Toen ik gisteren naar het nieuws op de VRT keek zag ik de winterellende op de wegen. Tsja, hier is het ook winter maar de temperatuur is aan het stijgen. Deze middag, met de zon op het terras was het zelfs eventjes 21 graden. Maar lang heeft het niet geduurd. Er zijn teveel wolken en dan zakt het kwik direct een vijftal graden.

Ben volop bezig Turks te leren. Volop, nou ja, ik doe mijn best want makkelijk is het niet en mijn hersenen werken ook niet meer zoals vroeger.

Ik wou het eventjes hebben over de Turkse televisie. De meeste kanalen zijn privé zenders en de kwaliteit is navenant, beneden alle peil dus zoals de meeste privé zenders met daarnaast een hoop reclame.

Een van de programma’s is een soort dating programma. Dat wordt iedere dag uitgezonden en het concept is zo’n beetje als in België of Nederland. Toch zijn er verschillen. Eén van de grote verschillen is de leeftijd van de kandidaten. Vorige week was er een krasse honderdjarige (!) op zoek naar de liefde van zijn leven. Oudere mannen (of vrouwen) zijn geen uitzondering. Dit leidt soms tot grappige taferelen. Een vrouw (69) vroeg aan de man hoe oud hij was, waarop deze antwoordde 81. De vrouw (ze kunnen elkaar niet zien) sloeg haar hand voor de mond en slaakte ’81 jaar’ waarop de man niets vermoedend antwoordde, ja dat staat op mijn identiteitskaart maar in feite ben ik er 83.

Bij zulke programma’s speelt het publiek een grote rol. Sommigen hebben zich opgeworpen tot vaste klanten en geven regelmatig commentaar. Ook dit leidt soms tot grappige taferelen. Een jonge vrouw (19) vroeg aan een man (24) of hij niet ooit een partner had gehad. Toen de man antwoordde dat dit inderdaad het geval was begon de vrouw te lachen. Ze had echter geen rekening gehouden met de moeder van de man, die vanuit de zaal meevolgde en snel de micro greep. ‘Je moet niet lachen hoor, mijn zoon heeft nog nooit een panter gehad. Ik weet zeker dat hij nog nooit een panter heeft gehad.’

De parlemententaire debatten zijn af en toe de moeite waard. Niet inhoudelijk maar de show die soms wordt opgevoerd kan tellen. Zo gingen vorige week de parlementairen van de extreem nationalistische MHP op de vuist met parlementairen van de regerende AK-partij. De fractieleider van de MHP heeft al duidelijk gesteld dat wie dichter dan op één meter van de fractie durft te komen, weet wat hem (vrouwen zijn er bijna niet in het parlement) te wachten staat. Hierop reageerde de eerste minister dan weer door te stellen dat de MHP fascisten zijn die in het verleden hun voetsporen al verdiend hebben. Aan de fractieleider van de CHP (republikeinse partij) vroeg hij of hij tot zijn dood in de oppositie wou blijven (Baykal is al een stuk in de zeventig). Daarop antwoordde Baykal dan weer dat zijn partij op een serieuze manier politiek bedrijft en als voorbeeld gaf hij dat zij het nooit kenbaar hebben gemaakt dat toen de eerste minister op bezoek ging naar Frankrijk toenmalig president Chirac hem verzocht zijn vrouw thuis te laten omdat ze een hoofddoek droeg. Dit heeft dan weer geleid tot een diplomatiek rel omdat de Franse diplomatie dit ten stelligste ontkent.

Maar goed, de president heeft er zich nu mee bemoeid en vraagt om de gemoederen te laten bedaren. Tevens krijgt de pers een veeg uit de pan omdat zij dergelijke scenes hebben uitgezonden.

Enfin, de TV staat af hoor. We gaan inkopen doen in het dorp. Hopelijk schijnt de zon weer eventjes, dan kunnen we nog een terrasje meepakken.