Littekens op een stierenhuid Net zoals de Vlamingen streven de Basken naar onafhankelijkheid. Hier is een deel van hun verhaal.
21-09-2008
Het kon niet uitblijven
Aanslagen
21 september 2008
ETA heeft vannacht 2 aanslagen gepleegd in Vitoria en in Ondarroa. Bij de eerste aanslag was er alleen materiele schade en geen slachtoffers. Bij de tweede aanslag op het commissariaat van de Ertzainza te Ondarroa waren er 7 lichtgewonden onder wie 3 Ertzainas.
Kruis van Verdienste Onberispelijke levenswandel 21 september 1999
De Spaanse Regering trekt op 21 september 1999 de beslissing van de Guardia Civil terug waarbij de luitenant kolonel van het korps, Félix Hernando Martín, het Kruis van Verdienste kreeg voor bewezen diensten en zijn onberispelijke ("intachable") levenswandel. Tóch werd Hernando in verband gebracht met twee onderzoeken i.v.m. de staatsterroristen van GAL, waarin hij beschuldigd werd koffers geld naar Zwitserland te hebben overgebracht om José Amedo en Michel Domínguez te betalen. Verder werd hij in verband gebracht met de aanslag op hotel MonBar in Bayonne waarbij vier personen het leven verloren. In de Zaak Segundo Marey, waarin hij eveneens genoemd werd, ging hij uiteindelijk vrijuit.
In Madrid ging het proces van start dat zal moeten oordelen over het "aanwenden" van de gereserveerde "geheime fondsen" naar geprivilegieerden uit de partij of hun familieleden. Ook de doodseskaders van GAL kregen door die fondsen een flink beleg op hun boterham.
Het gaat om zes hoge pieten die de plak zwaaiden tijdens het bewind van Felipe González:
José Luis Corcuera, ex-minister van Binnenlandse Zaken. Eis: 10 jaar en 8 maande cel en 23 jaar en één maand ontzetting uit het ambt.
José Barrionuevo, ex-minister van Binnenlandse Zaken. Eis: 7 jaar cel en 16 jaar ontzetting uit het ambt.
Rafael Vera, ex- Staatssecretaris voor Veiligheid. Eis: 8 jaar cel en 20 jaar ontzetting.
Julián Sancristobal, ex-directeur generaal van de Veiligheid. Eis: 10 jaar en 18 maanden cel en 24 jaar en één maand ontzetting.
José María Rodriguez Colorado, ex-directeur van de Spaanse politie. Eis: 11 jaar cel en 20 jaar ontzetting.
Iñaki Lopez, ex-gouverneur van Bizkaia. Eis: 4 jaar cel en 6 jaar ontzetting.
Francisco Alvarez, ex-chef van de antiterreureenheid. Eis: 4 jaar cel en 6 jaar ontzetting.
Bij de opening werden de eisen tegen de beklaagden al meteengenereus verlaagd De antiterreurstrijd tegen ETA (door middel van nogergerterreur) was een vorm van verrijking voor henzelf en voor het ene, grote en vrije vaderland.
Hoewel de "vlaggenoorlog" al jaren geleden was gaan liggen en elke gemeente zelf had uitgemaakt welke vlag(-gen) aan het balkon van het gemeentehuis zou(-den) wapperen, kwam de President van Navarra, Miguel Sanz Sesma, onlangs met zijn nieuwe "symbolenwet" die verbood dat in Navarra, de Moeder van Baskenland, de Baskische Ikurriña wapperde. Op25 november 2003 herinnerde Sanz ook al eens aan de symbolenwet van maart 2003.
In Goizueta lieten de inwoners dat niet over hun kant gaan en ze organiseerden een bevraging nadat er vooraf debatten plaatsvonden waaraan ook de gemeente deelnam. Zaterdag kwam het resultaat op het voorstel dat luidde: "Aan het balkon zal de Ikurriña, de vlag van Navarra en het gemeentewapenwapperen".
42 % van de inwoners (291 burgers) nam aan de stemming deel en hiervan stond 97 % achter dit voorstel, vijf stemden er tegen, vijf anderen stemden blanco en er waren ook twee ongeldige stemmen. Alles was zodanig geheim gehouden dat zelfs de alleswetende Guardia Civil niet op de hoogte was van de stemming! Er was geen publiciteit gemaakt en vrijwilligers waren gedurende enkele dagen de stemmen in elk huis gaan ophalen.
In de late namiddag van 18 september 2008 heeft de Sala 61 van het Tribunal Supremoook de politieke partij EHAK onwettig verklaard. EHAK gaat in beroep in Straatsburg.
Een van de redenen voor de nietigverklaring is het niet veroordelen van de aanslagen gepleegd door ETA. Minister van Justitie, Joseba Azkarraga, verklaart dat het niet veroordelen verwerpelijk is, maar geen misdrijf. Hij voegt er fijntjes aan toe dat als de Ley de Partidos, de Partijenwet, rigoureus zou worden nageleefd, dan de PSOE als eerste op het matje had moeten komen, omdat zij nooit de doodseskaders van GAL hebben veroordeeld. Integendeel, zij hebben ze zelf gecreëerd.
Bautista Barandalla Iriarte(42 jaar) werd op 18 september 1990 gearresteerd en verblijft momenteel in de gevangenis van Iruña. Hij lijdt aancolitis ultraulcerosa (een zware en ernstige vorm van darmontsteking en bijzonder pijnlijk). Door de vele operaties, wegens gebrek aan adequate behandeling, is hij al een groot deel van de 12-vingerige darm kwijtgespeeld. Hij lijdt ook nog aan ulcera péptico (ettergezwellen), espondilitis anquilosante (verlammende wervelontsteking) en sacroilitis aan beide zijden (dit is een ontsteking van het sacroiliacaal gewricht van het bekken). Hoewelartikel 92,3van het Strafwetboek voorziet in de voorlopige invrijheidstelling van zwaar zieke gevangenen, zit Barandalla nog altijd in de cel.
Uitspraak in het proces Gestoras pro-Amnistía 17 september 2008
Op 17 september 2008 werd het vonnis in de rechtzaak tegen de Baskische amnestiebeweging openbaar gemaakt. Van de aanvankelijk 27 geviseerden, werden er 24 naar de uitzonderingsrechtbank, Audiencia Nacional, in Madrid verwezen. Van de oorspronkelijke 27 beklaagden, zijn er nu 21 veroordeeld tot straffen tussen 8 en 10 jaar.
Het zal de aandachtige lezer opgevallen zijn dat in alle processen, gevoerd tegen Baskische nationalisten, altijd een paar personen worden vrijgesproken, omdat men zo een schijn wil wekken dat het om eerlijke processen ging. Terwijl iedereen blindelings kan zien dat er een ernstig loopje genomen wordt met alle rechtsregels.
10 jaar cel voor
Juan Mari Olano, Julen Zelarain en Aitor Jugo
8 jaar cel voor
Aratz Estonba, Maite Díaz de Heredia (momenteel al in de gevangenis na de politieoperatie tegen leden van Batasuna in oktober vorig jaar 2007), Jagoba Terrones, Julen Larrinaga, Jon Imanol Beaskoa, Ainhoa Irastorza, Gorka Zulaika, Iker Zubia, Alex Belasko, Josu Beaumont, Gotzon Amaro, Jorge Txokarro, Gari Arriaga, Txema Olabarrieta, Asier Virumbrales, Xabin Juaristi, Iñaki Reta, en Iñaki Loizaga
Vrijspraak voor
Julen Arzuaga, Juan Antonio Madariaga en Ixone Urzelai
Mitxel Sarasketa, Maitane Méndez en Jorge Luis Arredondo werden al tijdens het proces van alle beschuldigingen vrijgepleit.
Het vonnis werd unaniem door de drie magistraten, Teresa Palacios, Juan Francisco Martel en Paloma González Pastor, gedecreteerd en zij voegden er nog de nietigverklaring en de ontbinding van de Gestoras Pro Amnistía en Askatasuna aan toe. Een bevestiging van de voorlopige onwettelijkheid, gedecreteerd door magistraat Baltasar Garzón op 19 december 2001 en 5 de februari 2002.
In Spanje schrijft men democratie op een andere manier
De Spaanse staat stelt 59 jaar later EAE-ANV, met zijn 180.000 kiezers, opnieuw buiten de wet
EAE-ANV, een icoon in de anti-Franquistische strijd met 550 gesneuvelde militanten aan het front, is opnieuw door de Spaanse staat buiten de wet geplaatst. Deze keer werd de beslissing genomen door het Hooggerechtshof, daartoe aangespoord door de PSOE (Spaanse sociaaldemocratische partij). De rechters kwamen met één dag toe om de lijst van buiten de wet gestelde organisaties aan te dikken. Dat begon vijf jaar geleden met het verbod op Batasuna, Herri Batasuna en Euskal Herritarrok. Er werd niet gewacht op een uitspraak door het Europese Hof van de Rechten van de Mens in Straatsburg.
Met een tevreden grijns verscheen de voorzitter van het Hooggerechtshof, Francisco José Hernando, op 16 september 2008, voor de camera's om de beslissing om EAE-ANV buiten de wet te stellen, mee te delen. Die beslissing werd unaniem genomen, na één enkele dag van beraad. De beslissing draagt de handtekening van de Spaanse regering, geleid door de PSOE, die vanaf 2007 begon te zeggen dat ANV gelinkt is met het geïllegaliseerde Batasuna. Ondanks dat er tijdens het proces geen bewijzen daarvoor op tafel gelegd werden, ondanks dat het parket en het college van procureurs-generaal een aantal passages uit hun uiteindelijke dossiers ten laste schrapten, is het Hooggerechtshof toch ingegaan op de vraag van de Spaanse regering. En dit in recordtempo van één dag (in het geval van Batasuna waren het er zes). Vandaag is het de beurt aan EHAK, met dezelfde intentie om ook deze formatie buiten de wet te plaatsen.
De haast waarmee dit gebeurt, werpt vragen op. Ook omdat er niet gewacht wordt op een uitspraak van het Europese Hof van de Rechten van de Mens in Straatsburg, dat dossiers onderzoekt over eerder geïllegaliseerde Baskische politieke partijen en kieslijsten.
Over Abertzale Sozialisten Batasuna moet gezegd worden dat deze partij door Spanje al verboden werd nog vóór die echt bestond en zelfs maar één activiteit heeft kunnen verrichten.
Repressief laboratorium Het Hooggerechtshof 16 september 2008
Op 15 september 2008 is de Sala del 61 del Tribunal Supremo (TS), vanaf 10:30u, van start gaan met de deliberaties over de nietigverklaring van de politieke partijen ANVen EHAK. Zestien hooggeleerde, politiek benoemde, magistraten hebben het hoofd gebogen over de vraag hoe ze de schijn kunnen hooghouden bij een vooraf vastgelegd feit: onder druk van de socialistische regering van Zapatero, die partijen nietig laten verklaring. Ik meldde eerder al dat dit een moeilijke zaak zou worden, maar ik heb mij deerlijk vergist. Ze hebben zelfs de schijn niet hoog gehouden. In een paar uur werd het verdict geveld: de nietigverklaring is een feit. Het vonnis is nog niet openbaar gemaakt, maar de Spaanse regimepers werd door middel van een persconferentie al in de morgen van 16 september 2008 op de hoogte gebracht. Zij verzwijgen natuurlijk dat dit nu al de 9de Baskische politieke partij is die sinds 1997 verboden werd, zeg maar één partij per jaar.
De socialisten die samen met de AVN zij aan zij vochten in de loopgraven tegen Franco, hebben nu een vlijmscherpe dolk in de rug van hun voormalige lotgenoten geplant. De socialisten die streden tegen het repressieve eenheidsdenken van Franco, passen nu zelf dat repressieve eenheidsdenken toe. Stalin en Hitler zouden niet beter gepresteerd hebben.
In januari 2008 heeft de Spaanse regering, onder de leiding van de socialist Zapatero, via het Openbare Ministerie, een procedure ingeleid om ANV te verbieden. Ze deden dit op basis van: ANV is de voortzetting en de opvolger van de verboden partij Batasuna. Dat ANV meer dan 70 jaar vóór Batasuna het levenslicht zag, is voor de democraten van geen tel. Dat ANV al 78 jaar een democratisch verkozen politieke partij is, wordt angstvallig verzwegen.
Wereldverbeteraar magistraat Baltasar Garzón decreteerde op 8 februari 2008, via de uitzonderingsrechtbank Audiencia Nacional, de opschorting van alle activiteiten van de partij.
Barbertje hangt.Er kan overgegaan worden tot de orde van de dag: de liquidatie van alle goederen en gelden van ANV. De schatkist zal er wel bij varen.
Op 16 september 2008 (vandaag dus) is het de beurt aan de 10de Baskische politieke partij, EHAK of de Baskische communisten, om hetzelfde lot te ondergaan.
De logica van de staatsmannen luidt als volgt: ETA wil onafhankelijkheid. ETA is terroristisch, en aangezien ANV ook onafhankelijkheid wil, kan de partij niet anders dan terroristisch zijn (of van ETA).
Tot slot. De Spaanse regering triomfeert, en verkondigt aan al wie het horen wil dat dit een stap voorwaarts is in een proces van normalisering. De goden moeten hun getal hebben, en er lopen in Spanje voldoende hypocrieten rond om aan dat aantal te voldoen. Het is nu angstig afwachten of ETA dit ook een stap voorwaarts vindt.
Door toedoen van een juridische GAL (Grupos Antiterroristas de Liberación) wordt pakweg 20% van de Baskische bevolking uitgesloten van alle individuele en collectieve politieke rechten.
Dit staat in schril contrast met de uitlatingen van de Spaanse regeringsleider, José Luis Rodríguez Zapatero, huichelaar 1ste klas, die er zowaar prat op gaat dat dit vonnis een nieuwe opportuniteit is die de superioriteit van de Rechtstaat (?) onderstreept. Walgelijk!
Huiveringwekkende monsterachtigheid 17 september 1996
Het relaas is huiveringwekkend. De krant El Mundo onthult op 17 september 1996 een gedetailleerd verslag over de Operación Mengele of Operación Shuto. Het verslag heeft veel weg van een horrorverhaal. Veiligheidsagenten vanCESIDhebben de operatie zelf de benaming OperaciónMenguele gegeven, verwijzend naar naziedokterMengeleen naar de directeur, generaal Emilio AlonsoManglano, van La Casa, de veiligheids- en spionagedienst CESID.
Het plan, onder supervisie van generaal Manglano, om Josu Antonio Urrutikoetxea Bengoetxea Josu Ternera te ontvoeren, was een geheime operatie van de hoogste orde, waarvan het wachtwoord luidde: Urbión-Bombilla-Mudo
Als voorbereidende oefening ontvoerden zij een bedelaar en 2 drugaddicten en drogeren hen om zo een en ander in scène te zetten. Bilan: 1 dode en 1 gehandicapt voor het leven.De opdracht voor de ontvoeringen werd opgedragen aan 5 agenten, waarvan alleen het pseudoniem werd bekendgemaakt: Don Emilio, Losada, Porto, Zarca en Ureña.
Op dat moment, onder de regering van de PSOE (socialisten), waren de twee hoogst verantwoordelijken voor de CESID, generaal Emilio Alonso Manglano en tweede in rij, generaal Javier Calderón.
Aanslag tegen de Ertzaintza Weerstand Verdediging van het terrorisme 16 september 2002
Oier Gorosabel en Pablo Girón, twee arrestanten worden op 16 september 2002 beschuldigd van "aanslag tegen de Ertaintza", "weerstand", "verstoring van de openbare orde en "verdediging van het terrorisme"!
Tijdens een vredelievende protestmanifestatie, ten gunste van vluchtelingen, te Bilboa op 14 september 2002, ingericht door het internetforum Diáspora Vasca, hadden de twee zich als protest uitgekleed en post gevat voor de Ertzaintza, om te verhinderen dat er zou gechargeerd worden. Zij hadden nooit gedacht dat ze met gebroken ribben en bloeduitstortingen voor verscheidene weken in de cel zouden belanden, in afwachting van een proces.
Repressief laboratorium Het Hooggerechtshof 15 september 2008
Spanje beschikt over een uitzonderingsrechtbank, de Audiencia Nacional en een repressief laboratorium, het Tribunal Supremo of Hooggerechthof.
Euskal Herria, is als gevolg van een traditie van protest, verzet en strijd, een geschikt scenario om te experimenteren met algemene regressieve proeven (op mensen en partijen) ten aanzien van de individuele en collectieve rechten en ten aanzien van de democratische waarden.
Op 5 september 2008 al titelde de digitale krant Público: La ilegalización de ANV se retrasa, de nietigverklaring van ANV laat op zich wachten, heeft vertraging. We moeten dus alleen maar wachten op het verdict van de Tribunal Supremo: de ultraprogressieve journalisten van Público en de entourage van Zapatero weten bij voorbaat al wat de uitspraak zal zijn. Er wordt zelfs geen moeite getroost om dit, voor de vorm, te verbergen. Zij zijn immers de voorlopers van een nieuwe wereldorde: totale restrictie van alle rechten en nietigverklaring van politieke partijen die niet in het staatsnationalistische gareel lopen, overgoten met een militaristisch zuiders sausje.
Op 15 september 2008 zal de Sala del 61 del Tribunal Supremo (TS), vanaf 1030u, van start gaan met de deliberaties over de nietigverklaring van de politieke partijen ANVen EHAK. Zestien hooggeleerde, politiek benoemde, magistraten zullen het hoofd bieden over de vraag hoe ze de schijn kunnen hooghouden bij het vooraf vastgelegde feit, onder druk van de socialistische regering van Zapatero, van nietigverklaring. Een moeilijke zaak, want de uitspraak volgt waarschijnlijk pas op 22 september 2008.
Vosotros fascistas sois los terroristas Jullie (politie) fascisten zijn de terroristen
De pro-amnestie-beweging had opgeroepen om op zondag, 14 september te manifesteren tegen de golf van repressie die Euskal Herria nu al maandenlang teistert, en ook om te uitzonderingstoestand in de gevangenissen ten aanzien van de Baskische politieke gevangenen aan te klagen.
Het recht op vrije meningsuiting werd eens te meer door de Baskische regering geschonden, door de betoging te verbieden. De sadisten van de Ertzaintza hadden niet meer uitleg nodig om er los te kloppen, op hun eigen volk. Er vielen gewonden en 1 persoon moest afgevoerd worden naar het hospitaal. Meer dan woorden kunnen beelden aantonen hoe driest de Ertzaintza te werk ging: klik hier. Vijf personen werden aangehouden en een zesde werd aangeklaagd voor belediging. Er wacht hen nu aan de lijve wat het betekent in Spaanse gevangenissen terecht te komen (foltering!).
Vandaag, 15 september 2008, starten de deliberaties om de politieke partijen ANV en EHAK te verbieden. Ik ben de tel kwijt, maar zal eens opzoeken hoeveel Baskische nationalistische partijen verboden werden. Ik schat 10! Zo wordt een volk monddood gemaakt.
Volgende woensdag, 17 september, volgen de uitspraken in de rechtzaak tegen de Baskische amnestiebeweging (dezelfde die de manifestatie van 14 september 2008 organiseerde). Van de aanvankelijk 27 geviseerden, zullen er 24 woensdag naar de uitzonderingsrechtbank in Madrid moeten.
Aitor Jugo, Juan Mari Olano en Julen Zelarain worden ervan beschuldigd deel uit te maken van de leiding van een gewapende beweging. Bewijzen zijn niet nodig. Garzón, de magistraat die de rest van de wereld liever kwijt dan rijk is, heeft ooit gezegd dat ze allemaal van ETA zijn. Er wordt 13 jaar gevraagd tegen hen.
21 anderen worden beschuldigd van lidmaatschap van een gewapende beweging. Tegen hen wordt telkens 10 jaar gevraagd:
Gotzon Amaro, GariArriaga, Alex Beaskoa, Jon Imanol Beaskoa, JosuBeaumont, Maite Diaz de Heredia, Aratza Estonba,Ainhoa Irastortza, Julen Larrinaga, Maite Mendez,Txema Olabarrieta, Jagoba Terrones, Jorge Txokarro,Iker Zubia, Gorka Zulaika, Xabin Juaristi, IñakiReta, Asier Virumbrales, Julen Arzuaga, IñakiLoizaga, Juan Antonio Madariaga en Ixone Urzelai.
Zo wordt een volk monddood gemaakt. Maar Basken zijn als riet. Men mag ze nog zoveel vertrappelen als men wil, ze richten zich altijd terug op.
En de PNV, ooit boegbeeld van het Baskische nationalisme (nu slippendrager van het Spaanse staatsnationalisme), keek er naar en zag dat het goed was. Hoe meer tegenstanders in de gevangenis, hoe meer electorale winst en macht om de macht.
De voorbije week raakte de moeder en één van de zussen van de Baskische politieke gevangenen, Ibai en Mikel Aiensa, betrokken in een verkeersongeval nadat een vrachtwagen een lading ijzer verloor. Zij waren op weg naar de gevangenis van Monterroxo (Galicië). De gevangenenspreiding doodt, maar gelukkig vielen er ditmaal geen slachtoffers.
De Spaanse Penitentiaire Instellingen hebben de familie Aiena Laborda nochtans "rijkelijk bedeeld". Zo gaat het gevangenisbezoek het ene weekend naar Lugo (Galicië) op 1.280 km afstand! Het daaropvolgende weekend moeten ze naar het zuiden van Spanje, naar Cordoba op 1.614 km van Baskenland!
Rechter Ismael Moreno beval de vrijlating van Iratxe Sorzabal, die 5 maanden geleden vóór hem verscheen met duidelijke sporen van de foltering die ze moest ondergaan in handen van de Guardia Civil (zo kreeg ze elektroden op de tepels geplaatst!) Volgens informatie aan de familie had de rechter nu de beschuldiging van "lidmaatschap van gewapende bende" laten vallen. Eerst folteren en dan bewijzen verzamelen, en worden er geen bewijzen gevonden, vrijlaten en overgaan tot de orde van de dag.
Ley de Consulta Wet tot regeling van de volksraadpleging
11 en 12 september 2008
Op 11 september 2008 heeft het Tribunal Constitucional, het Grondwettelijke Hof, bij eenparigheid beslist dat de Ley de Consulta, goedgekeurd door het Baskische Parlement op 27 juni 2008, ongrondwettelijk is en dus nietig verklaard wordt.
De 10 hoge magistraten (Javier Delgado Barrio was afwezig wegens ziekte) benadrukken in hun vonnis dat, hoewel de benaming "consulta" (consult) gebruikt wordt, er hier sprake is van een referendum, en een referendum kan alleen goedgekeurd worden door de vertegenwoordigers van de nationale staat.
Op 12 september 2008 heeft de Lehendakari, na een vergadering van de ministerraad, een verklaring voorgelezen die kort samengevat hier op neerkomt: "Acatamos, pero no nos resignamos (Wij eerbiedigen de wet, maar leggen er ons nog niet bij neer). Hij voegde er nog aan toe dat hij de klacht, die zal neergelegd worden in Straatsburg op vraag van de politieke partijen uit zijn regering, als burger van Baskenland ten volle ondersteunt. De klacht wordt op 23 september 2008 voorgelegd in Straatsburg. De motivatie is de volgende: Het is logisch en volledig wettelijk, eenmaal alle Spaanse interne juridische wegen zijn uitgeput, dat er beroep aangetekend wordt bij supranationale instanties om na te gaan of de motivatie van het Tribunal Constitucional compatibel is met wat in Europa vrijheid van meningsuiting genoemd wordt, met politieke participatie en politieke garantie als gevolg.
Victor Goñi laat op 13 september 2001 zijn aanklacht over folteringen ratificeren. Hij kreeg het zwaar te verduren gedurende de vijf dagen die hij doorbracht in handen van de Spaanse politie, na zijn arrestatie van 7 november 2000. Hij verzekert dat hij in staat is om 16 verantwoordelijke politiemannen te identificeren.
Op 7 november 2000 worden Ainara Esteranz Cruz, Nerea Garro Pérez, Asier Urretavizcaya Merino, Víctor Goñi Martín en Alicia Yagüe gearresteerd te Madrid.
Vanaf het ogenblik dat hij in de auto gesleept was, waren de slagen constant, op de rug en in de maag, trekken aan de haren en slagen met de palm van de hand op de oren. Tijdens vele ondervragingsessies was Victor Goñi volkomen naakt. Hij moest een erg moeilijke houding blijven aanhouden, terwijl hij voortdurend geslagen werd. Ook werd op een plek tussen de testikels en de anus gedrukt wat een vreselijke pijn veroorzaakte. Met de wreef kreeg hij trappen tegen de testikels. Bovendien dreigden ze hem naar een afgelegen plek te brengen waar ze hem een kogel door het hoofd zouden schieten. Indien hij niet zou verklaren wat zij wilden, zouden ze zijn vriendin verkrachten (die intussen eveneens gearresteerd was.) Hij hoorde het gesnik van zijn vriendin en toen hij in de gevangenis zat meende hij dit nog steeds te horen. Eén van de politiemannen die hem arresteerden, had hij daarna, op twee verschillende dagen, op tv gezien bij de arrestatie van Harriet Iragi en Jon Solana, terwijl andere agenten op andere dagen door het beeld liepen. Verder verklaarde hij dat de arts van dienst niet de verwondingen vaststelde, doch enkel de bloeddruk kwamen meten.
Het akkoord of het pact vanEstella (Lizarrako Akordioa in het Euskera), ook wel eens Acuerdos de Lizarra-Garazi genoemd, is een akkoord dat op 12 september 1998 werd ondertekend. In het plaatsje Estella (Lizarra in het Euskara), gelegen in Navarra, werd in het Casa de Fray Diego (zie foto), op initiatief van Herri Batasuna de 3de bijeenkomst gehouden in het kader van het Foro de Irlanda, het forum over Ierland. Bij die gelegenheid werd een akkoord ondertekend door de Partido Nacionalista Vasco, Herri Batasuna, Eusko Alkartasuna, Ezkerra Batua, ELA/STV, LAB, AB, Batzarre, Zutik, EHNE, ESK-CUIS, STEE-EILAS, Ezker Sindikala, Hiru, Gogoa, Amnistiaren Aldeko Batzordeak, Senideak, Bakea Orain, Elkarri, Egizan, Herria 2000 Eliza, Gernika Batzordea en Autodeterminazioaren Biltzarrak.
Het gemeenschappelijke akkoord stelt nadrukkelijk dat er via onderhandelingen tot een oplossing voor de problemen in het Baskenland moet gekomen worden.
Het heeft niet mogen baten. Op 22 februari 2000 werd het regeerakkoord eenzijdig door de PNV opgezegd, als gevolg van een aanslag op de socialistische leider Fernando Buesa.
Jon Lopez en Diego Ugarte waren sinds 16 augustus 2004 in hongerstaking in de Belgische gevangenissen in Brugge en Bergen, maar hebben intussen beiden de staking opgegeven, nadat ze serieuze gezondheidsproblemen kregen. Ze protesteerden tegen de toepassing van het Europese Aanhoudingsbevel. Op zaterdag 11 september werd er in bij de gevangenissen waar ze vastzitten in afwachting van hun vrijwel zeker uitlevering naar Spanje een demonstratie door Basken en Belgen gehouden. Er werd een petitie voor hun vrijlating overhandigd aan de gevangenisdirectie, ondertekend door duizenden Basken.
Aan de buitenkant van de muren van de Belgische gevangenissen van Brugge en Bergen vonden samenkomsten plaats om Jon López en Diego Ugarte te steunen. De twee Baskische jongeren zitten er sinds 31 maart 2004 gevangen. De deelnemers aan beide acties waren vrijdagavond per bus uit Gasteiz en Basauri vertrokken.
Tientallen personen waren op de afspraak aan de gevangenismuren van Brugge en Bergen om hun steun te betuigen aan Jon López en Diego Ugarte voor wie de uitlevering aan Spanje dreigt. De bus was vrijdag om 20.30 u. uit Gasteiz vertrokken (van waar Ugarte komt) Een uur later werd in Basauri gestopt, de woonplaats van Jon López. Van daaruit begon de lange reis naar de Belgische staat.
De eerste halte werd gehouden aan de buitenmuren van de gevangenis van Brugge waar López in de ziekenboeg verblijft na een hongerstaking die hij op 16 augustus 2004 begon. De deelnemers werden voortdurend omringd door agenten van de Belgische politie die, aldus Askatasuna, de identiteit controleerden van alle deelnemers.
De gevangenisautoriteiten weigerden de handtekeningen in ontvangst te nemen die de vrijlating van de 2 Baskische jongeren eisten.
Dan vertrok de bus naar Bergen waar Diego Ugarte zit. Hij stopte maandag met de hongerstaking na een medisch risico om in coma te vallen. Gedurende de hele rit werd de bus van de actievoerders vergezeld door politievoertuigen. In tegenstelling tot wat in Brugge gebeurde traden de verantwoordelijken van Bergen wel in contact met een afvaardiging van de actievoerders. Ook de handtekeningen werden aangenomen.
Jon López en Diego Ugarte in Belgische gevangenschap
De advocaten van Jon López en Diego Ugarte, Baskische politieke gevangenen in Doornik en Bergen, klaagden op 21 mei 2005 de Belgische autoriteiten aan wegens de condities waarin hun cliënten hun dagen (en nachten) moeten slijten. De klacht werd zowel tegen de Belgische staat als tegen de minister van Justitie, Laurette Onkelinckx, ingediend. Beiden zitten sinds maart 2004 vast in ons land. Ze zitten volledig afgezonderd van de overige gevangenen en worden, telkens als ze de cel verlaten of die weer betreden, lichamelijk afgetast. De sanitaire en hygiënische omstandigheden zijn erbarmelijk. Het "luchten" verloopt eveneens in afzondering. Bovendien wordt hun correspondentie gelimiteerd en doorzocht.
Jon López, die in Doornik zit, vertelde in een brief dat de patio waarin hij gelucht wordt dezelfde grootte heeft als zijn cel en het plafond uit één wand van ijzeren staven bestaat. Tijdens het luchten werd hij steeds gevolgd door drie cipiers. Toen hij op een dag zei op die manier niet meer buiten te willen, kwamen ze hem ook niet meer halen. Het celraam is dubbel getralied! De celdeur is steeds gesloten en er is geen "zuurstof", tenzij er wat tocht is! Er is enkel een toiletemmer en die wordt één keer per dag leeggemaakt. De cipiers lachen hem dan ook telkens uit omdat zijn cel stinkt. Douchen mag twee keer per week, tussen 10:00 en 21:00u met koud water. De overige gevangenen zijn dan al in hun cel. Dag en nacht wordt door de cipiers elke 15 of 20 minuten door het luikje naar binnen gekeken. s Nachts wordt daarbij telkens het licht ontstoken! Sterk, fluorescerend licht! Behalve het geluid van het luikje wordt er in de gang op alle andere mogelijke manier lawaai gemaakt. Dag en nacht! Hierdoor kan López slechts gedurende korte periodes slapen. Als hij hierover klaagt bij de directeur zegt die "enkel te doen wat hij moet doen en daarover zelf niet mag beslissen". De inkomende en uitgaande post moet steeds via de Onderzoekrechter passeren. Dezelfde onderzoeksrechter heeft beslist dat enkel de ouders en de broer van López op bezoek mogen komen. Gezien de afstand ontvangt López gemiddeld slechts één keer per maand bezoek. Geen verdere familieleden noch vrienden. Als er bezoek is, mogen er geen andere gevangenen in de gang zijn en moeten alle cellen gesloten zijn. Er mogen maximum 3 personen per keer op bezoek komen. (Vader, moeder en één broer of zus.) Bellen mag hij enkel met zijn ouderlijk huis, na 20 uur en gedurende een periode die afhankelijk is van de luim van de cipier van dienst. Binnen enkele dagen ontmoeten de ouders van López de Belgische consul in Bilbao, Sylvie Lagneaux.
De omstandigheden waarin Ugarte in de gevangenis van Bergen verblijft zijn gelijkaardig.
De Baskische amnestiebeweging zegt dat, behalve Spanje en Frankrijk, België de enige Europese Staat is die Baskische, politieke gevangenen gaat oordelen. Spanje vraagt de uitlevering van beiden en bij zijn laatste bezoek aan Spanje beloofde ons knapste stuk, Premier Verhofstadt, daar snel werk van te maken.
Mogelijk uitlevering van twee in België opgepakte ETA-leden
Vrijdag 14 mei 2004 | Bron: Belga
BERGEN - De kamer van inbeschuldigingstelling (KI) in Bergen heeft gisteravond beslist gevolg te geven aan het Europese aanhoudingsmandaat tegen de vermeende ETA-leden Jon Lopez Gomez en Diego Ugarte Lopez de Arkaute. De twee werden in Boussu (Henegouwen) opgepakt in de nacht van 30 op 31 maart 2004. De beslissing betekent dat ze mogelijk kunnen worden uitgeleverd aan Spanje. Het parket meldt echter dat ze eerst in België zullen worden berecht.
Twee Spanjaarden die in eigen land gezocht worden omdat zij banden zouden hebben met de ETA mogen aan Spanje uitgeleverd worden nadat zij in België zijn berecht en hun eventuele straf hebben uitgezeten. Dat heeft het Belgische openbare ministerie maandag gezegd. Jon Lopez Gomez en Diego Ugarte Lopez de Arkaute werden op 31 maart aangehouden toen bij een routinecontrole valse nummerplaten werden aangetroffen. Ze zijn aangeklaagd wegens vervalsing. Een eerdere uitspraak die de uitlevering verbood, werd vrijdagavond in beroep ongedaan gemaakt. Beide zullen op 6 juli 2005 uitgeleverd worden aan de folterstaat Spanje. Spanje en België ruziën al jaren over de uitlevering van verdachten. Zo stelde het hooggerechtshof in België onlangs opnieuw een uitspraak uit in de zaak rond het Spaanse verzoek om uitlevering van een Baskisch echtpaar (Luis Moreno en Rakel García) dat al meer dan tien jaar in België verblijft.
Dolores González Katarain Yoyes +10 september 1986
Dolores González Katarain Yoyes werd geboren in Ordizia op 14 mei 1954. Zij werd beroemd omdat zij de eerste vrouwelijke dirigente van ETA werd en één van de meest gezochte Etarras.
Yoyes trad toe tot ETA in de jaren 70. Na de moord in 1978 op José Miguel Beñarán Ordeña Argala, door de doodseskaders van het BVE-Batallón Vasco Español, nam zij langzamerhand afstand van zijn erfenis: "la línea dura", de harde lijn. Zij verliet ETA in 1980 en ging in ballingschap naar Mexico, waar zij werkzaam was voor de UNO. Op 17 oktober 1985, toen er geen enkele klacht meer tegen haar liep, overwoog zij om naar Euskadi terug te keren. Het is tot op vandaag nog niet helemaal duidelijk waarom Yoyes wilde terugkeren. Bepaalde bronnen spreken van een pact met Txomin Iturbe. Ik wil daarover niet verder uitweiden, omdat deze zaak heel duister is en het niet eens zeker is of dit waarheidsgetrouw is. Wat wel vaststaat, is dat zij ingegaan is op de mogelijkheden van het Plan de Reinserción Social (reclassering van spijtoptanten). ETA-m had onmiddellijk op die mogelijkheid gereageerd: De arrepentimiento karakteriseert zich als een modaliteit van politieke collaboratie met de vijand
Yoyes was voor veel nationalisten een stap te ver gegaan en ze werd openlijk beschuldigd van verraad (Yoyes traidora).
Op 10 september 1986 wandelde ze met haar zoontje Akaitz door het feestvierende Ordizia. Een paar schoten weerklonken en Yoyes was niet meer. Volgens de processen-verbaal opgesteld t.b.v. het proces werd Antonio López Ruiz Kubati aangewezen als dader en Francisco Mujika Garmendia Pakito als opdrachtgever.
Op het familiegraf te Ordizia staat op het familiegraf volgende tekst: Callaron tu voz, no apagarán tu luz. Yoyes maitea (Ze deden je zwijgen, maar zullen je licht niet doven. Geliefde Yoyes).
Communiqué van ETA
[ ] De zaak Yoyes is illustratief. Terwijl de hachelijke situatie van de vluchtelingen stilaan de pijngrens overschrijdt, terwijl de levenomstandigheden in Iparralde onhoudbaar worden, terwijl GAL frequent onze beste militanten uitmoordt, terwijl arrestaties aan de lopende band gebeuren, terwijl deportaties en uitlevering aan het vijandige Spanje schering en inslag zijn, besluit Yoyes, die een goedbetaald burgerlijk leven leidt in Mexico en een wettelijke verblijfsplaats heeft, in te gaan op het vernederende plan van Barrionuevo. Het contrast tussen haar persoonlijke situatie en de rest van de vluchtelingen toont duidelijk haar positie tegenover haar vroegere strijdmakkers aan en haar voorkeur voor de Spaanse machthebbers. Iedereen heeft het recht vrijwillig de organisatie te verlaten, zonder probleem, de enige voorwaarde is dat er niet samengeheuld wordt met de bezetter. Haar houding getuigt van een bewust misprijzen voor hen, in ballingschap, die meer dan ooit en heviger dan ooit moeten lijden [ ]
Uittreksel uit: Zutabe, nr. 44, november 1986. Opgesteld door Colectivos Presos de ETA.
