Je bent een 50-plusser, het is nauwelijks te geloven dat wij reeds zolang hebben geleefd !

Als kind reden we mee in wagens zonder veiligheidsgordels of air bags ...

Onze bedden waren geschilderd in vrolijk gekleurde - op lood gebaseerde - verven ...

We hadden geen kind-veilige afsluitingen op geneesmiddelen, deuren of kasten,
en wanneer we met onze fiets reden, deden we dat zonder helm .

We reden met onze fiets kilometers ver weg van huis. Op straten waar nauwelijks een fietspad te vinden was. Zonder begeleiding. Toch kwamen we levend en wel terug. Zelfs al hadden we onderweg platte band, of reden we verloren in een , voor ons, totaal onbekende wereld.

We dronken water van de tuinslang of uit de kraan en niet uit een fles - verschrikkelijk!

We gingen zwemmen in vijvers en/of rivieren. In water dat niet eens gefilterd was. Niemand is eraan dood gegaan.

We maakten kampen in bomen , met de meest primitieve materialen. Als het boeltje instortte begonnen we opnieuw.

We brachten uren door in het monteren van een go-cart uit rommel en reden dan van een helling af om enkel tijdens de afdaling vast te stellen dat we de remmen vergaten. Na enkele keren in de struiken te zijn beland bedachten we een oplossing.

We experimenteerden met het uiteen halen en opnieuw in elkaar steken van radio's en andere electrische toestellen om enkel te worden verraden door de zwart geblakerde muur boven het stopcontact dat we een kortsluiting hadden veroorzaakt.

We gingen 's morgens van huis en speelden de ganse dag, zo lang we er maar voor zorgden terug thuis te zijn bij valavond. Niemand kon ons de ganse dag bereiken. Geen GSM's. Onvoorstelbaar !

We sneden ons en braken botten en tanden, nochtans gaf dit geen aanleiding tot rechtszaken. Het waren ongevallen. Niemand viel iets te verwijten, behalve onszelf.

Herinner je nog je "ongevallen" ? We vielen en bloedden uit armen en benen. Een dokter kwam er niet aan te pas. Dat genas allemaal vanzelf. Zelfs zonder inentingen. O wonder.

We vochten en sloegen elkaar bont en blauw en leerden daarmee om te gaan.

We aten snoepgoed, brood en boter en dronken frisdrank, maar we hadden nooit overgewicht ... we waren altijd buiten aan het spelen.

We speelden in bossen, beken en modderpoelen zonder bescherming of toezicht. Spelen heette dat.

We scheurden onze broeken en hemden en kregen thuis een paar oorvegen. Niemand hield er een trauma aan over. Zo was het leven nu éénmaal.

We deelden onze drank door samen van dezelfde fles te drinken en niemand is hier ooit van overleden.

We hadden geen Playstations, Nintendo 64, X-Boxes, video spelletjes, 40 televisiezenders, video, surround sound, GSM, P.C., internet chat rooms etc. ... we hadden vrienden.

We gingen naar buiten en maakten vrienden. We reden op onze fiets of wandelde naar een vriend thuis, belden aan of gingen zelfs gewoon via de achterdeur naar binnen. Stel je dit voor. Zonder de ouders hier eerst om te vragen ! Helemaal alleen ! Helemaal alleen in die koude afgrijselijke wereld ! Zonder een oppasser - hoe deden we het toch?

We gingen 's avonds alleen in het donker terug naar huis, hoe durfden we?

We vonden spelletjes uit met stokken en tennisballen en - hoewel we er voor werden gewaarschuwd - niemand verloor een oog.

Niet iedereen mocht mee voetballen, en diegene die geen team vonden moesten leren omgaan met ontgoocheling .

We stonden op door een soort van wekker, zonder dat het radiogestuurd is, zonder dat het beveiligd is tegen stroomuitval, zonder een 'snooze'-functie. Hoe deden we dat toch?

Onze daden waren die van onszelf. Gevolgen werden verwacht. Niemand of niets om zich achter te verbergen. De idee van een ouder die ons verdedigden indien we de wet overtraden, was ongekend. Straf krijgen op school , was je straf ondergaan. Onze ouders steunden zelfs de wet en de school - stel je dat voor !

We aten varken, koe, paard of kip zonder dat ze werden getest op PCB's, dolle koeienziekte, kippenpest, enz. En toch overleefden we !

We namen niet de TGV naar Frankrijk om een dagje plezier te moeten hebben in een pretpark, op straat was het minstens even leuk!

Niettegenstaande hun ongeziene gevaarlijke jeugd, hebben bovenvermelde generaties de beste risico-nemers, probleem-oplossers en ontdekkers ooit voortgebracht. De voorbije 50 jaar heeft een explosie gekend aan innovaties en nieuwe ideeën. We kenden vrijheid, mislukking, succes en verantwoordelijkheid en leerden hiermee om te gaan.

Jij bent zo'n 50-plusser, gefeliciteerd!