Gisterenmorgen naar het grootwarenhuis geweest. Tien voor negen was ik er. Er stond wel al een tros gepensioneerden voor de deur. Stipt negen uur ging de deur open en was het een drummen van jewelste. Allemaal tegelijk wilden ze naar binnen. Een ware invasie. Een verovering van de supermarkt. Net alsof er een uur later niks meer te koop was. Ik keek eens rond. Stond hier ergens een verborgen camera? Is hier een opname bezig voor benidorm bastarts. Niks te zien maar ik wist meteen waar de makers van dat programma hun inspiratie halen. Ik denk dat zowat de helft van het gepensioneerdenbestand tegelijk naar binnen wou. De andere helft komt tegen elf uur. Weet ik uit ervaring. Dan gebruiken ze de supermarkt als cafetaria zonder drank. De gangen versperren. Met winkelkar. Om de laatste nieuwigheden en roddels uit te wisselen. Je raakt er niet door. Hangouderen noemen we dat. Ik vroeg me af of het niet nuttig zou zijn om een soort spreidingsplan in te stellen. Mannen in de voormiddag en vrouwen in de namiddag. Of andersom. In de namiddag zijn er meer cafeetjes open. Dan doe ik de boodschappen wel. En dan een duvelke gaan drinken en als moeder de vrouw vraagt waar ik zolang gebleven ben is het simpel. Heel veel volk in de supermarkt schat. Ik heb er nog zes voorbijgestoken aan de kassa, anders was ik nog niet terug. Prachtig excuus toch. Maar goed, ik was er dus om negen uur. Ik heb dan ook de overrompeling van negen uur meegemaakt. Ook niet mis. Iedereen stormde door de rekken alsof hun leven ervan afhing. Geen van allen had blijkbaar last van reuma. Of artrose of enig ander ouderdomskwaaltje. Het leek meer op een halve marathon. Om ter eerst naar de kassa. Menig dertiger kon er een puntje aan zuigen. Ik zou ze graag allemaal willen vertellen dan ze de hele dag tijd hebben om rustig te winkelen. Dat het er niet toe doet als ze niet de eerste aan de kassa zijn. Anders moet ik morgen om twintig voor negen komen om de eerste te zijn.