|
“God ziet U, hier vloekt men niet” Dat hing aan de muur bij opa en oma. In grote letters en met een alziend oog in het midden. En in mijn kinderlijke naïviteit geloofde ik het nog ook. God was immers overal en zag dus alles wat ik uitspookte. Tot ik er enkele jaren later begon aan te twijfelen. Want als god dan toch overal was, en alles zag en hoorde wat ik zoal deed of zei, waarom moest ik dan tegen de pastoor mijn zonden gaan biechten? God wist het toch allemaal al, waarom zou ik het dan nog eens moeten zeggen tegen zijn vertegenwoordiger? Het waren levensvragen die me bezig hielden, tot weer enkele jaren later bleek dat er helemaal geen god was. Dat het simpelweg de pastoor was die zijn neus overal wou insteken. Het ging om kennis, en kennis is macht. De pastoor wou enkel macht over zijn parochianen om ze dom te houden zodat anderen ze konden uitbuiten. Maar tijden veranderen en de pastoor kon de pot op met zijn sprookjes. Het alziend oog verdween uit de gemeenschap. Je kon naar hartenlust liegen en bedriegen, niemand kwam het ooit te weten. Je kon drinken en zuipen en toch volhouden dat je geheelonthouder was. Het leven begon er uit te zien als een sprookje. Maar dat was iets te vroeg gejuicht. Want er kwam een nieuw alziend oog, meer zelfs, er kwamen meer ogen en oren. In de eerste plaats is er de NSA. De Amerikaanse veiligheidsdienst die zowat alles afluistert wat er maar af te luisteren valt. En dan zijn er nog de privé maatschappijen zoals Google en konsoorten. Elk woord dat je in een zoekmachine intikt wordt zorgvuldig bijgehouden, samen met de websites die je bekijkt. Daar valt heel wat meer informatie uit te halen dan wat je ooit tegen de pastoor wou vertellen. Maar er is meer. Veel meer. Elk telefoontje wordt ergens op een schijf opgeslagen. Twintig miljoen sms berichtjes per dag worden zorgvuldig door een scanner gehaald. En er is nog meer. Niemand kan zich nog verstoppen, want door met een gsm rond te lopen kan men perfect nagaan waar je bent en wanneer. Binnen een straal van enkele honderden meters denk je dan, want het is geregistreerd met welke zendmast je contact hebt en wanneer. Maar door de doorgedreven technologie is er veel meer mogelijk. Als je rondloopt met een i-pad of i-pod, of hoe die dingen tegenwoordig ook heten, kan men tot op de centimeter weten waar je bent. Op dergelijke toestellen staat immers standaard een gps systeem. Heel handig uiteraard als je door overmatig drankverbruik de weg naar huis niet meer vindt, maar dat ding werkt langs twee kanten. Bovendien mag je die gps nog uitschakelen, het kan ten allen tijde in werking gezet worden, zelfs zonder dat je er zelf weet van hebt. En het gaat om centimeters. Als je ergens ligt te wippen met je pod of pad in je achterzak kan dat gezien worden door de op en neer gaande beweging. Al kan je die bewegingen misschien nog rechtvaardigen door te verklaren dat je paard aan het rijden was in de slaapkamer van je buurvrouw. En nu hoor ik je al zeggen dat het bij u niet zal lukken omdat je geen i-pad hebt. Vergeet het maar. Er is nog meer. In Nederland is een knaap van 17 voor de rechter verschenen op beschuldiging van schending van de privacy. Hij was er in geslaagd om met een simpel programmaatje zowat tweeduizend laptops naar zijn hand te zetten. Hij kon de ingebouwde camera en micro van die laptops van uit zijn luie stoel activeren zonder dat de eigenaar er erg in had. Bij mij is dat geen probleem. Als hij op mijn lelijke smoel wil kijken zegt dat meer over hem dan over mij. Maar toch is er een waarschuwing uitgegaan naar elke laptop gebruiker om het cameraatje af te dekken met een post-it bij niet gebruik. Je weet maar nooit wie er meekijkt. Als een knaap van 17 tot zoiets in staat is dan kan je verwachten dat veiligheidsdiensten veel meer kunnen dacht ik zo. En als je dacht dat dit alles was dan is dat weer mis gedacht. Want dan zijn er nog de verschillende satellieten die boven ons hoofd toertjes draaien. Die kunnen van op 36000 km hoogte zien welke krant je aan het lezen bent. Laat ons maar eerlijk blijven, we zijn allemaal gezien. Of we willen of niet. De oude spreuk bij oma en opa is realiteit geworden. “God ziet U”. Alleen heeft god tegenwoordig een andere naam.
|
Ik ben Fredje
