Littekens op een stierenhuid Net zoals de Vlamingen streven de Basken naar onafhankelijkheid. Hier is een deel van hun verhaal.
30-12-2008
Uitvergroot?
Beschuldiging: 180 moordpogingen
30 december 2003
De 2 Baskische arrestanten, Gorka Loran en Garikoitz Arruarte, die zes dagen geleden werden gearresteerd, omdat ze vermoedelijk aanslagen hadden willen plegen op de intercitytrein Irun-Madrid, verschenen op 30 december 2003 voor Rechter Ruiz Polanco. Beiden verklaarden ze gefolterd te zijn.
Ze worden beschuldigd van "lidmaatschap van gewapende bende", "terroristische aanslag", "wapendracht", "bezit van explosieven" en "180 pogingen tot moord". Op 29 december 2003 mochten ze voor het eerst spreken met hun vertrouwensadvocaat. De gehele voorbije periode van vijf dagen waren ze geslagen over het hele lichaam, hadden ze niets te eten gekregen en hadden ze enkel de laatste nacht kunnen slapen. Er was gedreigd met de elektroden, maar ze waren niet aangebracht. Arruarte was even gehospitaliseerd, en daarbij was hem een neksteun aangebracht. Ze werden overgebracht naar de gevangenis van Soto.
Gara publiceert in haar nummer van 29 december 2005 een interview met vier recent vrijgelaten politieke gevangenen.
Jon Bitoria kwam vrij na 18 jaar in Spaanse cellen doorgebracht te hebben.
Benantzio Sebastián zat 20 jaar.
Jean-François Lefort, "Lof", zat een jaar vast in Frankrijk, hoewel er in dat land niets tegen hem liep. Hij was woordvoerder van de Amnestiebeweging, Askatasuna-Vrijheid, die dan wel in Spanje verboden i,s maar niet in Frankrijk! Toch had "mooiprater" De Villepin kort voordien gezegd dat "Euskal Herria" een Spaans probleem is. Toch weigert Frankrijk aan Baskenland al meer dan 200 jaar een eigen Departement, en volgen ze op de voet wat Spanje vraagt. Gevangenen worden illegaal uitgeleverd en het Europese aanhoudingsbevel wordt na een eenvoudige vingerknip toegepast.
Unai Errea werd eerder dit jaar als advocaat in Parijs opgepakt toen hij het Paleis van Justitie wilde verlaten meteen nadat hij een onderhoud had gehad met de speciale terrorismemagistraat Laurence Le Vert. In Spanje, zowel als in Frankrijk, worden de rechten van de gevangenen met de voeten getreden, maar zowel bij de medegevangenen als bij de gevangenisbedienden is er een duidelijk respect voor de politieke gevangenen vast te stellen (op uitzondering na van enkele individuen die een beetje ziek zijn in het hoofd.) Het gevaar komt van buiten de gevangenis, de politiek. Zo wordt er vooral "beknot" op het aantal vrienden dat op bezoek mag komen. Op volledig arbitraire manier wordt de isolatie toegepast. Sommige gevangenen mogen maar bezoek krijgen van 3 personen en basta! De enige bedoeling is de invloed van de gevangenen op het politieke leven zoveel mogelijk te beperken. Maar het Collectief van Gevangenen weet erg goed welk hun rol en hun invloed is. Het isolement heeft veel pijn gedaan, maar het heeft de gevangenen ook versterkt! De meeste steun komt van de familie maar ook de acties in de straat.
Euskal Herria, nazio bat, selekzio bat, federazio bat
Euskal Herria, één natie, één selectie, één federatie
Op 27 december 2008 ondersteunden een massa manifestanten de eis van de voetballers van de nationale ploeg van Euskal Herria. Zij willen niet langer onder de naam Euskadi spelen, maar onder de naam Euskal Herria (zie ook artikel "Baskische voetballers weigeren te spelen".
Stappend achter een enorm grote Ikurriña openden de voetballers van Athletic de Bilbao, La Real Sociedad en Deportivo Alavés de manifestatie, en zij droegen een grote pancarte met het thema van de manifestatie:
Euskal Herria, nazio bat, selekzio bat, federazio bat Euskal Herria, una nación, una selección, una federación
Euskal Herria, één natie, één selectie, één federatie
Op 28 december 2001 brengt de cloacakrant "La Razón" een supergrote titel: "Josu Ternera brengt de kerst in vrijheid door, Felipe González zit (lekker) thuis, en Galindo in de cel".
Ternera is een Etarra die vrij is omdat hij zijn straf uitzat! González is ex-premier die de opdrachten gaf aan Galindo, de ex-generaal van de Guardia Civil.
"Waarop wacht de regering Aznar om hem (Galindo) genade te verlenen?"
Het was diezelfde Galindo die Lasa en Zabala liet ontvoeren en daarna doodfolteren en de lijken daarna onder 50 kg. ongebluste kalk liet begraven om alle sporen te laten verdwijnen. Hij kwam tijdens de foltersessies op bezoek met een kap over het hoofd. Bovendien vond hij de drugstrafiek waar hij mee te maken kreeg blijkbaar zó interessant dat hij er zelf aan ging meedoen. Zo raakte zijn "eerste aanwezende" onderdaan in de gevangenis. Enz
In Areso, in de buurt van Leitza in Navarra, werd de Baskische Kerstman, "Olentzero" ontvoerd. Olentzero is een voorhistorische figuur van een houtskoolbrander die in Baskenland het speelgoed brengt dat bij ons op 6 december door (de Spaanse) Sinterklaas wordt besteld. De figuur staat in elk uitstalraam van elke handelszaak, behalve bij de mensen die niets voelen voor de Baskische traditie
Hij wordt in het begin van de kerstvakantie door het dorp rondgedragen en dan uitgestald op het dorpsplein, al dan niet achter "tralies". In Areso verdween hij gisteren voor het derde achtereenvolgende jaar. Twee jaar geleden werd hij buiten het dorp, naast de weg gevonden. Het vorige jaar was het beeld helemaal in stukken geslagen! Ditmaal werd hij "ontvoerd", niet door zatlappen of vlegels maar door de Guardia Civil! Enkele inwoners stelden "in flagranti" vast dat ze met gedoofde lichten stopten en hem in hun groene "Nissan Patrol" stopten! De burgemeester denkt het motief voor de ontvoering te kennen: "Ze kunnen niet verdragen dat hier enige uiting van de Baskische identiteit voorkomt." "Aan de ene kant moet je ermee lachen, maar aan de andere kant word je ook enorm kwaad", aldus Mikel Baraibar die vandaag een klacht ging indienen tegen de paramilitaire politie en een ontmoeting vraagt met de Vertegenwoordiger van de Spaanse Regering in Navarra, Vicente Ripa.
Ripa noemde het voorval een "imbeciliteit" en kondigde sancties aan.
Tasio komt in Gara met een prachtige karikatuur waarin 4 Guardia Civil-figuren rond Olentzero in een badkuip staan en verschrikt vaststellen dat hij niet meer ademt. "Overleden tijdens het onderdompelen in het bad", zeggen ze. "Het bad" is een beproefd onderdeel van het gamma folterpraktijken van de paramilitairen!
In "7K" ("Zazpika") het weekendblad bij de krant Gara komen vijf voorbeelden aan bod van families die uitermate te lijden hadden onder de dictatuur en onder het beleid van de zonen van de dictatuur. Ziehier een paar voorbeelden.
Een familie uit Renteria vertelt hoe hun vader, Celestino Gaztelumendi, gefusilleerd werd tegen het einde van de Burgeroorlog. De afscheidsbrief die hij mocht sturen staat in extenso afgedrukt. Hij eindigt zijn brief met "Viva España". Waarschijnlijk was "pesten" zelfs nog nodig tot aan de dood!
Een andere familie woont in Urbina. Hun ene zoon, Josu Ormaetxea, kwam onlangs vrij na 19 jaren gevangenschap. Een andere zoon kwam om het leven toen de politie in de wijk Morlans in Donostia schietend het huis binnen viel waar het ETA-commando verbleef. Iñaki werd, samen met twee maats, met kogels doorzeefd. Hun kroeg in Urbina is naar hem genoemd en buiten hangt op dat hij door de Politie werd vermoord. Het dorpsplein is versierd met een muurtekening en teksten Eerder dit jaar verscheen een boek over hem, geschreven door een dorpsgenoot en strijdmakker, vanuit de gevangenis waarin hij voor lange tijd zit. De moeder, Blanca Antepara, is een bekende figuur op manifestaties ten voordele van gevangenen. Op de expresweg die het dorp een beetje afsneed staat geen wegwijzer naar Urbina maar in de verte zie je in de top van het kerkje de Ikurriña wapperen. Niemand van de kazerne van de Guardia Civil in het nabijgelegen stadje durft ze weg te halen.
Verder is er nog Ainara Gorostiaga uit Pamplona die onlangs vrijkwam na twee jaar een maand en week. De beschuldiging van "moord" was plots weggevallen. Om verlost te worden van de martelingen, vijf dagen op een politiecommissariaat en vierdagen incommunicado in de gevangenis, had ze zichzelf beschuldigd, maar nu bleek dat in Frankrijk al iemand anders meer dan een jaar in de gevangenis zat die de moord gepleegd en bekend had! Nu is het wachten op het proces op beschuldiging van "lidmaatschap".
De Spaanse pers valt over de Baskische TV heen omdat ze de Kerstboodschap van de Spaanse Monarch niet uitzonden. Maar wat wil je, ze spreken niet eens dezelfde taal!
Borbón deed niet eens de moeite enkele woorden Galicisch, Baskisch of Catalaans uit zijn strot te krijgen. PNV-woordvoerder in het Spaanse Congres, Iñaki Anasagasti, zegt dat de toespraak leek op die van La Moncloa, meer dan die van La Zarzuela. Vertaald wil dat zeggen,meer op die van de Spaanse Regering, dan op die van het Koninklijk Paleis.
Verbod tot uitlevering aan landen waar gefolterd wordt, behalve voor Basken
Iedereen in het stadje Ordizia zat op 24 december 2003 te wachten op Mariaje Arriaga, een vrouw uit het stadje die na 11 jaren in Franse cellen sinds gisteren haar gevangenisstraf er opzitten heeft. "Dan komt ze dus vrij", hoor ik de argeloze lezer hardop denken. Dat weet nu net niemand!
María Jesús ("Mariaje") Arriaga is 47 jaar en werd op 10 november 1997 in Orléans opgepakt. Pas twee jaar later werd ze tot acht jaar veroordeeld voor "bendevorming" en verbod tot verblijf op Frans grondgebied. De gevangenisstraf zat er op, maar het verbod op verblijf in La Douce France moest nog uitgevoerd worden. Omdat de vrees bestond dat ze in Spanje gefolterd zou worden, ging ze op 29 november tegen haar uitwijzing in hongerstaking in de gevangenis van Marseille.
Het UNO-comité tegen foltering veroordeelde in 1997 de Franse staat voor de uitlevering van Josu Arkauz die later door de Guardia Civil in Spanje gefolterd werd. Een gelijkaardig geval deed zich later voor met Iratxe Sorzabal die vreselijk werd toegetakeld met stroomstoten.
Mariaje zal door de Fransen naar de grens gebracht worden, maar mogelijk wordt ze dan meteen opgepakt omdat ze intussen in Spanje nog iets vonden waarover ze haar willen "ondervragen" om haar op die manier tot een "zelfbeschuldiging" te dwingen. Op dit ogenblik loopt er niets tegen haar. Omdat de grens in Behobia-Irun té dichtbij is, gebeurt de "vrijlating" meestal in Catalonië. Gewoon om de familie en vrienden nog wat op extra kosten te jagen.
Beide landen tekenden ooit het Verdrag van de Mensenrechten, maar de Basken hebben geen rechten, zelfs niet als ze hun straf uitzaten.
In Gara stond op 24 december 2003 te lezen dat Mariaje Arriaga vrijgelaten werd, in Port Bou, aan de grens in Catalonië. Ze werd daarna niet gearresteerd, maar wel door haar vrienden, maar ook door de vice-president van het departement Bouches du Rhone, Joël Dutto, door de voorzitter van de actiegroep "Liberté et Solidarité" van Marseille, Georges Sinibaldi (!) en door een afvaardiging van de Franse Communistische partij ontvangen. Bij aankomst in haar geboortedorp Ordizia werd ze gehuldigd.
Iratxe Sorzabal werd niet uitgeleverd, maar later thuis gearresteerd. Hieraan kan Arriaga zich dus eventueel ook nog verwachten!
De chef is gevat De chef is ontsnapt 23 december 2002
Het maakt nogal wat indruk als je "de chef van het militaire apparaat van ETA" (dixit Spaanse Binnenlandse Zaken, Acebes) in de cel kan krijgen. Maar het maakt nog meer indruk als die chef via het 22 cm-smalle ventilatiesysteem kan weg geraken!
Nu blijkt dat Fernández Iradi die erg lang en erg smal is, in een cel zat waarin dronken mensen tijdelijk onderdak kregen en waarin dus geen cameracontrole was. Toch is een deel van zijn "uitstapje" gefilmd. Van op de middenlijn was hij de omheining over geraakt. Hoewel Iradi even vóór 20:00u de benen nam werd zijn afwezigheid pas om 02:00 uur s nachts ontdekt.
De Staatsgrens tussen Frankrijk en Spanje loopt gedeeltelijk midden door Baskenland, zoals de staatsgrens tussen Nederland en België deels midden door Limburg loopt. De Basken spreken dan ook van "de scheidingslijn" (Muga), waar de Westvlamingen het over "de schreve" hebben. Het is zelfs voor Basken niet steeds even duidelijk waar die Muga precies loopt. De Spaanse Guardia Civil had daar vroeger wel eens problemen mee. Maar ook nu nog, zo blijkt.
Stéphane Etchevest, een Bask uit het mooie stadje Sara (zie foto), aan de noordkant van de muga, heeft op 22 december 2001 een procedure aanhangig gemaakt bij de Rechtbank van Baiona. Op 28 november 2001 werd hij in de buurt van zijn dicht op de "grens" gelegen huis staande gehouden door de Guardia Civil.
De Guardia voerde een illegale wegcontrole uit op "Frans" grondgebied, toen Etchevest werd tegengehouden bij Venta Berrouet. Hij zette zijn motor af, zoals bevolen werd, waarna hij uit de auto gesleurd werd. Hij moest eerst zijn broek uittrekken en daarna zelfs zijn onderbroek (eigenaardige wegcontrole). In de koffer werd een bijl en een mes gevonden, wat "illegaal in Spanje" bleek te zijn. Toen hij zei zich niet in Spanje te bevinden, werd hem toch bevolen rechtsomkeer te maken, hoewel hij slechts honderd meter van zijn huis was verwijderd was. Pas na tussenkomst van de burgemeester van Sara, Jean Aniozbehere, mocht hij naar huis rijden. De volgende dag kwamen agenten van de Guardia Civil bij hem thuis hun verontschuldigingen aanbieden (dat zal dan ook de eerste keer geweest zijn). Tevens gaven ze de bijl terug. Het Openbaar Ministerie van Baiona onderzoekt nu het voorval.
Iedereen heeft het recht ETA in het openbaar te veroordelen en de verdwijning ervan te eisen, hoewel niet alle eisen steeds in dezelfde vrijheid geuit kunnen worden.
In de oproep voor de manifestatie van 22 december 2002, tegen ETA, door de Baskische president wordt gezegd: "Niemand gaat de Basken hun vrijheid afnemen", en "Enkel het volk beslist over de toekomst. Democratisch en vreedzaam." Bedoeld wordt hier dat ETA de mensen hun vrijheid ontneemt. Maar de editorialist stelt vast: De acties van ETA liggen niet aan de basis van de huidige problemen, maar zijn er één van de consequenties van."
Het Baskisch Volk kon ook vóór het ontstaan van ETA niet over zijn toekomst beslissen en, het kon dit evenmin tijdens de periodes van wapenstilstand."
Is Amnesty International ook een terroristische organisatie?
20 december 2001
Mediageile Magistraat Baltasar Garzón stelt op 20 december 2001 de Baskische organisatie "Gestoras pro-Amnistia" buiten de wet drie dagen nadat deze organisatie zichzelf ophief en (of) een andere naam koos (Askatasuna).
Volgens Garzón maakte gestoras sinds de oprichting deel uit van de terroristische organisatie ETA-KAS-Ekin." Zij zouden de slachtoffers van ETA aangeduid hebben. Gestoras klaagde elke schending van de rechten van de politieke gevangenen aan.
De verhuis van Aratz Gómez bijvoorbeeld vanuit de gevangenis van Alcalá-Meco naar Villabona in Asturië. Deze "trip" duurde zes dagen en bij aankomst woog Gómez vijf kilo minder! Niet tijdens de Franco-dictatuur, maar onlangs
De Baskische politieke gevangene, Enrike Letona, werd op 19 december 2003 voorlopig vrijgelaten. Hij is 42 jaar oud. In oktober 1987 werd hij in de noordelijke provincie Zuberoa Soule in Frankrijk) opgepakt wegens lidmaatschap van ETA en later uitgeleverd aan Spanje waar hij tot 30 jaar veroordeeld werd voor feiten die gebeurden tussen 1978 en 1983.
Na 16 jaar achter de tralies gezeten te hebben, een periode waarbij hij 3 universitaire studierichtingen doorliep, werd hij op 16 mei van dit jaar vrijgelaten.
Twee maanden nadat hij de gevangenis verliet werd hij opnieuw opgepakt "omdat ze wilden controleren of hij zijn volledige straf had uitgezeten."
Dit "onderzoek" duurde bijna 5 maanden!
Een Baskische politieke gevangene heeft helemaal geen rechten. Welk verschil is er tussen Spanje en bijvoorbeeld Turkije?
Het Europese Parlement verdaagde op 18 december 2001, "sine die", de stemming over het "Europese Arrestatie- en Uitwijzingsbevel".
De Spaanse PP en de Spaanse Socialisten staken hun ongenoegen niet onder stoelen of banken. Voorzitster Nicole Fontaine verklaarde 34 verzoeken van parlementairen te hebben ontvangen; die tegen de eenvoudige procedure stemden. Vierentwintig onder hen waren lid van de partij Groenen-Europese Vrije Alliantie, waaronder de Schot Neil MacCormick (Scottish Nationalist Party).
MacCormick meende dat een staat zich tegen een uitwijzing moest kunnen verzetten als er een risico was dat in het andere land de rechten geschonden konden worden.
In mei 1995 pleegde een lid van de Guardia Civil zelfmoord in Sevilla. Hij leed aan het "Syndroom van het Noorden" een afwijking die dit volk inroept om wat meer pensioen te kunnen trekken. Met "het Noorden" wordt natuurlijk Baskenland bedoeld, en daar was de Garde van 1979 tot 1988 in functie. Ze trekken bovendien een hogere wedde om in Baskenland hun psychische afwijking te mogen botvieren.
Na deze zelfmoord wilde de familie van de verzekering trekken, maar ving daar bot. Daarop trokken ze naar de rechtbank. Op 17 december 2001 kwam de uitspraak: "De zelfmoord was geen vrijwillige daad en past perfect in het concept van accident." De familie mag nu hulp zoeken bij de staatsdienst "Slachtoffers van het Terrorisme".
De rechtbank voegt er nog aan toe dat de zelfmoord "een misdrijf van de terroristische bende, ETA is" en "dat de Guardia onderhevig was aan een hevige druk met heel wat impulsieve gedragingen tot gevolg".
De Directeur Generaal van de Guardia Civil, López Valdvielso, vraagt op 16 december 1999 aan de kazerne Intxaurrondo van de Guardia Civil in Donostia dat ze de rechten van de terroristen respecteren.
Zeventien maanden cel voor bedreigingen 15 december 2004
Het Hooggerechtshof in Madrid veroordeelt twee jongeren uit Arrasate tot elk 17 maanden cel wegens bedreigingen en beledigingen van een Socialistisch raadslid tijdens de zitting.
Wat had het duo mispeuterd?
Ze hadden tijdens een raadszitting een A4 met een protest tegen foltering omhoog gestoken! En als een Baskische jongere dat doet dan is dat een vorm van terrorisme!
Ion Agirre Agiriano is zwaar ziek 14 december 2005
Ion Agirre Agiriano is 64 jaar oud. Hij zit vierentwintig en een half jaar in de gevangenis waarvan 10 jaar in isolement in Malaga. Hij heeft 2 operaties aan de heup achter de rug, lijdt aan diabetes en hoge bloeddruk. In Andaluzië kreeg hij geen krukken, hoewel hij zonder niet kon lopen. Zodoende lag hij steeds op een bedje. Hij kon geen trappen maken en bleef daarom gedurende een hele tijd verstoken van familiebezoek omdat hij niet naar de ontvangsthokken, beneden in de gevangenis kon.
De operaties vonden plaats in Donostia en op dit ogenblik zit Agirre in de gevangenis van Langraitz-Nanclares de la Oca (Baskenland). Dit is soms een teken dat spoedig een vrijlating volgt, maar Ion Agirre kan binnen korte tijd nét zo goed opnieuw naar het Zuiden van Spanje versleept worden!
Angel Acebes is geen angel (engel), maar een echte angel
Medewerking met ETA wegens het aanklagen van foltering 13 december 2003
De klacht van Minister Angel Acebes tegen 4 arrestanten in verband met de sluiting van de Baskische krant, Egunkaria, wordt door het Spaanse Hooggerecht op 13 december 2003 geklasseerd. Acebes had Martxelo Otamendi, Xabier Alegria, Iñaki Uria en Xabier Oleaga "collaborateurs van ETA" genoemd, omdat die de ondergane foltering hadden aangeklaagd. Hij wilde hen voor deze klacht een proces aan hun been plakken voor "belediging van de Guardia Civil", "valse beschuldigingen" en "obstructie van de justitie". Acebes had beter kunnen onderzoeken wat er met de vier gebeurd was in de periode dat ze in isolement zaten. Precies om deze reden wordt de zaak nu geklasseerd.
De oorzaken (!) van deze conflicten moeten gestopt worden 12 december 2001
"Het is nodig dat de politieke problemen opgelost worden. De oorzaken van deze conflicten moeten gestopt worden zodat ze niet meer latent blijven, niet de verbittering voeden die voor geweld zorgt. Het negeren van de ziekte geneest ze niet, maar verhevigt ze".
Deze tekst staat niet in het editoriaal van de krant" Gara. Evenmin is het een uitspraak van Gery Adams.
Deze uitspraak komt uit een interview in Club Siglo XXI met de Spaanse directeur-generaal van de Guardia Civil, Santiago López Valdivielso! En het is niet de eerste keer dat hij dit idee publiek maakt, maar tot op heden vroeg hij steeds om het off the record te houden.
