The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
25-02-2025
“Situatie is ronduit zorgwekkend”: studie onthult verontrustende versnelling van gletsjersmelt en zeespiegelstijging
“Situatie is ronduit zorgwekkend”: studie onthult verontrustende versnelling van gletsjersmelt en zeespiegelstijging
Wereldwijd krimpen gletsjers in een alarmerend tempo, met grote gevolgen voor onder andere de zeespiegelstijging. Sinds het begin van de 21ste eeuw zijn we maar liefst 6.500 miljard ton ijs kwijtgespeeld. Zo blijkt uit een recente studie in ‘Nature’ waar 35 teams van wetenschappers aan meewerkten. Glacioloog Lander Van Tricht licht de verontrustende resultaten toe. “De hoeveelheid ijs die jaarlijks verdwijnt, komt overeen met het totale waterverbruik van de wereldbevolking over een periode van dertig jaar.”
Martijn Peters
Wat zijn de wetenschappers precies te weten gekomen met hun onderzoek?
“Met behulp van sensoren en satellieten heeft het internationale team van wetenschappers het massaverlies van gletsjers in kaart gebracht”, vertelt de glacioloog. “Hun bevindingen waren allesbehalve positief. Wereldwijd hebben de gletsjers sinds de start van deze eeuw gemiddeld 273 miljard ton ijs per jaar verloren. In het tweede decennium (2012 - 2023) verliep dat veel sneller dan in de eerste tien jaar (2000 - 2011). Ze zagen een toename van 230 naar 310 miljard ton, dat is 36 procent meer. In totaal is het verlies aan ijs hallucinant. In de hele periode zijn we 6.500 miljard ton gletsjerijs kwijtgespeeld. Goed voor een zeespiegelstijging van net geen twee centimeter.”
Waarom zien we nu in de afgelopen jaren een versnelling van het smelten?
“Die toename is het gevolg van onze atmosfeer die opwarmt. Hierdoor krijg je meer smelt, maar ook minder sneeuwval. Ook regionale verschillen in het klimaat oefenen een invloed uit. Zo zagen de wetenschappers plots een hoge afname in het zuidwesten van Azië, waar er in vorige decennia zelfs een lichte toename van gletsjerijs was”, aldus dr. Van Tricht. “Slecht nieuws voor de klimaatsceptici die deze regio graag gebruikten als voorbeeld om te laten zien dat gletsjers helemaal niet kleiner werden, ook al was het een uitzondering op al de rest.”
“De enige regio waar de afname nog steeds plaatsvindt maar wat lijkt te vertragen, is IJsland en Scandinavië. Dit kunnen we toeschrijven aan afkoeling in de regio en een toename van winterneerslag in deze gebieden. De reden hiervoor zijn de onregelmatigheden die wetenschappers zien in de stromingen van de atmosfeer én de Noord-Atlantische Oceaan.”
Welke regio’s zijn er het ergst aan toe?
“Op basis van deze studie blijkt het ijsverlies het grootst te zijn in regio’s waar de gletsjeroppervlakte klein is. Zo zien we in Centraal-Europa een daling van 39 procent, in de Kaukasus 35 procent en in Nieuw-Zeeland 29 procent. In de top 5 van sterkste dalers staan verder nog Noord-Azië met 23 procent en West-Canada en de VS met 23 procent.”
“Dat betekent dus dat de gletsjers van onze Europese Alpen en Pyreneeën het meeste ijs hebben verloren. In 2022 en 2023 werden in de Alpen alle records gebroken. Alleen al in Zwitserland verdween in slechts twee jaar tijd maar liefst 10 procent van het resterende volume ijs. Het was een combinatie van uitzonderlijk warme zomers, weinig sneeuwval en Saharastof wat het extreme verlies veroorzaakte. Kijken we naar het grootste volumeverlies in totaal, dan staat Alaska op kop. Deze regio is goed voor een vijfde van het wereldwijde ijsverlies.”
Hoe ernstig is de situatie?
“De situatie is in sommige regio’s ronduit zorgwekkend te noemen. Want gletsjers zijn momenteel de tweede grootste bijdrager aan de wereldwijde zeespiegelstijging. Enkel het uitzetten van oceanen door de warmte van het zeewater doet beter. De gletsjers dragen zelfs momenteel meer bij dan de ijskappen van Groenland en Antarctica”, verduidelijkt dr. Van Tricht.
Als die verdwijnen heeft dat een grote impact op de landbouw en beschikbaarheid van drinkwater
“En dat is geen ver-van-mijn-bedshow voor ons. Want ons land dat relatief laag ligt, zal een stijgende zeespiegel zeker opmerken. De hele situatie is vooral slecht nieuws voor de kust, de haven en alle laaggelegen gebieden van België.”
“Maar de zeespiegelstijging is maar één kant van het hele verhaal. Het smelten van de gletsjers in de berggebieden heeft een enorme impact op de zoetwatervoorziening van de getroffen regio’s. Een voorbeeld hiervan is Azië, waar gletsjers in de late zomermaanden smeltwater leveren dat essentieel is voor irrigatie. Gletsjers zijn daar een natuurlijk reservoir dat water opslaat en dan later vrijgeeft als het nodig is. Als die verdwijnen heeft dat dus een grote impact op de landbouw en beschikbaarheid van drinkwater. Om je een idee te geven: de hoeveelheid ijs die jaarlijks verdwijnt op aarde, komt overeen met het totale waterverbruik van de wereldbevolking over een periode van dertig jaar. Dat is niet niks”, besluit de wetenschapper.
“Er is bij gletsjerverlies een duidelijk verschil tussen de korte termijn – de komende decennia dus – en de lange termijn. Zelfs als we erin slagen om de temperaturen te stabiliseren, dan nog zullen gletsjers blijven smelten op de korte termijn. Er zit wat vertraging op. Voor de Alpen is het bijvoorbeeld al over en uit. Daar verliezen we vrijwel alle gletsjers.”
“Op de lange termijn zal het verdere verlies sterk afhangen van hoe goed we onze uitstoot onder controle kunnen houden. Tegen 2100 (ten opzichte van 2015) wordt verwacht dat wereldwijd nog een kwart tot een derde van de gletsjermassa verloren gaat. En dat is bij een scenario met lage emissies”, zegt dr. Van Tricht. “Maar bij hoge emissies kan dat oplopen tot meer dan de helft. En de impact stopt natuurlijk niet plots in 2100 op magische wijze, maar gaat gewoon door. Ook in de eeuwen erna zullen gletsjers zich dan blijven terugtrekken.”
Kan een afkoeling de gletsjers nog doen aangroeien?
“Dat hangt er een beetje van af. Gebergtegletsjers kunnen terug aangroeien op de lange termijn als het aanhoudend weer kouder zou worden en er meer sneeuw valt. Maar bij ijskappen is dat anders. Die houden zich in leven omdat ze dik genoeg zijn en zo hoog genoeg rijken. Als ze wegsmelten moet het héél veel kouder worden als we terug ijsopbouw willen zien, omdat die van lager terug moet beginnen aan te groeien.”
Ontplofte Starship-raket bedelft Caribisch eiland onder ruimtepuin, misnoegde bewoners eisen actie van SpaceX: “Ruim je rotzooi op”
Toen de Starship-raket van SpaceX vorige maand boven Caribisch gebied uit elkaar spatte, leverde dat bijzondere beelden op. Maar voor de bewoners van de Turks- en Caicoseilanden betekende het vooral één ding: rondslingerend puin in hun dorpen en op hun stranden. Terwijl SpaceX liever wegkijkt, zijn zij gedwongen om de honderden kilo’s ruimteafval zelf op te ruimen.
De explosie op 16 januari vulde de lucht met brokstukken en het spektakel leek regelrecht uit een Hollywoodfilm te komen. Maar de nasleep is voor de archipel, ten zuidoosten van de Bahama’s, minder glamoureus. Overal vinden bewoners brokstukken van het ruimtetuig terug.
SpaceX Starship debris falls across the sky over Turks and Caicos
De brokstukken die worden aangetroffen, variëren in grootte: van zo klein als een derde van een vingernagel tot zo groot als een auto. Het gaat onder meer om afgebroken kabels en hittebestendige tegels van de Starship-raket. Inmiddels roepen de bewoners SpaceX op om de eigen rommel op te ruimen.
“Ik ben geïnteresseerd in de lanceringen en wat Musk doet”, zegt Amos Lucker, eigenaar van een autoverhuurbedrijf op het eiland Providenciales, aan ‘CNN’. “Maar ik vind dat hij ook verantwoordelijk moet zijn voor de opkuis.”
Na de explosie riep SpaceX mensen op om geen brokstukken aan te raken of op te rapen, omdat dit gevaarlijk kon zijn. Maar volgens Lori Kaine, eveneens een bewoonster van Providenciales, kreeg ze dit pas te horen nadat ze al bezig was geweest met opruimen.
In een poging het juiste te doen, belde Kaine de hotline van SpaceX om te melden wat ze had gevonden. Het duurde een week voordat het bedrijf reageerde. Uiteindelijk kreeg ze te horen dat het nog dagen zou duren voordat iemand kon komen kijken. Op het moment dat ‘CNN’ erover berichtte, had Kaine nog steeds meer dan 90 kilo aan Starship-brokstukken liggen in haar garage.
SpaceX heeft inmiddels gesproken met vertegenwoordigers van de Turks- en Caicoseilanden, waaronder het nationale rampenbestrijdingsteam. De enige officiële aanbeveling die uit die gesprekken kwam? Dat bewoners handschoenen moeten dragen bij het oprapen van SpaceX-puin.
Hoewel er geen gewonden zijn gevallen door het neerstortende puin, is er minstens één geval van materiële schade gemeld. Daarnaast is er nog de impact op het kwetsbare ecosysteem en de mogelijke gevolgen voor de atmosfeer.
Ondertussen wachten de bewoners nog steeds op actie. “We proberen gewoon een dringend verzoek in te dienen om ons op zijn minst financieel te ondersteunen bij de schoonmaak, die nu volledig door vrijwilligers wordt gedaan”, klinkt het. Ze hopen dat er een formele evaluatie komt, inclusief tests om na te gaan of het water verontreinigd is en verkennend onderzoek met bijvoorbeeld drones om grote brokstukken op zee op te sporen, die schadelijk kunnen zijn voor kwetsbare ecosystemen. “Maar dat vereist veel coördinatie en een aanzienlijke hoeveelheid financiering – en beide zijn hier beperkt.”
Kaine gaf aan steeds sceptischer te worden over de reactie van SpaceX op de situatie en over het Starship-programma in het algemeen. Ze heeft helemaal geen interesse in het bijhouden van de brokstukken die ze heeft verzameld; haar enige doel is om ervoor te zorgen dat de wegen en stranden waar ze zo vaak komt schoon blijven en vrij van gevaarlijke materialen.
“Jullie moeten dit gewoon komen opruimen", zo richtte Kaine zich tot SpaceX. “En mijn zorgen over deze lanceringen groeien alleen maar - vooral nu ik er meer over lees - er is zo weinig informatie beschikbaar.”
Wetenschappers vinden hoge hoeveelheden plastic in placenta van te vroeg geboren baby’s: groeiend bewijs van impact microplastics op gezondheid
Microplastics en nanoplastics kan je overal terugvinden in onze omgeving. En dat is niet altijd even positief voor onze gezondheid. Dat blijkt ook uit een nieuw onderzoek dat verschenen is in het wetenschappelijke tijdschrift Pregnancy. Daarin tonen wetenschappers aan dat ze hoge hoeveelheden plastic hebben aangetroffen in de placenta van te vroeg geboren baby’s.
Martijn Peters
Uit een nieuwe studie blijkt dat er hogere concentraties van microplastics (deeltjes plastic kleiner dan 5 mm) en nanoplastics (deeltjes plastic onzichtbaar voor het blote oog) aanwezig zijn in de placenta’s van baby’s die te vroeg geboren zijn in vergelijking met baby’s die op tijd het daglicht zagen.
Tot deze bevinding kwamen onderzoekers na het nauwkeurig analyseren van 175 placenta’s. Daarvan waren er 100 van op tijd geboren baby’s en 75 van baby’s die vroeger dan 37 weken geboren werden. “Dat kunnen we dankzij de geavanceerde technologieën die we nu tot onze beschikking hebben. In het verleden konden we microplastics niet zo nauwkeurig meten”, vertelt dokter Kjersti Aagaard van het Boston Children’s Hospital en het HCA Institute.
Niet enkel hadden te vroeg geboren baby’s meer micro- en nanoplastics in hun placenta zitten, de hoeveelheden waren ook aanzienlijk hoger dan eerder gemeten was in menselijk bloed. Hieruit concludeerden de wetenschappers dat de plastic deeltjes zich waarschijnlijk ophopen in de placenta tijdens de zwangerschap, met een grotere blootstelling en ophoping in premature exemplaren.
Dat er meer micro- en nanoplastic in de premature placenta zaten op een vroeger tijdstip in de zwangerschap duidt er dus op dat ze mogelijk bijdragen aan het risico op een vroeggeboorte
“Dat we hogere hoeveelheden micro- en nanoplastics terugvonden in premature placenta’s was een verrassing omdat het tegenstrijdig is met wat je zou verwachten. Als de plastic deeltjes gewoon een bijproduct waren van de zwangerschap, dan zou je verwachten dat het er minder waren als die zwangerschap korter was. Maar dit was dus niet het geval”, aldus assistent-professor dr. Enrico Barrozo van Taylor College of Medicine en het Texas Children’s Hospital in Houston.
Onderzoekers bestuderen de placenta van te vroeg geboren baby’s en doen een zorgwekkende ontdekking
“Dat er meer micro- en nanoplastic in de premature placenta zaten op een vroeger tijdstip in de zwangerschap duidt er dus op dat ze mogelijk bijdragen aan het risico op een vroeggeboorte”, gaat Aagaard verder. “In combinatie met ander recent onderzoek draagt deze studie bij aan het groeiende bewijsmateriaal dat blootstelling aan plastics een reëel risico vormt voor onze gezondheid.”
Risico van 1,2% dat asteroïde zal inslaan op aarde: “Cijfer mag niet genegeerd worden, maar je hoeft er ook niet van wakker te liggen”
Er is een kleine kans dat in 2032 een asteroïde zal inslaan op aarde. Dat meldt het Europese Ruimtevaartagentschap ESA. Het object, dat de naam 2024 YR4 kreeg, werd iets na Kerstmis voor het eerst gespot. Panikeren hoeft niet, stelt onze HLN-wetenschapsexpert Martijn Peters gerust.
“Astronomen ontdekten deze nieuwe asteroïde met de ATLAS-telescoop in Chili op 27 december vorig jaar”, vertelt Peters. “Kort daarna sloegen de waarschuwingssystemen alarm: er was een risico dat deze ruimterots van zo’n 40 à 100 meter groot zou inslaan op 22 december 2032. Momenteel schatten wetenschappers van zowel ESA als NASA die kans op 1,2 procent. Zo’n cijfer mogen we niet negeren, maar we moeten er ook niet van wakker liggen”, aldus Peters.
Er vonden intussen honderden observaties plaats. Het percentage gaat hierdoor licht in stijgende lijn. Maar dat is perfect normaal, verzekert onze wetenschapsexpert. “De kans op een inslag van een asteroïde stijgt vaak eerst om daarna tot nul te dalen. Maar of dat snel zal gebeuren, is nog maar de vraag. 2024 YR beweegt nu weg van ons.”
Earth in Danger? Asteroid 2024 YR4 Could Strike in 2032 – What You Need to Know!
“Catastrofale gevolgen voor stad”
In het absolute doemscenario loopt de mensheid geen gevaar. Als een bepaalde stad getroffen wordt, zouden de gevolgen daar wel catastrofaal zijn. “Een inslag van een asteroïde van deze grootte zien we om de paar duizend jaar hier op aarde”, legt Peters uit. “Zo was er de impact in Tunguska van een asteroïde tussen de 50 en 100 meter groot. Gelukkig gebeurde dat in onbewoonbaar gebied, maar de schade was enorm.”
Om een idee te geven: de explosie die plaatsvond op 30 juni 1908 boven de Siberische vlaktes was de grootste ooit uit de twintigste eeuw. De kracht zou 180 keer die van de atoombom op Hiroshima geweest zijn. Over een oppervlakte van 2.000 vierkante kilometer - ruim twee keer New York - lagen vrijwel alle bomen tegen de grond in een concentrisch patroon.
Twee actiegroepen
Vermits de asteroïde allicht groter is dan 50 meter en een impactkans heeft van meer dan 1 procent binnen de komende 50 jaar treden twee actiegroepen in gang. Het gaat om het ‘International Asteroid Warning Network’ (IAWN) en de ‘Space Mission Planning Advisory Group’ (SMPAG).
“Het IAWN staat in voor de internationale coördinatie van alle organisaties die de baan en de eigenschappen van de asteroïde verder gaan bestuderen. Het SMPAG bekijkt dan weer hoe we de dreiging indien nodig onschadelijk moeten maken”, verduidelijkt Peters.
3 op schaal van Torino
Dat lijkt allemaal heel spectaculair, maar momenteel hebben astronomen deze asteroïde maar een drie gegeven op de bekende ‘schaal van Torino’. Deze schaal, die tot tien gaat, is een hulpmiddel voor astronomen en het grote publiek om het inslagrisico in te schatten. “Drie valt onder code geel”, stelt Peters. “Dat betekent dat het risico groot genoeg is om aandacht op te eisen van de nodige wetenschappelijke instanties. Maar het is nog lang niet code oranje of rood. Die staan voor een echte bedreiging of een zekere inslag.
Asteroid Alert! 🚀🌍 Scientists Keep an Eye on 2024 YR4
Deze drie op tien is wel het tweede hoogste cijfer ooit. In december 2004 haalde asteroïde Apophis even een vier, maar verder onderzoek wees uit dat er geen gevaar mee gemoeid was. 13 april 2029 wordt dus een dag als een andere. “De kans is bijzonder groot dat dit scenario nu herhaald zal worden”, besluit Peters.
This Asteroid May Hit the Earth In 2032!
Scientists Just Spotted another Asteroid following Apophis with a 1-in-83 Chance of Hitting Earth
Er zijn indrukwekkende beelden gemaakt van het puin van de Starship-raket die gisteren kort na de lancering in de Amerikaanse staat Texas ontplofte. Onder meer SpaceX-baas Elon Musk deelde een video die toonde hoe het ruimteschip uiteenviel in iets wat op een kleurrijke meteorenzwerm leek. “Succes is onzeker, maar entertainment gegarandeerd”, schreef hij erbij.
De (onbemande) raket ontkoppelde na bijna vier minuten vliegen zoals gepland van de Super Heavy draagraket, maar enkele minuten later verloren de missieteams het contact met het ruimteschip. De Super Heavy draagraket keerde zoals gepland terug naar de aarde, maar SpaceX meldde later dat Starship was geëxplodeerd.
Dat gebeurde boven de Turks- en Caicoseilanden, twee eilandengroepen in de Atlantische oceaan, ten zuidoosten van de Bahama’s. Onder meer een piloot van een commercieel vliegtuig en een getuige op de grond maakten indrukwekkende beelden van het vallende puin. Verschillende vliegtuigen in het gebied vertraagden of maakten een omweg om niet geraakt te worden.
Volgens Musk wijzen de eerste vaststellingen in de richting van “een zuurstof-/brandstoflek in de ruimte boven de motorbrandwand van het schip”. Dat was groot genoeg om druk op te bouwen die de ontluchtingscapaciteit overschreed, meldt hij op zijn eigen socialemediaplatform X. “Naast dubbelchecken op lekken, zullen we brandbestrijdingssystemen aan de ruimte toevoegen en waarschijnlijk de ontluchtingsruimte vergroten.”
Normaal gezien zou de volgende lancering niet later dan volgende maand kunnen doorgaan.
Starship wilde gisteren tien objecten in de ruimte brengen die qua grootte, vorm en gewicht de Starlink-satellieten nabootsten. Het is de bedoeling dat Starship-raketten die in de toekomst in een baan om de aarde brengen. Het was de eerste keer dat SpaceX probeerde om met dit type raket vracht in de ruimte te brengen.
De lancering vond enkele uren plaats na de succesvolle lancering van een raket van Blue Origin. Dit bedrijf werd opgericht door Jeff Bezos en wil concurreren met SpaceX, het ruimtevaartbedrijf van Elon Musk.
Politie onderzoekt mysterieuze drones boven haven in Denemarken
Er zijn vrijdagavond laat verschillende mysterieuze drones gespot rond een haven ten zuiden van Kopenhagen. Een ooggetuige meldde dat hij tot twintig grotere drones had waargenomen rond de jachthaven voor recreatieboten in het kleine stadje Køge, aldus de Deense politie. De man maakte ook videobeelden. Een politiepatrouille zag er vervolgens vier, de laatste omstreeks 1 uur in de nacht van vrijdag op zaterdag
De politie zegt op dit moment niet te weten waar de drones vandaan komen, wat ze daar deden en wiens eigendom ze zijn. Dat maakt nu voorwerp uit van een onderzoek. Onder meer de Deense geheime dienst PET werd over het incident geïnformeerd.
In de Scandinavische en Baltische staten die grenzen aan de Oostzee is er momenteel verhoogde waakzaamheid wegens mogelijke Russische sabotagedaden. De NAVO kondigde onlangs aan dat ze ter afschrikking haar militaire aanwezigheid in de Oostzee zal vergroten.
De voorbije jaren werden in Scandinavië al eerder drones gesignaleerd boven elektriciteitscentrales of luchthavens, zonder dat steeds duidelijk kon worden vastgesteld wat de bedoeling was of wie er achter zat. Verschillende van dergelijke onbemande vliegtuigen legden in september onder meer het nachtelijke vliegverkeer op de Zweedse luchthaven Stockholm-Arlanda - een van de belangrijkste luchthavens in Scandinavië - kortstondig lam.
Kabelbreuken
De havenstad Køge ligt aan de oostkust van het Deense eiland Seeland, aan de Køge-baai die uitkomt in de Oostzee. Er zijn de jongste tijd verschillende verdachte kabelbreuken in de Oostzee geweest en er wordt momenteel onderzoek gedaan naar mogelijke sabotage door Rusland.
In december waren Amerikanen in de ban van mysterieuze drones die door burgers werden gezien in de staten New Jersey en New York. Ze zouden boven belangrijke infrastructuur zweven, zoals waterreservoirs, elektriciteitsleidingen, treinstations, politiebureaus en militaire installaties. Dat zorgde voor talrijke complottheorieën. Het Witte Huis zei dat er geen reden was tot zorg en dat de dronevluchten “volledig legaal en rechtmatig” waren.
Britse arbeider ontdekt “snelweg van dinosauriërs”: 200 pootafdrukken in klei, grootste vindplek in Groot-Brittannië
Toen arbeider Gary Johnson met zijn graafmachine de klei wegschoof, had hij nooit kunnen bedenken dat hij de grootste vindplek van dinosaurussporen ooit in Groot-Brittannië zou ontdekken. “Ik stuiterde over wat hobbels”, zegt hij over de enorme vondst in Oxfordshire, in het zuidoosten van Engeland. “Het was onwezenlijk.”
“Onwezenlijk”, dat is slechts één van de woorden die langskomen wanneer het gaat over deze unieke ontdekking in het Britse Oxfordshire. Afgelopen zomer werden daar in een groeve in totaal bijna 200 pootafdrukken van dinosaurussen ontdekt, één spoor is maar liefst 150 meter lang. Het is de grootste site die ooit in Groot-Brittannië is ontdekt, melden de universiteiten van Oxford en Birmingham.
De indrukwekkende sporen die vijf dinosaurussen 166 miljoen jaar geleden achterlieten, worden op 8 januari onthuld in de uitzending ‘Digging for Britain’ op BBC Two. Het langste spoor dat een van de dieren trok, strekt zich over 150 meter uit in de steengroeve Dewars Farm, een ware "snelweg voor dinosaurussen" waar herbivoren en carnivoren elkaar kruisten in het Midden-Jura. Mogelijk zijn de sporen nog langer als de onderzoekers de grond verder afgraven.
Vier afdrukken werden achtergelaten door sauropoden, plantenetende dinosaurussen met een lange hals. De dieren werden tot 18 meter lang en hun pootafdrukken lijken op die van een olifant, maar veel groter. Het vijfde voetspoor komt waarschijnlijk van een megalosaurus, het grootste roofdier in het Jura-tijdperk in Engeland, die op twee poten liep en waarvan de drie klauwen duidelijk te zien zijn.
Heel zeldzaam
“Heel zelden worden zoveel afdrukken op dezelfde plaats gevonden en worden zulke uitgestrekte sporen ontdekt", zei Emma Nicholls, een paleontologe gespecialiseerd in gewervelde dieren van de universiteit van Oxford. Mogelijk gaat het volgens haar om een van 's werelds grootste sites met pootafdrukken.
Gary Johnson, de arbeider die voor het bedrijf Smiths Bletchington met een laadschop aan het werk was in de groeve, ontdekte de afdrukken. “Plots reed ik over een bobbel”, vertelt hij aan de BBC. “En drie meter later weer een bobbel, en toen drie meter verderop, weer één.”
Jonhson wist van een vindplek in de buurt. Daar waren in de jaren 90 van de vorige eeuw dinosaurussporen gevonden en hij had dus het idee dat de bobbels weleens modder zou kunnen zijn dat door de zware voetstappen van de dieren aan de randen omhoog was gekomen. “Ik besefte dat ik misschien wel de eerste was die de voetafdrukken te zien kreeg, het was onwezenlijk.’’ De dagen daarna namen een honderdtal mensen deel aan opgravingen waarop de twee universiteiten toezagen.
De site was vroeger een lagune van warm water. De wetenschappers weten niet precies hoe de sporen bewaard zijn gebleven. "Mogelijk kwamen sedimenten door een storm op de pootafdrukken terecht, waardoor ze stolden", zei Richard Butler, paleobioloog van de universiteit van Birmingham.
De onderzoekers maakten meer dan 20.000 digitale foto’s en de groeve werd ook uitvoerig door drones gefotografeerd om 3D-modellen te maken en de uitzonderlijke vondst te conserveren.
Wetenschappers geven hersenen van 60-plussers een boost met gemakkelijk en goedkoop supplement
Wat goed is voor onze darmen kan ook goed zijn voor een ouder wordend brein. Althans, zo blijkt uit wetenschappelijk onderzoek. Een recente studie toonde aan dat een dagelijks – makkelijk te verkrijgen – supplement de werking van de hersenen bij mensen ouder dan 60 jaar kan verbeteren. Hoe hebben de wetenschappers dat ontdekt? En belangrijk, om welk supplement gaat het? HLN-wetenschapsexpert Martijn Peters licht toe.
Martijn Peters
Waarom doen wetenschappers hier onderzoek naar?
De invloed van onze darmflora, de haast ontelbare micro-organismen die daar leven, reikt veel verder dan enkel ons spijsverteringsstelsel. Al enkele jaren onderzoeken wetenschappers de link tussen onze darmen en ons brein. Want de samenstelling en gezondheid van ons microbioom kan zowel een positieve als een negatieve impact hebben op de werking van onze hersenen.
Als we verouderen, neemt de weerbaarheid van onze darmflora af. Het microbioom wordt gevoeliger voor ziekte, de impact van geneesmiddelen en veranderingen in onze levensstijl. Ook de samenstelling van onze darmflora verandert. Met andere woorden, als we onze darmen kunnen ondersteunen tijdens het ouder worden, dan kan dit mogelijk ook een invloed hebben op de werking van onze hersenen.
Een manier om je darmen, meer bepaald je microflora, gezond te houden en te ondersteunen, is door ze te voeden. Dat kan door middel van zogenaamde ‘prebiotica’. Bekender voor velen zijn de probiotica, levende bacteriën of gisten die je kunt innemen. Prebiotica zijn bestanddelen in ons eten die wij niet verteerd krijgen, maar die wel als voedsel voor onze microflora kunnen dienen. De hypothese die de wetenschappers daarom opperden was: “Dragen prebiotica via ondersteuning van onze microflora bij aan een betere werking van onze hersenen?”
Er bleek een duidelijk effect op het gemoed wanneer mensen over een langere periode prebiotica innemen, maar voor het prestatievermogen van de hersenen was dit minder duidelijk
Wat is hier tot nu toe al over geweten?
Recent hebben Belgische wetenschappers van UCLouvain nog een overzicht gemaakt van alle studies die tot nu toe op mensen zijn uitgevoerd. Daarbij keken ze naar het effect van prebiotica op ons gemoed, emoties, depressie en angst enerzijds en op geheugen, aandacht, perceptie en uitvoerende taken anderzijds. Het ging daarbij over wetenschappelijk onderzoek op zowel korte als lange termijn.
Daaruit bleek er een duidelijk effect op het gemoed en dergelijke wanneer mensen over een langere periode prebiotica innemen, maar voor het prestatievermogen van de hersenen was dit minder duidelijk. Voornamelijk doordat deze parameter in de wetenschappelijke literatuur weinig getest is. Meer onderzoek, zoals deze recente studie die in Nature Communications is verschenen, was dus nog steeds nodig.
Voor deze studie hebben Britse wetenschappers van King’s College London 36 paren van tweelingen ouder dan 60 jaar onder de loep genomen. Elk paar kreeg 12 weken lang elke dag eiwitpoeder voorgeschoteld. Maar terwijl daar voor de ene helft 7,5 gram prebiotica (Darmocare Pre®, Bonsuvan) aan was toegevoegd, kreeg de andere een placebo van maltodextrine.
Het prebioticum in kwestie was een combinatie van inuline en fructooligosaccharide (FOS). Inuline komt vooral voor in de wortels van planten zoals chicorei, aardpeer en artisjok. FOS vind je van nature dan weer veel in bananen, uien, asperges, prei en tarweproducten. Het ging hier om een zogenaamd ‘dubbelblind’ onderzoek waarbij noch de onderzoeker, noch de testpersoon wist wat er in het poeder zat.
Wie supplementen nam, haalde hogere resultaten op de test die men inzet voor vroege detectie van Alzheimer
Wat kwamen ze precies te weten?
De onderzoekers zagen dat de mensen met prebiotica beter scoorden in de cognitieve testen dan hun tweelingsbroer of -zus met de placebo. Zij haalden ook hogere resultaten op de ‘Paired Associates Learning’ test die men inzet voor vroege detectie van Alzheimer, én hun reactietijd en de snelheid waarmee ze informatie kunnen verwerken was beter. Kortom, het innemen van inuline of FOS leek wel degelijk een impact te hebben op de hersenwerking van ouderen. De onderzoekers geven dan ook aan dat dit nu verder getest moet worden op grotere groepen en om te kijken of deze positieve effecten ook aanhouden op lange termijn.
Daarnaast stelden de wetenschappers ook vast dat de prebiotica een rechtstreekse impact hadden op de samenstelling van de microflora van de deelnemers. Zo zagen ze een significante toename van het aantal goede bacteriën zoals het bifidobacterium.
“Een kosmische structuur zo groot als 140 Melkwegen, dat is onvoorstelbaar”: nooit eerder spuwde superzwaar zwart gat zo'n gigantische stralen uit
Diep in de kosmos hebben astronomen de grootste straalstromen ooit waargenomen, afkomstig uit een ‘superzwaar zwart gat’. Ze zijn liefst 140 keer groter dan onze Melkweg en dat slaat wetenschappers met verstomming, want ze dachten dat zoiets fysisch onmogelijk was? Tot nu, dus. Wat hebben ze precies ontdekt? Hoe hebben ze dat gedaan? En wat maakt dit zo uitzonderlijk? HLN-wetenschapsexpert Martijn Peters geeft de antwoorden.
Wat hebben de wetenschappers precies ontdekt?
“Een internationaal team astronomen heeft het grootste paar straalstromen ooit ontdekt , bij een superzwaar zwart gat. Dat maakten ze deze week bekend in een nieuwe wetenschappelijke publicatie in het toonaangevende tijdschrift Nature”, vertelt Peters.
“Die zogenaamde ‘jumbojets’ zitten elk aan weerszijden van een zwart gat. Samen zijn ze maar liefst 140 keer groter dan onze Melkweg, zo’n 23 miljoen lichtjaar in afstand (onze Melkweg heeft slechts een diameter van ‘amper’ 200,000 lichtjaar). Daarmee is dit de grootste kosmische structuur ooit ontdekt. De wetenschappers hebben het daarom naar ‘Porphyrion’ vernoemd, de koning van de reuzen uit de Griekse mythologie.”
Hoe is deze ‘grootste structuur in onze kosmos ooit’ ontstaan?
“Vandaag is het universum 13,8 miljard jaar oud, maar de gigantische straalstromen zijn ontstaan toen het heelal nog maar 6,3 miljard jaar oud was. Een superzwaar gat in het centrum van een sterrenstelsel heeft ze toen als het ware uitgespuwd”, legt onze wetenschapsexpert uit. “Zo’n zwart gat verslindt aan de lopende band sterren, gas en stof. Maar een klein deel van al dat materiaal ontsnapt aan de vraatzucht van het zwarte gat en wordt langs twee kanten uitgespuwd in de vorm van straalstromen.”
Het is vooral de grootte van deze straalstromen die wetenschappers met verstomming heeft geslagen
“Het is niet de eerste keer dat deze groep astronomen zo’n ontdekking doet. In 2022 vonden ze al Alcyoneus, toen met een grootte van 100 Melkwegen de grootste structuur ooit. De nieuwe kosmische megastructuur Porphyrion is niet alleen veel groter dan vorige recordhouder Alcyoneus, maar ligt ook verder weg van ons”, aldus Peters.
Wat maakt deze ontdekking zo uitzonderlijk?
“Het is vooral de grootte van deze straalstromen die wetenschappers met verstomming heeft geslagen. Volgens theoretische berekeningen was deze ontdekking namelijk onmogelijk. Een superzwaar zwart gat dat zulke gigantische straalstromen de kosmos in heeft gezwierd kon volgens de fysica niet bestaan. Maar dat blijkt nu wel zo te zijn.”
“Waar Porphyrion zijn recordgrootte aan te danken heeft, blijft vooralsnog een mysterie. Ook de onderzoekers kunnen moeilijk verklaren waarom deze jumbojets zo groot zijn. Straalstromen van deze grootte verliezen normaal gezien snel hun stabiliteit. Ze vermoeden dat het zwarte gat miljarden jaren lang ongehinderd materiaal heeft kunnen verslinden en uitspuwen. Voor een ongewoon lange periode dus.”
Hoe zijn ze hierin geslaagd?
“De onderzoekers deden hun ontdekking met behulp van het LOFAR-telescoopnetwerk. Dat is een telescoop die uit duizenden radioantennes bestaat. Ze hebben de radiobeelden met het oog, met behulp van machine learning en burgerwetenschappers bestudeerd. Om Porphyrions sterrenstelsel te bepalen hebben ze nog extra onderzoek verricht met de Giant Metrewave Radio Telescope in India en met de Keck I-telescoop op Mauna Kea in Hawaï.”
De volgende stap voor de wetenschap is om uit te zoeken hoe zo’n megastructuren alles rondom hen beïnvloeden
“Ze hebben trouwens niet enkel deze megastructuur ontdekt, maar ook nog 8.000 andere exemplaren. Weliswaar niet zo groot als Porphyrion. De onderzoekers vermoeden echter dat dit nog maar het topje van de ijsberg is. De LOFAR-beelden die nu bestudeerd zijn, besloegen slechts 15 procent van de hemel. Daarnaast zijn zulke grote en verre jets moeilijk waar te nemen. Hoe beter onze instrumenten worden, hoe groter de kans dat we nog van deze structuren zullen zien. Wie weet wat we nog zullen ontdekken in de komende jaren”, mijmert onze wetenschapsexpert.
Wat zijn nu de volgende stappen voor de wetenschap?
“Door zijn recordgrootte heeft Porphyrion waarschijnlijk veel invloed uitgeoefend op zijn omgeving. Vooral ook omdat het heelal toen kleiner was en alles veel dichter bij elkaar lag. De volgende stap voor de wetenschap is om uit te zoeken hoe zo’n megastructuren alles rondom hen beïnvloeden. De straalstromen verspreiden allerlei zaken zoals magnetische velden, zware atomen, hitte en kosmische straling. Wat is de impact daarvan? Dat zal de wetenschap moeten uitzoeken. Daarnaast is het nog steeds onduidelijk hoe deze megastructuren precies tot stand komen.”
Missie geslaagd: eerste commerciële ruimtewandeling ooit afgerond
De astronauten van de commerciële ruimtereis Polaris Dawn maakten vanmiddag de eerste ruimtewandeling door burgers ooit. Twee astronauten gingen elk om de beurt enkele minuten de ruimte in, terwijl ze bleven vasthangen aan het ruimteschip. De ruimtewandeling is met succes afgerond.
Het luik van het ruimteschip Crew Dragon werd na ongeveer een uur gesloten en de cabine stond nog een uur later weer onder de benodigde druk. Daarmee werd de eerste commerciële ruimtewandeling ooit afgelopen.
Thuis hebben we allemaal heel wat werk te doen, maar van hier lijkt het een perfecte wereld
Jared Isaacman, missieleider Polaris Dawn
Isaacman in zijn ruimtepak.
Als eerste verliet miljardair en missieleider Jared Isaacman donderdagmiddag omstreeks 12.53 uur Belgische tijd het ruimteschip, op een hoogte van zowat 730 kilometer boven de aarde. “Thuis hebben we allemaal heel wat werk te doen, maar van hier lijkt het een perfecte wereld”, zei Isaacman toen hij uit het ruimteschip ging. Na zijn uitje van een tiental minuten keerde hij terug naar binnen en verliet ook Sarah Gillis, missiespecialist en medewerker van SpaceX dat het ruimtevaartuig bouwde, de Crew Dragon.
Het is voor het eerst dat burgers een ruimtewandeling maakten. Isaacman en Gillis voerden enkele beweeglijkheidstests uit met de nieuwe ruimtepakken. Isaacman en Gillis bleven de hele tijd via een zuurstoflijn aan Crew Dragon verbonden.
De twee andere bemanningsleden - Scott “Kidd” Poteet, een gepensioneerd luitenant-kolonel van de Amerikaanse luchtmacht, en SpaceX-medewerker Anna Menon - bleven in het ruimtevaartuig tijdens de ruimtewandeling. Omdat de twee astronauten die de ruimte ingingen deels in de cabine bleven met het luik open, werden ook de andere astronauten de hele tijd blootgesteld aan het vacuüm van de ruimte. Ook dat was een primeur.
Eens Gillis weer in het ruimteschip was, ging het luik weer dicht, begon de cabine opnieuw vol te lopen met zuurstof en werd die opnieuw onder druk gezet. Eens de benodigde druk was bereikt, kwam de ruimtewandeling - of ‘extravehicular activity’ (EVA) - ook officieel ten einde. “De Polaris Dawn-ruimtewandeling is nu afgerond, wat de eerste keer was dat commerciële astronauten een ruimtewandeling hebben uitgevoerd van een commercieel ruimtevaartuig”, aldus SpaceX, omstreeks 14 uur Belgische tijd.
De privémissie Polaris Dawn is gefinancierd door SpaceX en Isaacman. De bemanning is daarvoor uitgebreid getraind. Het gaat om een nieuwe stap in de commerciële ruimtevaart. Tot vandaag werden alle ruimtewandelingen uitgevoerd door professionele ruimtevaarders en niet door burgers.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
11-09-2024
Polaris Dawn-missie succesvol gelanceerd: eerste commerciële ruimtewandeling op komst?
De bemanning van de SpaceX Polaris Dawn-missie , (van links naar rechts) Anna Menon, die werkt aan de ontwikkeling van astronautenoperaties voor SpaceX, Scott Poteet, die missiedirecteur was van de Inspiration4 missie van SpaceX, Jared Isaacman, die de missie financiert en Sarah Gillis, hoofdingenieur ruimteoperaties, SpaceX. Ze poseren op het Starbase Complex in Boca Chica.
Polaris Dawn-missie succesvol gelanceerd: eerste commerciële ruimtewandeling op komst?
De Polaris Dawn-missie van SpaceX is succesvol gelanceerd. Vandaag om 9.38 uur Belgische tijd stond de lancering van de missie gepland, waarbij mogelijk de eerste commerciële ruimtewandeling ooit zou plaatsvinden. Door het slechte weer kon de Falcon 9-raket niet vertrekken. Om 11.24 uur is de missie na driemaal uitstel dan toch succesvol gelanceerd.
De Falcon 9 van SpaceX werd gelanceerd vanop de ruimtebasis op Cape Caneveral in de Amerikaanse staat Florida. Polaris Dawn wordt de eerste missie waarbij privépassagiers zich buiten het ruimteschip kunnen begeven, enkel beschermd door hun ruimtepak.
Aan boord zijn vier mensen, onder wie zakenman en tevens commandant Jared Isaacman, die de missie betaalt. Hij maakte in 2021 al een commerciële ruimtevlucht, de eerste missie met alleen burgers aan boord. Zijn reisgenoten nu zijn piloot Scott “Kidd” Poteet, Sarah Gillis en Anna Menon. Die twee laatste zijn medewerkers van SpaceX.
De eerste lancering stond gepland op 27 augustus, maar de missie werd al tweemaal uitgesteld vanwege technische problemen en weersomstandigheden. SpaceX liet deze ochtend via een bericht op X weten dat ook de geplande lancering vanochtend om 9.38 uur Belgische tijd werd uitgesteld, maar dat vandaag om 11.24 uur Belgische tijd (5.23 uur plaatselijke tijd) een vierde poging zou plaatsvinden. Die vierde poging werd niet uitgesteld en de Falcon 9-raket werd met succes de ruimte ingeschoten.
Voorbereiding maan- en Marsmissies
De zesdaagse missie richt zich onder meer op het testen van nieuwe technologieën, waaronder het futuristische ruimtepak dat op de derde dag van de missie tijdens een korte ruimtewandeling door Isaacman en astronaut Sarah Gillis getest zal worden.
De twee zullen dan uit een open luik van hun Crew Dragon-ruimteschip stappen en een ruimtewandeling maken. Ze zullen elk om beurt voor vijftien tot twintig minuten naar buiten gaan, terwijl ze blijven vasthangen aan het ruimteschip. Deze ‘wandeling’ op 700 km hoogte dient als voorbereiding op toekomstige maan- en Marsmissies van SpaceX.
Naast de ruimtewandeling zijn ook experimenten gepland te onderzoeken hoe straling in de ruimte het menselijk lichaam beïnvloedt. De hele missie zou ongeveer vijf dagen duren en vormt een belangrijke stap in de voorbereiding op mogelijke commerciële ruimtereizen.
Ruimtetoeristen bereiken hoogte van 1.400 kilometer boven de Aarde: “Verste dat mensen hebben gereisd sinds de Apollomissies”
De Polaris Dawn-missie van SpaceX heeft een hoogte van 1.400 kilometer bereikt. Dat laat het ruimtevaartbedrijf weten op socialemediasite X. Daarmee is de Falcon 9-raket met aan boord vier privébemanningsleden, het verst gereisd sinds de bemande maanmissies van vijftig jaar geleden.
De Falcon 9-raket van SpaceX werd gisteren iets voor de middag gelanceerd. Aan boord zijn vier mensen, onder wie zakenman en tevens commandant Jared Isaacman, die de missie betaalt. Hij maakte in 2021 al een commerciële ruimtevlucht, de eerste missie met alleen burgers aan boord. Zijn reisgenoten nu zijn piloot Scott “Kidd” Poteet, Sarah Gillis en Anna Menon. Die twee laatste zijn medewerkers van SpaceX.
De zesdaagse missie richt zich onder meer op het testen van nieuwe technologieën, waaronder het futuristische ruimtepak dat op de derde dag van de missie tijdens een korte ruimtewandeling door Isaacman en astronaut Sarah Gillis getest zal worden.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
24-07-2024
“De sterkte van de polaire vortex en straalstroom bepalen in grote mate ons weer”: wat zijn de gevolgen van de stratosferische opwarming boven de Zuidpool?
“De sterkte van de polaire vortex en straalstroom bepalen in grote mate ons weer”: wat zijn de gevolgen van de stratosferische opwarming boven de Zuidpool?
Terwijl het in ons noordelijk halfrond zomer is, heerst de winter in het zuidelijk halfrond. Maar daar is op grote hoogte voorlopig weinig van te merken, want boven de Zuidpool is er een plotse opwarming in de stratosfeer. Dat verstoort de zuidelijke ‘polaire vortex’ sterk, en dat kan de komende weken en maanden weleens tot atypisch weer leiden. Maar wat is zo’n stratosferische opwarming precies? Wat doet dit met het weer? En gaan wij hier ook de gevolgen van merken? Klimatoloog Samuel Helsen legt uit.
Martijn Peters
De seizoenen in het noordelijk en zuidelijk halfrond verlopen tegengesteld. Bij ons is het nu zomer, aan de andere kant van de evenaar zitten ze midden in de winterperiode. Net als in het noordelijk halfrond bouwt er zich tijdens de herfst- en winterperiode een stevig lagedrukgebied op boven de Zuidpool. Deze omvangrijke depressie kennen we als de polaire vortex of ‘poolwervel’.
Normaal is de polaire vortex erg actief tijdens de wintermaanden, maar op dit moment is die grondig verstoord door een plotse opwarming in de stratosfeer. Dat is de laag die zich in onze atmosfeer bevindt boven de troposfeer (waar het weer zich afspeelt), tussen zo’n 12 en 50 kilometer hoogte. Zo’n opwarming doet zich wel eens vaker voor in het noordelijk halfrond, maar voor de zuidpoolregio is zo’n opwarming eerder uitzonderlijk.
In de afgelopen tientallen jaren kwam dit slechts enkele keren voor. Maar zo’n gebeurtenis gaat niet zomaar onopgemerkt voorbij. De gevolgen van zo’n stratosferische opwarming kunnen groot zijn, met zelfs een impact over de hele wereld.
Hoe ontstaat de polaire vortex?
Het omvangrijke lagedrukgebied over de pool die de polaire vortex vormt, ontstaat doorgaans tussen de herfst- en winterperiode. In die periode koelt het poolgebied geleidelijk aan af, doordat de zon steeds lager komt te staan en de poolgebieden daardoor minder energie ontvangen van de zon. De dagen worden dan snel korter en de nachten steeds langer. Door de ligging van de pool ten opzichte van de zon is dit temperatuureffect er veel groter dan bijvoorbeeld rond de evenaar.
De exacte ligging van de straalstroom bepaalt of we met hoge- of lagedrukgebieden te maken krijgen
Klimatoloog Samuel Helsen
Door de sterkere afkoeling nabij de poolregio in de herfst en vooral de winter, ontstaat er een sterk contrast in temperatuur tussen pool en evenaar. Dit contrast doet de luchtdruk op grote hoogte boven de polen dalen, waardoor er zich een omvangrijk lagedrukgebied vormt. Hierdoor ontstaat ook een band met sterke windsnelheden die waaien rondom het lagedrukgebied. Op die manier krijg je een circulatiepatroon met sterke winden rondom de poolregio, en dat is de polaire vortex of poolwervel.
De poolwervel vormt zich niet enkel op grote hoogte. Er is in vele gevallen ook een koppeling met de lagere luchtlagen. Het gedeelte in de stratosfeer – zo’n 15 tot 50 kilometer hoog– is de polaire vortex. Er is ook nog een band met hoge windsnelheden wat lager, op zo’n 10 tot 12 kilometer hoogte aan de top van de troposfeer, waarin ons weer zich afspeelt. Die kennen we als de straalstroom. De exacte ligging van deze luchtrivier bepaalt of we met hoge- of lagedrukgebieden te maken krijgen.
De polaire vortex in de stratosfeer op grote hoogte is meestal sterk ontwikkeld en circulair met sterke winden. De troposferische poolwervel (en de straalstroom) vertoont doorgaans een meer grillig patroon met vaker kronkelende bewegingen, doordat er meer invloed is van het reliëf en de variaties in stromingen die daardoor ontstaan. De sterkte van zowel de polaire vortex als de straalstroom bepalen in grote mate ons weer. Deze verstoring door het reliëf is groter in het noordelijk dan in het zuidelijk halfrond.
Wat is een plotse stratosferische opwarming precies en wat doet dit met de poolwervel?
Een zwakke poolwervel verstoort de luchtstromingen. Zo’n verzwakking van de polaire vortex kan gebeuren wanneer de temperatuur in de stratosfeer boven de polen plots toeneemt. Binnen de weerkunde wordt zo’n plotse opwarming benoemd als een ‘Sudden Stratospheric Warming’ (SSW), letterlijk vertaald een plotse stratosferische opwarming. Zo’n opwarming kan zich op eender welk moment voordoen en ontstaat zeer abrupt.
De opwarming vindt meestal zijn oorsprong via een koppeling met wat er zich in de lagere luchtlagen afspeelt, als er bijvoorbeeld opeens zeer warme lucht wordt aangevoerd naar de poolregio’s. De opwarming boven de pool doet de luchtdruk er plots stijgen, waardoor het lagedrukgebied verstoord raakt en er zelfs een hogedrukgebied kan ontstaan. Soms wordt de polaire wervel dan ook opgesplitst in twee delen, doordat het hogedrukgebied de poolwervel uit elkaar duwt. Ook de luchtstroming kan dan plots omkeren, waardoor de wind opeens 180 graden omdraait.
Een zwakkere poolwervel kan in sommige gevallen ook de luchtcirculatie in de lagere luchtlagen beïnvloeden. Zo kan er een koppeling ontstaan tussen de stratosferische polaire vortex en de straalstroom. De plotse opwarming van de stratosferische poolwervel kan er dan voor zorgen dat de straalstroom verzwakt en grotere kronkelbewegingen kan gaan maken. Deze koppeling tussen beide weersystemen kan enkele weken duren. Hoe die koppeling precies ontstaat en wat de wisselwerking is tussen beiden, daar is de wetenschap nog niet geheel uit.
Hoe groter de kronkels, hoe groter ook de temperatuurcontrasten tussen noord en zuid kunnen worden
Klimatoloog Samuel Helsen
Als door een verzwakking van de polaire wervel een de straalstroom verzwakt, ontstaan er makkelijk ‘ruggen’ en ‘troggen’ in de luchtcirculatie. Een rug is een uitstulping van de straalstroom richting de pool. Daaronder bouwt zich een hogedrukgebied op. Een trog is dan weer een uitstulping van de luchtstroming richting de evenaar. Daarin bouwt zich een lagedrukgebied op. Hoe groter de kronkels, hoe groter ook de temperatuurcontrasten tussen noord en zuid kunnen worden. Bij een zwakke poolwervel vindt de ijskoude poollucht makkelijk zijn weg naar de lagere breedtegraden. Bij een sterke vortex blijft de koude lucht gevangen boven de poolregio.
Snelle opwarming boven de Zuidpool
Op dit moment is er een snelle opwarming boven de Zuidpool. Een warme golf met daaronder een hogedrukgebied probeert op te rukken richting Zuidpool, waardoor de Polaire vortex langs de noordelijke zijde een indeuking vertoont. De weerkaarten die de stratosferische vortex weergeven, tonen duidelijk een anomalie van hogedruk aan de noordelijke flank van het lagedrukgebied boven de Zuidpool. Ook de temperaturen nabij dit hogedrukgebied zijn momenteel abnormaal hoog, met een afwijking tot zelfs 60°C boven de gemiddelde waarde voor deze tijd.
De weerkaarten voor de komende dagen laten zien dat het hogedrukgebied aan de noordzijde van de zuidelijke polaire vortex gaat uitbreiden. Op die manier zou de polaire vortex boven de Zuidpool in afzonderlijke delen kunnen splitsen, waarbij twee hogedrukcellen steeds meer druk uitoefenen op het lagedrukgebied.
Bovendien verwacht men dat er een sterke koppeling ontstaat tussen de stratosferische opwarming en de troposfeer met ook daar meer invloed van hogedruk boven de Zuidpool. Doordat de hogedruk zich zal ontwikkelen boven de Zuidpool, zal de lagedruk zich meer ontwikkelen in de richting van Zuid-Amerika en Zuid-Australië. Er zou in deze regio’s dan weleens meer neerslag dan gemiddeld kunnen vallen, en in de koudere gebieden ook meer sneeuw. Er wordt verwacht dat rond eind juli/begin augustus de opwarming in de stratosfeer intact zou blijven, maar dat de invloed ervan wel stilaan zou verzwakken.
Klimatoloog Samuel Helsen
Is er ook een impact van de opwarming op het weer bij ons?
De circulatiepatronen tussen het zuidelijk en noordelijk halfrond vertonen een connectie. Die ontstaat door de ‘Brewer-Dobson’ circulatie. De lucht boven de evenaarsgebieden vertoont een stijgende beweging die zich tot zeer hoog in de atmosfeer doorzet. Naarmate deze stroming zich naar lagere breedtegraden begeeft, zakt die uiteindelijk weer uit naar lagere hoogtes, waardoor er heel wat energie wordt getransporteerd. Onderweg wordt er ook veel energie uitgewisseld, zodat een onrechtstreekse connectie ontstaat tussen de fenomenen in het noordelijk en zuidelijk halfrond.
De uitwisselingen in energie zijn meetbaar via de concentraties van elektronen. Bij de plotse stratosferische opwarming boven de Zuidpool in 2019 mat men boven Amerika 40 tot 80 procent meer elektronen dan gemiddeld en was die concentratie beduidend lager boven Europa. Dit bracht merkbare en meetbare veranderingen teweeg in de geo-magnetische activiteit in de atmosfeer. In de daaropvolgende winter van 2019-2020 zorgde dit voor een kouder weertype over grote delen van Amerika.
Die studies bevestigen de vermoedelijke connectie tussen het zuidelijk en het noordelijk halfrond en laat uitschijnen dat de stratosferische opwarming wel degelijk een effect kan hebben op het weer aan de andere kant van de wereld. Gezien het effect van de elektronen op Europa zou dus ook de luchtcirculatie boven Europa op dezelfde manier beïnvloed kunnen worden. Maar het exacte effect op het weerpatroon blijft nog onzeker.
Missie die leven op Mars simuleerde na meer dan jaar beëindigd
Een experiment waarbij vier vrijwilligers het leven op Mars hebben gesimuleerd, is na iets meer dan een jaar afgerond. De vier deelnemers hebben de simulator Mars Dune Alpha kunnen verlaten, zo heeft het Amerikaanse ruimtevaartagentschap Nasa zaterdag meegedeeld.
De eerste missie van het zogeheten Chapea-programma werd in juni vorig jaar opgestart. Dat programma moet het mogelijk maken om een toekomstige missie naar de rode planeet beter voor te bereiden.
In this image made from video provided by NASA, the crew members of the first CHAPEA mission, Kelly Haston, center, shakes hands with NASA Deputy Director Flight Missions Kjell Lindgren, second right, as other crew Ross Brockwell, emerges from their craft, July 6, 2024, at Johnson Space Center in Houston, Texas.
NASA via AP
De vier deelnemers, twee mannen en twee vrouwen, hebben exact 378 dagen doorgebracht in de Mars Dune Alpha. Dat is een huis van 160 vierkante meter dat het leven op Mars moet nabootsen. De simulator staat opgesteld in het onderzoekscentrum van Nasa in Houston, in de Amerikaanse staat Texas.
De Mars Dune Alpha had onder meer een verticale boerderij om sla te laten groeien, een kamer voorbehouden voor medische procedures, een ontspanningsruimte en werkposten. Via een sas kwamen de bewoners terecht in een Marsachtge omgeving. Op het rode zand bevonden zich een weerstation, een toestel om bakstenen te maken, een kleine serre en een loopband, waarop de valse astronauten, opgehangen aan riemen, konden lopen. Het huis was gemaakt met een 3D-printer.
Crew Health and Performance Exploration Analog (CHAPEA) is a series of analog missions that will simulate year-long stays on the surface of Mars. Each mission will consist of four crew members living in Mars Dune Alpha, an isolated 1,700 square foot habitat.
Bill Stafford/NASA
De deelnemers mochten de simulator niet verlaten. Ze konden met vrienden en familie communiceren, maar dat gebeurde dan wel in ‘Mars-tijd’. Het versturen van een kort tekstbericht naar de buitenwereld duurde daardoor meestal 22 minuten.
De prestaties en cognitieve capaciteiten van de deelnemers werden tijdens het experiment nauwlettend in het oog gehouden. Dat moest het mogelijk maken om “belangrijke dingen te leren over complexe systemen en het zal de reis naar Mars en terug veel veiliger maken”, zegt Julie Kramer van Nasa.
Crew Health and Performance Exploration Analog (CHAPEA) is a series of analog missions that will simulate year-long stays on the surface of Mars. Each mission will consist of four crew members living in Mars Dune Alpha, an isolated 1,700 square foot habitat.
Bill Stafford/NASA
Crew Health and Performance Exploration Analog (CHAPEA) is a series of analog missions that will simulate year-long stays on the surface of Mars. Each mission will consist of four crew members living in Mars Dune Alpha, an isolated 1,700 square foot habitat.
Bill Stafford/NASA
Crew Health and Performance Exploration Analog (CHAPEA) is a series of analog missions that will simulate year-long stays on the surface of Mars. Each mission will consist of four crew members living in Mars Dune Alpha, an isolated 1,700 square foot habitat.
Bill Stafford/NASA
Ross Brockwell, een van de vier vrijwilligers, omschrijft zijn deelname aan het experiment als een geweldige ervaring. “Ik hoop echt dat we hierdoor een beetje dichter bij de realiteit van mensen op Mars kunnen komen.”
Nasa wil in 2025 en 2027 nieuwe Chapea-missies uitvoeren.
Tot daar dan die kolonisatie? Bijna dagelijks vallen meteorieten op Mars, die stevige kraters maken
Redelijk relevant nieuws voor toekomstige missies naar Mars: de planeet krijgt haast dagelijks te maken met inslagen door meteorieten. Uit onderzoek van Zwitserse en Britse wetenschappers blijkt dat de planeet zelfs ruim vijf keer meer inslagen kent dan eerder geschat. De meteorieten laten kraters achter met een diameter van minstens acht meter.
In het verleden werden de inslagen op Mars gemeten door modellen te vergelijken die observaties van meteorietenkraters op de maan naast foto’s van Marskraters legden. Door de karakteristieken van de rode planeet in de modellen te integreren, blijkt dat die vergelijking niet correct was. Mars is veel massiever dan de maan, en ligt ook veel dichter bij de belangrijkste asteroïdengordel van het zonnestelsel. Daardoor is Mars een belangrijk doelwit voor grote rotsen die door de ruimte dwalen.
Bovendien kan de planeet, die bijna geen atmosfeer heeft, er niet op rekenen dat dit beschermende schild sommige meteorieten of delen ervan zal desintegreren.
Geluiden
Een internationaal team wetenschappers van de ETH in Zürich en het Imperial College in Londen heeft een nieuwe kijk op de zaak gebracht door geluiden in kaart te brengen. “Het lijkt efficiënter om te luisteren naar het geluid van de inslagen om te bepalen met welke frequentie ze gebeuren”, klinkt het bij Gareth Collins, mede-auteur van het artikel dat in ‘Nature Astronomy’ is verschenen.
De zogenaamde SEIS-seismograaf, een instrument geproduceerd onder toezicht van het Franse CNES (National Centre for Space Studies), werd in november 2018 op Mars geïnstalleerd dankzij de InSight-lander van NASA. Die seismograaf wordt nu gebruikt om de inslagen te meten op basis van hun geluid.
Jaarlijks tussen 280 en 360 meteorietinslagen
Uit het onderzoek blijkt dat Mars jaarlijks tussen 280 en 360 meteorietinslagen te verwerken krijgt, die een krater van minstens acht meter diep nalaten. Dat is vijf keer meer dan wat eerst werd gedacht. Elke maand zou de planeet getroffen worden door een meteorietinslag die een krater van dieper van dertig meter nalaat. Bijna dagelijks wordt Mars getroffen door meteorieten ongeveer zo groot als een basketbal. Kleinere inslagen meten is moeilijk aangezien de planeet te maken heeft met zandstormen die de minder diepe kraters vaak bedekken en onzichtbaar maken.
“Omdat inslagen met hoge snelheid explosiezones creëren die nog eens vaak minstens 100 keer groter zijn dan de krater, is het voor de veiligheid van missies - nu met robots, maar in de toekomst ook met mensen - belangrijk om het exacte aantal inslagen te kennen”, aldus de onderzoekers.
“De studie is de eerste in haar soort die seismologische gegevens gebruikt om de frequentie van meteorietinslagen te berekenen. Met de resultaten moet rekening gehouden worden bij het inplannen van toekomstige missies naar Mars”, beklemtoont professor Domenico Giardini van ETH Zürich.
NASA’s Curiosity Mars rover used its black-and-white navigation cameras to capture panoramas of “Marker Band Valley” at two times of day on April 8.
(Photo: Nasa)
NASA’s InSight used its Instrument Context Camera (ICC) beneath the lander’s deck to image these drifting clouds at sunset. This series of images was taken on April 25, 2019, the 145th Martian day, or sol, of the mission, starting at around 6:30 p.m. Mars local time.
Credits: NASA/JPL-Caltech
Zo heeft Curiosity op acht november een opname gemaakt van zonsopgang tot zonsondergang.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
14-06-2024
Ontcijferd manuscript blijkt oudste geschreven tekst over “tweede mirakel” uit Jezus’ kindertijd
Het manuscript op papyrus is bewaard in een bibliotheek van Hamburg in Duitsland en vertelt een mirakel dat Jezus in zijn kindertijd zou hebben uitgevoerd.
Ontcijferd manuscript blijkt oudste geschreven tekst over “tweede mirakel” uit Jezus’ kindertijd
Een manuscript op papyrus uit de 4de of 5de eeuw, bewaard in een bibliotheek in het Duitse Hamburg, werd altijd beschouwd als een banaal document. Maar wetenschappers hebben de tekst nu ontcijferd en concluderen dat het fragment “van buitengewoon belang voor onderzoek” is.
De tekst is meer dan 1.600 jaar oud, maar had volgens wetenschappers geen grote waarde. “Er werd gedacht dat het een stuk uit een alledaags document was, zoals een privébrief of een boodschappenlijstje, omdat het handschrift zo knullig lijkt”, aldus Lajos Berkes, een van de twee onderzoekers die het manuscript hebben ontcijferd. “Eerst viel ons het woord ‘Jezus’ op in de tekst. Door een vergelijking met talloze andere gedigitaliseerde papyri, konden we het vervolgens letter voor letter ontcijferen en beseften we al snel dat het geen alledaags document kon zijn.”
De tekst blijkt te gaan over de kindertijd van Jezus Christus. Het zou de oudste bekende kopie van het Kindheidsevangelie van Thomas zijn, een tekst die vermoedelijk dateert van halverwege de tweede eeuw en die Jezus’ jeugd vertelt, van zijn vijfde tot twaalfde levensjaar. Zoals het zogenaamde tweede mirakel van Jezus, of het verhaal van het tot leven wekken van vogels. Jezus zou als vijfjarig kind 12 mussen van klei hebben gekneed bij een beek en die, na een berisping van zijn vader Jozef, in levende vogels hebben veranderd door in zijn handen te klappen.
Niet in de Bijbel
Het is het begin van dat mirakel dat in dertien regels is neergeschreven in Griekse letters op het stuk papyrus, dat stamt uit de 4de of 5de eeuw van het laat-antieke Egypte, toen nog een christelijke samenleving. Het is een apocrief verhaal, dat door de Kerk niet als echt wordt erkend en ook niet in het Oude Testament van de Bijbel staat omdat sommige vroegchristelijke schrijvers twijfelden aan de juistheid ervan.
De oudst bekende Griekse versie van het Kindheidsevangelie van Thomas was tot nu toe een codex uit de 11e eeuw. Maar de pas ontcijferde tekst van het papyrusfragment is 600 jaar ouder. Volgens Gabriel Nocchi Macedo van de universiteit van Luik - de andere expert die de tekst mee ontcijferde - bewijst hun werk dat “het Kindheidsevangelie van Thomas oorspronkelijk in het Grieks werd geschreven, zoals al aangenomen”. Macedo en Berkes geloven dat het manuscript werd geschreven als schrijfoefening op school of in een klooster en dat de tekst die zij onderzochten de oudste is.
Hoe slim is de bij? “Ze hebben een eigen persoonlijkheid, emoties, unieke taal en kunnen tellen”
Je zal er waarschijnlijk zelden bij stilstaan als je er eentje ziet voorbijzoemen, maar de bij is een ingenieus diertje. Gedragsbioloog Lars Chittka (Queen Mary University) neemt ons mee in het wonderbaarlijke brein van het insect. Hoe zitten hun hersenen in elkaar? Hoe intelligent zijn ze echt? En hebben ze een persoonlijkheid? Ontdek hier alles wat je nog niet wist over de bij.
In vergelijking met de hersenen van de mens (86 miljard hersencellen) zijn die van de bij maar klein. Het insect komt net verder dan een miljoen. Maar volgens gedragsbioloog Lars Chittka mogen we het beestje niet onderschatten. “Zijn elegante miniatuurhersentjes zijn biologische voorspellingsapparaten, voortdurend op zoek naar nieuwe mogelijkheden. Ook ’s nachts.’’
Na uitgebreid wetenschappelijk onderzoek dicht de wetenschapper in zijn boek ‘Het bewustzijn van de bij’ de insecten eigenschappen toe waarbij we als mens nauwelijks stilstaan. “Bijen zijn slim, hebben een eigen persoonlijkheid, herkennen bloemen en menselijke gezichten, communiceren via een eigen taal, vertonen emoties, kunnen tellen en gebruiken eenvoudige gereedschappen.”
Chittka, verbonden aan het Research Centre for Psychology van de Queen Mary University in Londen, nodigt iedereen uit om zich in te leven in het bestaan van de bij. “Stel je voor dat je een uitwendig skelet hebt – als een harnas van een ridder. Daaronder zit geen huid. Je spieren staan in directe verbinding met het harnas. Je kunt vliegen, hebt een gezichtsveld van 300 graden en je ogen verwerken veel sneller informatie. Je kunt ook ultraviolet licht zien en beschikt over een magnetisch kompas. Met de uitsteeksels op je hoofd kun je elektrische velden proeven, ruiken, horen en bespeuren. Informatie sla je op en gebruik je als het van pas komt”, schetst de gedragsbioloog.
Een bij kan met zijn voelsprieten tegelijk ruiken, proeven én horen.
Lars Chittka
Chittka is vooral onder de indruk van de multifunctionele voelsprieten van de bij: “Wij mensen hebben onze zintuigen van zicht, gehoor, geur en smaak netjes verpakt in compleet verschillende zintuigen. Daarom kunnen we niet proeven met onze voeten. Maar stel je voor dat je met je vingertoppen tegelijkertijd zou kunnen ruiken, proeven, horen en elektrische lading meten, zoals een bij met zijn voelsprieten doet.” Het meten van elektrische lading is voor een bij erg nuttig. Vliegende bijen zijn positief geladen, terwijl bloemen letterlijk geaard zijn – en dus negatief geladen. “Wanneer een bij een bloem bezoekt, zorgt de elektrische ladingsoverdracht ervoor dat de bloem tijdelijk positiever geladen wordt. Dat vertelt andere bijen dat de bloem onlangs is bezocht en is leeggezogen, geen nectar meer bevat.”
De intelligentie blijkt ook uit de ratenbouw van honingbijen. Hun dubbelzijdige zeshoekige raten is een indrukwekkende truc om ruimte te besparen. Om de vloeibare honing er niet uit te laten lopen worden de raten onder een hoek gebouwd. Dat bijen zich daarbij niet alleen laten leiden door instinct, bleek uit een experiment aan boord van de Space Shuttle Challenger in 1984. “De honingbijen brachten een hele week door zonder zwaartekracht. Ze leerden niet alleen om te vliegen onder dergelijke omstandigheden, maar ze bouwden hun vertrouwde honingraat met cellen van normale afmetingen”, aldus Chittka. De honingbijen pasten zich moeiteloos aan aan omstandigheden die ze nog nooit hadden meegemaakt.
Dat bijen net als duiven een zogeheten thuisrichtingsgevoel hebben, staat buiten kijf. Bijen maken daarbij gebruik van ‘geheugenfoto’s’: ze leggen een rijke bibliotheek aan van ruimtelijke herinneringen van hun leefomgeving.
Ruimtelijke oplossingen
De nog onbeantwoorde hamvraag is of bijen cognitieve kaarten hebben, die hen niet alleen in staat stellen om markeringen in het landschap of routes te onthouden, maar ook om nieuwe ruimtelijke oplossingen te berekenen op basis van die herinneringen zoals nieuwe kortere routes tussen bekende locaties. Experimenten met radartracking hebben in elk geval vastgesteld dat bijen zoeken naar korte fourageerroutes tussen bronnen vol nectar. Na het uitproberen van mogelijke routes werd de totale reisafstand met 80 procent ingekort. “Zelfs zeer ervaren bijen die de optimale route al hadden gevonden, bleven met tussenpozen experimenteren met nieuwe oplossingen”, aldus de Duitse gedragsbioloog die zelf onderzoek doet naar cognitieve vaardigheden van de bij.
Om met elkaar te communiceren, gebruiken bijen niet alleen de voelsprieten. Zij kwispeldansen om locaties van nectarrijke bloemlocaties aan elkaar door te geven, of een geschikte plek voor een nieuw thuis kilometers verderop. Deze ‘danstaal’ is fascinerend. “Hoe langer de dans, hoe beter de locatie. Als dansers andere dansers tegenkomen die een andere locatie aangeven, dan zullen ze proberen die dansen te verstoren met stopsignalen die ze geven met kopstootbewegingen”, legt Chittka uit.
Het brein van bijen roept nog veel vragen op, maar er bestaat overeenstemming over een basisbouwplan. “Net als bij ons zijn de hersenen van een bij bilateraal en symmetrisch geordend. Het grootste en belangrijkste deel is het ‘protocerebrum’, de voorhersenen. Het bevat de optische kwabben die informatie van de samengestelde ogen verwerken, en de paddenstoellichamen met belangrijke functies voor het verwerken van informatie uit meerdere zintuigen.” Hij noemt de paddenstoellichamen de ‘harde schijf’ van de bij, met een extreem grote geheugencapaciteit.
Een andere belangrijke taak is weggelegd voor het zogeheten centrale complex. Het bevat een geavanceerd navigatiesysteem, verzamelt informatie over afstand, richting en oriëntatiepunten. “Daardoor kan een bij die langs een kronkelig pad naar een nieuwe bloemen met nectar heeft gezocht, bijvoorbeeld direct naar huis terugkeren, waarbij gegevens over alle afgelegde afstanden en hoeken die langs het uitgaande pad zijn gedraaid, worden gebruikt.”
Persoonlijkheden
Dat bijen dezelfde genen hebben, wil niet zeggen dat zij dezelfde ‘persoonlijkheid’ hebben. Subtiele zintuiglijke verschillen bepalen bijvoorbeeld dat informatie door de ene bij anders wordt opgeslagen en gebruikt dan door een andere. Niet alle variatie tussen individuele bijen is ook erfelijk bepaald. Onderzoek wijst uit dat sommige bijen agressiever zijn dan andere, sommige werken harder, zijn slimmer of reageren voorzichtiger dan andere. “Net zoals er ‘persoonlijkheidsverschillen’ zijn tussen individuele bijen, kunnen er ook dergelijke verschillen zijn tussen kolonies van sociale bijen.”
Formeel bewijs voor een bewustzijn van bijen levert Chittka niet, maar het bewijs voor een op zijn minst eenvoudige vorm van bewustzijn stapelt zich wel op, meent hij. “Maar het bewustzijn van bijen zou wel eens heel anders kunnen zijn dan dat van mensen. Misschien hebben zij unieke emotionele toestanden die gepaard gaan met de opwinding van het zwermproces of de sensatie van het ontdekken van een bijzonder nectarrijk bloemtype. Daar moet nog meer onderzoek naar gebeuren.”
Volgens Chittka is het alleszins belangrijk om de bijen te koesteren. “We hebben ze nodig om onze gewassen te bestuiven. We maken onder meer kaarsen van hun was. En we eten al eeuwen van hun honing. We hebben dus veel aan de bijen te danken.”
FACTCHECK. Is ‘The Blob Anomaly’ een buitenaards wezen, zeemonster of geheim overheidsprogramma?
Sociale media zoals TikTok staan vol met video’s over ‘The Blob’. Dat mysterieus, groot en golvend patroon tussen de zuidwestkust van Afrika en Antarctica is te zien op de weerkaarten van de app Ventusky. En uiteraard doen er bij online creators heel wat speculaties de ronde over de oorsprong van dit vreemde fenomeen. Van UFO’s en zeemonsters tot een geheime overheidsinstallatie op Bouveteiland. Maar wat is er écht aan de hand?
Lander Van Tricht
Wanneer werd dit fenomeen voor het eerst waargenomen?
Op 10 april verscheen er plotseling een gigantische cluster golven op een weerkaart van Ventusky, meer dan 14 meter hoog en met een omvang van 3.200 kilometer. Die bewoog zich door de oceaan langs de kust van Afrika en verdween na ongeveer 24 uur van de kaart.
De kaart die de ongebruikelijke zeeactiviteit toonde, werd meteen gedeeld op de diverse sociale media en leidde tot wijdverspreide speculaties. Een TikTok-video die snel viraal ging, vestigde de aandacht op het midden van de afwijking, waarbij werd opgemerkt dat de golven zich vanaf dat punt in verschillende richtingen verplaatsten. Het fenomeen staat nu bekend als ‘The Blob Anomaly’.
Wat werd er tot nu toe allemaal verteld over de oorsprong van het fenomeen?
Meteen volgden speculaties dat de Blob alleen kon zijn gecreëerd door iets dat onder het zeeoppervlak bewoog, waardoor het een “onbekend onderwaterobject” werd, het oceaan-equivalent van een UFO. Reacties op sociale media omvatten ook theorieën over asteroïden, buitenaardse wezens, zeemonsters en een geheim overheidsproject op Bouvet, het meest afgelegen eiland ter wereld.
Video’s met commentaar en analyses over de afwijking stroomden van het ene naar het andere sociale mediaplatform en werden honderdduizenden tot miljoenen keren bekeken. Uiteindelijk bleek dat 10 april niet de eerste en laatste keer was dat het fenomeen werd waargenomen. Zelfs gisteren was het fenomeen nog zichtbaar op Ventusky.
Wat is de échte oorzaak van ‘The Blob’
De weerkaart die de Blob Anomaly toonde, werd gevisualiseerd via de weerapp Ventusky en beheerd door het Tsjechische bedrijf InMeteo. Ventusky’s woordvoerder David Prantl verklaarde het volgende: “Het was een modelfout. Ventusky verzamelt gegevens uit verschillende bronnen en de fout zat in het model van de Duitse Meteorologische Dienst. Ze hebben die fout inmiddels opgelost.”
De woordvoerder voegde daaaraan toe dat Ventusky miljoenen datapunten ontvangt van schepen en boeien, en dat zo’n grote database altijd fouten kan veroorzaken. Begin deze week meldde Ventusky echter via X dat het Duitse model opnieuw fouten gaf en daarom niet meer gebruikt zal worden. De Duitse Meteorologische Dienst zal het model opnieuw ontwikkelen.
In verschillende video’s legt men ook een link met ‘vreemde’ meteorologische waarnemingen rond het vulkanische eiland Bouvet die ook in andere weer-apps zichtbaar zouden zijn. Wetenschappers hebben hier echter een logische verklaring voor. Het eiland Bouvet veroorzaakt, net als ander eilanden, vortexen. Wanneer water of lucht rond het eiland stroomt begint die eenmaal voorbij het eiland rond te draaien. Dat leidt tot rimpelingen in de wind en wolken benedenwinds van het eiland.
Dit voorbeeld benadrukt de interactie tussen technologie, menselijke interpretatie en de natuur, en laat zien hoe natuurlijke fenomenen door technische beperkingen verkeerd kunnen worden geïnterpreteerd. Het toont ook wel het belang aan van nauwkeurige communicatie en feitelijke verificatie in het digitale informatietijdperk, waar beelden en video’s gemakkelijk uit hun context kunnen worden gehaald. Het vermogen om een technische fout van een echt meteorologisch fenomeen te onderscheiden is essentieel.
Primeur in de ruimte: Belgische astronomen ontdekken ‘Speculoos’-planeet die even groot is als onze aarde
Een groep astronomen van de Universiteit van Luik is erin geslaagd om een nieuwe planeet te ontdekken die bijna even groot is als de aarde. De planeet heeft de naam ‘Speculoos-3 b’ gekregen. Dat is geen verwijzing naar het bekende koekje, maar wel naar de koele dwergster waarrond de planeet draait. “Eén jaar duurt er 17 uur en de dagen en nachten eindigen er nooit”, leggen de onderzoekers uit.
De astronomen maakten het nieuws dinsdag bekend. De ontdekking is het resultaat van het zogenaamde ‘SPECULOOS’-project – oftewel ‘Search for Planets EClipsing ULtra-cOOl Stars’ – dat de Universiteit van Luik in 2019 opstartte. Het doel van het project is om met een netwerk van telescopen op zoek te gaan naar exoplaneten. Die draaien niet rond de zon, maar wel rond koele dwergsterren.
De nieuwe planeet heeft de naam ‘Speculoos-3 b’ gekregen, naar het gelijknamige project en de dwergster waarrond de planeet draait. Die ster is iets groter dan de planeet Jupiter, is kouder dan de zon en geeft ook honderd keer minder licht.
“Speculoos-3 b is bijna even groot als de aarde en is ook rotsachtig”, legt hoofdonderzoeker Michaël Gillon uit. De planeet bevindt zich op zo’n 55 lichtjaar van ons. Dat is relatief dichtbij als je weet dat ons sterrenstelsel, de Melkweg, zich over 100.000 lichtjaar uitstrekt.
Een jaar op de planeet, oftewel één baan rond de ster, duurt ongeveer 17 uur. “Daarnaast eindigen de dagen en de nachten er wellicht nooit”, zegt Gillon. Zo zou de planeet zowel rond zichzelf als rond de dwergster draaien. “Daardoor is de ‘dagkant’ van de planeet altijd naar de ster gericht, net zoals de maan dat voor de aarde doet, terwijl de ‘nachtkant’ zich in de eindeloze duisternis bevindt.”
De kans dat er leven op de planeet is, is volgens Gillon zo goed als onbestaand. Speculoos-3 b ligt te dicht bij de dwergster en die heeft een temperatuur van 2.600 graden Celsius, ongeveer de helft van die op de zon. “Dat is dus veel te heet om bewoonbaar te zijn”, benadrukt de astronoom.
De planeet ontvangt per seconde ook bijna zestien keer meer energie van de zon dan de aarde. “Ze wordt dus letterlijk gebombardeerd met kosmische straling. In zo’n omgeving is de aanwezigheid van een atmosfeer dus zeer onwaarschijnlijk”, klinkt het.
‘Ufo’s’ gespot op Tenerife: “Lenswolken ontstaan bij heuvels en bergen”
Ufo’s boven Tenerife, het is eens wat anders dan een mooi zonnetje. Maar zo prachtig als de zon zijn ze zeker, deze wolkenformaties die een lezer ons doorstuurde via onze tiplijn 4040.
Je kan er niet omheen, de wolken op de foto van lezer Monique Bruyninckx lijken écht wel op vliegende schotels. Daar bestaat een geleerde Latijnse naam voor, of wat had je gedacht? “Deze wolkensoort is gekend als altocumulus lenticularis of lenswolk”, legt onze weerman David Dehenauw uit. Lenswolken komen voor bij heuvels en bergen, vandaar ‘alto’ wat ‘hoog’ betekent. ‘Cumulus’ wil dan weer zeggen ‘gestapeld’ en ‘lenticularis’ betekent ‘amandal- of lensvormig’.
“De specifieke vorm van de wolken wordt bepaald door de omvang en de vorm van de berg”, aldus Dehenauw. “De lucht wordt via de wind naar boven gestuwd door de berg en zakt achter de berg weer. Zo ontstaat een golfbeweging van lucht. De lenswolken blijven boven de berg of heuvel hangen en lijken op vliegende schotels.”
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
