Jaren geleden. We woonden nog in een huurhuis. Op een dag bleek de afloop verstopt. Nadat ik de kijkgaten onderzocht had stond er afvalwater in het laatste kijkgat. Het probleem zat dus ergens onder de openbare weg. En wat doet een mens dan zoal. Een rioolrat had ik niet tot mijn beschikking. Er zelf doorkruipen vond ik geen optie. En in die tijd beschikte de gemeentediensten ook niet over het nodige materiaal om doeltreffend tussenbeide te komen. Maar er was een oplossing. De brandweer. Toendertijd was dat nog een vrijwillige brandweer. Mensen die, ook tijdens hun dagelijkse bezigheden, paraat stonden om te helpen indien nodig. Het materiaal had de gemeente ter beschikking gesteld. Daar was ook een rioolrat bij. Bovendien wist iedere inwoner dat de vrijwillige brandweer elke woensdagavond een training had. Kwestie van hun materiaal en hun eigen beschikbaarheid een beetje op peil te houden. En niet in het minst om de kameraadschappelijke banden te verstevigen. Met enkel flinke pinten bier. Na de training. Dat was hun manier om aan teambuilding te doen. Dat lukte wonderwel in die dagen. Daar was geen teambuilding manager voor nodig. Iedereen wist ook dat de vrijwillige brandweer altijd wel te vinden was voor één of ander geintje. En dat kon ik al snel ondervinden. Op de eerstvolgende woensdagavond ging ik dus naar de brandweerkazerne om een gunst te vragen. Of het niet mogelijk was om met hun materiaal eventjes te komen ontstoppen. Dat bleek geen probleem. De brandweercommandant had maar één vraag. Staat er een bak bier klaar? Ook dat was geen probleem. Het zou dus in orde komen volgens de commandant. Ik dan ook terug naar huis. Een tiental minuten later hoorde ik de sirenes van de brandweer in de verte. Eventjes dacht ik nog dat mijn probleem zou moeten wachten omdat ze blijkbaar elders dringend nodig waren. Maar niks van. Met zwaailicht en luide sirenes kwam de brandweer met drie volwassen brandweerwagens de straat ingereden. De straat werd afgesloten en een stoere brandweerman sprong uit de eerste wagen. Hij begon onmiddellijk met de organisatie. Met als eerste vraag: waar staat het bier? Nadat het allerbelangrijkste klaar stond kon de ontstopping beginnen. Uiteraard ontstond er onrust in de hele buurt. Iedereen had de sirenes gehoord en kwam een kijkje nemen om eventueel een handje toe te steken. Het bleek allemaal loos alarm. De buren dronken dus maar een pintje mee. Een tweede bak werd bovengehaald. Het probleem was in geen tijd opgelost en het bier moest natuurlijk tot de laatste fles opgedronken worden. De training van de brandweer was weer goed verlopen. En de contacten met de buren waren ook geoptimaliseerd. Dat ging zo in die dagen. En dan zijn er mensen die mij vragen of dat geen omkoping of vriendjespolitiek was. Nee hoor. Dat was gewoon de juiste persoon op de juiste plaats kennen. En dan kan er heel veel in dit landje.