Na de vasten is er het Suikerfeest en voor Turkije betekent dit een halve volksverhuizing. Men wil op bezoek bij de familie en op de wegen is er een drukte van jewelste. Dit jaar alleen resulteerde dit in 99 verkeersdoden en 441 gewonden. Een trieste balans.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Vandaag (donderdag) is het de eerste schooldag voor meer dan tien miljoen kinderen. Tientallen kinderen (tussen 12 en 18 jaar) zullen die dag echter doorbrengen achter de tralies. Zij worden beschuldigd van lidmaatschap van een terroristische organisatie (de verboden PKK). Hun misdaad, gooien van stenen. De strafmaat is hard. Van enkele jaren tot meer dan tien jaar opsluiting. De gevangenissen in Mardin en Dıyarbakir zijn vies, vol met insecten en muizen. Per dag is er tien minuten warm water. Omdat zij als terroristen worden beschouwd komen zij terecht in gevangenissen van volwassenen. Voor hen geen recht op onderwijs. Voor hen geen Suikerfeest.

Hier, in het nog steeds zonovergoten dorp vergeet je snel de realiteit. Maar ze is er. De tegenstelling tussen de rust van het platteland en de drukte van de stad is enorm. De bergen, hier met wilde begroeiing van hoofdzakelijk struikgewas maken na een rit van een klein uurtje plaats voor bergen gevuld met appartementen. Izmir binnenrijden is aankomen in een andere wereld. De golf van Izmir die bij ons natuur scheidt van natuur is in Izmir de scheiding tussen appartementen en nog eens appartementen. Rij je de binnenstad door dan zie je heel snel de gececondus. Lappendekens van inderhaast gemaakte huisjes die een sprekende getuigenis zijn van armoede. En eens je de weg opgaat naar Manisa verandert het landschap weer. Bergen en natuur. Dorpen.

Hier zijn de dorpen nog echte dorpjes. Enkele gezinnen, wat schapen, een paar koeien, zelfgemaakte melk en groenten en fruit. De appels hebben wormsteken, de tomaten soms heel grillige vormen, maar het is nog puur natuur.

Een boer verkoopt hier zijn melk aan particulieren voor 1,40 TL (zeg maar 70 eurocent). Op BVN zag ik hoe onze boeren miljoenen liters melk zomaar uitstrooiden op de akkers. Als ik dat hier vertel hoor ik onbegrip en gewoon afgrijzen. De landbouwoverschotten zijn echter een gevolg van de Europese landbouwpolitiek. Schaalvergroting en daarna de vrije markt. Het leidt tot uitstoot van arbeid.

Op dezelfde zender hoor ik dan dat de armoede in de wereld nog gaat toenemen. Maar gelukkig is het op de beurzen weer business als usual. De champagneflessen knallen. De rekening, die wordt ons op een schoon schenkblaadje doorgeschoven. Arm kapitalisme!