UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN

Wat gaan we doen? Wie spreekt er namens de mensheid? Wat gaan we zeggen (en wat verzwijgen)? Kortom: hoe pakken we dat aan?

Recent onderzoek suggereert dat in onze Melkweg alleen al miljarden sterren te vinden zijn die één tot drie leefbare planeten hebben. Of er op die planeten ook werkelijk leven is, blijft gissen. Maar mede door dit soort onderzoeken wordt het steeds lastiger jezelf voor te stellen dat wij de enige levende wezens in dit enorme universum zijn. Volgens sommige onderzoekers is het een kwestie van tijd: op korte termijn vinden we, geholpen door krachtige telescopen zoals de James Webb, tekenen van buitenaards leven.

Gevonden!
De mensheid is dus bijna zover dat deze in staat is om leven op planeten buiten ons eigen zonnestelsel op te sporen. Maar stel nu dat er op zo’n verre exoplaneet daadwerkelijk intelligent buitenaards leven is. Het zou zomaar kunnen dat deze buitenaardse wezens technologisch gezien een flink stapje voorlopen op ons, omdat ze al veel langer meegaan (de mens is een relatief jonge soort) of omdat ze simpelweg een stukje slimmer zijn. Hoe dan ook: het kan ook zomaar zijn dat niet wij de buitenaardse wezens ontdekken, maar dat de buitenaardse wezens ons ontdekken. En wat dan? Wat doen we als ze op een zaterdagmorgen zoals deze opeens op aarde landen?

Rep en roer
Over die vraag buigt de documentaire ‘The Visit’ zich. De documentaire is afgelopen week in première gegaan en brengt in beeld wat er allemaal komt kijken bij zo’n buitenaards bezoek. Burgers in paniek, overheden en hun persvoorlichters in rep en roer en instanties die allemaal naar elkaar kijken: Wie gaat eropaf? Wie voert het woord? En wat zeggen we dan?

WIST JE DAT…

…aan boord van de ruimtesonde Voyager een boodschap te vinden is voor eventueel buitenaards leven? Beelden, maar ook geluidsfragmenten. Wat opvallend is, is dat er bewust voor gekozen is om alleen maar positieve zaken over de mensheid te communiceren. Zo wordt er in deze boodschap voor buitenaards leven niet gerept over oorlogen, geweld en andere zwarte bladzijden uit de geschiedenis van de mens.

De VN
Wanneer een buitenlandse vorst ons landje bezoekt, wordt deze welkom geheten door onze koning. Hij vertegenwoordigt het Nederlandse volk. Maar wie kan als buitenaardse wezens op aarde landen de mensheid vertegenwoordigen? Het is heel aannemelijk dat er dan als eerste gekeken wordt naar de Verenigde Naties, nauwkeuriger gezegd naar UNOOSA: United Nations Office of Outer Space Affairs. Aangezien er vele landen wereldwijd bij de VN zijn aangesloten lijkt deze organisatie de aangewezen vertegenwoordiger van de mensheid.

De wetenschap
De VN mag dan misschien het best in staat zijn om – na ongetwijfeld langdurig overleg met de lidstaten – een welkomstboodschap te formuleren, het is misschien niet de beste kandidaat om ook daadwerkelijk die welkomstboodschap over te brengen. Wellicht is dat meer een klus voor een wetenschapper: iemand die geleerd heeft om objectief verslag te doen van wat hij ziet en iemand zonder politieke of militaire belangen. En bij voorkeur een onderzoeker die enige bekendheid heeft en het vertrouwen van het publiek geniet.

Voorzichtigheid
Maar het is natuurlijk naïef om die onderzoeker zomaar richting dat buitenaardse ruimtevaartuig te sturen. We weten immers niet wat de intenties van de buitenaardse wezens zijn. Willen ze kennismaken? Onze planeet verkennen? Of komen ze met slechte bedoelingen? En zelfs wanneer ze met goede bedoelingen komen, is voorzichtigheid geboden. Onderzoekers wijzen erop dat deze buitenaardse wezens op een andere planeet geëvolueerd zijn en wellicht werkt hun lichaam heel anders dan het onze. Het zou bijvoorbeeld zomaar kunnen dat micro-organismen die in en op ons lichaam wonen een enorme bedreiging vormen voor de lichamen van de buitenaardse wezens. Andersom kunnen ook de aliens – zonder dat ze dat willen – een bedreiging vormen voor ons. Om te voorkomen dat we elkaar onbedoeld beschadigen, zal het ruimtevaartuig in quarantaine moeten en een individu dat contact legt, zal een speciaal pak moeten dragen om uit te sluiten dat er een besmetting plaats kan vinden.

Hoe verder?
Laten we er voor het gemak even van uitgaan dat de aliens goede bedoelingen hebben en uit nieuwsgierigheid geland zijn. Wanneer het eerste contact dan eindelijk gelegd is, hoe moet het dan verder? Welke vragen willen we deze buitenaardse wezens voorleggen? En kunnen we al hun vragen beantwoorden? Wat zeggen we als ze ons vragen wat een mens is? Of als ze ons confronteren met zwarte bladzijden uit onze geschiedenis? En hoe voorkomen we een enorme paniek onder de wereldbevolking? Of een ingrijpen van één natie die het wachten op antwoorden beu is of denkt de geavanceerde technologie van de buitenaardse wezens in het eigen voordeel te kunnen gebruiken? Kortom: wat als de aliens niet op oorlog uitzijn, maar er onbedoeld wel eentje tussen verschillende landen op aarde op gang helpen? En wat als de aliens op een gegeven moment hun schip weer op gang brengen en vertrekken? Zijn we dan teleurgesteld? Voelen we ons dan eenzaam? En hoe verandert het leven op onze planeet wanneer we na zo’n ontmoeting met zekerheid weten dat we niet alleen zijn? Dat er buitenaards leven is?

Van een documentaire die handelt over een gebeurtenis die nog moet plaatsvinden, kun je weinig antwoorden verwachten. Maar minstens zo interessant als de antwoorden zijn de vele vragen die een eventuele ontmoeting met buitenaards leven zou oproepen.

Here’s a scary thought: If the United States and Russia can’t agree on Ukrainian borders or even the pettiest aspects of cyber security, could the internationally community respond responsibly to an apocalyptic threat?

Though Ted Chiang’s short story “Story of Your Life” is mostly hyper-focused on the exchanges between human scientists and a group of aliens that suddenly descend upon the earth, its big screen adaptation, Arrival, paints a picture — or a mural — of diplomatic madness. In the film, massive alien ships with mysterious occupants land in a dozen countries, including the U.S., Russia, and China, creating an immediate need for human unity and, of course, a lot of narrative-driving tension.

“The loss of U.S. hegemony helped the dramatic narrative,” screenwriter Eric Heisserer told Inverse. “We weren’t the ones calling all the shots. The U.S. doesn’t get to be the leader, the number one domino.”

As expert linguist Dr. Louise Banks (Amy Adams), physicist Ian Donnelly (Jeremy Renner) and their team of military assistants try to establish a line of communication with the aliens, the State Department pressures its ambassadors for humanity to talk faster. Fear makes the issue of extraterrestrial motivation paramount. Military types want to know “why” the aliens have descended upon earth. Are they hostile? Do they want to trade? What are they saying to the Japanese (and can they trust the daily reports from other nations about their conversations with the aliens)?

“There were more scenes in the script; I sketched out conversations between other alien arrival sites, between the London team and one of the Russian teams,” Heisserer said. “I had the Indian Ocean site, which is in international waters, and I asked who is taking charge of that place (spoiler: nobody and everybody). It was a fascinating work of political gymnastics that at at the end of the day just made my head hurt.”

Director Denis Villeneuve’s film didn’t keep all of the scripted international conflicts, but the filmmaker did include looks at how other countries approached communication with the aliens.

“We landed on mahjong as a model of communication that would be an alternative to them learning Mandarin,” production designer Patrice Vermette said of the Chinese government’s attempt to bridge the infinite language gap. “Then we began to realize all the pitfalls and trips that came from using a game with rules and victory and defeat baked into every interaction, and realized how that could undermine all the communication you are trying to do.”

In the film, the Chinese have a more difficult time with the aliens because of this alternate mode of communication, which in turn puts pressure on the American team to decode the aliens’ intentions. The film endorses patience and attempts at empathy over confrontation, policies that become harder to maintain as time goes on — China and Russia in particular inch closer and closer to confrontation with the aliens, which could precipitate an apocalypse for humanity.

Amy Adams and Jeremy Renner in 'Arrival'

Heisserer tried to consider not only what would happen if aliens arrived, but what would happen over time if they stayed. “Every indicator externally suggested that, yes, the longer you had these crazy scary alien ships parked in your backyard and you, as a regular citizen, had no info, the easier it was to buy that you’d be freaked out,” he said. The character of Colonel Weber [Forest Whitaker], is stuck managing an impossible situation: hysterical government leaders and citizens looking for answers, and patient scientists and linguists who see this as the opportunity of a lifetime.

In the version of Arrival that made it to screen, citizens begin to riot and demand information, and, though the United States president goes unnamed in the film, it is clear that he or she has the fortitude to withstand that outcry. Given what we’ve seen in this tumultuous presidential election, with two candidates who promise very different approaches to major crises, it is only fitting that Arrival hits theaters this week.

“For a long time there was a scene in the script where Col. Weber had to deal with the growing crowd surrounding the site of normal citizens who have come to look,” he said. “The tone of that group is more and more violent, the way it is with a certain political candidate in this election. The scene is Col. Weber talking to a sergeant, and the sergeant says, ‘I need 200 more men with assault rifles patrolling the area,’ and Weber says how dangerous it was having 200 armed soldiers next to an alien spaceship. The sergeant says, ‘I’m less worried about what happens to our citizens than what happens to our visitors.’”

Photos via Paramount Pictures