Sandrine was serveerster. In een café aan het Brusselse noordstation. Een min of meer beruchte buurt in die tijd. Het café draaide uitstekend, vooral dankzij de commerciële kwaliteiten van Sandrine. Sommigen noemden haar wulps. Anderen dan weer lichtzinnig. En voor weer anderen was Sandrine niks meer of minder dan een hoer. Het is maar hoe je zo'n zaken bekijkt. Volgens mij was Sandrine meer een eerlijke recht-toe-recht-aan vrouw. Ze droeg dan wel altijd luchtige kleding. Dat hoorde bij het spel in die buurt. Maar Sandrine had plannen. Ze wou haar eigen zaak. Een café waar zij alleen bazin was. En het is haar gelukt. Op een dag had Sandrine genoeg gespaard en kon ze een café in de buurt overnemen. Het werd een gigantisch succes. Vlot en menslievend als ze was liep het storm in haar zaak. En ach, het gebeurde wel eens dat de gordijnen dicht gingen en de deur op slot. Het was niets meer dan een gezellig feestje onder vrienden. Dan kon Sandrine haar vaste klanten eens trakteren op iets meer. Een topless bediening of zo. Meer was het niet. Het succes was haar echter niet gegund door de concurrentie. Door regelrechte maffiapraktijken werd ze verplicht om te sluiten. Maar de wraak van Sandrine was niet mis. Ze trad in dienst bij de enige cafébaas die met het hele zaakje niks te maken had. De man deed gouden zaken en Sandrine wist de klanten te behagen door nog luchtigere kleding te dragen. Op een dag werd Sandrine echter verliefd en voor haar nieuwe liefde liet ze haar werk voor wat het was. Sandrine werd een brave burgervrouw. Tot ze haar vergissing inzag en na een paar jaar was Sandrine terug van weggeweest. De buurt was in die tussentijd echter totaal verloederd. Zowat alle cafe's waren ingepalmd door allochtonen en Sandrine was er niet meer welkom. Sandrine week uit naar een andere stad. Daar kon en mocht ze haar commerciële kwaliteiten ten volle benutten. Sandrine werd op handen gedragen door werkgevers en klanten. Haar loon steeg navenant. Tot ook daar de buurt verloederde en Sandrine besloot om er mee te stoppen. Zomaar van de ene dag op de andere. Tegenwoordig is Sandrine een vrije, levenslustige vrouw van in de vijftig. En af en toe heeft ze nog eens zin om een pikant stapje in de wereld te zetten. Het bloed kruipt nu éénmaal waar het niet gaan kan. Het ga je goed Sandrine en in naam van velen, bedankt voor de heerlijke tijd.