Littekens op een stierenhuid Net zoals de Vlamingen streven de Basken naar onafhankelijkheid. Hier is een deel van hun verhaal.
11-08-2009
Bloemen, met de pot eraan
11 augustus 2004
Tegen de avond is het op de Boulevard te Donostia en later in het oude stadsdeel tot een "duel" gekomen tussen een aantal gemaskerde jongeren en de Baskische politie. Tot ieders verbazing had de groep zich gevormd in de buurt van de kathedraal El Buen Pastor, maar ze trokken zich langzaam terug naar het oude stadsdeel. Op de tv-beelden was duidelijk te zien dat er op de Boulevard een vuilnisbak in brand staat, maar dat mensen in korte broek rustig voorbij wandelen. In de Juan de Bilbao-straat, waar de kroegen liggen en waar de strijd meestal eindigt, werden er enkele ploftuigen in de richting van de politie gegooid. Het is goed zichtbaar want de cameraman staat zoals steeds achter de Ertzaintza omdat het aan de andere kant véél gevaarlijker kan zijn, ook al zijn de kogels maar van rubber.
Vroeger, in de veldslagen met de Spaanse politie, gebeurde dit ook al. De politie was als de dood voor dit stratenlabyrint tussen hoogbouw waarover ze geen controle hadden. Als ze dan met scherp schoten kregen de politiemannen van de bewoners, van op de balkons, bloemen toegeworpen. Met de pot er nog aan vast!
Senideak-Gureak klaagt het isolement aan van 26 Baskische gevangenen in Spaanse cellen. Sommigen zitten zelfs reeds jaren in afzondering. In de gevangenis van Dueñas gingen 10 politiek gevangenen in hongerstaking om te protesteren tegen het feit dat hun medegevangene, Juantxu Tobalina, sinds 24 januari, dag waarop hij werd overgeplaatst naar Dueñas 20 uren per dag in zijn cel moet blijven en aan geen enkele activiteit mag deelnemen.
Laudelino Iglesias, die niet van ETA is, kwam vandaag na 23,5 jaar vrij uit de gevangenis van Picasent. Iglesias was gedurende de laatste 15 jaar FIES-gevangene (Fichero de Internos de Especial Seguimiento) iemand die speciaal "begeleiding" geniet, en daarbij vooral van een aantal "rechten" als gevangene beroofd wordt . Dit was niet te wijten aan terreurdaden waarvoor hij veroordeeld zou geweest zijn, maar aan het feit dat hij, eenmaal binnen, regelmatig deelnam aan protesten tegen de behandeling van (sociale) gevangenen, wegens het aanklagen van gevangenenspreiding, foltering en slagen (waarvan hij zelf ontelbare keren het slachtoffer was) of van het FIES-systeem. Daardoor zat hij regelmatig in de isoleercel, werd het hem verboden te corresponderen of bezoek te ontvangen.
In 2003 vroeg hij zich in een brief af of ze hem wel ooit gingen vrijlaten. Met een duidelijke kennis van zaken noemde hij een aantal wandaden op die in dit land plaatsvonden en waarvan de daders al lang op vrije voeten zijn. "Ik heb nooit een staatsgreep willen plegen (Tejero) nooit iemand top de dood gefolterd en daarna begraven onder ongebluste kalk (Lasa en Zabala) nooit als Bankdirecteur miljoenen geroofd (Zaak Ibanesto) nooit miljoenenverdiend met wapen- of drugshandel, maar ik zit enkel vast omdat ik arm was." Door de verschillende hongerstakingen kreeg hij verschillende types van hepatitis. Zijn moeder die zwaar ziek is zag hem gedurende 12 jaar niet!
De President van Navarra, Miguel Sanz, heeft een zonneslag gekregen. Hij wil de Baskische vlag, de Ikurriña "illegaliseren"! Hij wil de gemeenten die de vlag zullen blijven uithangen aan officiële gebouwen economisch straffen. Sanz noemt de Ikurriña de vlag van een andere gemeenschap. Camino Mendiluze, de Batasuna-burgemeesteres van Altsasua zegt dat Sanz president van alle Navarrezen moet zijn.
De Batasunaburgemeester van Bera, waar de Ikurriña altijd uitsteekt nadat het in de stad er na de dictatuur tot een akkoord dienaangaande kwam, zegt dat wel nu duidelijk is wie er intolerant is in dit land.
In Lekunberri kwam men indertijd tot een akkoord geen enkele vlag uit te hangen om tweestrijd te vermijden. Nu zegt de EA-burgemeester (en parlementair) dat uitspraken als deze je nét "zin" geven de Ikurriña uit te hangen.
Behalve Gara en Egunkaria zal geen enkele krant melding maken van de aankondiging van Sanz! Is dit stilzwijgen geen bewijs van de medeplichtigheid van de pers met de Franquistische verzuchting van de president van Navarra.
Op 19 januari 1977 werd de Ikurriña "officieel", ter gelegenheid van de feesten in Donostia.
Toen San Sebastián in 1981 voor het eerst haar wielerwedstrijd inrichtte werd die meteen "La Classica" genoemd. Hiermee omzeilden ze de noodzaak om gedurende méér dan 50 jaar een koers in te richten vooraleer men de koers een "klassieker" mocht noemen.
De eerste twee uitgaven, 1981 en 1982 (en nog eens in 87) werden gewonnen door de legendarische Marino Lejarreta, "Het riet uit Berriz". (Toen Lejarreta kampioen van Spanje werd, zei hij op TV dat hij zich op de eerste plaats Bask voelde. Hij kreeg meteen doodsbedreigingen thuisgestuurd!)
In 1989 werd "la Classica" een wereldbekerwedstrijd.
De eerste buitenlandse winnaar werd de Waal Claude Criquellion. De laatste Bask die won was Miguel Indurain, in 1990! Lance Armstrong werd allerlaatste bij zijn eerste deelname, maar in 1995 won hij.
Onderweg waren er, behalve de Baskische Ikurriñas en de Vlaamse Leeuwen ook de bekende spandoeken te zien die het dichterbij brengen van de gevangenen eisen.
Onder een loodzware hitte won Miguel Angel Martin Perdiguero onverwacht een spurt met 5 en kroonde zich "Txapeldun". Hiermee werd o.a. aangetoond dat ook in het commerciële wielerwereldje nog plaats is voor enige "eigenheid". Een Bask krijgt als trofee een Txapela (Baskische "alpinopet") op het hoofd als hij iets gewonnen heeft.
Rafael Vera, groeide uit tot één der kopstukken in de Vuile Oorlog tegen de Basken. In de Socialistische Regering Felipe González was hij Staatssecretaris voor Veiligheid.
In 1989 kreeg hij, samen met de Minister van Binnenlandse Zaken, Barrionuevo, (en vele andere kopstukken van de PSOE) 10 jaar cel voor "illegale ontvoering" en "verduistering van overheidsgelden". Het slachtoffer van de illegale ontvoering was Segundo Marey, een Bask uit het Noorden. Dit zoude eerste daad van de Staatsterroristen, GAL, worden. (Bovendien pakten ze met Segundo Marey een verkeerde persoon mee!) Pas negen jaar na de veroordeling ging hij de gevangenis van Guadelajara binnen om zijn straf uit te zitten. Na drie maanden kreeg hij gratie van de PP die intussen aan de macht was gekomen. Later kreeg hij nog eens zeven jaar cel voor "voortdurende verduistering van overheidsgelden. Toen hij hiervoor "binnen" moest (oktober 2004), dreigde hij (in El País) een "definitieve daad" te stellen: Zijn mond open doen over de betrokkenheid van Felipe González? Zelfmoord? Een hongerstaking tot het einde?
Hoewel Vera slechts 6 maanden van de 84 jaar die hij moet zitten achter de rug heeft, kreeg hij gisteren de derde graad gevangenisregime, zijnde door de week enkel nog binnen gaan slapen. Hij mag zes uren per dag vrij omdat hij een behandeling moet ondergaan tegen de depressie waarvan hij het slachtoffer is. Deze depressie is o.a. te wijten aan het isolement in de gevangenis van Segovia maar dat isolement is er om hem te beschermen tegenmedegevangenen.
Na de brief in El País diende Felipe González, samen met de ex-ministers José Barrionuevo en José Luis Corcuera, bij Justitie een genadeverzoek in. DeProcureur-generaal, Cándido Conde-Pumpido, verzette zich hier echter tegen omdat Vera geen enkel teken van spijt had getoond, het geld niet had teruggegeven en hij al genade had gekregen in de Zaak Marey (die inmiddels wél aan kanker overleden was...)
Enkel Batasuna klaagde de beslissing aan: "Terwijl Barandalla dodelijk ziek in de gevangenis moet blijven mag Vera er met een depressie uit".
Eerder kwamen al andere kopstukken uit de Vuile Oorlog al vrij: Galindo, Bayo, Barrionuevo, Elgorriaga, Dorado .
Op de "Spanische Allee" in in het zuiden van Berlijn ligt halverwege de "Guernica Platz", een naam die er kwam na de "overwinning" van de Nazis op de stad met dezelfde naam. De Deutsch-Baskischer Kultur Verein die pleit voor het doorbreken van de officiële stilte betreffende het bombardement door het Legión Condór wil er nu een symbool van de ontmoeting tussen twee naties van maken. Duitsland heeft zich al lang verontschuldigd bij de Basken. Spanje deed dat nog niet
Luitenant-Kolonel van de Guardia Civil, Máximo Blanco
4 augustus 1999
De Luitenant-Kolonel van de Guardia Civil, Máximo Blanco, wordt in Tarragona gearresteerd op beschuldiging van drugstrafiek. Blanco was commandant in de Guardia Civil-kazerne van Intxaurrondo (San Sebastián) onder Generaal Enrique Rodríguez Galindo, waar hij tot 1992 aan het hoofd stond van de antidrugsbrigade. ("La Red Galindo" van Pepe Rei) Bij de arrestatie werden in een yacht 5.400 kg hasj ontdekt. Verscheidene keren werd hij door de krant EGIN in verband gebracht met drugstrafiek (met sluiting van de krant tot gevolg).
Op een nacht in juli van dit jaar werden in de buurt van het frontón Galarreta van Hernani twee jonge Basken, Xangarin Rekondo en Aritz Sáez staande gehouden door de Guardia Civil. De wegcontrole werd afgesloten en het tweetal werd meegenomen naar een onbewoond gebied op een naburige berg om zich "exclusief met hen bezig te houden". Rekondo moest zich in "executiepositie" opstellen en van korte afstand werd een kogel afgevuurd (in de lucht). De huls werd daarop aan Aritz Sáez getoond die enkele meters verderop voorovergebogen op de knieën zat en waarbij hij door een tiental Guardias met machinegeweren "in bedwang" werd gehouden. Daarop kerfde een Guardia met een mes de naam Aritz op een kogel die daarop opnieuw in het magazijn van het pistool werd geplaatst.
"Dit kan allemaal ongestraft gebeuren terwijl de verantwoordelijke instellingen de andere kant opkijken" aldus Juan Mari Olano, woordvoerder van het amnestiecomité "Askatasuna" (Vrijheid)
0p 2 augustus 1968 schoot een ETA-commando van 2 personen in de deuropening van zijn woning in Irún de chef van de politiek-sociale politie van Donostia, Melitón Manzanas, dood. Manzanas werkte tijdens de oorlog al aan de grens in Irún waar hij o.a. Engelse piloten en Joden uitleverde aan de bezettende macht aan de andere kant van de grens. In Baskenland had hij naam gemaakt als folteraar van Basken die hij te pakken kreeg. De laatste woorden die hij te horen kreeg voor de schoten vielen waren: "Manzanas, wij zijn van ETA." Opvallend bij deze aanslag was de verklaring van een priester: "Als priester kan ik niet akkoord gaan met het doden van mensen, maar de dood van Manzanas vervult mij met een enorme vreugde." Nooit werd officieel meegedeeld wie de dodelijke schoten loste maar waarschijnlijk viel de eer te beurt aan Javier Izko de la Iglesia. Het wachtwoord was de dag voordien toegekomen: "La abuela ha muerto. Mañana funerales." "Grootmoeder overleden. Morgen begrafenis."
De vijanden van de revolutie moeten van de aardbodem gevaagd worden
1 augustus 2002
In augustus van 1936 kwam een schilderij van Goya opnieuw tot leven. Het was de maand van de executies zonder proces. Generaal Mola had besloten dat de Burgeroorlog zou eindigen zonder gevangenissen: "De vijanden van de revolutie moeten van de aardbodem gevaagd worden." De republikeinse gouverneur van Santander schreef zijn instructies op: "Tegen iedereen die daden stelt tegen het leven of de eigendom van anderen moet de zwaarste straf toegepast worden." In Navarra alleen al werden 2.000 mensen gefusilleerd.
Tot op dit ogenblik blijven er massagraven dicht en weten vele mensen dat hun familieleden dood zijn, maar niet waar ze precies begraven werden. In elk dorp waar de Don Quichotes de Sancho Panzas opaten, weten de mensen wel in welk bos of op welke akker er slachtoffers onder de grond gestopt werden, maar nog steeds wordt er enkel over gefluisterd omdat nu de kinderen van de Don Quichotes aan de macht zijn.
Neem nu Jaime Ignacio del Burgo Tajadura. Hij was tijdens de Francodictatuur een toppoliticus in Navarra en op dit ogenblik is hij dat nog Hij werd "genoemd", maar ook veroordeeld in verschillende vuile zaakjes, maar wist zich steeds uit de smurrie naar boven te spartelen. Del Burgo noemde de Baskische Regering onwettig, onrechtmatig omdat ze gedragen werd door "stemmen van een partij die het terrorisme ondersteunde". Toch is deze regering er gekomen via democratische verkiezingen, terwijl de partij van Del Burgo gesteund wordt door resten van de Francodictatuur die ontstond uit een muiterij tegen een wettig gekozen regering. Deze muiterij had een oorlog tot gevolg die 1.000.000 doden opleverde. Nooit hebben de kiezers van Del Burgo deze moorden veroordeeld! In Pamplona lopen er nog steeds kiezers van de partij van Del Burgo rond die De Caudillo als bezetenen toejuichten toen die zich onder een baldakijn door de stad liet dragen. Toch liet deze Führer meer dan 2.000 Navarrezen fusilleren, o.a. door andere Navarrezen. In de provincie Guipuzkoa (San Sebastián) werden er op één dag 16 priesters doodgeschoten, omdat sommigen onder hen nationalisten waren. Spanje is zo wat het enige land dat na een dictatuur niet gedenazificeerd werd! De huidige Spaanse Regering gaat alle schoolboeken herschrijven zodat de Burgeroorlog uit de geschiedenis zal verdwijnen. Wie heeft er bij de kloof van Otsoportillo in Navarra allemaal moeten kiezen of hij het ravijn insprong of eraf geschoten werd? De vrienden van Del Burgo gaan de namen samen met de doden in hetzelfde massagraf wegstoppen.
Bron: Gara 01.08.02 Artikel Pablo Antoñana en een lezersbrief van Alberto Ardanaz uit Pamplona
Baskische politieke gevangenen, een verzwegen leed
31 juli 2002
Editoriaal in Gara over een onderwerp dat "niet bestaat". De klachten tegen de behandeling van Baskische politieke gevangenen zijn volledig van de tafels en uit de agendas verdwenen. "Gestoras pro-Amnistía", de vereniging die zich het lot van deze groep aantrok werd verboden en een aantal leiders vlogen de gevangenis in. Dit kan toch enkel verzonnen worden in een bananenrepubliek! Enkel de familieleden laten nog regelmatig protest horen. Tot hen verboden wordt nog familie te zijn
In de gevangenis van Alcalá Meco zijn de Basken al 88 dagen aan een hongerstaking bezig waarbij de gevangenen om de beurt één dag voedsel weigeren. In Soto del Real begonnen ze de vorige week met een gelijkaardige actie. Van uit Alcolea (Cordoba) komen aanhoudend klachten binnen omdat de bewakers volstrekt straffeloos gevangenen slaan, zelfs de sociale. Hoewel Bautista Barandalla waarschijnlijk niet zo heel lang meer te leven heeft, wordt hij toch steeds opnieuw heen en weer gesleept tussen de gevangenis en het ziekenhuis. Hij moet steeds een plastic zak bij zich dragen, nadat bijna de hele dikke darm verwijderd werd. "Maar zijn toestand is verenigbaar met het gevangenisleven" en "er moet binnen lange of middellange geen fatale afloop verwacht worden".
Baskisch Parlementsvoorzitter Atutxa wordt vervolgd
30 juli 2003
De nieuwe Kamer van het Baskisch Hooggerechtshof beslist, zoals te verwachten was, Baskisch Parlementsvoorzitter Atutxa, Gorka Knörr en Kontxi Bilbao te vervolgen. De beslissing viel na een stemming met vijf vóór en twee tegen. De nieuwe Kamer werd dan ook samengesteld met een meerderheid van PP-rechters. Hoewel de 3 beklaagden pas vandaag hiervan in kennis gesteld werden, was de "bevriende" krant, El Mundo, gisteren al op de hoogte! Dit gebeurde de laatste tijd herhaaldelijk. Bijvoorbeeld met de nietigverklaring van Batasuna!
Xabier Arzallus zegt onomwonden: "In Spanje is er geen democratie omdat de PP de spelregels heeft verbroken door de justitie te politiseren." In verband met de "voorspelling" van minister Michavila dat het zo zou uitdraaien zegt Arzalluz: "Ze zeggen dat Michavila van de legionairs van Christus Koning is, of hoe ze zich noemen. We moeten ermee leren leven dat hij bovennatuurlijke bronnen van kennis heeft die wij, gewone gelovigen, niet hebben."
Ook voor de Socialistische burgemeester van Donostia, Odón Elorza, wordt het blijkbaar een beetje teveel: "Dit is niet goed voor het niveau van de relaties tussen de Baskische en de Nationale regering die loyaal moeten zijn, noch van de samenwerking die harmonieus moet kunnen verlopen." In deSpaanse pers wordt hij meteen verrot gescholden. "Intellectueel incompetent lijdend aan een mentale diarree!" Van dit niveau
Minister Arenas eist van de Secretaris Generaal van de PSOE dat hij niet meer praat met de PNV! Zapatero antwoordt: "Ofwel is er respect, ofwel werken we niet meer samen."
Maite Soroa neemt in Gara elke dag even de Spaanse pers door. Als ze haar zouden vast krijgen, wordt ze op zijn minst levend op de brandstapel gebracht. Spanje zegt dat ze niet echt bestaat, maar dat Maite Soroa een schuilnaam is voor enkele medewerkers van de krant. Spanje zegt ook dat "als Maite Soroa je aanwijst, je laatste uur heeft geslagen." Maar dat zei Spanje ook al van Pepe Rei in EGIN. Maite Soroa haalt er vooral die Basken door de mangel die hun eerstgeboorterecht voor een bord linzensoep hebben verkocht aan het land van de Katholieke Koningen. Collaborateurs dus.
Op 28 juli 2007 raakte bekend dat Florez, een Guardia Civil, werd gearresteerd en opgesloten omdat hij als dubbelagent voor "een handvol dollars" had gespioneerd voor de Russen. Dit stuk gewetenloos tuig was gedurende een aantal jaren verbonden aan de Guardia Civil-kazerne Intxaurrondo van Donostia-San Sebastián. Hierbij werkte hij mee aan het bespioneren van radicale Basken, meer concreet van leden van Batasuna en tegen de Europese tak Xaki die de internationale contacten voor de partij verzorgde.
Zou Florez na zijn arrestatie tot bekentenissen gedwongen zijn door hem een plastic zak over het hoofd te trekken, door slagen op het hoofd met telefoonboeken, vuistslagen tegen zijn testikels, onderdompelingen in een badkuip waarin zijn collegas eerst gepist hadden? Dat zijn toch de ondervragingstechnieken in de kazerne daarboven, naast de snelweg naar het Noorden!
Onlangs verscheen in de Spaanse desinformatiemedia het bericht dat de Spaanse taal (officieel Castellano of Castilliaans genoemd) in gevaar zou zijn! Iedereen fronste de wenkbrauwen. De taal die officieel is in Spanje en in alle landen van Zuid-Amerika (op Brazilië na). In gevaar?
Er volgde meteen een Manifest voor de eenheidstaal ten voordele van de alleenheerschappij en de absolute dominantie van het Spaans, een toonbeeld van de ideologie van het Spaanse taalnationalisme in zijn meest radicale vorm, dichtbij grootheidswaanzin.
Deze campagne is een manipulatie die tot een echt monsterachtig taalimperialisme leidt, zegt de Spaanse taalkundige, Juan Carlos Moreno Cabrera (Madrid 1956) Hoogleraar Algemene Taalkunde aan de Autonome Universiteit van Madrid. Hij neemt zelfs het woord beligerante of oorlogszuchtig in de mond! Talen op zich werken op een min of meer natuurlijke wijze op elkaar in. Het gaat pas fout lopen als er een nationalistische taalideologie gehanteerd wordt die uitsluit zoals dat met de Spaanse taal gebeurt.
De bewering dat de regios (Baskenland, Galicië, Catalonië) het Spaans aan het uitroeien zijn, is leugenachtig. Zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten, zegt Moreno Cabrero (in een Spaanse uitdrukking waarin in plaats van waard, dief wordt gebruikt.)
Ze interpreteren hulp aan regionale talen als echte aanvallen. Ze beschuldigen anderen van wat ze zelf doen! Het Spaans is helemaal niet superieur aan andere talen. Wel op sociaal vlak! Want vanaf het ogenblik dat een staat of een natie een andere domineert, verandert de zaak omdat de dominerende staat ook zijn taal opdringt. Al wat niet tot de eenheidstaal behoort, wordt beschouwd als anekdotisch of folkloristisch. Als de Basken of de Catalanen zouden willen dat hun taal wordt gesproken in Extremadura of in Castilla La Mancha zou de Spaanstalige kunnen zeggen dat hun taal bedreigd wordt, maar de Basken en de Catalanen willen enkel dat hun taal in hun eigen land wordt gesproken! De ideologie van de schrijvers van dat manifest zijn blind voor realiteit. Baskisch leren zien ze als een aanval, terwijl Engels leren een teken van cultuur zou zijn. Ze zeggen dat ze hun opdracht nakwamen bij het promoten van de co-officiële talen (Baskisch, Catalaans, Galicisch). Dit is gelogen. De autonome naties hebben het democratische recht hun taal (op legale) wijze te promoten en te stimuleren. De Baskische regering zal er eerst voor moeten zorgen dat alle Basken in staat zijn de taal te begrijpen. Het is tragisch dat niet alle Basken hun eigen taal begrijpen.
Joseba Segurola en Ibai Aginaga, die op 15 juli in Berriozar werden gearresteerd, klagen de folteringen aan gedurende de vijf dagen dat ze in afzondering waren. De enige bedoeling van de "behandeling" was zichzelf beschuldigen. Steeds werd opnieuw gevraagd wanneer ze andere "liberados" van ETA zouden ontmoeten. Ook wilde de politie bekentenissen voor alle aanslagen die nog niet waren opgelost.
Een rechter in Buenos Aires heeft de aanhouding bevolen van 45 militairen en één burger waarvan Baltasar Garzón de uitlevering aan Spanje eist wegens criminele feiten tijdens de Argentijnse dictatuur (1976-1983). Het gaat om genocide, staatsterrorisme en foltering van politieke gevangenen. Onder hen Jorge Videla, maar niet Jorge Sorregieta, vader van de Nederlandse prinses Maxima en van Baskische afkomst.
Wanneer begint Garzón eens voor eigen deur te keren? Staatsterrorisme, foltering van politieke gevangenen. Het klinkt bekend in de oren. En hier bleven ook gevangenen dood in gevangenissen en daarbuiten, en werden er mensen geliquideerd in Spaanse krijgsgevangenkampen na de Burgeroorlog, dus ook genocide...
Op het eiland Santa Klara in de baai van Donostia werd Olaia Kastresana herdacht die vijf jaar geleden, op 24 juli 2001 in Torrevieja, Alicante, om het leven kwam. Olaia was een jong en mooi meisje uit de wijk Egia, dat ETA-militante werd. Op die bewuste dag ging, in de flat van de ouders van haar vriend, met fatale gevolgen de bom af, die ze voor iets anders voorzien hadden.
In de loop van de avond van 24 juli 2001 kwamen overal in het land "gewelddadigen", "proetarras" (lees "pro-etarras") op straat om te protesteren. "In een normaal land heeft de jeugd het niet nodig met springtuigen om te gaan. Dat is de schuld van de bezetter." In de stad verschenen leuzen: "Agur eta Ohore Euskal Gudaria" (Tot ziens en alle Eer Baskische soldaat)
Op 28 juli kwamen de stoffelijke resten van Olaia Kastrexana terug naar Euskal Herria. De Gewapende Organisatie was intussen met de melding gekomen dat Olaia tot haar rangen behoorde. Er bleven in de geschiedenis al 33 activisten op deze manier dood. Alle eerbetuigingen werden door de Baskische Regering verboden. Op vele bruggen over de snelweg vanuit het Zuiden stonden echter jongeren met Ikurriña's de eer te bewijzen en de politie te trotseren. Bijzonder emotioneel. Een intocht!
Bij het binnenrijden van de provincie Gipuzkoa verschenen steeds meer uniformen, maar vermenigvuldigden zich eveneens het aantal rouwende, woedende personen, en jongeren die "gewelddadig" genoemd worden omdat ze dit niet over hun kant laten gaan. Bijna in Renteria aangekomen moet de dodenwagen even blijven staan voor een rood licht. Een vierhonderdtal personen bezette meteen de weg en begon het lied van de Baskische soldaat te zingen: Eusko Gudariak.
De kist werd verwelkomd en bedekt met de Ikurriña en het anagram van ETA. Dantzaris brachten de laatste eer. Één spandoek:
Olaia, zure borroka guretzat eredu - Olaia, je strijd is voor ons een voorbeeld
Slagzinnen die geroepen werden:
Herria ez da barkatuko - Het volk zal het niet vergeven
De woordvoerder van Gestoras pro Amnistia, Julen Larrinaga, zei dat "Kastresana de weg getoond had en dat de enige weg die we moeten bewandelen die van de confrontatie met de Staten (Spanje en Frankrijk) is. Niet omdat wij, maar zij zelf daarvoor gekozen hebben." Verder kreeg de PNV de volle lading.
Zijn toespraak werd voortdurend onderbroken door slagzinnen als:
"PNV errudun" - PNV Schuldige
Zure borroka jarraituko dugu - Wij zullen je strijd voortzetten
Jo ta ke irabazi arte - Wij zetten door tot aan de overwinning
Borroka da bide bakarra - Strijd is de enige weg
Gudariak dira, ez terroristak - Het zijn Strijders, geen Terroristen
Gerturik daukagu odola bere aldez emateko - Wij hebben ons bloed ervoor over om het voor U te geven.
Een jaar later, op 24 juli 2002 werd een gedenksteen onthuld op het eiland in de baai van Donostia.
Er wordt in het democratische Spanje even erg gefolterd als tijdens de dictatuur!
23 juli 2008
Van de gearresteerden in het Complex Bizkaia van ETA werden er twee vrijgelaten nadat ze vijf dagen in afzondering zaten: Libe Agirre y Adur Aristegi. (Dit is om de actie democratisch te laten lijken.) Gisteren verschenen beiden voor de pers, samen met twee advocaten (Aiert Larrarte en Ane Ituiño) van de organisatie tegen foltering; Torturaren Aurkako Taldea (TAT). Vandaag staat hun getuigenis in Gara. De Spaanse pers hult zich in een oorverdovende stilte.
Het waren de ergste dagen van ons leven, verklaarden ze met een krop in de keel. Ze waren niet in staat zelf hun getuigenis te verhalen en dat werd dan maar gedaan door de advocaten. Ze werden op 22 juli opgepakt. Meteen kregen ze slagen te verduren en daarbij werd er door de Guardia Civiles enkel op gelet dat er geen sporen op het lichaam achter bleven. Meteen nadat ze in de Nissan Patrol zaten, zei één van de Guardias tegen Aristegi: We gaan je vermoorden, hoerenzoon. Het gaat een hel worden! De reis naar Madrid was erger dan de ondervragingen in het politiecommissariaat van Tres Cantos. We gaan met je naar Aquapark, zoals ze in december met Gorka Lupiañez deden. Die hingen ze ondersteboven in het ijskoude water van een rivier. Je gaat zingen vóór we er aankomen. Er zijn zeven fases en nu ben je in de eerste fase. Zoals iedereen ga je alles zeggen wat je weet, nog voor we in de vierde zijn! Ze trokken me de plastic zak over de kop en toen ik die kon stukbijten werden ze woest. Eén van de agenten, die el Bilbaino werd genoemd, vroeg of ik die uit mijn dorp kende die zichzelf gedood had in de cel, (doelend op Joxe Mari Aranzamendi, Katxue, + in 1997). Die is door mijn handen gegaan en je weet in welke toestand hij in de gevangenis aankwam. Nu weet je hoe het met jou gaat aflopen. Ze trokken de plastic zak over mijn hoofd, ik moest door de knieën zakken tot ik niet meer kon, ze trokken aan mijn genitaliën, ik moest onmogelijke houdingen aannemen en ze dreigden ermee mij de stok in de anus te steken. Tegen de gerechtsdokter had hij niets durven zeggen omdat de behandeling daarna nog erger zou worden, zoals ze hem verzekerd hadden. Aristegi was zeven kilo afgevallen.
Het verhaal van Libe Agirre was gelijkaardig: Zij werd opgepakt in Fuengirola waar ze op vakantie was. Haar behandeling was correct verlopen tot ze in Madrid kwamen. Zij werd door vier personen met kappen over het hoofd voortdurend bedreigd met verkrachting. Je zult leren wat goed is. We gaan je verkrachten. Het was als een Tv-programma: Ze stelden vragen en als ik de waarheid zei kreeg ik punten, maar als ik loog trokken ze me alle punten af en zegden ze dat ze mijn vriend, die ook was gearresteerd, gingen verkrachten. Als ze me terug naar de cel brachten, kwamen ze in mijn oor zeggen dat ze s nachts zouden terugkeren als ik sliep om te neuken. Ze deden het niet, maar ik was doodsbang. De nachtelijke behandelingen waren het ergste. Ik hoorde de anderen schreeuwen van de pijn en we moesten het Spaanse volkslied en chiki-chiki zingen (het Spaanse liedje van het laatste Songfestival.)
Deze behandelingen waren nog vrij zacht. Beiden werden vrijgelaten en dat zullen de folteraars misschien geweten hebben. Wat gebeurde er met de anderen die nog vastzitten?
