Dit komt omdat de James Webb naar ons universum kijkt in infrarood, een golflengte van het licht die onzichtbaar is voor het menselijk oog. Door op een andere manier naar onze planeten te kijken hopen wetenschappers heel wat nieuwe zaken te ontdekken.

Dat Saturnus zelf zo donker lijkt in infrarood licht komt omdat het methaangas van de planeet bijna al het zonlicht absorbeert dat op de atmosfeer schijnt. De ijzige ringen rond de gasreus blijven dan weer wel helder. Wie even wat aandachtiger kijkt kan trouwens ook enkele manen van Satunus spotten. Links van de planeet zijn 3 manen zichtbaar: Dione, Tethys en Enceladus. Op die laatste werd recent nog fosfor aangetroffen, een stof die essentieel is om leven mogelijk te maken.

Wetenschappers hopen met dit soort beelden nieuwe ringstructuren te identificeren en mogelijk zelfs nieuwe manen te ontdekken rond Saturnus (die er al bijna 150 telt). Het kan ons bijvoorbeeld ook iets bijleren over de seizoensveranderingen op de planeet. Zo is het poolgebied duidelijk minder helder nu het noordelijk halfrond het einde van zijn 7-jarige zomer nadert. Aan de randen van de planeet zie je dan weer een heldere gloed. Dat kan het resultaat zijn van methaan dat fluoresceert, de gloed van triwaterstof of misschien wel beide.

LEES OOK:

• Euclid gelanceerd: de ruimtetelescoop die een van de grootste mysteries van ons universum moet ontrafelen

• Grote doorbraak: wetenschappers horen voor het eerst ons universum zoemen. “Ze luisteren met dode sterren naar een kosmische symfonie”

• Mars door een UV-bril: nog nooit zag onze rode planeet er zo buitenaards uit

KIJK.

• Bekijk hier de lancering van de Euclid ruimtetelescoop

Albert Einstein voorspelde het bestaan van deze zwaartekrachtsgolven al in 1916, maar het duurde nog bijna 100 jaar voordat wetenschappers ze konden waarnemen en zo hun bestaan bewijzen. “In 2015 namen astronomen voor het eerst zo’n zwaartekrachtgolf waar. Wat is er dan zo nieuw aan deze ontdekking? Wel, dat was toen een zwaartekrachtgolf met een korte golflengte, slechts een paar duizenden kilometers lang. Makkelijker waar te nemen dus. Maar nu hebben ze het gezoem gehoord van zwaartekrachtsgolven die lichtjaren groot zijn, degene met een lange golflengte.”

En dus kwamen de wetenschappers met een geniaal idee op de proppen. “Ze hebben gebruik gemaakt van dode sterren, pulsars. Dat zijn neutronensterren die razendsnel ronddraaien en daarbij licht uitzenden”, legt Peters uit. “Het zijn als het ware gigantische vuurtorens in onze melkweg waarvan je exact weet wanneer je een lichtflits mag verwachten. Maar wanneer zo’n rimpel in de ruimtetijd tussen ons en de pulsar in komt, dan zorgt dit plots voor een verandering in de tijdsduur van de flitsen.”

De wetenschappers hebben tientallen van die pulsars gebruikt om een gigantische telescoop te bouwen zo groot als onze Melkweg waarmee ze de vingerafdruk van die lange golflengte zwaartekrachtsgolven eindelijk hebben kunnen aantonen. “Fantastisch dat we met onze vindingrijkheid nu met dode sterren naar het symfonisch orkest van ons universum kunnen luisteren.”

Wat betekent dit voor ons?

“Met deze nieuwe ontdekking gaat er weer een hele nieuwe wereld voor ons open. Het geeft ons de opportuniteit om allerlei nieuwe zaken bij te leren over ons universum, zoals bijvoorbeeld over de levensloop van sterrenstelsels zoals onze Melkweg. Zwaartekrachtsgolven met een lange golflengte kunnen door allerhande gebeurtenissen veroorzaakt worden. Van de samensmelting van superzware zwarte gaten tot de snelle uitdijing van de ruimte na de oerknal. In één klap kijken we nu weer totaal anders naar het heelal.”

LEES OOK:

• Mars door een UV-bril: nog nooit zag onze rode planeet er zo buitenaards uit

• De zoektocht naar buitenaards leven is weer helemaal in. Maar hoe beginnen wetenschappers aan zoiets? “Misschien is onze blik veel te beperkt” (+)

• KIJK. Schokkende NASA-video maakt CO2-uitstoot zichtbaar

De Mars Atmosphere and Volatile EvolutioN (MAVEN) ruimtesonde bevindt zich al sinds september 2014 in een baan rond Mars. Aanvankelijk zou de missieduur van MAVEN twee jaar zijn, maar ondertussen is die voor onbepaalde tijd verlengd omdat hij nog steeds in uitstekende staat verkeert. In de afgelopen negen jaar heeft de sonde al voor heel wat wetenschappelijke resultaten gezorgd.*

Het doel van MAVEN is om inzicht te krijgen in de atmosferische processen die plaatsvinden op Mars. Een van de instrumenten waarmee de ruimtesonde naar de planeet kijkt, maakt gebruik van een golflengte die onzichtbaar is voor het menselijk oog: ultraviolet (UV). Door gebruik te maken van UV kunnen we verschillende gassen zien en hoe die met elkaar reageren.

Hiermee heeft MAVEN bijvoorbeeld al vreemde aurora’s ontdekt die hoog boven Mars dansen in de atmosfeer. Daarnaast zag de ruimtesonde ook een onzichtbare gloed die ’s nachts in de lucht ontstaat door atomen die opnieuw samengaan nadat ze eerder tijdens de dag uit elkaar zijn gesplitst door zonlicht.

Nu heeft NASA nieuwe afbeeldingen vrijgegeven die drie ultraviolette golflengten laten zien, weergegeven als rood, groen en blauw. De twee afbeeldingen werden zes maanden na elkaar gemaakt en laten seizoensveranderingen in de atmosfeer van de planeet zien.

De eerste (zie hierboven), vastgelegd in juli 2022, toont het zuidelijk halfrond in de zomer, rond de tijd van de zomerzonnewende (en winterzonnewende voor het noordelijk halfrond). De atmosfeer lijkt redelijk helder, met wolken die de ravijnen vullen. De omvang van de zuidelijke poolijskap, zichtbaar in spierwit, bevindt zich op een dieptepunt in de zomer. Waterdamp kan je op zeer grote hoogte waarnemen, veroorzaakt door zomerhitte en stofstormen.

Het tweede beeldje maakte MAVEN zes maanden later, in januari 2023. De seizoenen op Mars zijn twee keer zo lang als de seizoenen op aarde, dus dat betekent dat de opname iets na de lente-equinox op het noordelijk halfrond is gemaakt.

Door het veranderen van de seizoenen zie je veel witte wolken rond het noordelijk halfrond en een opeenhoping van ozon die paars schijnt. Dit gas hoopt zich op in de atmosfeer in de koude nachten van de winter en verdwijnt tijdens de lente door te reageren met waterdamp. Die waterdamp is afkomstig van het poolijs dat door opwarming verdwijnt.

De sonde heeft al geweldige dingen bereikt in zijn tijd in een baan om Mars, en wetenschappers hopen dat hij nog lang blijft werken.

LEES OOK:

• KIJK. Schokkende NASA-video maakt CO2-uitstoot zichtbaar

• De zoektocht naar buitenaards leven is weer helemaal in. Maar hoe beginnen wetenschappers aan zoiets? “Misschien is onze blik veel te beperkt” (+)

• “Dit is ongelooflijk”: zoektocht naar buitenaards leven krijgt nieuwe wending met ‘essentiële’ ontdekking op maan van Saturnus

 { https://www.hln.be/ }

{ https://www.hln.be/ }

Het eerste record dit jaar werd gebroken op 5 maart. De gemiddelde temperatuur van de Noord-Atlantische Oceaan steeg toen tot 19,9°C. Sindsdien liggen de temperaturen steevast op recordniveau. Op 11 juni bereikten de temperaturen een voorlopig hoogtepunt van 22,7°C. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de wetenschap vol verbazing en ongerust naar deze ontwikkelingen kijkt.

Verschillende factoren spelen een rol in waarom de Noord-Atlantische Oceaan met uitzonderlijk hoge temperaturen kampt. Allereerst zijn de zogenaamde passaatwinden sinds maart zwakker dan normaal. Deze winden waaien vanuit het oosten tot noordoosten en brengen kouder water naar het oppervlak in de oostelijke delen van de Noord-Atlantische Oceaan. Hierdoor koelt het water af. Dat gebeurt nu minder, waardoor de oceaantemperaturen stijgen.

Daarnaast is er in 2023 tot nu toe een gebrek aan Sahara-stof, dat doorgaans een verkoelend effect heeft op het noordelijke deel van de Atlantische Oceaan. Normaal gesproken worden grote wolken van dit stof vanuit de woestijnen van Noord-Afrika over de oceaan geblazen, maar dit jaar is de concentratie opvallend laag, zelfs op recordniveaus voor juni. Onderzoek heeft aangetoond dat het stof een aanzienlijke verkoeling veroorzaakt, vooral rond deze tijd van het jaar.

De ongewone temperaturen in de Atlantische Oceaan maken deel uit van een patroon van bovengemiddelde oppervlaktetemperaturen in alle oceanen wereldwijd. Momenteel bedraagt de gemiddelde oppervlaktetemperatuur wereldwijd 20,9°C. Dat is minder hoog dan de 21,1°C van 1 april, maar nog steeds 0,2°C hoger dan het vorige record uit 2022.

Deze ongeziene temperaturen zijn het resultaat van een combinatie van factoren die verband houden met El Niño en de buitengewoon hoge temperaturen in de Noord-Atlantische Oceaan. Naast deze factoren draagt klimaatverandering bij aan de langdurige opwarming van het zeewater. Ook hebben nieuwe scheepvaartregels de uitstoot van zwavel drastisch verminderd, waardoor het verkoelende effect van sulfaataerosolen afneemt.

Het hoge temperatuurniveau in de Noord-Atlantische Oceaan heeft een belangrijke gevolg voor subtropische stormen. Warmere oceanen leveren meer energie voor tropische systemen en kunnen sterkere stormen veroorzaken als andere factoren dat toelaten. Eerdere jaren met een warm oostelijk Atlantisch gebied (2010, 2017, 2020…) vertoonden bijvoorbeeld zeer actieve orkaanseizoenen. Al zal dit niet noodzakelijk nu het geval zijn dankzij een sterke El Niño. Historisch gezien verlaagt dit weerfenomeen net de kans op zware orkaanseizoenen in de Atlantische Oceaan.

Dit betekent dat er waarschijnlijk minder tropische stormen zullen zijn en zwakkere systemen. Hoewel de Atlantische Oceaan recordwarmte ervaart, voorspellen experts van instellingen zoals NOAA, dat dit jaar daardoor eerder gemiddeld zal zijn. Er is echter meer onzekerheid in de voorspellingen voor dit jaar.

De weermodellen suggereren dat de atmosferische respons op de ontwikkelende El Niño in het oosten van de Stille Oceaan zich begint te vormen. Hierdoor krijgen we misschien opnieuw een meer gebruikelijke luchtdrukverdeling en positie van de subtropische straalstroom. Dit kan op zijn beurt leiden tot een afname van de afwijkingen in de zeewatertemperaturen in de Noord-Atlantische Oceaan. Al blijft het voorlopig afwachten. Wetenschappers houden dit in ieder geval nauwlettend in de gaten.

LEES OOK:

• Draagt een orkaan dit jaar jouw naam? Wat is het verschil met een tyfoon? En komen ze ook in Europa voor? 5 vragen beantwoord (+)

• Hoe zit het met de hitte in ons land? Onze weervrouw Jill Peeters legt uit

• El Niño is officieel terug, met mogelijke hitterecords tot gevolg: wat is dat voor weerfenomeen? En wat mogen we verwachten in ons land? (+)

Bij Caltech zoeken ze naar een oplossing. Hun MAPLE-experiment is er voor het eerst in geslaagd om opgevangen energie draadloos door te sturen naar een ontvanger bovenop hun campus in Pasadena. Eerst vingen twee zonnepanelen licht op, MAPLE stuurt die energie vervolgens draadloos door naar een ontvanger.

MAPLE heeft ook aangetoond dat draadloos energie sturen van het ene ruimtetuig naar het andere mogelijk is. Volgens Caltech is de technologie op termijn in staat om energie te sturen vanuit de ruimte naar gebieden in oorlog of waar het stroomnet stuk is na een natuurramp bijvoorbeeld. Bovendien kan de constructie 24/24 energie opwekken.

• El Niño is officieel terug, met mogelijke hitterecords tot gevolg: wat is dat voor weerfenomeen? En wat mogen we verwachten in ons land? (+)

• Hoe krachtig moet een vulkaanuitbarsting zijn om een beschaving weg te vagen? Minder dan verwacht (+)

Mars ligt op iets meer dan 302 miljoen kilometer van onze planeet. Het licht moet dus een hele weg afleggen vooraleer wij het hier op aarde kunnen waarnemen. Afhankelijk van de positie van Mars en de aarde, zien we de planeet zoals die er 3 tot 22 minuten geleden uitzag. Mars écht live zien, kan door de miljoenen kilometers tussen ons en de planeet dus niet. De livestream zal wel om de vijftig seconden nieuwe beelden tonen. Meer ‘live’ dan dat hebben we de rode planeet nog nooit gezien.

Ondanks dat ‘live’ dus relatief is, is het toch een uniek moment. Nog nooit kregen we Mars zo dicht bij het ‘nu’ te zien als vandaag. “Normaal gesproken zien we beelden van Mars die dagen eerder zijn genomen”, aldus James Godfrey, operations manager van ESA in Duitsland, in een verklaring aan het Amerikaanse ‘CNN’.

Dat komt doordat de meeste beelden en data die ruimtevaartuigen verzamelen pas na een paar uur – of zelfs pas na een paar dagen – naar de aarde worden gestuurd. De waarnemingen gebeuren namelijk vaak op momenten dat de ruimtevaartuigen niet in direct contact staan met een antenne op onze planeet. Elke paar dagen worden de data en beelden gedownload en verwerkt. Het gebeurde nooit eerder dat we dus zo snel – elke vijftig seconden – nieuwe beelden van Mars te zien kregen. “Ik ben enthousiast om Mars te zien zoals die nu is”, aldus Godfrey.

De beelden zullen achttien minuten oud zijn wanneer ze op ons scherm verschijnen. Door de positie van Mars en de aarde op het moment van de livestream moet het licht zeventien minuten reizen voordat het ons bereikt. Het duurt dan nog ongeveer een minuut vooraleer de beelden via draden en servers op onze beeldschermen te zien zijn.

“Let wel, we hebben nog nooit zoiets geprobeerd, dus de exacte reistijden voor de signalen op de grond blijven een beetje onzeker”, laat ESA weten op hun website.

“We bevinden ons in het antropoceen (deel van het ho­lo­ceen, het jong­ste geo­lo­gi­sche tijd­vak, waar­in de mens in­vloed heeft op het kli­maat en het aardsysteem, red.) en brengen de stabiliteit en weerbaarheid van de hele planeet in gevaar”, zegt professor Johan Rockström, medevoorzitter van de Earth Commission, hoofdauteur van de studie en directeur van het Potsdam Institute for Climate Impact Research (PIK). Het onderzoek moet “voor het eerst kwantificeerbare cijfers en een solide wetenschappelijke basis” aanleveren “om de toestand van onze planetaire gezondheid te beoordelen, niet alleen in termen van stabiliteit en weerbaarheid van het aardsysteem, maar ook in termen van menselijk welzijn en rechtvaardigheid/gerechtigheid”, klinkt het.

Bij het aanpakken van de klimaatverandering is het idee van rechtvaardigheid en gerechtigheid immers cruciaal, menen de wetenschappers. Terwijl een opwarming van 1,5 graden Celsius ten opzichte van het pre-industriële tijdperk als veilig wordt geacht, beschouwen zij een opwarming van maximaal 1 graad Celsius als rechtvaardig. Nu worden immers al tientallen miljoenen mensen getroffen door de gevolgen van de opwarming van de aarde en dat aantal zal met de opwarming van elk tiende van een graad alleen maar toenemen, zeggen de wetenschappers.

De commissie kwantificeerde acht veilige en rechtvaardige grenzen gebundeld in de vijf domeinen klimaat, biosfeer (het deel van de aarde dat wordt bewoond door levende organismen), water, voedingsstofkringlopen en luchtvervuiling. Zeven van die acht grenzen zijn al overschreden, blijkt uit het onderzoek. Een voorbeeld: nog niet de helft van het landoppervlak verkeert in zijn natuurlijke staat of wordt duurzaam beheerd om de natuurlijke diensten van de ecosystemen, zoals voorzien in bestuiving, vers water en frisse lucht, in stand te houden, stellen de wetenschappers vast. De veilige en rechtvaardige grens leggen zij vast op 50 tot 60 procent.

“Onze resultaten zijn zeer zorgwekkend. Binnen de vijf geanalyseerde domeinen zijn verschillende grenzen, op globale en lokale schaal, al overschreden. Dat betekent dat, tenzij er tijdig een omslag plaatsvindt, het zeer waarschijnlijk is dat onomkeerbare kantelpunten (zogenaamde ‘tipping points’, red.) en wijdverspreide gevolgen voor het menselijk welzijn onvermijdelijk zullen zijn. Dat scenario vermijden is cruciaal als we een veilige en rechtvaardige toekomst voor huidige en toekomstige generaties willen waarborgen”, aldus nog professor Rockström.

De door mensen veroorzaakte aerosolen (de in de atmosfeer zwevende vaste en vloeibare deeltjes) is de enige veilige en rechtvaardige grens van het aardsysteem die volgens de wetenschappers nog niet overschreden is. Lokaal is de rechtvaardige waarde al overschreden, maar door een gebrek aan gegevens hebben de wetenschappers geen zicht op de globale aerosolen.

De Marsverkenner ExoMars Trace Gas Orbiter (TGO) van het Europees Ruimteagentschap (ESA) zal de boodschap rond 21.00 uur Belgische tijd versturen. Ongeveer een kwartier later wordt het bericht op aarde opgepikt. Drie observatoria vangen de boodschap op: de Allen Telescope Array van het SETI-instituut in Noord-Californië, de Robert C. Byrd Green Bank Telescope (GBT) in West-Virginia en het Medicina radio-observatorium in de Noord-Italiaanse stad Bologna.

De bedenker van het project is de visionaire kunstenares Daniela de Paulis van het SETI-instituut. Volgens haar is het experiment een goede oefening voor als we ooit een echte buitenaardse boodschap ontvangen. “Het zou een transformerende ervaring voor de mensheid zijn”, zegt ze.

De inhoud van de boodschap is niet vrijgegeven en daar is ook een specifieke reden voor. Zo hoopt het instituut dat ruimtewetenschappers de boodschap met behulp van het brede publiek kunnen ontcijferen. Geïnteresseerden krijgen toegang tot een speciale groep in de berichtenapp Discord. Daarin kunnen ze vervolgens naar hartenlust hun analyses en interpretaties van de alienboodschap delen. Wetenschappers zullen het buitenaardse bericht openbaar maken zodra ze het hebben ontvangen.

Er wordt ook een livestream georganiseerd voor al wie het experiment op de voet wil volgen.

“Dit soort project had al veel eerder moeten plaatsvinden. We zoeken al meer dan 60 jaar naar buitenaardse signalen, maar we hebben nooit echt nagedacht over hoe we zo’n signaal zouden ontvangen en decoderen”, zegt Franck Marchis, astronoom bij het SETI-instituut.

Vandaag de dag bestaat er al technologie waardoor bijvoorbeeld verlamde mensen via implantaten in de hersenen iets kunnen zeggen of schrijven door er alleen maar aan te denken. Dit gaat nog een stap verder.

Bij het experiment van de Universiteit van Texas in Austin werden drie proefpersonen onder een MRI-scanner gelegd. Terwijl ze naar een podcast luisterden, werd de bloedtoevoer en het zuurstofniveau van het bloed in de verschillende delen van hun hersenen geregistreerd. Vervolgens werd artificiële intelligentie gebruikt om de patronen in de hersenactiviteit te linken aan de woorden en zinnen die de proefpersonen hadden gehoord.

Vervolgens lieten de onderzoekers de proefpersonen naar andere podcasts luisteren en in gedachten zelf een verhaal verzinnen om te zien in welke mate de artificiële intelligentie erin slaagde om weer te geven wat de drie gehoord of verzonnen hadden. Wat bleek? Het waren niet dezelfde woorden en zinnen, maar de betekenis bleef wel min of meer bewaard. De AI vertelde het verhaal dus in eigen woorden.

“We proberen nog steeds te achterhalen hoe snel ze eroderen”, zei James O’Donoghue, een planetaire wetenschapper bij de Japan Aerospace Exploration Agency. “Momenteel suggereert onderzoek dat de ring nog maar een paar honderd miljoen jaar rond Saturnus te zien zal zijn.” Om de levensduur beter in te schatten, zullen Webb en het Keck Observatory in Hawaï deel uitmaken van een campagne om de planeet te bestuderen. De telescopen zullen volgen hoe het fenomeen fluctueert tijdens een volledig seizoen op de gasreus, die ongeveer 7 jaar duurt.

Eerder onderzoek toonde aan dat er voortdurend enorme hoeveelheden ringmateriaal op Saturnus valt. Gegevens, die door NASA’s Cassini-ruimtevaartuig werden ontvangen, onthulden dat er elke seconde tussen de 400 kg en 2.800 kilo ijzige regen stroomt op de planeet.

In dit tempo zouden de ringen over ongeveer 300 miljoen jaar kunnen verdwijnen. Dit lijkt misschien nog ver weg maar in kosmische tijdschalen is dit een ‘relatief snelle dood’. “Op dit moment hebben we maar één ruwe schatting”, vertelde O’Donoghue woensdag aan Space.com. “We willen meer waarnemingen doen.”

{ https://www.hln.be/ }

Mars heeft in totaal twee manen: Deimos (‘paniek’) en Phobos (‘angst’), genoemd naar de twee paarden die de strijdwagen van de Griekse oorlogsgod Ares trokken, de tegenhanger van de Romeinse oorlogsgod Mars. Beide manen hebben een oppervlak dat doet denken aan die van heel wat asteroïden in de planetoïdengordel tussen Mars en Jupiter, waardoor veel wetenschappers denken dat ze eigenlijk gevangen asteroïden zijn.

De nieuwe beelden van de Hope-ruimtesonde lijken in een andere richting te wijzen, aldus de wetenschappers die de missie volgen. Ze suggereren dat de samenstelling van de kleine maan Deimos vergelijkbaar is met die van de oppervlakte van de rode planeet en dat ze samen ontstaan zijn, zoals onze aarde en haar maan.

Hope vloog op 10 maart een eerste keer voorbij Deimos en naderde toen tot 100 kilometer van de oppervlakte van de 12,4 kilometer grote maan. Het missieteam gebruikte alle drie de instrumenten aan boord om waarnemingen te doen, van infrarood tot extreem ultraviolet. Het relatief vlakke spectrum deed vermoeden dat het om hetzelfde type materiaal ging als op het oppervlak van Mars en niet om koolstofrijke gesteente dat vaak in asteroïden wordt aangetroffen. Dat laatste zou pieken geven in specifieke golflengten.

{ https://www.hln.be/ }

Meestal zijn de planeten verspreid over de nachtelijke hemel en zichtbaar op verschillende tijdstippen. Maar af en toe staan ze op hetzelfde moment dicht bij elkaar. Ze lijken dan bijna op een rechte lijn te staan, een planetaire uitlijning. In wezen is dit een optische illusie. Alle planeten draaien in (bijna) hetzelfde vlak rond de zon. Hierdoor volgen ze allemaal het jaarlijkse pad dat onze zon aflegt aan de hemel. Die lijn noemt men de ecliptica. In werkelijkheid bevinden de planeten zich in de ruimte absoluut niet dicht bij elkaar. Momenteel staan Jupiter en Mercurius vlak bij elkaar, maar de gemiddelde afstand tussen die twee planeten is 720 miljoen kilometer.

Vanavond kunnen we zo’n planetaire uitlijning waarnemen. Je kan 5 van de 8 planeten van ons zonnestelsel tegelijkertijd zien. Het zijn Jupiter, Mercurius, Venus, Uranus en Mars die op een denkbeeldige lijn staan. Dat roept veel enthousiasme op bij sterrenkijkers wereldwijd, waaronder voormalig Apollo-astronaut Buzz Aldrin. Hij plaatste de volgende tweet in afwachting van onze planetaire buren: “Ik ben altijd op zoek naar geweldige opportuniteiten om naar de sterren te kijken... en dinsdag zou wel eens een avond kunnen zijn om de verrekijker te pakken en een glimp op te vangen van een vrij zeldzame uitlijning van de vijf planeten Mercurius, Jupiter, Venus, Uranus en Mars. Nu maar hopen dat de lucht helder blijft!”

KIJK OOK NEER 

• 5 Planets will be visible in the starry night! When it is and How to watch them?

{ https://www.hln.be/ }

Er komen wel vaker ruimterotsen voorbij, maar volgens NASA is het toch zeldzaam dat een asteroïde van zo’n formaat zo dichtbij komt. Volgens het ruimteagentschap gebeurt dit slechts één keer per tien jaar. Wetenschappers schatten de grootte op een diameter tussen 40 en 90 meter.

De asteroïde die een maand geleden werd ontdekt en bekendstaat als ‘2023 DZ2', zal zaterdag met een snelheid van ongeveer 28.000 kilometer per uur langs de aarde vliegen. Die ontmoeting biedt astronomen de kans om een ruimterots vanop iets meer dan 68.000 km afstand te bestuderen. Op minder dan de helft van de afstand tot de maan zal de asteroïde zichtbaar zijn door verrekijkers en kleine telescopen.

“Er is geen kans dat deze ‘City Killer’ de aarde zal treffen, maar zijn dichte nadering biedt een geweldige kans voor waarnemingen”, zei Richard Moissl van het Europees Ruimteagentschap in een verklaring.

NASA ziet het als een goede oefening voor planeetverdediging. “Het kan ons veel leren over wat we moeten doen bij een gevaarlijke asteroïde in de toekomst”, aldus het ruimteagentschap.

De asteroïde komt pas in 2026 weer onze kant op. Aanvankelijk leek er een kleine kans te bestaan dat hij bij terugkeer de aarde zou raken, maar wetenschappers hebben dat inmiddels uitgesloten.

KIJK NAAR

{ https://www.hln.be/ }