Claudio blijft de onrustigste jongen van de wereld. Tussen twee interviews door sprint hij naar een feestzaal wat verder in Kortrijk, waar hij met zijn team een diner verzorgt. Daarna rinkelt zijn gsm vijf keer: de wasserij wil weten wanneer de schorten en handdoeken moeten worden opgehaald, een nerveuze klant vraagt zich af wanneer hij eindelijk een etentje in zijn agenda kan inplannen. Maar het wordt binnenkort rustiger. 'Jeroen Meus heeft me gezegd dat ik me moet concentreren op mijn keuken en dat ik niet met 1001 dingen mag bezig zijn. Dus werk ik voortaan samen met zijn twee managers.'

Je restaurant is nog maar een paar maanden open, en je hebt al een kookboek geschreven. De meeste chefs moeten daar veel langer op wachten.

Claudio Dell'Anno: 'Misschien ben ik er te jong voor, ja. Maar ze hebben me de kans gegeven en dan zou ik dom moeten zijn om die kans niet te grijpen. Ik heb dit boek vooral voor het publiek willen maken. Heel veel kijkers van Mijn Restaurant zijn geïnteresseerd in wat ik doe, maar zullen misschien nooit komen eten. Met het boek kunnen ze Dell'Anno naar hun eigen keuken verhuizen. Veel gerechten uit het boek zijn gebaseerd op wat er in Kortrijk op de kaart staat. Ik heb ze wat eenvoudiger gemaakt zodat de mensen er thuis mee aan de slag kunnen.'

Heb je zelf veel kookboeken?

'Heel veel, de meeste gaan over patisserie. Ik heb bijvoorbeeld een boek dat énkel over makarons gaat. En mijn favoriete boek is dat van Maze, een restaurant van Gordon Ramsay waar Jason Atherton chef is. Hij is vroeger nog sous-chef geweest bij El Bulli. Soms verlies ik me echt in een kookboek. Ik gebruik ze niet alleen in de keuken, ik kan zo'n boek ook echt lezen zoals een roman. Dan probeer ik me de smaken écht voor te stellen in mijn mond.'

Je bent voor de foto's naar de vroegmarkt in Rungis, bij Parijs, geweest. Het walhalla, voor een productfreak als jij?

'Het is de grootste vroegmarkt van de wereld, ontzettend indrukwekkend. De vismarkt alleen al is denk ik zo groot als de Expohallen van Kortrijk. Ik loop ontzettend graag op zo'n markt. Daar zie je aan de producten in welk seizoen we zitten.'

In het boek is er een hoofdstuk gereserveerd voor Kortrijk, je nieuwe stad. Terwijl de stad je de duivel aan doet met allerlei regeltjes.

'Ik neem de stad Kortrijk niets kwalijk. De Vlaamse Gemeenschap heeft nu eenmaal regeltjes voor beschermde monumenten. Misschien hadden de programmamakers destijds wat meer moeten nadenken toen ze voor het pand in Kortrijk kozen. Want eigenlijk leent het zich niet voor een horecazaak. Maar langs de andere kant is het natuurlijk een prachtige locatie. En de miserie is nu achter de rug. Het gebouw is nu ontzegeld, we mogen verder werken en gaan op 24 oktober weer open. We zitten nu goed voor tien, vijftien jaar. Ik ben blij dat ik eindelijk écht kan beginnen. Het was de eerste maanden écht niet leuk werken in onze zaak. Met die keuken lukte het niet. Gevolg: de mensen moesten te lang op hun eten wachten. Dat mag nu niet meer.'

Je bent nog graag in Kortrijk?

'Kortrijk is een superstad, vind ik. Ons restaurant past hier ook. Het centrum bruist, dankzij jonge en vernieuwende zaken. Ik mis Knokke hier helemaal niet. Deze stad leeft. In Knokke loopt er op weekdagen niemand op straat. In augustus ben ik definitief naar hier verhuisd. Gaëlle woont tijdens de week op haar kot in Gent, in het weekend is ze bij mij.'