Het is zover. Ik heb een blogje aangemaakt. Het begin van een droom. Eindelijk kan ik mijn schrijverscarrière beginnen. Hier ga ik eens messcherpe analyses maken van alle onrechtvaardigheden in de wereld. Ik zal de mensheid eens tonen hoe het moet. Mijn ideeën tentoonspreiden. Machtsmisbruik tot op het bot uitspitten. Met bewijzen. De wereld zal aan mijn lippen hangen. De wereldpers zal in een lange rij aanschuiven om mijn mening te horen over alles en nog wat. De grootste wereldleiders zullen immers aan mijn deur staan. Gewoon om mijn mening te vragen. Bibberen en beven zullen dictators in de hele wereld. Als ze ook maar vermoeden dat ik een stukje over hen zou kunnen schrijven. Want dat zou betekenen dat er binnen de kortste tijd een einde komt aan hun alleenheerschappij. Mijn werken zullen vertaald worden in honderdveertigduizend talen. Mijn literaire ster zal als een komeet omhoogschieten. Binnen de kortste keren zal mijn naam op ieders lippen liggen. Mijn commentaren zullen keihard en meedogenloos zijn. Geen enkel machtsmisbruik zal aan mijn wakend oog ontsnappen. Geen geldverslindende vriendjespolitiek zal ik ongemoeid laten. Eindelijk zal recht en eerlijkheid hoogtij vieren. Een nieuw tijdperk is aangebroken. Hou je vast aan de takken van de bomen , want hier komt de man die het aanschijn van de wereld zal veranderen.

Gisterenavond heb ik mijn grootse plannen aan mijn vrouw bekendgemaakt. Ik vertelde haar ook dat ik vanaf vandaag elke dag een stukje zal schrijven. Tot meerdere eer en glorie van het mensdom. Ze bleef nogal koel. Ze stelde een eenvoudige vraag: “ En wanneer ga je de vaat dan doen?”

Tja, ik vrees dat de Nobelprijs voor literatuur zal moeten wachten tot de vaat gedaan is....