Littekens op een stierenhuid Net zoals de Vlamingen streven de Basken naar onafhankelijkheid. Hier is een deel van hun verhaal.
18-01-2009
Susana Altxarandio en Juan Cortés
Machtsontplooiing 18 januari 2002
Hoewel Susana Altxarandio en Juan Cortés ter beschikking van rechter Ruiz Polanco stonden nadat ze zich op 12 november ll. vrijwillig hadden gemeld bij het Hooggerechtshof, werden ze toch door een 60-tal Guardia Civiles gearresteerd in hun woning in Zuhatza (Gasteiz). Er werd, zoals steeds computers meegenomen, alsook een thesis waaraan Altxarandio werkte en een pistool van het type Colt, eigendom van haar oom. Minister Mariano Rajoy blies de hele zaak naar gewoonte zodanig op dat het leek alsof er een belangrijke ETA-commando was opgedoekt.
Wat Rajoy niet meedeelde was dat in de auto van Altxarandio een week eerder een apparaat was ontdekt waardoor het mogelijk was de wagen van op afstand te volgen. Het apparaat was ontdekt in de garage waar de auto was binnengebracht na een accidentje. Een uur na de arrestatie waren 15 Guardias in de garage binnengevallen met een order van het Hooggerechtshof om de wagen mee te nemen en zo de bewijzen te vernietigen.
Voor het Europese Gerechtshof in Luxemburg verscheen de Baskische vluchteling, Aito Oteiza, die op dit ogenblik in Donibane Lohizune woont. Het Hof, bestaande uit vijftien rechters, één uit elke Europese Staat, onderzoekt of de Franse regering op een legale manier werkte toen die in 1995 Parijs als verplichte verblijfplaats toewees (lees "verbanning") aan Oteiza.
Vertegenwoordigers van de Spaanse, Franse, Belgische en Italiaanse regeringen vroegen de herroeping van de jurisprudentie. De vertegenwoordiger van de Europese Commissie benadrukt dat de Franse Staat de communautaire wetten overtreed ten aanzien van de Basken, meer bepaald bij het verbieden van de verblijfplaats waarop ze recht hebben.
Oteiza hoort bij de groep van 16 Baskische vluchtelingen die dreigen uitgewezen te worden.
Arrestatie wegens het betalen van de "revolutionaire belasting" aan ETA
16 januari 2004
Je krijgt een dreigbrief, betaalt omdat je leven je lief is, en je wordt veroordeeld omdat je voor je leven koos.
In Tolosa werd José Luis Areizaga gearresteerd. Toen hij s middags niet naar huis kwam, zoals verwacht, belde zijn vrouw niet naar de kroeg, zoals dat in onze contreien zou gebeuren, maar zoals in een politiestaat hoort, belde ze naar de politie. Daar vernam ze dat haar man was opgepaktop last van Magistraat Baltasar Garzón. Later werd zijn huis doorzocht en werd hij overgebracht naar Madrid. Acht maanden geleden legde Areizaga op vrijwillige basis verklaringen af bij dezelfde Garzón, waarna hij werd vrijgelaten.
Areizaga baat twee sportwinkels uit in Donostia en in Tolosa en is 55 jaar oud.
Twee dagen later werd hij vrijgelaten na een ondervraging van drie uren. Hem werd ten laste gelegd dat hij waarschijnlijk de zogenaamde "revolutionaire belasting" had betaald aan ETA.
Bij Gorka Martínez, lid van het hoofdbestuur van Herri Batasuna, en gearresteerd door Garzón omdat hij deel zou uitmaken van het "internationale net van ETA" werd in het hospitaal van de gevangenis operatief een poliep in de keel verwijderd. Tijdens deze 4 uren durende ingreep bleef Martínez met de handen op de rug geboeid!
Tijdens het Proces Batasuna kwamen twee Guardia Civil-oversten een leugen herhalen uit een eerdere verklaring die in 1997 verscheen en waarin beweerd werd dat na de dictatuur ETA de oprichting van de partijen EIA en EE stimuleerde (na de 7deassemblee van ETA-pm in 1976) en waarmee "ETA de Staat wilde destabiliseren vanuit zijn structuren."
Het enige "bewijs" hiervan was een vermelding van de terroristische organisatie in haar "nieuwsblad", Zutik, van november 76. De Guardias konden echter geen enkel document aanbrengen waarin bewezen werd dat ETA de opdracht tot de oprichting écht gegeven had.
Wel brachten ze een aantal namen aan van Batasuna-personen die veroordeeld werden voor "terroristische activiteiten" of met een "dubbel actief lidmaatschap". Ze moesten wel toegeven dat de veroordeling van een aantal leden van het Batasuna-bestuur uit 1997 naderhand geannuleerd werd maar volgens de Guardias was een arrestatie en een proces een voldoende bewijs, ook al volgde er geen veroordelingZe gaven zelf toe dat mensen die onschuldig verklaard werden door hen toch beschouwd werden "als ETA-leden".
Als bewijs dat "ETA de controle over Batasuna" had werd een document opgedist dat mogelijk was geschreven door Josetxo Ariskuren, en waarin hij zich tegenstander verklaarde van deelname van EH in organisaties die afhingen van het Baskisch parlement "Lakua" zoals de Raad van de Baskische TV. De Guardia Civiles wilden via een nummer van "Zutabe" uit 1995 bewijzen dat "ETA opdracht gaf aan Gestoras pro-Amnistía om het dichterbij brengen van gevangenen te eisen. Iedereen die het logo - de landkaart met de 2 rode pijlen - gebruikt weet dat hij orders van de terroristische bende uitvoert."
Er wordt zwaar getild aan de manifestatie op 13 januari 2008 van de ANV-burgemeesteres van Hernani, Marian Beitialarrangoitia, die geapplaudisseerd heeft voor de gevangen ETA-leden Igor Portu en Martín Sarasola (gearresteerd op 6 januari 2008) en die zwaar gefolterd werden. Er werd geroepen: El pueblo no perdona, het volk zal dit niet vergeven. In Spanje staat dit gelijk aan verheerlijking van het terrorisme. (*)
(*) Op 25 januari 2008 klasseert magistraat Santiago Pedraz (Audiencia Nacional) de zaak, na verhoor van Marian Beitialarrangoitia. Pedraz motiveert zijn beslissing op basis van haar verklaring: Het is nooit bij mij opgekomen om wat dan ook te verheerlijken. Ik wilde alleen mijn gevoelens uitdrukken ten overstaan van Baskische politieke gevangenen.
Wie een misdrijf begaat, moet er voor boeten. De hoogte van de straf is afhankelijk van de ernst van het misdrijf, en staat beschreven in het Strafwetboek.
PSOE-Minister van Justitie, Juan Fernando López Aguilar, meent hieraan een eigen interpretatie te moeten toevoegen, en verklaart dat Baskische politieke gevangenen niet kunnen worden vrijgelaten, als er voorafgaandelijk geen berouw werd betoond (dat staat niet in het strafwetboek).
PiarresLarzábal werd in 1915 geboren in Azkaine. Tijdens en na de bezetting kreeg hij als commandant in het Franse verzet heel wat medailles en decoraties op de borst gespeld. Toen Frankrijk (ná België!) begon met het uitwijzen van ETA-leden naar Spanje stuurde hij het hele zootje medailles terug naar Parijs. Ik heb niet in het verzet gestreden om daarna de Staat mijn mensen te laten uitleveren.
Hij werd aangesteld als pastoor in de onbestaande parochie Sokoa waar hij geruime tijd een onderkomen vond in een garage. Op de heuvel met zicht op zee bouwde hij voor zijn vissers het witte kerkje, waarin hij op 13 december 1969 zijn vriend, ETA-topman, Txomin in het echt verbond.
Samen met Telesforo Monzón richtte hij de hulporganisatie Anai Artea (Onder Broeders) op: Baskische strijders die het Iberische Schiereiland dienden te verlaten, vonden bij hem (tijdelijk) onderdak en zo. Dit leverde hem de vleiende bijnaam Zorro de Sokoa (Vos van Sokoa) op.
Bij de ontvoering van de Duitse ereconsul Beihl in Donostia (1969), één der eerste acties die door ETA (pm) op touw werd gezet, trad hij op als bemiddelaar. (Hij noemde zich toen ambassadeur van het Vrije Baskenland). Beihl verklaarde later dat hij was ondergebracht bij iemand die steeds het huis verliet als de klokken geluid werden voor een kerkdienst. Het was de pastorij van Berorize-Montery (nu stadhuis)
* De ontvoering van Beihl was dan ook het werk van één van zijn beste vrienden, Eustakio Mendizabal Benito, Txikia.
Toen Txikia in een vuurgevecht met de Guardia Civil om het leven kwam, hield hij in zijn kerkje een zielendienst waarbij hij vriendelijke woorden sprak en het feit verdedigde dat deze ex- minderbroeder stierf met een patronengordel om zijn middel. De basiszin uit de homilie staat nu nog steeds als een huis:
Laten we geweld niet verwarren met antwoorden op geweld!
Larzábal was oprichter van de beweging Embata, later Enbata, die het gelijknamige tijdschrift oprichtte. Steeds koos hij complexloos de kant van ETA. In zijn kerkje, dat nooit gesloten was, werden via Señor Oxia vaak de eerste contacten gelegd tussen de Organisatie en de Spaanse of Baskische industriëlen die er hun revolutionaire belastingen kwamen aflossen.
Piarres Larzábal, Zorro de Sokoa, Señor Oxia, overleed op 11 januari 1988 in een ziekenhuis in Donibane Lohitzune-St. Jean Pied de Port aan een trombose.
Op 10 januari 2009 werd de nieuwe olitieke partij Demokrazia Hiru Milioi (D3M of Democratie 3.000.000) voorgesteld in een hotel in Bilbao. Ik spreek over een politieke partij terwijl het eigenlijk over een politiek platform (verzameling van radicale nationalistische krachten) gaat dat wil deelnemen aan de komende autonome verkiezingen van 1 maart 2009.
De benaming 3DM slaat op het inwonersaantal van Euskal Herria. Het verzamelen van de noodzakelijke handtekeningen is al van start gegaan. Voor Bizkaia moeten minstens 9.500 handtekeningen opgehaald worden, voor Gipuzkoa 5700 en voor Araba 2500. De promotors van het platform moeten de lijst met kandidaten indienen tussen 21 en 26 januari 2009.
Het grove geschut werd onmiddellijk in stelling gebracht en de Fuerzas y Cuerpos de Seguridad of Policía Nacional, de Guardia Civil en de Ertzaintza, kreeg s middags op 9 januari 2009 al de opdracht uit te zoeken of het nieuwe platform geen dekmantel is voor het verboden Batasuna, zodat ook D3M dan kan verboden worden. Dat zou dan al de 11de politieke partij zijn die verboden wordt (allemaal partijen die streven naar onafhankelijkheid).
Familieleden van gevangenen vormen een belediging voor de democratie!
Etxerat, de vereniging van familieleden van Baskische Politieke gevangenen, wordt op haar tocht door Europa in Catalonië ontvangen door de Voorzitter van het Catalaanse Parlement, Ernest Benach. Er volgt een golf van protest vanuit "democratische" hoek, nl de PP en al zijn groupuscules die van die partij subsidies ontvangen: Collectivo Victimas del Terorismo (Covite), Asociación Victimas del Terrorismo (AVT) en de Asociación Catalana de Victimas de Organizaciones Terroristas (ACVOT). Volgens de voorzitter van de PP in de gementeraad van Barcelona is de ontvangst van Etxerat: "een belediging van de democratie"!
In Genève werd Etxerat ontvangen door de Commissie Mensenrechten van de UNO. (Ook een belediging van de democratie?)
In Rijsel werden ze geïnterviewd door Radio Campus uit ons land.
In Brussel waren ze te gast in het bureau dat de Regering van Navarra er heeft.
ETA handhaaft, in een communiqué, het permanente staakt-het-vuren van 24 maart 2006.
ETA verklaart in het communiqué, verstuurd naar de krant GARA, verantwoordelijk te zijn voor de aanslag op de luchthaven van Madrid-Barajas. De organisatie zegt zeker niet de bedoeling te hebben gehad slachtoffers te maken en klaagt aan dat de autoriteiten geen rekening hebben gehouden met hun waarschuwing één uur op voorhand en dit tot 3 maal toe. De exacte plaats van de bomauto werd daarbij bekend gemaakt. Ook de waarschuwing niet aan de bom te komen, werd doorgegeven. ETA vraagt zich af waarom de parking dan niet volledig ontruimd werd.
ETA stelt de regering, de PSOE en de Baskische Nationalistische Partij, PNV, verantwoordelijk voor de ernstige situatie. Verder drukt de Organisatie de wil uit om het vredesproces te stimuleren en te versterken, maar waarschuwt terzelfder tijd dat zij het recht voorbehouden te reageren als de aanvallen op de nationalisten en op Euskal Herria blijven voortduren.
De organisatie maakt ook allusie op het niet nakomen door de Spaanse regering van de aangegane compromissen!
Toen Gara in juli al eens wees op het feit dat de Regering haar woord niet hield kregen ze "kwade blikken" te verduren. Deze overeenkomsten zouden al in februari, vóór het staakt-het-vuren, zijn afgesloten en ze vormden een zogenaamde verankering tussen de regering en ETA. Zo was men overeengekomen enerzijds geen verdere arrestaties te laten verrichten door de Guardia Civil, de Spaanse of de Franse politie noch door de "Baskische" Ertzaintza. Ook zou het politieke leven verder genormaliseerd worden. Daar tegenover stelde ETA geen gewapende acties te ondernemen noch zich te "bevoorraden". De Spaanse Regering verzette in al die maanden geen poot. De ene arrestatie volgde op de andere . Geen enkele gevangene kwam dichter bij Baskenland. Ook werd Iñaki de Juana tot enkele jaren cel veroordeeld voor twee krantenartikels.
Op 14 mei verklaarden twee vertegenwoordigers van ETA aan de krant Gara dat "het vredesproces niet kon verder gaan indien de aanvallen van de staatsapparaten zouden blijven verdergaan".
Op 18 augustus maakte ETA in een communiqué gewag van een "crisis" in het proces. De Organisatie waarschuwde er uitdrukkelijk voor dat "indien de aanvallen tegen het Baskische Volk niet zouden stoppen ETA zou antwoorden." Zapatero wist als antwoord niets beters te verzinnen dan dat "enkel het geweld en zij die het steunen in crisis zijn."
Toen op 23 oktober, in Nîmes, een pistolenroof plaatsvond kreeg ETA de schuld de afspraken geschonden te hebben.
Op 4 november benadrukte ETA in haar mededelingenblad "Zutabe" opnieuw dat "indien de Regering haar compromissen niet nakomt en er geen zichtbare stappen komen, het proces ten einde zou zijn". Toch beloofde ETA een nieuwe inspanning te zullen leveren om de onderhandelingen met de Spaanse Regering op het spoor te houden.
En dan kwam de aanslag op de terminal in Madrid Barajas en de betweters onder de Spaanse conquistadores die hun zinnen enkel op veroveren hebben staan en nooit iets zullen "afstaan" indien ze er niet toe gedwongen worden!
In een communiqué, vandaag 09 januari 2007 verstuurd aan de krant GARA, verklaart ETA verantwoordelijk te zijn voor de aanslag op de luchthaven Barajas.
·ETA handhaaft het staakt-het-vuren van 22 maart 2006
·ETA had zeker niet de bedoeling slachtoffers te maken, en klaagt aan dat de autoriteiten geen rekening hebben gehouden met hun waarschuwing, tot 3 maal toe. De exacte plaats van de bomauto werd vrijgegeven. Ook de waarschuwing niet aan de bom te komen, werd doorgegeven. ETA vraagt zich af waarom de parking dan niet volledig ontruimd werd, terwijl 1 uur op voorhand de waarschuwing bekend raakte.
·ETA stelt de regering, de PSOE en de PNV van Imaz verantwoordelijk voor de ernstige situatie.
·ETA drukt kristalhelder de wil uit om het vredesproces te stimuleren en te versterken, maar waarschuwt terzelfder tijd dat zij het recht voorbehouden te reageren als de agressie op de abertzales en op Euskal Herria blijven voortduren.
In een interview met Europa Press zegt de directeur-generaal van de Spaanse politie, Juan Cotino, dat in 2001 twee belangrijke stappen werden gezet in de strijd tegen ETA: het buiten de wetstellen van Gestoras pro-Amnistía, het serpent op het wapen van ETA, en de vermelding van de gewapende organisatie op de Europese lijst van Terroristische groepen.
"Vele leden van Batasuna verbleven in de gevangenis omdat ze deel uitmakten van een commando of van een organisatie die "gelinkt" kan worden met ETA, maar het is allemaal ETA. Op het wapen van ETA staat een serpent (symbool voor wijsheid) en een aks (symbool voor strijd) en sommigen maken deel uit van de aks, anderen van het serpent."
Twee jaar geleden bracht ik met Vlamingen die zich inzetten voor de Baskische scholen in Frans-Baskenland een bezoek aan Spaans-Baskenland. Overal hingen er affiches met de slagzin.
Vandaag zijn dezelfde affiches te zien in verschillende Europese hoofdsteden, ook in Brussel. Ze vragen aandacht voor de Baskische gevangen die vandaag in Frankrijk en Spanje opgesloten zitten. De Spaanse en Franse repressie tegen het Baskisch politiek bewustzijn is er een van ongebreidelde repressie, waardoor er nog nooit zoveel Baskische politieke gevangenen zijn geweest zijn dan vandaag. En ja, er is een verschil tussen politieke gevangen en terroristen. En uiteraard moeten terroristen worden gevat en gestraft. Maar onder het mom van de 'oorlog tegen het terrorisme' wordt ook iedere radicale politieke actie voor Baskisch zelfbestuur in de kiem gesmoord. Ruim 700 Baskische gevangenen (politieke en criminele) zitten vandaag vast in Spaanse en Franse gevangenissen, vaak honderden kilometers van huis. De media zwijgen. Ook bij ons. Want Spanje is een gerespecteerd lid van de Europese Unie.
In Baskenland werden onlangs een politieke partij, verschillende media en verschillende verenigingen gewoonweg verboden wegens hun radicale politieke actie voor zelfbestuur. Baskische gevangenen worden weggestopt, ver van hun familie, vaak in totaal isolement. Volgens verschillende internationale mensenrechtenrapporten worden ze meer dan eens gefolterd door de Spaanse overheid. We moeten dergelijke zaken veroordelen en politiek bestrijden.
Een delegatie van SPIRIT bracht daarom vandaag een bezoek aan Baskische activisten die via een hongerstaking van een week de publieke opinie willen sensibiliseren voor de problemen. Ze maken deel uit van Etxerat ("Naar Huis"), de vereniging van ouders van Baskische politieke gevangenen. Ze willen de informatieve barrières doorbreken en de Europese burgers een rechtstreeks getuigenis aanbieden. Momenteel doen ongeveer 300 Basken in diverse Europese steden als Barcelona, Berlijn, Genève, Milaan, Kopenhagen en Parijs hetzelfde.
Op 06 januari 2008 werden in Arrasate-Mondragón 2 jongeren gearresteerd door de Guardia Civil. Voor een relaas over de onmenselijke behandeling van Igor Portu Jaurarena en Martín Sarasola, klik hier.
Op 5 januari 2008 verschijnt in de krant Gara een interview (klik hier) met ETA. De gewapende organisatie wordt naar hun mening gevraagd over de evolutie van de politieke toestand na het einde van het onderhandelingsproces. De antwoorden zijn duidelijk: De Spaanse staat is nog altijd geen transparante en werkelijke democratie. Zapatero volgt de weg van zijn voorgangers González en Aznar, en verliest een uitmuntende opportuniteit om de fascistische staat te hervormen. De kern van het conflict is niet wie op 9 maart 2008 de macht zal grijpen, de PSOE of de PP. De kernvraag is de erkenning van Euskal Herria en de aanvaarding dat het Baskische volk een eigen toekomst ontwikkelt, zonder betutteling (lees onderdrukking). ETA roept ook op om de krachten te bundelen en zet het volk aan zich te organiseren voor de strijd.
Na het in voege treden van de "Symbolenwet" (*) waarin bevolen werd dat in Navarra aan officiële gebouwen enkel de Spaanse vlag, die van Navarra, de Europese of het dundoek met de lokale kleuren mag uithangen, (en niet meer de Baskische Ikurriña) signaleert de Guardia Civil welke gemeentehuizen "in overtreding" zijn: Etxarri-Aranatz, Goitzueta, Iturmendi, Leitza, Olazti, Urdiain, Etxauri en Arribe-Atallu. Ze melden tevens dat 92 % van de gebouwen er naakt bijliggen! Die voeren geen enkele vlag. Slechts 20 van de 266 gemeentehuizen van Navarra, waaronder Iruñea-Pamplona, Tutera-Tudela en Barañian voldeden aan de normen.
(*) In 2002 heeft de regering van Navarra een project uitgewerkt dat, als het gestemd wordt (wat intussen gebeurd is), een regelrechte provocatie betekent ten aanzien van de Basken. Het is tevens een zware elementaire fout tegen het democratische bestel (discriminatie) en de neutraliteit die een regering moet opbrengen voor zijn bevolking. Het voorstel gaat uit van deUPN-Unión del Pueblo Navarro (de Partido Popular van Navarra), en omvat het volgende: in Navarra is er maar één identiteit, vlag of symbool.
De Catalaanse nationalistische krant "AVUI" publiceert vandaag, 3 januari 2007, een cartoon die de manifestanten van AVT op flessen trekt. AVT is een PP-aanhangsel dat de slachtoffers electoraal recupereert. De cartoon toont een groep burgers die achter een spandoek staan met de titel "ZetaP terrorista". ZP staat voor Zapatero en de samenvoeging "ETA" tussenin is overduidelijk. Het wemelt van de Spaanse vlaggen en er is een verwijzing naar de haatzender COPE (Tv). Zij vieren de aanslag op T-4 van de luchthaven Barajas.
De dialoog die gevoerd wordt, gaat als volgt:
"Wat een toevalstreffer die bom op T-4 Absoluut vriend, de schrik sloeg mij al om het hart alleen al bij de gedachte dat er vrede zou komen Dat moet met een cava gevierd worden, uiteraard geen Catalaanse"
Op 2 januari 2001 vond er in een restaurant in de naburige Riojastreek een ontmoeting plaats tussen Xabier Arzalluz (PNV) met José Luis Corcuera, ex-(Spaans) minister van Binnenlandse Zaken (PSOE) en Rafael Vera, ex-secretaris generaal voor de Veiligheid (PSOE), die o.a. in de Zaak Segundo Marey tot vele jaren gevangenisstraf veroordeeld werd maar tóch al op vrije voeten is.
Arzalluz noemt de samenkomst noodzakelijk, "voor het uitwisselen van informatie".
"Er is geen reden om de ontmoeting geheim te houden want er waren Guardia Civiles. Zij lichten "boven" in, en dat komt dan bij Mayor Oreja (PP) terecht en dan bij de pers, zoals dat de gewoonte is. Méér dan minister van Binnenlandse zaken is hij Minister van Propaganda. Op de vraag waarom Oreja zou willen weten wat er besproken werd, zei Arzalluz: "Wie een slecht geweten heeft, heeft altijd redenen."
Urte berri on! Gelukkig Nieuwjaar 31 december 2008
Hoewel ik de lezers van mijn weblog niet persoonlijk ken, wens ik allen, zonder enige uitzondering, ook zij die niet met mij akkoord gaan, een URTE (jaar), BERRI (nieuw), ON (goed).
Een goed nieuw jaar, met volledig zelfbestuur voor ons eigen Vlaamse Volk en vol van solidariteit met het Baskische Volk!
Op 28 december werd het vonnis tegen de 16 van Burgos uitgesproken met straffen die hoger lagen dan wat het openbaar ministerie had gevorderd: 6 doodstraffen voor Xabier Izko, Teo Uriarte, Jokin Gorostidi, Xabier Larena, Unai Dorronsoro en Mario Onaindia (waarvan er 3 tweemaal de doodstraf kregen, waaronder Jokin Gorostidi) en de rest kreeg 519 jaar opsluiting. De verdedigende advocaten weigerden te ondertekenen. Onder immense internationale druk wijzigde Franco op 31 december 1970 de doodstraffen in levenslang.
Na de moord op ETA-militant Txabi, op 7 juni 1968, besloot de ETA-leiding als vergelding de beruchte folteraar Melitón Manzanas González te executeren. Manzanas werd gedurende de burgeroorlog, in augustus 1936, gevangen genomen door de republikeinen en opgesloten in een burcht te Guadalupe. Hij werd er door de troepen van Franco bevrijd. Tijdens WO II was hij vertrouweling en medewerker van de Gestapo, waar hij de verfijnde technieken over het folteren aanleerde. Hij leverde ook Joden en vluchtelingen, die door mugalaris over de grens werden geholpen, uit aan de Gestapo. Later werd hij politieman en klom op tot Chef Inspecteur van diezelfde politie. Zijn titels waren: Inspector Jefe del Cuerpo General de Policía en Jefe de la Brigada Polítco-Social in Irún. Hij had zich een stevige reputatie opgebouwd door de kreten van gefolterde Basken op band op nemen en ze daarna via een radiowagen in het dorp van herkomst van het slachtoffer te laten uitzenden. Voor het eerst trok een ETA-commando erop uit met de uitdrukkelijke bedoeling een vijand fysiek te liquideren (2 augustus 1968). Hiermee werd een nieuwe fase van de gewapende strijd ingeluid, die van de bewuste wraakpleging. De haat van een heel volk kristalliseerde zich in Manzanas. Het wachtwoord, voor de liquidatie van Manzanas, was: "La abuela ha muerto. Mañana funerales". (Oma is dood, morgen begrafenis). Javier Isko de la Iglesia zou de schoten gelost hebben na de woorden: "Manzanas, somos de ETA" (Manzanas, wij zijn van ETA).
