The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
16-11-2018
Archeologen vinden verloren stad terug: gebouwd door krijgsgevangenen van Trojaanse oorlog - HLN.be
Archeologen vinden verloren stad terug: gebouwd door krijgsgevangenen van Trojaanse oorlog - HLN.be
Greek Culture Ministry/ APTenea, de verloren stad.
WETENSCHAPDe legende van het paard van Troje is wereldberoemd, maar het verhaal van verloren stad Tenea is minder bekend. Geen wonder want archeologen twijfelden over het bestaan ervan. Tot nu. Recente vondsten verraden het weemoedige verhaal van een groep buitenstaanders die verbannen werd naar het zuiden van Oud Korinthe.
Volgens de legende wisten de Grieken Troje te veroveren met een geniepige list. Ze bouwden een reusachtig houten paard waarin soldaten zich verstopten. Dat paard haalden enkele nietsvermoedende inwoners naar binnen waarna de Grieken tevoorschijn kwamen en de stad veroverden.
Wat er met de oorspronkelijke inwoners van Troje gebeurde, wordt meestal achterwege gelaten in de Griekse mythologie. Velen wachtten immers een gruwelijk lot, anderen werden volgens historische verhalen verbannen naar de verloren stad Tenea. En recente vondsten bevestigen die verhalen. Dat kondigde het Grieks ministerie van Cultuur aan.
De eerste inwoners van de stad waren Trojaanse krijgsgevangen die verbannen werden uit eigen stad, maar wel toestemming kregen van de bezetter om een nieuw stadje te bouwen. En dat deden ze met succes want Tenea transformeerde van een plek voor buitenstaanders naar een stad met een eigen regering. Het is overigens de enige stad die ongedeerd werd gelaten na de inval van de Romeinen.
Huzarenstuk
De stad, geregeerd door oorlogsgevangenen, hield archeologen decennialang in de ban. Zeer periodieke vondsten plaagden onderzoekers en leverden beperkt bewijs van het bestaan van de stad. Zo werd er een marmeren beeld van een jongeman (Kouros van Tenea) opgegraven. Verder nog ontdekten archeologen honderden jaren geleden al een sarcofaag met het skelet van een vrouw. En de vondsten situeerden zich allemaal in de regio ten zuiden van Oud Korinthe.
EPAKouros.
Tenslotte werden archeologen in 2013 aangemoedigd om wat meer moeite te steken in de opgravingen in die regio. “Het is dankzij een plotse hoge concentratie aan keramiek en architecturale overblijfselen dat we de site ontdekten”, aldus het team Griekse archeologen. Toch konden die restanten geen hard bewijs leveren voor het bestaan van de stad Tenea, zoals die in oude verhalen omschreven wordt.
Romeins-Griekse beschaving
Gelukkig bracht de recente vondst eindelijk verlossing: de stenen muren tonen de structuur van een nederzetting die zo’n 3.000 jaar oud is. De archeologen wisten deuropeningen, muren en vloeren te onderscheiden en konden zo de mysterieuze stad een beetje minder mysterieus maken. Zo ontdekten ze ook artistieke werken waarbij de Griekse en Romeinse beschavingen samenkomen. “De overblijfselen dienden vele doelen. Een ervan was voldoen aan zowel de Griekse als de Romeinse culturele codes”, aldus de Griekse archeologen. Dat bewijst meteen dat de Romeinen het stadje van oorlogsgevangenen ongedeerd lieten in 146 voor Christus.
WETENSCHAPWetenschappers hebben onder een gletsjer in het noordwesten van Groenland een gigantische krater ontdekt. Ze denken dat die veroorzaakt is door de inslag van een meteoriet en als dat klopt, zou dat nieuw licht kunnen werpen op een controversiële theorie over het massaal verdwijnen van een heel aantal diersoorten op het einde van de laatste ijstijd.
Een verslag van de ontdekking is te lezen in het nieuwste nummer van het vakblad Science Advances. De krater zou 31 kilometer breed zijn en zo tot de 25 grootste inslagkraters op aarde behoren. Hij zou 1 kilometer onder de Hiawatha Gletsjer zitten en de eerste ooit zijn die onder ijs wordt aangetroffen.
Al in 2015 werd er voor het eerst een glimp van de krater waargenomen. Wetenschappers vlogen toen over het gebied met lasers en radars om het in kaart te brengen. Dat was een onderdeel van ‘Operation IceBridge’, van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA.
De scans werden publiek gemaakt en een groep van Deense glaciologen – die gletsjers bestuderen – merkte iets vreemds op bij het bekijken van de data: een gigantische uitsparing in de vorm van een kom in het gesteente onder het ijs. “We vroegen ons meteen af of het een inslagkrater kon zijn”, aldus Joseph MacGregor, een van de auteurs van de paper. “We lachten eerst. Maar het kon.”
Om een nog duidelijker beeld te krijgen werden in mei 2016 nieuwe vluchten uitgevoerd over het gebied, met nieuwe en nog gevoeliger apparatuur. In juli werd er ook een grondteam op uitgestuurd dat de omliggende structuren in kaart bracht en stalen verzamelde van sediment dat van onder de gletsjer was gekomen. Daardoor kreeg het team een nog gedetailleerder beeld van de krater.
AFPOp de foto is de gletsjer Hiawatha te zien. De krater bevindt zich bijna 1 kilometer onder het ijs.
Hij bleek 320 meter diep en in het midden zat een verhoging van tussen de 50 en de 70 meter hoog. Volgens gletsjergeoloog Kurt Kjaer van de universiteit van Kopenhagen – de hoofdauteur van de studie – iets wat je kan verwachten als je aanneemt dat het om een inslag gaat. In het sediment vonden de wetenschappers ‘geschokte kwarts’, een zeldzame vorm van het mineraal die ontstaat als er erg veel energie vrijkomt. Zoals bij een inslag van een meteoriet.
Op basis van de vorm van de krater, kan hij volgens de wetenschappers veroorzaakt zijn door een meteoriet van 1 kilometer breed en 11 tot 12 ton zwaar.
Boren
De onderzoekers willen nu nog meer analyses uitvoeren op het materiaal dat ze hebben en meer materiaal verzamelen op de site zelf. In het ideale geval zouden ze dwars door de gletsjer heen kunnen boren, maar dat zou een moeilijke en dure operatie worden. Het is echter noodzakelijk als ze hun vermoedens wetenschappelijk bevestigd willen zien.
Thinkstock
Wanneer de meteoriet precies ingeslagen kan zijn, is ook nog niet duidelijk. Ook daarvoor is meer onderzoek nodig. Op basis van de gegevens die de onderzoekers hebben, moet het gebeurd zijn toen de gletsjer er al was en zou de meteoriet een gat in het ijs geslagen hebben. “Het is waarschijnlijk minder dan 3 miljoen jaar geleden gebeurd, vermoedelijk tussen 12.000 en 15.000 jaar geleden”, aldus MacGregor.
Controversiële theorie
Als dat effectief klopt, kan dat nieuw licht werpen op een controversiële theorie – de Jonge Dryas impact hypothese – die aanvoert dat er tussen 10.900 en 12.900 jaar geleden op het einde van de laatste ijstijd een gigantische inslag plaatsvond in Noord-Amerika. Die zou grote bosbranden hebben doen ontstaan, die leidden tot het uitsterven van grote zoogdieren zoals de mammoet en de mastodont en zelfs de menselijke Cloviscultuur. Groot probleem met die theorie was tot nu toe dat er nergens een inslagkrater gevonden kon worden. Maar dat kan deze ontdekking misschien oplossen. “Het is erg speculatief”, aldus nog MacGregor. “Maar als het klopt, kan dat de menselijke geschiedenis helemaal door elkaar schudden.”
WETENSCHAPAls tektonische platen -stukken van de aardkorst- onder elkaar duiken, wordt er drie keer meer water onder het aardoppervlakte gezogen dan oorspronkelijk gedacht werd. Dat blijkt uit recent onderzoek dat in het tijdschriftNature verscheen. Zal onze planeet zichzelf niet uitdrogen op die manier?
De oppervlakte van de aarde bestaat uit zeven grote tektonische platen en acht kleinere. Die platen verschuiven jaarlijks enkele millimeters (5 tot 85 millimeter), op een zeer traag tempo. Dat proces wordt aangeduid met de wetenschappelijke term ‘platentektoniek’. Wanneer de aardplaten verschuiven wordt er een beetje water mee onder de aardkorst getrokken. Maar dat beetje blijkt drie keer meer te zijn dan eerst gedacht werd.
Dat roept natuurlijk een aantal vragen op. Hoe komt het dat wetenschappers zich zo lang vergisten, wordt de inhoud van onze oceanen daardoor kleiner, en zal de aarde zichzelf uiteindelijk uitdrogen waardoor er binnenkort geen oceanen meer bestaan?
Wetenschappers veronderstelden jarenlang dat de hoeveelheid water die onder de aardkorst verdwijnt veel kleiner zou zijn. Dat komt omdat er ook wat water vrijkomt bij de beweging die de aardplaten maken. Er is geen water vermist, de inhoud van de oceanen bleef met andere woorden tamelijk stabiel. Dat veronderstelt dat de hoeveelheid die naar buiten wordt gestuwd ongeveer gelijk is aan de hoeveelheid die onder de aardoppervlakte verdwijnt.
Aardbevingen en tsunami’s
Voor onze oceanen maakt de grotere hoeveelheid water die de aarde opslokt dus geen groot verschil. Anderzijds speelt de hoeveelheid wel een belangrijke rol bij het ontstaan van aardbevingen en tsunami’s.
De aanwezigheid van water kan de temperatuur waarop gesteente smelt immers sterk beïnvloeden. Daardoor draagt het water onder de aardoppervlakte bij tot de ontwikkeling van magma –het vloeibare gesteente dat ook in de vorm van lava uit vulkanen stroomt. Die magma doet de platen trouwens ook bewegen. Wanneer de hoeveelheid magma groter wordt, kan een tektonische plaat plots sneller verschuiven. En door het enorme gewicht van de aardplaten kan de verschuiving een grote spanning creëren. Vervolgens barst die in één ruk los, in de vorm van een aardbeving.
De nieuwe bevindingen kunnen helpen bij het accurater voorspellen van zulke aardbevingen.
Getty Images/iStockphotoGebarsten stenen als gevolg van een (lichte) aardbeving.
Vertragingen
Voor hun onderzoek bestudeerden wetenschappers hoe snel de trillingen van aardbevingen zich voortbewegen. Eenmaal die beweging vertraagt, ontstaat een subductiezone waarbij een oceanische aardplaat –zwaarder dan de continentale platen- onder een continentale schuift en water met zich meetrekt. Aan de hand van de vertragingen konden ze de breuken detecteren die zich vulden met water.
Tektonische platen
De zes grote tektonische platen zijn de Afrikaanse, de Antarctische, de Australische, de Euraziatische, de Noord-Amerikaanse, de Pacifische en de Zuid-Amerikaanse Plaat. Daarnaast zijn er nog acht kleinere platen.
AFPZo ziet het oppervlak van Barnard b er volgens astronomen uit.
WETENSCHAP & PLANEETAstronomen hebben een nieuwe ‘superaarde’ ontdekt op amper zes lichtjaren van de aarde. Dat is uniek, want het is de op één na dichtstbijzijnde exoplaneet. De planeet draait rondjes rond de Ster van Barnard en krijgt daarom de naam Barnard b. Zo staat te lezen in het wetenschappelijke tijdschrift ‘Nature’.
In de afgelopen twintig jaar ontdekten onderzoekers een paar duizend exoplaneten, planeten bij andere sterren dan de zon. Daar zitten veel ‘superaardes’ tussen: planeten die een flinke slag groter zijn dan de aarde en een paar keer zo zwaar. Uit onderzoek blijkt dat Barnard b minstens 3,2 keer zoveel massa heeft dan onze aarde.
Wetenschappers onthullen dat er geen leven mogelijk is op Barnard b. De planeet doet immers 233 dagen over een rondje rond zijn moederster, een zogeheten rode dwerg. Dat is een kleine, koele ster die maar weinig licht geeft. Daardoor krijgt de planeet maar 2 procent van de hoeveelheid licht en energie die de aarde van de zon krijgt.
Daarnaast is de afstand tussen Barnard b en de moederster klein: ongeveer 0,4 keer de afstand tussen de aarde en de zon. Hoewel de planeet zich dichtbij de moederster bevindt, is het op Barnard b bijzonder koud, zo’n -170 graden Celsius. Er is met andere woorden geen vloeibaar water, een noodzakelijke voorwaarde voor de levensvormen die we tot nu toe kennen.
“De ontdekking van de planeet biedt astronomen de mogelijkheid om theorieën over het ontstaan, de evolutie en de fysica van exoplaneten te toetsen”, zo zegt het European Southern Observatory (ESO). Een filmpje, gemaakt door het ESO, toont hoe het oppervlak van Barnard b er vermoedelijk uitziet:
MEDISCHSoms is er een duidelijke bron, zoals wegverkeer of de warmtepomp van de buren, maar vaak registreren zelfs de scherpst afgestelde microfoons helemaal niets. “Dit is bijna niet te overleven.”
Dirk van der Plas (57) noemt het niets minder dan een constante marteling. Hij formuleert bedachtzaam en zachtjes. Dan staat de man met donkergrijs kuifje op van de rode bank in zijn kleine woonkamer en knijpt zijn ogen halfdicht. “Ik hoor het nu heel hard.”
Wat precies? De brom. Voor veruit de meeste mensen klinkt het doodstil hier in het Groningse Saaksum, een pittoresk dorpje met zo’n honderd inwoners en omgeven door weiland. Nou ja, vogels hoor je, en op deze zonnige dag ook het zachte geritsel van de bladeren van zijn walnootboom. Maar Van der Plas heeft de pech daarbovenop een snoeihard laagfrequent geluid te horen.
Lage tonen dus, iets wat zij die het horen als een constante bromtoon omschrijven. “Alsof hier voor de deur een vrachtwagen stationair staat te draaien. En niet minder zacht ook.” Veel van hen voelen de trillingen ook, alsof ze voor een grote luidspreker in een concertzaal staan. “En ik ervaar ook een soort elektrische prikkel tegen mijn oren, alsof iemand er een batterij tegenaan houdt.”
Inmiddels hoort en voelt bijna 10 procent van de mensen het gebrom soms, blijkt uit een rapport dat het Nederlandse RIVM onlangs uitbracht. Dat is veel. Van die mensen ondervindt ongeveer 2 procent ‘ernstige hinder’. En hun aantal groeit, zo toont een inventarisatie van alle meldingen die gemeentes binnenkregen de laatste jaren. Stichting Laagfrequent Geluid, waar Van der Plas voorzitter van is, kreeg vorig jaar 633 meldingen binnen – een record van zijn jonge stichting. Vier op de vijf melders slaapt er slecht door. Zij zijn verspreid over het hele land, al is de problematiek in sommige steden en regio’s groter dan elders.
Duister
Experts tasten nog bijna volledig in het duister over de oorzaken. Soms is er een duidelijke bron, maar vaak registreren zelfs de scherpst afgestelde microfoons helemaal niets. In die gevallen lijken de problemen niet te verklaren met een beter gehoor van mensen als Van der Plas. Daar moet iets anders aan de hand zijn. Ondertussen merken de meeste buren of visite er niets van. Eén buurman hoort het soms, vooral in de winter. Af en toe horen ze de brom tegelijkertijd aanzwellen, als ze samen koffiedrinken.
Het is fijn als er een duidelijke bron is. “We zagen veel casussen langskomen die gewoon te verhelpen waren”, zegt RIVM-onderzoekster Irene van Kamp. “Denk aan een woonschip dat zijn eigen elektriciteit opwekt met een zwaar dreunende dieselmotor. Die kun je dan beter isoleren, en dat kan veel klachten van omwonenden ineens doen verdwijnen.” In andere gevallen is het een warmtepomp waarmee de buren hun stroom opwekken in de tuin, of een cv-ketel die niet goed hangt. “Bij het Zuid-Hollandse Nesselrode bleek wegverkeer de boosdoener.”
Lange geluidsgolven
De pech is dat lage tonen van windmolens, fabrieken of snelwegen zich door bijna niets laten stoppen. De lange geluidsgolven van lage tonen glijden moeiteloos door geluidswal en muurisolatie, en ook zogeheten ‘stil asfalt’ helpt alleen tegen ‘gewoon’, voor iedereen hoorbaar geluid. Dat maakt dat je soms heel ver moet fietsen om op de bron te stuiten. “En het maakt dat veroorzakers vaak niet weten dat zij mensen zo ver weg verstoren met gebrom”, zegt Van Kamp.
Maar vaak lijkt er überhaupt geen bron in de omgeving te zijn en dan begint de wanhoop pas echt. Van der Plas krijgt daar dagelijks mailtjes over. “Soms beginnen die met het woord ‘HELP’. Anderen moeten spontaan huilen, zodra ze voor het eerst op de site van mijn stichting kijken. Zij zien dat ze niet de enige zijn die het gebrom hoort. Ze beseffen: ‘Ik bén niet gek’.”
Van der Plas en zijn lotgenoten hebben drie problemen. Ten eerste natuurlijk het constante gebeuk in hun oren en lichaam. Maar ook dat de medische wetenschap hun tot op heden geen enkel zicht op oplossingen of uitleg kan bieden. En tot slot het onbegrip van hen die niets horen – de ruime meerderheid van de wereldbevolking.
Als straling zo hard staat dat het zenuwen activeert, verwacht je dat probleem ook in andere organen zoals het oog.
Bernhard Englitz , Biofysicus
Want dit probleem beperkt zich niet tot Nederland. In Canada woont biofysicus Glen MacPherson, werkzaam aan de universiteit van British Columbia. Hij heeft zelf last en richtte er een meldpunt voor op: thehum.info (the hum is Engels voor ‘de brom’). Iedereen kan op een wereldkaart precies aangeven waar hij ‘de stationaire vrachtwagen’ hoort. Die wereldkaart is inmiddels goed roodgekleurd van iedereen die dat deed. ‘We proberen daarmee zo goed mogelijk uit te zoeken wat de geplaagde regio’s gemeen hebben’, mailt MacPherson. ‘Dat antwoord is er nog niet.’
Omdat het dus moeilijk is de bron te vinden, en er vaak überhaupt geen geluid gemeten wordt, wijst Van der Plas in Saaksum op een andere mogelijke schuldige: straling. “Bijvoorbeeld van telefoonmasten of elektriciteitskabels.” Volgens hem zouden elektro-magnetische velden het binnenoor zo kunnen stimuleren dat iemand geluiden ervaart.
“Ook activeren die velden het brein wellicht op andere plekken, waardoor het gevoel van trilling ontstaat.” Hij wil dat er veel meer onderzoek komt naar straling als veroorzaker van de bromtoon. “Ik weet niet hoe het precies zou moeten werken – ik ben geen wetenschapper. Ik zoek gewoon naar mogelijke oorzaken.” Het zou wel verklaren waarom hij en anderen er in het hele land last van hebben, zegt hij.
Maar volgens MacPherson lijkt elektromagnetische straling geen gemene deler, zegt hij op basis van eigen experimenten. Daarvoor ging hij in een zelfgebouwde ruimte staan die alle straling buitenhield, waarop de brom in zijn oren onverminderd doorzong. Ook de Nijmeegse biofysicus Bernhard Englitz heeft vraagtekens bij het stralingidee. “Als straling zo hard staat dat het zenuwen activeert, verwacht je dat probleem ook in andere organen zoals het oog. Maar daar lijken deze mensen geen last van te hebben.”
Tinnitus
MacPherson houdt rekening met een paar mogelijke oorzaken. Misschien zorgt ondergrondse activiteit – lang doorzeurende aardbevingen, bijvoorbeeld – voor de gehoorde trillingen. Maar waarschijnlijker lijkt hem iets vergelijkbaars met tinnitus, de hoge piep die beter bekendstaat als oorsuizen. Dat is ‘intern geluid’ dat de hersenen dénken te horen. In de oren van tinnituspatiënten zijn de trilhaartjes beschadigd. Daardoor geven die minder signalen door aan de hersenen. Die gaan die leegte dan maar zelf invullen, waardoor het lijkt of er een constante piep aanwezig is.
Ook onderzoeker Englitz oppert dat een deel van de groep een variant van tinnitus zou kunnen hebben. “Door lang in hard en laag geluid te staan, beschadigt vooral het gedeelte van het oor dat dat lage geluid registreert. Dan kan het brein dat hiaat aan signalen daaruit zelf gaan inkleuren, waarop de persoon juist die lage toon constant hoort.” Een soort ‘brom-tinnitus’.
Mensen schamen zich. Ook in mijn dorp zullen sommigen me wel voor gekke gerritje hebben uitgemaakt.
Dirk van der Plas
MacPherson heeft tegelijkertijd sterke twijfels en kanttekeningen bij zijn meest waarschijnlijke hypothese. De door hard geluid veroorzaakte tinnitus is van alle tijden, maar de bromtoon lijkt een recent fenomeen. En patiënten die lijden aan zowel tinnitus als de brom stellen dat deze twee totaal verschillend bij ze binnenkomen. Ook Van der Plas zegt vanachter zijn koffie dat zijn brom echt van buiten komt, terwijl hij tijdelijke oorsuis na een hard optreden van binnenuit ervaart.
Hij wil zelfs niets weten van de suggestie dat het iets als tinnitus kan zijn. “Dat leidt de aandacht af van onderzoek naar de echte oorzaken. En ik weet zeker dat het iets anders moet zijn. De bestuursleden van mijn stichting en ik horen de brom soms op dezelfde dagen harder worden. Maar we zitten verspreid over Nederland – Almere, Haarlem, Deventer en ik in Saaksum. Dan kán het dus niet in ons eigen hoofd zitten.” Voor dat laatste heeft ook biofysicus Englitz geen verklaring.
Bij Van der Plas begonnen de problemen op 22 november 2009. “Specifiek, ja. Bijna iedereen die er last van heeft, herinnert zich de precieze dag nog dat het begon. Zo intens is het.” Dan begint het zoeken. “Hoofdschakelaar in huis uitdoen, rondjes door de buurt fietsen, met de buren praten of zij ook last hebben.”
Al is dat praten voor veel mensen lastig, vervolgt hij. “Ze schamen zich. Zij horen iets waar de rest stilte ervaart. Ook in mijn dorp zullen sommigen me wel voor gekke gerritje hebben uitgemaakt.” Dat is een van de redenen dat zo weinig mensen ervan weten, stelt hij. “Gelukkig komt daar langzaam verandering in. Het helpt dat het RIVM onze problemen erkent.”
Cognitieve gedragstherapie
Niet elke instantie gaat er zo mee om. Gemeentelijke gezondheidsdiensten (ggd’s) handelen meldingen van een bromtoon vaak bot af, vindt Van der Plas. “Ze zeggen: ‘Het uitvoeren van een meting heeft geen zin, er wordt toch geen bron gevonden’. En bieden daarna cognitieve gedragstherapie aan om met de hinder te leren omgaan.” Dat steekt hem enorm. “Ze spreken je vaak belerend toe.”
Het helpt daarbij niet dat laagfrequent geluid niet verankerd is in milieuwetgeving. Voor hoger geluid bestaan duidelijke normen, gemeenten kunnen daarop handhaven. Voor het toegestane geluidsniveau van bromtonen bestaat geen bovengrens. Het is daarvoor nog te moeilijk te bepalen bij welke geluidssterkte die schadelijk zijn voor het lichaam.
Van der Plas heeft weinig hoop dat zijn klachten binnenkort verholpen kunnen worden. Hij zit er nu tien jaar chronisch vermoeid door in de ziektewet. Tussen zeven en acht uur gaat hij naar bed, om door de onvaste slaap net zo vermoeid weer wakker te worden. “Bij thuiskomst gisteren was de brom loeihard”, mailt hij een dag na het interview. “Dat is amper te overleven. Het feit dat geen enkele instantie dit oppakt, dat je er dus nergens mee heen kan, is zeer pijnlijk.”
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
Duikers ontdekken bijzondere 'zeeworm' van duizenden organismen - HLN.be
Duikers ontdekken bijzondere 'zeeworm' van duizenden organismen - HLN.be
Duikers hebben vlakbij Nieuw-Zeeland een pyrosoom gefilmd. Dat is een soort worm van organismen. Pyrosomen komen vaker voor, maar de lengte van acht meter maakt dit exemplaar wel heel bijzonder.
Voor de kust van het Nieuws-Zeelandse White Island hebben duikers een gigantische zeeworm kunnen filmen. Het exemplaar van meer dan 8 meter lang bestaat uit duizenden kleine organismen en komt vooral voor in warme wateren.
KameraOneVoor de kust van het Nieuw-Zeelandse eiland White Island hebben duikers een zeeworm gefilmd van meer dan 8 meter lang.
ShutterstockMeerdere piloten zagen een helder licht dat zich met hoge snelheid verplaatste. Foto ter illustratie.
De Ierse luchtvaartautoriteiten gaan onderzoek doen naar meldingen van piloten over ufo’s. Een piloot meldde afgelopen week een ongeïdentificeerd vliegend object toen hij boven Ierland vloog. Ook andere piloten deden melding van snel bewegende vliegende objecten.
Het incident gebeurde afgelopen vrijdag, tijdens een vlucht van het Canadese Montreal naar Londen, aldus nieuwszender BBC.
De piloot vroeg omstreeks zeven uur ’s ochtends de verkeersleiding van het vliegveld Shannon of er een militaire oefening gaande was, nadat hij een voorwerp nabij had gespot dat zich “razendsnel verplaatste”. Dat bleek niet het geval. Vervolgens meldde de piloot een “zeer helder licht” te zien en een voorwerp dat aan de linkerkant van zijn vliegtuig vloog en snel naar het noorden verdween.
Very interesting report on Shannon high level Friday 9 November at 0630z with multiple aircraft with reported sightings of a UFO over County Kerry. Skip to 17 minutes to listen reports on @liveatc
Een andere piloot zegt “twee felle lichten” te hebben gezien, die met hoge snelheid omhoog vlogen. Hij spreekt van iets met een “astronomische snelheid, bijna twee keer dat van het geluid”.
De piloot van een Virgin-toestel suggereert dat het mogelijk een meteoriet was die de atmosfeer binnenkwam. Volgens de man volgden meerdere objecten dezelfde baan.
De Ierse luchtvaartautoriteiten nemen de meldingen serieus, maar heeft nog geen verklaring. “De IAA heeft een rapport ingediend, nadat een aantal vliegtuigen melding heeft gemaakt van ongewone luchtactiviteit”.
bbcDavid Attenborough in Frozen Planet. De ijsbeer is verdoofd voor onderzoek.
WETENSCHAP & PLANEETIn zijn nieuwe BBC-serie ‘Dynasties’ koos Sir David Attenborough er bewust voor om milieuproblemen buiten beeld te houden. Dat levert de nestor van de natuurfilm harde verwijten op. “Hij creëert een overvloedige sprookjeswereld die niet meer bestaat”, klinkt het onder meer.
De BBC zond gisterenavond de eerste aflevering uit van een nieuwe vijfdelige serie van Sir David Attenborough. Die laat de leeuw, chimpansee, tijger, wolf en keizerspinguïn zien in de spectaculaire visuele pracht die we van de maker van ‘Planet Earth’, ‘Life’ en ‘Blue Planet’ kennen. In de weerbarstige natuur worstelen de koningen van het dierenrijk om te overleven en om hun jongen groot te brengen. Maar hun werkelijk grootste bedreiging - de mens - is in documentairereeks ‘Dynasties’ niet te zien.
Moet je bij elke bedreigde diersoort zeggen: ‘let op, ze zijn in gevaar’? Hoe vaak kun je dat doen zonder dat mensen afknappen?
“Kijkers haken af op waarschuwingen voor de menselijke destructie van de natuur”, verklaart de wereldberoemde filmmaker in een interview met The Guardian. Attenborough (92) noemt de bedreigingen wel, maar waakt er bewust voor om alarm te slaan en kijkers op hun eigen verantwoordelijkheid voor het milieu te wijzen. “Moet je bij elke bedreigde diersoort zeggen: ‘let op, ze zijn in gevaar’? Hoe vaak kun je dat doen zonder dat mensen afknappen?” Zijn films zijn juist bedoeld om kijkers even te laten ontsnappen aan Trump, de brexit en ander negatief nieuws, verklaart hij.
“Verraad”
Het levert hem snoeiharde kritiek op van de bekende Britse zoöloog George Monbiot. “David Attenborough pleegt verraad aan de levende wereld die hem dierbaar is”, schreef Monbiot in The Guardian. “In het licht van de verbijsterende ineenstorting van de dierenpopulaties is zulk escapisme niet uit te leggen.” Het Wereld Natuur Fonds waarschuwde twee weken geleden dat de natuur in zo’n schrikbarend tempo verloren gaat dat nu de mensheid zelf wordt bedreigd. In minder dan vijftig jaar tijd is 60 procent van de wilde zoogdieren, vogels, vissen en reptielen op aarde verdwenen.
Door zogenaamd ongerepte natuur te laten zien, scheppen filmmakers als Attenborough een vals beeld van veiligheid en overvloed, betoogt Monbiot. “Hun camera stelt ons gerust dat er nog uitgestrekte gebieden zijn waar de natuur floreert. Dat leidt ertoe dat mensen achteroverleunen in plaats van in actie komen.”
Norwegian Polar InstituteEen zeehond zit verstrikt in een net. Afval in de oceanen levert grote problemen op voor dieren.
Oneens
De Nederlandse natuurfilmer en ecoloog Ruben Smit is het hartgrondig oneens met die kritiek. “Als je met een opgeheven vingertje te werk gaat, krijg je een moralistische film waar niemand naar kijkt. Ik geloof erin dat je mensen eerst moet verwonderen. Dan kun je ze wijzen op de waarde van de natuur en wakker schudden: dit staat op het spel.”
Zijn films ‘De Nieuwe Wildernis’ over de Oostvaardersplassen en ‘Wad’, maakte hij volgens de school van Attenborough. In ‘Wad’ zijn geen mensen, vissersboten of boorplatformen te zien. Pas aan het einde, in de aftiteling, vertelt hij over de bedreigingen van de Waddennatuur. “Dat leverde mij ook kritiek op. Maar ik geloof oprecht dat de boodschap harder binnenkomt als je net negentig minuten ademloos hebt zitten kijken naar mooie beelden. Met anderhalf uur beelden van dode vissen, plasticsoep en zeehondjes die worden doodgeknuppeld, trek je geen kijkers.”
Ik geloof oprecht dat de boodschap harder binnenkomt als je net ademloos hebt zitten kijken naar mooie beelden. Met anderhalf uur beelden van dode vissen, plasticsoep en zeehondjes die worden doodgeknuppeld, trek je geen kijkers
De Nederlandse natuurfilmer en ecoloog Ruben Smit
Realiteit
Monbiot, vroeger zelf filmmaker bij de BBC, liep ook steevast tegen een muur als hij voorstelde een documentaire te maken over ‘de milieurealiteit’. Maar juist levende legende Attenborough, die als belichaming van de Britse omroep wordt gezien, had zijn macht volgens hem moeten aangrijpen om kijkers wél op die realiteit te wijzen.
Overigens wordt Attenboroughs oceanendocumentaire ‘Blue Planet II’ beschouwd als startpunt van de protestbeweging tegen de plasticsoep, die heeft geleid tot een Europees verbod op wegwerpplastic. Fundamentele problemen als overconsumptie - waar tv-kijkers zelfs iets aan kunnen doen - gaan natuurfilmers volgens Monbiot echter steevast uit de weg. “Met dank aan David Attenborough weten veel mensen nu behoorlijk veel over de natuur. Maar zij zijn nog altijd verbijsterend onwetend over wat er met de natuur aan het gebeuren is.”
Persmateriaal Wadfilm.nlRuben Smit, Nederlandse filmmaker en ecoloog.
Bekijk ook:
Geen plastic rietjes en wattenstaafjes meer tegen 2021
WETENSCHAP Een Amerikaanse sonde heeft zijn eerste vlucht langs de zon goed doorstaan. De systemen aan boord van de Parker Solar Probe hebben de extreme hitte en straling overleefd en werken zoals het moet, zegt de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA.
De Parker Solar Probe werd gelanceerd in augustus en gaat de komende zeven jaar ovale banen rond de zon draaien. De eerste duikvlucht begon vorige week, en afgelopen maandag kwam de Parker tot op 24 miljoen kilometer van de zon. Nog nooit kwam een sonde zo dicht bij onze ster.
De Parker haalde daarbij een recordsnelheid van ruim 343.000 kilometer per uur. Beide records worden later nog verbeterd, want in 2024 haalt de Parker een snelheid van ruim 692.000 kilometer per uur en nadert hij tot op 6 miljoen kilometer van de zon.
Bekijk de lancering van de sonde.
Hitte
De sonde vliegt nu weg van de zon, en voert in april zijn tweede duikvlucht uit. Tijdens de duikvlucht maandag werd de Parker blootgesteld aan temperaturen van meer dan 400 graden Celsius. Dat loopt op tot bijna 1.400 graden bij volgende duikvluchten. Door koeling blijven de meetinstrumenten aan boord echter op kamertemperatuur.
De Parker doet onder meer onderzoek naar de zonnewind, de stroom geladen deeltjes die de zon constant afvuurt. Het concept daarvan werd bedacht door de nu 91-jarige wetenschapper Eugene N. Parker, naar wie de sonde is vernoemd.
WETENSCHAPWereldberoemde piramides waaronder die van Gizeh en Cheops spreken al jaren tot de verbeelding. Mede doordat de manier waarop ze gebouwd werden een mysterie blijft. Maar een toevallige ontdekking in een Egyptische albastgroeve licht nu een tipje van de sluier.
Een Brits-Frans team archeologen bestudeerde oude inscripties op de hellingen van de groeve. Tot ze een reeks paalgaten ontdekten die allicht gebruikt werden om de grote en zware stenen sneller te verslepen. Daardoor zouden de piramides sneller gebouwd zijn dan eerst gedacht werd.
De ontdekte structuur van openingen suggereert dat de bouwers in beide richtingen konden sjouwen. In plaats van de stenen blokken achter hen aan te slepen, zouden de oude Egyptenaren een katrolsysteem gebruikt hebben. Zo kon iemand de stenen vooruit trekken, terwijl anderen boven aan het touw trokken. Dat leek voor de recente vondst onmogelijk.
“Zo’n systeem laat toe dat meerdere mensen samen kracht uitoefenen. Zo kunnen de stenen veel sneller verplaatst worden dan eerst gedacht werd”, aldus onderzoeksleider Roland Enmarch.
Grote Piramide Nadat de onderzoekers de openingen ontdekten, verschoof hun aandacht al snel van inscripties naar de manier waarop de piramide geconstrueerd was. Toch voegt het oorspronkelijke studieobject nog een belangrijke waarde toe aan het onderzoek. De inscripties dateren immers van de regeerperiode van farao Cheops (2604-2581 voor Christus). Diezelfde periode werd de Grote Piramide of de Piramide van Cheops gebouwd, waarschijnlijk met hetzelfde katrolsysteem.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
05-11-2018
Waar zitten ‘Starman’ en zijn Tesla eigenlijk? Mars voorbij - HLN.be
Waar zitten ‘Starman’ en zijn Tesla eigenlijk? Mars voorbij - HLN.be
AFP
WETENSCHAP & PLANEET Er zweeft een auto in de ruimte, weet u nog? Het is intussen ook al even geleden dat ‘Starman’ aan zijn grootse ruimteavontuur begon in zijn rode Tesla Roadster. Waar hij nu ergens zit? Voorbij Mars, zo blijkt.
6 februari 2018. Ruimtevaartbedrijf SpaceX lanceert met succes de Falcon Heavy, de krachtigste raket ter wereld. Aan boord, dummy ‘Starman’ in een rode Tesla Roadster, waar SpaceX-oprichter Elon Musk voordien mee rondtoerde. Geestige omkaderingen voor een onvergetelijke ruimtereis alom: denk aan een Don’t Panic-bordje op het dashboard en muziek van David Bowie die uit de speakers knalt. Een stunt van formaat én volgens Musk het ultieme startschot van ooit ruimtetoerisme naar de maan en Mars.
Fans konden heel even de ruimtetocht van Starman live volgen en zagen de dummy bevreemdend sereen in zijn elektrische cabrio door de ruimte zweven, met onze aardbol op de achtergrond. Maar sinds 14 februari was hij niet langer zichtbaar en verdween hij in de duisternis. Klaar voor een lange baan rond de zon.
Uit een update van SpaceX over de locatie van de meest veelbesproken raketballast ooit, blijkt dat Starman intussen voorbij Mars is gevlogen. “Volgende halte, het restaurant aan het einde van het universum”, grapt het ruimtevaartbedrijf in een tweet. Niet toevallig (naast de Don’t Panic-grap) een nieuwe knipoog naar de befaamde ‘Hitchhiker’s Guide to the Galaxy’-boekenserie van auteur Douglas Adams, waar Elon Musk grote fan van is.
AFP
99.000 keer ‘(Is There) Life on Mars’
In de ruimte is de Tesla Roadster alvast de snelste auto ooit, met een snelheid van ongeveer 42.000 kilometer per uur. Hij heeft nu al ver genoeg gereisd om alle wegen op aarde 16,4 keer te hebben gereden, schrijft fansite whereisroadster.com. Als de batterij aan boord nog werkt, heeft Starman ook al bijna 74.000 keer het nummer ‘Space Oddity’ beluisterd en meer dan 99.000 keer ‘(Is There) Life on Mars’, hoewel daar in het luchtledige van de ruimte niet veel van te horen zal zijn.
Op 8 november zal hij dit jaar ongeveer zijn verste punt tegenover de zon bereiken (249 miljoen kilometer), op 21 februari 2019 het verste punt tegenover de aarde (365 miljoen kilometer). Dan brengt zijn baan hem opnieuw dichter bij zijn thuisplaneet. Op 5 november 2020 nadert hij ‘dicht’ bij de aarde (51 miljoen kilometer). Voor een echte nabije passage is het waarschijnlijk wachten tot 2091. Dan is de Tesla vermoedelijk enkele honderdduizenden kilometers verwijderd van de aarde. Als het niet tot een ongeval komt of er zich geen ander probleem voordoet, blijft Starman nog vele jaren eenzaam rond de zon toeren, mogelijks miljoenen jaren. Volgens een studie zouden zijn restanten uiteindelijk kunnen crashen op Venus of op de aarde.
WETENSCHAPOnderzoekers hebben een nieuw soort superijs ontdekt, eentje dat de hoop op buitenaards leven kan vernietigen. Het vermenigvuldigt zich met een snelheid van meer dan 1.600 kilometer per uur en het bevindt zich diep onder onze voeten. En wetenschappers begrijpen nu eindelijk hoe het precies in zijn werk gaat, vermoedelijk ten koste van buitenaards leven.
Afgelopen jaar in maart onthulden onderzoekers dat ze voor het eerst het dodelijke ijs hadden teruggevonden. En dat in diamanten die in Zuid-Afrika en China werden opgediept. De ijsachtige substantie was er diep ingekapseld en bleef vloeibaar omwille van de extreme druk en hitte.
Voor de vondst van zulke diamanten hadden ze het bestaan van zulk ijs voorspeld, maar dat wist niemand met staalhard bewijsmateriaal aan te tonen. De vondst in de diamanten bevestigde het vermoeden dat de aarde een vloeibare mantel -tussen de aardkorst en de kern- bezit. Die mantel bestaat uit een kristalstructuur zoals die van diamanten. Nu pas begrijpen de onderzoekers hoe die mantel precies gevormd wordt.
Bepaalde combinaties van temperatuur en druk zorgen ervoor dat het dodelijke ijs, dat de naam Ice Vll kreeg, ontstaat. Hoe intenser de temperatuur en drukcombinatie wordt, hoe sneller het ijs gevormd wordt. En dat zo’n 600 kilometer onder onze voeten.
Het vormingsproces van dat ijs is wel problematisch voor eender welk buitenaards leven. Bepaalde drukpieken, bijvoorbeeld door een meteoorinslag, zorgen immers voor een explosieve groei van het ijs, dat zich voortbeweegt met een snelheid van 1.600 kilometer per uur. Dat zou elke vorm van leven, op levensvatbare planeten zoals Aarde, al doen uitdoven voordat het echt kan beginnen. De mens heeft het geluk dat het proces zich diep onder onze voeten afspeelt.
WETENSCHAPVlak na de ruimtetelescoop Kepler verliezen de Verenigde Staten een tweede verkenner. De ruimtesonde Dawn zit zonder brandstof en doet het niet meer.
De Dawn is in 2007 gelanceerd. Hij onderzocht de grote rotsblokken Vesta en Ceres. Die liggen tussen Mars en Jupiter en draaien in een baan rond de zon. Het onderzoek moest wetenschappers meer leren over het ontstaan van ons zonnestelsel. Anders dan de aarde zijn de rotsblokken nooit uitgegroeid tot echte planeten.
Sinds 2015 draait de sonde rond Ceres. Die rots bevat mogelijk ingrediënten voor het ontstaan van leven. Die mogen niet vervuild worden en daarom is ruimtevaartorganisatie NASA heel voorzichtig. De vluchtleiding laat de sonde niet crashen op de rots, maar laat hem nog zeker twintig en mogelijk vijftig jaar lang eromheen draaien. Eerder deze week maakte de NASA het einde van de ruimtetelescoop Kepler bekend. Ook daar is de brandstof op. De Kepler heeft sinds het begin van de missie in maart 2009 ongeveer 2.600 planeten ontdekt buiten ons zonnestelsel.
En er dreigt nog een derde Amerikaanse missie af te lopen. De Opportunity, een karretje dat veertien jaar lang op Mars rondreed, heeft al tijden niets meer van zich laten horen. Sinds een maandenlange stofstorm is het stil. Misschien is de wagen onherstelbaar beschadigd of is de accu leeg.
REUTERSGrafische illustratie van het Kepler Space Observatory.
WETENSCHAPEnkele maanden voor zijn tiende verjaardag is het Kepler Space Observatory dood verklaard. De telescoop werd gelanceerd op 7 maart 2009 en ontdekte sindsdien meer dan 2.600 nieuwe exoplaneten. Kepler kan zichzelf niet langer richten op kosmische objecten of data naar de aarde versturen. Het werk van de legendarische telescoop zit erop.
Het Kepler Space Observatory cirkelde tien jaar lang net zoals de aarde in een baan rond de zon en speurde met zijn telescoop het heelal af op zoek naar andere exoplaneten (planeten die draaien rond andere sterren dan onze zon).
Sinds enkele maanden kampte de satelliet, die zijn verwachte levensduur al ruim overschreden had, met een nijpend brandstoftekort. De voorbije weken werd het steeds moeilijker om de telescoop op sterren te richten en mogelijke exoplaneten te identificeren. Nu komt er helemaal geen reactie meer. Kepler bevindt zich momenteel op zo’n 150 miljoen kilometer van de aarde en zal zich in een stabiele baan om de zon blijven bewegen.
‘Dankzij Kepler en zijn wetenschappelijke missie weten we nu dat planeten in onze Melkweg vaker voorkomen dan sterren’
Paul Hertz, directeur astrofysica bij NASA
Ontdekkingen
Kepler speurde bijna tien jaar lang het heelal af op zoek naar dipjes in de helderheid van sterren: dat kan wijzen op het bestaan van een planeet die eromheen cirkelt. “Het was alsof je probeerde een vlo te detecteren die over de koplamp van een auto kroop terwijl de auto 160 kilometer verderop stond”, zegt NASA-wetenschapper William Boruki, die aan het hoofd stond van het eerste Kepler-wetenschapsteam.
De Keplertelescoop ontdekte meer dan 2.600 planeten buiten ons zonnestelsel en daarnaast nog zo’n 2.900 potentiële kandidaat-exoplaneten, waarvan de data nog verder moet onderzocht worden. Zo onthulde de satelliet het bestaan van rotsachtige planeten ongeveer zo groot als de aarde, waar leven mogelijk zou kunnen zijn. Kepler stootte ook op enkele superaardes: planeten die groter zijn dan de aarde, maar kleiner dan planeet Neptunus. Vorig jaar slaagde de satelliet er zelfs in om een zonnestelsel met acht planeten te identificeren, net zoals het onze.
“Het heeft ons begrip van onze plek in de kosmos compleet veranderd”, zegt Paul Hertz, directeur astrofysica bij NASA. “Voor we Kepler lanceerden, wisten we niet of planeten vaak voorkwamen of zeldzaam waren in onze Melkweg. Maar dankzij Kepler en zijn wetenschappelijke missie weten we nu dat planeten in onze Melkweg vaker voorkomen dan sterren.”
Opvolger
De Keplertelescoop concentreerde zich op sterren die duizenden lichtjaren van ons verwijderd zijn en toonde volgens NASA dat er statistisch gezien minstens één planeet rond elke ster in de Melkweg cirkelt.
In april werd de TESS-ruimtetelescoop gelanceerd: deze opvolger van Kepler concentreert zich op sterren dichter bij huis en identificeerde al enkele mogelijke planeten.
WETENSCHAPExact tachtig jaar geleden deed Orson Welles radioluisteraars geloven dat marsmannetjes op aarde landden. Tal van angstige luisteraars geloofden in het hoorspel en dachten dat het einde nabij was. Achteraf bleek de radio-uitzending deel uit te maken van fictiereeks “The War of the Worlds” waarbij wekelijks zulke uitzendingen werden gedraaid. Zou er vandaag de dag paniek uitbreken?
Op 30 oktober 1938 onderbrak een acteur de radio-uitzending met enkele verontrustende nieuwsberichten. Hij sprak met een dringende toon over “drie explosies” en “lichtflitsen” die afkomstig zouden zijn van marsmannetjes en hun ruimtevaartuig. De acteur voerde ook enkele getuigen op –althans dat leek zo want in feite waren het ook gewoon acteurs- die het drama dat zich afspeelde, omschreven. Daarbij werden termen zoals “UFO’s” en “vreemde wezentjes” in de mond genomen. Een hittestraal zou daarbij al tientallen mensen gedood hebben. Paniek.
Hoewel het programma doorspekt was met theatrale elementen, geloofden veel mensen dat het allemaal echt was. Krantenkoppen verschenen daags nadien en kopten: “Duizenden luisteraars renden weg van hun huizen in New Jersey en New York, velen met handdoeken over het gezicht als bescherming tegen de giftige gassen”. Latere studies suggereren evenwel dat de paniek veel minder groot was dan de nieuwsberichten destijds deden vermoeden.
Ruimtewetenschappers geloofden toen overigens ook al niet in een mogelijke invasie van marsmannetjes. Ze waren zich er van bewust dat de planeet niet in staat is om een beschaving van intelligente buitenaardse wezens te herbergen. “Tegen het einde van de jaren ’30 wisten we dat er weinig zuurstof was. Bovendien vonden we geen vloeibaar water”, aldus Seth Shostak, senior astronoom aan het SETI-instituut (search for extraterrestrial intelligence).
Sterker nog, de gewelddadige aflevering die Welles beschrijft en liet opvoeren tijdens de radio-uitzending, is verreweg het minst waarschijnlijke scenario voor een eerste ontmoeting tussen buitenaards leven en de mens. De wezentjes zouden immers niet alleen bestaan, maar ook op de hoogte zijn van de mens én in het bezit van technisch geavanceerde wapens.
Buitenaardse wezens afluisteren
SETI scant dagelijks het luchtruim op radiosignalen die geproduceerd worden door vormen van intelligent leven. En hoewel er waarschijnlijk veel minder intelligent leven in het universum is dan microbieel leven, zouden intelligente buitenaardse wezens hun aanwezigheid mogelijk over veel grotere afstanden kunnen uitzenden.
“Microben kunnen zuurstof in de atmosfeer maken, maar intelligent leven kan gigantische lasers of radiozenders maken, dus je kan ze, als ze bestaan, misschien wel vanop grotere afstand horen,” aldus Shostak. En natuurlijk vereist het vinden van buitenaardse signalen het eigenlijke bestaan van zo’n buitenaards leven, maar volgens Shostak is het slechts een kwestie van tijd.
KOS
Massahysterie of fascinatie?
Een soortgelijke aankondiging –als toepasselijk mopje voor Halloween- over ongewenst bezoek van buitenaards leven zou volgens Michael Wall, auteur van “Out There” (een wetenschappelijke gids over buitenaards leven), vandaag de dag eerder fascinatie dan angst opwekken. “Met al het nieuws over exoplaneten zijn mensen er klaar voor”, zegt hij.
Een eerste ontmoeting met E.T. zou dus een stuk minder beangstigend zijn dan de aliens die “War of The Worlds” aankondigde. Na de uitzending beweerde Orson Welles dat hij geen idee had dat zijn wezens met tentakels en vuurwapens zo serieus genomen zouden worden. Hij verontschuldigde zich: “Het was een schokkende ervaring om te beseffen dat ik zo’n wijdverspreide terreur had veroorzaakt.”
DIERENVoordat het een van de grootste toeristische trekpleisters in Amerika werd, liepen er uiteenlopende wezens door de Grand Canyon. Zo zijn de oudste pootafdrukken afkomstig van een primitief dier dat 310 miljoen jaar geleden op vier poten door de kloof dwaalde. Diagonaal.
De restanten werden onlangs teruggevonden, nadat het gesteente rondom afgebrokkelde. Normaal vervagen zulke voetafdrukken als deze, maar door een gelukkig toeval verhardden de afdrukken van dit dier tot zandsteen, waardoor paleontologen zich over een nieuw vraagstuk kunnen buigen. De sporen zijn immers bijzonder eigenaardig door hun vreemde oriëntatie. Elke pootafdruk is in een hoek van veertig graden ten opzichte van de looprichting in het zand getekend. Daardoor lijkt het wel alsof het dier niet recht vooruit, maar diagonaal ging.
Hoe dan ook gaat het om een bijzondere vondst volgens Stephen Rowland, paleontoloog van de University of Nevada in Las Vegas. Het zijn immers afdrukken van 310 miljoen jaar geleden. Maar de mysterieuze gang van de duinenloper roept toch wat vragen op. Zo hebben paleontologen geen enkel idee over welke diersoort het zou gaan.
Stephen RowlandHet dier liep met een diagonale tred.
Rond die tijd was er in ieder geval voor het eerst sprake van reptielen die op zoogdieren begonnen te lijken. Ze waren niet langer afhankelijk van water voor hun voortplanting en hadden een harde huid die hen beschermde tegen uitdroging.
Schots soortgenootje Eerder zijn er in Schotland al eens soortgelijke pootafdrukken gevonden. Die zouden afkomstig zijn van een soortgelijk, maar geëvolueerd reptiel dat er 229 miljoen jaar geleden leefde. De eigenaar van de afdrukken in de Grand Canyon kan daardoor wel eens de voorloper zijn van een soortgenootje dat later in Schotland voorkwam.
Voor zulke besluiten zullen onderzoekers jammer genoeg op zoek moeten gaan naar meer details. Een skelet en tanden zouden bijvoorbeeld al helpen. Ook over de tred van het dier kan men geen uitspraak doen zonder verdere aanwijzingen. Het dier kon ook gewoon diagonaal zijn gegaan omdat het bergafwaarts liep en zo probeerde om niet uit te schuiven.
WETENSCHAPDe Parker-zonnesonde, in augustus gelanceerd vanop Cape Canaveral in het Amerikaanse Florida, is maandag tot op 42,73 miljoen kilometer van de zon gekomen. Nooit eerder kwam een ruimtevaartuig zo dicht bij het hemellichaam. Dat heeft de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie Nasa gemeld.
Op 12 augustus werd de sonde gelanceerd. Sindsdien is hij op volle snelheid onderweg naar de zon. Parker heeft maandag de zon benaderd tot op 42,73 miljoen kilometer: een record. Het vorige record was in handen van de Duits-Amerikaanse ruimtesonde Helios 2. Die kwam in 1976 tot op 43,43 miljoen kilometer van de zon.
“De sonde werd 78 dagen geleden gelanceerd en we zijn al dichter bij onze ster gekomen dan ooit tevoren”, zegt projectleider Andy Driesman. Intussen zet Parker zijn weg naar de zon verder: in 2024 moet de sonde zich op iets minder dan 7 miljoen kilometer van de zon bevinden.
1.217 graden Celsius
Het ruimtevaartuig kost 1,5 miljard dollar. Die kosten zijn deels te verklaren door het zeer dikke zonneschild: Parker zal te maken krijgen met de bijzonder hoge temperaturen binnen de corona, de atmosfeer rond de zon. Tijdens de missie, die zeven jaar duurt, zal de sonde 24 banen rond de zon afleggen en daar temperaturen tot 1.217 graden Celsius tegenkomen. Op topsnelheid bereikt de sonde snelheden tot 690.000 kilometer/uur.
Belgisch
De missie heeft ook een Belgisch kantje. Zo ontwikkelde het ruimtevaartcentrum van de universiteit van Luik een van de vier instrumenten aan boord, de WISPR of Wide-Field Imager For Solar Probe Plus. Het gaat om twee telescopen die opnames maken van de corona en de zonnewind.
APHet ruimtevaartuig kost 1,5 miljard dollar. Die kosten zijn deels te verklaren door het zeer dikke zonneschild: Parker zal te maken krijgen met de bijzonder hoge temperaturen binnen de corona, de atmosfeer rond de zon.
DIEREN Wetenschappers aan boord van E/V Nautilus, een schip dat wordt ingezet voor wetenschappelijk onderzoek, hebben met een op afstand bestuurde onderzeeër beelden gemaakt van een spookachtige octopus met doorzichtige vinnen, die lijken op flapperende oren zoals die van Disneyfiguurtje Dumbo de olifant.
De onderzoekers verkenden de Davidson Seamount, een onderzeese vulkaan op zo’n 130 kilometer voor de kust van Californië, toen dinsdag plots dit mysterieuze zeewezen verscheen, tot verrukking van de onderzoekers die hun enthousiasme hoorbaar niet kunnen onderdrukken.
Volgens Chad King, hoofdwetenschapper van de Nautilus, was het een unieke ervaring om de 60 centimeter lange octopus tegen te komen. “Het is erg bijzonder om er eentje in leven te zien. Zoiets zie je niet elke dag”, zegt hij. “Het is geen zeldzame soort, maar het is zeldzaam om er eentje tegen te komen. De kans is klein, omdat we op een klein plekje in de diepe oceaan zitten.”
Deze octopussen van het geslacht Grimpoteuthis, die omwille van hun bijzondere vinnen ook Dumbo-octopussen worden genoemd, leven in de Atlantische en Stille Oceaan op een diepte van zo’n 3.000 à 4.000 meter, waardoor ze moeilijk te bestuderen zijn. De meerderheid van hun dagen zweven de dieren net boven de zeebodem. Hier jagen ze op prooien als schaal-, schelpdieren en wormen en leggen ze hun eitjes.
Hoewel ze er schattig uitzien, zijn deze octopussen geen doetjes: wanneer ze een prooi te pakken krijgen, vormen ze met hun lichaam een ballon rondom de prooi om haar zo te verorberen.
WETENSCHAP “Wat als de mensheid niet ontstond uit zuiver aardse organismen, maar ‘besmet’ werd met buitenaards leven door een inslaande meteoriet?” Die vraag stelden drie wetenschappers aan Harvard zich waarna ze druk aan het rekenen sloegen. Hun conclusie : het zou zomaar even kunnen kloppen.
We kennen het verhaal. Van eencellige organismen in het water groeiden we langzaamaan uit tot de fantastische wezens die we vandaag in de spiegel zien. Daar twijfelt niemand aan. Toen Darwin in 1895 met die evolutietheorie op de proppen kwam, was ongeloof echter het enige waar hij bij zijn collega-wetenschappers op kon rekenen. Een revolutionair idee heeft tijd nodig om zich te nestelen.
Dat ondervinden ook Idan Ginsburg, Manasvi Lingam en Abraham Loeb vandaag. Deze drie wetenschappers van de Amerikaanse University of Harvard stelden Darwins basistheorie in vraag en gingen op zoek naar andere verklaringen voor het ontstaan van het leven op aarde.
Die vonden ze miljoenen kilometers boven onze hoofden in de oneindige leegheid van de ruimte. Daar zweven talloze meteorieten rond. Waar ze vandaan komen is niet altijd duidelijk, waar ze heen gaan nog veel minder. Toch is het volgens het drietal mogelijk dat deze rotsblokken een bron kunnen zijn van levende bacteriën. Bij een inslag op een planeet zouden ze zich dus in principe kunnen voortplanten en het evolutieproces in gang zetten.
Microscopisch kleine kans
Deze vorm van intergalactische bevruchting noemt men panspermie. De theorie gaat al langer over de tongen in wetenschappelijke kringen, maar wordt door de meeste wetenschappers echter als sciencefiction afgedaan. De piste vertoont her en der serieuze gaten waar criticasters maar al te graag op wijzen.
Een eerste probleem is ‘tijd’. Meteorieten zweven soms enkele miljoenen jaren door het heelal voor ze zich te pletter storten. De reizende bacteriën moeten dus een erg lange levensverwachting hebben om de trip te overleven. Daarbovenop komt het gevaar van de stralingen. Wat radiatie betreft, is de ruimte één grote microgolfoven. Dat doet de overlevingskansen van de organismen nog verder inkrimpen.
En zelfs mochten ze dat overleven, zijn er nog vele puzzelstukjes die juist moeten vallen. Ze moeten de crash zelf overleven en er moet leven mogelijk zijn op die bewuste planeet. De kans dat al die zaken toevallig perfect uitkomen zijn microscopisch klein.
Met zoveel grote vraagtekens lijkt de kans dat we daadwerkelijk van aliens afstammen erg gering. Toch weet je maar nooit. Wie weet leren kinderen binnen honderd jaar op school over hoe drie onderzoekers de waarheid b:lootlegde, maar niemand hen geloofde. Een revolutionair idee heeft nu eenmaal tijd nog om zich te nestelen.
APHubble boven de aarde net na de lancering in 1990.
Het is de standaardzin van zowat elke IT-helpdeskmedewerker: “Heb je hem al eens uit- en opnieuw opgezet?” En terecht, zo blijkt nog maar eens. Want de simpele truc doet niet alleen wonderen bij gewone computers en laptops, ook een state of the art-ruimtetelescoop als de Hubble kan er wel bij varen. De NASA kreeg het toestel dat sinds begin deze maand stuk was, deze week opnieuw aan de praat door alle systemen uit te schakelen en opnieuw aan te zetten.
Hubble was op 5 oktober in “veilige modus” gezet nadat een van de drie nog actieve gyroscopen dienst weigerde. De ruimtetelescoop vliegt al sinds 1990 in een baan om de aarde. Gyroscopen zijn cruciale onderdelen om de telescoop te richten en stabiel te houden tijdens het maken van beelden in de ruimte. Voor een optimale werking zijn drie stuks nodig. Het uitvallen van de gyroscoop was verwacht, maar de problemen begonnen toen een back-upsysteem niet opstartte zoals het moest.
De NASA werkt twee weken koortsachtig aan een oplossing, die er deze week dan toch kwam. Volgens de ruimtevaartorganisatie is de telescoop ondertussen zo goed als opnieuw volledig actief nadat ze een actie uitvoerde die te vergelijken valt met het uit- en opnieuw aanzetten van een simpele computer. Op 16 oktober werd er een ‘lopende herstart’ gedaan van de telescoop, waarbij alle systemen gedurende een seconde werden uitgezet. Bedoeling was om alles wat er misliep bij het proberen opstarten van het back-upsysteem te resetten. Twee dagen later lieten de NASA-wetenschappers vanop aarde Hubble een reeks manoeuvres uitvoeren om mogelijke blokkades aan de gyroscoop weg te werken.
De NASA is maar wat blij met het nieuwe leven voor Hubble. Onlangs nog werd met behulp van de telescoop de eerste maan buiten ons zonnestelsel gevonden, en deze week kon hij al opnieuw een prachtig beeld maken van een mysterieuze stof- en gaswolk, ‘de geest van Cassiopeia’ gedoopt, die gekleurd wordt door de ultraviolette straling van een nabijgelegen ster.
Back to science! @NASAHubble is well on its way to normal science operations after a series of spacecraft stability tests commanded by our operations team. After evaluate its performance, the telescope is expected to return to science as usual. Learn more: https://go.nasa.gov/2R7AlUW
Just in time for Halloween: @NASAHubble captured an eerie figure among the stars, comprised of long, flowing veils of gas and dust. "The Ghost of Cassiopeia" is a nebula glowing with ultraviolet radiation from a nearby star. Look closer - if you dare! https://go.nasa.gov/2CHQGMq
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
