Twee neurowetenschappers hebben het verschil tussen het mannelijke en het vrouwelijke seksuele brein uitgezocht. Voor de man is het eenvoudig. In het mannelijke seksuele brein staat één knop. Die kun je aanzetten of uit. Simpel. Het vrouwelijke seksuele brein blijkt een ander paar mouwen. De wetenschappers vergelijken het vrouwelijke brein met de cockpit van een straaljager. Met een massa aan knopjes, wijzerplaten en instrumenten. Die moeten allemaal de juiste instelling hebben of het zaakje werkt niet. Als er een kleinigheid niet klopt raak je niet van de grond. En het moet dan nog in de juiste volgorde gebeuren. Dat zou te maken hebben met het oerinstinct van de vrouw. Oervrouwen beseften dat hun nakomelingen meer kans op overleven hadden met een “geselecteerde” man. Een man dus waarvan ze zeker zijn dat hij terug komt om het kroost te beschermen. Een man waarop ze kunnen steunen. Met andere woorden; het vrouwelijke seksuele brein werkt dan als een soort detective bureau om te achterhalen of de man in kwestie te vertrouwen is. Het lijkt mij allemaal niet echt romantisch. En ik die dacht dat vrouwen van romantiek houden. Niks romantiek. Een man dient dus eerst een grondige screening door een batterij detectives te ondergaan en dan een pilootopleiding te volgen. Straffe mannen toch. Zelf heb ik geen pilootopleiding gehad. Zou het daarom zijn dat ik geen succes heb bij vrouwen? Of misschien val ik al door de mand na het detective onderzoek. Maar eigenlijk staat er in de cockpit van een straaljager toch ook een knop automatische piloot. Dat zou alles toch moeten vereenvoudigen. Alleen moet je die knop vinden natuurlijk. Opletten dus dat je niet de verkeerde knop indrukt. Het zou wel eens de schietstoel kunnen zijn. Allemaal nogal ingewikkeld voor mij. Ik zal die straaljager maar laten voor wat het is. Ik neem wel de fiets.