|
Na zovele jaren samen met dezelfde partner komt er wel eens sleur op de relatie. Niet dat je elkaar beu bent. Zeker niet. Je wil maar al te graag je verdere leven bij elkaar blijven. Je hebt samen immers zoveel meegemaakt en opgebouwd. Toch mis je iets. De spanning is uit de relatie. De seks staat op een klein pitje. De vlinders in je buik lijken wel rupsen geworden. Tijd om eens na te denken. Ga eens voor de spiegel staan, hou je hand boven je hoofd en kijk eens wie er onder staat. Daar staat een mens. Met voor- en nadelen. Met behoeftes en noden. Met hier en daar een beetje overgewicht. Je wil vooral bij elkaar blijven maar toch wil je eens iets anders. Een beetje spanning. Kriebels. Affectie. Je wil leven en genieten van het leven. Daar heb je recht op. En vandaag heb je de mogelijkheid. Als je maar zelf wil. Het is vandaag immers de eerste dag van de rest van je leven. Het ideale moment voor een verandering. Begin ermee met dat gifgroene monster dat jaloezie heet, de vergeetput in te gooien. Voor eens en voor altijd. Eens de jaloezie voorbij komt je als mens in een nieuwe dimensie terecht. Gun elkaar dat beetje meer vrijheid om nieuwe vriendschappen aan te gaan. Dat mag elk apart of samen. Maar spreek met elkaar. Vrij en zonder vooroordelen. Laat die vriendschappen maar komen. En als er meer gebeurt dan alleen maar vriendschap dan gun je dat elkaar. Uit liefde voor elkaar. Als je partner met een ander het bed induikt is dat als een kers op de taart van de vriendschap. Het genot als beloning van jullie jarenlange samenleven en werken. Het pure genieten van het leven. Je gunt elkaar dat genot omdat het plezier van je partner je eigen plezier is. Je leeft immers maar één keer. En voor je het weet is je leven voorbij. Dan is het te laat. Je kan en mag nù leven en genieten. Je hebt het dubbel en dik verdient.
Nu hoor ik je denken dat ik pleit voor een losbandig leven. Een leven van puur genot en decadentie. Vrije liefde. Verderf en verdoemenis. Morele verloedering. Daar heb ik maar één antwoord op: Ja. En dan? Het moet maar zo lekker niet zijn.
|
Ik ben Fredje
