|
Begin jaren '90. Zoonlief was 16 jaar. En schoolmoe. Een diploma interesseerde hem niet. Hij wou uit werken gaan. Dat was volgens hem het ideaal. De wereld zou aan zijn voeten liggen. Eindelijk zou hij volledige vrijheid hebben. De vrijheid om te doen wat hij graag deed met zijn eigen geld. Hij wist zeker dat hij heel succesvol zou worden in het leven. En een diploma was daarbij helemaal niet nodig. Overbodig zelfs. Want puur tijdverlies. Dat gaat zo met jongeren. Dat moet zelfs bij jongeren. Andere zaken proberen, experimenteren, alles in vraag stellen en geen vrede nemen met bestaande toestanden. Andere en misschien betere toestanden uittesten is eigen aan jongeren. Als ze dat niet doen is er geen vooruitgang. Maar een fatsoenlijk diploma is nog altijd de start voor een succesvol leven. Als ouders was dat toch onze mening. Dus zochten we een oplossing om hem op andere ideeën te brengen. Die oplossing kwam er doordat pa wel eens een pint ging drinken. Aan de toog ontmoette ik regelmatig Raf. Raf was een kleine zelfstandige met de lichaamsbouw van een beer. Hij werkte hoofdzakelijk alleen. In den bouw, zoals dat heet. Raf was hele dagen bezig met bouwen en verbouwen. Afbraakwerken en heropmetsen. Stenen en cement hadden geen geheimen voor Raf. Hij had zijn opleiding zelfs nog gekregen van de vorige generatie metsers en bouwers. Hij kende het klappen van de zweep maar al te goed. Een metsersknaapje moest gestimuleerd worden volgens hem. Met stampen onder zijn kont als het niet snel genoeg ging. En met cement naar de kop gooien als het niet goed was. Kortom, Raf was een ruwe bonk zonder blanke pit. Maar Raf was de man die we zochten. Tussen pot en pint had ik het probleem van zoonlief uitvoerig uit de doeken gedaan. En Raf was akkoord om zoonlief een zaterdag mee te nemen op de werf. Om hem de stiel te leren. Zoon was in de wolken toen hij het nieuws vernam. Eindelijk werken. De handen uit de mouwen steken. Geld verdienen. Een eigen leven beginnen. En nog zo van die zaken. Op zaterdagmorgen zeven uur stond Raf voor de deur om zoon op te halen. Om halfzeven 's avonds kwam zoon terug thuis. Een tikkeltje gehavend. Met opengebarste blaren op handen en voeten. Hier en daar wat schrammen en snijwondjes. En natuurlijk doodmoe. Zoonlief heeft zonder problemen zijn diploma gehaald.
|
Ik ben Fredje
