Het begon met een paardenfluisteraar. Een film uit het einde van de jaren negentig. Waarin een man een poging deed om op een natuurlijke manier met paarden om te gaan. Een soort inleving in de paarden hiërarchie zeg maar. Een erkenning van wie de baas is. En dan wil de mens het leiderschap op zich nemen. Zodat het dier gewoon doet wat de leider wil. Er zijn nu ook al hondenfluisteraars. Mensen die het gedrag van honden bestuderen en zichzelf uitroepen tot kopstuk van de roedel. De onbetwistbare leider. Ik weet het zo niet, maar, volgens mij was mijn opa al een fluisteraar. Als ik nog rondliep als een snotneus was mijn opa de onbetwistbare leider van de boerderij. Geen hond zou het wagen om dat ook maar in twijfel te trekken. Een pak stampen kon het beest krijgen. Zelfs een paard dat tientallen keer sterker was dan opa moest er niet aan denken om een eigen wil te tonen. En dat waren nog paarden in die tijd. Geen frêle luxe paarden die een poot breken als ze in een molsgat lopen. Nee, dat waren van die stoere Brabantse trekpaarden die een ploeg door de zware kleigrond trokken. Maar opa wist wel raad met al die dieren. Opa is altijd de baas gebleven over al de dieren op zijn boerderij. Al maakte opa wel eens gebruik van een stevige stok om zijn wil op de leggen. En als dat niet hielp had hij nog altijd zijn tweeloop. Misschien was opa niet echt een dierenfluisteraar. Meer een dictator. Maar toch. Alle dieren hadden respect voor hem. En het woord dierenfluisteraar bestond toen nog niet. Tegenwoordig heet dat dus fluisteraar. En er bestaan nogal wat fluisteraars tegenwoordig. Allemaal mensen die dieren naar hun hand willen zetten. Dat hoort ook zo. Maar er zijn ook mensenfluisteraars. Zoals de islamfluisteraars. Al hebben die wel een andere naam. Dat heet daar imam. Maar de naam doet er niet toe. Het principe blijft hetzelfde. De islamfluisteraar zet zichzelf aan het hoofd van de groep. En bepaalt hoe de geschriften van eeuwenoude sprookjes in het dagelijkse leven moeten ingepast worden. Ook illegalenfluisteraars bestaan tegenwoordig. En asielfluisteraars zijn er ook al. Dat zijn dan fluisteraars die zich inzetten om alle geldzoekers aan te sporen om zoveel mogelijk te profiteren van de autochtonen. En in één moeite ook maar de levensstijl van die autochtone werkpaarden te verneuken. Maar de fluisteraars schieten als de spreekwoordelijke paddenstoelen uit de grond. Een mens kan het zo gek niet bedenken of er is wel een fluisteraar voor. Behalve voor een groep die echt wel een fluisteraar nodig heeft om hen in goede banen te leiden. En daarmee bedoel ik vrouwen. Voor wanneer de eerste vrouwenfluisteraar?

08-11-2011 om 16:58 geschreven door Willy