De Belgische spoorwegen gaat een sensibiliseringsopleiding geven aan het personeel. Het personeel moet tactvol en diplomatisch handelen ten aanzien van andere culturen. Omdat sommige gedragingen beledigend kunnen overkomen bij andere culturen. Dit allemaal ter voorkoming van geweld. Wablieft?? In een vorig leven werkte ik dagelijks samen met treinbegeleiders, want dat is hun officiële benaming, en mijn bevindingen zijn dat die mensen over het algemeen hun job uitstekend uitoefenen. Maar volgens één of andere administratieve slimmerik is dat blijkbaar niet voldoende. Nu wil de spoorweg die andere culturen nog een beetje pamperen. Dat is de omgekeerde wereld. Die andere culturen zouden er beter aan doen om een beetje meer inspanningen te doen om te leven volgens onze cultuur. Aanpassen heet dat. Te beginnen met een vervoerbewijs te kopen alvorens op een trein te stappen. Ik weet niet of het in die andere cultuur de gewoonte is om gratis te reizen, maar hier moet je een ticket hebben. En is het in die andere culturen ook de gewoonte om te gaan vechten als iemand het ook maar aan durft om te vragen naar dat vervoerbewijs. Al ken ik de mentaliteit van de spoorwegadministratie wel een beetje. Ze gaan ervan uit dat hun treinpersoneel altijd in fout is. Het is al te gemakkelijk om na de feiten aan een bureau rustig te gaan evalueren hoe de begeleider zou moeten gereageerd hebben. Maar als je, alleen, voor één of meerdere ongure individu's staat dat met een mes staat te zwaaien is dat evalueren niet aan de orde. Dan moet die begeleider maar zien hoe hij zich uit die situatie kan redden. Gewoonlijk is dat dan met een grap of een kwinkslag. Al kan de spoorwegadministratie ook dat niet waarderen. Ooit heb ik het meegemaakt dat een begeleider een pikzwarte medemens controleerde die beweerde geen vervoerbewijs nodig te hebben omdat hij de neef van Mobutu was. Een zwartrijder dus. Letterlijk en figuurlijk. Volgens de bestaande reglementering dient de begeleider dan de identiteit van de reiziger te noteren en doorspelen aan de administratie. Klein probleem; de zwartrijder had geen identiteitspapieren. De betrokken begeleider had echter wel begrepen dat het hier een sukkelaar betrof die echt wel te dom was om te helpen donderen. Hij heeft dan, tegelijk ook de ontoereikende reglementering op de korrel nemende, een verslagje gemaakt met de identiteit van de reiziger. Dat ging dan als volgt: Naam; Neef Mobutu. Adres: Tak 14, boom 35 te Brousse. De administratie begreep de hint niet en de begeleider kreeg een blaam. Zo gaat dat bij onze Belgische spoorwegen. Maar nu gaan ze het oplossen door een pamfletje van twee pagina's op te stellen met daarin richtlijnen over wat te doen in welke situatie. Volgens mijn bescheiden mening zou de NMBS er beter aan doen om een cursus zelfverdediging te geven aan elke treinbegeleider. Al moet ik toegeven dat ik ook één treinbegeleider gekend heb die nooit last had van agressie. Die man was wel 2 meter groot, woog zowat 100 kg. Eén brok spieren. Hij kon zonder training de boksring in om mee te dingen naar het wereldkampioenschap zwaargewicht. Misschien te overwegen door de spoorwegen: hormonen.