandaag 09 januari 2007 verstuurd aan de krant GARA, verklaart ETA verantwoordelijk te zijn voor de aanslag op de luchthaven Barajas.

ETA handhaaft het staakt-het-vuren van 22 maart 2006

ETA had zeker niet de bedoeling slachtoffers te maken, en klaagt aan dat de autoriteiten geen rekening hebben gehouden met hun waarschuwing, tot 3 maal toe. De exacte plaats van de bomauto werd vrijgegeven. Ook de waarschuwing niet aan de bom te komen, werd doorgegeven. ETA vraagt zich af waarom de parking dan niet volledig ontruimd werd, terwijl 1 uur op voorhand de waarschuwing bekend raakte.

ETA stelt de regering, de PSOE en de PNV van Imaz verantwoordelijk voor de ernstige situatie.

ETA drukt kristalhelder de wil uit om het vredesproces te stimuleren en te versterken, maar verwittigt terzelfder tijd dat zij het recht voorbehouden te reageren als de aanvallen op de abertzales en op Euskal Herria blijven voortduren.

09-01-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  

Overgenomen uit : “http://vanzabildiatotzabildia.spaces.live.com/Blog”

De onderstaande brief is geschreven op vrijdagmiddag 12 maart 2004 aanslag. Veel namen en elementen waar tijdens de trekking over gesproken is zijn er in terug te vinden... (voor de liefhebbers van politiek!)

Ik ben geen Bask, maar een Belg die sinds 2000 in Baskenland woon. Ik kan jullie wel iets vertellen over de gemoedstoestandvan mijn omgeving. Ik zal er ook wat persoonlijke commentaar aan toevoegen. De tekst heb ik spontaan geschreven en is geen doorwrocht werkstuk. Ik kan alle feiten die ik vermeld staven. Ik begrijp datditvoor de mensen die de aanslagen van gisteren meemaakten misschien geen prettige lectuur is, maar ik denk dat deze verder wel relevant is voor wat er in Spanje aan het gebeuren is. Het is een beetje tegengif voor het continue bombardement van eenzijdige informatie die we allemaal ondergaan.

De mensen hier zijn verslagen. Ik was gisteren in San Sebastian en nam ook de trein. Ik heb bijna alleen sombere gezichten gezien. Ook mensen uit Baskisch Nationalistische middens zijn zwaar aangeslagen, misschien zelfs nog meer dan andere mensen (Zou het kunnen deze onmenselijkheid in naam van de Baskische zaak is uitgevoerd?). Het volstaat het redactionele stuk in Gara, de krant van Batasuna en Cº,te lezen om te begrijpen dat dit door bijna iedereen vreselijk wordt gevonden. De verklaringen van Otegi, de leider van het verboden Batasuna zijn duidelijk: "Dit is niet ETA, dit kan niet ETA zijn want zo onmenselijk zijn wij niet." Alhoewel ik Otegi een vreselijk mannetje vind, ben ik geneigd hem te geloven. Batasuna heeft nooit verpinkt bij het goedkeuren van ETA-aanslagen. Hij verwees naar 'Islamitische fundamentalisten'. Het kan natuurlijk dat ETA, of een fractie van ETA, buiten de structuren om heeft besloten om zo iets vreselijks te doen. Maar ETA kenmerkt zich door een ijzeren discipline (ETA deinst er niet voor terug om dissidenten te vermoorden). Het zou ook kunnen dat het een 'ongeluk' is geweest waarbij de verantwoordelijke voor het waarschuwen van de hulpdiensten zijn 'werk' niet heeft gedaan (de laatste lichting Etarras is bepaald onhandig).

Het is waar dat ongeveer de helft van de mensen die in Baskenland wonen flirt met het idee van een onafhankelijk Euskadi (Euskal Herria), waarbij men naast de drie provincies van 'la Comunidad Autonoma Vasca' (Gipuzkoa, Bizkaia en Alava) ook de provincie Navarra en de drie Franse 'provinties' (Lapurdi, Benaparra, en Zuberoa) insluit in dit utopisch Baskenland. In dit droomland zal Baskisch worden gesproken (naast Spaans en Frans) en zal de Baskische 'levenswijze' niet voortdurend bedreigd worden door het centralisme van Madrid en Parijs. In de praktijk weet niemand goed hoe dit gerealiseerd moet worden (het lijkt mij eerlijk gezegd een knettergek idee). De mensen die dit voorstaan, noemen zichzelf Abertzales. Er zijn twee strekkingen. De PNV-strekking (Partido Nacionalista Vasca) en de Izquierda Abertzale (waartoe onder andere Batasuna behoort). De PNV is een conservatieve partij, terwijl de Izquierda Abertzale er een eerder Marxistische visie op nahoudt. Het wringt dus meer dan een beetje tussen deze twee strekkingen (er is ook nog EA, die tussen beide in schippert).

Het basisidee is dat het Euskera (Baskisch) als eeuwenoude taal bedreigd is. Ik vind het Euskera een prachtige oude taal, rijk aan oude concepten (bijvoorbeeld veel snijvoorwerpen bevatten de stam aiz- wat afstamt van haitz, rots of steen: aizto, mes; aizkora, bijl; aiztur, schaar). Je waant je zo direct onder het prehistorische herdersvolk in de Steentijd (aberrats: rijk, hij die veel dieren heeft). Het is verder een zeer ingewikkelde taal met meer dan 15 verbuigingen, zeer uitgebreide reeksen hulpwerkwoorden. Er is het grapje onder de studenten dat je meer dan een jaar moet studeren om tegen een meisje/jongen te kunnen zeggen in het Euskera: "Ik hou van jou". Genoeg frivoliteit.

Tijdens de Franco-tijd is het er vreselijk aan toe gegaan in Baskenland (zoals trouwens in de rest van Spanje). Het Baskisch was verboden (tot op grafzerken toe werden de namen verspaanst), een enorme politieke repressie, vervolging, standrechterlijke executies (mensenjacht door deGuardia Civil in de bergen), enz.Baskenland heeft een traditie van guerilla-maquís of hoe je het wil noemen. Verder heeft Baskenland een enorm industrieel potentieel (een ‘goudmijntje’ voor technische vertalers) en was tijdens het Franco-tijdperk één van de broeinesten vanillegale syndicale acties die vaak bloedig werden neergeslagen, en in de straten vele doden achterlieten. In deze repressieve sfeer van enerzijds een 'nationale droom' en anderzijds syndicale actieontstond de verzetsgroep ETA op het einde van de jaren 50 en evolueerde in de jaren 60 tot een 'bevrijdingsleger' voor Euskadi.Eens gearresteerd (indien niet ter plekke doodgeschoten) stonden de leden zeer zware straffen te wachten. Eén van de kenmerken van dit fanatieke gedoeis de stoïcijnsheid waarmee de leden de martelingen, willekeurige arrestaties, enorme gevangenisstraffen enz. ondergaan. Het lijkt hun allemaal niet te deren (en dat blijft nu ook nog waar). De documentaire 'El proceso de Burgos' laat horen hoe de ETA-leden de verbouwereerde rechters uitdagen, terwijl ze weten dat ze ter dood zullen worden veroordeeld (later onder internationale druk omgezet in gevangenisstraffen). Deze film is volgens mij een zeer verhelderend document. ETA vermoorde in 1973 de gedoodverfde opvolger van Franco. Bij syndicale actie wordt zelfs buiten Baskenland door de arbeiders naar ETA gerefereerd. ETA had prestige. Na 'la transición' legt een deel van ETA de wapens neer en voegt zich uiteindelijk bij de traditionele partijen (ETA político militar). Ondertussen blijft een radicale vleugel (ETA militar) aanslagen plegen. De vervolging is ook niet van de poes en het folteren en standrechtelijk executeren gaat gedeeltelijk verder in Baskenland (er heeft geen zuivering plaatsgevonden onder de Guardia Civil na ‘la transición’). Er wordt totaal geen aandacht besteed aan de mensenrechten en de politie kan handelen naar eigen goeddunken zonder veel controle Onder de socialistische regering van Filipe Gonzalez wordt in de jaren 80 in Baskenland in kringen van de Guardia Civil, de Policía Nacional en de 'gobernadores civiles' van Gipuzkoa en Bizkaia plannen gesmeed om ETA manu militari op illegale wijze uit te roeien (GAL: Grupos Antiterroristas de Liberación). Hierbij worden huurmoordenaars uitgestuurd naar Frans Baskenland en het 'Departement des Landes' om vermeende Etarras te vermoorden en te ontvoeren naar Spanje. Bij dit soort acties werden onschuldige mensen gedood, naast Etarras. Sommigen werden naar San Sebastian ontvoerd waar zij na foltering in duistere lokalen van de politionele diensten (de kazerne van 'Intxaurondo' - bij de noteboom - in San Sebastian is hierbij zeer berucht) vermoord. Mensen verdwenen plots en nooit meer werd iets van hen gehoord. Het was een publiek geheim wat er met hen gebeurd was (la guerra sucia). De regering greep niet in (of was betrokken?). Tot op een dag een Frans zakenman klacht indient tegen de Spaanse staat wegens ontvoering en foltering. De politionele diensten hadden de verkeerd man laten ontvoeren. Dit heeft geleid tot de beruchte GAL-processen.

Dit allemaal om de paranoïde wereld te schetsen waarin het drama van het ETA-terrorisme is ontstaan en geëvolueerd. De ultra’s van ETA zijn compleet autistisch. Pijn en leed schijnt hun niet deren. Ze zijn bereid zich op te offeren voor hun Euskadi.

De regering voert 'la dispersión' in. ETA-gevangenen worden 'verspreid' over de ganse Spaanse geografie (die loopt tot in Canarias!). Om hun zoon of dochter 20 min. te zien moeten vader, moeder, broer of zus vaak tot 1000 km reizen. Zij hebben tenslotte niets misdaan. Deze politiek van verspreiding werd uitgedokterd om de re-integratie na de celstraf te bevorderen (weg van de ETA-invloed in Baskische gevangenissen). In de praktijk wordt dit als een extra - niet in de wet voorziene -straf gezien (en is dat het ook in de praktijk). Dit is één van de grote eisen vanuit Baskenland: breng de ETA-gevangenen dichter bij huis.

Het zijn hier de dagelijkse familiale drama's; de grote schrik van Baskische ouders is op een dag te moeten vernemen dat je zoon of dochter bij ETA hoort. Iedereen heeft hier vrienden die in ETA 'verschwunden' zijn. Soms zijn het geweldadige figuren, maar vaak ook 'rechtlijnige' jongeren, waarvan je niet kan begrijpen hoe het mogelijk is dat ze zich aan zoiets overgeven (de dochter van de lerares Engels van mijn vrouw bleek op een dag betrokken te zijn bij de moord op Ernest Lluch; via vrienden die haar bezoeken in de gevangenis van Soto de Real weten we van alles over haar - zij blijkt nu pedagogie te willen studeren). Niemand begrijpt iets van de 'depersonificatie' die iemand ondergaat. Zo heeft iedereen hier kennissen, familie of vrienden die bij ETA betrokken zijn, of zijn geweest. Dit wordt hier in Baskenland als zeer dramatisch ervaren. Een typische Baskische, politiek actieve familie telt tenminste één politicus die met lijfwachten door het leven moet (PSOE of PP), een paar nationalisten, en een neef of nicht bij ETA.

Wat mij sinds het begin heeft verbijsterd is de haat die hier leeft en gecultiveerd wordt. Het feit dat jonge, schijnbaar normale mensen zich langzaam converteren in een autistische vreselijke persoonlijkheid. Alle vreselijkheden vanwege de Spaanse staat (zie verder) worden hier uitvergroot, gecultiveerd en vaak ook door weldenkende mensen overdreven. Ik heb met mijn vrouw, die een 'echte Baskische' is, maar er helemaal geen nationalistische gevoelens op na houdt, voortdurend discussies over de politionele repressie. Mijn vrouw wordt verschrikkelijk zenuwachtig bij een politieversperring. Ze denkt dat ze mogelijks door de Guardia Civil zal worden mishandeld. Na een inbraakpoging in onze auto moesten we helemaal omrijden om de aangifte toch maar niet bij de Guardia Civil te moeten doen. Haar vader, een man uit Segovia, had het ongeluk om zo'n 15 jaar geleden eventjes te zijn ontvoerd door Etarras die met zijn auto een bankoverval hebben gepleegd en daarna netjes de auto in een bos zonder schade achterlieten. Zijn getuigenisverklaring bij de Guardia Civil was een zeer pijnlijke ervaring in de zin dat hij aanvankelijk als verdachte werd beschouwd. Het is iets waar hij nu nog steeds niet over wil praten.

Ik ben vaak tegengehouden door de Guardia Civil en telkens uiterst correct behandeld. Maar de schrik leeft hier wel.

Sinds het bestand van ETA eind de jaren 90 werd er openlijk gedroomd van een Baskische staat. Er was het akkoord van Lizarra - Estella (waar de Baskische regering met ETA onderhandelde over een staakt het vuren en het manoeuvreren naar de onafhankelijkheid). Na het hervatten van de terreur vanwege ETA heeft de Baskische regering van Ibaretxe de betrekkingen met Batasuna verbroken (officiële tenminste). Het 'Plan Ibaretxe' waarbij als voorwaarde werd gesteld het 'neerleggen van de wapens' vanwege ETA voor het organiseren van een referendum over 'zelfbeschikking' volgens het fameuze 'Plan Ibaretxe'. Dit plan is volgens mij heel vaag, en laat in het midden of Baskenland onafhankelijk zal zijn of niet. Het is volgens mij een nogal idioot plan dat aanneemt dat de Baskische regering de Spaanse grondwet kan herschrijven. Ik denk niet dat veel mensen geloven in dit plan (het maakt deel uit van de Baskische droom), maar voel wel dat veel mensen graag eens via een referendum zouden willen duidelijk maken dat ze niet bij Spanje horen. Ik denk dat Ibaretxe oprecht probeert het geweld van ETA te verhinderen. Ook enkele leden van de PNV (zijn partij) zijn vermoord, naast vele leden van 'zijn' Ertaintza (de Baskische autonome politie). Ik heb ook met enkele kleine industriëlen van PNV-strekking gesproken die toegaven te worden afgeperst door ETA. De 'dagelijkse bomaanslagen' en brandstichtingen van ETA die de nationale pers nooit halen werken evenzeer op de zenuwen van de PNV-industriëlen als van de rest van de bevolking. Iedereen wil eigenlijk van het kankergezwel ETA af. We durven hier wel bordje 'ETA EZ - ETA NO' niet voor onze deur hangen.

In dit klimaat van enerzijds de grove schendingen van de mensenrechten vanwege ETA (de dagelijkse bedreiging van politici, journalisten en tegenstanders van ETA in de zgn. 'kale borroka' waarbij gemaskerde jongeren brandstichten, bommetjes plaatsen, bedreigen en op andere manieren het leven onmogelijk maken - de dagelijkse realiteit in Euskadi!) en anderzijds de politieke strijd tussen de 'constitutionalisten' (los buenos) en de 'independentistas' (los malos) worden zowel vanuit Madrid als vanuit Vitoria (de hoofdplaats van de Baskische Autonome regio) de communicatiemedia bespeeld, en worden we dagelijks ingelepeld hoe idioot de Centrale Regering (via de Baskische televisie) of de Baskische regering (vooral via TVE) wel is. Het is te pas en te onpas al 'plan Ibaretxe wat de klok slaat. Ik denk dat de doorsnee Spanjaard stilaan Baskenland haat omdathet zowat de helft van het journaal inneemt, terwijl de economische problemen van bijv. Andalusië misschien veel belangrijker zijn (ik zeg maar iets). De centrale regering gebruikt ETA te pas en te onpas om de oppositie van zwakheid of weet ik het veel te beschuldigen. Noch Maragall, noch Carrod, noch Ibaretxe zijn handlangers van ETA, laten we een beetje objectief blijven. Wie niet geloofd in de anti-terrorismepolitiek van de regering is een medestander van ETA volgens de regering.

EenBaskische cineast, Julio Medem, maakt een naar mijn smaak tamelijk objectieve documentaire over het Baskisch conflict (La Pelota Vasca; misschien moeilijk te begrijpen voor wie het referentiekader mist), waarbij uitdrukkelijk iedereen op respectvolle wijze aan het woord wordt gelaten, en waarbij ironie en zelfkritiek niet ontbreken, wordt volledig zwart gemaakt vanuit Spaans nationalistische kringen, door de Minister van Cultuur (die daarna toegeeft de film niet te hebben gezien) en door de Asociación de Victimas del Terrorismo. Er wordt opgeroepen de film te boycotten, Medem wordt overal belaagd. De arme man heeft niks met ETA te maken en is het slachtoffer van een compleet idiote heksenjacht die niets met ETA te maken heeft. Gelukkig voor hem kwamen zijn collega's uit de filmwereld hem ter hulp.

Wat mij persoonlijk nogal heeft aangegrepen, en mij misschien de ogen heeft geopend is de sluiting van de Baskische krant Egunkaria vorig jaar. Dit was de enige krant die volledig in het Baskisch verscheen, waaraan ik zelf een paar keer heb meegewerkt en waar enkele vriendenjournalisten werkten. Op een dag wordt de krantenredactie met veel machtsvertoon door de Guardia Civil bezet en worden een tiental mensen gearresteerd onder de terrorismewetten (verschillende journalisten en o.a. de hoofdredacteur) op order van 'juez de la Audiencia Nacional' Garzón. De krantenredactie wordt gesloten, alle werknemers staan op straat. De directie van de krant wordt beschuldigd de 'witwasmachine' van het geld van ETA te zijn. Zware beschuldigen dus. Na enkele dagen komen de meeste mensen terug vrij (de meeste op borgtocht). In het journaal van de Baskische televisie kon je de beelden zie van die mannen bij het verlaten van de gevangenis, duidelijk zeer aangeslagen. Martxelo Autamendi, de hoofdredacteur verklaart te zijn gefolterd terwijl hij door de politionele diensten werd ondervraagd. De Minister van Binnenlandse Zaken wimpelt het ter plekke af als complete nonsens (In Spanje wordt niet gemarteld). Hier in Baskenland kan je overal foto's zien van ETA-gevangenen die blijkbaar zwaar zijn mishandeld tijdens hun ondervraging. Wie gearresteerd wordt onder de terrorismewetten kan 72 uur worden vastgehouden door de politie alvorens voor de rechter te verschijnen, en alvorens op een vertrouwelijke advocaat beroep te kunnen doen. Ik heb er op gelet. In Baskenland gebeuren aanhoudingen vaak op donderdag, zodat men een extra zondag heeft (Men kan blijkbaar pas op maandagmorgen voor de rechter verschijnen).

De beschuldiging van foltering tijdens de politieverhoren zijn zeer frequent in Baskenland. Het kan nu natuurlijk zijn dat in een aantal gevallen dit compleet verzonnen is (ik twijfel er zelfs niet aan). Maar er wordt nooit aandacht aan besteed in Spanje. In het algemeen vindt 'Jan met de pet' het zelfs goed dat vermeende terroristen gefolterd worden. Ik niet. Ik denk dat het compleet onproductief is mensen te folteren (op een dag komen ze terug vrij als monsters), los van het feite dat het niet past in mijn humanistische levensvisie. De GAL-affaire, de foltering en de 'disperción' zijn de favoriete thema's die de ETA-extremisten gebruiken in hun propaganda tegen 'Spanje' en bij de werving van hun militanten.

Ik was zeer verbaasd dat zelfs El País geen aandacht besteedde aan de verklaringen van Otamendi over foltering. Spanje wil niet weten dat onder de terrorismewetten maatregelen worden genomen die onwettelijk zijn en bovendien contraproductief zijn, en nog meer haat creëren. Otamendi is een man die in Baskische culturele middens gerespecteerd wordt. En ik voelde hier heel goed dat zelfs mensen van de PSE (Baskische Socialisten) er niet aan zijn verklaringen twijfelden.

De krant is en blijft gesloten. Dit is niet de eerste keer dat dit gebeurt in Baskenland. De krant Egin werd gesloten in 98 onder beschuldigingen van bendevorming (de juridische omschrijving doet er hier niet toe), de persen werden vernield en het kwam nooit tot een rechtszaak. Hetzelfde verhaal is aan het gebeuren met Egunkaria. In november vorig jaar werden opnieuw enkele mensen gearresteerd en daarna terug vrijgelaten (de beschuldigingen gingen over toen slechts over belastingsfraude).

In Baskenland wordt slordig omgesprongen met de rechtstaat. De staat heeft het monopoly van het geweld, maar moet dit ook correct aanwenden, en controleren of haar macht niet misbruikt wordt vooral waarbij het over zulke onrustverwekkende zaken als terrorisme gaat. Het lijkt of men zich in Madrid helemaal niet interesseert voor wat er hier in de mensen hun hoofd omgaat (ik heb het hier over opgevoede weldenkende mensen). Het feit dat mensen bedreigd worden of het slachtoffer worden van terrorisme, kan geen excuus zijn voor het niet naleven van basisnormen in de behandeling van gevangenen, het mishandelen van mensen (waarvan de schuld nog niet eens vaststaat) en het misbruiken van de terrorismewetten om de Baskische culturele middens te bedreigen.

De waarheid is vaak niet wit of zwart maar grijs. ETA is geïnfiltreerd in de Baskische culturele organisatie, in banken (waar ze gegevens verstrekken aan ETA over wie afgeperst kan worden), tot zelfs in de politie (regelmatig wordt er bij de stadspolitie eentje uitgevist), in het gevangeniswezen. Dus op de keeper beschouwd is alles ETA. Kortom de toestand is ernstig en vraagt veel meer beleid dan er met de vage borstel door te gaan.

Als men wil dat ETA de wapens neerlegt zal men maatregelen moeten nemen om degenen die nu in de clandestiniteit ergens in Frankrijk leven een bestaansminimum te bieden, ze te scholen, ze psychologisch te begeleiden (zoals in Noord-Ierland aan het gebeuren is). Het wanttrouwen tegenover de Spaanse staat dat in Baskische middens leeft zal moeten weggenomen worden, door een eerlijke objectieve rechtsgang (en ook veroordeling van de folteraars, en het uitbannen van deze praktijken), het respecteren van andere meningen, er zal een soort 'waarheidscommissie' nodig zijn die het verleden doorlicht om af te geraken van het idee van de ‘goeien’ en de ‘slechten’

Nooit praten met terroristen is voor mij onzin. Een vertrouwensman van Aznar is gaan praten met ETA in 1997. Se hace la paz con el enemigo. De poging van Rovira Carrod om met ETA te gaan praten is afgedaan als collaboratie. De man is verguisd. Maragall is verguisd. Wel. Het zullen mensen als Carrod zijn (of je het eens bent met hun standpunten of niet) die mogelijk de ETA-top kunnen overtuigen op te houden met hun zinloos gedoe. Carrod is een man die in Baskenland zeer gerespecteerd wordt en die er in Catalunya zelf is in geslaagd om het geweld van Terra LLure te doen stoppen.

Ik ben in tegenstelling tot de meeste Basken voor een politieaanpak (maar dan op correcte wijze) en voor een parallelle aanpak waarbij psychologische, sociale aspecten worden aangepakt, waarbij wordt voorkomen dat zelfs de gewone mensen er paranoïde ideeën op na houden. Pas dan zal er vrede kunnen groeien in Baskenland.

In Baskenland is er een vredesbeweging Elkarri, die niet zoals Basta Ya, alles wat Baskisch is verketterd. Ze heeft zinvolle therapeutische voorstellen, maar wordt verder in Spanje compleet doodgezwegen. Er is Aralar en Zutik, partijen die zich van Batasuna hebben afgescheurd omdat ze het ETA-geweld radicaal veroordeelden, daar wordt ook nooit verder over gesproken in Spanje. Wie wel belang heeft in het blijven duren van het Baskisch probleem zijn de beveilingsbedrijven die lijfwachten leveren aan bedreigde personen en aan de regering. Mayor Oreja spande een rechtszaak aan tegen Xabier Arzallus toen die beweerde dat de familie van Mayor Oreja, Minister van Binnenlandse Zaken in de eerste regering van Aznar, grote economische belangen heeft in de beveiligingssector. De rechtbank gaf het gelijk aan Arzallus. De familie Mayor Oreja heeft belangrijke economische belangen in Eulen Seguridad-Protecsa. Jaime Mayor Oreja is dan ook een van de radicaalste politici betreffende de aanpak van Baskenland. Het is niet erg koosjer dat zijn broer José María Mayor Oreja bestuurslid is van voornoemde firma terwijl hijzelf en zijn opvolger Rajoy gebruik maken van de diensten van voornoemde bedrijven voor miljoenen Euro’s. Hierover is vorig jaar in de nationale pers (bijna) niet gerept, maar de paranoïde Basken hebben het wel gelezen (en wisten het al).

08-01-2007 om 10:24 geschreven door Natxo  

De Rechter van Penitentiair Toezicht van dienst, Ruth Alonso (zie foto), strijkt opnieuw heel Spanje tegen de haren in door twee Baskische politieke gevangenen in voorlopige vrijheid te stellen, omdat ze 2/3 van hun straf achter de rug hebben. Een maatregel die voorzien is in de wet (artikel 36 van de Código Penal). Niettegenstaande de wet wordt toegepast, werd Ruth Alonso overspoeld door een tsunami aan verwijten, protesten en verdachtmakingen door de democraten van het eigen gelijk.

Het gaat om Luis Mari Azkargorta die 14 jaar doorbracht in vrijwel alle Spaanse gevangenissen en María Angeles Pérez del Rio die er bijna elf jaar heeft opzitten. Beiden werden bij hun arrestatie gefolterd en werden veroordeeld na de verklaringen die ze tijdens deze folteringen aflegden. Askatasuna herinnert eraan dat er nog meer dan 100 gevangenen in dezelfde omstandigheden verkeren.

De rechtlijnigheid van magistrate Alonso is merkwaardig. Zij volgde scrupuleus de wet, tegen alle druk in.

In 1998 liet zij de toenmalige veroordeelde Jon Idígoras op bezoek gaan bij de gevangene Joseba Martín. In 1992 verleende zij de voorlopige vrijheid na 3/4 van hun straf aan Isidro Etxabe en Juan Antonio Urrutia, in 1994 aan José Ramón Bidaburu, in 1995 aan José Miguel Latasa Guetaria, in 2002 aan Felix Ramón Ostoaga, in 2003 voor Pedro Narbarte Gil. Er zijn nog een paar voorbeelden. Telkens kreeg de magistrate het hard te verduren, ondanks het feit dat zij de wet toepaste. Bij een gelijkaardige vrijlating door Alonso kondigde het PP-regime Aznar meteen een wetswijziging aan die dit in de toekomst zou beletten. De Dienst van Penitentiair Toezicht werd ook overgeheveld naar de Audiencia Nacional. Hierover verklaart de magistrate:

Ruth Alonso, Magistrada de la Sección Primera de la Audiencia Provincial de Bilbao:

«En la práctica existe una cadena perpetua encubierta»
(In de praktijk bestaat er een verdoken levenslange straf)

08-01-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  

Gisteren, 6 januari 2007, had “El Movimiento pro Amnistía”, de beweging voor Amnestie, verzamelen geblazen in de velodroom van Anoeta te Donostia. De dag voordien had de Audiencia Nacional de bijeenkomst verboden en de regering van de Baskische Gemeenschap had de daarop volgende betoging verboden (recht op vrije meningsuiting bestaat niet voor Basken). En dan is men verwonderd dat er protest komt. De beweegredenen voor de bijeenkomst, was een plan aanreiken om uit het slop te raken.

De velodroom was hermetisch afgegrendeld door de oproeppolitie van de Ertzaintza (de Beltzas genoemd, omdat ze in het zwart gekleed zijn met bivakmutsen op) en dus werd beslist om, ondanks het verbod, toch een betoging te houden, wat ook gebeurde. Duizenden en duizenden nationalisten kwamen op voor hun rechten. Het hadden er nog veel meer kunnen zijn, maar de Guardia Civil had buiten de stad een groot aantal bussen tegengehouden en iedereen doen uitstappen. Bij het tegenhouden van de autobussen buiten de stad werd een medewerker van de Parijse radio Txalaparta, Sebastian Bedouret, aangehouden. Hij maakte deel uit van een internationale delegatie die de bijeenkomst wilde bijwonen.

De PNV, de zogenoemde nationalistische partij die alle dissidente en rechtlijnige nationalisten de mond snoert, kreeg de volle laag: “PNV español”, de PNV is Spaans! Dit is de hoogste vernedering die Bask kan ondergaan. Ook de ordetroepen van de Ertzaintza kregen er van langs: “Zuek ere txakurrak zarete”, ook jullie zijn honden. Txakurrak is een scheldnaam voor de Guardia Civil.

Op aansturen van de Ertzaintza die er op wees dat de betoging verboden was, nam een vertegenwoordiger van “El Movimiento pro Amnistía”, met name Juan Mari Olano, zijn verantwoordelijkheid op en onder het zingen van het lied van de Baskische soldaat "Eusko Gudariak", werd de vreedzame betoging beëindigd. Vreedzaam? Dat dacht men. Toen de massa zich wilde verspreiden, begon de afgerichte politie plots op de menigte in te slaan en werden de grootste anti-oproepmiddelen bovengehaald. Alle straten rondom de betoging zagen zwart van “telegeleide” politiemarionetten.

07-01-2007 om 09:01 geschreven door Natxo  

Jammer genoeg zijn die gebeurtenissen wel degelijk geloofwaardig en ook echt gebeurd.

Het verhaal verscheen deze week in de krant “Gara”. De Spaanse politie heeft een dossier aangelegd tegen een koppel woonachtig in Asturias, omdat zij Basken ontvangen hebben in hun huis: familieleden, kennissen en ouders van politieke gevangenen die hun zoon of dochter in de gevangenis van Villabona kwamen bezoeken. Heel toevallig ontdekte een advocaat het dossier bij de Audiencia Nacional, waarbij het koppel verdacht werd van “samenwerking met ETA”. Als bezwarende omstandigheden werden aangevoerd dat het koppel in Hernani (Baskenland) gewoond heeft, dat zij geabonneerd waren op het tijdschrift “Ardi Beltza” van Pepe Rei en dat zij aanwezig waren op de marathon van Donostia (volgens die geflipte politie wordt die marathon ingericht door ETA) .

Zonder het minste vermoeden of argwaan wordt het koppel al jaren lang bespioneerd en wordt hun telefoon afgeluisterd. Het koppel verklaarde aan “Gara” dat er een gedetailleerd verslag over hen bestaat sedert halverwege de jaren 90: hun gewoontes en gebruiken, hun telefoongesprekken, enz…

De Audiencia Nacional moest noodgedwongen de zaak seponeren, maar de Spaanse politie wist van geen ophouden. Nu werd er openlijk tegen hen opgetreden. Na een ondervraging van het koppel op het politiebureau waren documenten verdwenen. Resultaat, het koppel werd van diefstal beschuldigd, tot dat de documenten op het bureau van een andere politieagent werden teruggevonden.

Te zot om los te lopen is het feit dat een telefoongesprek vanuit een grot (de man heeft als hobby speleologie) naar een kennis in Errenteria (Baskenland) uitgelegd werd als een geheime afspraak. De kennis zou een Etarra zijn (hij was bij de vakbond LAB), en het gesprek zou vanuit een “zulo” gevoerd zijn (een zulo is een schuilplaats waar ETA wapens verbergt).

Waartoe een jarenlange hersenspoeling door de rechtse media (ABC, COPE, EL PAÍS, EL MUNDO…) kan leiden. “Manicomio” is Spaans voor gekkenhuis.

06-01-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  

In de krant Gara, exact 2 jaar geleden, oppert de schrijver Carlo Fabretti de stelling: “Stel dat ik Guardia Civil was…”.

Hij zegt dat hij zich als schrijver vaak in de plaats van een personage moet stellen. “Stel dat ik een eerbaar Guardia Civil was en een intelligentiequotiënt van 70 had (het minimum om aanvaard te worden)…” [Een aantal jaren geleden werd vastgesteld dat steeds meer kandidaten voor de Guardia Civiles en militairen het minimum-IQ niet haalden. Daarvoor vond men in Spanje de volgende intelligente oplossing: ze verlaagden het minimum.]

“Ik zou me dezer dagen niet goed voelen”, aldus Fabretti, “als ik de krantentitels in de kiosken las: een vrouw verkracht met een pistool onder bedreiging dat er geschoten zal worden. Ik zou me afvragen of de getuigenissen van Amaia Urizar waar zijn of gelogen. Als ze gelogen zijn, waarom laat de Guardia Civil dan een dergelijke beschuldiging toe? Als ze waar zijn, waarom wordt dan niemand gestraft? Als ik GC was, zou ik een onderzoek vragen omdat sommige collega’s ons uniform onteerd hebben en gespuwd hebben op mijn vlag en de Grondwet en de Rechtstaat vernederd hebben. Ik zou sprakeloos zijn als ik de verklaringen van Anika Gil over de gelijkaardige folteringen en seksuele vernederingen had gezien in de film ‘La Pelota Vasca’, die duizenden gezien hebben. En als ik Minister van Binnenlandse Zaken zou zijn…..”

05-01-2007 om 08:50 geschreven door Natxo  

Het Grondwettelijk Hof heeft gisteren, 3 januari 2007, een zaak ten laste van Arnaldo Otegi verwezen naar de Audiencia Nacional.

Het TSJPV- Tribunal Superior de Justicia del País Vasco had Otegi in mei 2004 veroordeeld tot 15 maanden gevangenisstraf en 8 jaar ontzetting uit zijn burgerrechten wegens “verheerlijking van het terrorisme”. In juni 2001 had hij op de begrafenis van Olaia Kastresana (zie foto) gevraagd te applaudisseren voor alle Gudaris (Baskische soldaten) die hun leven veil hadden in de lange strijd voor zelfbeschikking.

Otegi was tegen dit vonnis in beroep gegaan, omdat hij oordeelde dat het TSJPV niet bevoegd was in deze zaak. In januari 2006 werd het beroep door het Hooggerechtshof behandeld en Otegi werd in het gelijk gesteld. Maar…terzelfder tijd werd aan de uitspraak toegevoegd dat het proces moest overgedaan worden. En nu is het zover, Otegi moet binnenkort, voor de zoveelste maal, voor de Audiencia Nacional verschijnen.

04-01-2007 om 09:18 geschreven door Natxo  

ETA verbreekt het staakt-het vuren

Onmiddellijk na de aanslag op de terminal van het vliegveld Barajas te Madrid verklaarde premier Zapatero, die ijlings uit vakantie terugkeerde, dat hij de vredesonderhandelingen met ETA opschortte tot ETA een keihard bewijs leverde dat het onherroepelijke de wapens zou neerleggen.

Onder druk van de hysterische meute persmuskieten van kranten als “ABC”, “LA RAZÓN”, EL PAÍS”, “EL MUNDO”, “CORREO DIGITAL”, “LIBERTAD DIGITAL” en soortgelijke lakeien van PP-strekking, zag Zapatero zich genoodzaakt bij te sturen en verklaarde dat het staakt-het-vuren ten einde was. De verantwoordelijkheid voor de breuk wordt op naam van ETA geschreven. Over de eigen verantwoordelijkheid en de op haat gestoelde hetze van de regimepers werd wijselijk gezwegen. De zwakte van “staatsman” Zapatero is oorverdovend. Electoraal gewin (met waarschijnlijk bloedvergieten als gevolg) stellen boven vrede, getuigt niet van groot staatsmanschap. De Partido Popular en de “ultra’s” allerhande zijn intussen de flessen champagne aan het ontkurken. Als, zoals dat ranzig rechts clubje eist, er een formele bevestiging van de breuk komt, zal de drank overvloedig vloeien. Dan staat Zapatero in zijn rode hemd.

Merkwaardig, en wat mij betreft volkomen terecht, is de reactie vandaag 2 januari 2007 van de Catalaanse partij ERC- Esquerra Republicana de Catalunya aan de Catalaanse radio “Ona Catalana” door woordvoerder Joan Ridao: “El govern espanyol ha de valorar els gestos i renúncies que durant mesos ha fet l’organització armada, mentre que per part de l’Estat no s’han arribat a concretar gestos com l’apropament dels presos. Niettegenstaande de geweldadige aanslag op Barajas zou het van intellectuele oneerlijkheid getuigen om niet te erkennen dat ETA het grootste deel van zichzelf gegeven heeft in het vredesproces, terwijl de regering Zapatero geen enkele geste of ook maar de geringste tegemoetkoming gedaan heeft om op die manier het proces tot een goed einde te brengen”.

Ik weet niet of de soep zo heet gegeten zal worden als ze nu wordt opgediend. Maar wat bezielde ETA? Wordt de trein van dood en vernieling terug op de sporen gezet of was het blufpoker, een waarschuwing, een laatste stuiptrekking of terug naar af? Ik weet het echt niet. Wat ik wel weet, is dat de Baskische nationalisten weer opgejaagd wild zullen zijn (“alle Basken zijn van ETA”). Om een definitief oordeel te vellen, is het nog wat vroeg. Het Baskische Volk, maar ook de gematigde Spanjaard, verdient beter.

Ik durf bijna niet pleiten voor bezinning, want de PP staat klaar met botte bijl om op alles in te hakken wat naar vrede ruikt.

03-01-2007 om 09:19 geschreven door Natxo  

De linkse nationalisten van Euskal Herritarrok (EH), de opvolgers van Herri Batasuna, blijven afwezig op de plechtigheid onder de oude eik in Gernika waarbij Juan José Ibarretxe zijn taak van Lehendakari, President van het Baskische Volk, opneemt.

Ibarretxe gebruikte hiervoor de formule die in 1936 door de eerste Lehendakari, José Antonio Aguirre, geformuleerd werd:

«Ante Dios humillado, en pie sobre la tierra Vasca, en recuerdo de los antepassados, bajo el árbol de Gernika, ante vosotros, representantes del pueblo, juro desempeñar fielmente mi cargo.»

“Ootmoedig voor God, staande op Baskische grond, denkend aan de voorouders, onder de boom van Gernika, tegenover jullie, vertegenwoordigers van het volk, zweer ik trouw mijn functie te bekleden.”

De tekst werd in het Spaans en in het Baskisch gezegd, in aanwezigheid van o.a. de 94-jarige moeder van Ibarretxe.

02-01-2007 om 09:01 geschreven door Natxo  

De kranten staan uiteraard bol van de trieste gebeurtenis en het proces van criminalisering van het Baskisch nationalisme is opnieuw ingezet. Veel kranten spreken nu al van een aanslag van Batasuna-ETA. De twee organisaties worden doelbewust in één adem genoemd.

Hoe moet die aanslag nu ingeschat worden?

Heeft “Josu Ternera”, de toponderhandelaar van ETA met de regering, geen controle meer over zijn troepen?

Was het aangekondigde staakt-het-vuren, van 9 maanden geleden, een manoeuvre om te kunnen herbewapenen?

Is er een scheuring in de maak binnen de gewapende organisatie?

Die drie opties die door de regimepers naar voren worden geschoven, zijn niet realistisch. ETA heeft altijd de acties met eenparigheid van stemmen beslist. Discipline staat bij hen bovenaan.

Al ben ik verre van expert, ik zie als enige verklaring een niet mis te verstane waarschuwing, een represaillemaatregel, omdat de regering, niettegenstaande alle beloftevolle verklaringen in de media, nog geen enkele stap vooruit gezet heeft. Zand in de ogen strooien, was het motto en voornamelijk tijd winnen. Dat is nu net wat ETA niet wil. De onlangs gehouden bijeenkomst tussen regering en ETA heeft die laatste gesterkt in de overtuiging dat er niets gebeurt, dat vorige afspraken (want die moeten er zijn geweest) niet worden nageleefd. Ik denk dat de aanslag te Madrid geen officiële breuk is van het bestand. ETA zou een breuk in niet mis te verstane bewoordingen hebben aangekondigd. We moeten ook het feit onder ogen zien dat in de komende weken en maanden een 200 nationalisten voor de rechtbank moeten verschijnen, met als hoofdgerecht de leiders van Batasuna.

• Macroproces 18/98 (met 56 beklaagden) is al meer dan één jaar aanhangig
  De zaak Jarrai, voorzien voor 18 januari 2007 met 24 beklaagden.
• De zaak Batasuna met heel wat leidende figuren
• De zaak Egunkaria blijft ook nog open.
• De zaak Gestoras en Askatasuna met 27 beklaagden.
• De zaak Udalbiltza met 11 beklaagden

Kortom, het gehele Baskische Nationalisme moet binnenkort nog maar eens terechtstaan.

01-01-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  

De reacties vanuit Spanje mogen hysterisch genoemd worden. De editorialisten zijn bijzonder ongerust dat Zapatero niet of te zwak zal optreden. Aanleiding is het Plan Ibarretxe dat door Batasuna gesteund wordt en goedgekeurd werd in het Baskische parlement op 30 december 2004 met 39 pro en 35 contra.

De krant “La Razón”, zowat het ergste wat er dagelijks in de Spaanse kiosken verschijnt, maar desalniettemin door zéér veel mensen gelezen wordt, schrijft: “Het ergste wat een natie over zich heen kan krijgen is een zwakke regering.” Luis María Anson heeft het over de Spaanse regering Zapatero die de raad krijgt meteen naar de televisie te stappen en te zeggen dat het Plan Ibarretxe snel voor de vertegenwoordiging van het vrije Spaanse Volk, het congres komt.” “De regering zal geen illegaal referendum tolereren die georganiseerd wordt in een deel van Spaanse territorium.”

“ABC” spreekt over “parlementair terrorisme”!
“El Mundo” is eveneens ongerust. “Ibarretxe en ETA dagen de Staat uit. Zapatero moet die verdedigen.”
“El País” reageert rustiger en roept op tot kalmte. “De acties van de linkse nationalisten zijn gevaarlijker voor de Baskische Lehendakari dan voor de Staat. Arnaldo Otegi zorgde ervoor dat Ibarretxe met open mond (van verbazing) kwam staan”. El País zegt dat de leider van de illegale Batasuna-partij het licht op groen zette voor een spoedige dood van het Plan Ibarretxe. “De Lehendakari wist dat hij met vuur speelde en nu heeft hij zijn handen verbrand. Hij zal zich méér moeten compromitteren dan hij van plan was.”
Een ander geluid komt van de Catalaanse “La Vanguardia”: “Ibarretxe zal, indien het Plan door Spanje wordt afgewezen, in een geprivilegieerde situatie de autonome verkiezingen van mei kunnen aanvatten en in de beker met de stemmen van de illegale Batasuna-partij kunnen grabbelen.”
De PNV-krant, “Deia” beseft dat de weg die gevolgd moet worden complex zal zijn, maar de krant vermijdt duidelijk interpretaties over het objectief van de linkse nationalisten. “Berria” de enige Baskischtalige krant die de door Spanje gesloten krant “Egunkaria” opvolgde, weet dat Ibarretxe en (de regeringspartijen) PNV, EA en EB met risico zullen moeten spelen. En dan ook nog op het terrein van de oplossing van het conflict.”
“El Diario Vasco” staat verstelt van het zelden geziene manoeuvreertalent van de linkse nationalisten. “Ze hebben zich opgeworpen als de beslissende scheidsrechters van de situatie.”
“Diario de Noticias” (een zéér leesbare krant uit Navarra) zegt dat de bal in het kamp van de linkse nationalisten blijft liggen. Zij komen ook met de mogelijkheid dat ETA binnenkort met een bestand komt.
Een positieve stem komt, zoals verwacht werd, vanuit Catalonië en meer bepaald van de partij Esquerra Republicana de Catalunya (ERC). Marina Llansana stelt vast dat de lijn die Batasuna onlangs in de velodroom, Anoeta, uitzette, wordt bevestigd en verder gezet. Josep-Lluís Carod-Rovira, het “gezicht, van ERC feliciteert de Baskische Lehendakari met het behaalde resultaat. Carod-Rovira ging begin januari in Perpignan (Noord-Catalonië) “praten” met de ETA-leiding. Als ‘tegenprestatie’ kondigde ETA een staakt het vuren af in Catalonië. In Spanje werd hij (politiek) gelyncht en hij moest aftreden als “conseller en cap” (eerste minister) van de Catalaanse Regering die er dank zei hem gekomen was. ERC vraagt zelfs aan president van de Catalaanse “Generalitat”, Pasqual Maragall, het Plan Ibarretxe “niet in vraag te stellen.”
Artur Mas, voorzitter van CiU, meent “dat de goedkeuring van het Plan Ibarretxe de Spaanse regering verplicht is samen te gaan zitten en te onderhandelen. De PSOE zal niet 100 % akkoord gaan, maar de partij kan niet op haar standpunt blijven.”

In de provincie Araba-Alava is Ramón Rabanera voorzitter van wat wij de “Bestendige Deputatie zouden noemen, maar in Baskenland heeft ze véél meer macht dan bij ons. Rabanera is eigenlijk een verschrikkelijke figuur. Nu beweert hij dat als Statuut zal verbroken worden Alava vrij zal zijn van het woord dat ze in 1976 gaven! “In Alava is er geen meerderheid voor het Plan en het dus geen enkele waarde heeft. Het Plan is erdoor geraakt met de stemmen van een illegale partij die de politieke vleugel van ETA is.”

Batasuna blaast zelf verzamelde in Iruñea-Pamplona waar alle bekende gezichten op de foto komen. De groep klaagt de houding van de Spaanse en Franse regeringen aan en hun slechte wil om de bezorgdheid van het Baskische Volk, om het conflict op te lossen en vrij te worden, blijft tegenwerken. Verder eisen ze dat alle rechten van vertegenwoordiging en politieke activiteit gegarandeerd worden. De verantwoordelijkheid hiervoor ligt bij de PSOA en de PP en hun “partijenwet” die ze samen goedkeurden en waar de PSOE nu mee zit.

31-12-2006 om 09:10 geschreven door Natxo  

Omstreeks 09.00u vanmorgen is op de Terminal 4 van Barajas een autobom ontploft. Er zijn een paar lichtgewonden en veel materiele schade.

De aanslag werd aangekondigd vanuit een telefooncel naar het nummer 112 van de spoeddiensten SOS-Deiak van Guipúzcoa. Bij een tweede waarschuwing zei een persoon in opdracht van ETA te bellen.

30-12-2006 om 15:04 geschreven door Natxo  

Haalt Inaki de Juana Chaos het einde van het jaar?

De geneesheren van het “Hospital Doce de Octubre” te Madrid verklaren dat sommige van de organen op ieder moment kunnen stoppen met functioneren. Dat verklaarde Estanis Etxaburu, woordvoerder van Etxerrat, op 27 december 2006.
De politieke gevangene is al aan zijn derde hongerstaking toe. De eerste was in 1999. De tweede startte in augustus 2006 en duurde 63 dagen en bij de laatste staat de teller op 30.12.2006 op 54 dagen.
Hij wordt soms tot 12 uur per dag aan handen en voeten vastgebonden om hem gedwongen voeding toe te dienen via een neussonde. Tijdens die periode kan hij niet anders dan onbeweeglijk blijven liggen. Dit is een schrijnend verhaal van naastenliefde uit het christelijke Spanje.

30-12-2006 om 08:57 geschreven door Natxo  

Hallucinante wansmaak van een gedegenereerde elite.

Torturaren Aurkako Taldea (TAT, de organisatie die telkens met verslagen van de doorstane folteringen komt) en de moeder van Amaia Urizar komen voor de pers met het geschreven verhaal (5 bladen) van de doorstane foltering die Amaia onderging in 2004.

“Je bent erbij, meisje” zeiden ze in de auto. “Het maakt ons niets uit. Wij weten toch alles. Maar jij moet het wel vertellen en dat kan op twee manieren: de goede en de slechte.” “In Madrid wierpen ze zich meteen op mij en werd op een gewelddadige manier aan mijn armen getrokken. Ze hadden kappen over het hoofd. Ik riep dat ze me moesten loslaten, maar ze schreeuwden: Zwijg, hoer! Ik zag hoe één van hen zijn broek en onderbroek op de schoenen had hangen. Hij kwam naar me toe en zei: Nu gaan we de vriendin van de chef eens naaien. Hij schuurde met zijn lichaam tegen me aan. Hij vroeg: wat zeg je tegen je vriend als je bezig bent? Gora ETA? We gaan je allemaal pakken en je zal ervan kotsen, want we zullen het niet op een fijne manier doen. Buiten aan de deur staan er nog een aantal hun beurt af te wachten. Ze slingerden me allerlei verwijten naar het hoofd: hoer, leugenaarster, slet! Ze trokken me de plastic zak over het hoofd die ze langs achter opspanden. Eerst kreeg ik het nog even warm en ik zweette, maar ik werd heel draaierig en probeerde de zak met mijn tanden stuk te bijten. Als ik dan even adem kreeg, sloegen ze met de open hand tegen mijn oren. Ik werd heel erg moe en moest bijna overgeven. Daarop zei één van hen “Als je overgeeft, eet je het meteen weer op.” Plots begon ik op de muren beelden te zien die bewogen. Ik dacht dat ik gek werd. De cel werd groter en dan weer kleiner. De grond begon zelfs te bewegen. Toen ze me naar een ander vertrek brachten, hoorde ik stromend water. Ik weet niet of het door de schrik kwam, maar ik begon te plassen. De ene begon te lachen terwijl de ander kwaad werd en dreigde dat ik de hele kamer met mijn tong moest schoonlikken. De kraan werd dichtgedraaid en ik moest een paar stappen vooruitzetten. Toen ze me de blinddoek afdeden, stond ik voor het bad. Ik had de handen op de rug gebonden. Ik wist wat me stond te gebeuren. Er kwamen twee anderen binnen en ze trokken me ruw aan de haren voorover tot ik met mijn hoofd in het water zat. Ik voelde dat ik ging verdrinken, maar ik kon er niet uit. Het water kwam door mijn neus en mond naar binnen en ik werd duizelig en zonder krachten. Het maakte hen allemaal niets uit en ze bleven maar namen noemen, maar ik kreeg niet eens de kans om te antwoorden. Ik kreeg enkel af en toe de kans om even een moment te ademen. Ik dacht het er nooit levend van af te brengen. Als ze me wilden doden dat ze het dan maar meteen deden. Ze deden me de blinddoek weer voor en brachten me naar de gerechtsdokter . De man liet even zijn identiteitbewijs zien en vroeg of ik slecht behandeld was en ik zei snikkend van niet. Ik zei dat hij eens naar mijn ogen moest kijken want daar had ik kwetsuren, maar hij zei dat het niets was en dat ze waarschijnlijk enkel geïnfecteerd waren door het bad. Stel je voor! Eerst vroeg hij of ik mishandeld was en dan zegt hij dat het door het bad komt! Dan lieten ze me weer foto’s zien tot ik er moe van werd. De man die de chef leek te zijn werd heel kwaad en zei “hoer, slet, je hebt hier nog niks geleerd!” Ik zei dat het me niks uitmaakte en dat ze me maar een kogel door het hoofd moesten schieten. Ik kreeg opnieuw de blinddoek om en hij zei dat het spelletje nu over was. Hij schoof de blinddoek even naar boven en liet me een revolver zien. Ik was zo bang dat ik dacht dat ze me gingen doodschieten. Ze vroegen me lachend of ik de revolver in de handen wilde pakken om te zien of ik ballen had zoals mijn broer en mijn vriend en zou schieten. Daarop noemden ze me “vuile verraadster”. Ik voelde de loop van het pistool tussen mijn benen en één van de Guardia Civiles fluisterde dat ik niet moest bewegen. Ik weende en begon ter roepen en wild te bewegen en ik probeerde mijn benen tegen elkaar te houden maar dat ging niet omdat mijn voeten aan de stoelpoten waren vastgebonden. Met één hand trok hij mijn tanga uit en met de andere wreef hij met de revolver. Toen ik riep dat ze me met rust moesten laten begonnen ze weer op mijn oren te slaan. Ze riepen dat ik stil moest zijn omdat de revolver geladen was en er een kogel kon afgaan. De anderen schaterden en riep “hoer” en “slet” en “je gaat het nog fijn vinden”. Daarop staken ze de loop van de revolver in mijn vagina waarbij ze weer vroegen wat ik tegen mijn vriend zei als hij dat deed “Gora ETA”? Ik kon niet meer stoppen met wenen, maar had geen kracht meer om te roepen. Ze schoven de loop op een heel gewelddadige manier naar binnen en naar buiten en hij riep “je zal geen kinderen meer krijgen want ik ga er een kogel inschieten”. Ze bleven maar met die revolver schuiven terwijl een andere heel ruw mijn borsten bepotelde. Ik voelde het koude metaal in mijn vagina en weer zeiden ze dat ik stil moest blijven want als er een kogel af ging was het mijn schuld. Het bleef maar duren tot ik plots (“geestelijk”) kon vluchten. Ik was opeens tussen bekenden en vrienden die mij beschermden. Maar dan begonnen ze weer ruw met die revolver. Dan lieten ze me weer de foto’s bekijken. Ze zegden me voor uit welk dorp ze kwamen en waarvan ze wilden dat ik ze beschuldigde. Ik herhaalde wat ze me voorzegden, steeds weer opnieuw en als ik me vergiste sloegen ze weer met de vlakke hand tegen mijn oren. Ik werd heel moe en voelde me vuil. Op het toilet keek ik meteen of ze iets gescheurd hadden want ik had ontzettende pijn. Ze zeiden dat ik tegen de rechter alles moest herhalen en dat ik niet mocht reppen over de foltering als ik niet graag terug kwam. Ze deden mijn blinddoek af en reden me naar het Hooggerechtshof. Eindelijk was ik uit die hel!”

Een hallucinant voorbeeld van de degeneratiegraad tot waar de Spaanse “Staatsbedienden” zijn neergedaald.

29-12-2006 om 00:00 geschreven door Natxo  

Een paar films

die handelen

over deelaspecten

van het Baskisch conflict.

• Comando Txikia (José Luis Madrid, 1977)
• Operación Ogro (Gillo Pontecorvo, 1979)
• El proceso de Burgos (Imanol Uribe, 1979)
• La fuga de Segovia (Imanol Uribe, 1981)
• El caso Almería (Pedro Costa, 1983)
• La muerte de Mikel (Imanol Uribe, 1983)
• Goma 2 (José Antonio de la Loma, 1984)
• Ander y Yul (Ana Díez, 1988)
• Proceso a ETA (Manuel Macià, 1988)
• Días de humo (Antton Eceiza, 1989)
• Sombras en una batalla (Mario Camus, 1993)
• Días contados (Imanol Uribe, 1994)
• A ciegas (Daniel Calparsoro, 1997)
• Yoyes (Helena Taberna, 1997)
• Asesinato en febrero (Eterio Ortega, 2001)
• El viaje de Arián (Eduard Bosch, 2001)
• La voz de su amo (Emilio Martínez Lázaro, 2001)
• La pelota vasca (Julio Medem, 2003)
• Lobo (Miguel Courtois, 2004)
• Trece entre mil (Iñaki Arteta, 2005)
• Esos cielos (Aitzpea Goenaga, 2006)

28-12-2006 om 09:07 geschreven door Natxo  

In Areso, in de buurt van Leitza in Navarra, werd de Baskische Kerstman, “Olentzero"
ontvoerd. Olentzero is een voorhistorische figuur van een houtskoolbrander die in Baskenland het speelgoed brengt dat bij ons op 6 december door (de Spaanse) Sinterklaas wordt besteld. De figuur staat in elk uitstalraam van elke handelszaak, behalve bij de mensen die niets voelen voor de Baskische traditie… Hij wordt in het begin van de kerstvakantie door het dorp rondgedragen en dan uitgestald op het dorpsplein, al dan niet achter “tralies”. In Areso verdween hij gisteren voor het derde achtereenvolgende jaar. Twee jaar geleden werd hij buiten het dorp, naast de weg gevonden. Het vorig jaar was het beeld helemaal in stukken geslagen! Ditmaal werd hij “ontvoerd”, niet door zatlappen of vlegels maar door de Guardia Civil! Enkele inwoners stelden “in flagranti” vast dat ze met gedoofde lichten stopten en hem in hun groene “Nissan Patrol” stopten! De burgemeester denkt het motief voor de ontvoering te kennen: “Ze kunnen niet verdragen dat hier enige uiting van de Baskische identiteit voorkomt.” “Aan de ene kant moet je ermee lachen, maar aan de andere kant word je ook enorm kwaad” aldus Mikel Baraibar die vandaag een klacht ging indienen tegen de paramilitaire politie en een ontmoeting vraagt met de Vertegenwoordiger van de Spaanse Regering in Navarra, Vicente Ripa.

27-12-2006 om 08:45 geschreven door Natxo  

De ex-generaal van de Guardia Civil, chef van de kazerne van Intxaurrondo in Donostia, Enrique Rodríguez Galindo, die op 9 mei 2000 in de gevangenis terechtkwam om er een straf van 75 jaar uit te zitten, bracht ter gelegenheid van Kerstmis twee dagen thuis, in vrijheid door. Galindo is dan ook geen Baskische gevangene. Hij ontvoerde wel Baskische vluchtelingen, Joxean Lasa en Joxi Zabala, die niet veroordeeld waren, uit Iparralde en liet hen in Donostia, in een villa van de Spaanse Regering dood folteren. Toen een “toerist” twee jaar geleden een foto wilde maken van deze villa werd de film geconfisqueerd.

GALindo wordt vandaag terug verwacht in de militaire gevangenis van Alcalá de Henares, waar hij nog steeds zit, hoewel hij geen militair meer is. Galindo zal binnen afzienbare tijd vrijgelaten worden. Dat staat als een paal boven water.

Ook Luis Roldán, de ex-directeur van de Guardia Civil die eveneens vele jaren voor de boeg heeft wegens “verrijking” kon genieten van een Kerstverlof. Hij mocht de vrouwengevangenis van Brieva gedurende 6 dagen verlaten.

Wie zich tegen deze toestanden verzet wordt geweldenaar en “terrorist” genoemd, half dood geslagen, achter de tralies gedraaid en moet niet rekenen op Kerstverlof….

26-12-2006 om 10:14 geschreven door Natxo