Ik wandel tot de zee waar ik moederziel alleen ben. Ver weg zie ik een paar bootjes. En heel in de verte, een amateurvisser. Van momenten als deze kan ik echt genieten. Weg zijn de zorgen van de wereld. Mijn batterijen laden op.

De volgende dagen blijft het open weer en – volgens de vissers in het dorp – zal het zaterdag 25 graden zijn. Enfin, dat zullen we dan wel zien, intussen is het toch zalig om te voelen dat de winter op apegapen ligt (maar misschien is het enkel een vroege opstoot van de lente).

Op weg naar huis moet ik denken aan het treinongeluk in Vlaams Brabant. Verschrikkelijk, een tragedie, ik leef mee met de slachtoffers, zowel de passagiers als het treinpersoneel. En eigenlijk word ik dan een beetje kwaad. Een menselijke fout kan altijd gebeuren maar beseffen de verantwoordelijke politici wel dat de druk op het personeel alsmaar zwaarder wordt. Wie praat met machinisten of treinwachters hoort dat ze constant lastig gevallen worden over akkefietjes. Kwaliteitscontrole noemt men dat. Een verslagje van dit, een verslagje voor dat. Alsof dat allemaal geen tijd kost. Management noemt men dat. Maar eigenlijk is het de ontmenselijking van arbeid. Onregelmatige uren, wisselende roosters en om de paar jaar examens om te te zien of je de materie nog wel kent. En intussen splitst men het spoor op in verschillende maatschappijen, telkens met vetbetaalde managers die de totale privatisering moeten voorbereiden. Dat Europa ook hier weer een nefaste rol in speelt staat buiten kijf. Opsplitsen in filialen, privatiseren, het leidt tot demotivatie en afschuiven van verantwoordelijkheid.

De logica van het kapitalisme leidt steeds tot verdere afbraak van veiligheid en is bovendien slecht voor de burger. Een typisch voorbeeld hiervan is de sneeuw- en ijzelbestrijding. Er zal wel een – Europees – tekort aan strooizout zijn geweest met deze harde winter. Maar tegelijk hoor ik politici verklaren dat strooizout heel duur is, dat het dus in het vervolg met minder zal moeten. Maar iedere dag moeten miljoenen weggebruikers de straat op, of het nu met een eigen vervoermiddel of het openbaar vervoer is. Is het niet de taak van de overheid een zo hoog mogelijke veiligheid te voorzien? Of moeten we er maar mee leren leven dat bij een volgende strenge winter een stuk minder zal gestrooid worden? Dat willen de politici er bij de mensen ingepompt krijgen. Binnen een paar jaar kan men dan zeggen dat men maar moet leren leven met wat meer putten in de baan. Wie wordt hierdoor getroffen, toch de gewone burger of niet soms.  

Welke nefaste rol Europa speelt blijkt ook duidelijk uit de aanpak van het Griekse begrotingskort. Na de bankencrisis hebben alle staten in Europa massaal geld gepompt in diezelfde banken en grote begrotingstekorten opgebouwd. En de rekening, ze wordt gepresenteerd aan de loon- en weddetrekkenden, de sociaal gerechtigden. Zoals steeds blijven de speculanten buiten schot. Meer dan 8 miljard euro hebben die gangsters ingezet om te speculeren op de euro. Ook die rekening zal ons worden gepresenteerd. Het bewijst dat het kapitalisme de gewone bevolking naar de afgrond leidt. Hoe objectief onze berichtgeving is, hoor je wanneer je ziet dat – naar aanleiding van massale stakingsacties in Griekenland – de reporter nog weet te vermelden dat de bevolking in meerderheid achter de plannen van de regering staat. Tsja, je moet het maar weten te verzinnen. En ondanks de nu al zwaar voorliggende besparingen in Griekenland wil Europa nog meer inleveringen. Wie nu nog niet begrijpt dat dit Europa het Europa van het kapitaal is, mag rustig verder slapen.

Intussen is de zon ondergegaan. Ik ga me nu storten op de Turkse taal die ik krampachtig onder de knie probeer te krijgen. Ik droom van de Turkse werkwoorden. Ofwel is het een moeilijke taal ofwel zijn mijn hersens versleten. Ik vermoed dat de waarheid wel een beetje in het midden zal liggen.