Het was feest gisteren. Een etentje georganiseerd door enkele oudjes. Met dansgelegenheid achteraf. Een soort reünie van leeftijdsgenoten die besloten hadden om na al die jaren nog eens samen te komen. Als 60 jarigen. Als partner van een dergelijk oudje moest ik mee. Natuurlijk heb ik in mijn jeugd verschillende van die oudjes gekend. Toen ze ook nog jong waren. Het was een ervaring om al die mensen nog eens terug te zien na al die jaren. Sommigen kende ik wel beter omdat ze in de omgeving zijn blijven wonen. Anderen waren we dan weer helemaal uit het oog verloren omdat ze elders hun leven geleid hadden. Een interessante ervaring. Dat mensen veranderen in de loop der jaren bleek al snel. De meesten waren kilo's bijgekomen en herkende ik amper. Sommigen herkende ik zelfs helemaal niet. Vooral mannen. Maar dat zal wel zijn omdat ik altijd meer belangstelling gehad heb voor vrouwen. De meeste mannen waren dan ook gezette burgers geworden. Met uitgezakte dikke buiken. Enkelingen hadden de tand der tijd beter doorstaan. Die waren meer herkenbaar. Een doorsnee van de maatschappij dus. Zo was er eentje die ik helemaal niet kon thuisbrengen. Hij mij wel. Met uitgestoken hand kwam hij naar me toe en op mijn vragende blik vertelde hij mij zijn naam. Die naam deed een heel klein belletje rinkelen in mijn achterhoofd. Genoeg om op mijn hoede te zijn. Maar door de gladheid van zijn praatjes wist ik dra met wie ik te doen had. De man was niks veranderd. Nog altijd de kleine oplichter/mooiprater die hij op jonge leeftijd al was. Te mijden dus. Al vond ik het geen eer dat zo iemand mij na al die jaren nog herinnerde. Maar goed. Over naar de vrouwen. Daar zaten ook verrassende verschijningen tussen. Van de fotomodellen die ze ooit waren bleef bij de meeste niet veel meer over. Al waren er een paar die duidelijk aan anorexia leden. En hier en daar eentje die alles nog in goede proporties had. Dat waren mooie rijpe vrouwen geworden. Een lust voor het oog. En voor meer waarschijnlijk ook maar daar gaat het nu niet over. Wat mij opviel was het feit dat levensjaren wel iets doet met mensen. Maar kom. Dat is normaal. Na het eten en dankzij de bijhorende drank kwamen de tongen veel losser. Ervaringen werden uitgewisseld. Soms triest. Soms grappig. Soms zelfs zo apart dat een normaal mens aan de echtheid twijfelde. Kortom, het leven zoals het is. Met ups en downs. Iedereen had zo zijn eigen ervaringen. En met de muziek uit die lang vervlogen jaren werden alle dagelijkse beslommeringen even vergeten. Het was mooi om zien hoe de oudjes zich nog wisten te redden op de dansvloer. Ze waren nog niet helemaal versleten. Ach, die oudjes, laat ze maar doen dacht ik nog. Maar toen schoot mij iets te binnen. Eigenlijk ben ik nog een jaar ouder...