Gisteren kreeg ik een telefoontje van de bank. Of ik geen interesse had om een belegging te doen. Uiterst interessant. Volgens de bank toch. Als een bank mij een “uiterst interessant” voorstel doet beginnen er in mijn hoofd allerlei alarmbellen te rinkelen en rode lichten te knipperen. Als dat zo interessant is, waarom beginnen ze er dan zelf niet aan? Als ik ooit een interessante manier weet om aan meer geld te raken hou ik dat voor mij. Dan zal ik daar zeker geen reclame voor maken. En aan uw eigen ken je de hele wereld is mijn devies. Maar goed. De man van de bank wist het heel goed uit te leggen. Volgend jaar zou ik schatrijk zijn. Met een minimum aan kosten. En bovendien kon er niks misgaan. Dit was de kans van mijn leven. Nooit in zijn loopbaan had de man een dergelijke buitenkans aan de man kunnen brengen. En hij had speciaal aan mij gedacht. Eigenlijk moest ik hem dankbaar zijn. Tot in de eeuwigheid. Op mijn vragen zoals, wat als dit....en wat als dat... had de man telkens een gepast antwoord. Ik zou absoluut geen risico lopen. Alles was zodanig uitgedacht en rotsvast verankert dat er geen enkele twijfel bestond. Het was trouwens iets met verzekeringen. En ieder normaal denkende mens stond te springen om zo een verzekering aan te gaan. Succes verzekerd dus. Hij goochelde met procenten alsof het paaseieren waren. Bovendien was de kans heel groot voor nog meer winst. Er moest zich maar een kleinigheidje voordoen en ik zat op rozen. Op gouden rozen. Het zou echt misdadig zijn als ik niet zou inschrijven. De man zou alle papieren klaarleggen en al wat ik moest doen was mijn handtekening zetten. Desnoods kwam hij persoonlijk bij mij thuis met de documenten. Wat een service dacht ik nog. Op een gouden schoteltje bood de bank mij een hoop geld aan waar een Rockefeller alleen maar kan van dromen. En toch. Als het gaat om mijn zuurverdiende centen blijf ik op mijn hoede. En als er zich dan toch een buitenkansje voordoet wil ik dat wel zelf in de hand houden. Dat was hier duidelijk niet het geval. Van ingewikkelde verzekeringsconstructies heb ik totaal geen verstand. Laat staan dat ik zou weten wie die eventueel zou kunnen kopen. Het was niks voor mij. Nee, dan heb ik wel een beter idee. Ik denk dat ik aandelen van de brouwerij Moortgat ga kopen. Dat heb ik toch beter in de hand. Hoe meer duvel ik drink, hoe rijker ik word.