Het probleem met problemen is dat ze soms moeilijk op te lossen zijn. Al is er altijd wel een oplossing. Dat had ik ooit nog geleerd. Met probleemoplossend denken. En vooral niet in vakjes denken. Zo herinner ik mij nog een plezant probleempje dat ik ooit voorgeschoteld kreeg. Zuiver theoretisch weliswaar. Gewoon een oefening om te leren dat er buiten het gewone denken ook nog tal van mogelijkheden zijn. Dat theoretisch probleem ging als volgt: Stel, je komt met je wagen voorbij een bushalte. Aan die bushalte staan drie personen. De eerste is je beste vriend die ooit je leven redde. Die man wil daar dringend weg en vraagt een lift. De tweede persoon is een oud dametje, zo ziek dat ze dringend naar een ziekenhuis moet. Anders gaat ze daar ter plaatse doodvallen. De derde persoon is de vrouw van je leven. En die mag je natuurlijk niet laten gaan. Het probleem is echter dat je met een klein sportwagentje rijdt. Een tweezitter waar met de beste wil ter wereld geen drie, en dus zeker geen vier personen in kunnen. Hoe los je dat op was de vraag. Probleem dus. Een plezante denkoefening. En iets in die zin overkwam me gisteren. Niet aan een bushalte weliswaar maar toch stond ik voor een dilemma. Een goede vriend had me gevraagd om langs te komen. Er stonden enkele duvels koud te worden. Die moesten dringend in een warme maag verdwijnen. Maar, puur toeval, onderweg naar mijn vriend kwam ik een vriendin tegen. Een goede vriendin. Een vriendin die er wel pap van lust. En die ik moeilijk iets kon weigeren. Vooral dan als ze seksueel opgewonden is. En ze had hét nodig. Nu direct en onmiddellijk. Als goede vriend en menslievend als ik ben kon ik dan ook niet weigeren. Maar wat dan met mijn vriend die zat te wachten om samen de duvels te lijf te gaan. Die kon ik zeker niet laten wachten. Een probleem dus. Maar gelukkig had ik geleerd hoe probleemoplossend te denken. De oplossing was dan ook vrij simpel. Ik nam mijn vriendin mee naar mijn vriend. Samen duvel drinken. En een triootje. Iedereen meer dan tevreden.
|