Littekens op een stierenhuid Net zoals de Vlamingen streven de Basken naar onafhankelijkheid. Hier is een deel van hun verhaal.
07-10-2007
Alle 23 naar de cel?
Is dit willekeur of willekeur?
De aanklager van de Audiencia Nacional vraagt effectieve gevangenisstraf voor 11 leden van het partijbestuur van Batasuna:Ibon Arbulu, Ane Lizarralde, Maite Díaz de Heredia, Juan Cruz Aldasoro, Juan Joxe Petrikorena, Aner Petralanda, Joana Regueiro, Asier Arraiz, Maite Fernández de la Bastida, Jon Garai en Arantxa Santesteban.
Zes onder hen worden beschuldigd van integratie in een gewapende organisatie, wat nog nooit is kunnen bewezen worden, en ook nooit zal kunnen bewezen worden, omdat dit onjuist is. Zelfs de woordvoerder van de Baskische regering, Miren Azkarate, verklaart dat zij aan het vergaderen waren en dat zij geen pistolen, noch bommen hebben, en er ook nooit gebruik hebben van gemaakt. Zij vraagt zich af waar dan het delict is en of hiermee niet alle bruggen tot dialoog zijn opgeblazen.
Vijf andere worden beschuldigd van recidivisme op basis van de zaak 35/02 die nog altijd hangende is. In de zaak 35/02 had Garzón instructies en orders (decreet van 26 augustus 2002) uitgevaardigd die niet binnen zijn jurisdictie vielen, en had zichzelf prerogatieven toegeëigend die hij niet heeft, zoals bijvoorbeeld het verbod op publieke meetings en manifestaties in Euskadi. In zijn orders staat: Er moet met alle mogelijke middelen vermeden worden dat Batasuna vergaderingen, demonstraties, piketten, karavanen of om het even welke publieke gebeurtenis organiseert. Het weze in hun naam, het weze ingericht door een ghost. De autoriteiten belast met de toepassing van deze instructie, vonden al vlug problemen genoeg om dit uit te voeren. Geen nood! Het Vijfde Hof (dat van Garzón) voorzag in een simpele oplossing. Er werd een nieuwe instructie uitgevaardigd waarbij de Centrale Inlichtingendienst van de Politie de opdracht kreeg iedere aangekondigde manifestatie te onderzoeken op direct of indirect verband met Batasuna. Het resultaat kan u wellicht raden.
Vanaf 13:30u, deze middag 7 oktober 2007, wordt de rest van het partijbestuur ondervraagd.
De familieleden die de verre reis naar Madrid hadden ondernomen, werd de toegang tot de Audiencia Nacional (uitzonderingsrechtbank) geweigerd.
De onvermijdelijke fascisten waren wel aanwezig (zie foto). Ik zal hun repertorium niet aanhalen, want het is te smerig.
Intussen werden in Beriain (Navarra) twee jongeren aangehouden die propaganda aan het verspreiden waren voor Jarrai en Segi, voor amnestie, voor zelfbeschikking, voor het wegtrekken van de bezettingstroepen en voor het einde van het folteren.
Zopas beslist (16:00u):
Garzón laat 2 van de 23 gedetineerden vrij: Ibon Berasategi en Javier Albizu. Ten aanzien van de 21 anderen, wordt opsluiting gevraagd. Drie kunnen eventueel voorlopige vrijheid genieten als ze elk 10.000 euros borg ophoesten.
Gisterenmiddag, 6 oktober 2007, zijn ze met duizenden en duizenden op straat gekomen, in de verschillende hoofdsteden van de Baskische provincies. Met ingehouden woede werd geprotesteerd tegen de arrestatie van de top van Batasuna. In Pamplona-Iruñea werden de betogers gechargeerd door de politie die er brutaal op los sloeg, met de onvermijdelijke gekwetsten tot gevolg.
Vanochtend, 7 oktober 2007, moeten de 23 beklaagden voor magistraat Baltasar Garzón verschijnen. Beklaagden? Volgens de Baskische kranten is er zelfs niets geweten over de inhoud van het bevel tot gevangenneming ( no se conoce el auto que ha motivado las detencione)s, dat de arrestaties zou kunnen motiveren.
De woede onder de Basken is enorm, maar tot nu toe nog altijd beheerst.
In afwachting van verdere instructies 7 oktober 2004
Op 7 oktober 2004 arresteert de Guardia Civil 5 personen:Juan José Zarautz en José Ramón Unanue inDonostia, Arantza Sánchez en Aimar Guzón in Irun en Aimar Aiertza in Pamplona (Navarra).
Ze worden, volgens de Spaanse Minister van Interieur, José Antonio Alonso, niet beschuldigd van concrete acties maar, Ze waren akkoord met hun inlijving in de organisatie en waren in afwachting van verdere instructies De minister verklaarde verder dat de arrestaties de vrucht waren van de gegevens die verkregen waren (onder foltering uiteraard) uit de eerdere arrestatie deze week.De Minister voegt er zelfs aan toe dat het de gevolgen zijn van verklaringen die Peio Alcantarilla aflegde (gearresteerd op 3 oktober 2004). Lees: die verklaring werd uit hem geslagen!
- De buren van Juan José Zarautz hoorden om 2 uur hulpgeroep. Hoogstwaarschijnlijk dacht Zarautz dat iemand wilde inbreken. In dezelfde woning verbleef de echtgenote met 2 minderjarige kinderen. De Guardia Civil onderzocht de woning tot 5 uur.
- Buren van José Ramón Unanue vertellen dat de politie brutaal binnen viel om 2 uur s nachts. Het optreden van de agenten was vrij brutaal en daarbij werd de gemeenschappelijke deur en de deur naar de woning opengebroken. De echtgenote kreeg daarbij klappen op het hoofd. Het doorzoeken van de woning duurde tot 5 uur.
- Aimar Aiertza woonde samen met zijn vrouw die 8 maanden in verwachting was. Tijdens het onderzoek van de woning raakte de vrouw in een shock en diende overgebracht te worden naar het ziekenhuis. Toen ze later terugkeerde, zag ze de ravage in haar huis. Haar computer en haar persoonlijke agenda waren verdwenen.
En el polvorín de las prisiones In de stofwolk van de gevangenissen
Poging tot zelfmoord
Peio Alcantarilla, die op 3 oktober 2004 in Urruña gearresteerd werd, heeft in de kelders van de Guardia Civil geprobeerd zelfmoord te plegen om zo een einde stellen aan de voortdurende brutale folterpraktijken. Toen hij voor de onderzoeksrechter Fernando Andreu werd gebracht kon hij wegens shock niets zeggen. Toen Andreu hem de rechten van de gevangene voorlas, begon hij te wenen. Hij werd even naar een ziekenhuis gebracht wegens een zenuwcrisis, maar werd daarna terug opgesloten in de gevangenis van Soto del Real.
Volgens Alcantarilla werd hij na zijn arrestaties met een kap over het hoofd in een auto gestopt waarbij de agenten hem alle mogelijke soorten van foltering begonnen te vertellen.
Eenmaal opgesloten, zei een Guardia: Je bent nu bij de vijand en dat zal je merken. Nu ga je zingen of we vermorzelen je. Met vijven begonnen ze hem over het hele lichaam te slaan met matrakken in aluminiumfolie. Ze toonden hem de plastic zak. Nadat hij zijn gebitscorrector had proberen in te slikken en bloed begon te spuwen, werd hij even bij een dokter gebracht. s Anderendaags werd hij de hele dag geslagen tot op het ogenblik dat hij brak en zei alles te zullen verklaren wat ze wilden.
Naderhand vertelden de persagentschappen, Efe en Europa Press, dat Alcantarilla aan de Guardia Civil verklaard had dat hij voorgesteld had de ETA-campagne te verhevigen met het doel het toerisme met een 20 % te doen verminderen. Verder zou het voorstel om in mei 2002 een aanslag te plegen in het Santiago Bernabeu-stadion van hem gekomen zijn. Het voorstel om bommen te plaatsen in het skistation van Baquera Beret in december 2003 kwam eveneens van hem, alsook de plannen om een aanslag te plegen tegen de hoogspanningsmasten van Irún en Huesca.
Op 7 oktober 2004 volgden dan de bovenvermelde arrestaties, "dankzij de verklaringen van Alcantarilla. Dit werd zelfs door de Minister toegegeven
OPERACIÓN POLICIAL CONTRA LA IZQUIERDA INDEPENDENTISTA
Indépendantistes flamands du V-SB dénoncent larrestation des membres de Batasuna
06/10/2007 11:13:00
Cest avec horreur que le Vlaams-Socialistische Beweging, mouvement pour une Flandre indépendante et socialiste, vient dapprendre larrestation par la police espagnole de 23 membres de Batasuna lors dune réunion pacifique à Segura. Ces arrestations forment le châpitre le plus récent de la campagne menée par létat espagnol contre lopposition de la gauche en Pays baque. On se souvient, entre autres faits, de larrestation dArnaldo Otegi, suite à son discours (et ceci dans le cadre de léchec des négociations de paix, dans lesquelles Batasuna ne jouait pas un rôle). Pas surprenant que certains parlent de Birmaña au lieu dEspaña !
Apparemment, Madrid préfère réduire une grande partie des basques au silence (et donc probablement continuer le conflit actuel), plutôt quun dialogue qui pourrait mener à une paix durable et honorable.
Il est évident que les indépendantistes flamands de gauche du V-SB soutiennent les indépendantistes de gauche en Pays Basque dans leur combat pour une Euskal Herria libre et socialiste. Ils appèlent donc leur compatriottes à signer la pétition intitulée «Flamands pour la paix et la liberté au Pays Basque». (http://freebatasuna.v-sb.be)
Vlaamse onafhankelijkheid
Wie pleit voor Vlaamse onafhankelijkheid, wordt dankzij het Vlaams Belang al snel geassocieerd met extreem rechts, ethische conservativiteit en verwerpelijke ideologieën gaande van racisme tot fascisme. Dat dit klinkklare nonsens zijn, bewijzen partijen zoals N-VA, Spirit en sinds kort ook Lijst Dedecker. Minder gekend zijn de links Vlaams-nationalistische organisaties zoals Meervoud en Sociaal-Flamingantische Landdag. Binnenkort krijgen deze laatste er nog een broertje bij: de Vlaams-Socialistische Beweging, die op 10 juli officieel gelanceerd wordt. Hopelijk kunnen ook zij mee aantonen dat Vlaamse onafhankelijk niets te maken heeft met verwerpelijke ideologieën maar integendeel een democratisch emanciperend antwoord is op de ondemocratische monarchie en het blokkerende belgicisme, die beiden niet meer van deze tijd zijn. Samen meebouwen aan een Vlaamse Staat zonder haat!
Spoedacties Spoedacties worden gevoerd als iemands leven of veiligheid direct gevaar is ten gevolge van foltering, 'verdwijning', terdoodveroordeling, het ontbreken van medische verzorging of een dreigende terugzending naar een land waar vervolging mogelijk is. Deze slachtoffers worden dikwijls vastgehouden zonder een aanklacht of enige vorm van proces en zonder dat hun familie op de hoogte is.
Om in te gaan tegen dergelijke praktijken, heeft Amnesty International een strategie ontwikkeld die de verantwoordelijken ertoe dwingt maatregelen te nemen om het leven van deze personen te beschermen. (De strategie: Schrijf ze vrij!Maar nog nooit een actie opgemerkt voor Baskische politieke gevangenen!)
Amnesty International veroordeelt
Amnesty International veroordeelt terroristische aanslagen met kracht. Amnesty vraagt dat staten ervoor zorgen dat terroristische aanslagen voorkomen worden, dat hun burgers ertegen beschermd worden en dat de daders van terroristische aanslagen opgespoord, vervolgd en bestraft worden. Maar we moeten erop toezien dat de strijd tegen het terrorisme geen grotere bedreiging gaat vormen dan het terrorisme zelf. Mensenrechten vormen een essentieel en belangrijk wapen in de strijd tegen terreur. De wereld veiliger maken voor onszelf, is alleen mogelijk als we hem veiliger maken voor iedereen (Moet er niet op toegezien worden hoe Baskische politieke gevangenen behandeld worden?)
Helpt Amnesty gevangenen die geweld hebben gebruikt? Amnesty International komt voor alle gevangenen op in geval van foltering of doodstraf. Beide zijn in strijd met de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (UVRM, artikel 3: een ieder heeft recht op leven, vrijheid en onschendbaarheid van zijn persoon en artikel 5: niemand zal onderworpen worden aan folteringen). Verder waakt Amnesty erover dat alle politieke gevangenen (die ervan verdacht worden geweld te hebben gebruikt of gepropageerd) eerlijk en binnen redelijke termijnen worden berecht. Onvoorwaardelijke vrijlating vraagt Amnesty alleen voor personen die gevangen zitten omdat zij op vreedzame wijze gebruik maakten van hun mensenrechten. Een dergelijke hechtenis is immers in strijd met onder meer de UVRM. (Wanneer komt er een reactie op de arrestatie van het voltallige partijbestuur van Batasuna?)
Folteren is mensenwerk Folteren is walgelijk. Voor ons is het een verschrikking, iets uit de Middeleeuwen. Maar in ongeveer 80 procent van alle landen ter wereld komt foltering voor. In bijvoorbeeld Irak, Egypte en Bangladesh vinden stelselmatig folteringen plaats. In landen als India, Japan en Marokko wordt door overheidsdienaren geregeld gefolterd. In enkele West-Europese landen, zoals Frankrijk en Duitsland, zijn asielzoekers en vreemdelingen om het leven gekomen door buitensporig politiegeweld bij uitzetting (Wordt er in Spanje dan niet gefolterd?).
Wij klagen aan
Een gunstige wind bezorgde een E-berichtje in mijn E-post:
Aan: Amnesty International Vlaanderen
04.10.2007
Ik zal het blijven herhalen (maar jullie zullen halsstarrig de andere kant blijven opkijken):
In de bevriende democratuur Spanje wordt nog dagelijks gefolterd tot er een zelfbeschuldiging op volgt. Zie hiervoor de verslagen van Theo van Boven. Theo van Boven werd opgevolgd door een ... Spanjaard! Tiens!
Er zitten Baskische politieke gevangenen doodziek weg te teren.
José Mari Sagardui, "Gatza" zit al 27 jaar vast!
Daaraan wordt door A.I niets gedaan, omdat ETA niet ophoudt. In andere landen waar U wél acties onderneemt, zijn er ook verzetsgroepen bezig.
Verder dient herhaald te worden dat Baskische politieke gevangenen nooit in Baskenland ondergebracht worden. Tot voor een tiental jaar zaten de zwaarst gestraften op de eilanden of in de Spaanse enclaves in Afrika: Ceuta en Melilla. Nu zitten ze in Parijs, of in het zuiden van Spanje. Dit kost de familieleden een halve week reizen (met werkverlet) voor een bezoek van drie kwartier, indien ze niet (voor de fun van de psychopaten die hen bewaken) gesanctioneerd werden. Met hun kinderen (die in de lagere schoolleeftijd soms enkel Baskischtalig zijn), moeten ze Spaans spreken.
Een van de gevangenen werd een aantal jaren gesanctioneerd omdat hij aan de telefoon musu bat (een kusje) had gezegd in het Basksich tegen zijn kind!
Het aantal gevangenen dat op bezoek mag komen wordt steeds verminderd. Valt iemand weg (overlijden) dan mag die niet vervangen worden.
Een paar voorbeelden
Nieuw record!
Op 8 juli 2007 zal José Mari Sagardui "Gatza" een Europees record breken! Hij zit dan zevenentwintig jaar in de gevangenis (foto van de herdenking van 27 jaar, 27 urte, opsluiting). Hiervan zat hij tien jaar in een isoleercel! Niemand in Europa deed beter! Intussen is er al 3 maanden bijgekomen. Is het record van Nelson Mandela nu al gebroken?
In 1995 had hij 3/4de van zijn straf achter de rug, maar hij kwam niet vrij. Hij nam deel aan 13 hongerstakingen en zat in 14 verschillende Spaanse gevangenissen.
Hij zat gemiddeld op 500 km van huis. Op dit ogenblik zit hij in Jaén, op 750 km! Gatza ziet hier 20 uren op 24 geen daglicht!
In 1993 ondernam hij een vluchtpoging uit de gevangenis van Granada.
Na de laatste hervormingen door de superdemocraten van de PSOE en de PP betreffende penitentiaire politiek, de zogenaamde doctrine Parot moet Gatza in totaal gedurende 30 jaar in de cel blijven! Bij deze hervormingen behoren ook: verbod om te studeren, zeker als dat in het Baskisch gebeurt, of om Baskisch te spreken tijdens het bezoek. Deze hervormingen kwamen er nadat bleek dat de gevangenenpolitiek totaal mislukt was. Men zon enkel nog op wraak!
Vrij na twee jaar gevangenschap! Even lezen
Op 30 maart 2004 liet Magistraat Garzón vier Basken vrij die twee jaar achter de tralies zaten. Het gaat om Ainara Gorostiaga, Mikel Soto, Aurken Sola en Jorge Txokarro. Wat hadden ze op hun kerfstok? Helemaal niets! Daarom werden ze ook vrijgelaten. Na twéé jaar!
Dit gebeurde nadat de krant Diario de Navarra bekend maakte dat twee anderen, Andoni Otegi en Oscar Zelarain,zichzelf al in september 2002als dader van de aanslag aangegeven hadden bij de Franse antiterrorismemagistraat, Laurence Le Vert.
Guillermo Ruiz Polanco, magistraat bij het Hooggerechtshof, die deze zaak in handen had, verklaarde dat de Guardia Civil hem had laten weten dat ze niet geloofden dat Gorostiaga, Soto, Sola en Txokarro schuldig waren aan de dood van Javier Múgica (Leiza 14 juli 2001). Volgens Ruiz Polanco was het enige bewijs tegen hen de verklaring (zelfbeschuldiging) die Gorostiaga aflegde toen ze in afzondering was en waaraan hij geen waarde hecht, in acht genomen dat ze gefolterd werd door de Guardia Civil. Deze zaak van foltering wordt op dit ogenblik trouwens nog onderzocht.
Ruiz Polancoverordende daarop de in (voorlopige) vrijheidstelling van Soto, Sola en Txokarro en werd daarom prompt geschorst! Daarom diende Gorostiaga voor een andere magistraat te verschijnen, waardoor ze niet onmiddellijk vrijkwam.
Het viertal uit Pamplona dat twee jaarvast zat hoewel het niets had gedaan
Wat ging hieraan vooraf:
Op 14 juli 2001 werd in Leitza (Navarra) het gemeenteraadslid José Javier Múgica van de UPN (PP-Navarra) bij een ETA-aanslag om het leven gebracht.
Op 24 februari 2002 werden Gorostiaga en Soto gearresteerd bij een gevangenenbezoek. (Je zou toch een oen moeten zijn om op gevangenenbezoek te gaan als je zélf een aanslag gepleegd hebt!) Maar er volgden 14 arrestaties (Nóg een bewijs dat de onderzoekers niets wisten!) waaronder die van de twee anderen op 28 februari in Pamplona.
Hoe ze er werden tussen gepakt, mag al blijken uit de lichamelijke toestand van Soto die niet in de mogelijkheid was te verschijnen, maar naar het gevangenisziekenhuis diende te worden overgebracht! Txokarro moest naar het ziekenhuis met een zenuwinzinking. Hij had brandwonden (elektroden?) over het hele lichaam, en hoorde bijna niet meer (wegens het afvuren van een revolver vlak naast zijn oor. Schijnexecuties, dus!).
De familie van het viertal, dat meteen vergeleken werd met de Ierse Guilford four die (vooral) faam kregen door de film In the Name of the Father, ging tot in het absurde om de onschuld te bewijzen. Zo trokken ze zelfs naar Leitza om met de gemeentelijke autoriteiten te praten!
De PNV-krant, Deia, zegt eveneens dat er toch wel elementen zijn om ereens overna te denken. Hoe de Spaanse minister van Binnenlandse Zaken arrestanten die foltering aanklagen, zelfs een proces aandoet bijvoorbeeld. Justitie moet aan de kant van een Rechtstaat staan.
Maar ook de Baskische politie, Ertzaintza, isoleert arrestanten en wordt regelmatig beschuldigd te folteren. De PNV, de partij van de krant Deia, die daarover gaat (en Deia zélf) zwijgen dan in de beide landstalen!
Miren Azkarate, woordvoerster van de Baskische Regering, eist een onderzoek tegen alle rechters die in deze zaak betrokken waren. Maar in de Mars tegen de foltering, van 14 februari, blonk de Baskische Regering uit door haar afwezigheid! Erger. De PNV stemde in mei van het voorbije jaar tegen een wetsontwerp waarin maatregelen tegen foltering werden voorgesteld! Maar dat wetsvoorstel kwam van de partij Sozialista Abertzaleak (voorheen Batasuna).
De Baskische Minister van justitie, Joseba Azkarraga, vraagt de schorsing van de magistraat bij het Hooggerechtshof, Baltasar Garzón en de herziening van alle rechtszaken die hij opstartte.
De president van Navarra, Miguel Sanz, (UPN = PP Navarra) blijft het viertal Etarras (leden van ETA) noemen, omdat ze ook beschuldigd werden van lidmaatschap van een gewapende bende (lees: ETA).
Maar waarom werd Spanje niet op de hoogte gebracht toen in september 2002 de echte daders van de aanslag bekenden? Vooral waar het toch om twee (imperialistische) Staten handelt die zichzelf te pas en te onpas de hemel in prijzen omwille van de geslaagde antiterroristische samenwerking en de efficiëntie ervan (maar die nog nooit dachten aan het zoeken van een oplossing)?
Hoeveel vermeende ETAleden zitten lange gevangenisstraffen uit omdat ze zichzelf ooit beschuldigden om aan verdere martelingen te ontsnappen?
Vandaag, 5 oktober 2007, komen Eurovolksvertegenwoordiger voor Sinn Fein, Barbre De Brun, en lid van de partij, Pat Rice, op bezoek bij Arnaldo Otegi die opgesloten zit in de gevangenis van Martutene. Zij zouden vergezeld worden door Pernando Barrena en Rufi Etxebarria.
Voor deze laatste twee zal dat onmogelijk zijn, want ze werden gistermiddag, 4 oktober 2007, gearresteerd op een vergadering van het voltallige partijbestuur van Batasuna te Segura (Gipuzkoa).
Meteen werd het voltallige bestuur van de partij (22 personen) gearresteerd. Onder hen: Joseba Permach (zie foto: Permach in politiewagen), Juan Joxe Petrikorena, Rufi Etxeberria, Juan Kruz Aldasoro, Ibon Arbulu, Patxi Urrutia, Jon Garai, Marije Fullaondo, Imanol Iparragirre, Anjel Mari Elkano en Jean-Claude Aguerre.
Dit is ongehoord en een regelrechte provocatie. Madrid doet er alles aan om aanslagen uit te lokken!
Arnaldo Otegi zit al in de cel sinds juni 2007, en Joseba Álvarez en de vertegenwoordigster van de amnestiebeweging, Oihana Agirre, werden al op 2 oktober 2007 gearresteerd.
Op 5 oktober 2006 werd de monoliet (zie foto) vernield die in de omgeving van Aritxulegi (tussen Oiartzun en Lesaka) werd opgericht ter ere van de eerste Gudari (Baskische soldaat) van de ANV, Txato Olabarri, die er in 1936 sneuvelde. Het monument was er niet enkel voor Txato Olabarri, maar ook ter ere van alle doden van het nationalisme die het leven verloren. Tijdens de voorbije twee jaar is dit al de tweede keer dat de grote monoliet, samengesteld uit ijzer en beton, beschadigd wordt door geüniformeerde ongecontroleerden aldus ANV die dit een nieuwe actie in de vuile oorlog tegen de nationalistische strijders noemt. We zullen de monoliet opnieuw oprichten en dat, indien nodig, opnieuw herhalen tot de straffeloosheid opgeheven wordt van diegenen die enkel de slachtoffers van één kant van het conflict respecteren.
Bij een interview voor de zender Telecinco verklaarde de leider van de Spaanse regering Zapataro vandaag, 4 oktober 2007, dat er geen probleem was: Het gaat niet over het uitroepen van een referendum, maar over de aankondigingvan een intentie om iets te doen wat niet kan gedaan worden. En als iets niet kan gedaan worden, zal er ook niets gebeuren. Dat is gewoon onmogelijk. De regering heeft geen probleem, Ibarretxe heeft een probleem.
Zapatero kondigde ook aan dat de komende algemene verkiezingen wellicht zullen plaatsvinden op 2 of 9 maart 2008, omdat er rekening moet gehouden worden met de Semana Santa, de heilige week van Pasen.
Het Baskisch Statuut voor Autonomie 4 oktober 1936
Toen op 4 oktober 1936 (drie maanden het uitbreken van de Burgeroorlog) het Baskisch Statuut voor Autonomie van kracht werd (alleen voor Bizkaia en Gipuzkoa), was één van de eerste prioriteiten het herstel van de publieke orde. De toenmalige Baskische minister van Binnenlandse Zaken, Telesforo Monzón, riep een paar instituten in het leven: een Internationaal Politiekorps, een Maritiem Politiekorps en een Politiekorps van Openbare Orde. De voornaamste creatie echter was die van het politiekorps de Ertzaña, nu Ertzaintza, bestaande uit een Infanteriedivisie en een gemotoriseerde divisie (de Igiletua), samen goed voor een aantal van 1200 manschappen (zie foto). Het hoofdkwartier was in Bilbao gevestigd, in het Ibaigana Paleis (vandaag het hoofdkwartier van Atlético de Bilbao). Toen het Noordelijke Front in handen viel van Franco, was de pret uit: de Ertzaña werd ontbonden. Voor Franco bestond er geen Baskisch politiekorps. Voor hem bestonden zelfs de Basken niet.
Frankrijk zwicht voor Spaanse chantage 3 oktober 1987
Op 24 juli 1987 komt Juan Carlos García Goena om, bij een autobom in Hendaia, als laatste dodelijke slachtoffer van de staatsterroristen van de GAL.
Op 3 oktober 1987 voert de Franse politie, op bevel van de kersverse minster van Binnenlandse Zaken, Charles Pasqua, een grootscheepse razzia uit in de milieus van de Baskische vluchtelingen: 120 huiszoekingen, 93 arrestaties (sommige zelfs buiten Pays Basque Nord), 46 uitwijzingen naar Spanje, 12 naar Algerije en 3 dagvaardingen. Een 500-man sterke politiemacht nam aan de razzia deel, waaronder de "special forces" RAID (Reaction, Assistance, Intervention, Dissaude) en GIGN (Groupe de Sécurité et d'Intervention de la Gendarmerie Nationale). De reacties hierop waren niet te tellen, maar een paar dagen later al (losstaand van de razzia), werden 10 andere "réfugiés" het land uitgewezen op basis van de "procédure d'urgence absolue". Sinds 1986 komt het aantal betrokkenen in die procedure nu (1987) op een 100-tal. Voor het einde van het jaar werden nog verschillende aanhoudingen en opsluitingen gerealiseerd:
-Catherine Totorica, journaliste bij Radio France, en haar man Christian Ondicola (opgesloten van september tot december) omdat ze een vluchteling onderdak hadden verleend -de "réfugié" Santi Potros en het koppel Guimont, omdat ze onderdak verschaften
-de "réfugiés" Picabea, Patxi Capot, Philippe Lassalle-Astis en Sabino Zubillaga Beloki.
Van GAL wordt er nadien niets meer gehoord. De bloedige kerfstok van deze organisatie bedraagt 26 moorden en meer dan honderd aanslagen tegen Baskische vluchtelingen. Het is ondertussen zonder meer duidelijk geworden dat de Spaanse overheid op een of andere wijze betrokken is bij deze terreurorganisatie. De Franse overheid is deze vuile oorlog op haar grondgebied, waarbij acht onschuldige 'Fransen' om het leven komen, grondig beu en laat dat ook aan Madrid weten. Maar er moet en zal een prijs voor betaald worden.
De prijs die hiervoor dient betaald te worden, zal dus snel duidelijk worden: de uitlevering door Frankrijk aan Spanje van tientallen vluchtelingen (een praktijk die vandaag nog steeds voortduurt) en een intensieve politionele samenwerking en verhoogde repressie tegen de in Noord-Baskenland ondergedoken ETA-militanten en vluchtelingen.
De Spaanse politie heeft deze namiddag, 2 oktober 2007, de woordvoerder van Batasuna, Joseba Álvarez (zie foto) en de vertegenwoordigster van de amnestiebeweging, Oihana Agirre, gearresteerd in Donostia, omdat ze deelgenomen hebben aan een verboden manifestatie op 9 september 2007 ten gunste van de terugkeer van de politieke gevangenen (tegen de spreiding). Opdrachtgever is de onvermijdelijke magistraat van de Audiencia Nacional (uitzonderingsrechtbank), Baltasar Garzón. Voordien al, de dag zelf, werd Juan Mari Olano, woordvoerder van Askatasuna, gearresteerd. Intussen zit Arnaldo Otegi nog altijd in de gevangenis.
Foto's van de uiteengeslagen betoging van 9 september 2007
Iñaki Lekerika Urresti Leke maakte deel uit van de generatie die ten strijde trok tegen de nucleaire centrale van Lemoiz. Hij had een uitgebreide vriendenkring en ze deden alles samen: de bergen intrekken en manifestaties bijwonen. Toen de partij HASI-Herriko Alderdi Sozialista Iraultzailea (Partido Socialista Revolucionario Popular) opgericht werd, trad de meerderheid van zijn vrienden toe. Inaki deed dat niet. Integendeel, hij stopte met opstappen in manifestaties en vermeed de confrontatie met de politie. Hij had een andere uitdaging gevonden, een veel gevaarlijker. In februari 1979 zag hij zich verplicht te vluchten naar Iparralde. Toen het daar ook te heet werd, besliste hij na 5 maanden, samen met een vriend, uit te wijken naar Venezuela, waar hij als politiek vluchteling werd erkend (in tegenstelling tot Iparralde). Hij had het er de eerste 5 jaar bijzonder moeilijk: geen baan, geen eten. Na verloop van tijd slaagde hij toch en hij integreerde zich voortreffelijk in de kringen van het Euskal Etxea van Caracas (het Baskische huis). Ieder jaar danste hij er de Aurresku (een eredans) op de Gudari Eguna (dag van de Baskische soldaat). In april 1996 kreeg hij een eerste hartinfarct en een paar maanden later een tweede, in augustus. Hij herstelde heel langzaam, maar een jaar later, op 2 oktober 1997, kreeg hij een fatale derde aanval te verwerken. Hij werd in Venezuela begraven.
Baskische diaspora (klik links op de navigatiebalk voor de Engelse vertaling)
Lizartza is een gemeente gelegen in Gipuzkoa, met een kleine 600 inwoners, en is van oudsher een nationalistisch bolwerk. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1999 behaalde Herri Batasuna er de volstrekte meerderheid met 73,94 % van de stemmen (de 7 gemeenteraadsleden waren volledig voor HB).
Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2003 mocht Herri Batasuna niet meer deelnemen omdat de lijst verboden was. De PNV behaalde de volstrekte meerderheid (de 7 gemeenteraadsleden waren volledig voor de PNV) en de PP behaalde amper 6,58 %.
Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2007 werden slecht twee lijsten ingediend: ANV en PP. De PNV nam niet deel en de ANV was verboden (de 7 gemeenteraadsleden waren volledig voor de PP). Hieruit vloeit een verbijsterend verhaal voort.
Om een verkozen te geraken, moest de kiesdrempel van 5 % overschreden worden. De resultaten van de 355 stemgerechtigden waren:
186 stemmen voor de ANV 142 blanco stemmen· 27 stemmen voor de PP (7,61%)
In een dorp van bijna 600 inwoners konden 27 stemmen bepalen dat de 7 mandaten volledig werden ingenomen door Populisten (PP), want de stemmen op de ANV (186) werden ongeldig verklaard. Bovendien waren de kandidaten die de PP had voorgesteld niet afkomstig uit het dorp zelf! Het waren zelfs geen Basken.
De installatie van de gemeenteraad op 2 juli 2007 moest onder politiebescherming plaatsgrijpen, zo groot was de woede van de bijna totale bevolking op de putch van de PP.
Naast Regina Otaola (afkomstig uit Eibar), die burgemeester werd, vermelden we hier de andere leden: Laura Garrido, Manuel Mitxelena, de president van Nuevas Generaciones (vechtersbazen en ultras binnen de PP) Miguel Ángel Fernández, Julia Tercero, Begoña PereiraenJosé Luis Marcaida (allemaal buitenstaanders).
De eerste beleidsdaad van Otaola was het hijsen van de Spaanse vlag (rode lap op stier). Enorm protest en doodbedreigingen (?) aan haar adres. De Spaanse vlag werd overdekt met een groot karton met daarop een Ikurriña en de tekst: GEUREA, de onze, wijzend op de Ikurriña). Zie ook foto. De tweede beleidsdaad was 3 inwoners aanklagen wegens doodbedreigingen (?) en overplakken van de Spaanse driekleur. De derde beleidsdaad was Lizartza laten opnemen in de vereniging van Spaanse gemeenten. Haar enige opdracht blijkt er uit te bestaan om te provoceren en om Lizartza te Españoliseren.
Is het dan verwonderlijk dat er dagelijks protesten en betogingen zijn? Is het dan verwonderlijk dat de gemeenteraad telkens moet doorgaan onder massale politiebescherming?
Zesentwintig man en een paardenkop delen de lakens uit in een gemeente waarin 92% van de bevolking tegen hen gestemd heeft! Aan de lezer om te antwoorden.
Geen folteringen, maar toch de ondervragingen filmen!
Hier wordt niet gefolterd
Eerder verrassend maakte de Baskische minister van Binnenlandse zaken Javier Balzaop 30 september 2005 bekend dat hij alle ondervragingen bij incomunicado-opsluiting wil laten filmen. Het afzonderingsregime of de incomunicado is een van de belangrijkste instrumenten in de strijd tegen het terrorisme. Het wordt gebruikt om gevangenen te folteren, zonder dat er pottenkijkers (familieleden, vrienden, advocaten of dokters) aan te pas komen. Dagen lang is de gevangene overgeleverd aan de willekeur van de ondervragende politiediensten. Voor alle duidelijkheid gaat het voorstel van Balza enkel over de ondervragingen van de Baskische politie Ertzaintza en niet over de Spaanse ordehandhavers (de specialisten van de Guardia Civil).
Hiermee probeert hij tegemoet te komen aan de intussen vervangen speciale VN-rapporteur Theo vanBoven die een erg bezwarend rapport schreef over folteringen in de Spaanse staat. Trouwens, niet alleen Van Boven kon bezwarende rapporten voorleggen, ook internationale organisaties deden hetzelfde.
Opvallend is dat de Baskische minister van justitie, Joseba Azkarraga, enkele dagen eerder nog zei dat er streng moest worden opgetreden tegen arrestanten die beweren dat ze gefolterd zouden zijn door de Ertzaintza. Hiermee loopt hij het Spaanse establishment na dat beweert dat ETA haar militanten vraagt om telkens over folteringen te klagen! Toch is het zo dat regelmatig fysieke letsels te zien zijn bij mensen die uit het afzonderingsregime komen.
Het is belangrijk te beseffen dat folterpraktijken een hele evolutie hebben doorgemaakt. Heel wat middeleeuwse instrumenten worden niet meer gebruikt en zijn vervangen door technieken die minder sporen nalaten. Folteren heeft een negatief imago gekregen, weet je wel... Desondanks zijn de folterpraktijken er niet menselijker op geworden! Arrestanten krijgen een plastic zak over het hoofd getrokken tot ze bijna stikken, krijgen slagen met stompe voorwerpen, worden dagen wakker gehouden, krijgen elektrische schokken en worden op alle mogelijke manieren psychologisch gekraakt.
De Lehendakari, Juan José Ibarretxe, heeft gisteren, 28 september 2007, bij de hervatting van de parlementaire werkzaamheden in de voltallige vergadering van het Baskische parlement aangekondigd dat hij op 25 oktober 2008 een volksraadpleging zal houden in Euskadi. (25 oktober is de verjaardag van het Estatuto de Guernica, bij referendum goedgekeurd op 25 oktober 1979.) Of er voordien al dan niet een politiek akkoord tot stand komt met de Spaanse regering, zal zijn beslissing niet beïnvloeden.
De PNV-voorzitter, Josu Jon Imaz, had onlangs (15 juli 2007) in een krant een artikel gepubliceerd "No imponer, no impedir" (Niet opleggen, niet verbieden), waarin hij in tegenstelling tot wat de Lehendakari in zijn regeerakkoord had opgenomen, van mening was dat deze legislatuur niet de geschikte legislatuur was om een referendum te houden. Imaz is nu ontslagnemend en Ibarretxe ziet nu de kans schoon op de politieke agenda naar zich toe te trekken.
Wat onmiddellijk opvalt, is dat Ibarretxe dekking zoekt, door te stellen dat dit referendum eerst moet goedgekeurd worden door het Baskische parlement. Ook hier heeft hij al een datum voorhanden: juni 2008. De Baskische tripartiete, PNV, EA en EB, beschikt maar over 32 zetels op 75, en hebben dus de steun nodig van de Partido Comunista de las Tierras Vascas (EHAK-PCTV). Deze partij is weliswaar legaal, maar de laatste jaren is van alles geprobeerd om de partij aan Batasuna te verbinden (om ze zo te kunnen verbieden).
Partido Nacionalista Vasco 22 zetels
PSE-EE 18 zetels
Partido Popular 15 zetels
Partido Comunista de las Tierras Vascas9 zetels
Eusko Alkartasuna7 zetels
Ezker Batua Berdeak:3 zetels
Aralar1 zetels
Als Ibarretxe in de voltallige Kamer geen meerderheid krijgt, kan het referendum niet doorgaan. In dat geval zal Ibarretxe de Kamer ontbinden en nieuwe verkiezingen uitschrijven voor de herfst 2008.
Als Ibarretxe in de voltallige Kamer wel een geratificeerde meerderheid krijgt, wordt, samen met de Spaanse regering een bindend referendum uitgeschreven op 25 oktober 2008, op voorwaarde dat voorafgaand een politiek akkoord gesloten werd met de regering van Rodríguez Zapatero over het recht op beslissen door het Baskische volk en de juridische erkenning van dit volk. Als dit politieke akkoord uitblijft, wordt een consulta habilitadora (unilateraal) uitgeschreven, zodat de Baskische gemeenschap zelf de bevoegdheid krijgt om ETA, de regering en de politieke partijen een mandaat te geven een proceso de solución (proces dat moet leiden naar een oplossing) te starten over het zogenoemde Baskische conflict.
Deze laatste oplossing is strijdig met de grondwet en de toekomst zal uitwijzen of dit een luchtballonnetje was of een tweede mislukking voor Ibarretxe (de eerste was de afwijzing van het Plan Ibarretxe door Madrid in januari 2005.)
De begrafenis van Hodei Galarraga Pototo 29 september 2002
Op zondag, 29 september 2002, kreeg de urne met assen van Hodei Galarraga een ereplaats op het Plaza Zaldibia te Orereta, een dorpje van 2000 inwoners in Guipuzkoa. Op identiek dezelfde plaats werd 16 jaar eerder aan zijn oom Ángel María Galarraga dezelfde eer gebracht.
Op 17 maart 1986, ook een zondag, werd door het 6-jarige jongentje Hodei te Orerata een duif losgelaten voor de kist van zijn oom, Ángel María Galarraga. De kist stond opgesteld op het Plaza en de vele aanwezigen riepen: Gora ETA (Leve ETA). Het plein zag zwart (eigenlijk rood, wit en groen) van de vele Ikurriñas. Onder de aanwezigen waren o.a. José María Olarra en Itziar Aizpurua van Herri Batasuna. Laatstgenoemde verwees naar Ángel María Galarraga als een bakearen gudari, een soldaat van de vrede. Toen de burgemeester, Juan María Jáuregui, zijn rede in het Euskara onderbrak om een paar woorden Spaans te spreken, steeg een oorverdovend awoertgeroep op uit de menigte. De rouwplechtigheid werd opgeluisterd door trikitilaris (accordeonisten) en bertsolaris (bertsos zijn geïmproviseerde gezangen). Dat klonk nogal feestelijk, maar het was ook de bedoeling, omdat Ángel María Galarraga era una persona muy alegre, een blij en opgewekte persoon was. Uiteraard ontbrak het Lied van de Baskische Soldaat, het Eusko Gudariak Gara, niet en de Aurresku, de Baskische eredans.
In een welk soort democratisch land heeft de jeugd er in godsnaam behoefte aan om met bommen rond te lopen?
Op zondag, 29 september 2002, viel Hodei dus dezelfde en identieke eer te beurt. Hij was op 23 september 2002 om het leven gekomen, samen met zijn kompaan, Egoitz Gurrutxaga, toen de bom die zij vervoerden explodeerde in de wijk Basurto te Bilbo. In pers was er weinig over te lezen omdat de inwoners verhinderd hadden om de aasgieren van de regimepers het dorp te laten binnenkomen. Alleen Gara en het TV-station ETB werden toegelaten. De voltallige gemeenteraad, allemaal Batasuna, riepen Hodei uit tot "hijo predilecto", ereburger. Er was één opmerkelijk verschil: er waren minder vlaggen (Ikurriñas) te zien. Want bij aankomst van de stoffelijke resten van Hodei Galarraga, bakte de Baskische politie het weer bijzonder bruin. De mensen die hun opwachting maakten, werden tegengehouden en hun materiaal (txalaparta, megafoon, foto van de overledene, vlaggen en spandoeken) werden afgenomen. De jongeren moesten hun T-shirts van Jarrai en Segi uittrekken. Een politiehelikopter had de lijkstoet vanuit Bilbao tot in Orereta gevolgd. De polenten konden echter niet beletten dat er leuzen geroepen werden:
Herriak ez du barkatuko.
Het Volk zal dit niet vergeven.
Gudariak dira, ez terroristak.
Het waren soldaten, geen terroristen.
Bovendien werd het Lied van de Baskische Soldaat, het Eusko Gudariak Gara gezongen en een Aurresku gedanst, waarbij de vader van Galarraga op de txistu (Baskische fluit) speelde. In de loop van de avond nam de Guardia Civil de bezetting van Orereta over van de Ertzaintza.
De Lehendakari, Juan José Ibarretxe, heeft vandaag, 28 september 2007, bij de hervatting van de parlementaire werkzaamheden in de voltallige vergadering van het Baskische parlement aangekondigd dat hij op 25 oktober 2008 een volksraadpleging zal houden in Euskadi. 25 oktober is de verjaardag van het Estatuto de Guernica, bij referendum goedgekeurd op 25 oktober 1979. Of er voordien al dan niet een politiek akkoord tot stand komt met de Spaanse regering, zal zijn beslissing niet beïnvloeden.
De PNV-voorzitter, Josu Jon Imaz, had onlangs (15 juli 2007) in een krant een artikel gepubliceerd "No imponer, no impedir" (Niet opleggen, niet verbieden), waarin hij in tegenstelling tot wat de Lehendakari in zijn regeerakkoord had opgenomen, van mening was dat deze legislatuur niet de geschikte legislatuur was om een referendum te houden.
Ik zal later over dit onderwerp uitgebreid aandacht besteden in mijn webstek: De Basken en hun strijd.
Op 28 september 1979 werd in Astigarraga het raadslid van Herri Batasuna, Tomás Alba Irazusta vermoord door de doodseskaders van het BVE-Batallón Vasco Español. Twee jaar geleden werd een herinneringsplaat aangebracht in het gemeenthuis van Donostia, niet ver van een herinneringsplaat voor een PP-gemeenteraadslid.
Op de plaat van de Populist stond: Vermoord door ETA.
Op de plaat van Tomas Alba werden geen verwijzingen aangebracht naar BVE.
Het aanbrengen de plaat voor Alba had al voor de nodige commotie en het nodige wildemansgehuil gezorgd bij de ultras van Spaansnationalistische pers. Ze noemden Alba een delinquent, maar over de huurmoordenaars van BVE, hun eigen vriendjes zeg maar, geen woord.
Ley de la Carrera Militar Wet betreffende de militaire loopbaan
Het had evengoed vanuit Baskische hoek kunnen komen, maar de Catalanen waren ze deze keer te vlug af.
De Entesa Catalana de Progrés, noem het maar de progressieve Fuerza Catalana, bestaande uit ERC (Esquerra Republicana de Catalunya), ICV-EuiA (Iniciativa per Catalunya VerdsEsquerra Unida i Alternativa) en PSC (Partit dels Socialistes de Catalunya) hebben gisteren, 27 september 2007, in de Senaat een amendement neergelegd op het project Ley de la Carrera Militar, een wetsontwerp i.v.m. de militaire loopbaan. Het amendement poneert dat de president van de regering koning Juan Carlos zou moeten vervangen als hoogste bevelhebber van de Fuerzas Armadas (het leger). Dit voorrecht staat nu in de grondwet onder artikel 62. Die functie mag niet langer het voorrecht zijn van een persoon die dit op basis van geboorterecht heeft verworven, maar behoort toe aan een persoon op basis van geschiktheid.
