|
Laatst hoorde ik een vriendin zeggen wij zijn de Sandwichgeneratie Ik dacht ;wat is dat nu weeral. Ik had al veel gehoord over onze generatie zoals: babyboomers, oude hippies, overjaarse studenten, idealistische naïevelingen, of gewoon ouwe zakken. Maar sandwichgeneratie, dat was nieuw. Daar moest toch een woordje uitleg bij. Volgens haar zat het zo; we zijn een generatie die zowel voor onze ouders als voor onze kinderen en onze kleinkinderen zorgen. We verzorgen onze ouders naar best vermogen en brengen tegelijk onze kleinkinderen groot. Onze ouders zijn niet al te best te been en er moet ook wel gekuist, opgeruimd en in orde gezet worden. En op tijd het gras afgereden worden. Onze kinderen zijn druk bezig hun leven te leiden, carrière te maken, succes hebben, aan de weg timmeren of hoe het verder ook allemaal mag heten. Ze hebben geen tijd om hun kinderen op te voeden en dumpen die dan maar bij die oude dozen. Die hebben toch niks anders te doen. 's Morgens afzetten bij oma en opa en 's avonds, nadat de schooltaken gedaan zijn, terug ophalen om ze in hun bed te stoppen. En in vele gevallen moeten we nog financieel bijspringen. Als het echt niet anders kan zorgen we dat onze ouders in een fatsoenlijk rusthuis terecht kunnen. Alle dagen een bezoekje brengen. En ook daar nog eens financieel bijpassen. Want met hun karig pensioentje redden ze het niet. We hebben geen tijd om aan onszelf te denken. De hele tijd druk bezig. Geen tijd om van het leven te genieten. Geen tijd voor hobby's. Geen welverdiende rust. Altijd druk, druk, druk. We zijn inderdaad een sandwichgeneratie. Eén voordeel hebben we, we hebben geen tijd om oud te worden. Dat is toch ook niet niks.
|
Ik ben Fredje
