Littekens op een stierenhuid Net zoals de Vlamingen streven de Basken naar onafhankelijkheid. Hier is een deel van hun verhaal.
11-01-2009
Petit vicaire
El Zorro de Sokoa
Piarres Larzabal
+11 januari 1988
PiarresLarzábal werd in 1915 geboren in Azkaine. Tijdens en na de bezetting kreeg hij als commandant in het Franse verzet heel wat medailles en decoraties op de borst gespeld. Toen Frankrijk (ná België!) begon met het uitwijzen van ETA-leden naar Spanje stuurde hij het hele zootje medailles terug naar Parijs. Ik heb niet in het verzet gestreden om daarna de Staat mijn mensen te laten uitleveren.
Hij werd aangesteld als pastoor in de onbestaande parochie Sokoa waar hij geruime tijd een onderkomen vond in een garage. Op de heuvel met zicht op zee bouwde hij voor zijn vissers het witte kerkje, waarin hij op 13 december 1969 zijn vriend, ETA-topman, Txomin in het echt verbond.
Samen met Telesforo Monzón richtte hij de hulporganisatie Anai Artea (Onder Broeders) op: Baskische strijders die het Iberische Schiereiland dienden te verlaten, vonden bij hem (tijdelijk) onderdak en zo. Dit leverde hem de vleiende bijnaam Zorro de Sokoa (Vos van Sokoa) op.
Bij de ontvoering van de Duitse ereconsul Beihl in Donostia (1969), één der eerste acties die door ETA (pm) op touw werd gezet, trad hij op als bemiddelaar. (Hij noemde zich toen ambassadeur van het Vrije Baskenland). Beihl verklaarde later dat hij was ondergebracht bij iemand die steeds het huis verliet als de klokken geluid werden voor een kerkdienst. Het was de pastorij van Berorize-Montery (nu stadhuis)
* De ontvoering van Beihl was dan ook het werk van één van zijn beste vrienden, Eustakio Mendizabal Benito, Txikia.
Toen Txikia in een vuurgevecht met de Guardia Civil om het leven kwam, hield hij in zijn kerkje een zielendienst waarbij hij vriendelijke woorden sprak en het feit verdedigde dat deze ex- minderbroeder stierf met een patronengordel om zijn middel. De basiszin uit de homilie staat nu nog steeds als een huis:
Laten we geweld niet verwarren met antwoorden op geweld!
Larzábal was oprichter van de beweging Embata, later Enbata, die het gelijknamige tijdschrift oprichtte. Steeds koos hij complexloos de kant van ETA. In zijn kerkje, dat nooit gesloten was, werden via Señor Oxia vaak de eerste contacten gelegd tussen de Organisatie en de Spaanse of Baskische industriëlen die er hun revolutionaire belastingen kwamen aflossen.
Piarres Larzábal, Zorro de Sokoa, Señor Oxia, overleed op 11 januari 1988 in een ziekenhuis in Donibane Lohitzune-St. Jean Pied de Port aan een trombose.
Op 10 januari 2009 werd de nieuwe olitieke partij Demokrazia Hiru Milioi (D3M of Democratie 3.000.000) voorgesteld in een hotel in Bilbao. Ik spreek over een politieke partij terwijl het eigenlijk over een politiek platform (verzameling van radicale nationalistische krachten) gaat dat wil deelnemen aan de komende autonome verkiezingen van 1 maart 2009.
De benaming 3DM slaat op het inwonersaantal van Euskal Herria. Het verzamelen van de noodzakelijke handtekeningen is al van start gegaan. Voor Bizkaia moeten minstens 9.500 handtekeningen opgehaald worden, voor Gipuzkoa 5700 en voor Araba 2500. De promotors van het platform moeten de lijst met kandidaten indienen tussen 21 en 26 januari 2009.
Het grove geschut werd onmiddellijk in stelling gebracht en de Fuerzas y Cuerpos de Seguridad of Policía Nacional, de Guardia Civil en de Ertzaintza, kreeg s middags op 9 januari 2009 al de opdracht uit te zoeken of het nieuwe platform geen dekmantel is voor het verboden Batasuna, zodat ook D3M dan kan verboden worden. Dat zou dan al de 11de politieke partij zijn die verboden wordt (allemaal partijen die streven naar onafhankelijkheid).
Familieleden van gevangenen vormen een belediging voor de democratie!
Etxerat, de vereniging van familieleden van Baskische Politieke gevangenen, wordt op haar tocht door Europa in Catalonië ontvangen door de Voorzitter van het Catalaanse Parlement, Ernest Benach. Er volgt een golf van protest vanuit "democratische" hoek, nl de PP en al zijn groupuscules die van die partij subsidies ontvangen: Collectivo Victimas del Terorismo (Covite), Asociación Victimas del Terrorismo (AVT) en de Asociación Catalana de Victimas de Organizaciones Terroristas (ACVOT). Volgens de voorzitter van de PP in de gementeraad van Barcelona is de ontvangst van Etxerat: "een belediging van de democratie"!
In Genève werd Etxerat ontvangen door de Commissie Mensenrechten van de UNO. (Ook een belediging van de democratie?)
In Rijsel werden ze geïnterviewd door Radio Campus uit ons land.
In Brussel waren ze te gast in het bureau dat de Regering van Navarra er heeft.
ETA handhaaft, in een communiqué, het permanente staakt-het-vuren van 24 maart 2006.
ETA verklaart in het communiqué, verstuurd naar de krant GARA, verantwoordelijk te zijn voor de aanslag op de luchthaven van Madrid-Barajas. De organisatie zegt zeker niet de bedoeling te hebben gehad slachtoffers te maken en klaagt aan dat de autoriteiten geen rekening hebben gehouden met hun waarschuwing één uur op voorhand en dit tot 3 maal toe. De exacte plaats van de bomauto werd daarbij bekend gemaakt. Ook de waarschuwing niet aan de bom te komen, werd doorgegeven. ETA vraagt zich af waarom de parking dan niet volledig ontruimd werd.
ETA stelt de regering, de PSOE en de Baskische Nationalistische Partij, PNV, verantwoordelijk voor de ernstige situatie. Verder drukt de Organisatie de wil uit om het vredesproces te stimuleren en te versterken, maar waarschuwt terzelfder tijd dat zij het recht voorbehouden te reageren als de aanvallen op de nationalisten en op Euskal Herria blijven voortduren.
De organisatie maakt ook allusie op het niet nakomen door de Spaanse regering van de aangegane compromissen!
Toen Gara in juli al eens wees op het feit dat de Regering haar woord niet hield kregen ze "kwade blikken" te verduren. Deze overeenkomsten zouden al in februari, vóór het staakt-het-vuren, zijn afgesloten en ze vormden een zogenaamde verankering tussen de regering en ETA. Zo was men overeengekomen enerzijds geen verdere arrestaties te laten verrichten door de Guardia Civil, de Spaanse of de Franse politie noch door de "Baskische" Ertzaintza. Ook zou het politieke leven verder genormaliseerd worden. Daar tegenover stelde ETA geen gewapende acties te ondernemen noch zich te "bevoorraden". De Spaanse Regering verzette in al die maanden geen poot. De ene arrestatie volgde op de andere . Geen enkele gevangene kwam dichter bij Baskenland. Ook werd Iñaki de Juana tot enkele jaren cel veroordeeld voor twee krantenartikels.
Op 14 mei verklaarden twee vertegenwoordigers van ETA aan de krant Gara dat "het vredesproces niet kon verder gaan indien de aanvallen van de staatsapparaten zouden blijven verdergaan".
Op 18 augustus maakte ETA in een communiqué gewag van een "crisis" in het proces. De Organisatie waarschuwde er uitdrukkelijk voor dat "indien de aanvallen tegen het Baskische Volk niet zouden stoppen ETA zou antwoorden." Zapatero wist als antwoord niets beters te verzinnen dan dat "enkel het geweld en zij die het steunen in crisis zijn."
Toen op 23 oktober, in Nîmes, een pistolenroof plaatsvond kreeg ETA de schuld de afspraken geschonden te hebben.
Op 4 november benadrukte ETA in haar mededelingenblad "Zutabe" opnieuw dat "indien de Regering haar compromissen niet nakomt en er geen zichtbare stappen komen, het proces ten einde zou zijn". Toch beloofde ETA een nieuwe inspanning te zullen leveren om de onderhandelingen met de Spaanse Regering op het spoor te houden.
En dan kwam de aanslag op de terminal in Madrid Barajas en de betweters onder de Spaanse conquistadores die hun zinnen enkel op veroveren hebben staan en nooit iets zullen "afstaan" indien ze er niet toe gedwongen worden!
In een communiqué, vandaag 09 januari 2007 verstuurd aan de krant GARA, verklaart ETA verantwoordelijk te zijn voor de aanslag op de luchthaven Barajas.
·ETA handhaaft het staakt-het-vuren van 22 maart 2006
·ETA had zeker niet de bedoeling slachtoffers te maken, en klaagt aan dat de autoriteiten geen rekening hebben gehouden met hun waarschuwing, tot 3 maal toe. De exacte plaats van de bomauto werd vrijgegeven. Ook de waarschuwing niet aan de bom te komen, werd doorgegeven. ETA vraagt zich af waarom de parking dan niet volledig ontruimd werd, terwijl 1 uur op voorhand de waarschuwing bekend raakte.
·ETA stelt de regering, de PSOE en de PNV van Imaz verantwoordelijk voor de ernstige situatie.
·ETA drukt kristalhelder de wil uit om het vredesproces te stimuleren en te versterken, maar waarschuwt terzelfder tijd dat zij het recht voorbehouden te reageren als de agressie op de abertzales en op Euskal Herria blijven voortduren.
In een interview met Europa Press zegt de directeur-generaal van de Spaanse politie, Juan Cotino, dat in 2001 twee belangrijke stappen werden gezet in de strijd tegen ETA: het buiten de wetstellen van Gestoras pro-Amnistía, het serpent op het wapen van ETA, en de vermelding van de gewapende organisatie op de Europese lijst van Terroristische groepen.
"Vele leden van Batasuna verbleven in de gevangenis omdat ze deel uitmakten van een commando of van een organisatie die "gelinkt" kan worden met ETA, maar het is allemaal ETA. Op het wapen van ETA staat een serpent (symbool voor wijsheid) en een aks (symbool voor strijd) en sommigen maken deel uit van de aks, anderen van het serpent."
Twee jaar geleden bracht ik met Vlamingen die zich inzetten voor de Baskische scholen in Frans-Baskenland een bezoek aan Spaans-Baskenland. Overal hingen er affiches met de slagzin.
Vandaag zijn dezelfde affiches te zien in verschillende Europese hoofdsteden, ook in Brussel. Ze vragen aandacht voor de Baskische gevangen die vandaag in Frankrijk en Spanje opgesloten zitten. De Spaanse en Franse repressie tegen het Baskisch politiek bewustzijn is er een van ongebreidelde repressie, waardoor er nog nooit zoveel Baskische politieke gevangenen zijn geweest zijn dan vandaag. En ja, er is een verschil tussen politieke gevangen en terroristen. En uiteraard moeten terroristen worden gevat en gestraft. Maar onder het mom van de 'oorlog tegen het terrorisme' wordt ook iedere radicale politieke actie voor Baskisch zelfbestuur in de kiem gesmoord. Ruim 700 Baskische gevangenen (politieke en criminele) zitten vandaag vast in Spaanse en Franse gevangenissen, vaak honderden kilometers van huis. De media zwijgen. Ook bij ons. Want Spanje is een gerespecteerd lid van de Europese Unie.
In Baskenland werden onlangs een politieke partij, verschillende media en verschillende verenigingen gewoonweg verboden wegens hun radicale politieke actie voor zelfbestuur. Baskische gevangenen worden weggestopt, ver van hun familie, vaak in totaal isolement. Volgens verschillende internationale mensenrechtenrapporten worden ze meer dan eens gefolterd door de Spaanse overheid. We moeten dergelijke zaken veroordelen en politiek bestrijden.
Een delegatie van SPIRIT bracht daarom vandaag een bezoek aan Baskische activisten die via een hongerstaking van een week de publieke opinie willen sensibiliseren voor de problemen. Ze maken deel uit van Etxerat ("Naar Huis"), de vereniging van ouders van Baskische politieke gevangenen. Ze willen de informatieve barrières doorbreken en de Europese burgers een rechtstreeks getuigenis aanbieden. Momenteel doen ongeveer 300 Basken in diverse Europese steden als Barcelona, Berlijn, Genève, Milaan, Kopenhagen en Parijs hetzelfde.
Op 06 januari 2008 werden in Arrasate-Mondragón 2 jongeren gearresteerd door de Guardia Civil. Voor een relaas over de onmenselijke behandeling van Igor Portu Jaurarena en Martín Sarasola, klik hier.
Op 5 januari 2008 verschijnt in de krant Gara een interview (klik hier) met ETA. De gewapende organisatie wordt naar hun mening gevraagd over de evolutie van de politieke toestand na het einde van het onderhandelingsproces. De antwoorden zijn duidelijk: De Spaanse staat is nog altijd geen transparante en werkelijke democratie. Zapatero volgt de weg van zijn voorgangers González en Aznar, en verliest een uitmuntende opportuniteit om de fascistische staat te hervormen. De kern van het conflict is niet wie op 9 maart 2008 de macht zal grijpen, de PSOE of de PP. De kernvraag is de erkenning van Euskal Herria en de aanvaarding dat het Baskische volk een eigen toekomst ontwikkelt, zonder betutteling (lees onderdrukking). ETA roept ook op om de krachten te bundelen en zet het volk aan zich te organiseren voor de strijd.
Na het in voege treden van de "Symbolenwet" (*) waarin bevolen werd dat in Navarra aan officiële gebouwen enkel de Spaanse vlag, die van Navarra, de Europese of het dundoek met de lokale kleuren mag uithangen, (en niet meer de Baskische Ikurriña) signaleert de Guardia Civil welke gemeentehuizen "in overtreding" zijn: Etxarri-Aranatz, Goitzueta, Iturmendi, Leitza, Olazti, Urdiain, Etxauri en Arribe-Atallu. Ze melden tevens dat 92 % van de gebouwen er naakt bijliggen! Die voeren geen enkele vlag. Slechts 20 van de 266 gemeentehuizen van Navarra, waaronder Iruñea-Pamplona, Tutera-Tudela en Barañian voldeden aan de normen.
(*) In 2002 heeft de regering van Navarra een project uitgewerkt dat, als het gestemd wordt (wat intussen gebeurd is), een regelrechte provocatie betekent ten aanzien van de Basken. Het is tevens een zware elementaire fout tegen het democratische bestel (discriminatie) en de neutraliteit die een regering moet opbrengen voor zijn bevolking. Het voorstel gaat uit van deUPN-Unión del Pueblo Navarro (de Partido Popular van Navarra), en omvat het volgende: in Navarra is er maar één identiteit, vlag of symbool.
De Catalaanse nationalistische krant "AVUI" publiceert vandaag, 3 januari 2007, een cartoon die de manifestanten van AVT op flessen trekt. AVT is een PP-aanhangsel dat de slachtoffers electoraal recupereert. De cartoon toont een groep burgers die achter een spandoek staan met de titel "ZetaP terrorista". ZP staat voor Zapatero en de samenvoeging "ETA" tussenin is overduidelijk. Het wemelt van de Spaanse vlaggen en er is een verwijzing naar de haatzender COPE (Tv). Zij vieren de aanslag op T-4 van de luchthaven Barajas.
De dialoog die gevoerd wordt, gaat als volgt:
"Wat een toevalstreffer die bom op T-4 Absoluut vriend, de schrik sloeg mij al om het hart alleen al bij de gedachte dat er vrede zou komen Dat moet met een cava gevierd worden, uiteraard geen Catalaanse"
Op 2 januari 2001 vond er in een restaurant in de naburige Riojastreek een ontmoeting plaats tussen Xabier Arzalluz (PNV) met José Luis Corcuera, ex-(Spaans) minister van Binnenlandse Zaken (PSOE) en Rafael Vera, ex-secretaris generaal voor de Veiligheid (PSOE), die o.a. in de Zaak Segundo Marey tot vele jaren gevangenisstraf veroordeeld werd maar tóch al op vrije voeten is.
Arzalluz noemt de samenkomst noodzakelijk, "voor het uitwisselen van informatie".
"Er is geen reden om de ontmoeting geheim te houden want er waren Guardia Civiles. Zij lichten "boven" in, en dat komt dan bij Mayor Oreja (PP) terecht en dan bij de pers, zoals dat de gewoonte is. Méér dan minister van Binnenlandse zaken is hij Minister van Propaganda. Op de vraag waarom Oreja zou willen weten wat er besproken werd, zei Arzalluz: "Wie een slecht geweten heeft, heeft altijd redenen."
Urte berri on! Gelukkig Nieuwjaar 31 december 2008
Hoewel ik de lezers van mijn weblog niet persoonlijk ken, wens ik allen, zonder enige uitzondering, ook zij die niet met mij akkoord gaan, een URTE (jaar), BERRI (nieuw), ON (goed).
Een goed nieuw jaar, met volledig zelfbestuur voor ons eigen Vlaamse Volk en vol van solidariteit met het Baskische Volk!
Op 28 december werd het vonnis tegen de 16 van Burgos uitgesproken met straffen die hoger lagen dan wat het openbaar ministerie had gevorderd: 6 doodstraffen voor Xabier Izko, Teo Uriarte, Jokin Gorostidi, Xabier Larena, Unai Dorronsoro en Mario Onaindia (waarvan er 3 tweemaal de doodstraf kregen, waaronder Jokin Gorostidi) en de rest kreeg 519 jaar opsluiting. De verdedigende advocaten weigerden te ondertekenen. Onder immense internationale druk wijzigde Franco op 31 december 1970 de doodstraffen in levenslang.
Na de moord op ETA-militant Txabi, op 7 juni 1968, besloot de ETA-leiding als vergelding de beruchte folteraar Melitón Manzanas González te executeren. Manzanas werd gedurende de burgeroorlog, in augustus 1936, gevangen genomen door de republikeinen en opgesloten in een burcht te Guadalupe. Hij werd er door de troepen van Franco bevrijd. Tijdens WO II was hij vertrouweling en medewerker van de Gestapo, waar hij de verfijnde technieken over het folteren aanleerde. Hij leverde ook Joden en vluchtelingen, die door mugalaris over de grens werden geholpen, uit aan de Gestapo. Later werd hij politieman en klom op tot Chef Inspecteur van diezelfde politie. Zijn titels waren: Inspector Jefe del Cuerpo General de Policía en Jefe de la Brigada Polítco-Social in Irún. Hij had zich een stevige reputatie opgebouwd door de kreten van gefolterde Basken op band op nemen en ze daarna via een radiowagen in het dorp van herkomst van het slachtoffer te laten uitzenden. Voor het eerst trok een ETA-commando erop uit met de uitdrukkelijke bedoeling een vijand fysiek te liquideren (2 augustus 1968). Hiermee werd een nieuwe fase van de gewapende strijd ingeluid, die van de bewuste wraakpleging. De haat van een heel volk kristalliseerde zich in Manzanas. Het wachtwoord, voor de liquidatie van Manzanas, was: "La abuela ha muerto. Mañana funerales". (Oma is dood, morgen begrafenis). Javier Isko de la Iglesia zou de schoten gelost hebben na de woorden: "Manzanas, somos de ETA" (Manzanas, wij zijn van ETA).
De 2 Baskische arrestanten, Gorka Loran en Garikoitz Arruarte, die zes dagen geleden werden gearresteerd, omdat ze vermoedelijk aanslagen hadden willen plegen op de intercitytrein Irun-Madrid, verschenen op 30 december 2003 voor Rechter Ruiz Polanco. Beiden verklaarden ze gefolterd te zijn.
Ze worden beschuldigd van "lidmaatschap van gewapende bende", "terroristische aanslag", "wapendracht", "bezit van explosieven" en "180 pogingen tot moord". Op 29 december 2003 mochten ze voor het eerst spreken met hun vertrouwensadvocaat. De gehele voorbije periode van vijf dagen waren ze geslagen over het hele lichaam, hadden ze niets te eten gekregen en hadden ze enkel de laatste nacht kunnen slapen. Er was gedreigd met de elektroden, maar ze waren niet aangebracht. Arruarte was even gehospitaliseerd, en daarbij was hem een neksteun aangebracht. Ze werden overgebracht naar de gevangenis van Soto.
Gara publiceert in haar nummer van 29 december 2005 een interview met vier recent vrijgelaten politieke gevangenen.
Jon Bitoria kwam vrij na 18 jaar in Spaanse cellen doorgebracht te hebben.
Benantzio Sebastián zat 20 jaar.
Jean-François Lefort, "Lof", zat een jaar vast in Frankrijk, hoewel er in dat land niets tegen hem liep. Hij was woordvoerder van de Amnestiebeweging, Askatasuna-Vrijheid, die dan wel in Spanje verboden i,s maar niet in Frankrijk! Toch had "mooiprater" De Villepin kort voordien gezegd dat "Euskal Herria" een Spaans probleem is. Toch weigert Frankrijk aan Baskenland al meer dan 200 jaar een eigen Departement, en volgen ze op de voet wat Spanje vraagt. Gevangenen worden illegaal uitgeleverd en het Europese aanhoudingsbevel wordt na een eenvoudige vingerknip toegepast.
Unai Errea werd eerder dit jaar als advocaat in Parijs opgepakt toen hij het Paleis van Justitie wilde verlaten meteen nadat hij een onderhoud had gehad met de speciale terrorismemagistraat Laurence Le Vert. In Spanje, zowel als in Frankrijk, worden de rechten van de gevangenen met de voeten getreden, maar zowel bij de medegevangenen als bij de gevangenisbedienden is er een duidelijk respect voor de politieke gevangenen vast te stellen (op uitzondering na van enkele individuen die een beetje ziek zijn in het hoofd.) Het gevaar komt van buiten de gevangenis, de politiek. Zo wordt er vooral "beknot" op het aantal vrienden dat op bezoek mag komen. Op volledig arbitraire manier wordt de isolatie toegepast. Sommige gevangenen mogen maar bezoek krijgen van 3 personen en basta! De enige bedoeling is de invloed van de gevangenen op het politieke leven zoveel mogelijk te beperken. Maar het Collectief van Gevangenen weet erg goed welk hun rol en hun invloed is. Het isolement heeft veel pijn gedaan, maar het heeft de gevangenen ook versterkt! De meeste steun komt van de familie maar ook de acties in de straat.
Euskal Herria, nazio bat, selekzio bat, federazio bat
Euskal Herria, één natie, één selectie, één federatie
Op 27 december 2008 ondersteunden een massa manifestanten de eis van de voetballers van de nationale ploeg van Euskal Herria. Zij willen niet langer onder de naam Euskadi spelen, maar onder de naam Euskal Herria (zie ook artikel "Baskische voetballers weigeren te spelen".
Stappend achter een enorm grote Ikurriña openden de voetballers van Athletic de Bilbao, La Real Sociedad en Deportivo Alavés de manifestatie, en zij droegen een grote pancarte met het thema van de manifestatie:
Euskal Herria, nazio bat, selekzio bat, federazio bat Euskal Herria, una nación, una selección, una federación
Euskal Herria, één natie, één selectie, één federatie
Op 28 december 2001 brengt de cloacakrant "La Razón" een supergrote titel: "Josu Ternera brengt de kerst in vrijheid door, Felipe González zit (lekker) thuis, en Galindo in de cel".
Ternera is een Etarra die vrij is omdat hij zijn straf uitzat! González is ex-premier die de opdrachten gaf aan Galindo, de ex-generaal van de Guardia Civil.
"Waarop wacht de regering Aznar om hem (Galindo) genade te verlenen?"
Het was diezelfde Galindo die Lasa en Zabala liet ontvoeren en daarna doodfolteren en de lijken daarna onder 50 kg. ongebluste kalk liet begraven om alle sporen te laten verdwijnen. Hij kwam tijdens de foltersessies op bezoek met een kap over het hoofd. Bovendien vond hij de drugstrafiek waar hij mee te maken kreeg blijkbaar zó interessant dat hij er zelf aan ging meedoen. Zo raakte zijn "eerste aanwezende" onderdaan in de gevangenis. Enz
In Areso, in de buurt van Leitza in Navarra, werd de Baskische Kerstman, "Olentzero" ontvoerd. Olentzero is een voorhistorische figuur van een houtskoolbrander die in Baskenland het speelgoed brengt dat bij ons op 6 december door (de Spaanse) Sinterklaas wordt besteld. De figuur staat in elk uitstalraam van elke handelszaak, behalve bij de mensen die niets voelen voor de Baskische traditie
Hij wordt in het begin van de kerstvakantie door het dorp rondgedragen en dan uitgestald op het dorpsplein, al dan niet achter "tralies". In Areso verdween hij gisteren voor het derde achtereenvolgende jaar. Twee jaar geleden werd hij buiten het dorp, naast de weg gevonden. Het vorige jaar was het beeld helemaal in stukken geslagen! Ditmaal werd hij "ontvoerd", niet door zatlappen of vlegels maar door de Guardia Civil! Enkele inwoners stelden "in flagranti" vast dat ze met gedoofde lichten stopten en hem in hun groene "Nissan Patrol" stopten! De burgemeester denkt het motief voor de ontvoering te kennen: "Ze kunnen niet verdragen dat hier enige uiting van de Baskische identiteit voorkomt." "Aan de ene kant moet je ermee lachen, maar aan de andere kant word je ook enorm kwaad", aldus Mikel Baraibar die vandaag een klacht ging indienen tegen de paramilitaire politie en een ontmoeting vraagt met de Vertegenwoordiger van de Spaanse Regering in Navarra, Vicente Ripa.
Ripa noemde het voorval een "imbeciliteit" en kondigde sancties aan.
Tasio komt in Gara met een prachtige karikatuur waarin 4 Guardia Civil-figuren rond Olentzero in een badkuip staan en verschrikt vaststellen dat hij niet meer ademt. "Overleden tijdens het onderdompelen in het bad", zeggen ze. "Het bad" is een beproefd onderdeel van het gamma folterpraktijken van de paramilitairen!
In "7K" ("Zazpika") het weekendblad bij de krant Gara komen vijf voorbeelden aan bod van families die uitermate te lijden hadden onder de dictatuur en onder het beleid van de zonen van de dictatuur. Ziehier een paar voorbeelden.
Een familie uit Renteria vertelt hoe hun vader, Celestino Gaztelumendi, gefusilleerd werd tegen het einde van de Burgeroorlog. De afscheidsbrief die hij mocht sturen staat in extenso afgedrukt. Hij eindigt zijn brief met "Viva España". Waarschijnlijk was "pesten" zelfs nog nodig tot aan de dood!
Een andere familie woont in Urbina. Hun ene zoon, Josu Ormaetxea, kwam onlangs vrij na 19 jaren gevangenschap. Een andere zoon kwam om het leven toen de politie in de wijk Morlans in Donostia schietend het huis binnen viel waar het ETA-commando verbleef. Iñaki werd, samen met twee maats, met kogels doorzeefd. Hun kroeg in Urbina is naar hem genoemd en buiten hangt op dat hij door de Politie werd vermoord. Het dorpsplein is versierd met een muurtekening en teksten Eerder dit jaar verscheen een boek over hem, geschreven door een dorpsgenoot en strijdmakker, vanuit de gevangenis waarin hij voor lange tijd zit. De moeder, Blanca Antepara, is een bekende figuur op manifestaties ten voordele van gevangenen. Op de expresweg die het dorp een beetje afsneed staat geen wegwijzer naar Urbina maar in de verte zie je in de top van het kerkje de Ikurriña wapperen. Niemand van de kazerne van de Guardia Civil in het nabijgelegen stadje durft ze weg te halen.
Verder is er nog Ainara Gorostiaga uit Pamplona die onlangs vrijkwam na twee jaar een maand en week. De beschuldiging van "moord" was plots weggevallen. Om verlost te worden van de martelingen, vijf dagen op een politiecommissariaat en vierdagen incommunicado in de gevangenis, had ze zichzelf beschuldigd, maar nu bleek dat in Frankrijk al iemand anders meer dan een jaar in de gevangenis zat die de moord gepleegd en bekend had! Nu is het wachten op het proces op beschuldiging van "lidmaatschap".
De Spaanse pers valt over de Baskische TV heen omdat ze de Kerstboodschap van de Spaanse Monarch niet uitzonden. Maar wat wil je, ze spreken niet eens dezelfde taal!
Borbón deed niet eens de moeite enkele woorden Galicisch, Baskisch of Catalaans uit zijn strot te krijgen. PNV-woordvoerder in het Spaanse Congres, Iñaki Anasagasti, zegt dat de toespraak leek op die van La Moncloa, meer dan die van La Zarzuela. Vertaald wil dat zeggen,meer op die van de Spaanse Regering, dan op die van het Koninklijk Paleis.
