The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
04-02-2019
“Maan vormde zich uit materiaal van de aarde” - HLN.be
“Maan vormde zich uit materiaal van de aarde” - HLN.be
WETENSCHAPHet ontstaan van de maan blijft wetenschappers boeien. De meest gangbare theorie is dat de maan gevormd is uit puin van Theia, nadat dit speculatieve hemellichaam meer dan vier miljard jaar op de aarde was ingeslagen. Maar een onderzoeker van NASA trekt dat in twijfel. Hij vermoedt dat de maan ontstaan is uit materiaal van de aarde.
De wetenschapper, Kevin Righter van NASA’s Johnson Space Center in Houston, baseert zich op experimentele proeven en analyses van stalen die de Apollomissies bijna 50 jaar geleden meebrachten naar onze planeet. Na de enorme clash zo’n 4,5 miljard jaar geleden tussen de toen nog jonge aarde met een hemellichaam ongeveer zo groot als Mars werd de maan gevormd. Maar niet uit materiaal van Theia, dat door de impact in een baan rond de aarde zou zijn geslingerd, wél uit materiaal van de aarde zelf.
De studie simuleerde het proces van de maanvorming met behulp van veertien vluchtige, metaalminnende elementen die gevonden werden in monsters van de Apollomissies. Uit de simulatie kwam een “sterke” correlatie naar voren tussen negen van de veertien gebruikte elementen van de aarde en die van een gesimuleerde maan gemaakt uit materiaal van de aarde. Hetzelfde gold niet voor een maan gemaakt uit het vermeende ruimtegesteente Theia, met de omvang van Mars ongeveer.
Er is nog aanvullend onderzoek nodig om de hypothese van Righter te bevestigen, maar zijn studie vult alvast enkele gaten die er al sinds de jaren 70 in de wetenschappelijke data hierover zijn.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
Verborgen 13e-eeuwse teksten vertellen verhalen over Merlijn de tovenaar en koning Arthur beetje anders - HLN.be
Verborgen 13e-eeuwse teksten vertellen verhalen over Merlijn de tovenaar en koning Arthur beetje anders - HLN.be
University of BristolVroeger werden oude teksten wel vaker hergebruikt als boekenkaft.
WETENSCHAPAan de universiteit van Bristol (Engeland) heeft een bibliothecaris zeven waardevolle pagina’s handgeschreven teksten ontdekt die vertellen over de avonturen van Merlijn en koning Arthur. Het zou gaan om documenten waarop Sir Thomas Malory, de auteur van de verhalen zoals wij ze kennen, zich baseerde.
Waarom de kostbare documenten nooit eerder werden ontdekt? Ze werden als boekenkaft gebruikt van een 16e-eeuws boek, aldus de bibliothecaris van de universiteitsbibliotheek Michael Richardson. Oude teksten werden vroeger wel vaker hergebruikt om boeken te binden. Richardson was eigenlijk op zoek naar middeleeuwse teksten voor enkele studenten toen hij op de bijzondere vondst stootte.
Toveren kan hij niet, maar de bibliothecaris voelde zich alvast betoverd nadat hij ontdekte dat de zeven onbekende handgeschreven perkamenten over Merlijn de tovenaar, koning Arthur, vrienden én vijanden handelden.
De verraste bibliothecaris herkende al snel enkele namen uit het tijdperk van koning Arthur en verwittigde bevoegde collega’s. Het team ontdekte dat de teksten oorspronkelijk deel uitmaakten van een vierdelige editie van de Oudfranse reeks van Jean de Gerson, een befaamd theoloog en kanselier van de Universiteit van Parijs. De reeks zou een eeuw later deel uitmaken van de “Lancelot-Graalcyclus”, een 13e-eeuwse tekst over de zoektocht van de ridder Lancelot naar de Heilige Graal. Vermoedelijk baseerde de al even bekende Sir Thomas Malory zijn verhalen over koning Arthur en zijn ridders (Le Morte d’Arthur) op de verhalen van zijn 13e-eeuwe voorganger.
“De verhalen in de Bristol-fragmenten zijn echter niet precies hetzelfde als de klassieke verhalen, zoals wij ze kennen, van koning Arthur”, aldus Leah Tether, Brits onderzoeksdirecteur van de International Arthurian Society. De fragmenten van Thomas Malory, die tussen 1494 en 1502 werden gedrukt in Straatsburg, bevatten subtiele maar significante verschillen”, vervolgt ze. “Deze fragmenten uit het verhaal van Merlijn en koning Arthur zijn een wonderbaarlijk spannende vondst die mogelijk gevolgen heeft voor het onderzoek. Niet enkel voor de interpretatie van dergelijke teksten, maar ook voor ons moderne begrip van de Arthur-legende.”
University of BristolVan links naar rechts: Leah Tether, Laura Chuhan Campbell, Michael Richardson en Benjamin Pohl in de universiteitsbibliotheek van Bristol.
Verschillen
Tot nu toe bestudeerden de onderzoekers slechts een fractie van de teksten. Zo konden ze alvast ontcijferen dat de tekst handelt over de strijd met de fictieve Frankische koning Claudas. Merlijn plande die aanval zorgvuldig, maar in werkelijkheid was de veldslag gruwelijker dan verwacht waarbij de manschappen van koning Arthur en vrienden heel wat tegenslagen te verwerken kregen.
In het heetst van de strijd zou Merlijn zelf met een vaandel met daarop een draak die vuur spuwt ten strijde zijn getrokken. Na heel wat escapades en beproevingen richt Merlijn zich met enkele wijze woorden tot de troepen waarna ze eindelijk zegevieren.
Koning Claudas zou volgens de gevonden teksten gewond geraakt zijn, maar hoe dat gebeurt, blijft onbesproken. In de klassieke vertellingen van Sir Thomas Malory staat echter te lezen dat hij in zijn dij geraakt wordt, een metafoor voor impotentie. “Er zijn veel meer verschillen, maar vanwege de schade aan de fragmenten, zal het tijd kosten om de inhoud correct te ontcijferen”, aldus Leah Tether.
In het westen van Cuba is gisteren een meteoriet ingeslagen. Dat melden lokale media. De inslag veroorzaakte een luide explosie, die te horen was in verscheidene gemeenten in de provincie Pinar del Río, zegt een specialist van het Nationaal Instituut voor Geofysica en Astronomie Efrén Jaimez Salgado.
Vele Cubanen deelden op sociale netwerken beelden en video’s van de meteoriet. Die stortte neer rond 14 uur lokale tijd - dat is 18 uur in België - en ging gepaard met een lichtflits. Journalisten van de lokale tv-zender Tele Pinar publiceerden foto’s waarop zwarte rotsen te zien zijn, een vuist groot, die gevallen zijn in Viñales, een stad die ook bij toeristen erg in trek is en bekend is om zijn tabaksplantages.
De verraste bewoners trokken de straat op, getuigde lokale mandataris Osmany Moseguí. Volgens hem raakte niemand gewond. Mosequí zegt dat de grootste steen “20 tot 30 centimeter” groot was. Hij liet “zijn sporen” na op een weg naar een van de toeristische attracties van de stad.
“We hebben te maken met een meteoriet van het rotsachtige type, met een legering van ijzer en nikkel. Ze bevat ook een grote hoeveelheid magnesiumsilicaat”, zegt expert Efrén Jaimez Salgado.
De meteoriet liet een spoor achter in de lucht, zo is te zien op beelden op sociale media. De Amerikaanse National Weather Service bevestigde ook dat er een meteoriet was gezien in de lucht boven de Keys in Florida. Die liggen niet ver van Cuba.
In de provincie Minya, ten zuiden van Cairo, zijn een reeks grafkamers gevonden met veel mummies. Dat heeft de Eyptische secretaris-generaal van de Hoge Raad voor de Oudheid gezegd. Volgens Mostafa Waziri dateren de sites mogelijk uit de Ptolemaïsche, vroeg-Romeinse en Byzantijnse periodes.
De mummies zijn van zowel mannen, vrouwen als kinderen, aldus het ministerie van Oudheden. “Ze verkeren stuk voor stuk in goede staat. Sommige zijn in linnen gewikkeld of gedecoreerd met Demotisch handschrift. Het Demotisch kwam op omstreeks 600 voor Christus als vervanger van het hiëratisch schrift.
AP
De jongste maanden heeft Egypte herhaaldelijk “grote archeologische vondsten” gemeld. Die vallen samen met verwoede pogingen van Cairo om opnieuw een toeristische trekpleister te worden. Sinds de opstand in 2011 tegen dictator Hosni Moebarak heeft het toerisme naar Egypte een flinke knauw gekregen.
rvDe eerste ontmoeting tussen de Spaanse overheerser Hernan Cortez en de Azteekse leider Moctezuma.
WETENSCHAP Door de kolonisatie van het Amerikaanse continent stierven er zo veel mensen dat het klimaat van de aarde erdoor verstoord werd. Dat suggereert alvast een team wetenschappers van de University College London in een nieuwe studie, dat de oorzaak onderzocht van de Kleine IJstijd in de 15de en de 16de eeuw.
De verklaring achter de these die de wetenschappers uit de doeken doen is eenvoudig gesteld de volgende: doordat er na de kolonisatie door de Europeanen zoveel inheemse volkeren door ziektes en geweld om het leven kwamen, bleven miljoenen landbouwgronden in Centraal-, Zuid- en Noord-Amerika onbewerkt liggen. De gronden raakten opnieuw begroeid door vegetatie, en de bossen die ontstonden haalden op een abnormaal hoog tempo zo veel CO2 uit de lucht, dat de temperatuur wereldwijd daalde.
Dat er in de jaren na de aankomst van de Europeanen in 1492 miljoenen inheemse inwoners stierven, staat vast. Schattingen over het inwoneraantal van het volledige Amerikaanse continent op het einde van de 15de eeuw lopen uiteen, maar tegenwoordig gaan wetenschappers uit van ongeveer 60 miljoen, tien procent van de wereldpopulatie. Honderd jaar later bleven er daar amper 5 tot 6 miljoen van over.
Inwoners werden naar Europa verscheept als slaven of stierven bij massaslachtpartijen, maar de overgrote meerderheid kwam om het leven omdat ze geen enkele weerstand hadden tegen de ziektes die de Europeanen meenamen, zoals de mazelen. Mexico, dat rond 1500 bijvoorbeeld nog 22 miljoen inwoners telde, hield er daar tegen 1600 nog amper 1 miljoen van over.
Dat de temperatuur op aarde in diezelfde periode plots daalde, staat eveneens vast. Wetenschappers spreken over de Kleine IJstijd, waarbij de temperatuur wereldwijd plots daalde met een halve graad, en in Europa zelfs met 1 tot 2 graden. Ook in onze streken was het plots veel kouder en waren de winters veel strenger.
Verband
Beide fenomenen blijken nu wel eens meer met elkaar te maken te hebben dan eerder werd gedacht. Want samen met de miljoenen oorspronkelijke Amerikaanse inwoners lag 56 miljoen hectare aan landbouwgrond er plots ongebruikt bij en kon de natuur in een gebied zo groot als heel Frankrijk opnieuw zijn gang gaan. En de miljoenen bomen en planten die daar opnieuw konden groeien, haalden zo veel CO2 uit de lucht dat de aarde wel eens onnatuurlijk snel afkoelde.
“De grote sterfte van de inheemse volkeren van Amerika leidde tot het achterlaten van zoveel land dat de koolstofopname door bomen en planten een duidelijke impact had op het wereldwijde CO2-niveau en op de wereldwijde temperatuur”, schrijven de onderzoekers Alexander Koch en zijn collega’s in de studie.
rvDe Spaanse veroveraar Cortez bij de bestorming van de Teocalli-piramide in het huidige Mexico.
Antarctica
Aanwijzingen voor het verband vonden de wetenschappers op Antarctica, waar ze via ijsboringen te weten kwamen dat er in de 16de eeuw plots een abnormale afname van CO2 in de lucht te merken was. Bovendien laten opzoekingen op het Amerikaanse continent tegelijkertijd variaties in steenkool en pollenafzettingen zien. Dat wijst er op dat er minder gronden in brand werden gestoken om ze opnieuw klaar te maken voor landbouw, en dat de natuur opnieuw zijn gang kon gaan.
Ed Hawkins, klimaatwetenschapper aan de Reading University en zelf niet betrokken bij de studie, zegt aan de BBC dat “wetenschappers ervan uit gaan dat de Kleine IJstijd veroorzaakt is door verschillende factoren”. “Een daling van de CO2, een reeks vulkanische uitbarstingen, veranderingen in het landgebruik en een tijdelijke daling van de activiteit van de zon. Deze nieuwe studie toont aan dat de daling van de CO2 deels veroorzaakt is door de ontdekking van Amerika en de ineenstorting van de inheemse bevolking.”
Volgens de onderzoekers toont hun studie aan dat de menselijke invloed op het klimaat al begon voor de Industriële Revolutie. De huidige klimaatopwarming werkt omgekeerd: door het verbranden van fossiele brandstoffen en de uitstoot van broeikasgassen wordt er meer CO2 de lucht in gebracht dan planten er weer uit kunnen halen, waardoor de aarde opwarmt.
MILIEUHet gaat niet goed met de gletsjers op Antarctica, dat is geweten. De laatste 25 jaar verloor het continent maar liefst drie biljoen ton ijs, aan een alarmerende snelheid. Wetenschappers van NASA hebben nu ook een enorme holte ontdekt onder de Thwaites-gletsjer, “de gevaarlijkste ter wereld” genoemd. Er is plaats voor 14 miljard ton ijs. Maar dat is er niet meer.
De gigantische leegte onderaan de Thwaites-gletsjer is bijna 300 meter hoog en meet 10 op 4 km. Met een oppervlakte van zo’n 40 km² is de holte groter dan de stad Oostende en beslaat ze twee derde van heel Manhattan. De opening is zó groot dat het een duidelijke brok is van de zowat 252 miljard ton ijs die Antarctica elk jaar kwijtspeelt. Volgens een nieuwe studie verschenen in Science Advanceszou er ooit 14 miljard ton ijs hebben ingepast, maar alleen al in de laatste drie jaren ging het grootste gedeelte van dat volume verloren.
Pietro Milillo, hoofdauteur van het artikel, zegt dat zo’n holte onder een gletsjer een aanzienlijke rol kan spelen in het wegsmelten van het ijs. “Als er meer warmte en water onder de gletsjer geraken, smelt die sneller.” Niet onbelangrijk, omdat de Thwaites-gletsjer op dit moment een aandeel van ongeveer 4 procent heeft in de stijging van het globale zeeniveau. Mocht de hele gletsjer zo groot als de staat Florida wegsmelten, dan stijgt de zeespiegel naar schatting met 65 centimeter.
NASADe Thwaites-gletsjer.
En dat is niet eens het slechtst denkbare scenario. De Thwaites houdt ook aangrenzende gletsjers en ijsmassa’s meer landinwaarts in bedwang. Als die ondersteuning zou wegvallen, zijn de gevolgen niet te overzien. Dan zou het zeepeil nog eens met een extra 2,4 meter stijgen. Vandaar dat de Thwaites-gletsjer beschouwd wordt als cruciaal in de natuurlijke structuur van het Antarctische gebied.
Hoelang de Thwaites-gletsjer het nog zal volhouden, is moeilijk in te schatten. Wetenschappers zijn onlangs letterlijk van wal gestoken voor een expeditie in het kader van een van de belangrijkste onderzoeken wereldwijd in het huidige tijdperk.
Ter illustratie, de woorden van David Holland, geoloog aan de New York University, vorig jaar aan The Washington Post: “Voor de globale wijziging van de zeespiegel in de volgende eeuw kan zowat alles herleid worden tot de Thwaites-gletsjer”.
AP
Over de ontdekking van de serieuze holte zegt glacioloog en co-auteur Eric Rignot, verbonden aan de University of California in Irvine en aan NASA’s Jet Propulsion Laboratory (JPL) in Pasadena: “We vermoeden al jaren dat Thwaites niet stevig vasthangt aan het grondgesteente eronder. Dankzij de nieuwe generatie van satellieten kunnen we nu eindelijk ook de details zien.”
Volgens de studie is de verborgen leegte slechts één geval van het “complexe patroon van terugtrekking en van smeltijs” op de Thwaites-gletsjer. In sommige delen ervan trekt de gletsjer elk jaar met wel 800 meter terug en smelt het driftijs er aan een tempo van 200 meter per jaar. In andere delen is dat minder. Het patroon past niet in de huidige modellen over de verhouding tussen ijskap en oceaan en vereist verder onderzoek naar de interactie tussen water en ijs in de ijskoude maar opwarmende omgeving van Antarctica. Dat onderzoek zit in de pijplijn: de U.S. National Science Foundation en de British National Environmental Research Council hebben samen een grootschalig veldproject van vijf jaar opgezet om meer te weten te komen over de Thwaites-gletsjer, overigens een van de moeilijkst bereikbare plaatsen ter wereld.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
Emotioneel redeneren zoals Yoda of analytisch zoals Spock: wie van de twee maakt slimste beslissing? - HLN.be
Emotioneel redeneren zoals Yoda of analytisch zoals Spock: wie van de twee maakt slimste beslissing? - HLN.be
Psychologen van de Univeristy of Waterloo onderzochten het effect van emoties bij het oplossen van moeilijke vraagstukken
Getty Images ,Spock (L), het personage uit de televisieserie Star Trek en Yoda (R) van de Star Wars-saga.
WETENSCHAP Wat is nu het verstandigste? Redeneren en rekening houden met je emoties of redeneren zonder emoties? Die vraag stelden enkele onderzoekers van de University of Waterloo(Canada) zichzelf. “Wijs redeneren is moeilijk voor koelbloedige personen”, zo luidt het verdict dat gepubliceerd werd in het tijdschrift Journal of Experimental Psychology.
De ene laat zich beïnvloeden door zijn emoties, de andere maakt alleen maar weloverwogen en berekende beslissingen. Het onderscheid tussen die twee verschillende manieren van nadenken, sluit aan bij de fictieve karakters van Yoda (Star Wars) en Spock (Star Trek), maar wie van de twee personages is wijzer? Spoiler: Yoda wint dit gevecht alvast volgens de psychologen die het onderzoek leidden.
Het groene mannetje uit de Star Wars-saga houdt immers rekening met zijn gevoelens én die van anderen. Op die manier maakt hij gebalanceerde keuzes. Op vlak van wijsheid is hij dan ook de ‘sterkste’ Jedi die er bestaat.
De kenmerken van het fictieve personage staan in het onderzoek pal tegenover die van zijn - al even legendarische - concurrent: Spock. De ruimtevaartofficier in de televisieserie Star Trek laat zich, net zoals Yoda, leiden door het verstand, al pakt hij vooropgestelde problemen op een ietwat andere manier aan. Zijn personage tracht voornamelijk logisch te redeneren, zonder rekening te houden met gevoelens. Bijkomende schade? Zolang die het het algemeen belang dient, is dat een gefundeerde beslissing.
Maar om verstandige keuzes te maken, moeten individuen wel rekening houden met de emoties die zijzelf alsook anderen ervaren, zo stellen de onderzoekers.
Emotionele diversiteit
Om tot die conclusie te komen, voerden enkele psychologen van de University of Waterloo talrijke experimenten uit. In totaal namen er zo’n 3.700 participanten deel aan het onderzoek. De proefpersonen werden gedurende vier jaar regelmatig geconfronteerd met emotionele uitdagingen, situaties die interpersoonlijke conflicten uitlokten, en moeilijke geopolitieke vraagstukken.
De onderzoekers concentreerden zich daarbij op de emotionele diversiteit - het vermogen om verschillende emoties, negatief en positief, te ervaren – van de deelnemers. “Een diversiteit aan emoties kan niet alleen de fysieke en emotionele gezondheid van een individu bevorderen, ze maken die personen ook wijzer”, aldus hoofdauteur van de studie Igor Grossmann. “Verder brengt deze studie talrijke manieren in kaart die wijs redeneren stimuleren, rekening houden met persoonlijke ervaringen is daar een voorbeeld van.” Bij een gebrek aan emoties of zonder een gezonde mix aan negatieve en positieve gevoelens, zadelden de deelnemers anderen (of zichzelf) vaker op met meer conflicten of problemen, zo bleek.
Kortom, wie zich af en toe laat leiden door emoties neemt de verstandigste beslissingen. Dat is natuurlijk op voorwaarde dat die emoties in balans worden gehouden. Eenmaal de negatieve of positieve gevoelens domineren, zijn wijze beslissingen ver zoek.
WETENSCHAPThe sky is the limit voor de Russische start-up StartRocket. Het bedrijf ziet in het heelal immers ongelimiteerde mogelijkheden voor adverteerders. StartRocket wil massa’s klein lichtreflecterende satellietjes de ruimte insturen, die samen een reusachtig reclamebord vormen dat tegelijkertijd miljoenen mensen kan bereiken.
De advertenties zullen bestaan uit een reeks hele kleine satellietjes – ‘CubeSats’ - die elk een reflecterend zeil dragen van zo’n tien meter diameter. De kubusvormige satellieten zullen in een baan om de aarde gebracht worden op zo’n 400 à 500 kilometer hoogte, waar ze zonlicht reflecteren om zo samen lichtgevende woorden of logo’s te vormen.
De eerste ruimteadvertenties van StartRocket zouden al in 2021 moeten gelanceerd worden. Ze zouden enkel in het donker zichtbaar zijn en dat van nagenoeg overal op aarde. Per dag kunnen er volgens StartRocket zo’n drie à vier verschillende boodschappen geprojecteerd worden. Bovendien kan het systeem ook gebruikt worden voor noodsituaties, schrijft het bedrijf op zijn website: overheden kunnen aan de hand van de display in de ruimte belangrijke boodschappen communiceren naar het publiek.
Momenteel heeft de start-up een prototype van de satelliet klaar. Volgend jaar zouden ze beginnen met de eerste tests, zo deelde CEO Vladilen Sitnikov mee aan NBC News. Over de manier waarop de satellietjes in de ruimte gelanceerd zouden worden of hoeveel het zou kosten om een ruimte-advertentie te plaatsen, geeft StartRocket nog geen informatie prijs. Of de technologie effectief zal werken en of StartRocket voldoende middelen heeft om van start te gaan, is ook nog een vraagteken.
Wetenschappers hebben echter grote bezwaren tegen het project.
Lees verder onder de foto.
StartRocket
Technische problemen
Astronoom Patrick Seitzer van de universiteit van Michigan wijst op technische problemen die de kop zullen opsteken. Het zal niet eenvoudig zijn om de satellietjes in formatie te houden, haalt hij aan: ze zullen geleidelijk aan uit elkaar drijven. “Men zal de constellatie voortdurend moeten blijven aanvullen.” StartRocket beweert dat er al een oplossing voorzien werd voor dat probleem.
Ruimtepuin
Bovendien zal het project van StartRocket de hoeveelheid ruimteafval nog meer doen toenemen. “De ruimte raakt steeds voller. Er bewegen zich al meer dan 20.000 objecten in een baan om de aarde, volgens de officiële openbare cataloog van de Amerikaanse luchtmacht. Slechts tien procent daarvan zijn actieve satellieten – de rest bestaat uit dode satellieten, oude raketonderdelen en onderdelen van ruimtetuigen”, aldus Seitzer. Het is volgens hem onverstandig om projecten te lanceren die geen commerciële of wetenschappelijke waarde hebben of die de nationale veiligheid niet dienen.
Lichtvervuiling
Bovendien zullen de CubeSats lichtvervuiling veroorzaken en dat kan negatieve gevolgen hebben voor de volksgezondheid en voor het gedrag van dieren en planten. Daarnaast kunnen ze zo ook wetenschappelijk onderzoek verstoren. “Het is een bedreiging voor de mogelijkheid om vanaf de grond astronomisch onderzoek te verrichten”, vertelde astronoom John Barentine van de International Dark-Sky Association aan Astronomy Magazine. “Al die bewegende lichtbronnen aan de hemel kunnen ons vermogen om fotonen van astronomische bronnen te verzamelen, in de war sturen.”
StartRocket laat de kritiek echter niet aan het hart komen. “We ontwikkelen een nieuw medium. In het begintijdperk van televisie hield er ook niemand van reclame”, klinkt het daar.
De VS voerden in 1993 een verbod op ruimte-advertenties in. In Rusland bestaan dergelijke regels niet.
Christian FröschlinHet kleine puntje links op de foto van amateurastronoom Christian Fröschlin is de meteoriet die maandagochtend insloeg op de maan.
WETENSCHAPBij de totale maansverduistering van maandagochtend heeft ook een primeur plaatsvonden. Er werd voor de eerste keer tijdens een verduistering, waardoor de maan toen bloedrood kleurde, een kleine lichtflits opgemerkt afkomstig van een meteorietinslag.
Misschien hebt u zoals miljoenen andere mensen maandagochtend genoten van het prachtige schouwspel aan de hemel. Blijkbaar hebben sommige gelukkigen - of diegenen die een sterke telescoop hebben - daarbij een kleine, onverwachte lichtflits opgemerkt. Op sociale media werd de waarneming meteen bediscussieerd terwijl filmpjes en foto’s lustig gedeeld werden. Enkele amateurastronomen vroegen ook raad aan wetenschappers. Die dachten eerst aan een afwijking van de camera’s. De flits zou namelijk kunnen verward worden met een slechte pixel.
Toch merkte men na verloop van tijd op dat verschillende foto’s dezelfde flits toonden. Om 4:41 uur, toen de verduistering nog maar net begonnen was, glinsterde telkens een klein stipje ten zuiden van de krater Byrgius, die zich op het westelijke deel van de maan situeert.
Jaren wachten
Ook astronoom Jose Maria Madiedo, codirecteur van MIDAS (Moon Impacts Detection and Analysis System) deed de waarneming en bevestigde dat het om een meteorieteninslag ging. Al jaren probeert hij met zijn collega’s een impact van zo’n inslag tijdens een maansverduistering vast te leggen. Maar Madiedo had de hoop nog niet opgegeven.
Zo’n inslag op de maan gebeurt bijna elke week, maar het is dus de eerste keer dat die tijdens een maansverduistering wordt waargenomen.
Grootte van voetbal
Madiedo schat dat de meteoriet niet groter was dan een voetbal. De krater als gevolg van de inslag zou wel ongeveer 10 kilometer breed zijn. Volgens wetenschappers moeten nu zoveel mogelijk waarnemingen verzameld worden om de primeur gedetailleerd te bestuderen en een beeld te krijgen van de nieuwe maankrater. “Deze gebeurtenis is een hele stap vooruit want zo kunnen we ook leren over een mogelijke impact van een meteoriet op de aarde”, aldus Madiedo nog.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
21-01-2019
IN BEELD. Zo mooi was de totale maansverduistering - HLN.be - PART I
IN BEELD. Zo mooi was de totale maansverduistering - HLN.be - PART I
Henk DeleuEen prachtig beeld van onze fotograaf op de Kemmelberg.
Vanochtend kon je genieten van een prachtig schouwspel aan de hemel. Er was een totale maansverduistering te zien, waardoor de maan bloedrood kleurde. Het spektakel begon rond vier uur vanochtend en was te zien tot zonsopgang.
Tijdens een maansverduistering staan de zon, de aarde en de maan op één lijn en komt de maan helemaal in de schaduw van de aarde te liggen. Het fenomeen was vanmorgen ook in België te zien – met dank aan het heldere weer - en de maan zag er bloedrood uit (vandaar ook de term ‘bloedmaan’). Dat resulteert in prachtige beelden. De maansverduistering was compleet om 6.12 uur, maar je kon er een glimp van opvangen tot iets na zonsopgang. Geniet alvast mee, want pas in 2029 kan je in ons land nog eens een totale maansverduistering zien.
Een honderdtal mensen zakte vanochtend vroeg af naar de volkssterrenwacht Mira om de totale maansverduistering te aanschouwen. Door de goede weersomstandigheden was het fenomeen goed zichtbaar, stelt woordvoerder Francis Meeus. “Ondanks het vroege uur is er met een honderdtal mensen een mooi aantal geïnteresseerden naar Mira gekomen”, aldus Meeus. Er waren ook heel wat kinderen bij. “Sommigen vertelden dat ze door de spanning helemaal niet geslapen hadden.”
AFPEen beeld vanuit Mexico-Stad: de maan boven het standbeeld Angel de la Independencia.
Een poging gewaagd om de bloedmaan te fotograferen. Helaas heb ik ondanks dat ik al een fortuin aan apparatuur heb niet de juiste tools om de maan helemaal scherp te krijgen. Het was wel een prachtig tafereel om te zien... #bloedmaan#Delftlandenview#CanonEOS70D#nofilter
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
20-01-2019
Morgenochtend kleurt maan felrood: bloedmaan, supermaan én totale maansverduistering - HLN.be
Morgenochtend kleurt maan felrood: bloedmaan, supermaan én totale maansverduistering - HLN.be
NASAEen bloedmaan.
WETENSCHAP Vergeet het niet morgen! Want na meer dan twee jaar wachten is er maandagochtend niet alleen een indrukwekkende en totale maansverduistering te zien, maar ook een bloedmaan én supermaan. Bij een maansverduistering staan de zon, de aarde en de maan op een lijn waardoor de aarde haar schaduw over de maan werpt en die rood kleurt.
Een groot deel van de Europeanen, Amerikanen en Afrikanen kunnen morgenochtend genieten van een totale maansverduistering. Ook in België zal de volledige maansverduistering zichtbaar zijn. Al moet je er wel vroeg voor opstaan en de weersomstandigheden moeten het toelaten.
Om 3.36 uur raakt de maan de bijschaduw van de aarde waardoor er al sprake is van een gedeeltelijke eclips. Een uurtje later schuift de maan verder in de kernschaduw van de aarde waardoor de maan stilaan roder kleurt.
Oproep: staat u in het holst van de nacht op om foto’s te maken? Stuur ons uw beelden
Om 6.12 uur naar boven kijken, zal wellicht het mooiste resultaat opleveren. Dan kan de volledig verduisterde maan verschillende tinten rood vertonen, afhankelijk van de samenstelling van de atmosfeer. Het zonlicht dat op dat moment door de atmosfeer van de aarde doordringt, kleurt immers rood.
De totale eclipsfase eindigt om 6.43 uur, en om 8.48 uur is de maansverduistering volledig voorbij. De maan zal dan net zijn ondergegaan. Wie deze maansverduistering mist, moet trouwens wachten tot 16 mei 2022. Dan vindt er nogmaals een eclips plaats omstreeks 5.50 uur.
Totale maansverduistering en supermaan
Er kan slechts sprake zijn van een volledige maansverduistering als er ook een volle maan is. Daarbij moet de kernschaduwkegel van de aarde de maan volledig bedekken. Overal ter wereld waar de maan op dat moment zichtbaar is, is er een totale eclips te zien. Omdat de maan morgen tamelijk dicht bij de aarde staat, is er trouwens ook sprake van een zogenaamde supermaan.
In de volksmond wordt zo’n totale eclips ook wel eens bloedmaan genoemd, omdat de maan dan eventjes rood kan kleuren. Afhankelijk van de samenstelling van de atmosfeer kan de kleur variëren van roestrood tot zeer helderrood. Hoe roder de maan kleurt, hoe meer stof er in de lucht hangt.
Jennifer KhordiAfhankelijk van de samenstelling van de atmosfeer kan de maan roestrood, helderrood of zelfs oranje kleuren (zoals hierboven in New York).
Waarnemen
Je mag gewoon met het blote oog naar die (helder)rode maan kijken. In tegenstelling tot de zonsverduistering is het veilig om zonder gespecialiseerde apparatuur naar de hemel te kijken. Het is vooral belangrijk dat je jezelf op een tamelijk donkere plaats bevindt: hoe donkerder, hoe indrukwekkender het resultaat. Een verrekijker kan ook altijd van pas komen.
AFPEen man fietst langs de Large Hadron Collider, voorlopig nog de grootste deeltjesversneller ter wereld.
WETENSCHAPIn het Zwitserse Genève bevindt zich nu al de grootste deeltjesversneller ter wereld, maar de natuurkundigen van het Europees Centrum voor Deeltjesonderzoek (CERN) hebben een nog veel groter project in petto. Ze willen een ‘Future Circular Collidor’ (FCC) bouwen, die vier keer groter is dan de de huidige LHC-cyclotron en 24 miljard euro zou kosten. Dat blijkt uit een conceptstudie.
De nieuwe deeltjesversneller zou bestaan uit een 100 kilometer lange tunnel, die deels onder het meer van Genève loopt. De huidige tunnel is 27 kilometer lang. De nieuwe onderzoekscapaciteit zou tegen ten laatste 2040 operationeel moeten zijn.
In een deeltjesversneller worden geladen deeltjes waaruit een atoom bestaat gigantisch versneld – zelfs tot de snelheid van het licht – om fundamenteel onderzoek te doen naar bijvoorbeeld het ontstaan van het heelal. Het CERN heeft momenteel de grootste deeltjesversneller ter wereld, maar andere landen zoals Japan en China hebben eigen bouwplannen.
In het FCC-project, dat in verschillende fases zou worden opgebouwd, zou tot tien keer meer energie kunnen worden geproduceerd dan vandaag, waardoor bijvoorbeeld de omstandigheden van vlak na de oerknal kunnen worden gesimuleerd en mogelijk nieuwe materie kan worden ontdekt.
Een internationaal panel moet wel nog het licht op groen zetten voor de bouw van de Future Circular Collidor.
apEen deel van de Hadron Collider in de tunnel van het CERN. Het CERN heeft momenteel de grootste deeltjesversneller ter wereld, maar andere landen zoals Japan en China hebben eigen bouwplannen.
EPAEen foto van het ontkiemde zaadje op de maan, dat eerder deze week werd vrijgegeven door het Chinese onderzoeksteam.
WETENSCHAPHet katoenzaadje dat in een laboratorium op de maan was ontkiemd, heeft een hevige temperatuurdaling niet overleefd. Volgens de Britse krant The Guardian deed een temperatuur van 170 graden onder nul het plantje, dat aan boord van een Chinese ruimtesonde ontkiemde, de das om.
Het plantje kwam tot leven in een luchtdichte cilinder met dank aan zonlicht op het maanoppervlak. Wetenschappers omschreven de groei van het zaadje als een mijlpaal.
Het zaadje volgde als primeur op een andere historische eerste keer: begin december landde een Chinese sonde op de achterkant van de maan. China doet met behulp van sonde Chang’e 4 onderzoek naar het maanoppervlak. In de cilinder zitten naast het katoenzaadje ook aardappelzaad, gist, en fruitvliegeitjes. Het onderzoeksteam had gehoopt op een mini-ecosysteem.
Volgens professor Xie Gengxin, de Chinese leider van het experiment, had zijn team verwacht dat het zaadje het niet zou overleven. Het is nu nacht op de maan en dat de temperaturen dan sterk dalen, is bekend. Nacht op de maan duurt ongeveer twee weken. Tijdens die periode neemt Chang’e 4 even pauze.
APWetenschappers denken nu te weten waarom de beelden op het Paaseiland geplaatst werden.
WETENSCHAPDe geheimzinnige beelden op het Paaseiland behoren tot de beroemdste sculpturen ter wereld. De beeldhouwwerken uit vulkanisch gesteente maken van het eiland in de Stille Oceaan een van de meest mysterieuze plekken op aarde. Wetenschappers denken nu te weten waarom de beelden op bepaalde plaatsen zoals kustgebieden werden gezet.
Paaseiland ligt bijna 3.700 kilometer ten westen van Chili en meer dan 2.000 kilometer van het meest nabij gelegen bewoonde land, en is daarmee een van de meest afgelegen eilanden ter wereld. Bijna duizend metershoge moai-beelden werden er tussen de 12de en 15de eeuw door de Rapa Nui gebouwd en herinneren aan de bloeiende civilisatie. Op het hoogtepunt van de moai-beschaving woonden er tien- tot twaalfduizend mensen.
Maar het doel van de beelden en bijhorende ceremoniële platforms, ook wel ahu genoemd, bleven grote raadsels voor wetenschappers. Ook vroegen onderzoekers zich af hoe de inwoners op zo’n afgelegen eiland overleefden met schaarse middelen. Zo was het een raadsel waar de inwoners, de Rapa Nui, hun drinkwater haalden. Voor die twee mysteries lijken wetenschappers nu een verklaring te hebben.
Volgens een nieuwe studie die gepubliceerd werd in het wetenschappelijk tijdschrift Plos One, werden de monolieten geplaatst om de weg naar drinkbaar water in de buurt van kustgebieden aan te wijzen.
Brak water
Een team wetenschappers onderzocht de locaties van 93 ahu’s en koppelde die aan drie factoren die de onderlinge strijd tussen nederzettingen bepaalden: landbouw, visgronden en de aanwezigheid van zoetwater. Men kwam tot de vaststelling dat de ahu’s overeen kwamen met locaties waar water naar beneden sijpelde en vervolgens de oceaan bereikte, meer bepaald plaatsen waar poreuze rotsen de oceaan ontmoeten.
Bij laagtij ontstond er vervolgens een zoetwaterstroom in de zee. Het zilte water zou drinkbaar geweest zijn en werd opgevangen door de Rapa Nui. Onderzoek van historische bronnen van Europese toonde immers aan dat de bevolking “grotendeels afhankelijk was van brak water en vrij veel uit de Stille Oceaan dronk”. De beelden zijn dus gepositioneerd op plekken waar zoet water te vinden is.
“Geen rituele plaatsen”
“Wat belangrijk is, is dat het onderzoek laat zien dat de locaties van de beelden geen rituele plaatsen zijn, maar geïntegreerd in het leven van de gemeenschappen”, aldus Carl Lipo, professor antropologie aan de universiteit van Binghamton.
“Op plaatsen waar enorme hoeveelheden zoet water te vinden was, zien we gigantische beelden”, zei Lipo ook nog. Daarmee willen de auteurs van het onderzoek ook suggereren ook dat de grootte van de moai-beelden en ahu de hoeveelheid en de kwaliteit van het water op de locatie aangeven.
RVChinese onderzoekers maakten unieke 360 graden beelden van het maanoppervlak openbaar.
WETENSCHAP & PLANEET Chinese onderzoekers hebben de allereerste beelden van de achterkant van de maan gelost. Het zijn 360° beelden, die tonen hoe de oppervlakte eruitziet. De omgeving kenmerkt zich door talrijke kraters van uiteenlopende grootte. Een grote uitdaging voor het plannen van de route die robotjeep Yutu-2 moet volgen.
Begin dit jaar landde er voor het eerst in de geschiedenis een onbemande Chinese ruimtesonde op “the dark side of the moon”, meer dan vijftig jaar na de eerste maanlanding.
Chang’e 4 landde op 3 januari in een gigantische inslagkrater aan de zuidpool, met als gevolg een historische landing en een grote technologische doorbraak. Minuten na de landing stuurde de sonde de eerste beelden naar de aarde. Die revolutionaire beelden tonen voor het eerst de structuur van de achterkant van het maanoppervlak.
Chinese experten bestempelden de missie vooraf als zeer veeleisend. De grote moeilijkheid was onder meer de communicatie met de aarde, omdat vanop de achterkant van de maan geen rechtstreekse radioverbinding mogelijk is.
Daarom brachten de Chinezen al in mei de transmissiesatelliet Queqiao (‘Eksterbrug’) in stelling, om signalen uit de radioschaduw door te kunnen sturen. De 360° beelden werden teruggestuurd via dezelfde satelliet, die opereerde op ongeveer 455.000 kilometer van de aarde, waar het zowel de aarde als de verste kant van de maan kan zien.
China noemt zijn missie naar de achterzijde van de Maan een “compleet succes”, zo heeft het staatspersbureau Xinhua vandaag gemeld. De maanmissie moet bewijzen dat China’s ambitieuze ruimtevaartprogramma grote vooruitgang boekt. Een nieuw ruimtestation is een andere belangrijke pijler van dat programma. Onderzoekers gaan alvast nu met de beelden aan de slag om het grondoppervlak grondig te kunnen analyseren en meer achtergrondinformatie te vergaren om zo’n station te kunnen bouwen.
WETENSCHAP & PLANEETEr is iets aan de hand met het magnetisch veld van onze planeet. Onderzoekers hebben ontdekt dat de magnetische noordpool steeds sneller opschuift naar het oosten. Zó snel dat er een dringende correctie nodig is om onze navigatieapparatuur op aarde nog correct te laten werken. Meer nog, sommige wetenschappers zien er zelfs een voorbode in van een ingrijpend verschijnsel.
De magnetische noordpool schuift al langer op van Canada richting Siberië en vorig jaar is hij de datumgrens overgestoken naar de oostelijke hemisfeer. De precieze beweging is niet voorspelbaar en fascineert wetenschappers al sinds de pool voor het eerst gelokaliseerd werd onder Canada, in 1831. In het midden van de jaren 90 van vorige eeuw begon hij opeens sneller te gaan en ging hij van 15 kilometer per jaar naar 55. Tegen 2001 zat hij al daardoor al onder de Noordelijke IJszee.
Normaal gezien zou het ‘World Magnetic Model’ – dat een beschrijving geeft van het magnetisch veld van de aarde en waarop alle moderne navigatietoestellen gebaseerd zijn – in 2020 een update krijgen, vijf jaar na de vorige. Maar het magnetisch veld verandert zó snel dat er een tussentijdse update moet worden gemaakt. Die stond oorspronkelijk gepland voor 15 januari, maar werd door de shutdown in de Verenigde Staten intussen uitgesteld naar 30 januari.
De vorige update in 2015 was onder een slecht gesternte begonnen. Want een jaar later vond een geomagnetische schok plaats diep onder Zuid-Amerika, waardoor het magnetisch veld al meteen aanzienlijk verschoof. Dat werd nog versterkt door de steeds snellere verschuiving van de magnetische noordpool. Begin vorig jaar kwam het ‘World Magnetic Model’ daardoor in de problemen. Het was zo onnauwkeurig geworden dat er een dringende update nodig was. (lees hieronder verder)
Getty Images/iStockphoto
Intussen proberen wetenschappers te achterhalen waarom het magnetisch veld zo drastisch verandert en er zijn verscheidene mogelijke verklaringen. Geomagnetische schokken zoals in 2016 kunnen bijvoorbeeld het gevolg zijn van hydromagnetische golven vanuit het binnenste van onze aarde. En het snel verschuiven van de magnetische noordpool kan gelinkt worden aan een snelle uitbarsting van vloeibaar metaal onder Canada. Die uitbarsting loopt uit en verzwakt het magnetische veld onder Canada, waardoor de pool opschuift naar Siberië.
Voorbode
Sommige wetenschappers zien er echter een voorbode in van het omkeren van de magnetische polen van de aarde. Daardoor zou de magnetische noordpool de magnetische zuidpool worden en omgekeerd. Dat kan verregaande gevolgen hebben, onder meer voor het stroomnet en voor onze communicatiesystemen. Het zou ook het leven aan de aardoppervlakte blootstellen aan hogere dosissen straling van de zon en de ruimte doordat ons magnetisch veld erdoor verzwakt.
Dat omkeren is iets dat normaal gezien om de 200.000 tot 300.000 jaar gebeurt. De recentste ommekeer dateert echter al van 780.000 jaar geleden, waardoor sommige wetenschappers denken dat het niet lang meer zal duren eer er een nieuwe aankomt.
Hoe snel de ommekeer exact gaat? De wetenschap krijgt het voorlopig niet preciezer dan “in een paar duizend jaar”, maar de gevolgen zijn wel de hele tijd te voelen. “Er wordt algemeen aanvaard dat tijdens de ommekeer het magnetische veld verzwakt tot 10 procent van zijn volledige potentieel”, aldus Brad Clement van de Florida International University. “Als het verzwakt is, draaien de polen ongeveer 180 graden, waarna het magnetische veld weer sterker wordt in de omgekeerde richting. En dat kan dus duizenden jaren duren.”
WETENSCHAP & PLANEETWetenschappers hebben een herhaald radiosignaal opgevangen van diep in de ruimte. Het zou afkomstig zijn van een sterrenstelsel 1,5 miljard lichtjaar van ons vandaan, zo staat te lezen in het wetenschappelijk tijdschrift Nature. Het is nog maar de tweede keer dat iets dergelijks wordt waargenomen en onderzoekers hebben geen idee waar het signaal vandaan komt. Ze hopen dat de nieuwe waarneming kan helpen om het mysterie te doorgronden.
Er is al veel gespeculeerd over de uitstoot van radiosignalen in de ruimte. Ze zouden kunnen voortkomen uit een heel gamma aan bronnen, van exploderende sterren tot – jawel – ruimtewezens, maar de ware toedracht is nog altijd niet bekend. Opmerkelijk: ze duren maar een milliseconde, maar ze bevatten evenveel energie als wat de zon uitstoot in 12 maanden tijd.
Het opwindende aan de nieuwe waarneming is dat het om een herhááld radiosignaal gaat. Het kwam zes keer en leek van dezelfde plaats afkomstig. Bij de meer dan 60 snelle uitstoten van radiosignalen die al werden waargenomen, was er nog maar één van dat type.
“Dat er nu een tweede waarneming is, doet vermoeden dat er nóg meer kunnen zijn”, aldus Ingrid Stairs van het Canadian Hydrogen Intensity Mapping Experiment (CHIME) in British Colombia, dat de ontdekking deed. “En hoe meer gegevens we hebben, hoe groter de kans dat we deze kosmische puzzel op een dag kunnen oplossen: waar komen ze vandaan en waardoor worden ze veroorzaakt?” (lees hieronder verder)
CHIMECHIME bevindt zich in Okanagan Valley en bestaat uit vier semi-cilindrische antennes. Die scannen elke dag de volledige noordelijk hemel.
In totaal namen de wetenschappers 13 uitbarstingen waar in een periode van 3 weken tijd. Opvallend is dat de bron een heel breed gamma aan frequenties uitstootte. Zo werden er zeker 7 opgenomen op 400 MHz, de laagste frequentie waarop de signalen ooit werden waargenomen. Het houdt ook in dat er misschien nog meer kunnen zijn op nóg een lagere frequentie. Een frequentie die zo laag is dat de CHIME ze niet eens kan oppikken.
Bronnen
“We weten nu dat de bronnen radiosignalen kunnen produceren op een lage frequentie en dat die golven aan hun omgeving kunnen ontsnappen en niet te veel uiteenvallen voor ze de aarde bereiken en waargenomen kunnen worden. Dat zegt ons iets over de omgeving waar ze vandaan komen en de bron. Het geeft ons meer stukjes om de puzzel op te lossen”, aldus Tom Landecker van CHIME.
opmerkingen peter2011
The CHIME telescope in British Columbia will search our universe for phenomena such as fast radio bursts, pulsars and more.
(CHIME, Andre Renard, Dunlap Institute for Astronomy & Astrophysics, University of Toronto)
This visible-light image shows the host galaxy of the fast radio burst FRB 121102.
WETENSCHAPOok in 2019 gaat de mensheid weer duchtig op zoek naar buitenaards leven. Ook buiten ons eigen zonnestelsel kan dat theoretisch voorkomen op exoplaneten in de “bewoonbare zone” aka “Goudlokjegebied”. Amateurastronomen hebben er nu zo eentje ontdekt. Het gaat om een tot nu toe gemiste en erg zeldzame superaarde, gespot in de waarnemingsgegevens van de intussen niet meer operationele Kepler-satelliet van NASA.
Sinds de jaren negentig zijn er al zo’n 4.000 exoplaneten ontdekt. Dat zijn planeten die niet, zoals de aarde, rond de zon draaien maar rond andere sterren. Slechts enkelen bevinden zich in het leefbare ‘Goudlokjegebied’ van hun ster, dat de juiste afstand van de planeet aanduidt ten opzichte van de ster aanduidt om de aanwezigheid van vloeibaar water mogelijk te maken. Het is een zone waar het niet te warm en niet te koud is voor eventueel leven. In ons zonnestelsel valt naast de Aarde alleen Mars binnen die bewoonbare zone.
Maar er zijn nog miljarden andere sterren dan de zon, waarrond eveneens miljarden exoplaneten cirkelen. Op een deel daarvan zou er dus theoretisch leven mogelijk zijn. De Kepler-satelliet is ontworpen om exoplaneten op te sporen en de telescoop is daarin succesvol.
In 2005 werden ook de eerste superaardes ontdekt, rotsachtige planeten met een massa groter dan die van de Aarde maar kleiner dan die van Uranus of Neptunus. Superaardes komen in ons zonnestelsel niet voor, wél daarbuiten. De eerste die ontdekt werd, was Gliese 876 d, die rond de rode dwerg Gliese 581 tolt. In 2007 kwam dan de eerste superaarde in de bewoonbare zone in het vizier: Gliese 581 d. Sinds 2013 zijn er nog vijf nieuwe superaardes ontdekt die eventueel leefbaar zijn.
Ron Miller/NASAblueshiftEen artistieke impressie van superaarde 55 Cancri e.
En nu dus opnieuw. De exoplaneet kreeg de naam K2-288Bb mee, ligt op 226 lichtjaren van de Aarde en is ongeveer twee keer zo groot als onze planeet. Een exoplaneet van deze omvang is uitzonderlijk. Ze bevindt zich in het dubbelstersysteem K2-288 in het sterrenbeeld Stier. Die twee sterren liggen op 8,2 miljard kilometer van elkaar, ongeveer zes keer de afstand tussen Saturnus en de zon. De meest heldere ster van de twee is ongeveer de helft in grootte en massa van onze zon, de andere is ongeveer een derde van de omvang en massa van de zon. K2-288Bb draait rond de kleinere, minder heldere ster in 31,3 dagen. Daarom staan de twee sterren mogelijk leven op de planeet niet in de weg, stelt een paper van onder anderen Abraham Loeb van de Harvard-universiteit. De superaarde kan volgens NASA een rotsachtige of een gasrijke planeet zoals Neptunus zijn en is half zo groot als deze laatste.
“Een erg opwindende vondst”, beweert Adina Feinstein, studente aan de University of Chicago en hoofdauteur van de paper hierover die in The Astronomical Journal zal verschijnen.
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
me
Zelfs goed te zien in lichtstad 
