Een hoofdspil van de kriekelaar is gekraakt.  De sapstroom is deels onderbroken waardoor de kriekjes niet meer zwellen maar direct afrijpen. 


Zelfs na het stutten van de takken kan ik de krieken allemaal plukken van op de grond. 


De vruchten zijn aan de bittere kant en ongeveer afgerijpt. Voor confituur en op alcohol plaatsen is dat voldoende.  Als je wilt wachten tot ze helemaal rijp zijn, krijg je er de kans niet meer toe  om ze te plukken omdat de vogels ze dan ook lekker vinden. 


Na het plukken ben ik begonnen met het ontpitten van 1 kg,  gedeeltelijk bijgestaan door Colette.  Daarmee zat mijn kriekentaak erop. 

 

De kleinere potjes bevatten confituur, deze keer heel bijzondere confituur.  De ondersmaak van bitterheid die ik zo graag heb in confituur, zit er in en Colette heeft er nog wat Kaneel aan toegevoegd.  De smaak is voor mij heel raak. 


De kriekenconfituur wordt in één keer gemaakt.  Dit potje met donkere kleur is gemaakt van frambozen en rabarber die er mindere mate aan toegevoegd wordt om de hoeveelheid groter te maken en ook om de zoetheid wat in te perken. Pure frambozenconfituur vinden wij veel te zoet.  Als de dosering goed is smaak je de frambozen door en de rabarber enkel als je weet dat die er in zit.