The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
27-06-2025
Ancient 'lost city' found at bottom of the Atlantic Ocean holds clue to origins of life
Deep in the Atlantic Ocean, scientists have discovered a haunting undersea world that may hold the blueprint forhow life began on Earth.
This vast field of mineral towers, called the Lost City, is the oldest known hydrothermal system in the ocean. Scientists believe its extreme conditions mirror the early Earth, offering clues to how the first life formsmight have emerged.
The Lost City Hydrothermal Field lie more than 2,300 feet beneath the surface, on the slopes of an underwater mountain in the Mid-Atlantic Ridge.
The Mid-Atlantic Ridge is a massive underwater mountain range that runs through the Atlantic Ocean. It marks the boundary between tectonic plates and is a hotspot for geological activity.
Researchers estimate the Lost City has existed for over 120,000 years, making it the longest-living hydrothermal vent field ever discovered.
In a recent breakthrough, scientists successfully recovered a core sample of mantle rock from the site. This rock is the deep Earth source that fuels the vent system.
The core sample could help scientists better understand the chemical reactions happening beneath the seafloor, reactions that produce hydrocarbons in the absence of sunlight or oxygen, serving as food for marine life.
These same reactions may have played a role in the origin of life on Earth billions of years ago.
The Lost City is made up of towering spires of carbonate rock, formed by chemical reactions between seawater and hot rock from beneath the seafloor
The Lost City is made up of towering spires of carbonate rock, some nearly 200 feet tall, formed by a unique geological reaction called serpentinization, where seawater interacts with mantle rock deep below the seafloor.
These reactions release methane and hydrogen gas, which fuel microbial life that survives without sunlight or oxygen, something rarely seen on Earth.
The site is located approximately nine miles west of the Mid-Atlantic Ridge axis, just south of the Azores islands.
Its isolated position means it has remained undisturbed by human activity for thousands of years, preserving an ecosystem that offers a window into Earth’s earliest conditions.
Each hydrothermal vent, nicknamed IMAX, Poseidon, Seeps, and Nature emits warm, alkaline fluids. These create a stable environment for life in one of the most extreme corners of the planet.
Now, with renewed global attention, scientists believe the Lost City may help explain how life first formed from non-living matter, an unsolved mystery in biology.
The site is located approximately 15 kilometers (about nine miles) west of the Mid-Atlantic Ridge axis, just south of the Azores. Its remote position places it far from human interference.
Unlike most hydrothermal systems powered by volcanic heat, the Lost City is powered by chemical energy from the Earth's mantle, giving it a distinct structure and chemistry.
Inside its towering chimneys, fluids reach up to 194 Fahrenheit, not boiling, but hot enough to fuel chemicals reactions.
These vents produce hydrocarbons, organic compounds made from carbon and hydrogen, which are considered the building blocks of life.
The site is special because its hydrocarbons form through deep Earth chemical reactions, not sunlight or photosynthesis. This makes the Lost City a rare second example of how life could begin.
Microbes inside these chimneys live in total darkness, with no oxygen, using methane and hydrogen as their only fuel.
On the outer surfaces, rare animals like shrimp, snails, sea urchins, and eels cling to the mineral-rich structures.
Larger animals are uncommon here likely because the energy supply is limited. Unlike surface ecosystems, there's no sunlight or abundant food chain, only chemical nutrients trickling out of the vents.
Microbiologist William Brazelton told Smithsonian Magazine: “This is an example of a type of ecosystem that could be active on Enceladus or Europa right this second.”
While the Lost City itself lacks mineable materials, nearby regions could be targeted for future deep-sea mining operations.
These are moons of Saturn and Jupiter, which have oceans beneath icy crusts, raising the hope that similar life could exist beyond Earth.
Some spires have grown to 60 meters tall over tens of thousands of years.
Scientists say they act like natural laboratories, showing how life might arise in environments without sun, plants, or animals.
In 2017, the International Seabed Authority (ISA) gave the Polish government a 15-year exploration license for an area of the Mid-Atlantic Ridge, which includes territory surrounding the Lost City.
Though Lost City itself lacks valuable minerals, nearby vent fields may contain polymetallic sulfides, a target for future deep-sea mining. That’s where the threat comes in.
Mining operations near hydrothermal vents can stir up sediment plumes, releasing toxic chemicals or particles that drift through the water column and harm nearby ecosystems, even if the site itself isn’t directly touched.
The Convention on Biological Diversity has already designated Lost City as an Ecologically or Biologically Significant Marine Area (EBSA), based on its uniqueness, biodiversity, and scientific value.
Being listed as an EBSA gives scientists leverage to argue for protective measures, though it carries no binding legal protection. Meanwhile, UNESCO is reviewing the site for World Heritage status, which could offer stronger international backing against mining and disturbance.
Scientists argue this is urgently needed. Once disturbed, such systems may never recover, and we could lose a living example of how life began.
The photograph so detailed it's impossible to see with the naked eye: Vera C Rubin Observatory releases the first images from its whopping 3,200 MEGAPIXEL camera
The photograph so detailed it's impossible to see with the naked eye: Vera C Rubin Observatory releases the first images from its whopping 3,200 MEGAPIXEL camera
One of its first stunning images shows the Trifid and Lagoon nebulae, vast clouds of colourful gas located some 9,000 light-years from Earth.
Combining 678 different pictures taken over seven hours, the photograph reveals blue and pink swirls of interplanetary gas and the glow of young stars being formed.
In another image, the massive telescope captures around 10 million galaxies - just 0.5 per cent of the 20 billion galaxies it will observe over its lifetime.
However, these are only the very first test images from the cutting-edge telescope, with thousands more soon to come.
Scientists have revealed the first images from the world's largest digital camera, the Vera C Rubin Observatory. This image shows the pink clouds of the Trifid Nebula (middle) and the smaller stellar nursery of the Lagoon Nebula (top right), located around 9,000 light-years from Earth
Located on top of the Cerro Pachón mountain in Chile, this revolutionary telescope is poised to supercharge our study of the universe
Perched 8,770ft (2,670m) above the Chilean Andes on a mountain dedicated to space research, the newly completed Vera C Rubin Telescope is in the perfect place to watch the stars.
The location is very high, exceptionally dark, and far enough above sea level to avoid much of the interference from Earth's atmosphere.
The observatory's four goals are to map changes in the sky, study the formation of the Milky Way, map the solar system, and understand dark matter.
As these test images offer a tantalising glimpse of what is to come, the observatory is soon to start a decade-long vigil watching the night sky.
With its unique, fast-moving design, astronomers will snap an image of the sky once every 40 seconds for eight to 12 hours every single night.
As part of the Legacy Survey of Space and Time, the telescope will map the entire southern night sky once every three days for the next ten years.
At its peak, the observatory will be generating tens of thousands of images every night, which will be sent to scientists around the world.
The UK will also play a critical role in this project by hosting the data centres to process the enormous quantities of data.
This is a small section of a test photo taken by the Vera C Rubin Observatory of the Virgo cluster, the full image contains over 10,000 galaxies
Another small section of the same image shows spiral galaxies interacting in the heart of a dense galaxy cluster
The Vera C Rubin Observatory
Location: Cerro Pachón, Chile
Altitude: 8,768.9 feet (2,672.7m)
Primary mirror diameter: 27.5 feet (8.4m)
Camera resolution: 3,200 megapixels
The Vera C Rubin Observatory is a unique 'survey telescope' designed to photograph the entire night sky once every three days.
The telescope features the largest digital camera ever constructed and a specialised mount allowing it to move much faster than traditional telescopes.
This will enable the observatory to take a photo once every 40 seconds for eight to 12 hours per night.
By repeatedly taking images of the same sections of the sky, the Vera C Rubin Observatory will enable scientists to detect the smallest changes.
Dr Eduardo Bañados, from the Max Planck Institute for Astronomy, says the telescope will give astronomers a 'cosmic movie' of the next decade.
'This will allow us to go beyond just discovering such super-distant galaxies, but also learning about their physical properties,' says Dr Bañados.
The system will alert scientists anytime it detects that something has changed, with up to 10 million data alerts being generated every night.
These alerts might be tiny fluctuations in the light from a distant galaxy or the glint of sunlight on an asteroid approaching Earth.
Scientists believe that the telescope will increase the catalogue of objects in the solar system tenfold.
Speaking at a press conference revealing the test images, Aaron Roodman, Deputy Director for the observatory's construction, said: 'Since we take images of the night sky so quickly and so often, we'll detect millions of changing objects literally every night.
That means, if there is a ninth planet hiding somewhere in the solar system, the Vera C Rubin telescope will be able to find it.
The Vera C Rubin Observatory will map the entire southern night sky once every three days for the next decade, to create an unprecedented 'cosmic movie'
Light from distant galaxies is reflected from a 27.5-foot (8.4m) primary mirror, into an 11.2-foot (3.4m) secondary mirror, back into a 15.7-foot (4.8m) mirror, which bounces it into the waiting camera.
The setup is so sensitive that a single speck of dust or the light from a stray LED is enough to cause distortion.
However, overcoming those difficulties will give scientists an unprecedented window into the galactic past.
Mr Roodman says: 'We also will combine those images to be able to see incredibly dim galaxies and stars, including galaxies that are billions of light-years away.
'Rubin Observatory is truly a discovery machine. It will enable us to explore galaxies, stars in the Milky Way, objects in the solar system, and all in a truly new way.'
More photos from the Vera C Rubin Observatory will be released in a live-streamed event at 16:00 BST today.
Who was Vera C Rubin? The namesake of the world's largest digital camera
The Vera C Rubin Observatory is named after the American astronomer Vera Rubin, who was born in 1928.
Vera Rubin is famous for being the person whose work provided the first convincing evidence for the existence of 'dark matter'.
This is the hidden, unobservable extra mass which explains why the universe looks the way it does.
Prior to Rubin's discoveries, dark matter had been proposed but was not something that many astronomers took seriously.
Rubin studied more than 60 galaxies and found that the stars at the edges were moving just as fast as those at the centre.
According to the laws of physics that didn't make sense.
When Rubin and her colleague Kent Ford added up the mass of the galaxies, they found that their gravity shouldn't have been strong enough to hold them together.
That meant there needed to be some extra mass holding them together, and that mass must be dark matter.
Rubin was convinced that scientists would discover what dark matter was within a decade, but the mystery has proven far more elusive.
This means her discovery has launched an entirely new field of astrophysics, dedicated to studying the consequences of her incredible discovery.
A flaming object was seen streaking across the skies of several southern states, sparking panic and confusion as no explosion or fire was reported on the ground.
Police scanner audio in Spartanburg, South Carolina captured a call from a woman who reported a 'giant ball of fire' falling from the sky, a sight echoed by witnesses from Tennessee to Georgia.
'I'm not crazy! I just saw a huge ball of fire fall from the sky in East Tennessee around the Cherokee National Forest!' a firefighter wrote on X.
'Anyone else see it? Right around 12:20pm ET. Very cool but a little unnerving given the current times!'
While some speculated it could have been a falling aircraft, the firefighter described it as 'like a mini sun falling with a tail of fire.'
In Georgia, one resident said they not only saw the object, but heard it pass overhead and felt the ground shake when it hit.
The National Weather Service confirmed the many reports across the Southeast US saying: 'It is not certain, but the satellite-based lightning detection shows a streak within cloud-free sky over the NC/VA border, over Gasbury, VA.
'This streak was detected between 12:51 to 12:56 pm.'
A flaming object was seen streaking across the skies of several southern states, sparking panic and confusion, as no explosion or fire was reported on the ground
Weather Impact Chief Meteorologist Brad Panovich said: 'Looking at the videos, this is very low in the atmosphere. I am curious if this was a piece of space debris, a rocket body or degrading space junk.
'For something to be that bright in the middle of the day, it was most likely burning up in the atmosphere. If it were a meteor, it would have had to be very large to be that bright in the middle of the day.'
A driver traveling on I-85 SB in Upstate South Carolina captured the fireball falling through the sky using their dashcam.
'Weird atmospheric sounds in GA today. Sounded like a fireball or rocket burning through the sky, shaking the house... followed by 2 or 3 helicopters not listed on the Flight Radar,' an X user shared shortly after the incident.
Hundreds of reports of a possible fireball were submitted to the American Meteor Society website from Georgia, South Carolina and Tennessee, which are still pending.
'This was the middle of the day, and it just came out of nowhere,' according to one fireball report on the American Meteor Society from Perry, Georgia.
A report submitted by Ashley R from Suwanee, Georgia read: 'I thought it was a missile.'
Brian S from Alpharetta, Georgia said: 'It was full daylight, no clouds, and still it was very bright. I heard a muffled and slight boom sound, maybe 30 seconds later, but that could be unrelated.'
The National Weather Service confirmed the many reports across the Southeast US. The large blue streak appears to be what was spotted falling from the sky
Several metro Atlanta city and county officials have relayed reports of a "fireball" sighting from the sky on Thursday afternoon
He added that he saw a 'smoke trail that quickly fell apart.'
Marc Tozer of Georgia shared on Facebook: 'Stone mountain here and it made a booming sound, house shook with a long rumble. Dogs went crazy.'
Another Georgia local posted: 'House totally rumbled, sounded like a log rolling off the roof, thought nukes were coming...'
WRDW, an Atlanta news source, reported that black smoke was seen south of I-20, although it may be from a controlled burn, first responders said.
The Federal Aviation Administration (FAA) said it had 'no reports of unusual aircraft activity in the area,' Atlanta News First reported.
There were no immediate reports of damage linked to the fireball, and it's unclear whether the wide range of sightings may have been caused by multiple fragments from the same potential meteor.
Wie Zijn Die Buitenaardse Wezens? Van de Plejadianen tot Olifantachtige-sterenwezens
Wie Zijn Die Buitenaardse Wezens? Van de Plejadianen tot Olifantachtige-sterenwezens
Inleiding
Het vraagstuk wie de buitenaardse wezens zijn, heeft de mensheid sinds het begin van haar bestaan beziggehouden. Van oude beschavingen tot moderne UFO-onderzoekers, er is een voortdurende nieuwsgierigheid naar de aard, oorsprong en intenties van deze mysterieuze wezens die zich mogelijk buiten ons aardse bestaan bevinden. Deze belangstelling wordt niet alleen gevoed door verhalen en legendes, maar ook door getuigenissen, waarnemingen en wetenschappelijke pogingen om het fenomeen te verklaren. In veel oude culturen worden tekenen van buitenaardse aanwezigheid beschreven, zoals de mythologische verhalen over goden die van de hemel neerdaalden of oude kunstwerken die vreemde objecten en wezens afbeelden. Deze historische bronnen vormen een fascinerende basis voor het onderzoek naar buitenaardse levensvormen en geven inzicht in hoe verschillende samenlevingen door de eeuwen heen hiermee omgingen.
In de moderne tijd kreeg het vraagstuk een nieuwe impuls met de opkomst van de UFO-beweging en de introductie van technologische hulpmiddelen die het mogelijk maken om luchtwaarnemingen en vreemde verschijnselen systematisch te documenteren. Wereldwijde incidenten zoals de Roswell-affaire en de vele onverklaarbare waarnemingen zorgen ervoor dat het onderwerp nog altijd actueel en controversieel is. Daarbij wordt niet alleen gedacht aan de klassieke afbeelding van kleine groene mannetjes, maar ook aan meer exotische en theoretische entiteiten zoals interdimensionale wezens, energie-gebaseerde vormen en andere niet-erkende wezens die mogelijk buiten onze huidige wetenschappelijke kennis vallen.
In dit essay zullen we de verschillende vormen en beschrijvingen van buitenaardse entiteiten onderzoeken, variërend van de bekende Plejadianen tot meer exotische en theoretische entiteiten zoals interdimensionale wezens en energie-gebaseerde vormen. Daarbij wordt niet alleen een overzicht gegeven van de historische en culturele verschijningsvormen, maar ook de wetenschappelijke plausibiliteit en de echtheid van dergelijke beweringen beoordeeld. Door deze verschillende perspectieven te combineren, hopen we een vollediger beeld te schetsen van wie deze mysterieuze wezens mogelijk zijn en waarom ze zo’n blijvende aantrekkingskracht op de mensheid uitoefenen.
Historisch Overzicht
De fascinatie voor buitenaardse wezens is een onderwerp dat teruggaat tot de oudheid en zich door de eeuwen heen heeft ontwikkeld, verweven met mythologie, religie en later wetenschappelijke nieuwsgierigheid. In oude beschavingen zoals die van Egypte, Griekenland en Azië vinden we talloze verwijzingen naar goddelijke entiteiten en wezens die buitenaardse kenmerken vertonen. Bijvoorbeeld, in het oude Egypte werden goden zoals Osiris en Horus afgebeeld met bovennatuurlijke krachten en soms met vreemde attributen, terwijl in Griekse mythologie verhalen over de goden op de berg Olympus en hun interactie met mensen vaak worden geïnterpreteerd als een vorm van buitenaardse contact. In Aziatische culturen, zoals die in China en India, zijn er oude geschriften en schilderingen die beschrijvingen bevatten van vliegende objecten en wezens die niet van deze wereld leken te zijn.
De moderne interesse in UFO's en buitenaardse levensvormen begon echter in de twintigste eeuw, vooral vanaf de jaren 1940 en 1950. Een cruciaal keerpunt was het Roswell-incident in 1947, waarin een onbekend vliegend object neerstortte in de buurt van Roswell, New Mexico. Aanvankelijk werd het gerapporteerd als een "geheim vliegend schotel", maar de Amerikaanse overheid verklaarde later dat het om een weerballon ging. Desondanks leidde het incident tot een enorme mediahype en zette het de toon voor verder onderzoek en speculatie over buitenaardse aanwezigheid. In de jaren daarna verschenen talloze rapporten en getuigenissen over onverklaarbare waarnemingen, waaronder de beroemde sightings in Washington D.C. in 1952 en de zogenaamde "Belgische UFO-golf" in 1989-1990.
De jaren 1960 en 1970 brachten een toename in wetenschappelijke interesse, mede door het werk van onderzoekers zoals J. Allen Hynek en Stanton Friedman. Hynek ontwikkelde het zogenaamde "Close Encounter"-systeem, dat variaties beschrijft van menselijke ontmoetingen met UFO's, variërend van het zien van ongeïdentificeerde lichten tot het daadwerkelijk ontmoeten van buitenaardse wezens. Daarnaast werden er diverse geheime overheidsprojecten gestart, zoals het Amerikaanse Project Blue Book, dat tussen 1952 en 1969 duizenden UFO-waarnemingen onderzocht. Hoewel het merendeel kon worden verklaard door natuurlijke oorzaken of menselijke activiteiten, bleven een aantal incidenten onverklaard en voedden ze het publieke geloof in buitenaardse wezens.
In de jaren 1980 en 1990 kreeg het onderwerp een nieuwe impuls met de opkomst van digitale media, waardoor foto's, video's en getuigenissen sneller en op grotere schaal konden worden gedeeld. Het beroemde "Phoenix Lights"-incident in 1997 en de publicatie van de "Pentagon UFO-video's" van 2004 en 2015, waarin militaire piloten onverklaarbare objecten vastlegden, zorgden voor een hernieuwde belangstelling. Sindsdien blijft het onderwerp actueel, met regeringsrapporten en getuigenverklaringen die wijzen op de mogelijkheid van niet-geïdentificeerde en mogelijk niet-aardse technologieën. Wetenschappelijke consensus blijft echter dat meer bewijs nodig is om definitieve conclusies te trekken, waardoor het onderwerp zowel serieus onderzoek als publieke fascinatie blijft voeden.
Diverse Wezens en Beschrijvingen
1. Pleiadianen (Tietans)
De Pleiadianen, vaak ook Tietans genoemd, worden beschouwd als een van de meest vriendelijke en spiritueel hoogontwikkelde buitenaardse beschavingen die er bestaan. Volgens diverse theorieën, spirituele leraren en getuigenissen vormen zij een soort spirituele gids of beschermengel voor de mensheid, die ons kan ondersteunen in onze evolutionaire ontwikkeling. Deze wezens zouden afkomstig zijn uit de Pleiaden, een heldere en bekende sterrencluster in het sterrenbeeld Stier, die al eeuwenlang door verschillende culturen wordt vereerd als een bron van mysterie en inspiratie.
Volgens beschrijvingen worden de Pleiadianen vaak afgebeeld als mensachtig, maar met enkele opvallende kenmerken. Ze zouden een hoog, slank postuur hebben, met een serene en liefdevolle uitstraling die een diepe rust uitstraalt. Hun lange, witte of zilverachtige haren symboliseren hun spirituele puurheid en hogere bewustzijn. Veel getuigen en channelers beschrijven hen als wezens met grote, liefdevolle ogen die een dieper begrip van het universum en de menselijke ziel lijken te bezitten.
Hoewel er geen wetenschappelijk bewijs is dat hun bestaan daadwerkelijk bevestigd, worden de Pleiadianen vaak genoemd in spirituele bewegingen, channelings en esoterische literatuur. Ze worden gezien als boodschappers van universele liefde, vrede en harmonie, die een brug kunnen vormen tussen de menselijke en de kosmische dimensie. Hun verhalen en beschrijvingen blijven een bron van inspiratie en hoop voor velen die zoeken naar zingeving en verbinding met hogere werelden.
2. De Nordics
De Nordics, ook wel bekend als de ”Noordse” of ”lichtwezens,” vormen een fascinerend en intrigerend onderdeel van de ufologie en buitenaardse beschrijvingen. Volgens getuigenissen en rapporten worden deze alien-achtige wezens afgebeeld als prachtige, menselijke wezens met een opvallende lichte huid, vaak een bleke of zelfs bijna doorschijnende teint. Hun uiterlijk straalt een soort serene kracht uit, met heldere, grote ogen die vaak een blauwachtige of groenachtige kleur hebben. De Nordics worden meestal beschreven als lang en slank, met een gracieuze lichaamsbouw die een gevoel van elegance en harmonie uitstraalt.
Deze wezens worden vaak geassocieerd met positieve intenties; ze zouden komen om te helpen, te begeleiden en te beschermen. Mensen die contact met hen hebben gehad, melden dat ze een gevoel van diepe vrede en verbondenheid ervaren, alsof deze wezens een hogere vibratie vertegenwoordigen. Volgens sommige theorieën zouden de Nordics afkomstig zijn uit hogere dimensies of sterrenstelsels, zoals de Pleiaden of andere nabijgelegen melkwegstelsels. Ze worden vaak gezien als bewakers van de aarde en haar bewoners, met een missie om de mensheid te begeleiden naar een hoger bewustzijn en spirituele evolutie.
De beschrijvingen van deze alien-achtige wezens variëren, maar de algemene kenmerken blijven consistent: een indrukwekkende uitstraling, een vriendelijke houding en een diepe, spirituele aanwezigheid. Voor velen symboliseren de Nordics hoop, verlichting en de mogelijkheid tot een betere toekomst, waardoor ze een centrale figuur vormen in vele buitenaardse verhalen en spirituele overtuigingen.
3. De Greys ( Grijzen)
De Grey-aliens, ook wel bekend als de "Greys," zijn een van de meest bekende en iconische buitenaardse wezens in de populaire cultuur en ufologievrienden. Ze worden vaak afgebeeld als kleine, slanke wezens met een hoogte van ongeveer 1,20 tot 1,50 meter. Hun lichaamsbouw is fragiel en gestroomlijnd, met lange, dunne ledematen die een bijna onmenselijke gracieuze beweging mogelijk maken. Het meest opvallende kenmerk van de Greys is hun grote, amandelvormige ogen, die meestal zwart of donkerbruin zijn en een intense, bijna hypnotiserende blik uitstralen. Deze ogen nemen het grootste deel van hun gezicht in beslag, terwijl de rest van hun gezicht relatief klein en plat is, zonder duidelijke neus of oren. Een van de meest bekende en fascinerende typen buitenaardse wezens die in de UFO- en paranormale wereld worden beschreven, zijn de zogenaamde “Groene Wezens” of “Grays”.
Voorstelling van hoe een buitenaards wezen eruit zou kunnen zien
De huid van de Greys wordt vaak beschreven als een gladde, grijzige of lichtgrijze textuur, vandaar ook hun naam. Ze worden meestal afgebeeld met een kleine mond en geen zichtbare tanden of tong. Volgens verschillende getuigenissen en rapportages zouden de Greys beschikken over geavanceerde technologische vaardigheden, waarmee ze ruimteschepen en teleportatie kunnen gebruiken. Ze worden vaak genoemd in verband met abducties, waarbij mensen worden meegenomen voor experimenten of onderzoek. De Greys worden gezien als rationele, kalme en afstandelijke wezens, zonder duidelijke emoties, en worden vaak geassocieerd met het idee van een wetenschappelijke of onderzoeksgerichte buitenaardse beschaving. Ondanks hun mysterieuze aard blijven ze een bron van fascinatie en speculatie voor onderzoekers en liefhebbers van het buitenaardse leven.
Volgens getuigenissen en rapportages worden deze wezens vaak geassocieerd met abducties en experimenten op mensen. Ze zouden zich op mysterieuze wijze kunnen manifesteren in slaapkamers of afgelegen gebieden, vaak zonder dat de getuigen er bewust van waren totdat ze geconfronteerd werden met deze wezens. De wezens worden beschreven als rationeel en zeer technologisch geavanceerd, met het vermogen om complexe apparaten te bedienen en communicatie te voeren die verder gaat dan menselijke taal. Sommige theorieën suggereren dat ze afkomstig zouden kunnen zijn van een weelderige planeet in een naburig sterrenstelsel, mogelijk binnen de Melkweg of zelfs verder weg.
Verder wordt er gespeculeerd dat deze wezens betrokken zouden kunnen zijn bij genetische experimenten, waarbij ze menselijke en andere levensvormen bestuderen of manipuleren. Ze zouden bijvoorbeeld DNA-monsters nemen, embryo’s bestuderen of zelfs genetische hybridisatie uitvoeren. Hoewel er geen wetenschappelijk bewijs is dat deze wezens bestaan, blijven ze een prominent onderdeel van UFO-literatuur, getuigenissen en volksverhalen. Hun mysterieuze aard en de vele beschrijvingen zorgen ervoor dat ze een intrigerend en vaak besproken fenomeen blijven binnen de wereld van buitenaardse waarnemingen.
4. Feline-, Canine- en Olifantachtige Rassen
Naast de mensachtige buitenaardse wezens worden in vele verhalen en getuigenissen ook diervormige rassen beschreven die de verbeelding blijven boeien. Deze rassen vertonen kenmerken die sterk overeenkomen met bekende aardse dieren, maar dan in buitenaardse variaties en met unieke eigenschappen die wijzen op een complexe evolutie op verschillende planeten. Zo worden er bijvoorbeeld feline-achtige wezens beschreven, die lijken op grote katten zoals tijgers of luipaarden, maar met menselijke trekken. Ze beschikken vaak over een sierlijke bouw, scherpe ogen die veelal een mysterieuze glans vertonen, en een combinatie van katachtige instincten en menselijke intelligentie. Deze wezens worden vaak gekenmerkt door een gracieuze beweging en een opvallende zelfverzekerde uitstraling, wat hen een bijna majestueus voorkomen geeft.
Gecompliceerd kunstwerk van een buitenaardse kat met voorouders uit oude echo's en Scandinavische folklore, alien, kat, voorouders Door sawaratch
Daarnaast bestaan er ook hond-achtige rassen die zich onderscheiden door hun loyaliteit, waakzaamheid en sociale vaardigheden. Deze wezens worden vaak beschreven als trouwe metgezellen, die een sterke band aangaan met mensen of andere buitenaardse wezens. Hun uiterlijk varieert van grote, krachtige honden tot kleinere, meer agile wezens, maar allemaal hebben ze een scherpe intuïtie en een opmerkelijk vermogen om emoties te lezen. Sommige getuigen spreken over rassen met een beschermende aard, die als bewakers fungeren tijdens ontmoetingen of abducties.
Bovendien worden olifant-achtige buitenaardse wezens genoemd, gekenmerkt door grote oren, een imposant formaat en een uitstraling van wijsheid en kalmte. Ze worden vaak beschreven als wijze, oude beschouwers, die mogelijk een rol spelen in het doorgeven van kennis of het begeleiden van andere rassen. Hun grote oren worden vaak als een symbool van hun opmerkzaamheid en intelligentie genoemd, terwijl hun rustige en bedachtzame houding een diepe indruk achterlaat bij getuigen. Deze diverse diervormige rassen lijken een rijke variëteit te vormen van de evolutie op verschillende planeten, en illustreren de complexiteit en variëteit van buitenaardse levensvormen die in getuigenissen worden beschreven.
5. Insectoïdische Beings
Insectoïdische wezens vormen een fascinerend en intrigerend onderdeel van de verbeelding en mythologie. Deze wezens combineren kenmerken van insecten en mensen, waardoor ze een bijna ongrijpbare mix van het aardse en het bovennatuurlijke vormen. Vaak worden ze afgebeeld met het lichaam van een insect, zoals een kever, mier of sprinkhaan, maar met menselijke trekken zoals ogen, gezichten of ledematen. Deze hybride wezens worden in verschillende culturen en verhalen gebruikt om thema’s als transformatie, geheimzinnigheid en de kracht van de natuur uit te drukken.
In de folklore en fantasyliteratuur worden insectoïdische wezens vaak voorgesteld als mysterieuze bewakers van geheime kennis of als boodschappers van een hogere macht. Hun kleine formaat en complexe lichaamsstructuur symboliseren vaak subtiliteit en verborgen kracht. Soms worden ze afgebeeld als kwaadaardige wezens die in de schaduwen opereren, terwijl ze in andere verhalen juist als wijze gidsen fungeren. Hun uiterlijk roept bij veel mensen een gevoel van afgunst of fascinatie op, omdat ze de grens tussen het menselijke en het insectachtige vervagen en daardoor een gevoel van ontheemding of verwondering oproepen.
De symboliek achter deze wezens is rijk en veelzijdig. Insectoïdische figuren kunnen staan voor de vergankelijkheid, de collectieve kracht van de natuur, of de menselijke drang om te overleven en zich aan te passen. Hun complexe verschijning en mystieke aura maken ze tot een populair onderwerp in kunst, literatuur en popcultuur, waar ze blijven intrigeren en inspireren.
6. Shape Shifters
Vormveranderaars, oftewel “Shape Shifters”, vormen een fascinerende categorie binnen de wereld van paranormale en mythologische entiteiten. Deze wezens worden gekenmerkt door hun vermogen om van vorm te veranderen, vaak op een wijze die niet door menselijke technologie of natuurlijke processen verklaard kan worden. In diverse culturen en mythologische tradities komen verhalen voor over wezens die zich kunnen transformeren van mens naar dier, of zelfs naar ongrijpbare vormen, afhankelijk van de situatie of hun intenties.
In de mythologie van de Noord-Amerikaanse inheemse volkeren, zoals de Navajo en Hopi, bestaan legendes over shape shifters die als sjamanen of tovenaars kunnen veranderen in dieren zoals wolven, uilen of beren. Deze transformaties worden vaak gekoppeld aan spirituele krachten en worden gebruikt voor genezing, bescherming of zelfs bedrog. In de Scandinavische mythologie spreken folklore en saga’s over skalds en heksen die via magie hun vorm kunnen aanpassen. In Aziatische tradities, zoals in Chinese folklore, zijn er verhalen over geesten en demonen die kunnen veranderen in mensen of dieren om hun doelen te bereiken.
Wetenschappelijk gezien is er geen bewijs dat dergelijke vormveranderingen daadwerkelijk mogelijk zijn, en wordt het meestal beschouwd als folklore of symboliek. Toch blijven sommige onderzoekers en paranormalen geloven dat shape shifters misschien niet zomaar mythen zijn, maar dat ze een diepere, mogelijk multidimensionale realiteit kunnen vertegenwoordigen. Sommige theorieën suggereren dat deze entiteiten wellicht bestaan op een niveau dat wij niet kunnen waarnemen met onze zintuigen, en dat ze zich kunnen manifesteren in onze wereld door middel van energetische of psychische manipulatie.
Vanuit een theoretisch perspectief kunnen shape shifters worden beschouwd als manifestaties van hogere bewustzijnsniveaus of als uitingen van entiteiten die in meerdere dimensies tegelijk bestaan. In sommige spirituele tradities wordt aangenomen dat deze wezens niet fysiek veranderen, maar dat zij via een soort illusie of energetische verschuiving hun vorm kunnen aanpassen. Het concept van shape shifting wordt ook vaak gebruikt als metafoor voor de veranderlijke aard van identiteit en perceptie, en blijft een intrigerend onderwerp dat verbindt tussen mythologie, spiritualiteit en theorieën over multidimensionale realiteiten.
7. Transulente en Energie-Gebaseerde Entiteiten
Transulente en energie-gebonden entiteiten vormen een fascinerend en complex domein binnen de parapsychologie, spiritualiteit en theoretische natuurkunde. Deze wezens worden niet gekenmerkt door een fysieke, vaste vorm zoals we die kennen in de materiële wereld. In plaats daarvan worden ze vaak beschreven als lichtgevende of schijnbaar ongrijpbare verschijnselen die zich bewegen door ruimtes, dimensies en zelfs tijd. Ze manifesteren zich in de vorm van energievelden, lichtflitsen, of zelfs als gaten in de ruimte die een soort van portalen lijken te vormen. Dergelijke entiteiten worden vaak gezien als transulente verschijnselen — dat wil zeggen, ze zijn doorzichtig of semi-transparant, en hun ware aard is vaak moeilijk te onderscheiden van de omgeving.
In spirituele en paranormale tradities worden deze entiteiten vaak geassocieerd met hogere bewustzijnsniveaus, energievelden of kosmische krachten. Sommige beschrijvingen suggereren dat ze niet gebonden zijn aan een fysieke vorm, maar bestaan als pure energie of informatie. De waarnemingen van dergelijke verschijnselen worden vaak gedaan in omgevingen met hoge emotionele of spirituele lading, zoals bij meditatie, trance of na het overlijden van een persoon. Wetenschappelijk blijft het bestaan van deze entiteiten echter moeilijk te verifiëren. Ze worden vaak beschouwd als subjectieve ervaringen of interpretaties van onzichtbare energievelden.
Recentelijk biedt de kwantumfysica enige hoop op het begrijpen van deze fenomenen. De theorieën rondom energievormen en de kwantumvelden suggereren dat er mogelijk meer is tussen de materie en de spirituele wereld dan we tot nu toe konden begrijpen. Sommige wetenschappers speculeren dat deze entiteiten mogelijk manifestaties zijn van onderliggende energiewijzen die op een nog onbekende manier communiceren of bewegen door dimensies. Hoewel er geen definitief bewijs is, blijven onderzoekers geïnteresseerd in deze verschijnselen vanwege de potentie om onze kennis van het universum en bewustzijn uit te breiden. Het bestuderen van transulente en energie-gebonden entiteiten vraagt om een interdisciplinair aanpak, waarin natuurkunde, psychologie, en spiritualiteit samenkomen.
8. Interdimensionale Entiteiten
Interdimensionale entiteiten vormen een intrigerend en complex fenomeen dat de grenzen van ons begrip van werkelijkheid uitdaagt. Volgens diverse spirituele tradities, waaronder de Vedische en Tibetaanse geschriften, bestaan er meerdere dimensies naast onze kenbare wereld. Deze entiteiten zouden niet beperkt zijn tot één dimensie, maar kunnen bestaan in meerdere tegelijk of kunnen bewegen tussen verschillende dimensies. Het idee is dat onze fysieke wereld slechts een deel is van een veel groter, meerlagig universum, waarin deze wezens hun thuisbasis vinden.
In veel verhalen en mythologieën worden deze entiteiten beschreven als wezens die de menselijke perceptie overstijgen. Ze manifesteren zich vaak via dromen, visioenen, of UFO-verschijnselen en worden soms gezien als boodschappers of gidsen uit hogere dimensies. Sommige mensen beweren dat ze door middel van meditatieve of trance-achtige toestanden toegang kunnen krijgen tot deze wezens en dat ze op die wijze communicatie mogelijk maken. Deze verschijnselen worden door skeptici als subjectief en interpretatief afgedaan, maar voor anderen vormen ze bewijs van een uitgebreidere kosmos die we nog niet volledig begrijpen.
De moderne kwantumfysica biedt enige theoretische hoop op het begrijpen van dergelijke fenomenen. Theorieën over multiversa en extra dimensies, zoals die in stringtheorieën worden besproken, suggereren dat het mogelijk is dat meerdere dimensies gelijktijdig bestaan en dat entiteiten zich in deze dimensies kunnen bewegen. Dit zou verklaringen kunnen bieden voor de waarnemingen van onverklaarbare verschijnselen, zoals UFO's of spirituele manifestaties. Hoewel er nog geen empirisch bewijs is dat deze entiteiten daadwerkelijk tussen dimensies reizen, blijven wetenschappers en spirituele denkers geïnteresseerd in de mogelijkheid.
Het bestuderen van interdimensionale entiteiten vereist een open en multidisciplinair benadering, waarin natuurkunde, psychologie, en spiritualiteit worden geïntegreerd. Het houdt ook een kritische houding in, aangezien veel van de waarnemingen subjectief en moeilijk te verifiëren blijven. Desalniettemin blijft het concept een van de meest fascinerende gebieden in de zoektocht naar het begrijpen van de ware aard van het universum en de vele mogelijke werelden die daarin bestaan. Of ze nu werkelijk bestaan of niet, ze stimuleren onze verbeelding en wetenschappelijke nieuwsgierigheid over de grenzen van perceptie en realiteit.
9. De machtige reptielmensen
Deze wezens zijn onderdeel van een complottheorie die beweert dat de aarde wordt geregeerd door reptielachtige wezens afkomstig uit het sterrenstelsel Alpha Draconis. Volgens deze theorie zouden deze reptielmensen zich vermommen als mensen in hoge functies, zoals politici en royalty's, om zo invloed uit te oefenen op de wereld.
De theorie is populair gemaakt door David Icke, een Britse schrijver en complottheoreticus, die beweert dat hij een zoon van God is. Hij presenteert deze ideeën sinds de jaren 90, ondanks dat hij vaak voor gek wordt gezet en kritiek krijgt. Het verhaal vermeldt ook dat wetenschappers over het algemeen niet actief proberen deze theorie te weerleggen, maar dat Icke wel onder vuur ligt vanwege andere controversiële uitspraken, zoals de ontkenning van de Holocaust. Sommige critici interpreteren zijn uitspraken en metaforen op een manier die suggereert dat hij antisemiet zou zijn, door de term 'reptielen' te associëren met Joden.
Het is belangrijk om te benadrukken dat deze theorie geen wetenschappelijke basis heeft en door de meeste experts als ongegrond wordt beschouwd. Het is een voorbeeld van een complottheorie die zich verspreidt door misinformatie en verkeerde interpretaties.
Zijn Deze Wezens Wetenschappelijk Aanvaardbaar?
De meeste beschrijvingen van buitenaardse wezens, zoals die worden gepresenteerd in de populaire cultuur, films, boeken en getuigenissen, kunnen niet worden bevestigd door empirisch wetenschappelijk bewijs. Deze wezens worden vaak afgebeeld als humanoïde figuren met bijzondere eigenschappen of als intelligente wezens met geavanceerde technologieën, maar de vraag blijft of dergelijke verschijningen realistisch en wetenschappelijk haalbaar zijn. Om hier een beter beeld van te krijgen, is het belangrijk om te kijken naar de criteria waaraan we buitenaardse levensvormen zouden moeten voldoen om wetenschappelijk plausibel te zijn.
Ten eerste is er de vraag of het bestaan van buitenaards leven überhaupt mogelijk is volgens de huidige kennis van de astrofysica en biologie. Het universum is enorm groot en bevat miljarden sterrenstelsels, elk met mogelijk miljarden planeten. Recent onderzoek, zoals dat van de Kepler-ruimtevaart, wijst erop dat er talloze planeten bestaan die zich binnen de zogenaamde 'bewoonbare zone' bevinden, waar vloeibaar water mogelijk is. Dit vergroot de kans dat er elders in het heelal leven bestaat. Echter, de meeste van deze planeten bevinden zich zo ver weg dat directe waarnemingen en bewijzen nog altijd ontbreken. Het is dus wetenschappelijk plausibel dat er ergens buiten ons zonnestelsel levensvormen kunnen voorkomen, maar de aard en complexiteit daarvan blijft speculatief.
Daarnaast rijst de vraag of buitenaardse wezens, zoals beschreven in de populaire cultuur, fysiek en biologisch haalbaar zijn. Veel verhalen over UFO’s en buitenaardse bezoekers schetsen wezens die humanoïde zijn met twee armen, twee benen en een hoofd, vaak met grote ogen. Vanuit een evolutionair perspectief is dit een zeer specifieke en wellicht onrealistische uitkomst, gezien de enorme diversiteit aan mogelijke levensvormen in het universum. Het is aannemelijker dat buitenaardse levensvormen, indien ze bestaan, sterk verschillen van onze lichaamsvormen en niet per se mensachtig zijn. Het is dus onwaarschijnlijk dat we precies de soort wezens tegenkomen zoals ze in de films worden afgebeeld.
Verder moet ook rekening worden gehouden met de technologie en motivatie van buitenaardse beschavingen. De meeste beschrijvingen suggereren dat deze wezens beschikken over geavanceerde technologieën waarmee ze reizen tussen sterrenstelsels en contact zoeken met mensen. Vanuit een wetenschappelijk perspectief is het mogelijk dat dergelijke technologieën bestaan, maar tot nu toe ontbreekt elk concreet bewijs dat dergelijke reizen mogelijk zijn of dat er daadwerkelijk contact is geweest. De meeste waarnemingen en getuigenissen worden niet ondersteund door objectief bewijs, en veel van de vermeende ontmoetingen kunnen worden verklaard door natuurlijke fenomenen, psychologische factoren of zelfs bedrog.
Kortom, hoewel de mogelijkheid van buitenaards leven binnen de grenzen van de natuurwetten niet helemaal kan worden uitgesloten, is de specifieke voorstelling van buitenaardse wezens zoals die in de populaire cultuur wordt gepresenteerd, op dit moment niet wetenschappelijk bewezen en vooral gebaseerd op speculatie en sciencefiction. Wetenschappelijk bewijs voor hun bestaan ontbreekt tot op heden, en veel van de verhalen en beschrijvingen blijven binnen het domein van het onverklaarde en het hypothetische. Toch blijft het een fascinerend onderwerp dat de onze aandacht blijft trekken en fascineren.
WETENSCHAPPELIJKE INTERPRETATIE VAN HET BESTAAN VAN BUITENAARDSE, INTELLIGENTE WEZENS
De wetenschappelijke interpretatie van het bestaan van buitenaardse, intelligente wezens is een complex en multidisciplinair vraagstuk dat zich uitstrekt over astronomie, astrobiologie, fysica en zelfs informatica. Hoewel er nog geen onweerlegbaar bewijs is voor het bestaan van dergelijke wezens, zijn er verschillende theoretische kaders en empirische aanwijzingen die de plausibiliteit van buitenaards intelligent leven ondersteunen.
De zoektocht naar buitenaards leven richt zich primair op het identificeren van planeten die zich binnen de zogenaamde ‘bewoonbare zone’ van hun sterren bevinden. Deze zones worden gedefinieerd als regio’s waar de omstandigheden, zoals temperatuur en waterbeschikbaarheid, gunstig zijn voor het ontstaan en behoud van leven. Exoplaneten in deze zones worden bestudeerd met behulp van telescopen zoals de Kepler- en TESS-satellieten, en technieken zoals spectroscopie worden ingezet om atmosferische samenstellingen te analyseren. De detectie van waterdamp, zuurstof, methaan of andere bio-indicatoren op deze planeten zou een indicatie kunnen vormen voor mogelijke levensvormen.
Het is belangrijk op te merken dat het ontbreken van direct bewijs niet betekent dat buitenaards leven onbestaand is; het getuigt vooral van de enorme technische en wetenschappelijke uitdagingen die deze zoektocht met zich meebrengt. De afwezigheid van bevestigde ontmoetingen met intelligente wezens betekent niet dat ze niet bestaan. In feite verhoogt de astronomische schaal van het universum, dat zich uitstrekt over miljarden sterrenstelsels en triljoenen planeten, de probabilistische kans dat ergens in de kosmos geavanceerde beschavingen zich ontwikkelen.
De Drake-vergelijking is een bekende wetenschappelijke formule die probeert de waarschijnlijkheid te schatten dat er in onze melkweg sterrenstelsels buitenaardse intelligentie bestaat. Deze vergelijking houdt rekening met factoren zoals het aantal sterren dat in een bepaald tijdsbestek wordt gevormd, de fractionele verhouding van die sterren met planeten, het aantal planeten dat levensvatbaar is, en de kans dat intelligent leven zich ontwikkelt en communicatiesystemen uitvindt. Hoewel de variabelen grotendeels onzeker blijven, biedt de Drake-vergelijking een gestructureerd kader om de probabilistische kans op intelligente buitenaardse beschavingen te evalueren.
Een andere belangrijke invalshoek komt voort uit de studie van extremofielen op aarde. Organismen die onder extreme omstandigheden overleven—zoals in diepe oceanen, onder extreme hitte of kou, of in zeer zure of alkalische omgevingen—versterken het idee dat leven mogelijk is onder veel meer omstandigheden dan we aanvankelijk dachten. Dit vermindert de drempel voor het bestaan van levensvormen op andere planeten of manen, zelfs in ogenschijnlijk onleefbare omgevingen zoals de oppervlakken van Mars of de oceanen onder de ijskappen van Europa en Enceladus.
Wat betreft intelligente buitenaardse wezens, blijven waarnemingen en rapportages vaak anekdotisch en niet wetenschappelijk verifieerbaar. Verschillende UFO-rapportages en vermeende ontmoetingen met buitenaardse wezens worden door de wetenschappelijke gemeenschap niet als bewijs beschouwd, tenzij ze onder gecontroleerde en reproduceerbare omstandigheden kunnen worden bevestigd. De verklaring voor deze waarnemingen varieert van natuurlijke fenomenen tot menselijke fouten of zelfs menselijke technologie.
Kortom, hoewel de waarschijnlijkheid dat buitenaards intelligent leven bestaat aanzienlijk wordt geacht binnen de wetenschappelijke gemeenschap, is er tot op heden geen definitief bewijs dat dit daadwerkelijk het geval is. Het onderzoek blijft dus essentieel, niet alleen om het antwoord op deze fundamentele vraag te vinden, maar ook om onze kennis van het universum en de omstandigheden waaronder leven kan ontstaan en evolueren verder te verdiepen.
Eindbesluit Het onderwerp van buitenaardse wezens omvat een breed scala aan hypothesen, getuigenissen en wetenschappelijke inspanningen. Hoewel er geen onomstotelijk bewijs is dat buitenaardse intelligentie of wezens bestaan, wijst de immense schaal van het universum op een niet te onderschatten kans dat leven elders in het heelal zich heeft ontwikkeld of nog ontwikkelt. Het onderzoek richt zich onder andere op exoplaneten die zich in de bewoonbare zones bevinden, waar omstandigheden mogelijk geschikt zijn voor het ontstaan van leven. Daarnaast worden extreme omstandigheden op aarde bestudeerd om te begrijpen onder welke condities leven kan overleven, wat de hypothese ondersteunt dat leven niet strikt gebonden is aan aardse condities.
De vele rapportages over UFO’s en vreemde verschijnselen wijzen op een behoefte aan meer wetenschappelijk onderzoek en verificatie. Tot op heden ontbreken echter empirische bewijzen die het bestaan van buitenaardse wezens definitief bevestigen. Veel waarnemingen blijven onduidelijk of kunnen worden verklaard door natuurlijke of menselijke oorzaken. Het is belangrijk te onderkennen dat het zoeken naar buitenaards leven niet alleen gebaseerd is op speculatie, maar op een wetenschappelijke methode die vereist dat bewijs verifieerbaar en reproduceerbaar is.
In conclusie, hoewel de waarschijnlijkheid dat er buitenaards leven bestaat zeer hoog wordt ingeschat op basis van statistische en biologische overwegingen, ontbreekt het nog aan sluitend bewijs. Het is een van de grootste vragen in de wetenschap en filosofie. Verdere technologische ontwikkelingen en wetenschappelijke onderzoeken zijn nodig om deze vraag definitief te beantwoorden. Totdat er overtuigend bewijs wordt geleverd, blijft het bestaan van buitenaardse wezens een intrigerende en nog niet volledig beantwoordde vraag die de menselijke nieuwsgierigheid en wetenschappelijke inspanning blijft aanwakkeren.
{ PETER2011 }
27-06-2025 om 22:06
geschreven door peter
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:ALIEN LIFE, UFO- CRASHES, ABDUCTIONS, MEN IN BLACK, ed ( FR. , NL; E )
Over 400,000 Humanoid Civilizations: What UFO Sightings Are Really Telling Us
Over 400,000 Humanoid Civilizations:What UFO Sightings Are Really Telling Us
Are We Alone? Hardly. Over 400,000 Humanoid Civilizations May Be Watching Us
When you look up at the stars, do you ever wonder who’s watching back?
According to a growing body of speculative research and testimonies from contactees, our galaxy alone may be home to over 400,000 humanoid civilizations. Many of these beings appear strikingly human, though each race carries unique traits—some spiritual, others biological, and some so advanced they defy our understanding of reality.
But here’s the twist: most of these civilizations remain hidden, and only a rare few reach interstellar capabilities. The reasons range from spiritual choices to safety concerns, but one thing is certain—they’re observing us, and UFO sightings might be their quiet way of saying, “We’re here.”
Who Are These Beings? From the Pleiadians to Elephantine Star Travelers
While we tend to imagine extraterrestrials as little green men or insectoid horrors, many witnesses and whistleblowers describe a wide diversity of beings:
Pleiadians (Tigetans): Often described as spiritual warriors and peaceful observers, the Tigetan crew is said to be stationed in Earth’s orbit, monitoring and sometimes intervening discreetly.
Feline, Canine, and Elephant-like races: These advanced beings operate on dimensions and social levels we can’t fully comprehend.
Translucent and energy-based entities: Not all aliens have physical forms. Some are made of pure energy or light, existing in the 5th dimension (5D) or beyond.
While some Pleiadian civilizations are still in the equivalent of our Stone or Medieval Age, others have surpassed us both technologically and spiritually.
The 5D Paradox: Spiritually Advanced But Not Interstellar
A surprising claim from this body of knowledge is that 99.9999% of 5D civilizations never become interstellar. Why?
Because interstellar travel isn’t just about building advanced ships—it’s about spiritual maturity. Civilizations must harmonize technology with consciousness. Without balance, spacefaring isn’t sustainable.
In fact, some advanced civilizations, like the Modulus of Atlas, choose isolation to maintain spiritual purity. It’s a lesson for humanity: advancement without wisdom may lead nowhere.
Contact Has Begun: Not With Ships, But Through the Internet?
In a twist that sounds straight out of a sci-fi novel, certain groups claim direct communication with the Tigetan Pleiadians—not via channeling, but through live chat over the internet.
This contact method, they claim, began in 2008 as an experiment. Why online? Because channeling is too distorted, and galactic laws prevent advanced beings from contacting us through unknown technology. The internet, being widespread, qualifies.
According to these sources, the Pleiadians have revealed:
They were behind the original Billy Meier contact case.
They now work behind the scenes, preventing disasters, neutralizing threats, and fighting regressive reptilian forces.
They help in subtle ways: stabilizing volcanoes, stopping epidemics, and even calming nuclear tensions.
But they take no credit. Exposure to Earth’s chaotic 3D energies physically affects them. They help regardless, like unseen guardians.
Why Are They Still Hiding?
Many wonder: if they care so much, why don’t they just land?
The answer: we’re not ready. Our media has painted aliens as villains, turning potential friends into feared invaders. The Pleiadians reportedly avoid open contact to prevent chaos. Instead, they act quietly—observing, mentoring, and preparing for humanity’s eventual rise to 5D.
They also dislike the term ascension, saying it’s been commercialized. But they do believe Earth is transitioning—a shift in consciousness that will dissolve the artificial 3D matrix (which they say is being broadcast from the Moon) and allow true evolution.
What UFO Sightings Might Actually Mean
So what are we really seeing when we catch strange lights in the sky?
According to this narrative:
Many sightings are Tigetan ships—small crafts orbiting from a larger mothership.
Some are energy manifestations or scout probes.
Others could be regressive factions, whom the Pleiadians are actively containing.
Each sighting may be a sign that we are not alone, and never have been.
The Universe Is Alive With Consciousness
With 100 billion stars in our galaxy and potentially 40 billion habitable planets, the idea that Earth is unique is statistically absurd. From civilizations forging tools to races who communicate through muon waves, the diversity is staggering.
Consciousness, not carbon, is the building block of life. Everything from atoms to galaxies seems aware in some form. Life, not emptiness, is the default state of the cosmos.
Final Thoughts: Embrace the Possibility
Our journey into the stars is only beginning, but the stars have already been watching us.
Whether or not you believe in Tigetans, Pleiadians, or 400,000 alien civilizations, UFO sightings challenge us to expand our perspective. We may not be the pinnacle of evolution—we might just be the youngest child in a family of ancient siblings.
So the next time you see a flash of light in the sky… ask yourself not just what it is, but who it is.
Since it landed on the red planet in November 2018, NASA’s InSight mission has detected more than one thousand Marsquakes successfully. The lander has offered us unprecedentedinsight into Mars. InSight has spent more than four years on the Martian surface.
The mission has rewarded us with various symphonic sounds on Mars. NASA has captured – thanks to the spacecraft’s exquisitely sensitive seismometer – a series of “curious sounds” on Mars, as heard in some of the audio recordings that NASA recently published. The Seismic Experiment for Interior Structure (SEIS) instrument was built to pick up different vibrations that may appear subtly as a simple breeze on Mars.
Unprecedented insight
Raw Version of the image taken on Mars by InSight. Image Credit: NASA/JPL-Caltech.
Some of the sounds captured by the InSight mission correspond to Marsquakes and wind gusts on Mars. The sounds have been modified and adjusted by scientists so that the human ear can hear them. InSight’s seismograph is capable of recording sound waves such as those produced by gusts of wind or even by the movements of the robotic arm of the probe and other mechanical tools.
Never before were scientists able to hear what’s going on on Mars. Numerous past rover missions have offered an unprecedented view of the Martian landscape. But up until InSight made its way to the surface of Mars, we weren’t really able to hear what Mars sounds like.
“It’s been exciting, especially in the beginning, hearing the first vibrations from the lander,” said Constantinos Charalambous, an InSight science team member at Imperial College London who works with the SP sensors. “You’re imagining what’s really happening on Mars as InSight sits on the open landscape.”
The SEIS instrument is in position on the Martian Surface. Image Credit: NASA/JPL-Caltech.
Most of the data InSight was sent to gather is related to quakes. Unlike on Earth, Marsquakes are caused by cooling and contraction, which results in stress fractures on the Martian Crust. Since Mars has a cratered surface, quakes on the red planet can persist for about a minute. In comparison, quakes on Earth last for seconds at a time. During the day, InSight’s different parts are in movement. They also produce sounds.
In addition to that, the seismometer also picks up wind gusts. This means that to hunt for quakes, researchers listen for changes in the instruments during the night. In addition to hearing quakes and wind gusts on Mars, the InSight instruments have picked up a series of strange changes. A weird whistling noise can be heard from Mars’s surface in one of the recordings. Although scientists don’t know exactly what causes it, they believe the noise was produced due to interference with the seismometer’s electronics.
The InSight lander has also recorded its own unique sounds. Researchers at NASA refer to them as dinks and donks, and these peculiar sounds are caused due to the expansion and contraction of the various parts inside the seismometer. These changes within the instrument are most likely caused due to heat loss.
Eerie sounds on Mars
Check out some of the strangest noises picked up by InSight on Mars here below. Here’s the first quake on Mars recorded by the InSight lander (at the start of the recording; what you will hear is the wind on Mars):
This is the recording of another quake on Mars:
Here’s another noise picked up on Sol 235 on Mars:
Here are some of the sounds that the lander produces when it is working on the surface of Mars:
And in this recording below, you can hear the various “dinks and dongs” the lander produces:
Here is an extra recording. In the audio track below, you’ll hear sounds from InSight’s Pressure Sensor on Mars:
InSight, whose solar panels are covered in think layers of Martian sand is no longer operating on the surface of Marts. However, the plethora of scientific data it has gathered during its mission on Mars has helped us to redefine our knowledge of the red planet.
As scientists recently said, “the goal of the InSight mission was to rewrite the textbooks. We have done it, literally.” This is because the lander has provided scientists on Earth with unprecedented data that has helped us understand the red planet inside out. InSight exceeded its expected lifespan of two years, but dust buildup on its solar panels depleted the spacecraft’s energy, rendering it silent. Despite several attempts, NASA officially ended the InSight mission in December 2022.
LiDAR imagery showing ancient Maya structures beneath dense layers of vegetation.
Archaeologists have found evidence of ancient Maya cultivation fields under the wetlands of southern Mexico, which suggests that they grew a surplus of food, practicing a sophisticated market economy in ancient times. The ancient Mayan civilization extended through parts of Mesoamerica, encompassing Mexico and Central America.
Maya structures are hidden beneath the forest
The oldest evidence of Mayan civilization dates to around 1800 BC, but most cities flourished between 250 and 900 AD. When Spanish Conquistadores arrived in the 1500s, some larger cities were abandoned or destroyed. Nicholas Dunning, a professor at the University of Cincinnati, was part of a research team that found evidence of cultivation in irregularly shaped fields in Mexico that followed the paths of canals and natural water channels in Laguna de Terminos, the Gulf of Mexico.
UC geography professor Nicholas Dunning left, and assistant professor Christopher Carr have been studying ancient Maya sites in Mexico. Photo/Joseph Fuqua II/UC Creative Services.
Archaeologists hope to find evidence of a human population when the excavations began. Extensive farmland suggests that the ancient Maya grew a surplus of crops, especially cotton for the renowned textiles marketed throughout Mesoamerica. “It was a much more complex market economy than the Maya are often given credit for,” Dunning revealed in a statement.
Satellite images revealed a patchwork quilt of blocks along drainage ditches, suggesting they had been constructed in ancient times. The archaeologist also studied the images NASA took of the region using LIDAR technology, which can represent the contours of the soil beneath the canopy of trees and vegetation. “That’s the magic of LIDAR,” UC assistant research professor Christopher Carr said.
IMAGE SLIDER: University of Cincinnati researchers used satellite images (left) and Lidar images (right) to identify and confirm the locations of manmade structures such as ancient building foundations, irrigation canals, and farm fields in Mexico’s Yucatan Peninsula.
Graphic/ University of Cincinnati Geography.
A site that remained largely unknown
This analysis confirmed Dunning’s suspicions: the area was covered by ancient crop fields. The site remained unknown to researchers until seven years ago when the locals contacted archeologists about the site. “A forester working in the area said there seemed to be a network of ancient fields,” Dunning said.
“I looked on Google Earth and was like, ‘Whoa!’ It was an area in the Maya Lowlands that I’d never paid any attention to. And obviously, not a lot of other people had, either, from the perspective of looking at ancient agriculture.” LiDAR technology offers scientists a never-before-seen picture of the Earth’s surface, even after centuries of jungle growth hides the remains of ancient structures.
“It appears they developed fairly simply from modifications of existing drainage along the eastern edge of the wetlands,” Dunning said. “They probably deepened and straightened some channels or connected them in places, but then further expanded the fields with more sophisticated hydro-engineering.”
CIA Built This Nuclear-Powered ‘Eagle’ Drone: Declassified in 2020, Developed in the ’60s at Area 51
CIA Built This Nuclear-Powered ‘Eagle’ Drone: Declassified in 2020, Developed in the ’60s at Area 51
Project Aquiline was one of the most unusual and complex spying projects during the Cold War. The idea was to create 12 bird-shaped drones powered by nuclear energy that could fly for up to a month. These drones were meant to be robotic spy planes and deliver secret items, but the project was never finished.
The CIA wanted Aquiline to be the first uncrewed system for gathering intelligence. Its goal was to gather information in areas where access was restricted secretly. The drone, designed by McDonnell Douglas (a defense company known for fighter jets), was very different from the company’s usual aircraft.
Aquiline was a small drone meant to be kept as close to bird-like size as possible—five feet long, 7.5 feet wide, and a takeoff weight of 83 pounds—under the constraints of the time’s technology. A silent 3.5-horsepower, four-cycle engine would give the drone a speed of 47 to 80 knots and an endurance of 50 hours and 1,200 miles. Aquiline’s maximum altitude was estimated at 20,000 feet. CIA file: https://www.cia.gov/readingroom/collection/aquiline
Project Aquiline. CIA
Nuclear power was supposed to make Aquiline fly even farther. The CIA suggested adding a system that would use the heat from decaying radioactive materials like plutonium to create electricity. This system, made for deep space missions, would allow the drone to stay in the air for up to 30 days or travel 36,000 miles.
Aquiline was built to carry cameras and spy equipment. It could take photos from a lower height than the U-2 spy plane and collect electronic signals from radios, radar, and other devices for later study.
The CIA described Aquiline as a “small, bird-like surreptitious vehicle with sufficiently small acoustic, visible, and radar cross-section to permit it to operate in the natural physical signal environment of living birds.” Radars and human sentries at sensitive sites would mistake Aquiline for a bird and pay little attention to it.
Aquiline would be launched, controlled, and brought back by mobile teams on the ground. These teams could operate Aquiline from areas near the Soviet Union or China, like Taiwan, Turkey, Norway, or other places, to make sure the drone could fly over enemy land for a longer time.
The small drone would send its data to a modified DC-6 (later switched to a U-2R spy plane) flying nearby. This way, the drone wouldn’t need to carry its data storage, since storage at the time was bulky and heavy, using punch cards, tape, or large hard drives, which would use up too much weight and power.
The concept of the Aquiline includes bird feathers painted on its wing. The drone would have been a very radioactive bird.
The bird drone was supposed to be developed at Area 51, with various documents listing the personnel requirements and what it would take to regularly fly engineers to and from the mysterious base. The program was top secret, with access doled out on a strictly “need-to-know” basis. The program was so secret that it recommended personnel be recruited two years before the first flight to ensure enough personnel could pass the necessary security checks.
In 1969, the CIA agreed with the McDonnell Douglas Astronautics Corporation (MDAC) to start working on technologies for the Aquiline program. In 1970, people were sent to Area 51 to begin flight testing. This testing was planned to end in early 1971 when the contract was finished. It was expected that by then, a functioning Aquiline drone would be ready, and the program would become fully active.
Exact specifications and design details are scarce, but what is known is that Aquiline drones were made to resemble birds and featured a single-tail propeller. Initially, the prototypes were powered by chainsaw motors. In one memo in the CIA’s reading room, the Aquiline drone is referred to as a “high characteristic operating model plane with a lot of expensive gadgetry.”
Sensor systems were embedded in the aircraft’s nose and included optical cameras infrared sensors, and even electronic intelligence packages. The drones were intended to have also been able to drop “black box” sensor systems into hostile territory, as well, so some form of payload-carrying capability must have been included in at least some of the Aquiline designs. Specifically, one of the CIA’s documents states that one of the test drones was designed to carry payloads weighing up to five pounds.
The Aquiline drones were hard to spot during testing, so engineers painted one bright orange to make it easier for a chase plane to see during a test flight. Even with the paint, the chase plane crew still had trouble spotting the drone in the air.
The exact range of the Aquiline drones remains unknown and is redacted in all of the CIA’s declassified documents.
However, one account states that Aquiline was able to fly for 130 miles while obtaining “very high-resolution photography,” while another document states one of the proposed mobile control units would have a range of 1,200 miles. A dedicated satellite was planned to offer a long-distance communications link for Aquiline drones but was never launched.
Aquiline drones had an impressive design, but they had a big problem: they didn’t have landing gear. Instead, they had to land by crashing into nets. This often damaged the drones’ wings and propellers, leading to delays because of constant repairs. Three Aquiline prototypes were destroyed during these landings.
In a personal account hosted on RoadrunnersInternationale.com, a site that preserves “the history of the aviation pioneers and programs that developed the U-2, A-12 ,and YF-12 during the Cold War,” John H. Meierdierck, retired Air Force Lieutenant Colonel, offers a brief recollection of the Aquiline program as he remembered it, writing:
The vehicle was a six-foot-long plane that had a small pusher prop and looked like an Eagle or Buzzard when it was in the air. It was designed to fly at very low levels along communications lines and intercept their messages. It also had a small television in the nose as an aid to navigation and to photograph targets of opportunity. There were several successful flights some crashes [reason unknown] and some lousy landings.
It’s unclear why Aquiline was canceled. It was meant to be a very complicated program, dealing with issues like stealth, data transfer, and propulsion in a tiny design. Using a nuclear power source would have made it even more complicated, and the technology of the 1960s might not have been enough to handle it.
Aquiline also depended on a trick, and if the Soviets or Chinese discovered it, their anti-aircraft weapons or MiG jets could have easily shot it down. In the end, Aquiline was just an idea held by a few people in the intelligence community.
If the rumors are to be believed, there’s a chance an example or two of Aquiline still exists among the other strange birds caged up in the darkness at Area 51.
What did Ezekiel actually see? The story of the prophet Ezekiel is one of the more fascinating, especially when looked at through the lens of modern technology. Some people suggest that, instead of gods, ancient humans may have actually been visited by an advanced race. This idea, called the ancient astronaut theory, suggests that Ezekiel’s “vision” of a wheeled chariot, or Merkabah, could actually have been a spaceship from an advanced species.
One of the biggest supporters of this theory is Erich von Däniken. He argues that the Book of Ezekiel could be understood differently in this light, so much so that his ideas even changed the view of a NASA scientist who originally set out to disprove them.
Erich von Däniken, a Swiss author famous for his “ancient astronaut” theories (particularly in his book Chariots of the Gods), met Josef F. Blumrich, a NASA engineer. The meeting is said to have occurred in the 1970s, where von Däniken presented his idea that Ezekiel’s vision in the Bible might have been a description of an alien spacecraft rather than a divine chariot.
Erich von Däniken
Blumrich, at the time, was skeptical of von Däniken’s theories. Initially, he sought to disprove them, thinking they were absurd. However, after investigating Ezekiel’s vision in more detail, Blumrich began to change his mind. He wrote a book called “The Spaceships of Ezekiel,” where he argued that Ezekiel’s vision could indeed describe an advanced spacecraft, specifically suggesting that the “wheels within wheels” might represent a form of advanced technology.
Blumrich went on to patent a design for an omnidirectional wheel, which he claimed was inspired by his interpretation of Ezekiel’s description. This was part of his attempt to demonstrate how Ezekiel might have described advanced, though hypothetical, technology.
Ezekiel is a key figure in Judaism and prominent in other Abrahamic biblical texts. Ezekiel was brought to Babylon in the first captivity of Israel and is described as a prophet.
One of the interesting characteristics of The Book of Ezekiel as a biblical text is that it is written using the pronoun, I, clearly showing it being written by Ezekiel himself as a first-person account, unlike many biblical texts written in the third person. This seems to lend a little more credit and personality to the story as it is told shortly after its occurrence.
The Flying Wheeled Chariot
“4 I looked, and I saw a windstorm coming out of the north—an immense cloud with flashing lightning and surrounded by brilliant light. The center of the fire looked like glowing metal, 5 and in the fire was what looked like four living creatures. In appearance their form was human, 6 but each of them had four faces and four wings. 7 Their legs were straight; their feet were like those of a calf and gleamed like burnished bronze. 8 Under their wings on their four sides they had human hands. All four of them had faces and wings, 9 and the wings of one touched the wings of another. Each one went straight ahead; they did not turn as they moved.”
Ezekiel talks about seeing a chariot with wheels come down from the sky, driven by beings that looked like humans. While many versions of the Bible say this being on the chariot is God, von Däniken notes that the original Hebrew text doesn’t mention God; the word was added later.
Ezekiel wheel illustration.
Ezekiel’s description of the chariot landing sounds a lot like how a spacecraft might land. The strong wind, lightning, and bright lights are similar to what you might see when a spaceship lands, stirring up dust in a way no one from that time had ever seen. Ezekiel even says the fire powering the chariot looked like ‘glowing metal.’
There is a clear difference between this description and how Ezekiel’s vision is usually shown in Bible artwork. Many pictures leave out important details like the fire, the wheels that move in all directions, and the crystal dome around the heads of human-like beings.
The Four Living Creatures
“15 As I looked at the living creatures, I saw a wheel on the ground beside each creature with its four faces. 16 This was the appearance and structure of the wheels: They sp arkled like topaz, and all four looked alike. Each appeared to be made like a wheel intersecting a wheel. 17 As they moved, they would go in any one of the four directions the creatures faced; the wheels did not change direction as the creatures went. 18 Their rims were high and awesome, and all four rims were full of eyes all around… 22 Spread out above the heads of the living creatures was what looked something like a vault, sparkling like crystal, and awesome.” – Ezekiel 1
Many people think the four creatures are cherubim or angel-like beings, especially in ancient Jewish (Genesis 3:24) and Christian (Exodus 25:18-20) texts. These creatures, looking like humans, are believed by some to be aliens who take Ezekiel in their UFO to a ‘temple’ on top of a mountain. During the journey, Ezekiel says he felt God’s hand on him, which could be understood as the strong forces of gravity or g-forces when the UFO lifts off. He is brought to their ‘temple,’ possibly a place or city where they live.
In many biblical stories, the Ark of the Covenant is an important object for von Däniken’s theory. He believes its mention in the Kebra Nagast, an Ethiopian Christian story about King Solomon, is the most significant. In this story, it’s said that King Solomon had flying machines not mentioned in the Bible, as well as the famous Ark.
The texts suggest people were afraid of the Ark because it killed those who came too close. Could it have been radioactive or electrically charged? Was it like a plutonium reactor?
Erich Von Däniken thinks there are other Bible verses that support his ancient astronaut theory. Some hint at places for spacecraft to land, similar to the one Ezekiel visited. One such place is the Chavin de Huantar temple in Peru, located high up on a mountain from an unknown culture.
The temple has winged figures and sculpted heads that look like they’re wearing helmets. Von Däniken believes these might be similar to the ones Ezekiel described. Could this be real evidence of an ancient UFO sighting, or just an imaginative idea?
Missouri Republican Eric Burlison attended a secret briefing on UFOs 10 months ago, but he says it hasn’t changed his beliefs. “There’s nothing that’s been said that’s changed my worldview,” he stated. He trusts the people who spoke about UFOs publicly but thinks there might be more to the story.
Burlison has suggested that UFOs could be angels sent by God. In an interview on “That UFO Podcast,” he explained that by “angels,” he means beings from other dimensions. He said, “They may not fit exactly the Biblical narrative, but whenever I use the term ‘angels,’ to me, it’s synonymous with an extradimensional being.”
On the podcast, Burlison also shared his views on different UFO theories, mentioning a report by UFO whistleblower David Grusch. Grusch claimed that the government secretly recovered alien spacecraft, with dead “pilots” inside. Burlison pointed to one theory in the report: the idea that these beings could exist in higher dimensions beyond our usual understanding of space and time. (Source)
He used an example of living on a flat surface and suddenly encountering a 3D object to explain higher-dimensional beings. In this case, he suggested that we live in a 3D world but could be dealing with beings from a dimension beyond ours, where distance doesn’t work the same way.
Burlison is doubtful about aliens traveling from distant planets to visit Earth, given the vast distances involved. He questioned why an advanced alien race would come so far only to crash on Earth. Instead, he thinks it’s more likely that these beings are extradimensional.
He added that religious texts, including the Bible, talk about God’s messengers or angels existing in higher dimensions. While Burlison acknowledges the visual evidence and pilots’ testimonies about UFOs, he thinks the explanation might not be as exciting as people hope. In his view, these sightings might be new propulsion technology being developed on Earth.
To make his point, he mentioned the discovery of the Higgs boson particle about ten years ago, which relates to gravity. Just as the nuclear bomb was developed after the discovery of nuclear fission, Burlison thinks scientists may be using the Higgs field to create new technology, possibly for advanced propulsion.
He’s not alone in connecting UFOs with religious ideas. Representative Tim Burchett has also said that UFOs are in the Bible, specifically referring to the book of Ezekiel. In Ezekiel 1:4-28, a vision describes an “immense cloud with flashing lightning,” “four living creatures” with human-like forms but with four faces and wings, and wheels that moved with them, which Burchett linked to UFOs.
These images captured by the Curiosity rover in 2014 reveals yet another unexplained aerial phenomenon in the Martian atmosphere, a cigar-shaped object with a consistent width and rounded ends.
What makes this anomaly particularly compelling is the sharp clarity of the image. According to Jean Ward the stars in the background appear crisp and unblurred, indicating that the object is not the result of motion blur or a long exposure. Notably, the object appears in five separate frames over an 8-minute span, suggesting it is moving relatively slowly through space, uncharacteristic of a meteorite entering the atmosphere. It also lacks the fiery tail typically associated with atmospheric entry.
Rather than a meteor, the object more closely resembles a solid, elongated craft of unknown origin. When oriented horizontally, it even appears to feature a front-facing structure, possibly a porthole or raised dome, hinting at a cockpit or command module.
Whether this object is orbiting beyond the visible horizon or connected to the surface far in the distance, its sheer size is unmistakable. Its presence raises compelling questions, could this be further evidence of intelligently controlled craft, whether of extraterrestrial or covert human origin, navigating through Martian airspace?
A new NASA-commissioned independent study report recommends leveraging NASA’s expertise and public trust alongside artificial intelligence to investigate unidentified aerial phenomena (UAP) on Earth. As such, today NASA Director Bill Nelson announced the appointment of a NASA Director of UAP Research to develop and oversee implementation of investigation efforts.
“The director of UAP Research is a pivotal addition to NASA’s team and will provide leadership, guidance and operational coordination for the agency and the federal government to use as a pipeline to help identify the seemingly unidentifiable,” Nicola Fox, associate administrator of the Science Mission Directorate at NASA, said in a release.
Although NASA officials repeated multiple times that the study found no evidence of extraterrestrial origin, they conceded they still “do not know” the explanation behind at least some of the documented UAP sightings. Nelson stressed the agency’s aim to begin minimizing public stigma surrounding UAP events, and begin shifting the subject “from sensationalism to science.” In keeping with this strategy, the panel report relied solely on unclassified and open source UAP data to ensure all findings could be shared openly and freely with the public.
“We don’t know what these UAP are, but we’re going to find out,” Nelson said at one point. “You bet your boots.”
According to today’s public announcement, the study team additionally recommends NASA utilize its “open-source resources, extensive technological expertise, data analysis techniques, federal and commercial partnerships, and Earth-observing assets to curate a better and robust dataset for understanding future UAP.”
Composed of 16 community experts across various disciplines, the UAP study team was first announced in June of last year, and began work on their study in October. In May 2023, representatives from the study team expressed frustration with the fragmentary nature of available UAP data.
“The current data collection efforts regarding UAPs are unsystematic and fragmented across various agencies, often using instruments uncalibrated for scientific data collection,” study chair David Spergel, an astrophysicist and president of the nonprofit science organization the Simons Foundation, said at the time. “Existing data and eyewitness reports alone are insufficient to provide conclusive evidence about the nature and origin of every UAP event.”
Today’s report notes that although AI and machine learning tools have become “essential tools” in identifying rare occurrences and outliers within vast datasets, “UAP analysis is more limited by the quality of data than by the availability of techniques.” After reviewing neural network usages in astronomy, particle physics, and other sciences, the panel determined that the same techniques could be adapted to UAP research—but only if datasets’ quality is both improved and codified. Encouraging the development of rigorous data collection standards and methodologies will be crucial to ensuring reliable, evidence-based UAP analysis.
Although no evidence suggests extraterrestrial intelligence is behind documented UAP sightings, “Do I believe there is life in the universe?” Nelson asked during NASA’s press conference. “My personal opinion is, yes.
The new system reviews UAP videos on a pixel-by-pixel basis.
Credit: University of Albany
An international team of physicists has developed a new methodology to aid NASA and other government agencies in their ongoing investigations into unidentified aerial phenomena (UAPs). The result is a novel strategy integrating a specially designed artificial intelligence program that was partially inspired by the physicists’ own hunt forelusive dark matter.
More popularly known as unidentified flying objects or UFOs, UAPs aren’t necessarily considered as outlandish as they were decades ago. Setting aside the various theories that point to mysterious visitors from another planet, analysis increasingly centers on determining more worldly explanations. UAPs are often explained by classified experimental aircraft, astronomical events, or simply a case of mistaken drone identity. Meanwhile, a small percentage of sightings continue to baffle experts.
Over the last few years, the US government has attempted to present a more transparent approach to its UAP research, while the military continues a campaign to destigmatize reporting sightings among its ranks. In November 2024, Congress held a publicly televised joint subcommittee hearing about UAPs featuring a former US Navy rear admiral and NASA administrator. While not without its fair share of criticism, these and similar events are shifting the overarching narrative around unidentified aerial phenomenon.
Researchers like Matthew Syzdagis at the University at Albany have followed this evolving discourse for years. An associate professor of physics focused on dark matter, Syzdagis recently began collaborating with over 30 colleagues around the world to determine if this approach to hunting dark matter could be adapted to the search for UAPs. Their results, published this month in the journal Progress in Aerospace Studies, offer a new interdisciplinary methodology to review the past and future UAP sightings.
“As this process moves forward, it’s critical that future study of UAPs follows a rigorous, repeatable method that can be tested and confirmed by other researchers,” Syzdagis said in a statement. “We aim to establish a roadmap for these efforts with this paper.”
The team relied on an array of datasets and tools to build their framework, including publicly available Doppler weather information from the National Weather Service (NWS). The NWS data was used to corroborate observations from additional equipment and determine if any of them simultaneously recorded a given anomaly. They then utilized Cosmic Watch, a radiation-detection system, to assess if a target UAP observed by infrared cameras was accompanied by ionizing radiation.
To help analyze the infrared data, Szydagis created a new software program called Custom Target Analysis Protocol (C-TAP) that utilizes machine learning alongside human verification to review individual camera frames on a pixel-by-pixel basis. Inspired by similar strategies used to scan for direct evidence of dark matter, C-TAP then flags and separates actual UAP observations from any digital noise. Finally, these results were overlaid with trigonometric calculations to exclude any known objects in the sky like satellites or the International Space Station.
To test it all out, Szydagis and colleagues used their new methodology to review observable light and infrared images collected on a 2021 field expedition around Laguna Beach, California, amid a period of heightened UAP reports. In total, the team reviewed about one hour of triggered visible and night-vision video footage along with over 600 hours of infrared data and 55 hours of background radiation measurements. Of the multiple anomalies initially flagged, researchers were able to offer plausible and likely explanations for all sightings except for one—a collection of bright white dots inside a dark spot recorded across multiple videos. And even then, it seems unlikely that the UAP event was unique.
“At this point, none can be classified as true anomalies, although further study of remaining ambiguities may alter this conclusion,” the study’s authors wrote in their conclusion.
Moving forward, the team hopes their methodology will help more researchers around the world continue to vet UAP sightings on a scientific, unbiased basis.
“Given the longstanding, global nature of the UAP/UFO question, [and] the air safety and security implications of their presence… studying and understanding these phenomena is of great and urgent importance,” added University at Albany physics professor and study lead author Kevin Knuth.
British UFO hearings planned with MPs set to hear from alien whistleblowers
British UFO hearings planned with MPs set to hear from alien whistleblowers
The US-style hearings will allow RAF, Army and Navy whistleblowers to tell all about experiences they have been previously banned from revealing under military non-disclosure rules and for fear of ridicule
Britain is set to hold public hearings at which military personnel can disclose their close encounters with UFOs. The US-style hearings will allow RAF, Army and Navy whistleblowers to tell all about experiences they have been previously banned from revealing under military non-disclosure rules and for fear of ridicule.
The UK’s new UFO Disclosure Group has secured a meeting with a minister from the House of Lords to set up a forum where alien whistleblowers can come forward with their evidence. The group was set up by documentary film maker Mark Christopher Lee to push for transparency on reported sightings of UFOs - aka unidentified aerial phenomena or UAPs.
As Daily Star revealed previously a letter from the body calling for full disclosure in the UK was sent to Prime Minister Sir Keir Starmer. Now an associate of the Brit leader has arranged for a minister from the House of Lords to meet with Mark to put the first steps in place to create a select committee to hear evidence from UFO experiencers.
Similar hearings before the US Congress have led to the release of previously classified documents revealing reported close encounters between military personnel and mystery craft.
Mark said it is essential whistleblowers can come forward without fear of ridicule.
Speaking at a screening of his latest documentary The Rendlesham UFO – The British Roswell at the Raindance Film Festival he said: “One of Sir Keir Starmer’s friends and associates is arranging a meeting with someone from the House of Lords - one of the ministers. So that’s a start.
“I’m looking forward to setting up a formal meeting with someone from Sir Keir Starmer’s Government. A select committee is the place to start.
“They can get all the evidence together - get people to go there and get evidence under oath. That’s what we want.
“I’ve got RAF pilots coming up to me saying they’ve had incidents in the sky. They won’t talk about them for fear of ridicule.
Keir Starmer is said to be being briefed on UFO encounters
“The other day I had a Met Police officer - same thing. He had a UFO sighting, doesn’t want to talk about it.He wants to go on record but won’t for fear of ridicule.
“We want to ask the government to provide a safe platform for whistleblowers to come forward so we can catch up with the US.
“The US is where it’s all happening. We’ve got Congress talking about it. We’ve got credible witnesses giving evidence under oath. We want the same in the UK.”
Mark has been informed Sir Keir is being briefed on UFO activity around the globe and King Charles III is pushing for UFO disclosure due to his own interest and that of his late mum and dad Queen Elizabeth and Prince Philip in extraterrestrial activity.
The film-maker said: “I think the chances are high. I know from sources that Sir Keir is being briefed by other UFO authorities from America.
“And the King wants to get involved as well. That’s what I’ve heard from one of his channels.
“We know that he is in contact with various people about this. He’s the King of all faiths. How would it affect Christianity, Judaism and Islam in the UK if we were to find out that we’re not alone.
“Would that create an existential paradox? Whose god is it?”
Mark’s previous documentary The King of UFOs included evidence the Royals took the UFO phenomenon seriously with Philip collecting military reports and inviting experts for private briefings.
Colin Andrews, a prominent crop circle researcher, personally briefed both Philip and Prince Charles on cases involving UFO activity.
Insommige postswordt gezegd dat “er nieuwe wapens zijn die de ruimteoorlog opnieuw vormgeven" en worden namen als Avangard-raketten en “Rods from God” genoemd.
Dat zijn opvallende uitspraken, want officieel zijn er geen wapens in de ruimte. Hoe zit het nu precies?
Source: (Northrop Grumman, 2023)
Officieel zijn er geen wapens in de ruimte
Hoewel er volgens officiële registraties geen wapens in de ruimte zijn, valt het niet uit te sluiten dat er wel zaken in de ruimte hangen die als wapen kunnen gebruikt worden. Dat hangt namelijk af van de definitie die je gebruikt. Want wat is een ruimtewapen? Internationaal gezien ontbreekt er een algemeen erkende definitie.
Voor deze factcheck gebruiken we daarom de definitie van het VN-Onderzoeksinstituut voor Ontwapeningsvraagstukken (UNIDIR). Zij stellen dat de term ‘ruimtewapen’ doorgaans wordt gebruikt om te verwijzen naar “een capaciteit of systeem dat wordt ingezet om een systeem, infrastructuur, persoon of groep mensen uit te schakelen, verstoren, degraderen, beschadigen, vernietigen of op een andere manier schade toe te brengen.”
Volgens het VN-Registratieverdrag van 1974 moeten landen in principe alle gelanceerde ruimteobjecten en hun doel registreren. Officieel zijn er vandaag geen wapens in een baan om de aarde.
Toch waarschuwen experts dat de algemene functie van sommige satellieten moeilijk te controleren is, omdat er weinig transparantie is.
"Natiestaten rapporteren doorgaans over lanceringen van satellieten", zegt ruimte-ingenieur Stijn Ilsen. "Maar voor militaire satellieten worden vaak enkel cryptische codes gerapporteerd en wordt er niet gecommuniceerd wat de functie van de satelliet is. Zo lanceerde Rusland in April 2025 3 satellieten met code Kosmos 2581, 2582 and 2583. Verder werd niks meegedeeld over deze satellieten."
Ruimtewapens zijn niet uitgesloten
Sommige satellieten lijken misschien vreedzaam. Denk dan bijvoorbeeld aan toestellen die gebruikt worden om ruimteafval op te ruimen of andere satellieten te onderhouden. "Maar omdat ze beschikken over technologie om zich vast te maken aan andere satellieten, of over bijvoorbeeld robotarmen of harpoenen, kunnen ze ook ingezet worden voor minder nobele doelen", zegt Ilsen.
Daarnaast kunnen GPS- of communicatiesatellieten zowel militaire als civiele functies hebben. Ze zijn niet ontworpen als wapens, maar kunnen wel militaire doeleinden ondersteunen. Zolang ze niet voor aanvallen worden gebruikt, is dat toegestaan onder het internationale ruimterecht of het Outer Space Treaty van 1967.
Het "Rod from Gods"-concept blijft voorlopig theoretisch.
Volgens het Ruimteverdrag van 1967 is het plaatsen van conventionele wapens niet verboden, zolang ze niet agressief worden gebruikt. Sommige landen hebben al wapens getest tegen hun eigen satellieten, wat wel kritiek opleverde, maar niet illegaal is.
Het verdrag verbiedt alleen het plaatsen van nucleaire wapens of massavernietigingswapens in een baan om de aarde, op hemellichamen of elders in de ruimte. Het vestigen van militaire bases, installaties, fortificaties, het testen van wapens en het uitvoeren van militaire manoeuvres op hemellichamen, is ook verboden.
Dit artikel kadert in een samenwerking tussen de Nederlandse media KRO NCRV Pointer, het Algemeen Dagblad, en Nieuwscheckers en de Belgische media RTBF, Knack en Factcheck.Vlaanderen. Samen bekijken we welke desinformatie er circuleert rond de NAVO-top op 24 en 25 juni in Den Haag in Nederland.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:SF-snufjes }, Robotics and A.I. Artificiel Intelligence ( E, F en NL )
25-06-2025
De Historische Evolutie van de Vormen van UFO’s: Een Wetenschappelijke Analyse
De Historische Evolutie van de Vormen van UFO’s: Een Wetenschappelijke Analyse
Inleiding
UFO’s (Onbekende Vliegende Objecten) of UAP's vormen al decennia een fascinerend onderwerp voor zowel wetenschappers als het grote publiek. Van de eerste meldingen in de vroege 20e eeuw tot de geavanceerde waarnemingen van vandaag, is de manier waarop UFO’s worden beschreven en waargenomen sterk veranderd. Een opvallend aspect van deze verschijnselen is de variatie in hun vormen; van eenvoudige bolvormige objecten tot complexe en futuristisch uitziende structuren. Deze evolutie in vormen kan niet los worden gezien van de technologische, culturele en psychologische ontwikkelingen door de jaren heen. Dit essay onderzoekt de historische evolutie van de vormen van UFO’s, met voorbeelden uit verschillende periodes, en probeert te verklaren waarom deze vormen in de loop der tijd zijn veranderd.
Vroege waarnemingen en vormen (1900-1950)
De eerste serieuze meldingen van UFO’s dateren uit het begin van de 20e eeuw en vormen een fascinerend hoofdstuk in de geschiedenis van buitenaardse waarnemingen. Tijdens deze periode, die loopt tot ongeveer 1950, werden de meeste waarnemingen gekenmerkt door eenvoudige, vaak bol- of schijfvormige objecten. Een van de meest intrigerende en bekende gebeurtenissen uit deze periode is de UFO-crash van 1897, die zich afspeelde in Aurora, Texas. Volgens het verslag werd er een vreemd, onbekend vliegend object waargenomen dat neerstortte in een boerderij. Lokale inwoners vonden de resten van het voertuig, die ze beschouwden als een buitenaards ruimteschip. Hoewel er later werd gesuggereerd dat het mogelijk om een luchtballon of een ander conventioneel apparaat ging, blijft deze gebeurtenis tot op de dag van vandaag een van de eerste en meest geruchtmakende vermeende UFO-crashes in de geschiedenis.
A Texas Historical Commission marker outside the Aurora Cemetery, alleged burial site of the UFO pilot, which briefly mentions the incident.
Een Texas Historical Commission-bord buiten de Aurora-begraafplaats, vermeende begraafplaats van de UFO-piloot, dat kort het incident vermeld
De waarnemingen uit de eerste helft van de 20e eeuw worden vaak gekenmerkt door eenvoudige geometrische vormen. Piloten en burgers beschreven de objecten meestal als lichtgevende bolletjes, schijfvormige entiteiten of snelle bewegende lichten. Een bijzonder bekend voorbeeld uit de Tweede Wereldoorlog zijn de zogenaamde “Foo Fighters”. Tijdens de oorlog rapporteerden piloten van beide zijden het zien van ongewone, lichtgevende objecten die vaak cirkel- of bolvormig werden beschreven. Deze verschijnselen werden gezien als snel bewegend, onvoorspelbaar en soms zelfs gevaarlijk voor de vliegtuigen, wat leidde tot speculaties over hun oorsprong. Het ontbreken van geavanceerde technologie en de beperkte kennis van de luchtvaart- en natuurverschijnselen in die tijd maakten dat de menselijke interpretatie vaak terugviel op eenvoudige geometrische vormen en lichtpatronen.
De naoorlogse periode bracht een explosie aan meldingen, mede door de groeiende populariteit van de vliegtechnologie en de toenemende media-aandacht. Mensen rapporteerden vaak schijfvormige objecten die snel en zonder geluid door de lucht bewogen. De eenvoud van de waarnemingen kan deels worden verklaard door de beperkte technologische middelen en het gebrek aan geavanceerde observatie-instrumenten. Het was ook een tijd waarin de menselijke verbeelding werd aangewakkerd door de nieuwe wetenschap en de wens om buitenaards leven te ontdekken, wat de interpretatie van deze verschijnselen verder beïnvloedde.
Kortom, de periode tussen 1900 en 1950 kenmerkte zich door eenvoudige, geometrische vormen van UFO’s, met de “Foo Fighters” en de mysterieuze crash in Aurora als opvallende voorbeelden. Deze gebeurtenissen en waarnemingen vormen de basis voor latere, meer complexe UFO-onderzoeken en blijven tot op de dag van vandaag onderwerp van speculatie en onderzoek.
De jaren 1950-1960: De opkomst van de schijfvorm en de ‘flying saucer’
De periode van de jaren 1950 tot 1960 was een cruciale fase in de geschiedenis van de UFO-rapportages en de popularisering van buitenaardse verschijnselen. Deze jaren markeerden de overgang van de vroege, vaak onduidelijke waarnemingen naar een meer gestandaardiseerde en iconische beeldvorming van UFO’s: de schijfvormige ‘flying saucer’. Verschillende gebeurtenissen, technologische ontwikkelingen en media-invloeden droegen bij aan deze evolutie.
De eerste grote gebeurtenis die een keerpunt vormde, was het incident van 1947 waarbij Kenneth Arnold een formatie van negen objecten zag die snel bewogen en een ongewone vorm hadden. Arnold beschreef ze als “schaakbord-achtige” of “schijfvormige” objecten die in formatie vlogen. Zijn waarneming werd breed uitgemeten in de media en leidde tot de term “flying saucer” (vliegende schijf). Deze term werd snel populair en bleef hangen, mede doordat de beelden van de schijfvormige objecten gemakkelijk te visualiseren en te begrijpen waren. De publiciteit rondom dit incident zette de toon voor de toekomstige beeldvorming van UFO’s.
Kenneth Arnold houdt artistieke afbeelding vast, gemaakt van zijn UFO-waarnemming
In de jaren 1950 werden verschillende andere incidenten gemeld die deze vorm bevestigden. Een bekend voorbeeld was de waarneming in Washington D.C. in juli 1952, waarbij radar en visuele waarnemingen samenkwamen. Piloten en radaroperators meldden het zien van objecten die snel en manoeuvreerbaar waren, en die opvallend ronde of schijfachtige vormen hadden. Deze gebeurtenis werd breed uitgemeten in de media en versterkte de overtuiging dat UFO’s daadwerkelijk uit de ruimte kwamen en in de vorm van platte schijven of schotels voorkwamen.
De populariteit van de schijfvorm werd verder versterkt door de invloed van de media en de cultuur. Films zoals “The Day the Earth Stood Still” (1951) en “Earth vs. the Flying Saucers” (1956) portretteerden buitenaardse bezoekers vaak als schijfvormige wezens of schepen. Ook in televisieseries en strips werden deze vormen herhaaldelijk afgebeeld, waardoor ze een standaardbeeld werden in de publieke verbeelding. De schijf werd gezien als een universeel symbool voor buitenaardse technologie vanwege haar eenvoudige en herkenbare vorm.
Naast de culturele factoren speelde ook de technologische vooruitgang een grote rol in de evolutie van de UFO-vormen. De ontwikkeling van radartechnologie maakte het mogelijk om objecten te detecteren die niet altijd zichtbaar waren voor het blote oog. In 1952 werd bijvoorbeeld de beroemde “Washington D.C. UFO flap” bekend, waarbij radarbeelden en visuele waarnemingen samenvielen. Deze gebeurtenissen bevestigden dat er iets was dat de standaardmechanismen van de toenmalige technologie overstijgden, en dat de objecten vaak de vorm van schijven hadden.
De jaren 1950-1960 zagen ook een toename in het aantal getuigenissen van piloten en militair personeel, wat de geloofwaardigheid van de schijfvorm versterkte. Sommige piloten meldden dat ze schijfvormige objecten zagen die met ongelooflijke snelheden en wendbaarheid bewogen, vaak in de buurt van militaire bases of tijdens testvluchten. Een bekend voorbeeld is de waarneming door piloot Kenneth Arnold zelf, die later verklaarde dat hij de schijfvormen had gezien die hij beschreef als “schaakbord-achtige” objecten. Zijn rapport werd de basis voor veel latere rapportages en beïnvloedde de publieke perceptie van UFO’s.
Kortom, de jaren 1950-1960 waren bepalend voor de ontwikkeling van de schijfvorm als het iconische symbool van UFO’s. De combinatie van incidenten zoals die in Washington D.C., de invloedrijke media-uitingen en de technologische vooruitgang zorgden ervoor dat de schijfvorm zich stevig nestelde in de volksverbeelding. Het is deze periode die de basis legde voor de verdere mythologie en onderzoek naar buitenaardse verschijnselen, en die de ‘flying saucer’ tot een universeel symbool maakte voor buitenaardse ontmoetingen.
Door deze ontwikkelingen ontstond een breed gedragen beeld dat UFO’s niet alleen uit de ruimte kwamen, maar dat ze ook in een herkenbare, eenvoudige vorm werden voorgesteld: de platte, ronde schijf. Dit beeld zou decennia lang de manier blijven bepalen waarop men naar UFO’s keek.
De jaren 1970-1980: Complexiteit en variatie
De jaren 1970 en 1980 markeerden een periode waarin de waarnemingen van ongewone vliegende objecten (UFO’s) aanzienlijk complexer en gevarieerder werden dan in eerdere jaren. Deze periode wordt gekenmerkt door een breder scala aan waarnemingen die niet alleen de klassieke ronde, schijfvormige objecten omvatten, maar ook een veelheid aan andere vormen en structuren. De diversiteit in vormen en de toename in waarnemingen met meerdere componenten weerspiegelden mogelijk zowel technologische ontwikkelingen als veranderingen in perceptie en interpretatie van deze verschijnselen.
Een van de meest iconische en historische incidenten uit deze periode is de zogenaamde “Battle of Los Angeles” uit 1942, een gebeurtenis die nog steeds onderwerp van discussie en onderzoek is. Tijdens deze gebeurtenis werden meerdere objecten waargenomen die mogelijk uit meerdere onderdelen bestonden en die aanvankelijk werden geïnterpreteerd als vijandelijke vliegtuigen of geavanceerde drones. Het feit dat deze objecten zich manifesteerden in de lucht met verschillende vormen en structuren, benadrukt de complexiteit van de waarnemingen en de mate waarin onze perceptie en interpretatie onder invloed stonden van de toenmalige technologische en psychologische factoren.
In de jaren 1970 en 1980 werden ook veel meldingen gedaan van objecten met een ‘boomerang’-vorm, trapezium-achtige structuren en objecten met meerdere lichten en complexe patronen. Deze vormen waren niet alleen visueel opvallend, maar suggereerden ook dat de waargenomen verschijnselen mogelijk geavanceerde technologieën vertegenwoordigden die nog niet door de mensheid begrepen werden. Een ander bekend type waarneming uit deze periode betreft de zogenaamde ‘cigar-shaped’ (sigaarvormige) objecten. Deze lange, cilinderachtige structuren werden onder andere gerapporteerd tijdens de beroemde waarnemingen in Rendlesham Forest in Engeland, in 1980. Tijdens deze gebeurtenis werd een lichtgevend object gezien dat de vorm had van een lange cilinder, wat de variatie in waarnemingen verder onderstreept.
De waarnemingen uit deze periode tonen een duidelijke evolutie in de vormen en structuren van de UFO’s. Waar de klassieke schijfvormen ooit de standaard waren, werden deze nu aangevuld door objecten met meer complexe en variabele vormen. De ‘boomerang’- en trapezium-vormen leken te suggereren dat deze verschijnselen niet alleen willekeurige lichtverschijnselen waren, maar mogelijk technologische artefacten met specifieke ontwerpkenmerken. Het feit dat sommige waarnemingen meerdere structuren of componenten bevatten, wijst erop dat de waarnemers mogelijk te maken hadden met voertuigen die uit verschillende modules of segmenten bestonden.
De variatie in vormen en structuren kan worden verklaard door verschillende factoren. Ten eerste is er de ontwikkeling van technologie, zowel in de menselijke wereld als in de veronderstelde buitenaardse technologieën die worden waargenomen. Het is mogelijk dat de waarnemingen menselijke interpretaties zijn van onbekende, geavanceerde technologieën die nog niet door de wetenschap begrepen worden. Bijvoorbeeld, de ‘cigar-shaped’ objecten kunnen geassocieerd worden met langgerekte structuren die in de ruimte of in de lucht door het onbekende worden gebruikt. Daarnaast kunnen optische illusies, weersomstandigheden en psychologische factoren een rol spelen in de waarnemingen en interpretaties.
Een belangrijke ontwikkeling in deze periode is ook dat sommige waarnemingen zich ontwikkelden tot het beschrijven van objecten met meerdere componenten of structuren. Dit wijst mogelijk op een evolutie in de technologie van de waargenomen objecten, waarbij ze niet langer uit eenvoudige vormen bestaan, maar complexere, modulair opgebouwde voertuigen zouden kunnen zijn. Dit zou kunnen wijzen op een geavanceerde buitenaardse technologie die in staat is om verschillende delen samen te voegen of te schakelen, afhankelijk van de functie of de situatie.
In de context van de Belgische driehoekvorm, die in deze periode ook werd gerapporteerd, zien we dat de driehoekvorm een terugkerend patroon was in de waarnemingen in Europa. Deze driehoekige objecten werden vaak beschreven als stilstaand of langzaam bewegend, met lichten aan de zijden die soms oplichten of knipperen. De Belgische driehoek werd vaak geassocieerd met militaire oefeningen of geheime technologieën, maar de aanwezigheid ervan in de UFO-rapportages wijst op een mogelijk alternatief scenario waarin deze driehoeken mogelijk buitenaardse of onbekende menselijke technologieën vertegenwoordigen. De driehoekvormen stonden bekend om hun symmetrische structuur en de gelijkmatige verdeling van lichten aan de randen, wat een kenmerk is dat vaak wordt genoemd in de waarnemingen uit die periode.
Kortom, de jaren 1970 en 1980 waren een tijd van grote verandering en verruiming in de waarneming van UFO’s. De vormen werden complexer en gevarieerder, en de waarnemingen omvatten nu objecten met meerdere componenten en structuren. Deze evolutie lijkt samen te hangen met technologische vooruitgang, perceptie, en de mogelijkheid dat sommige waarnemingen wijzen op geavanceerde buitenaardse technologie. De Belgische driehoekvorm is een voorbeeld van een patroon dat in Europa werd gerapporteerd en dat mogelijk een belangrijke aanwijzing kan vormen voor het begrijpen van deze verschijnselen. Het is duidelijk dat deze periode een belangrijke fase was in de geschiedenis van UFO-waarnemingen, waarin de complexiteit en variatie van de verschijnselen toenamen en de interpretaties diverser werden.
De jaren 2000 en daarna: Geavanceerde en onconventionele vormen
De evolutie van vormen in deze periode lijkt verbonden aan de ontwikkeling van geavanceerde technologieën, mogelijk buitenaards of mensgemaakt. Het feit dat veel objecten niet meer voldoen aan de klassieke schijf- of bolvorm, suggereert dat de technologie achter deze verschijnselen zich heeft ontwikkeld of dat waarnemers nu meer vertrouwen hebben in het beschrijven van complexe vormen. Ook kan het zijn dat de waarnemingen zelf steeds preciezer worden dankzij verbeterde instrumenten zoals radar, infraroodcamera’s en andere detectietechnologieën, waardoor we een breder scala aan vormen en gedragspatronen kunnen vaststellen die voorheen onzichtbaar waren.
Daarnaast speelt de toenemende publieke en officiële interesse in UFO’s een grote rol. Sinds de publicatie van de Pentagon-video’s en de officiële rapporten over onverklaarbare luchtverschijnselen, is er een meer open en wetenschappelijke benadering ontstaan. Overheidsinstanties en defensieorganisaties investeren in onderzoek en proberen de verschijnselen te begrijpen, wat heeft geleid tot een grotere verzameling en analyse van gegevens. Hierdoor worden ook de vormen van waargenomen objecten meer gedocumenteerd en gestandaardiseerd, waardoor we een beter inzicht krijgen in de diversiteit en complexiteit van deze verschijnselen.
Een andere factor die de evolutie van vormen beïnvloedt, is de culturele en media-invloed. Films, series en documentaires over UFO’s en buitenaardse wezens brengen nieuwe ideeën en beelden in de publieke verbeelding, wat mogelijk de beschrijving en interpretatie van waarnemingen beïnvloedt. Mensen kunnen geneigd zijn om meer complexe of futuristische vormen te rapporteren omdat ze geïnspireerd zijn door populaire cultuur. Dit kan leiden tot een soort feedbackloop, waarbij de verwachting van ongewone vormen de waarnemingen beïnvloedt en vice versa.
Een screenshot van een video getiteld GIMBAL toont wat het Amerikaanse Ministerie van Defensie karakteriseert als een ‘ongeïdentificeerd luchtfenomeen’. Drie video's van onbekende vliegende objecten, gemaakt door Amerikaanse marinepiloten, zijn maandag officieel vrijgegeven door het Pentagon.
(Ministerie van Defensie van de V.S.)
Wat ook opvalt, is dat sommige waarnemingen niet alleen in fysieke vormen verschillen, maar ook in gedrag. Sommige objecten vertonen ongebruikelijke bewegingen, zoals abrupt veranderen van snelheid en richting, of zweven op een manier die niet overeenkomt met bekende menselijke-technologische systemen. Dit gedrag, gekoppeld aan de complexe vormen, versterkt de overtuiging dat we mogelijk te maken hebben met technologie die fundamenteel verschilt van onze eigen technologie, of dat we geconfronteerd worden met verschijnselen die niet door menselijke maken kunnen zijn.
De wetenschappelijke gemeenschap staat voor een uitdaging: hoe kunnen we deze evolutie in vormen en gedrag verklaren? Veel onderzoekers wijzen op de noodzaak van een multidisciplinaire aanpak, waarbij fysica, techniek, psychologie en zelfs sociologie samenkomen om de waarnemingen te begrijpen. Het gebruik van geavanceerde simulaties, modellering en data-analyse wordt steeds belangrijker. Door deze methoden kunnen we proberen te achterhalen of de vormen het resultaat zijn van natuurlijke fenomenen, psychologische interpretaties, of mogelijk buitenaardse technologieën.
Tegelijkertijd is er scepticisme en controverse. Critici stellen dat veel waarnemingen kunnen worden verklaard door natuurlijke of menselijke oorzaken, zoals reflecties, ballonnen, drones of geheime militaire technologieën. Sommigen betwijfelen of de complexiteit en onconventionele vormen daadwerkelijk bestaan, of dat ze het resultaat zijn van interpretatiefouten of optische illusies. Toch blijven de vele onverklaarbare waarnemingen en de consistentie van bepaalde patronen de aandacht trekken van wetenschappers en onderzoekers.
In de toekomst zullen technologische innovaties waarschijnlijk een grote rol spelen bij het verder begrijpen van de evolutie van UFO-vormen. Kunstmatige intelligentie, machine learning en 3D-modellering kunnen helpen om patronen te herkennen en te classificeren, waardoor we wellicht beter kunnen bepalen welke vormen en gedragingen echt zijn en welke niet. Daarnaast kunnen nieuwe observatietechnieken, zoals satelliettracking en realtime data-analyse, ons een nog gedetailleerder beeld geven van deze fenomenen.
Samenvattend kunnen we stellen dat de vormen van UFO’s sinds de vroege waarnemingen tot nu voortdurend geëvolueerd zijn. Van eenvoudige schijf- en bolvormige objecten naar complexe, geometrisch gestructureerde en onconventionele vormen, gekoppeld aan ongebruikelijk gedrag. Deze evolutie lijkt te wijzen op een toenemende technologie en een groeiende complexiteit in de waarnemingen, wat de wetenschap uitdaagt om nieuwe verklaringen te vinden. Hoewel er nog veel onzekerheid bestaat, biedt deze ontwikkeling een nieuw perspectief voor verder wetenschappelijk onderzoek.
EINDBESLUIT - De Historische Evolutie van de Vormen van UFO’s
De evolutie van de vormen van onbemande vliegende objecten, algemeen bekend als UFO’s, weerspiegelt niet alleen de technologische vooruitgang, maar ook de veranderende percepties en interpretaties door de mensheid. Door de geschiedenis heen zien we een opvallende ontwikkeling in de vormen en kenmerken van deze verschijnselen, die van eenvoudige, abstracte vormen naar complexere en vaak meer gestandaardiseerde modellen zijn geëvolueerd. Een wetenschappelijke benadering van deze evolutie biedt inzicht in mogelijke verklaringen en de impact op onze perceptie van buitenaardse verschijnselen.
In de beginperiode, vooral tijdens de jaren 1940 en 1950, werden UFO’s vaak beschreven als onregelmatige, ongestandaardiseerde vormen, zoals bolvormige objecten, cilinders of ongeïdentificeerde lichtpatronen. Deze vormen waren waarschijnlijk het resultaat van beperkte observatieapparatuur en het interpretatievermogen van getuigen in een tijd waarin luchtvaart en technologie minder ontwikkeld waren. De bekende “foo fighters” uit de Tweede Wereldoorlog en de vroege rapportages van vliegende schotels vertonen vaak eenvoudige, ronde of ovale vormen, wat mogelijk samenhangt met de beperkte technologie en de menselijke neiging tot het toeschrijven van onbekende verschijnselen aan ronde of bolvormige objecten.
In de jaren 1950 en 1960 verschoof de waarneming van UFO-vormen naar meer gestandaardiseerde modellen, zoals de iconische “flyings saucer” of vliegende schotel. Dit werd mede beïnvloed door populaire media en de publieke verbeelding, waardoor de vorm van de UFO’s een vaste plaats kreeg in de culturele perceptie. Wetenschappelijke observaties en rapportages begonnen zich te richten op gestandaardiseerde, symmetrische vormen, mogelijk omdat deze makkelijker te identificeren en te onderscheiden waren. Tegelijkertijd bleef de variatie in vormen bestaan, wat wijst op de complexiteit en diversiteit van de waarnemingen.
Vanaf de jaren 1970 en 1980 evolueerden de waarnemingen verder, met getuigen die complexere en meer geavanceerde vormen rapporteren, waaronder driehoekige, trapezium- of zelfs geometrisch gestructureerde objecten. Deze ontwikkeling kan deels worden verklaard door de toename van technologische ontwikkelingen in de luchtvaart en de mogelijkheid om op grotere schaal en met meer precisie te observeren. Daarnaast heeft de popularisering van digitale media en fotografie geleid tot meer gedetailleerde en verfijnde waarnemingen, hoewel dit ook de kans op interpretatieve fouten vergroot.
De hedendaagse waarnemingen tonen een breed scala aan vormen, variërend van gestandaardiseerde schotelvormen tot complexe geometrische structuren. Wetenschappelijk gezien blijft het moeilijk om conclusies te trekken over de aard en herkomst van deze verschijnselen, mede door de subjectiviteit van waarnemingen en het ontbreken van onbetwistbare bewijzen. Toch suggereren de evolutie en variatie in vormen dat UFO-waarnemingen mogelijk worden beïnvloed door culturele, psychologische en technologische factoren. Het bestuderen van deze evolutie helpt niet alleen om de psychologie en perceptie van waarnemers te begrijpen, maar ook om de technologische en maatschappelijke contexten te plaatsen waarin deze verschijnselen voorkomen.
Kortom, de historische evolutie van UFO-vormen weerspiegelt een complex samenspel van technologische ontwikkeling, culturele beïnvloeding en menselijke perceptie. Een wetenschappelijke analyse benadrukt dat de variatie in vormen niet alleen een weerspiegeling is van onbekende fenomenen, maar ook van onze veranderende interpretaties en verwachtingen. Het blijft een fascinerend onderwerp dat uitnodigt tot verdere wetenschappelijke studie, met als doel om meer inzicht te krijgen in de aard van deze mysterieuze verschijnselen.
Diagram of the APOSSUM mission. Credit - V. Hernandez Megia et al.
The coming of asteroid (99942) Apophis in April 2029 has sparked plenty of discussion both inside and outside the astronomical community. Despite original fears that it would pose a threat, Apophis will safely pass around 32,000 km away from Earth - though admittedly that is still closer than some geostationary communications satellites. That close approach offers a unique opportunity for those interested in asteroid science to take an up-close look at one of these relics of the early solar system, and various groups are planning to do just that. A new paper from Victor Hernandez Megia and his colleagues at the German Aerospace Center (DLR) suggests a new mission that could provide even further insight into the interior of Apophis - by returning part of it to Earth.
The APOphiS SUrfaces saMpler (APOSSUM) mission is designed with one primary goal in mind - get a sample of Apophis back to Earth for examination. However, that will not be easy. Doing so will require three-different stages of operations, each with their own requirements and potential pitfalls.
First will be the approach phase. APOSSUM is designed to hitch a ride on the Rapid Apophis Mission for Space Safety (RAMSES) - an ESA mission that is designed to monitor the asteroid remotely from a distance of about 20 kilometers. After detaching from the RAMSES craft, APOSSUM will make its way to about 1 km from Apophis’ surface. To do so, it will use two different modeling techniques - one for the shape of the asteroid, and one for its gravitational field.
Fraser discusses some of the techniques we'll use as we watch Apophis pass us by.
Apophis’ shape has been relatively well defined, at least compared to other asteroids. NASA describes it in terms of its x-y-z dimensions, with sizes of 450 m, 370 m, and 170 m in each coordinate respectively. The gravitational field, which is assumed to be uniform at a distance of 1 km, uses a technique called Spherical Harmonics, which is computationally efficient and therefore better to use when accuracy isn’t as much a concern.
However, as APOSSUM starts its second phase, that accuracy begins to matter. As it approaches in an attempt to land, the spacecraft can no longer ignore variations in the density of its target, as they start to have major impacts on how the landing process itself proceeds. At this point, the spacecraft will switch to a non-constant density model, and the authors tried several different versions with varying densities throughout. As expected, the variability in those models significantly changed the spacecraft’s trajectory when that was subsequently modeled.
That sounds like a control problem - which is exactly what the authors did next. They implemented two different control techniques - Proportional-Deriviative (PD) and Bang-Bang - watched how they played out in their simulation of a landing sequence. Bang-bang, which is equivalent to a “binary” thrust value of either on or off, had the advantage of being quicker to get to a landing point. PD control, on the other hand, fine tuned the thrust based around feedback from sensors around the spacecraft. While it is more fuel efficient, and was therefore selected as the superior methodology, it is susceptible to variations in the density distribution of its target asteroid, in some cases completely missing the mark of a landing in some of the simpler scenarios.
Fraser discusses how we would react to an incoming asteroid
If the spacecraft is able to successfully land on Apophis, it will hopefully be able to collect a sample, which, although that has proved a challenge in other asteroid return missions, the details aren’t discussed in detail in the paper. But if it does (and even if it doesn’t), the next phase of the mission would be a return to Earth, where APOSSUM launches back off the asteroid and returns to a remote part of the Australian outback. Timing is critical in this phase, as the mission designers didn’t want to interfere with telescope observations of Apophis as it passed by close to Earth, which includes the consideration that the spacecraft would want to be on the opposite side of the Earth from where Apophis will be making its closest approach.
One major question mark for the mission is the timeline - the optimal launch date for the mission is March 20, 2029 - a little less than 4 years away. Designing, testing, and launching an entire mission in under four years is a tall task. But, given the interest surrounding what will be the closest visit from an asteroid in decades, there might be enough resources devoted to studying it to pull the APOSSUM mission off.
What imaging systems can NASA’s Artemis astronauts use on the Moon to conduct groundbreaking science and efficient documentation on the lunar surface? This is what a recent study presented at the 56th Lunar and Planetary Science Conference (LPSC) aspired to address as a team of researchers from the University of Texas at El Paso and Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory investigated using next-generation cameras on the Artemis III mission, which is slated to be the first lunar surface mission of the Artemis program.
The study notes, “Astronaut-acquired photography will provide a critical context for maximizing the scientific return from the extravehicular activities (EVAs) planned for Artemis III. Images will be used to understand the context of crew observations and samples spatially in the exploration area, temporally within the mission timeline, and thematically within the Artemis III science traceability matrix (STM).”
For the study, the researchers discussed how the Handheld Universal Lunar Camera (HULC) could successfully be used to conduct science imaging operations on the lunar surface. This includes reconnaissance being conducted by astronauts of the interior and exterior of the Starship Human Landing System (HLS) during and after landing and documenting lunar surface traverses through panoramas both between and at science stations. The team notes that the type of camera planned to be employed is the full-frame mirrorless digital camera, Nikon Z9.
The researchers emphasized the importance of real-time video streaming and downloading to enable ground crews to communicate with the astronauts and make on-the-fly decisions regarding science objectives and situational awareness. They also discussed the use of Third-Person Point-of-View (3POV) capabilities, which provides a level of redundancy for documenting crew activities and science objectives.
Regarding future work, the study notes, “We will continue to work with the teams responsible for engineering and testing the HULC, including aiding in radiometric and geometric calibration. Radiometric calibration is required for some science objectives (e.g., photometry for regolith characterization), and geometric calibration is necessary for deriving precise morphometric measurements and for photogrammetric processing.” The researchers emphasized training Artemis III astronauts regarding the importance of documentation and HULC use on the lunar surface.
The HULCs build off the Hasselblad cameras used by the 12 Apollo astronauts who walked on the lunar surface for Apollo 11, 12, 14, 15, 16, and 17. During those missions, the Hasselblad cameras were mounted to the front of the astronauts’ spacesuits and documented their journeys on the lunar surface with still photography and video.
This study comes as Artemis III is currently scheduled for mid-2027 and will consist of an approximately 30-day mission to the lunar surface using Starship HLS. This mission will mark the first time humans have stepped foot on the lunar surface since Apollo 17 in 1972. However, it is currently unknown how the recent Starship explosion at Starbase in Texas could delay Artemis III and subsequent Artemis missions. This also comes after the Trump Administration has proposed canceling the Space Launch System (SLS) and the Orion spacecraft after Artemis III due to SLS’s estimated $4 billion per launch price tag.
Documentation during scientific expeditions, whether on Earth or in space, is of the utmost importance for improving data collection and decision making for all parties. Therefore, documentation is especially important on future lunar surface expeditions so astronauts, ground crews, engineers, and mission managers can make the best-informed decisions regarding science objectives, crew safety, and improvements on future lunar surface missions.
How will HULCs help Artemis astronauts conduct groundbreaking lunar science in the coming years and decades? Only time will tell, and this is why we science!
CODEX sees an outflow of material (inset) in the solar corona. Credit: NASA/KASI/INAF/CODEX.
A new solar observing telescope on the exterior of the International Space Station is open for business. NASA recently released imagesfrom the newly commissioned Coronal Diagnostic Experiment (CODEX) mounted on the station.
We wrote about the launch of CODEX when it was on its way to the International Space Station late last year. The new results were shared at the recent American Astronomical Society meeting, held last week in Anchorage, Alaska.
CODEX was built and operated by NASA in partnership with Italy’s National Institute for Astrophysics (INAE) and KASI (The Korea Astronomy and Space Science Institute). The small telescope includes an occluding device, meant to block out the Sun, in order to observe the deep inner solar corona. About the brightness of two Full Moons, the corona is the ghostly glow you see around the Sun briefly during a total solar eclipse. This poorly understood region is thought to be the source of space weather, a place that the solar wind originates from and is first accelerated outward from the Sun. But by its very definition, this zone has been problematic to study, until now.
The occulting disk in the instrument is about the size of an outstretched hand. The chief advantage of placing a coronagraph in space is the nice sharp edges it produces, as it eliminates light spillage due to forward scattering.
Comparisons of CODEX's field of view with SOHO's LASCO C3 imager.
Credit: NASA/ESA/SOHO/KASI/INAF/CODEX
The Science of CODEX
CODEX is the first mission to show temperature changes deep in the Sun’s atmosphere. The first results have already demonstrated that the flow within the solar corona is not homogeneous.
The multi-pass filters on CODEX are key to the instrument’s unique abilities. CODEX has four narrow-band filters—two for temperature, and two for measuring outflow speed. These allow CODEX to measure temperature changes versus the speed of moving material. This marks an improvement over just simple density readings, as was the case with early observations of the solar corona.
"We really never had the ability to do this kind of science before," says Jeffery Newmark (NASA/GSFC) in a recent press release. "The right kind of filters, the right size instrumentation--all the right things fell into place. These are brand new observations that have never been seen before, and we think there's a lot of really interesting science to be done with it."
The middle layer of the solar corona is thought to be the elusive source of the solar wind.
The source of the solar wind source links to what’s known as the coronal heating mystery mystery. Why are upper layers of the solar atmosphere hotter (by an order of a million degrees) versus the photosphere below? Some process is accelerating the solar wind to over a million kilometers per hour.
Temperature gradients seen in the solar corona over time by CODEX.
Credit: NASA/INAF/KARI/CODEX
CODEX sees the Sun about half the time, as the ISS zips around the Earth once every 90 minutes. Seasons near either solstice (such as right now, June going in to July) is what’s known as high-beta angle season for the station, allowing for near-continuous views of the Sun.
CODEX on Earth, ahead of launch.
Credit: KARI/CODEX
CODEX sees down to just 3 solar radii, versus NASA’s Parker Solar Probe at 10 solar radii. CODEX observations could also link to what ESA’s Solar Orbiter (SolO) sees with its EUV Extreme ultraviolet and white light imager, in terms of the source of the solar wind.
The mission launched on SpaceX's Cargo Dragon CRS-31 mission. Dragon arrived at the station on November 5th, and CODEX was installed by the station's Canadarm-2 on November 12th. CODEX is installed on the EXPRESS (Expedite the Processing of Experiments to the Space Station) Logistics Carrier Site 3 (ELC-3).
CODEX in action aboard the ISS.
Credit: NASA
The Rise of the Coronagraphs
Though it has some unique capabilities, CODEX isn’t the first coronagraph in space. The instrument is in good company in the solar-observing department. The joint ESA/NASA Solar Heliospheric Observatory (SOHO) has been observing the Sun now for over a quarter of a century. ESA’s Proba-3 was recently commissioned as well, and is now open for business, featuring the first observatory plus free-flying occulter duo. The Compact Coronagraph (CCOR-1) onboard NOAA’s GOES-19 satellite also launched last year. Also, NASA is now getting observations back from PUNCH (the Polarimeter to Unify the Corona and Heliosphere), which launched with SPHEREx on March 12th, 2025. The PUNCH quartet of instruments extends what CODEX sees, as it images out to six solar radii.
This armada of solar observatories guarantee that the ongoing Solar Cycle 25 will be the best one studied to date. CODEX puts us that much closer to unraveling the mysteries of our host star, The Sun.
Huge Tictac UFO Over Greenwich, Rhode Island, USA June 22, 2025, UAP Sighting News.
Huge Tictac UFO Over Greenwich, Rhode Island, USA June 22, 2025, UAP Sighting News.
Date of sighting: June 22, 2025
Location of sighting: Greenwich, Rhode Island USA
Source:NUFORC.org
Now look at this report just in at NUFORC, I personally work with them and saw this just now. I made a full screen version and added the original at the end of the video. Its short, just 18 secs or so but its loaded with information about how fast it moves, its 747 size, its lack of color blending into the environment, and its flying low over the coast area. This probably came from the ocean where 75% of the earth is covered in water making it 75% chance that the alien base it came from or is going to is also under the ocean somewhere off Rhode Island.
Scott C. Waring - UFO Sightings Daily
Eyewitness states:
Saw the object from a distance moving very slowly from west to east. It was very large. Looked big and had no lights. I checked the flight radar and saw nothing in that location. It slowly drifted towards Providence and then went out of sight.
Orb Ship On Landing Pad ET Base, Proof They Live On Earth 🌍 UFO UAP Sighting Breaking News 📰
Orb Ship On Landing Pad ET Base, Proof They Live On Earth 🌍 UFO UAP Sighting Breaking News 📰
Now this is something unusual, I found something really makes me think about all the white sphere sightings around the world, but especially in Denver, Colorado along the Rocky Mountains. This is a parked white sphere at an alien base. Some governments give land to aliens and then restrict all access to it from humans calling it secret military land. Yeah...but we know better right? 100% alien orb on landing pad here. 👽
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
.jpg)
.gif)
.jpg)
