Het leek wel een nationale ramp. De abdij van Rochefort stond in lichterlaaie. De brandweer van Rochefort kreeg de hulp van korpsen uit Beauraing, Marche en Dinant. De gouverneur van de provincie stond op het punt om fase 1 van het rampenplan af te kondigen. De civiele bescherming en het leger werden in paraatheid gebracht. De brandweerkorpsen van het hele land stonden klaar om hulp te bieden. Allemaal. Ook vanuit Vlaanderen was hulp onderweg. Dat was nog eens een staaltje van Belgische solidariteit. Als er nationale belangen op het spel staan worden de communautaire verschillen meteen opzij gezet. In dit geval was het nationale belang niks anders dan de trappist van Rochefort. Dat is het wonderlijke aan België. Ondanks alle onderlinge twisten en onenigheden staan we klaar om te helpen als er echt belangrijke zaken in gevaar komen. En als het over een brouwerij gaat is het van levensbelang. “Eén voor allen, allen voor santé” zeg maar. Tot het bericht kwam dat de brouwerij zelf geen gevaar liep. De brandweerkorpsen van Rochefort, Beauraing, Marche en Dinant waren erin geslaagd het brouwerijgedeelte te vrijwaren. Een zucht van opluchting ging door het hele land. Spoedig kwam zelfs het bericht dat de productie van trappist gewoon kon doorgaan. Dat was de start voor een groot feest. 29 december werd uitgeroepen tot nationale feestdag. De betrokken brandweerkorpsen waren de helden van de dag. De manschappen zouden ontvangen worden op het koninklijk paleis. Hun moed en zelfopoffering zullen opgenomen worden in de analen van de Belgische geschiedenis. Voor eeuwig en altijd. Terloops kwam ook nog het berichtje dat er geen slachtoffers waren. Een detail blijkbaar. Want laat ons eerlijk zijn. Als er een pater/brouwer zou omgekomen zijn, dan zou die man toch recht naar de hemel gaan. Zonder tussenstop. Per slot van rekening heeft zo een pater zijn leven doorgebracht met bidden en werken van barmhartigheid. Ah ja, de dorstigen laven is toch een werk van barmhartigheid. Dus... recht naar de hemel. Langs de grote poort naar binnen. Hij zou daar ontvangen worden met klaroengeschal en engelengezang. En meteen in de hemelse brouwerij te werk gesteld worden. Ook 's anderendaags op het TV nieuws een lange reportage over de brand. Met als voornaamste melding dat de brouwerij geen schade had opgelopen en de productie gewoon kon doorgaan. Het vaderland was gered. Geen woord over de mensen van de brandweer dit keer. Op het einde toch nog een klein detailtje: Er waren geen slachtoffers. Rare jongens, wij Belgen.