Er lijkt verandering op til te zijn. In de Antwerpse wijk de seefhoek hebben allochtonen samengespannen met autochtonen om de taak van de politie over te nemen. De politie die spijtig genoeg niets mag doen. Op bevel van het stadsbestuur. De zachte aanpak, weet je wel. De pamperpolitiek. Jaren geleden heb ik dikwijls genoeg met politieofficieren en agenten samen pinten gedronken. En tussen pot en pint komt natuurlijk één en ander boven. Daar moest ik wel aan denken toen ik het nieuws zag van de rellen in Antwerpen. De wijkbewoners namen het recht in eigen hand. Niet het ideaal natuurlijk maar wel een normale reactie. En de voorspellingen van die nachten tussen pot en pint zijn uitgekomen. Die agenten waren normale mensen die met beide voeten op de grond stonden. In de dagelijkse praktijk. En nochtans zonder glazen bol. Die beseften twintig jaar geleden al wat ons te wachten stond. Als dat geen toekomstvoorspellers waren. Maar niemand van de grote politiekers gaf een kik. Niemand vanuit hun ivoren toren gaf thuis. De gewone man weet het doorgaans beter dan aristocratische volksmenners. Hoe ver kan je van het volk staan? Hoe hoog verheven kan je jezelf voelen? Wat is macht? Moeten we echt op de straat komen en een machtsgreep doen voordat ze beseffen dat het te laat is. Hebben de relletjes in Antwerpen voldoende aangetoond dat het potje overkookt. Het was een staaltje van samenhorigheid. Aangepaste allochtonen pikten het niet dat crapuul de straat in bezit nam. Actie kwam er. En de politie moest er noodgedwongen naar kijken. Laat agenten op de straat eens doen. Geef ze steun vanuit het parket en het gerecht. De zaken zouden al snel veranderen. Geen pamperpolitiek meer. De keiharde aanpak. Dat is het enige taal die begrepen word. Multiculturalisme, het kan. Met de aangepaste allochtonen. Met mensen die voor een menswaardig leven gaan. Geen achterlijke idioten met een godsdienst die leven niet mogelijk maakt. Maar het feit dat er niet hard ingegrepen mag worden ligt in feite bij de bevolking zelf. Het begin van een oplossing ligt in het stemhokje. Al heb ik zo een vermoeden dat er verandering gaat komen bij volgende verkiezingen. En op hoop van zege ga ik er alvast eentje op drinken. Dat gaan ze mij toch al niet meer kunnen afpakken.