Littekens op een stierenhuid Net zoals de Vlamingen streven de Basken naar onafhankelijkheid. Hier is een deel van hun verhaal.
05-06-2008
Van kok tot 'liberado'
Iñaxi Zeberio Arruabarena +5 juni 1998
Iñaxi werd geboren in Orexa op 2 juni 1963. Op 4-jarige leeftijd verhuisde de familie naar Lizartza, een plaats waar Iñaxi de in 1976 vermoorde Etarra Bernardo Bidaola Txirrita leerde kennen, of op zijn minst zag opgroeien.
Op een bepaald ogenblik maakte hij kennis met de Herriko Taberna Herria in het Parte Vieja, oude stadsgedeelte, van Donostia. Het is niet geweten of dit de aanleiding was, maar op 25-jarige leeftijd besliste hij om een paar maanden als brigadist in Nicaragua te gaan strijden.
Hoewel hij altijd al een Abertzale-gevoel meedroeg, kwam er pas ernstig besef van zijn opdracht in Euskal Herria na die periode. Op 29-jarige leeftijd kwam hij in dienst bij de krant Egin als kok, een baan die hij 3 jaar met voldoening uitvoerde. Op 17 augustus 1995, een paar uur na een ETA-aanslag tegen een Guardia Civil-kazerne in Arnedo (Rioja), sloeg hij op de vlucht (hij had niets met die aanslag te maken, maar was toegetreden als liberado bij ETA, dit betekent dat hij door ETA betaald werd).
Op 5 juni 1998 werd hij, in een gehuurd pand, door de Ertzaintza neergeschoten. Hij betrok dat pand met twee andere liberados: Patxi Marqués en Iñaki Bilbao.
Nadat de zeer omstreden stuwdam in Itoitz in werking trad, volgen nu de processen. In Iruñea-Pamplona staan op 4 juni 2004 zesentwintig actievoerders terecht wegens "gebrek aan respect, en ongehoorzaamheid aan de autoriteiten". Op 30 september 2003 ketenden ze zich vast op de daken van Artozki (Navarra) om in een ultieme poging te beletten dat het dorpje ging verdwijnen onder het geweld van de bulldozers om plaats te maken voor de watermassa van het stuwmeer. Er wordt een boete van 400 euro of 20 dagen cel geëist!
Op de zitting klagen de "delinquenten" aan mishandeld te zijn, bedreigd met bulldozers terwijl ze zichzelf niet konden losmaken, dat er drilboren gebruikt werden op enkele centimeters afstand van hun hoofd, dat hen de mondvoorraad werd afgenomen, enz...
Wie niet in de beklaagdenbank zal zitten zijn de politici uit Spanje en Navarra die, à la carte, wetten veranderden of overtraden om dit project klaar en hun zakken gevuld te krijgen.
Op 3 juni 2005 overleed in een ziekenhuis van Deusto (Bilbao) Jon Idigoras. Hij werd 69 jaar. Idigoras overleed aan een zware longziekte en niemand had gedacht dat hij ooit in een bed aan zijn einde zou komen! Hij was een vakbondsman, maar dan niet van dat soort zoals er in ons land rondlopen. Idigoras was eerst Bask en dan nog eens Bask!
"We hebben de factuur van de repressie duur betaald. Maar we deden het rechtopstaand en met de vuisten gesloten. Nu gaan we verder strijden tot aan de zege." Dit waren zijn laatste woorden in het openbaar, bij de presentatie van het vredesprogramma, "Nu het Volk, nu de Vrede", in de Velodroom van Donostia op 14 november van het vorige jaar.
In Zornotza stroomden duizenden radicale Basken samen om de laatste eer te bewijzen aan de man die steeds tussen hen in was blijven staan. Onder de aanwezigen o.a. José Angel Iribar, de legendarische keeper van Athletic Bilbao, maar ook leden van de Baskische Regering. Echter "ten persoonlijken titel".
Jon Idigoras werd op 3 mei 1936 geboren in Zornotza (Amorebieta), niet zo ver van de stad Gernika die niet zó lang daarna gebombardeerd zou worden. Op zijn vijftiende begon hij als metaalarbeider, ontplooide al snel een syndicale activiteit en kwam op die manier bijna naadloos in de ETA-wereld terecht. Idigoras was een blije man met een enorm charisma. Tussen 1958 en 1974 tijdens de Francodictatuur, werd hij verschillende keren gearresteerd, en in 1977 nam hij uiteindelijk de benen naar Iparralde, het deel van Baskenland dat door de Franse staat verdrukt wordt. Toch stond hij mee aan de wieg van het radicale syndicaat, LAB en daarvoor kwam hij regelmatig in het geheim, als Julián López Antolín, naar "het binnenland". Zo ook die keer dat hij met 80 vakbondsafgevaardigden een clandestiene vergadering georganiseerd had in het historische klooster van Arantzazu, hoog boven Arrasate-Mondragon. Toen er een omsingeling door de Guardia Civil dreigde, namen ze allen de benen, de bergen in. Allen, op één na: Jon Idigoras. Die dook onder in het kloosterslot en werd er verstopt door één van de Franciscanenmonniken.De volgende morgen werd hij in de bestelwagen van de paters "ontzet" en afgezet in Arrasate!
Op 31 maart 1998 ontdekte men in de partijzetel van Herri Batasuna in de Baskische hoofdstad Vitoria-Gasteiz uiterst gesofistikeerde afluisterapparatuur waarbij niet enkel de telefoons konden afgetapt worden, maar eveneens de integrale partijvergaderingen! Dit gebeurde door de toenmalige "CESID", nu CNI. Als gevolg daarvan dienden twee geheimagenten van de geheime dienst, Mario Cantero en Francisco Buján, het appartement boven de partijzetel te verlaten. Later werd nog een tweede lokaal van de CESID ontdekt tegenover dezelfde partijzetel en tegenover de Volkskroeg, Herriko Taberna, waar de klanten volgens de gangbare Spaanse leugens "allemaal van ETA" zijn. Daar werden dus hoogstwaarschijnlijk fotos van gemaakt. Toen dit "incident" niet onder de mat geveegd kon worden, kwam er een proces: vijf jaar later! Cantero en Buján kregen elk twee en een half jaar cel, 6.696 euro boete en 6 jaar ontzetting. Ook Emilio Alonso Manglano en Javier Calderón, directeurs van de geheime dienst, de eerste bij het begin van afluisteroperatie en de tweede bij de ontdekking, kregen elk drie jaar cel, een geldboete en 8 jaar ontzetting. Het Hooggerechtshof gaf Manglano en Calderón later de "absolutie".
Twee maanden na de ontdekking van de spionage in Gasteiz kwam El País met het nieuws dat ook de partijzetel van Herri Batasuna in Bilbao gecontroleerd werd. Hier werden microfoons en fotocameras gebruikt en werden de vuilniszakken doorzocht.
Het vorige jaar boden 2 personen die zich uitgaven als technici van Euskaltel zich aan bij de woning van Arnaldo Otegi. Een familielid liet ze binnen. Toen de technici binnen fotos maakten, vond een familielid dat en noteerde de nummerplaat toen ze vertrokken. Bij navraag ontkende Euskaltel dat het om twee van hun bedienden handelde.
Zelfs de Baskische president, Juan José Ibarretxe, was het slachtoffer van afluisterpraktijken, net zoals Carod-Rovira, de Catalaanse republikein.
Op 2 juni 2005 klaagde Batasuna de Franse Staat aan omdat ze in hun zetel in Bayonne microfoons, antennes en een zendertje hebben ontdekt. Niet enkel de vergaderzaal maar ook het lokaal waar Europarlementair, Koldo Gorostiaga, jarenlang werkte, werd bespioneerd. Beide Staten pretenderen een democratie te zijn!
Tijdens de voorbije twee jaren werden ook al 24 telefoons ontdekt in de kantoren en bij de Secretaris Generaal Rafa Diez en de voornaamste leiders van de radicale Baskisch, nationalistische vakbond, "LAB".
Zouden de processen die de voorbije jaren plaatsvonden (Batasuna) en die op dit ogenblik lopen (Haika, Segi, Jarrai) niet allemaal een gevolg zijn van gelijkaardige afluistermethodes? "Onrechtmatig verkregen informatie."
De LAB-leiding spreekt van een oorlogsmodel waaraan Zapatero dringend een einde dient te stellen, wil hij geloofwaardig overkomen". Secretaris Generaal Rafa Diez is bijzonder scherp: "Ze spreken over vrede, maar ze leggen de wegen vol mijnen."
Coördinator voor de preventie van Foltering 1 juni 2008
De Coordinadora para la Prevención de la Tortura, de Coördinator voor de preventie van Foltering, heeft op 1 juni 2008 voor de vierde jaar op rij het rapport: "La tortura en el Estado Español", Foltering in de Spaanse staat, voorgesteld bij monde van de woordvoerder Jorge del Cura.
De resultaten zijn angstaanjagend. Vorig jaar 2007 is het aantal aanklachten van foltering, alleen al in politiecommissariaten op Baskisch grondgebied, gestegen van 46 in 2006 naar 100. Dus meer dan het dubbele! Voor het gehele Spaanse grondgebied werd afgeklokt op 728 aanklachten in 2007.
ETA heeft in de loop van haar bestaan altijd de strijd ondersteund van de milieuactivisten in het bijzonder, en van de bevolking in het algemeen tegen de megalomane projecten die waardevolle en natuurgebieden bedreigden. Denken wij maar aan de nucleaire centrale van Lemoiz, aan het stuwmeer van Itoiz, aan de snelweg doorheen het natuurgebied van Leitzeran.
Nu zijn ze al geruime bedrijvig tegen de aanleg van de HST-Hogesnelheidstrein (de Y vasca genoemd) doorheen Baskenland.
Vannacht is omstreeks 02:30u een aanslag gepleegd tegen de onderneming Amenabar (concessionaris van de HST) te Zarautz. Er vielen 3 gewonden: 2 Ertzainas en een persoon die op 50m van de onderneming woonde. De aanslag werd 1 uur op voorhand aangekondigd.
Ondanks het slecht weer waren er gisteren, 31 mei 2008, duizenden manifestanten komen opdagen in Donostia-San Sebastián om tegen de HST te protesteren.
De Rechtbank van Pau wijst op 1 juni 2004 het Europese Uitleveringsbevel af dat de Spaanse Magistraat Baltasar Garzón geëist had tegen de 3 Baskische jongeren die de Franse nationaliteit hebben: Matxikote, Rekarte en Galarraga. Er werden drie argumenten aangebracht om de uitlevering af te wijzen:
Hoofdreden lijkt het karakter van de daden (die politiek zijn), namelijk militeren in de jongerenorganisatie Segi, verboden in Spanje wegens "allemaal van ETA", maar niet verboden in Frankrijk!
Tweede reden van afwijzing is het feit dat een deel van de activiteiten van Kale Borroka of straatgeweld (lees: actie voeren als men denkt méér dan voldoende gekoeioneerd te zijn ) in de Franse Staat plaatsvonden, waarvoor de uitlevering van het drietal gevraagd wordt. Voor dit soort activiteiten worden in Frankrijk zelfs geen gerechtelijke procedures ingesteld.
Derde argument, hoewel onvoldoende om een uitlevering tegen te houden, is het Franse staatsburgerschap van hetdrietal. Maar "Marianne" zal "haar kinderen" toch niet uitleveren aan een bananenmonarchie, waar bovendien gefolterd wordt.
Matxikote, Galarraga en Rekarte werden in 2002 beschuldigd nadat Magistraat Baltasar Garzón de jongerenbeweging Segi buiten de wet stelde (wegens te horen tot het "ETA-milieu"). Baltasar Garzón, die het ooit hoopt te brengen tot Minister van Justitie van het Verenigd Europa schreef meteen een internationaal arrestatie- en uitleveringsbevel.
Herderlijk schrijven doet de potjes overkoken 31 mei 2002
De Baskische bisschoppen Ricardo Blázquez en Karmelo Echenagusia (Bilbao), Juan María Uriarte (Donostia) en Miguel José Azurmendi (Gasteiz) tonen hun ongerustheid over de gevolgen van de Partijenwet die de bedoeling heeft de partij van de linkse nationalisten, Batasuna, te verbieden. Dit staat in hun herderlijk schrijven van 31 mei 2002, onder de titel Preparar la Paz.
En wat zegt de PP-Regering? De bisschoppen vertegenwoordigen niets! Volgens Pio Cabanillas verdedigen de bisschoppen de straffeloosheid van Batasuna, de vrede van de lafaards.
Kort nadien werd er een verklaring verspreid die door 358 Baskische priesters werd ondertekend. Hierin worden alle rechten van het Baskische volk verdedigd en bevorderd als weg om alle conflicten te boven te komen op de weg naar de vrede. Minister Piqué roept daarop zelfs de Pauselijk nuntius in Spanje op het matje. Tijdens de onzalige Francodictatuur was dit voldoende om de gelederen, onder de kromstaf weer gesloten te krijgen. Maar toen verscheen de dictator ook op kerkelijke feesten in de kerk onder het baldakijn,terwijl via het orgel de nationale hymne weerklonk.
Iturgaiz noemt het herderlijke schrijven een écht schandaal omdat de bisschoppen de beulen verdedigen en niet de slachtoffers. Nooit schreven ze een herderlijke brief bij de moord op Miguel Angel Blanco.
Xabier Arzalluz begrijpt niet wat er toch gaande is. De brief veroordeelt ETA toch krachtdadig. In punt 2 van de brief staat namelijk: La paz es incompatible con el terrorismo (Vrede is onverenigbaar met terrorisme), en verder o.a. nog: Son muchos los motivos por los que reiteramos una vez más que ETA debe desaparecer, con toda su constelación de violencia. (Er zijn veel motieven voor wie hen die blijven herhalen dat ETA moet verdwijnen, samen met de opeenhoping van geweld). Maar dan komt punt 4: No todo vale contra el terrorismo (Niet alles is toegelaten tegen het terrorisme), en dat punt was er natuurlijk te veel aan. Welke bisschop neemt nu aanstoot aan bijvoorbeeld foltering? En bij punt 7 gaan de zelfbenoemde democraten natuurlijk helemaal uit de bol: Distinguir nacionalismo y terrorismo (Er moet een onderscheid gemaakt worden tussen volksnationalisme en terrorisme). Hoe durven ze! Dat is nu net het knuffelbeertje van de zelfbenoemde democraten: volksnationalisme is terrorisme of alles is ETA.
Maar het ergst vindt de PNV-president nog de volgzaamheid van de socialistische oppositieleider, Rodríguez Zapatero, die de Spaanse Bisschoppenconferentie ging oproepen de Baskische bisschoppen tot de orde te roepen!
Volgens de Bisschop van Pamplonaechter, Monseñor Sebastián, kan het recht op zelfbeschikking van dit volk niet verdedigd worden! Sebastián trekt zelfs in twijfel dat er een Baskisch Volk bestaat.Hij is niet van mening dat Het Baskische Volk of Baskenland bezet is door anderen. Maar van de 358 priesters die zich uitspraken voor zelfbestuur horen er wel 76 tot het diocees van Sebastián! Maar de namen van deze personen werden bij een notaris ondergebracht, omdat de ondertekenaars persoonlijke of pastorale represailles vrezen. De 358 ondertekenaars sturen hun tekst nu naar de Europese bisdommen.
De Spaanse Regeringspresident,Aznarnoemt hetherderlijke schrijven een zware morele en intellectuele perversiteit.
HetVaticaanmaakte intussen bekend niet op te treden tegen de bisschoppen die zich uitspreken tegen het buiten de wet stellen van Batasuna.
Joseba Azkarraga (EA), Baskisch minister van justitie, zegt dat het niet onwaarschijnlijk zou zijn als de Baskische priesters zouden vervangen worden door militaire exemplaren. In 1974 klaagde de bisschop van Bilba, Añoveros, de situatie in Baskenland aan. Franco was woedend en stuurde een militair vliegtuig naar de vlieghaven van Sondika met de bedoeling Añoveros het land uit te zetten indien dit nodig was. Maar Añoveros haalde de Europese pers en de zaak bracht Franco veel schade toe.
Uiteindelijk zal zelfs de Spaanse Bisschoppenconferentie, méér Spaans dan Bisschop, zich toch uitspreken, met tegenzin, tegen de kritiek van de PP-regering op het herderlijke schrijven, wat Jaime Ignacio del Burgo (PP-Navarra) doet verklaren het niet verwonderlijk is dat de kerken leeglopen.
La Razón weet later te melden dat één van de ondertekenende priesters in Gara schreef, terwijl een andere een school voor Baskisch onderwijs oprichtte, alsof het om een geval van zware misdaad gaat
In een communiqué, gedateerd 26 mei 2008, gepubliceerd in de krant Gara op 30 mei 2008, waarschuwt ETA dat noch de repressieve strategie van de regeringen van Spanje en Frankrijk, noch het bedrog gecamoufleerd als autonome hervorming (de volksraadpleging van Ibarretxe) het conflict kunnen oplossen. Alleen het democratische gegeven van zelfbeschikking en territorialiteit zal ons op de weg naar vrede brengen. Het bedrog van de volksraadpleging doet denken aan het bedrog van 30 jaar geleden (de Grondwet die Euskal Herria als onlosmakelijk deel van Spanje beschouwt). Wij hebben toen het bedrog bestreden en zullen het bedrog van vandaag even rechtlijnig blijven bestrijden.
Iñaki Mallagarai gearresteerd Directeur van Euskadiko Kutxa
In Arrasate-Mondragón werd op 30 mei 2002, op last van rechter Baltasar Garzón, Iñaki Mallagarai gearresteerd. Hij was nét 56 jaar geworden
Mallagarai was intern directeur van de Spaarbank Caja Laboral Popular-Euskadiko Kutxa, en wordt ervan verdacht geldsommen van de Herriko Tabernas (Volkscafés) "beheerd" te hebben in de richting van ETA. Ook de privéwoning van de man werd doorzocht.
Hoort dit bij de heksenjacht die gaande is tegen alle nationalisten? Justitie volgt gedwee de richtlijnen van toenmalig PP-minister Mariano Rajoy: "Het is allemaal één pot nat": ETA, Batasuna, Herriko Tabernas, de Ikastolas, de Baskische Kerk en Caja Laboral. In één der "kwaliteitstijdschriften" wordt eenvoudigweg gezegd "dat de (befaamde) Coöperatieve van Mondragón altijd verdacht werd ETA-geld wit te wassen, en zodoende de belangrijkste financiële bron voor de organisatie was, maar dat er geen bewijzen waren die dit aantoonden". Als er geen bewijzen zijn, hoe kan men dan verdacht worden. In Spanje zijn bewijzen blijkbaar overbodig. El Mundo levert eveneens zijn "bijdrage" aan de "jacht" en merkt op dat het "merkwaardig" is dat er nog nooit aanslagen gepleegd werden op bankgebouwen van de Caja Laboral. Kan een krant nog lager vallen?
In de gevangenis van Alcolea, Córdoba, werd de gevangene, Unai Parot, op 29 mei 2001 door een groep van 7 functionarissen bewusteloos geslagen. De gevolgen van de slagen zijn over het hele lichaam te zien. Vooraf was hij geboeid geworden omdat hij naar een andere galerij diende te verhuizen. Toen hij in zijn nieuwe cel om een arts vroeg, werd gezegd dat die hem reeds onderzocht toen hij bewusteloos was. Behalve geslagen werd Parot ook bedreigd: "Hoerenzoon, we gaan je ophangen", "Je zult de gevangenis niet levend verlaten."
Unai Parot werd op 2 april 1990 in de buurt van Sevilla gearresteerd en zat sindsdien in Carabanchel, Herrera, Alcalá, Puerto I, Almería, Murcia, Valdemoro en nu in Alcolea. Het weinige dat hij heeft, werd hem afgenomen, zijn "thuis". Bovendien wordt hem verboden enige activiteit uit te voeren, noch zijn 3 medegevangenen uit Baskenland te zien. Het is niet de eerste keer dat Parot geslagen werd, en het zal wellicht ook niet de laatste keer zijn.
Op 25 oktober 2008 wil Lehendakari Ibarretxe het Baskische volkraadplegen. Om dit te verwezenlijken werd op 28 mei 2008 een wetsontwerp ingediend: Ley de Regulación de la Consulta, wet tot regeling van een volksraadpleging. Het ontwerp werd door de Baskische regering goedgekeurd in buitengewone zitting.
Op 29 mei 2008 zal Lehendakari Ibarretxe, vergezeld van Joseba Azkarraga (EA) en Javier Madrazo (EB), het project voorleggen aan het parlement. Dan kan de besprekeing beginnen, en de stemming wordt voorzien voor 27 juni 2008.
De twee vragen zijn:
1.- ¿Está Usted de acuerdo en apoyar un proceso de final dialogado de la violencia, si previamente ETA manifiesta de forma inequívoca su voluntad de poner fin a la misma de una vez y para siempre?
Gaat u akkoord om een proces te steunen om via onderhandelde dialoog een einde te stellen aan het geweld, als ETA vooraf de niet mis te verstane wil vertoont om, voor eens en voor altijd, een einde te stellen aan dat geweld?
2.- ¿Está Usted de acuerdo en que los partidos vascos, sin exclusiones, inicien un proceso de negociación para alcanzar un Acuerdo Democrático sobre el ejercicio del derecho a decidir del Pueblo Vasco, y que dicho Acuerdo sea sometido a referéndum antes de que finalice el año 2010?
Gaat u akkoord dat de Baskische politieke partijen, zonder uitzondering, een onderhandelingproces starten met het oog op het bereiken van een Democratisch Akkoord over het recht voor het Baskische Volk om zelf te beslissen, en dat dit akkoord onderworpen wordt aan een referendum tegen het einde van het jaar 2010?
De Spaanse regering heeft al laten weten dat, eenmaal het ontwerp is goedgekeurd, zij in beroep gaan, bij het Constitutionele Hof, tegen de volksraadpleging.
Op woensdag, 28 mei 2008, werd door de president, Itziar Ruiz-Giménez, en door de directeur, Esteban Beltrán, van de " Sección Española de Amnistía Internacional (Amnesty International, afdeling Spanje) het verslag 2007 van AI voorgesteld.
De schending van de mensenrechten en de mishandelingen door vertegenwoordigers van de Fuerzas de Seguridad del Estado, de veiligheidstroepen van de staat, zijn een constante en zijn wijd verspreid (constante y extendida) en genieten van een effectieve straffeloosheid. De voornaamste slachtoffers hiervan zijn de arrestanten die gerelateerd worden aan ETA, de immigranten, de asielzoekers, de niet vergezelde minderjarigen.
Jesus Atxa Agirre °28 mei 1920 Jesus Atxa overleed op 23 oktober 2007 in Iruñea-Pamplona op 87-jarige leeftijd. Hij was erelid van de Euskaltzaindia (La Real Academia de la Lengua Vasca).
Hijis geboren in Aretxabaleta op 28 mei 1920, en wijdde zijn hele leven aan het Euskara en de Ikastolas. Atxa was de drijvende kracht achter de beweging ten gunste van de Ikastolas in Nafarroa-Navarra en directeur van de Ikastola San Fermín tussen 1970 en 1984, het jaar waarin hij op pensioen gesteld werd. Hij nam ook deel aan de oprichting van Ikastolas in Bizkaia en Gipuzkoa.
Na zijn studies in Aretxabaleta, schreef hij zich op 14-jarige leeftijd in op het Jezuïetencollege van Durango. Na twee jaar emigreerde hij, als gevolg van de burgeroorlog, naar België en later naar Venezuela en Colombia, waar hij Letteren, Wijsbegeerte en Pedagogie studeerde. In 1945 keerde hij terug naar Euskal Herria.
Vanaf 1960 drukte hij zijn stempel op de Baskische culturele gemeenschap. Hij werd directeur van Edili (uitgeverij), schreef bijdragen voor het blad Zeruko Argia, en was één van de oprichters van de Ikastola van Aretxabaleta. Hij zette ook zijn schouders onder het project van de boekenbeurs van Durango. Vanaf 1977 maakte hij werk van de Federación de Ikastolas (federatie van Ikastolas) in Navarra.
Monseñor Sebastián de nationaalkatholieke aartsbisschop
Volgens de voormalige (in 2007 opgevolgd) Bisschop van Pamplona, Monseñor Sebastián, kan het recht op zelfbeschikking van het Baskische volk niet verdedigd worden! Sebastián trekt zelfs in twijfel dat er een Baskisch Volk bestaat.Hij is niet van mening dat het Baskische Volk of Baskenland bezet is door anderen. Maar van de 358 priesters die zich uitspraken voor zelfbestuur horen er wel 76 tot het diocees van Sebastián! Maar de namen van deze personen werden bij een notaris ondergebracht, omdat de ondertekenaars persoonlijke of pastorale represailles vrezen.
En Monseñor Sebastián kan het niet laten. Nadat hij eerder al de liefde bezong van de Guardia Civil, en hiervoor het carnavaleske hoofddeksel van de Guardia Civil, een tricornio, tot geschenk kreeg, doet de nationaalkatholieke aartsbisschop weer stof opwaaien. In een kerkelijk document: Situación actual de la Iglesia, algunas orientaciones prácticas (Actuele toestand van de Kerk, enkele praktische oriëntaties), uitgebracht net door de verkiezingen van 27 mei 2007, bevestigt hij dat extreemrechtse politieke groupuscules het waard zijn in overweging genomen te worden en het waard zijn op hen te stemmen. Hun getuigenis omvat grote waarden, zodat stemmen op hen gerechtvaardigd is. Hij heeft het hier wel over fascistische groepjes, zoals Comunión Tradicionalista Católica, Alternativa Española, Tercio Católico de Acción Política en Falange Española de las JONS, die zich allen baseren op de ideologie van Franco.
Maanden nadat Véronique Vasseur, de hoofdarts van de Parijse gevangenis La Santé, een boek uitbracht over de inhumane omstandigheden waarin de gevangenen in de Franse penitentiaire instellingen moeten leven, belooft de Franse Regering op 26 mei 2001 in 10 jaar een som van 10 miljard FF uit te trekken voor renovatie. Haar getuigenis over de levensomstandigheden in La Santé leverde wel 2 parlementaire onderzoekscommissies op, maar ook doodbedreigingen en pesterijen, zodat ze zich verplicht zag haar functie op te geven.
In Frankrijk zitten op dat moment 66 Baskische politieke gevangenen. Vasseur noemde de cellen "dantesk" (hels, gruwelijk): gebrek aan hygiëne, verkrachtingen, zelfmoorden, etc. Verder wordt de overbevolking aangeklaagd, de onaanvaardbare bezoekersruimten, de onvoldoende hygiëne, cellen- en lijfonderzoek, gebrek aan sportactiviteiten, minachting van buitenlandse gevangenen.
Toen bleek dat de grootvader van de huidige Regeringspresident, José Luis Rodríguez Zapatero op het einde van de Burgeroorlog door de Franquisten om politieke redenen werd gefusilleerd, mocht je veronderstellen dat hij waarschijnlijk geen "havik" was. Hij kreeg een kans.
Op 24 en 25 mei 2006 werd er in de Senaat een nieuwe zitting gewijd aan de "Regeringscontrole". Bij de vragen die er gesteld werden, wilde de PNVer Joseba Zubia weten wat de regering had gedaan of dacht te doen om een einde te stellen aan de folteringen, "die een realiteit" zijn. Zubia verwees ook naar de bezorgdheid die internationale organisaties als Amnesty International en experts zoals de speciale verslaggever bij de Verenigde Naties, Theo van Boven verschillende keren hadden geuit.
Zapatero wilde "een nuancering" aanbrengen (daar gaan we) omdat sommige verslagen (Amnesty International) niet meteen "geloofwaardig" waren (ongeloofwaardig voor Spanje uieraard) en de "solide democratie" toch een "goede gezondheid" (Tja!) genoot. De tijd dat alle schandalen met de mantel der liefde bedekt werd omdat het foutjes waren van een nog "jonge democratie" is dus na 30 jaar nog steeds niet voorbij
Spanje ondertekende verschillende internationale overeenkomsten aangaande het uitroeien van foltering en mishandeling van arrestanten, persvrijheid, vrijheid van politieke "vereniging", etc Iedereen weet wat daar in werkelijkheid van terecht kwam!
Toevallig vertelde Aitor Larreta op 24 mei 2006 voor de onderzoeksrechter in Madrid hoe hij door de Guardia Civil "behandeld" werd na zijn arrestatie in november 2005. De jonge man uit Donostia werd twee dagen in isolement gezet en daarbij kreeg hij slagen te verwerken op het hoofd en tegen zijn testikels. Ook kreeg hij verschillende keren de plastic zak over het hoofd getrokken hoewel ze wisten dat hij astma had.
Jose Inazio Goikoetxea, gevangen in Bonxe, lijdt aan kanker in de endeldarm. Hoewel Goikoetxea sinds december bloed verloor en pijn had werd pas twee weken geleden ontdekt dat het om kanker ging. Vijf maanden lang hebben ze Goikoetxea laten stikken! Een gebrek aan medische assistentie hebben de straf van Goikoetxea dus omgezet in LEVENSLANG!
Op 24 mei 2005 wordt aangekondigd dat hij binnen enkele dagen zal geopereerd worden. Etxerat vraagt zijn voorlopige vrijlating.
Op 21 mei 2008 heeft Askatasuna, via diverse Spaanse agentschappen, aangeklaagd dat de laatste 30 jaar meer dan 35.000 Baskische militanten werden gearresteerd in Spanje en Frankrijk. Over die hele periode van 30 jaar betekent dit dat er gemiddeld iedere dag 3 Baskische militanten werden gearresteerd. Begrijpt u nu waar de term politiestaat vandaan komt?
Europese volksvertegenwoordigers bevestigen dat de annulatie van kieslijsten in Spanje een regelrechte aanval is op de burgerlijke en politieke rechten.
Zeventien gedeputeerden hebben een resolutie bekend gemaakt waarin zij aanklagen dat meer dan 380 abertzale kieslijsten door Spaanse rechtbanken werden verboden. Hierdoor zal de democratische oplossing voor het conflict nog moeilijker worden, en zij wijzen er ook op dat dit verbod een ernstige schending is van de meest fundamentele burgerlijke en politieke rechten in Europa.
