Het artikel trok mijn aandacht. Het waren de huidige twintig- dertigjarigen die aan het woord waren. De generatie Y zoals ze zichzelf graag noemen. Ze hebben nogal wat klachten. Vooral over de babyboomers. Die babyboomers hebben zowat de hele wereld naar hun hand gezet en dat is niet naar hun zin. Want de generatie Y zal moeten inleveren is hun mening. Ze zullen minder comfort hebben dan die rijke babyboomers. Want de babyboomers waren met een groot aantal en de 'sky was de limit' waardoor de wereld er met reuzensprongen op vooruit gegaan is. Ten koste van hen die aan alles nog moesten beginnen. Het leek me een bedenkelijke redenering. Maar ze haalden praktische voorbeelden aan. De huizen bijvoorbeeld zijn veel te duur geworden. De generatie Y kan zich geen eigen woning meer veroorloven. Dat lijkt me overdreven als ik vaststel dat er tegenwoordig hypothecaire leningen te krijgen zijn van zo'n vijf procent of minder. Terwijl er indertijd geen hypothecaire lening te vinden was onder de twaalf procent. Maar de aap kwam uit de mouw toen er iets verder te lezen was dat die jongeren er niet aan dachten om het met iets minder te doen. Elke vier jaar moet er een nieuwe wagen komen. En elk jaar minstens twee verre reizen. Om de wereld te zien. Dat het dan moeilijk wordt om nog een huis af te betalen lijkt me logisch. Wij deden het met veel minder. Het was het één of het ander. Ook het pensioen kwam ter sprake. De generatie Y zal veel langer moeten werken beweren ze. Terwijl de babyboomers de kortste loopbaan ooit gehad hebben en nu de sociale kassen leegzuigen door langer te leven dan welke generatie ervoor ook. Ze spraken nog net niet van vernietigingskampen voor oudjes. Maar wat mij het meest verwonderde was het feit dat die snotters met hun pensioen bezig waren. Zelf kan ik mij niet herinneren dat wij als dertigers met ons pensioen bezig waren. Dat was iets voor de toekomst. Hoe hard en hoe lang we zouden moeten werken was geen punt van aandacht. Zelfs niet toen we veertig en vijftig jaar werden. Geen haar op ons hoofd dat dacht aan stoppen. Pensioen en pensioenrechten kwamen pas ter sprake toen we ervoor stonden. Toen we zowat verplicht werden om af te haken. Want dat is ook zoiets. De algemene tendens van babyboomers was, en is nog steeds, om blijven te werken tot ze erbij neervallen. Helaas worden ze steeds meer met zachte dwang verplicht om een stap opzij te zetten. Persoonlijk ken ik geen enkele leeftijdgenoot die zelf pensioen gevraagd heeft. Stuk voor stuk werden we door anderen verplicht om af te haken. Veertigers die staan te dringen om onze plaatsen in te nemen. Een andere klacht gaat over het milieu. De babyboomers hadden geen oog voor het milieu. Daar kan iets van zijn. De natuur werd inderdaad verwaarloosd. Door de snelle opgang van technologie is dat wel degelijk aan de aandacht ontsnapt. Maar wat mij het meest van al deed opkijken was dat die kritiek kwam van een generatie jongeren die in de meest luxueuze omstandigheden opgegroeid zijn. De generatie die het meest gepamperd en in de watten gelegd is door hun ouders komen nu de vorige generatie veroordelen. Generatie Y kreeg alles waar ze maar konden van dromen zomaar in de schoot geworpen. En nog zijn ze niet tevreden. Laat ik het zo stellen. De babyboomers erfden een wereld met enkele vrijheden en rechten. Vrijheden en rechten die door onze ouders duur betaald werden. Maar waar we dankbaar gebruik van maakten om een betere wereld te maken. Door hard te werken. Door een vooruitgang te bewerkstelligen die nooit gezien was in de hele menselijke geschiedenis. De wereld kende de laatste vijftig jaar een explosie van technologie, vindingrijkheid en creativiteit die geen generatie ervoor ooit heeft kunnen bereiken op dergelijke korte tijdspanne. Een ongekende vooruitgang waar latere generaties nog lang gaan kunnen van genieten. In eerste instantie de generatie Y. En laat het nu net die generatie Y zijn die met kritiek komt. Ik kan die jongeren slechts één raad geven. Doe zoals de babyboomers. Maak gebruik van de fantastische erfenis die jullie kregen. Stop met zagen en klagen. En als er al iets is dat in jullie ogen niet perfect is, zoals het milieu, doe er dan iets aan in plaats van op jullie gat te blijven zitten.