Littekens op een stierenhuid Net zoals de Vlamingen streven de Basken naar onafhankelijkheid. Hier is een deel van hun verhaal.
06-12-2007
Een bewogen dag: 5 december 2007
Arnaldo Otegi
De Tweede Kamer van de Audiencia Nacional heeft op 5 december 2007 bevolen een zaak tegen Arnaldo Otegi te archiveren (uit omloop te nemen). Magistraat Grande-Marlaska had op 1 juni 2007 een zaak tegen Otegi heropend omwille van verheerlijking van het terrorisme bij de hommage aan een neergeschoten Etarra, Arkaiz Otazua, in 2003. Die zaak was nochtans op 23 maart 2007 al eens gearchiveerd. Grande-Marlaska was van mening veranderd omdat er beeldmateriaal opgedoken was waarin Otegi respect vroeg voor de overleden Etarra. Deze vraag naar respect wordt in Spanje vertaald als verheerlijking.
Het Openbaar Ministerie is nu van oordeel dat de zaak alleen kon heropend worden door het Openbaar Ministerie zelf, en oppert zelfs dat er wettelijke twijfels bestaan over de onpartijdigheid van de magistraat Grande-Marlaska. Dat is niet mis te verstaan!
Advocate Goirizelaia zal een klacht indienen tegen de magistraat omwille van ambtsmisdrijf.
De Audiencia Nacional heeft op 5 december 2007 aan magistraat Baltasar Garzón de opdracht gegeven een proces te starten om de activiteiten van de politieke partij ANV op te schorten (in afwachting dat de partij verboden wordt). Garzón wil daar voorlopig niet op ingaan, omdat hij vreest dat hierdoor zijn onderzoek in de war zal gebracht worden (zijn collegas hebben al meermaals aangeklaagd dat hij zelf voor de grootste verwarring zorgt in zijn onderzoeken).
Iñigo Urkullu, de, op zondag 2 december 2007, nieuw verkozen president van de PNV verklaart op 5 december 2007 in een interview bij Cadena SER: Ik vrees dat wij opnieuw een zelfzuchtige en partijdige politiek tegemoet gaan met de gebeurtenissen rondom ANV. Niemand kan verklaren hoe een partij sinds 1930 aan alle wettelijke voorschriften voldoet, nu plots verboden moet worden. Ik beschuldig de PSOE ervan steelse blikken naar de PP te werpen in het vooruitzicht van de eerstkomende verkiezingen van maart 2008 (zij moeten punten scoren en dat is alleen mogelijk met onafhankelijkheidsstrijders buiten spel te zetten). Er worden processen gevoerd die glashelder een politieke drijfveer inhouden.
Op 5 december 2007 werd in zijn woonplaats Bergara de historische Abertzale-militant José Luis Elkoro gearresteerd door de Guardia Civil. Hij is de zoveelste beklaagde van het monsterproces 18/98 die nu de cel invliegt, alvorens het vonnis bekend is. Elkoro is 72 jaar oud.
Elkoro was burgermeester van Bergara, voorzitter van de uitgeverij Orain (die de gesloten krant Egin uitgaf), was senator voor Gipuzkoa en speelde een belangrijke rol in de onafhankelijkheidsbeweging in Euskal Herria.
José Ángel Iríbar Kortajarena El Chopo Athletic de Bilbao
Inaxio Kortabarria Abarrategi Real Sociëdad de San Sebastián
5 december 1976
BBs zijn geen Bvs. Bekende Basken zijn geen Bekende Vlamingen. Bekende Basken staan pal achter hun identiteit, achter hun vlag, achter hun volk. Bekende Vlamingen vinden alleen zichzelf belangrijk.
Op 5 december 1976, één jaar na de dood van dictator Franco, stappen de voetbalploegen van Athletic de Bilbao en Real Sociëdad de San Sebastián het voetbalterrein van Atotxa op voor de Baskische Derby, met tussen hen in de Ikurriña, die op dat ogenblik nog steeds niet gelegaliseerd was. Voor Athletic liep, als kapitein, de legendarische keeper, José Angel Iríbar voorop.
Gedurende de Transición Española (overgang naar democratie) stelde de vermaarde aanvoerder van Athletic de Bilbao een daad met politieke weerslag, die een enorme weerklank kende. Op 5 december 1976, net voor de aftrap van de derby tussen Athletic de Bilbao en Real Sociëdad de San Sebastián, stapten José Ángel Iríbar Kortajarena (Athletic de Bilbao) en Inaxio Kortabarria Abarrategi het veld op met in hun handen de verboden Ikurriña. Zij legden de vlag van hun miskend vaderland, als ware het een ceremonie, neer in de middencirkel. De toejuichingen waren oorverdovend.
In de volgende jaren onderscheidde Iríbar zich door het publiekelijk op te nemen voor de Baskische onafhankelijkheid.
De vertegenwoordiger van Askatasuna, Xabin Juaristi, heeft op 3 december 2007 in Donostia de huidige politieke situatie, na de beslissing van de Audiencia Nacional om 46 beklaagden van Sumario 18/98 onmiddellijk te arresteren, onder de loep genomen.
Zijn besluit liegt er niet om: De politieke beslissing van de Spaanse machthebbers, PSOE en PP, hebben een welomschreven en berekende strategie uitgetekend om de rechten van het Baskische volk te beknotten en op termijn uit te roeien. Ook de PNV en de Ertzaintza zijn mede verantwoordelijk, omdat zij de repressieve maatregelen om de onafhankelijkheidsbeweging te neutraliseren, hebben gevoed en met overtuiging hebben gesteund.
Hij roept op tot een democratische breuk tussen Euskal Herria en de Spaanse staat. Als de Baskische instellingen niet in staat zijn een halt toe te roepen aan de dagelijkse aanvallen, aan de tactiek van de verbrande aarde door de Spaanse staat, moet er een breuk komen. Als de Spaanse staat niet in staat is te breken met het Franquistische regime, niet in staat is een tweede Transición te plannen, dan zal Euskal Herria breken met dat imperialistische Spanje. Er is geen andere oplossing meer!
Intussen zijn al 42 beklaagden van de 46 opgepakt. Zij moesten gisteren, 3 december 2007, om 17:00u verschijnen voor de Sala de lo Penal de la Audiencia Nacional (strafrechtbank van de AN). De reden voor hun verschijning: er zal hen gemeld worden dat ze gearresteerd zijn! Hallucinant!
De monarch Juan Carlos antwoordde met: ¡Viva Navarra! en zei dat het onderbreken van de vrije meningsuiting niet democratisch was. Hij voegde er echter niet aan toe dat het uitroeien (wat veel erger is dan onderbreken) van de vrije meningsuiting in Baskenland eveneens ondemocratisch was.
Op 4 december 2002, bij de inhuldiging van de nieuwe zetel van het parlement van Navarra, groette de koning de vertegenwoordigers van de diverse groepen. Hij was net begonnen met zijn toespraak, toen 5 leden van Batasuna (Pernando Barrena, Shanti Kiroga, Igor Arroyo, Martín Arbizu en Mariné Pueyo) het Eusko Gudariak (lied van de Baskische soldaat) begonnen te zingen. De koning uitte daarbij zijn selectieve verontwaardiging door alleen die ene kant van de medaille ondemocratisch te noemen. Toen de leden van Batasuna uit eigen wil de zaal verlieten, meenden de 22 vertegenwoordigers van UPN (PP in Navarra), de 11 van PSOE, de 3 van IU, de 3 van Convergencia de Demócratas de Navarra en de 3 van Eusko Arkatasuna/PNV, er goed aan te doen een stormachtig applaus te lanceren met de gebruikelijke uitroepen: ¡Viva España! ¡Viva el Rey!. El Rey antwoordde zoals gebruikelijk met: ¡Viva Navarra! De eer van het ene, grote en vrije land was gered.
Eenentwintig jaar vroeger had zich al eens dergelijk feit voorgedaan, op 4 februari 1981. Op die dag bezocht de koning voor de eerste maal de Juntas Generales de Guernica. Dit bezoek was een paar dagen terug voorafgegaan door de aanslag op de ingenieur van de Central Nuclear de Lemóniz, en net voor de mislukte van 23-F. Toen onderbraken 35 leden van Herri Batasuna de toespraak met het zingen van hetzelfde Eusko Gudariak.
Herriak ez du barkatuko Het volk zal dit niet vergeven
Gisteren, 2 december 2007, was Bilbao getuige van een massale manifestatie als steun aan de beklaagden van het monsterproces 18/98. Meer dan één uur marcheerden meer dan 25.000 manifestanten door de straten om hun ongenoegen te uiten tegen het politieke proces, en tegen het feit dat, hoewel het vonnis nog niet gekend is, 46 beklaagden nu al worden gearresteerd.
Intussen is er weer een opflakkering van Kale Borroka, straatgeweld.
Algemene Assemblee van de PNV
Gisteren, 2 december 2007, ook in Bilbao in het paleis Euskalduna, is Iñigo Urkullu verkozen tot nieuwe voorzitter van de PNV, in opvolging van de vorige voorzitter Josu Jon Imaz die uit de politiek stapt.
In zijn verklaring had Urkullu het ook over ETA en Izquierda Abertzale: Tegen ETA is er meer democratie nodig en naar Izquierda Abertzale, reik ik de hand uit om samen een wereld uit te bouwen, als zij afstand nemen van de terreur van ETA.
De heksenjacht gaat door
Gisteren, 2 december 2007, heeft de Partido Popular en hun mantelorganisaties nog maar eens het verbod gevraagd op de politieke partijen ANV en EHAK-PCTV (Partido Comunista de las Tierras Vascas).
De regering houdt alsnog de boot af, maar zegt dat, als beide partijen de aanslagen niet veroordelen, zij dichter bij de illegalisering komen te staan. In geen enkele wet staat geschreven dat zij dit moeten doen en niet afkeuren, betekent nog niet goedkeuren.
Het overlijden van de Heilige Franciscus Xaverius wordt vandaag herdacht. Francisco de Jatsu y Azpilicueta werd geboren in Xavier, in het diocees Pamplona, uit een vader die uit het dorpje Jatsu kwam, gelegen in de zesde merindad van het toenmalige Koninkrijk Navarra, het huidige Frans Baskenland. Francisco de Jatsu was Baskischtalig (Euskaldun) noemde zich steeds Cantaber wat toen Bask betekende. Xaverius is patroon van de Ikastolas, maar ook van de missies. In het kasteel van Javier, waarin hij geboren is, hangt de Christus die begon te wenen toen Franciscus in China gedood werd. Hij was Jezuïet, nét als Ignatius van Loiola. Een Baskische familie had vroeger altijd één zoon die (Francisco) Javier heette en een tweede met de naam Iñaki. Nu heten ze Iraultza, Revolutie.
Francisco de Javier verdient enige aandacht. Hij was de zoon van Juan de Jaso, die aan de Universiteit van Bologna was afgestudeerd als doctor in de rechten. Juan de Jaso, de Jatsu, of de Jaxu kwam uit het piepkleine dorpje Jaxu even ten noorden van Garazi,bij pelgrims bekend onder de Franse naamSaint-Jean-Pied-de-Port (Donibane Garazi) in Basse Navarra,aan de andere kant van de Pyreneeën. De geschiedenisboeken vermelden dat hijals kind regelmatig, te voet, naar zijn grootouders trok en ze spraken Baskisch met elkaar. In 1512 ziet de erg jonge Xavier de CastiliaansNavarrese, troepen, aangevoerd doorFerdinand de Katholieke Koning, Navarra onder de voet lopen. Ferdinandkende de streek goed want hij kwam uithet nabijgelegen Sosin Aragón dat nuSos del Rey Católico heet. Vier jaar later slopen dezelfde troepen, ditmaal onder bevel van kardinaal Cisneros, het geboortekasteel van Xavier om te beletten dat de eerder gevluchte Navarrezen die terugkeren vanuit Benafarroa (Basse-Navarra) er in trekken, om van daaruit Navarra te heroveren.
In 1521 komt de bevolking van Iruñea-Pamplona in opstand tegen de troepen van de Spaanse Keizer Karel.De broers van Xavier, die trouw hadden gezworen aan de kroon van Navarra, nemen deel aan de strijd aan de zijde van deHendrik, Koning van Frankrijk en van Navarra.Ze worden verslagen bij Noain, in de buurt van Pamplona.Franciscus trekt naar Parijs om er te studeren. Daar leert hij een andere Bask kennen: Iñaki van Loiola,Ignatius van Loyola die bij de Slag van Pamplona zwaar gewond was geraakt. Samen stichten ze de Orde van de paters Jezuïeten. Samen zorgen ze ervoor dat in vrijwel elke Baskische familie een Iñaki en/of een Xavier te vinden is. (Opmerkelijk is dat in de Slag van Pamplona van 1521 Franciscus aan de zijde van de Fransen vocht, terwijl Ignatius aan de andere kant stond!)
Franciscus gaat dan het evangelie verkondigen, eerst in India (het land van de Indianen!) Later trekt hij onder Portugese vlag naar Japan. Als Portugees, want Javier vertikte het zichzelf als Spanjaard te erkennen.
In de nacht van 2 december 1552 overlijdt Javier. In het museum dat ondergebracht werd in zijn geboortekasteel probeert een Jezuïet je wijs te maken dat het Christusbeeld in de woonkamer weende, toen het overlijden bekend geraakte!
Viering in 1999
In Pamplona viert het deel van bevolking, dat door de vijand onder de noemer allemaal van ETA wordt geplaatst, deze dag op een héél andere manier. Ze vormen een stoet met zanpantzar (carnavalsfiguren), gaiteros (doedelzakken), dantzaris (dansgroepen) en zelfs een txaranga (brassband) en ze onderstrepen op die manier het karakter Navarro en Euskaldun van deze dag. Bij het monument voor de Fueros, op Sarasate zingt een Baskisch koor en zijn er bertsos (geïmproviseerd gezang op rijm) te horen. Baskische volkssporten worden in ere gehouden en er wordt gedanst. Vooral wordt eraan herinnerd dat Xavier voor de vrijheid van Navarra streed. Eugenio Arraiza, van de Euskal Kultur Fundazioa spreekt het volk afwisselend in het Spaans en het Baskisch toe. Hij liet niet na aan te klagen dat er met openbare fondsen gepoogd werd de figuur van de Heilige te denaturaliseren. Het Euskara was zijn taal en hij, Arraiza, doet een oproep een brug te vormen tussen het verleden en het heden en te strijden om het oude Navarra, aan beide zijden van de bergen te herenigen
Het groene stadje Leitza vierde de Dia de Nafarroa op zijn eigen manier. Op het balkon van het stadhuis werd de door president Sanz verboden Baskische vlag gehesen. Ze hingen er meteen een spandoek naast met de tekst UPN-PSN, ikurrinea ere nafar ikurra da! De Ikurriña is ook de vlag van Navarra!
Luis Villasante Kortabitarte Padre del euskera unificado Vader van het Batua +2 december 2000
Sinds 3 december 2000 rust Luis Villasante Kortabitarte in de crypte van de Franciscanen van het klooster van Arantzazu. Hij overleed op 2 december 2000. Hij was één der vaders van het Batua, de eenheidstaal die de vele Baskische dialecten voor eens en voor altijd zou verenigen.
Zijn begrafenis verenigde alvast personaliteiten uit alle geledingen van de Baskische culturele wereld. In de homilie werd gezegd dat Villasante in zijn leven twee sterke verlangens had: God en het Euskara.
Luis Villasante Kortabitarte is geboren in Gernika in 1920, en hij overleed te Oñate op 2 december 2000. Hij woonde in de wijk Rentería van Gernika. Tijdens het bombardement was hij ter plaatse en kwam ongedeerd uit het bombardement. Zijn familiehuis werd vernield. Hij werd Franciscaan in 1945 en behaalde een doctoraatstitel in de Theologie. Hij was gedurende vele jaren professor in het seminarie van Arantzazu. Hij publiceerde veel artikelen en boeken. Vooral de collectie getiteld: Kristau fedearen sustraiak (De wortels van het christelijke geloof), valt op. De collectie bestaat uit 4 delen: Jainkoa (God) uit 1962, Jesukristo uit 1969, Eliza (de Kerk) uit 1984 en Kristau fedea (het christelijke geloof) (1986).
Hij investeerde ook in de Baskische literatuur met als resultaat zijn boek: Historia de la Literatura Vasca uit 1961.
Hij werd lid Real Academia de la Lengua Vasca (Euskaltzaindia) vanaf 1951 en president van de Academia van 1970 tot 1988. In 1968 nam hij deel aan het Congres van Arantzazu, samen met Koldo Mitxelena, Jose Luis Alvarez Enparanza Txillardegi, Gabriel Aresti, Jon Etxaide en Jon Mirande waarbij hij er met grote tact voor zorgde dat de weg naar de eenmaking van de Baskische taal (het Batua) werkelijkheid werd. Onder de invloed van Federico Krutwig, verdedigde hij in eerste instantie het klassieke labortano (het dialect van Labourd, Baskische provincie in Frankrijk) als model voor de eenmaking, maar naderhand werkte hij de eenmaking uit naar het model verdedigd door Koldo Mitxelena (het dialect uit Gipuzkoa). Hij wordt ook de Padre del euskera unificado, de vader van het één gemaakte Euskara of het Batua (bat is één in het Baskisch) genoemd.
Vanmorgen, 1 december 2007, om 09:00u werd in het stadje Capbreton (tweelingstadje van Hossegor) de Guardia Civil, Raúl Centero Pallón, neergeschoten. Zijn metgezel, de Guardia Civil, Fernando Trapero Blázquez, verkeert in kritieke toestand.
Beide werden ze onder vuur genomen toen ze op de parkeerplaats van een commercieel centrum naar hun wagen stapten.
De Inquisitie is wellicht geen exclusief fenomeen op het grondgebied van de Spaanse monarchen, het is wel diep gegrift in het wereldgeheugen. Iedereen weet waarover men spreekt: de fanatieke heksenjacht op ideeën die niet in overeenstemming zijn met de Spaanse staatsraison. Het is een schoolvoorbeeld van fundamentalisme en onverdraagzaamheid.
In de schaduw van het juk en de pijlen van het Franquisme, dat zichzelf definieert als zuigeling van de kruistocht (La Cruzada 1936-1939), werd de vernietiging van vrijmetselaars, communisten en separatisten ingezet.
In plaats van boeken, tijdschriften en propagandamateriaal op de brandstapel te gooien, wordt een veel subtielere aanpak gehanteerd: de vernietiging van het woord en de gedachte.
De vorser, Christiane Stallaert van het Centrum Interculturalisme, Migratie en Minderheden (OE) aan de Universiteit van Leuven, vergeleek in haar essay: Ni una gota de sangre impura. La España inquisitorial y la Alemania nazi cara a cara, de Inquisitie met Nazi-Duitsland.
De arrestaties van gisteren, 30 november 2007, doen mij aan die titel terugdenken. De moderne Spaanse Inquisitie begon in 1998 onder de hoede van de Alvas van de Partido Popular. Kranten en bedrijven werden gesloten, directeurs en werknemers werden gearresteerd. Wie onschuldig was (en wie was dat niet), legde onder mensonwaardige en brutale folteringen toch verklaringen af: zelfbeschuldiging om onder de helse pijnen uit te komen.
Tien jaar later zitten de Alvas van de socialistische partij, PSOE, al geruime tijd in spanning klaar om het vonnis te ondertekenen. De straf was toch al vooraf gekend. De verdediging werd genegeerd, bewijslast werd vervalst of onder foltering afgelegd. Barbertje moet en zal hangen. Triomf van de haat.
Meer dan 2 jaar na de start van het monsterproces 18/98 op 21 november 2005 is er nog altijd geen vonnis geveld. De sessies werden, na anderhalf jaar, op 14 maart 2007 beëindigd.
De uitspraak zou nu op 10 december 2007 bekend worden gemaakt, maar daar heeft het democratisch rechtsbestel niet op gewacht. Gisteren, 30 november 2007, heeft de Audiencia Nacional de opdracht gegeven om onmiddellijk 46 beklaagden te arresteren. Vanaf 14:00u in de namiddag ontplooide zich een weinig geziene politiemacht die aanstalten maakte voor de arrestaties. De broodschrijvers van nationale regimepers waren al op de hoogte gebracht. De beklaagde wisten pas hoe laat het was, bij hun aanhouding. De drogreden die wordt aangehaald is het risico op ontsnappen (alsof ze sinds maart daartoe geen kans kregen).
Rusland, berucht om de aanhouding van Kasparov (intussen terug vrij), is klein bier vergeleken met de walgelijke politieke en juridische schertsvertoning die in het land van sol en sangria wordt opgevoerd. Alle rechten van de verdediging werden tijdens het proces op de uitzonderingsrechtbank Audiencia Nacional met de voeten getreden, maar daar hebben de democraten van de Partido Popular en de strijders voor rechtvaardigheid van de socialistische PSOE geen oren naar. Ze hebben hun politieke wil kunnen opleggen aan de justitiemarionetten die ze zelf benoemd hebben. Het gaat al lang niet meer om gerechtigheid, maar des te meer om politieke pogrom. De straffen die op 10 december zullen worden uitgesproken, laten weinig goeds voorspellen. Na de arrestatie van de volledige top van de politieke partij Batasuna, is het nu de beurt aan de overige nationalisten. De geest van dictator Franco is neergedaald over de bananenrepubliek, excuseer, sangriamonarchie, en de mentale genocide kende vandaag een hoogtepunt.
Na de terechte media-aandacht bij de aanhouding van Kasparov, vrees ik dat we nu tot Sint-Juttemis zullen moeten wachten om op onze zenders iets te vernemen. Waarom wonen de Basken toch niet in Amerika. De wereld, de nieuwswereld zou te klein zijn.
Alle Baskische politieke partijen hebben de arrestaties aangeklaagd, met uitzondering van uiteraard de ultras van de Partido Popular. Die laatste partij (PP) is al maanden in de weer om ook de politieke partij Acción Nacionalista Vasca te laten verbieden, en uiteraard alle leden in de cel te gooien. Als alle partijen, die hun ideologie niet volgen, zullen verboden zijn, hebben zij het alleenrecht en de heerschappij waar zo naar snakken. Dan krijgen alle kinderen die geboren worden eindelijk de voornaam, Franco.
Wat de reactie van de Baskische nationalisten hierop zal zijn, is afwachten. Op zondag, 2 december 2007, is er alvast een betoging voorzien om 12:00u op de Plaza Aita Donostia te Bilbao. Het motto van de manifestatie is: Por los derechos de Euskal Herria. Condiciones democráticas para todas las opciones políticas (Voor de rechten van Euskal Herria. Democratische voorwaarden voor alle politieke opties).
Het Gabinete de Prospección Sociológica de la Presidencia del Gobierno de Lakua para el Observatorio Vasco de la Juventud, een hele mondvol om een sociologisch onderzoek van de Baskische regering bij jongeren aan te duiden, heeft 2165 jongeren ondervraagd tussen de 5 en de 29 jaar. De zopas vrijgegeven resultaten zijn hoopgevend: 41% van de jongeren in Araba, Bizkaia en Gipuzkoa zouden in geval van een referendum voor onafhankelijkheid stemmen, 26% is tegen. De rest moet er nog eens over nadenken.
Een meerderheid van de jongeren is ervan overtuigd dat het Baskische volk het recht heeft over de eigen toekomst te beslissen, en menen dat er in een democratisch systeem plaats moet zijn voor alle mogelijke opties, ook onafhankelijkheid
Bovendien meent de meerderheid (78%) dat het Baskisch probleem een politiek probleem is en geen probleem van geweld.
Etxerat Naar huis! Voor Sara Fernández is het te laat
De eis om de Baskische politieke gevangenen dichter bij huis onder te brengen, klonk op 30 november 2006 nooit harder dan op die dag. In de Baskische hoofdstad Gasteiz herdacht de organisatie Etxerat, die zich het lot van de gevangenen aantrekt, Sara Fernández (zie bericht van gisteren: Gevangenenspreiding). De hulde gebeurde op een erg toepasselijke plek: vóór de partijzetel van de Socialistische Partij.
Op 29 november 2003 reed Sara Fernández, samen met Izaskun Urkijo, naar de gevangenis van Valdemoro (Madrid) om er een vriend te bezoeken voor een periode van 40 minuten! Onderweg raakten ze betrokken in een verkeersongeval en daarbij kwam Fernández om het leven terwijl Urkijo zwaar gewond raakte. Beiden werden ze het medeslachtoffer van de verschrikkelijke gevangenenspreiding die ingezet werd tijdens de regeerperiode van Felipe González en uitgetekend door de toenmalige minister van justitie,de Baskische Jood Enrique Múgica Herzog (en gesteund door de PNV).
De voorbije drie jaar kwamen, ten gevolge van de duizenden kilometers die ze week na week moeten afleggen, nog twee andere Basken om het leven: Leo Esteban en Karmele Solaguren. In 93 accidenten raakten 278 anderen betrokken. Enkel dit jaar raakten 43 personen betrokken in 20 verkeersongevallen toen ze op weg waren naar of terugkwamen van een gevangene.
Hun enige misdaad bestond erin dat ze een familielid of vriend in de gevangenis hadden zitten!
Itoiz, und kein ende Manifest van 29 november 2007
Elf ecologische collectieven hebben vandaag, 29 november 2007, een manifest voorgesteld waarin het leegpompen van het stuwmeer van Itoiz, het stilleggen van de aangroei van het meer van Yesa, een nieuwe hydrologische politiek en de invrijheidstelling, zonder voorwaarden, van het gevangen lid, Julio Villanueva, van Solidarios con Itoiz geëist worden.
De collectieven zijn: Amigos de la Tierra, Coagret, Ecologistas en Acción, Greenpeace, Gurelur, Lurra, Asamblea de Vecin@s Amenazad@s por Itoiz, Coordinadora de Itoiz, Iniciativa Ciudadana Yesa No Vida Sí, Nueva Cultura del Agua de Navarra en Soliari@s con Itoiz.
De tekst herinnert aan de oppositie die al van bij de start gevoerd werd, herinnert ook aan de gevolgen (1300 aardschokken van januari 2004 tot 29 november 2007), herinnert aan de dagelijkse angst en onzekerheid van de omwoners en herinnert aan de onzekerheid van de bewoners van Sangüesa/Zangotza, dichtbij het Pantano de Yesa, waarvan uitbreiding voorzien is.
Opnieuw een dodelijk ongeval van een relatie van een Baskische politieke gevangene: op 29 november 2003 komt Sara Fernandéz, vriendin van Iñaki Etxeberria, die in Madrid in de Valdemoro gevangenis zit, komt om het leven bij een auto-ongeluk. Izaskun Urkijo, de vriendin van Iker Zubia, die sinds zijn arrestatie in november 2001 in Valdemoro in voorarrest zit, raakt levensgevaarlijk gewond. Eind 2003 is dit al het 14de dodelijke slachtoffer. Een dag later werd Sara Fernandéz herdacht in Iruñea, maar de Spaanse politie verhinderde de 400 rouwende mensen om te demonstreren tegen de verspreidingspolitiek en opende het vuur op de demonstranten, die zich daarop moesten verspreidden.
Op 28 november 2000 levert Frankrijk de Etarra Carlos Almorza Arrieta Pedrito de Andoain uit aan Spanje. Hij zat 7 jaar in Franse cellen. Hij zou de leiding gehad hebben in de afpersingsketen van industriëlen om hun revolutionaire belastingen af te dragen aan de organisatie.
Hij wordt eerst overgebracht naar het Hooggerechtshof en later naar de gevangenis van Soto del Real. Frankrijk heeft enkele voorwaarden gesteld aan de uitlevering. Zo mag hij niet meer veroordeeld worden voor lidmaatschap, omdat hij daarvoor al veroordeeld werd en hij deze straf uitzat.
Op 2 juli 2003 wordt hij door de Audiencia Nacional in Spanje veroordeeld tot 11 jaar en 4 maanden. Aan u de keuze op basis waarvan hij veroordeeld werd.
Het EAE-ANV (Baskische nationalistische partij) onthult op 27 november 2002 een oroitarri, een monoliet, te Aritxulegi (Oiartzun) voor hun gevallen strijders.
Ze drukken zich duidelijk uit: Wij herdenken vóór de middag de slachtoffers van het Francoregime, en na de middag stellen we ons op tegen hun erfgenamen van de Partido Popular.
Aritxulegi is heel betekenisvol voor Acción Nacionalista Vasca, want op die plaats werd de eerste Gudari (Baskische soldaat) uit hun rangen, Txato Olabarri, door de opstandelingen van Franco neergeschoten.
Vlakbij vinden we ook het "Bosque de los Gudaris", het bos van de Basksiche soldaten, terug. Ieder jaar wordt er ter gelegenheid van de Gudari Eguna (dag van de B. Soldaat) een eik geplant voor elke Gudari die sinds Txabi Etxebarrieta (eerste slachtoffer binnen de ETA-rangen) is omgekomen.
De monoliet is al twee maal voorwerp geweest van vernieling. Waar de grafschenners te zoeken zijn, is niet moeilijk.
Op 26 november 1985, werd Mikel Zabalza, samen met zijn vriendin, Idoia, twee boers, Aitor en Patxi, en een neef, Manuel Vizcay, in Donostia-San Sebastián opgepakt door de Guardia Civil.
Mikel Zabalza Garate, buschauffeur in Donostia,was 30 jaar toen hij van de straat werd geplukt door de "jonge democratie", een term die jaren lang alle schandalen moest verbloemen. Zijn vergiftigd lijk werd teruggevonden in de grensrivier Bidasoa. Hij werd begraven op het kleine kerkhof van Orbaitzeta, in Navarra, waar hij vandaan kwam. Op de scheefgezakte steen staat in het Baskisch:
Euskalduna nintzen bizia maite nuelako etsaiak zigortu naute. Goian bego.
Omdat ik als Bask wilde leven, hebben de vijanden mij gestraft. Rust in vrede.
Het Koninkrijk Navarra, de bakermat van Euskal Herria, werd na bloedige veldslagen in de 16de eeuw geannexeerd bij Castilla (Noain-1512 en Amaiur-1522). Het Baskische volk zou gehersenspoeld worden tot Spaans volk, tegen wil en dank. De agressor, Castilla of Spanje, heeft nooit de rechten van het Baskische volk erkend. Wat zijn de rechten van een volk?
Universele Verklaring van de Rechten van een Volk
Algiers, 4 juli 1976
Sectie I. Recht op bestaan.
Artikel 1.
Ieder volk heeft het recht te bestaan.
Artikel 2.
Ieder volk heeft het recht op respect voor de culturele en nationale identiteit.
Artikel 3.
Ieder volk het recht om in vrede het bezit van het territorium te bewaren, en om er terug te keren in geval van voorgaande uitdrijving.
Artikel 4.
Niemand mag, ten gevolge van zijn culturele of nationale identiteit, voorwerp zijn van moordpartijen, folteringen, vervolgingen, deportaties, uitwijzingen of onderworpen worden aan levensomstandigheden die de identiteit of de integriteit van het volk waartoe hij behoort, kunnen compromitteren.
Sectie II. Recht op politieke zelfbeschikking.
Artikel 5.
Ieder volk heeft het eeuwige en onvervreemdbare recht op zelfbeschikking. Ieder volk bepaalt zelf zijn politiek statuut, in alle vrijheid en zonder inmenging van buitenaf.
Artikel 6.
Ieder volk heeft het recht om zich te bevrijden van directe of indirecte koloniale of vreemde dominantie of van alle racistische regimes.
Artikel 7.
Ieder volk heeft het recht op een democratisch regime dat alle burgers vertegenwoordigt, zonder onderscheid van ras, geslacht, geloof of huidskleur, en die in staat is het effectieve respect af te dwingen voor de rechten van de mens en voor de fundamentele vrijheden van allen.
Sectie III. Economische rechten van de volkeren.
Artikel 8.
Ieder volk heeft het exclusieve recht over al zijn rijkdommen en zijn natuurlijke bronnen. Ieder volk heeft het recht die rijkdommen en natuurlijke bronnen terug te vorderen in geval van plundering of om schadeloosstelling te eisen.
Artikel 9.
Ieder volk het recht deelachtig te zijn aan wetenschappelijke en technische vooruitgang, in geval het deel uitmaakt van het patrimonium
Artikel 10.
Ieder volk heeft het recht dat zijn arbeid op een correcte manier geëvalueerd wordt, en dat de internationale samenwerking gebeurt onder voorwaarden van gelijkheid en billijkheid.
Artikel 11.
Ieder volk heeft het recht een eigen economisch en sociaal systeem te ontwikkelen en toe te passen, en te zoeken naar een eigen economische vooruitgang in alle vrijheid, los van alle vreemde inmenging.
Artikel 12.
De economische rechten, zopas uiteengezet, moeten ontplooid worden in een geest van solidariteit tussen alle volkeren van de wereld, rekening houdend met de onderscheidenlijke interesses.
Sectie IV. Recht op cultuur.
Artikel 13.
Ieder volk heeft het recht op zijn eigen taal, en het recht om de eigen cultuur te ontwikkelen en te beschermen, om op die manier bij te dragen tot de verrijking van de cultuur van de mensheid.
Artikel 14.
Ieder volk heeft het recht op zijn eigen artistieke, historische en culturele schatten.
Artikel 15.
Ieder volk heeft het recht zich te verzetten tegen het opdringen van een vreemde cultuur.
Sectie V. Recht op milieu en gemeenschappelijke hulpmiddelen.
Artikel 16.
Ieder volk heeft het recht op conservering, bescherming en verbetering van het milieu.
Artikel 17.
Ieder volk heeft het recht om het gemeenschappelijk menselijk patrimonium te gebruiken, zoals de diepzee en de extra-atmosferische ruimte.
Artikel 18.
Bij het uitoefenen van voormeldde rechten moet ieder volk de ontwikkeling van zijn economische eisen coördineren en er moet rekening gehouden worden met de solidariteit tussen alle volkeren van de wereld.
Sectie VI. Rechten van de minderheden.
Artikel 19.
Als in het kader van een staatsstructuur een volk in de minderheid is, moet respect opgebracht worden voor de identiteit, de tradities, de taal en het culturele patrimonium van dat volk.
Artikel 20.
De burgers van die minderheid moeten, zonder discriminatie, kunnen genieten van dezelfde rechten als de meerderheid, en onder gelijke omstandigheden kunnen participeren aan het publieke leven.
Artikel 21.
Deze rechten moeten met respect voor de legitieme belangen van de gemeenschap in zijn geheel worden toegepast. Ze mogen geen voorwendsel zijn om de territoriale integriteit en de politieke eenheid van de staat aan te vallen, als die staat in eerste instantie handelt volgens de hierboven vermeldde principes.
Sectie VII. Garanties en sacties.
Artikel 22.
Het niet nakomen van de beschikkingen van de hiervoor liggende verklaring zal door de totale internationale gemeenschap aanzien worden als een inbreuk op de geratificeerde verplichtingen.
Artikel 23.
Alle schade als gevolg van een inbreuk op de hiervoor liggende verklaring zal door de veroorzaker integraal moeten hersteld worden.
Artikel 24.
Alle verrijking ten nadele van een volk, als gevolg van inbreuken op de hiervoor liggende verklaring, zal aanleiding geven tot terugbetaling van de aldus verkregen rijkdom. Die zelfde maatregel zal worden toegepast op excessieve verrijking door investeerders van vreemde afkomst.
Artikel 25.
Alle onregelmatige ondertekende traktaten, akkoorden of contracten, die de fundamentele rechten geen blik waardig keuren, zullen geen enkel effect hebben
Artikel 26.
De externe financiële lasten die te excessief of te ondraaglijk zijn voor een volk zullen niet afdwingbaar zijn.
Artikel 27.
De meest ernstige aanvallen op de fundamentele rechten van een volk, in hoofdzaak het recht op bestaan, zullen beschouwd worden als internationale misdaden. De strafrechterlijke verantwoordelijkheid zal ieder auteur hiervan afzonderlijk te beurt vallen
Artikel 28.
Ieder volk waarvan de fundamentele rechten worden miskend, heeft het recht beroep te doen op politieke of syndicale strijd en, met inbegrip van en in laatste instantie, het gebruik van geweld.
Artikel 29.
De bevrijdingsbewegingen moeten toegang krijgen tot internationale organisaties en de militanten hebben het recht op humanitaire bescherming, zoals tijdens een oorlog (derecho humanitario de la guerra).
Artikel 30.
Het herstel van de fundamentele rechten van een volk is, als ze ernstig miskend worden, de plicht die moet opgelegd worden aan alle leden van de internationale gemeenschap.
Básica de Normalización del Uso del Euskera 24 november 1982
Vandaag, 24 november 2007, is het exact 25 jaar geleden dat de basis voor de normalisatie van het gebruik van het Euskara vastgelegd werd in de Ley 10/1982, Básica de Normalización del Uso del Euskera.
De Ley 10/1982 heeft als voorwerp de regeling van het gebruik van het Euskara en het Castellano (Spaans) in de Baskische Autonome Gemeenschap. In deze wet wordt bevestigd dat de taal van het País Vasco het Euskera is (artikel 2), en samen met het Castellano de officiële taal van de Gemeenschap (artikel 3). De openbare besturen moeten er over waken dat niemand omwille van taal gediscrimineerd wordt, en indien gewenst de nodige maatregelen treffen (artikel 4).
In artikel 5 wordt geponeerd dat alle burgers het recht hebben om de taal (schriftelijk zowel als mondeling) te kennen en te gebruiken. In hetzelfde artikel wordt erkend dat dit fundamentele rechten zijn:
Recht op relatie met de Administratie of om met het even welk openbaar organisme, verbonden aan de autonome gemeenschap
Recht op onderwijs in beide officiële talen
Recht op ontvangst van publicaties, kranten, radio- en Tv-programmas en andere communicatiemiddelen in het Euskara
Recht op ontwikkeling van professionele activiteiten, beroepsactiviteiten, politieke en syndicale activiteiten in het Euskara
Recht om zich uit te drukken in het Euskara in om het even welke vergadering
De openbare besturen waken over de uitvoering van die rechten in die mate dat ze effectief en werkelijk zijn.
In afzonderlijke artikels wordt dan nog eens de opsomming gemaakt:
Recht op het gebruik van het Euskara in de Openbare Administratie (artikelen 6-14).
Recht op het gebruik van het Euskara in het Onderwijs (artikelen 15-21).
Recht op het gebruik van het Euskara in de sociale communicatiemiddelen (artikelen 22-25).
Recht op het gebruik van het Euskara bij sociale en institutionele aspecten (artikelen 26-29).
Recht op het gebruik van het Euskara als officiële geschreven taal (artikel 30).
Vergeet niet dat het Euskara meer dan 40 jaar verboden werd!
Op 19 november 2007 klaagt Batasuna aan dat de Ley del Euskara onvoldoende toegepast wordt. Batasuna neemt als voor voorbeeld de culturele sector. De regeringen in Spanje en Frankrijk ondergaan de vreselijkste fobieën als ze aan de Baskische cultuur denken. Verder is er de dagelijkse tegenstand tegen het Euskara op heel veel domeinen: slechts een minderheid van de magistraten en van de agenten van de Ertzaintza kan zich verstaanbaar maken in het Euskara. De Ikastolas (scholen) in Frans-Baskenland moeten zelf opdraaien voor de financiering van didactisch materiaal en onderhoud van hun school.
Daarom eisen ze dat het Euskara de enige officiële taal wordt in heel Euskal Herria. Zij hebben er geen enkel probleem mee dat het Castellano de tweede taal kan en wellicht moet zijn. Euskal Herria euskaldun, een Baskischsprekende Euskal Herria.
De dodenlijst van het staatsterrorisme blijft aangroeien
De zaak Hendayais 23 november 1980
Op 23 november 1980 wordt de bar Hendayais te Hendaya het voorwerp van een ongemeen hevig vuursalvo door de BVE-Batallón Vasco Español. De bar werd gefrequenteerd door sympathisanten van ETA. Er vielen 2 doden, de arbeider José Camio en de gepensioneerde Jean Pierre Aramendi, maar geen van beide had ook maar enige uitstaans met ETA. Er waren ook nog 10 zwaar gewonden.
Commissaris Manuel Ballesteros García (die in 1976 Conesa vervangt bij de Brigada Central de Informaciόn) werd door de Audiencia Provincial van Guipúzcoa veroordeeld tot 3 jaar schorsing uit zijn ambt en 100.000 peseta's boete, omdat hij weigerde mee te werken. Het Hooggerechtshof sprak hem vrij. Hij weigerde de namen van 3 vertrouwelijke politieagenten vrij te geven. Die 3 waren, onmiddellijk na de aanslag op de bar, de grens overgestoken in een gestolen wagen met valse nummerplaten.
