Dit is ons nieuw hondje Kira, een kruising van een waterhond en een Podenko. Ze is sinds 7 februari 2024 bij ons en druk bezig ons hart te veroveren. Het is een lief, aanhankelijk hondje, dat zich op een week snel aan ons heeft aangepast. Ze is heel vinnig en nieuwsgierig, een heel ander hondje dan Noleke.
This is our new dog Kira, a cross between a water dog and a Podenko. She has been with us since February 7, 2024 and is busy winning our hearts. She is a sweet, affectionate dog who quickly adapted to us within a week. She is very quick and curious, a very different dog than Noleke.
DEAR VISITOR,
MY BLOG EXISTS ALREADY 12 YEARS AND 10 MONTHS.
ON 06/04/2024 MORE THAN 1.951.050
VISITORS FROM 134 DIFFERENT NATIONS ALREADY FOUND THEIR WAY TO MY BLOG.
THAT IS AN AVERAGE OF 400GUESTS PER DAY.
THANK YOU FOR VISITING MY BLOG AND HOPE YOU ENJOY EACH TIME.
The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld In België had je vooral BUFON of het Belgisch UFO-Netwerk, dat zich met UFO's bezighoudt. BEZOEK DUS ZEKER VOOR ALLE OBJECTIEVE INFORMATIE , enkel nog beschikbaar via Facebook en deze blog.
Verder heb je ook het Belgisch-Ufo-meldpunt en Caelestia, die prachtig, doch ZEER kritisch werk leveren, ja soms zelfs héél sceptisch...
Voor Nederland kan je de mooie site www.ufowijzer.nl bezoeken van Paul Harmans. Een mooie site met veel informatie en artikels.
MUFON of het Mutual UFO Network Inc is een Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in alle USA-staten en diverse landen.
MUFON's mission is the analytical and scientific investigation of the UFO- Phenomenon for the benefit of humanity...
Je kan ook hun site bekijken onder www.mufon.com.
Ze geven een maandelijks tijdschrift uit, namelijk The MUFON UFO-Journal.
Since 02/01/2020 is Pieter ex-president (=voorzitter) of BUFON, but also ex-National Director MUFON / Flanders and the Netherlands. We work together with the French MUFON Reseau MUFON/EUROP.
ER IS EEN NIEUWE GROEPERING DIE ZICH BUFON NOEMT, MAAR DIE HEBBEN NIETS MET ONZE GROEP TE MAKEN. DEZE COLLEGA'S GEBRUIKEN DE NAAM BUFON VOOR HUN SITE... Ik wens hen veel succes met de verdere uitbouw van hun groep. Zij kunnen de naam BUFON wel geregistreerd hebben, maar het rijke verleden van BUFON kunnen ze niet wegnemen...
28-11-2023
Mini Stonehenge In Crater In Moon, In NASA Photo, UFO Sighting News. Video.
Mini Stonehenge In Crater In Moon, In NASA Photo, UFO Sighting News. Video.
I found this interesting structure and it really looks similar to that of the UK Stonehenge site. Except this mini version on the moon has its top circle of stones still on it. The site measures about 75 meters across, I got that from NASA saying the crater is 1.6km across. It's really not that mini, actually larger than the one in the UK, but both unique and really captures our imagination about what both structures are used for.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:Ruins, strange artifacts on other planets, moons, ed ( Fr, EN, NL )
This day in UFO history: The Mysterious Todmorden Encounter – Unraveling the Alan Godfrey UFO Abduction Case
This day in UFO history: The Mysterious Todmorden Encounter – Unraveling the Alan Godfrey UFO Abduction Case
In the serene township of Todmorden, nestled within West Yorkshire’s enigmatic landscapes, a perplexing event unfolded that still captivates UFO enthusiasts and skeptics alike. The date was November 28, 1980 – exactly 43 years ago, a night that would etch itself permanently in the annals of UFO history, all thanks to the experiences of one Police Constable, Alan Godfrey.
Godfrey, a respected officer, embarked on what seemed like a routine patrol. His mission was straightforward — investigate the peculiar reports of cattle roaming a local council estate. Little did he know that his night would turn into a subject of extraterrestrial speculation.
As Godfrey navigated the damp streets of Todmorden, his attention was drawn to an anomalous sight — a bright, diamond-shaped object, suspended eerily above the ground. This was no ordinary aerial phenomenon; it was silent, massive, and unlike anything he had ever encountered. Attempting to communicate with his station, Godfrey found his radio unresponsive, adding to the surreal nature of the moment.
The object, described as 20 feet high and 14 feet wide, seemed to be exerting a strange force, affecting the surrounding environment yet making no sound. Godfrey, maintaining his composure, sketched the object in his police notebook, a document that would later become a key piece of evidence in his extraordinary tale.
In a bewildering twist, Godfrey experienced what he later described as a “jump in time.” One moment he was observing the object, and the next, he found himself driving further down the road, unable to account for approximately 30 minutes of his time. This gap in memory, coupled with a split boot and an unexplained red mark on his foot, deepened the mystery.
The intrigue intensified under hypnotic regression. Godfrey recalled a beam of light that rendered him unconscious, followed by waking up in a strange room, surrounded by small beings and a humanoid figure. This narrative, extracted from the depths of his subconscious, painted a picture of a possible extraterrestrial encounter.
The aftermath of this incident was a whirlwind of media attention, skepticism, and personal turmoil for Godfrey. His account, though met with ridicule by some, was also backed by corroborating reports of strange lights by other officers and locals. The incident not only challenged the credibility of a respected police officer but also stirred a national conversation about the possibility of extraterrestrial visitations.
Years have passed since that fateful night in Todmorden, but the enigma of Alan Godfrey’s encounter remains undiminished. Was it a brush with the unknown, a misinterpretation of natural phenomena, or something else entirely? The Todmorden encounter, as it came to be known, continues to be a beacon for UFO researchers and enthusiasts, a reminder of the unfathomable mysteries that might lie beyond our understanding.
As we delve into the depths of the unknown, stories like Godfrey’s serve as compelling narratives, challenging our perceptions and inviting us to ponder the vast, unexplored frontiers of our universe.
In a remarkable disclosure during a recent House Oversight Committee hearing on national security, a past incident involving an unidentified aerial phenomenon (UAP) at Vandenberg Air Force Base was brought to light. This incident, dating back to 2003, has resurfaced in the public domain, shedding new light on the enigmatic world of UAPs.
The Unusual Sighting
According to the testimony presented by Ryan Graves, a retired Navy pilot and the founder of Americans for Safe Aerospace, a group of Boeing contractors working near a launch facility at Vandenberg Air Force Base witnessed an extraordinary event. They reported seeing a gigantic, red, square-shaped object, estimated to be about 100 yards in size. This object emerged from the direction of the ocean, hovering at a low altitude over the facility for approximately 45 seconds before vanishing over the nearby mountains. The time was recorded as approximately 8:45 a.m.
Subsequent Developments
Graves further revealed that within 24 hours of this sighting, there were additional reports of similar occurrences on the base. Some of these reports included descriptions of objects displaying seemingly aggressive maneuvers towards the base’s security personnel. These incidents were not isolated occurrences but were part of a documented pattern, as confirmed by the accounts and records shared by the witnesses with Americans for Safe Aerospace.
The Hearing and Its Implications
This intriguing account was part of a broader discussion during the House Oversight Committee’s hearing. The hearing, focusing on UAPs (formerly known as UFOs), featured testimonies from various individuals, including retired Major David Grusch and former U.S. intelligence officer David Fravor. While some details were withheld, the overall aim of the hearing, as stated by Representative Tim Burchett, was to promote government transparency in dealing with such phenomena.
Reflecting on the Incident
The Vandenberg sighting stands out for its peculiar characteristics and the credible nature of the witnesses involved. The detailed descriptions provided by the contractors, along with the documented evidence, offer a compelling case for further investigation into this and similar incidents. While the UAP phenomenon remains shrouded in mystery, such accounts continue to spark curiosity and demand attention from both the public and scientific communities.
VIDEO:
As our understanding of these phenomena continues to evolve, the Vandenberg incident serves as a reminder of the vast unknowns still present in our skies. The pursuit of knowledge in this field remains a challenging yet fascinating endeavor, as each new sighting provides another piece to an ever-expanding puzzle.
De NASA heeft de indrukwekkende donkere nevel, officieel gecatalogiseerd als SH2-63 en LBN 86, in de ‘Astronomieafbeelding van de Dag‘ in de schijnwerpers gezet
Deze nevel, bijgenaamd de Pijlstaartrognevel vanwege zijn kenmerkende vorm, bestaat uit gas en stof in lichte bruine tinten.
De afbeelding, benadrukt door NASA, is vastgelegd door Vikas Chander, gedurende 20 uur belichting onder de donkere luchten van Chili.
Graancirkels: wat weten we over dit mysterieuze fenomeen?
In de jaren tachtig en negentig doken overal ter wereld graancirkels op, wat angst en intriges over hun oorsprong veroorzaakte. Deze cryptische patronen lijken de afgelopen jaren echter verdwenen.
Laten we de geschiedenis, feiten en theorieën verkennen over dit mysterieuze fenomeen dat een milieukunstvorm inspireerde. Klik door de galerij om aan de slag te gaan.
In de jaren 1960 waren er talrijke UFO-waarnemingen in Queensland, Australië. Mensen beweerden cirkels te hebben ontdekt in moerasriet en rietvelden. Eén zo'n voorval deed zich voor in 1966 toen een aanzienlijke cirkel werd gevonden in het riet van een moeras in Tully, Queensland.
Vergelijkbare vindplaatsen zijn gedocumenteerd in verschillende delen van Australië, zoals Tooligie Hill in South Australia in 1971 en Navarre in Victoria in september 1972.
De oorsprong van graancirkels gaat echter veel verder terug. In 1678 werd van een groep cirkels die in Hertfordshire waren ontdekt, gedacht dat ze het werk van de duivel waren, omdat het onmogelijk leek dat een mens ze had kunnen maken;
Er werden verschillende verklaringen voor hun ontstaan geopperd. Sommigen geloofden dat UFO's verantwoordelijk waren, terwijl anderen een onbekende vorm van energie, mogelijk paranormaal, voorstelden als de schepper.
Verder onderzoek wees uit dat graancirkels in het Verenigd Koninkrijk niet willekeurig verspreid waren. Ze verschenen vaak in de buurt van wegen, bewoonde gebieden en oriëntatiepunten zoals de historische steencirkels van Stonehenge en Avebury.
In 1990 begon een team wetenschappers, de zelfbenoemde "cerealogisten", aan een onderzoek om het mysterie rond deze formaties te ontrafelen. Ze sloegen een kamp op op een heuvel in Wiltshire, uitgerust met detectoren voor warmte, licht en geluid. Hun doel was om elk bewijs vast te leggen van een UFO of een buitenaardse entiteit die verantwoordelijk was voor het maken van de graancirkels.
Operatie Blackbird omvatte samenwerking met de BBC en er werd in het gebied gepatrouilleerd door functionarissen van het Ministerie van Defensie. In de tweede nacht registreerde de bewakingsapparatuur knipperende oranje lichten in het aangrenzende veld. De volgende ochtend werden twee grote cirkels met parallelle lijnen ertussen ontdekt.
Tijdens het onderzoek van de cirkels werden een bordspel en een houten kruisbeeld ontdekt in het midden van één ervan. Onderzoeker Colin Andrews accepteerde de mogelijkheid dat de knipperende oranje lichten waarschijnlijk werden veroorzaakt door de warmtehandtekening van een hoaxer.
Colin Andrews informeerde de pers dat hun onderzoek was gehinderd door een grap, wat een tegenslag veroorzaakte. Hij benadrukte de ernst van hun werk en benadrukte dat de grap van korte duur was.
Volgens berichten hebben samenzweringstheoretici gesuggereerd dat het leger het bedrog heeft uitgevoerd om de onderzoekers minder geloofwaardig te maken.
In 1991 schokten Doug Bower en Dave Chorley de wereld toen ze beweerden dat zij degenen waren achter de graancirkels, beginnend in 1978. Ze lieten het proces zien van het creëren van een graancirkel met behulp van basisgereedschap zoals een houten plank, een touw en een baseballpet met een lus van draad om een rechte lijn aan te houden.
Bower en Chorley verklaarden naar verluidt dat ze beïnvloed waren door de gebeurtenissen in Australië in de jaren 1960. Ze namen de eer op zich voor alle graancirkels in Groot-Brittannië vóór 1987 en voor meer dan 200 graancirkels van 1978 tot 1991.
De onthulling van de cirkels van Bower en Chorley in de jaren 1990 leidde tot een toename van het aantal graancirkels. In 2009 meldde het tijdschrift Smithsonian dat deze geometrische ontwerpen in de loop der jaren groter en ingewikkelder zijn geworden. Anonieme cirkelmakers hebben met hun creaties New Age toeristen aangetrokken.
Volgens de publicatie zijn er sindsdien wereldwijd op verschillende locaties graancirkels waargenomen. In Zuid-Engeland, waar de meeste activiteit plaatsvindt, richten de cirkelmakers zich op koolzaad-, gerst- en tarwevelden.
Er zijn echter sceptici die betwijfelen of graancirkels uitsluitend door mensen zijn gemaakt. Physics World onthult dat biofysici opgezwollen stengels hebben geïnterpreteerd als bewijs dat de gewassen werden blootgesteld aan microgolven toen de cirkels werden gevormd. Deze ontdekking heeft geleid tot gepatenteerde methoden om de groei van gewassen te versnellen.
Na de bekentenis van Bower en Chorley ontstond er een gepassioneerde discussie tussen degenen die geloofden dat mensen verantwoordelijk waren en degenen die beweerden dat hun bekentenis niet elke cirkel kon verklaren.
Studies gepubliceerd in 1999 en 2001 vonden bewijs van straling op gewassen in graancirkelformaties, wat een raadsel is voor degenen die de cirkels toeschrijven aan door mensen gemaakte houten plankontwerpen.
Andere incidenten hebben eenvoudiger verklaringen. In 2002 maakten mensen melding van graancirkels in de buurt van Pike Lake in Saskatchewan, Canada. Later werd echter bevestigd dat deze formaties in feite mesthopen waren die door een nabijgelegen boer waren weggegooid.
Ook de cirkels die in de jaren 1960 in Australië werden waargenomen, zouden kunnen worden toegeschreven aan wallaby's die opium consumeerden. Volgens rapporten betraden deze buideldieren papavervelden die voor medicinale doeleinden werden gecultiveerd, consumeerden ze overmatige hoeveelheden van de gewassen en bewogen ze zich vervolgens in cirkelvormige patronen.
The Incredible Saga of Pat Brown’s Ongoing Alien Abductions Since 1988!
The Incredible Saga of Pat Brown’s Ongoing Alien Abductions Since 1988!
In the realm of UFO sightings and extraterrestrial encounters, few stories resonate as profoundly as that of Pat Brown, an African American woman whose life took an extraordinary turn starting in 1988. Her experiences, marked by both fear and spiritual awakening, offer a unique perspective into the enigmatic world of alien encounters. This article delves into the remarkable journey of Pat Brown, whose experiences challenge the conventional boundaries of reality and open up a dialogue about the possibilities that lie beyond our understanding.
The Beginning of a Mysterious Journey
Living a routine life as a telephone operator in a bustling Los Angeles suburb, Pat Brown’s world was as ordinary as it could be until a visit to her friend Denise in Prescott, Arizona. Skeptical of paranormal phenomena, Pat’s perspective took a sharp turn during this trip. It was here, in Denise’s home, that Pat first encountered beings from another world. Described as slender, iridescent entities that glowed with a whitish hue, these beings entered her room through the walls, marking the onset of Pat’s extraordinary experiences.
A Transformational Encounter
The pivotal moment in Pat’s journey occurred on Christmas Eve of 1992. This encounter was far more intense than her previous experiences. She awoke to find her room filled with gray alien beings. They paralyzed and transported her aboard their spacecraft, an experience that was both terrifying and transformative. This abduction marked a significant shift in her life, leading her to abandon her job as a telephone operator and embark on a new path as a healing massage therapist.
The Spiritual Shift
Despite the fear and confusion brought on by these encounters, Pat’s story took an unexpected turn towards the spiritual. Following a series of abductions, she received a telepathic message offering a ball of golden light for healing. This experience marked a dramatic shift in her encounters, transforming them from episodes of fear to profound spiritual experiences. Pat’s journey suggests a deeper connection between alien encounters and personal spiritual growth.
Redefining the Narrative
Pat Brown’s story is more than just a series of alien encounters; it’s a narrative that challenges our understanding of the universe and our place within it. Her experiences prompt questions about self-exploration, the existence of other dimensions, and the deeper meaning of our existence. Additionally, Pat’s story addresses the misconception that alien encounters are exclusive to certain races, emphasizing that these experiences transcend racial boundaries.
VIDEO:
A Journey of Enlightenment
Pat Brown’s experiences with extraterrestrial beings transform from encounters of fear to enlightening spiritual revelations. Her journey offers a unique insight into the unexplained phenomena of alien encounters, challenging us to think beyond our conventional understanding of reality. As we continue to explore the mysteries of the universe, stories like Pat Brown’s serve as a reminder of the endless possibilities that exist beyond the known world.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:ALIEN LIFE, UFO- CRASHES, ABDUCTIONS, MEN IN BLACK, ed ( FR. , NL; E )
NASA Uses Two Worlds to Test Future Mars Helicopter Designs
NASA Uses Two Worlds to Test Future Mars Helicopter Designs
This video combines two perspectives of the 59th flight of NASA’s Ingenuity Mars Helicopter. Video on the left was captured by the Mastcam-Z on NASA’s Perseverance Mars rover; the black-and-white video on the right was taken by Ingenuity’s downward-pointing Navcam. The flight occurred Sept 16. NASA/JPL-Caltech/ASU/MSSS
Engineers will go beyond the ends of the Earth to find more performance for future Mars helicopters.
For the first time in history, two planets have been home to testing future aircraft designs. On this world, a new rotor that could be used with next-generation Mars helicopters was recently tested at NASA’s Jet Propulsion Laboratory in Southern California, spinning at near-supersonic speeds (0.95 Mach). Meanwhile, the agency’s Ingenuity Mars Helicopter has achieved new altitude and airspeed records on the Red Planet in the name of experimental flight testing.
“Our next-generation Mars helicopter testing has literally had the best of both worlds,” said Teddy Tzanetos, Ingenuity’s project manager and manager for the Mars Sample Recovery Helicopters. “Here on Earth, you have all the instrumentation and hands-on immediacy you could hope for while testing new aircraft components. On Mars, you have the real off-world conditions you could never truly re-create here on Earth.” That includes a whisper-thin atmosphere and significantly less gravity than on Earth.
The next-generation carbon fiber rotor blades being tested on Earth are almost 4 inches (more than 10 centimeters) longer than Ingenuity’s, with greater strength and a different design. NASA thinks these blades could enable bigger, more capable Mars helicopters. The challenge is, as the blade tips approach supersonic speeds, vibration-causing turbulence can quickly get out of hand.
To find a space big enough to create a Martian atmosphere on Earth, engineers looked to JPL’s 25-foot wide, 85-foot-tall (8-meter-by-26-meter) space simulator – a place where Surveyor, Voyager, and Cassini got their first taste of space-like environments. For three weeks in September, a team monitored sensors, meters, and cameras as the blades endured run after run at ever-higher speeds and greater pitch angles.
A dual rotor system for the next generation of Mars helicopters is tested in the 25-Foot Space Simulator at NASA’s Jet Propulsion Laboratory on Sept.15. Longer and stronger than those used on the Ingenuity Mars Helicopter, the carbon-fiber blades reached near-supersonic speeds during testing. NASA/JPL-Caltech
“We spun our blades up to 3,500 rpm, which is 750 revolutions per minute faster than the Ingenuity blades have gone,” said Tyler Del Sesto, Sample Recovery Helicopter deputy test conductor at JPL. “These more efficient blades are now more than a hypothetical exercise. They are ready to fly.”
At around the same time, and about 100 million miles (161 million kilometers) away, Ingenuity was being commanded to try things the Mars Helicopter team never imagined they would get to do.
Fourth Rock Flight Testing
Ingenuity was originally slated to fly no more than five times. With its first flight entering the mission logbook more than two-and-a-half years ago, the helicopter has exceeded its planned 30-day mission by 32 times and has flown 66 times. Every time Ingenuity goes airborne, it covers new ground, offering a perspective no previous planetary mission could achieve. But lately, Team Ingenuity has been taking their solar-powered rotorcraft out for a spin like never before.
“Over the past nine months, we have doubled our max airspeed and altitude, increased our rate of vertical and horizontal acceleration, and even learned to land slower,” said Travis Brown, Ingenuity’s chief engineer at JPL. “The envelope expansion provides invaluable data that can be used by mission designers for future Mars helicopters.”
Limited by available energy and motor-temperature considerations, Ingenuity flights usually last around two to three minutes. Although the helicopter can cover more ground in a single flight by flying faster, flying too fast can confuse the onboard navigation system. The system uses a camera that recognizes rocks and other surface features as they move through its field of view. If those features whiz by too fast, the system can lose its way.
So, to achieve a higher maximum ground speed, the team sends commands for Ingenuity to fly at higher altitudes (instructions are sent to the helicopter before each flight), which keeps features in view longer. Flight 61 established a new altitude record of 78.7 feet (24 meters) as it checked out Martian wind patterns. With Flight 62 Ingenuity set a speed record of 22.3 mph (10 meters per second) – and scouted a location for the Perseverance rover’s science team.
The team has also been experimenting with Ingenuity’s landing speed. The helicopter was designed to contact the surface at a relatively brisk 2.2 mph (1 mps) so its onboard sensors could easily confirm touchdown and shut down the rotors before it could bounce back into the air. A helicopter that lands more slowly could be designed with lighter landing gear. So, on Flights 57, 58, and 59 they gave it a whirl, demonstrating Ingenuity could land at speeds 25% slower than the helicopter was originally designed to land at.
All this Martian Chuck Yeager-ing is not over. In December, after solar conjunction, Ingenuity is expected to perform two high-speed flights during which it will execute a special set of pitch-and-roll angles designed to measure its performance.
“The data will be extremely useful in fine-tuning our aero-mechanical models of how rotorcraft behave on Mars,” said Brown. “On Earth, such testing is usually performed in the first few flights. But that’s not where we’re flying. You have to be a little more careful when you’re operating that far away from the nearest repair shop, because you don’t get any do-overs.”
More About Ingenuity
Ingenuity began its life at Mars as a technology demonstration. It first flew on April 19, 2021, hovering 10 feet (3 meters) for 30 seconds. Four more flights in as many weeks added 499 seconds and saw the helicopter flying horizontally over the surface for 1,171 feet (357 meters). After proving flight was possible on Mars, Ingenuity entered an operations demonstration phase in May 2021 to show how aerial scouting could benefit future exploration of Mars and other worlds.
The Ingenuity Mars Helicopter was built by JPL, which also manages the project for NASA Headquarters. It is supported by NASA’s Science Mission Directorate. NASA’s Ames Research Center in California’s Silicon Valley and NASA’s Langley Research Center in Hampton, Virginia, provided significant flight performance analysis and technical assistance during Ingenuity’s development. AeroVironment Inc., Qualcomm, and SolAero also provided design assistance and major vehicle components. Lockheed Space designed and manufactured the Mars Helicopter Delivery System.
At NASA Headquarters, Dave Lavery is the program executive for the Ingenuity Mars Helicopter.
News Media Contacts
DC Agle Jet Propulsion Laboratory, Pasadena, Calif. 818-393-9011 agle@jpl.nasa.gov
NASA Tests its Next-Generation Mars Helicopter Blades
Artist illustration of three solar-powered Mars helicopters from NASA: Ingenuity (upper right), along with the proposed design for Sample Recovery Helicopter to be use on the future NASA-ESA Mars Sample Return Mission (foreground) and a concept for a future Science Helicopter (upper center). (Credit: NASA/JPL-Caltech)
NASA Tests its Next-Generation Mars Helicopter Blades
While NASA’s Ingenuity Mars Helicopter continues to break records for both airspeed and altitude while it explores Jezero Crater on the Red Planet, NASA engineers back on Earth are hard at work testing carbon fiber blades for next-generation Mars helicopters that could exceed the performance of Ingenuity on future missions to Mars, specifically with the planned Mars Sample Return mission that NASA hopes to accomplish sometime in the 2030s.
“Our next-generation Mars helicopter testing has literally had the best of both worlds,” Teddy Tzanetos, who is the project manager for Ingenuity and manager for the Mars Sample Recovery Helicopters, said in an official NASA statement. “Here on Earth, you have all the instrumentation and hands-on immediacy you could hope for while testing new aircraft components. On Mars, you have the real off-world conditions you could never truly re-create here on Earth.”
These off-world conditions on Mars include surface atmospheric pressure and surface gravity that is less than one percent and one-third of Earth’s surface, respectively. It is because of this significantly reduced surface pressure that Ingenuity’s rotations per minute (rpm) are between 2,400 to 2,900 rpm to achieve flight on the Red Planet. This is significantly higher than on Earth, as helicopters typically only need 500 to 600 rpm to achieve flight.
The Ingenuity Mars Helicopter incorporates four carbon fiber blades organized into two counter-rotating rotors, meaning that rotate opposite to each other, spanning 1.2-meters (4-feet) across with the aforementioned rotating speed of between 2,400 to 2,900 rpm (rotations per minute). Additionally, Ingenuity also weighs in at approximately 1.8 kilograms (4 pounds) on Earth, but with Mars having approximately one-third the gravity Ingenuity weighs only 0.68 kilograms (1.5 pounds) on the surface of the Red Planet.
April 2021 video discussing the design and development of Ingenuity.
For the next-generation Mars helicopters, NASA engineers at Jet Propulsion Laboratory (JPL) in Pasadena are constructing blades that are slightly more than 10 centimeters (4 inches) longer than Ingenuity’s blades, along with exhibiting a separate design and increased strength, as well.
“We spun our blades up to 3,500 rpm, which is 750 revolutions per minute faster than the Ingenuity blades have gone,” Tyler Del Sesto, who is the Sample Recovery Helicopter deputy test conductor at JPL, said in an official NASA statement. “These more efficient blades are now more than a hypothetical exercise. They are ready to fly.”
One goal of these next-generation Mars helicopters could be on the joint NASA-ESA Mars Sample Return mission slated to occur sometime in the 2030s. This mission will encompass three parts: sample collection, sample retrieval, and a return mission. It is the sample retrieval mission that will involve the most equipment, including two Ingenuity-class helicopters tasked with collecting samples with a robotic arm that are currently being placed on the surface of Mars in Jezero Crater by NASA’s Perseverance rover.
These sample retrieval helicopters will vary in design from Ingenuity in that they are planned to have a set of four wheels used to drive to the sample upon landing a few meters from them. Upon retrieval, the helicopters will fly to the Sample Retrieval Lander (SRL), which will then load the samples into the Mars Ascent Vehicle (MAV), which will launch the samples to low Martian orbit where they will return to Earth for analysis. Currently, Perseverance has collected a total of 23 samples with the goal of collecting 38 samples in the end.
Artist illustration of the various components that will comprise the Mars Sample Return mission, which is slated for the 2030s. These components include NASA’s Perseverance rover (lower left, and currently on Mars), Sample Retrieval Lander (far right), two Ingenuity-class helicopters, Mars Ascent Vehicle, and the Earth Return Orbiter. (Credit: NASA/JPL-Caltech)
As noted, Ingenuity continues to break records for both altitude and speed as it has completed a total of 66 flights as of this writing, which far exceeds the original plan of five flights over the course of a 30-day mission that began on April 19, 2021. Thus far, Ingenuity has achieved a maximum horizontal distance of 704 meters (2,309.71 feet), which it achieved on its 25th flight on April 3, 2022, and a maximum altitude of 24 meters (78.7 feet), which it achieved on its 61st flight on October 5, 2023.
How will these next-generation Mars helicopters help improve the science and engineering performed on the Red Planet in the coming years and decades? Only time will tell, and this is why we science!
UFO “whistleblower” David Grusch continued his so-called “disclosure” campaign, Tuesday, appearing on an episode of “The Joe Rogan Experience.”
Former Air Force intelligence officer-turned-ufology’s new poster child for UFO disclosure, David Grusch, seemed to tell everyone what they wanted to hear during his latest interview with Joe Rogan. From the early days of UFO recovery, to calling out Congressmen, and making wild claims of “variety” of alien bodies, Grusch really did hit every talking point required by the UFO community.
But was any of it real? For my money, probably not. It’s not that I don’t trust Grusch. I don’t trust anyone or anything involved in the mainstream ufology world, because they’ve never actually done anything to back up a single one of their claims.
Here’s the pattern the UFO community use to keep people paying them to do work “revealing alien technology” that never sees the light of day:
find a poster child, an everyman with credentials who seems believable, to “reveal something shocking” about UFOs to the world;
get that guy to spout every single clause within UFO conspiracies, and add a few just for him;
get a few politicians and famouses to believe his testimony; and
send him on a world tour before retiring him for a younger, more appealing new poster child.
A lot of men think power comes from their words. It doesn’t. Power comes from action. Where is any of the action from the leaders of ufology? Other than the acts of starting organizations and nonprofits to fund their alleged “research.” If you’ve donated to one of these organizations, tell me what you got in return for your cash, other than more questions and zero answers?
Until I see a freaking spaceship land next to the White House, I will continue believing all these UFO celebs are just one giant psyop to distract us from what’s really going on in the world.
Alien Caught In Security Cam, Fresno, California, November 10, 2023, UFO Sighting News.
Alien Caught In Security Cam, Fresno, California, November 10, 2023, UFO Sighting News.
Date of sighting: Nov 10, 2023
Location of sighting: Fresno, California, USA
This amazing raw cam footage was show to us by UFOvni2012 Youtube Channel. It shows an alien figure with a huge head moving around near some parked cars. The footage clearly shows a figure standing turning and walking off into the shadows. This is absolute proof that aliens walk among us.
Watch as this UFO enters the mouth of the volcano. This is Popocatepetl, the volcano that I have been reporting UFOs near on live cam for over ten years. Again we see another UAP that trys to mimic a meteor as it enters the mouth of the volcano. There is an alien base below this volcano, about 5 miles below the surface area. UFOs are not harmed by heat since most will travel faster than light, which allows time travel to be possible.
UFO Disguised As Meteor Over Chestertown, Kent County, Maryland Nov 24, 2023, UFO Sighting News.
UFO Disguised As Meteor Over Chestertown, Kent County, Maryland Nov 24, 2023, UFO Sighting News.
Date of sighting:Nov 24, 2023 Location of sighting: Chestertown, Maryland, USA
This object was recorded yesterday and it's just amazing how big it is. The object is a UFO that is trying to look like a falling meteor. However meteors have tails and this has no tail, no explosion, no other parts broken off. So, the evidence is there, it's a UFO.
Kinda smart of aliens to try to make UFOs look like something else right? Making it look like a meteor, cloud, sundog, ect just confuses the observer, but not me.
Now sure, we have never seen a rainbow on Mars before, mostly because NASA would not bother telling us about such similarities to Earth. But I took the two photos, put them together and yes, it is a full rainbow. When I changed the photos to natural normal Mars color which took away the red filter NASA uses to hide colors, it looked even more vibrant. This is the true Mars, the one NASA doesn't want you to see.
Now rainbows are only created from droplets of water, or moisture of some sort in the atmosphere, NASA would like you to believe there is not enough water on Mars for such an occurrence, and yet, the rover photo doesn't lie. It just records and sends. So, there is a lot more water on Mars than we thought.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:SF-snufjes }, Robotics and A.I. Artificiel Intelligence ( E, F en NL )
Shocking Revelation: Telepathic Extraterrestrials at Ariel School – A UFO Encounter Beyond Belief!
Shocking Revelation: Telepathic Extraterrestrials at Ariel School – A UFO Encounter Beyond Belief!
In the realm of UFO sightings, few events have sparked as much intrigue and debate as the Ariel School incident. On a seemingly ordinary day in 1994, in a small school in Zimbabwe, an extraordinary event unfolded that would forever change the lives of those who witnessed it and ignite worldwide curiosity.
A Day Unlike Any Other: The Incident Unfolds
It was September 16, 1994, when 62 schoolchildren at Ariel School in Ruwa, Zimbabwe, experienced something unprecedented. During a morning break, these students reported seeing a mysterious craft landing near their schoolyard, followed by encounters with otherworldly beings. This incident stands out not just for the number of witnesses but for the consistency in their accounts.
The Children’s Testimonies: A Chorus of Consistency
What makes the Ariel School sighting particularly compelling is the coherence among the children’s testimonies. Despite varying minor details, the core of their accounts shared remarkable similarities – descriptions of a silver craft, strange beings with large eyes, and a feeling of telepathic communication. These children, with no apparent reason to fabricate such a story, described their experiences with a sincerity that left researchers, teachers, and parents baffled.
The Ariel School incident quickly garnered international attention, drawing UFO enthusiasts, skeptics, and media from across the globe. For many, this event was a compelling piece of evidence of extraterrestrial visitation, a case study in the ongoing search for proof of life beyond Earth. Skeptics, however, pointed to the power of suggestion and mass hysteria as possible explanations.
Investigative Endeavors: From Cynthia Hind to Dr. John Mack
Notable figures in UFO research, such as Cynthia Hind, Africa’s leading UFO investigator, and Harvard psychiatrist Dr. John Mack, took a keen interest in the case. Dr. Mack, known for his work on alien abduction experiences, conducted extensive interviews with the children, reinforcing the authenticity of their accounts. Yet, his involvement was not without controversy, as some criticized his methods and potential influence on the children’s recollections.
The Enduring Mystery and Its Impact
Decades later, the Ariel School incident remains an enigmatic chapter in the history of UFO sightings. It continues to be a subject of study and speculation, with documentaries and follow-up interviews revisiting the event and its impact on the witnesses. The incident has become a cornerstone case for those arguing for the serious examination of UFO sightings and the possibility of extraterrestrial life.
Reflections and Future Implications
The Ariel School sighting stands as a poignant reminder of the vast unknowns that surround us. It challenges our understanding of the world and encourages open-mindedness in the face of the unexplained. As we continue to explore the cosmos, both scientifically and through personal experiences, incidents like Ariel School keep the dialogue about UFO sightings vibrant and relevant.
The Ariel School UFO incident is not just a story of a momentary encounter; it’s a narrative that challenges our perception of reality and ignites our imagination about the possibilities that lie beyond our planet. It’s a testament to the enduring fascination with UFO sightings and the relentless human quest to understand the unknown.
Weetjes om mee uit te pakken bij vrienden, ook al zullen ze je waarschijnlijk voor gek verklaren. Deze 45 feiten klinken als leugens of nonsens, en toch zijn ze stuk voor stuk waar.
1. New York ligt zuidelijker dan Rome
Je hebt er mogelijk nooit bij stilgestaan, maar in Europa zou New York City zich in het zuiden van het continent bevinden. Zo ligt de Amerikaanse stad zelfs iets zuidelijker dan de Italiaanse hoofdstad Rome. De ligging van New York City zou ongeveer vergelijkbaar zijn met die van Madrid en Napels.
Brussel ligt overigens noordelijker dan om het even welke stad in de Verenigde Staten. Zelfs Quebec en Montreal bevinden zich meer in het zuiden. En Miami ligt zich ongeveer even zuidelijk als Zuid-Libië.
2. Tussen Noord-Korea en Noorwegen ligt slechts één land
Om van Noorwegen naar Noord-Korea te reizen, hoef je eigenlijk maar één land te doorkruisen: Rusland. In het uiterste noorden heeft het land van Kim Jong-un een kleine grens van enkele tientallen kilometers met Rusland. De meest nabijgelegen Russische stad is Vladivostok. In Lapland grenst Rusland voor een klein stukje ook aan Noorwegen.
Andere landen die enkel door Rusland van Noord-Korea gescheiden worden zijn onder andere Finland, Estland, Letland, Wit-Rusland en Oekraïne.
3. Als je met een vinger in je oor krabt, klinkt dat net zoals Pac-Man
Dit is een weetje dat je zelf even moet uittesten. Je zal inderdaad het geluidje van het populaire spelletje uit 1980 herkennen.
4. De naam ‘Jessica’ is door Shakespeare bedacht
William Shakespeare heeft niet alleen op de literatuur z’n stempel gedrukt. Hij bedacht met z’n werk ook enkele namen die vandaag populair zijn. Het beste voorbeeld is Jessica, een naam die historisch geen referentie heeft voor Shakespeare hem introduceerde in The Merchant of Venice. De naam is mogelijk wel afgeleid van de Hebreeuwse mannennaam Iscah.
Ook de naam Miranda zou mogelijk voor het eerst door Shakespeare gebruikt zijn. Al is die naam misschien ook van een Latijns woord afkomstig.
5. Anne Frank en Martin Luther King zijn in hetzelfde jaar geboren
In 1929 zijn twee figuren geboren die elk om hun reden in de geschiedenisboeken staan. Op 15 januari zag Martin Luther King het levenslicht. Hij is een van de beroemdste activisten in Amerika en werd in 1968 vermoord. Anne Frank is op 12 juni geboren en werd bekend dankzij haar dagboek dat ze bijhield terwijl ze tijdens de Tweede Wereldoorlog in Amsterdam was ondergedoken. Ze overleed in februari 1945.
6. Er zit minder tijd tussen het leven van Cleopatra en de uitvinding van de iPhone dan tussen Cleopatra en de eerste piramide
We associëren Cleopatra wel eens verkeerdelijk met de piramiden in Egypte. Ze was wel de koningin van het oude Egypte, maar zelfs voor haar waren de piramiden al verre geschiedenis. De eerste piramide zou rond 2700 voor Christus gebouwd zijn. Cleopatra werd in 69 voor Christus geboren.
De eerste iPhone is in 2007, zo’n 2.078 jaar later, gelanceerd. En dat is dus een slordige 600 jaar minder dan er tussen die eerste piramide en de tijd van Cleopatra verstreken is.
7. Rusland heeft een grotere oppervlakte dan Pluto
Het grootste land ter wereld is Rusland, maar wist je al dat het land groter is dan de totale oppervlakte van Pluto. Ooit was dat de verste bekende planeet uit ons zonnestelsel, maar na discussie over die status is bepaald dat Pluto een dwergplaneet is. Met een oppervlakte van meer dan 17 miljoen vierkante kilometer is Rusland groter dan Pluto.
8.Saoedi-Arabië importeert kamelen uit Australië
Het klinkt onwaarschijnlijk, maar Saoedi-Arabië begon in het begin van deze eeuw met het importeren van kamelen uit Australië. Sinds de negentiende eeuw lopen er ook Down Under kamelen rond, en sindsdien is hun aantal fors toegenomen. Saoedi-Arabië kampte dan weer met een tekort aan kamelen, aangezien het vlees van de dieren er gegeten wordt. Om aan de consumptie te blijven voldoen, moeten ze dus bij Australië aankloppen.
9. Nijlpaardenmelk is echt niet roze
Eén onwaarschijnlijk feit willen we hier toch even ontkrachten. Een hardnekkig gerucht op het internet luidt dat melk van nijlpaarden roze is. Die mythe blijft maar bestaan, mede omdat zelfs National Geographic zich ooit liet vangen en het gerucht via de sociale media verspreidde. Toch is de melk niet echt roze.
Nijlpaarden scheiden wel een soort zweet af dat onder invloed van de zon rood kan kleuren. Wanneer hiervan een beetje in de melk terechtkomt, kan die een rozig tintje krijgen. Maar voor alle duidelijkheid: de melk van een nijlpaard is net zoals andere melk gewoon wit.
10. De volledige naam van Barbie is Barbara Millicent Roberts
Iedereen noemt de bekende pop gewoon Barbie, maar haar officiële naam is Barbara Millicent Robert. En haar vriendje Ken heeft Carson als achternaam.
De cowboy uit Toy Story heet dan weer voluit Woody Pride. En het Koekiemonster uit Sesamstraat heet eigenlijk Sid.
11. Wortels waren vroeger paars
Bij een wortel denken we bijna automatisch aan de kleur oranje. Nochtans waren wortels oorspronkelijk paars. In Nederland werd vanaf het einde van de zestiende eeuw een zoete, oranje variant gekweekt. Deze oranje wortel kreeg vermoedelijk al gauw de voorkeur, omdat dit ook de kleur was het Huis van Oranje en van de strijd om onafhankelijkheid.
Maar voordien waren paarse wortels dus heel normaal, met zelfs variaties in geel en wit. Vandaag zie je restaurants terug uitpakken met deze rijkdom aan kleuren.
12. Een walvissenhart is zo groot dat een volwassen mens door de slagaders zou kunnen zwemmen
Walvissen zijn dieren met een groot hart. Letterlijk dan, want het hart van de kolossen van de oceaan is zo’n anderhalve meter lang, 120 centimeter breed en anderhalve meter hoog. Het weegt bovendien ongeveer 180 kilo.
Bij zo’n gigantisch hart horen ook enorm slagaders. Die zouden zelfs zo breed zijn dat een volwassen mens er doorheen zou kunnen zwemmen. Het hart van deze dieren wordt ook wel eens vergeleken met het formaat van een kleine auto. Het slaat overigens maar acht tot tien keer per minuut, en die hartslag zou onder water tot kilometers ver te horen zijn.
13. Je loopt twee keer meer risico om door een drankautomaat te worden gedood dan door een haai
De meeste haaien jagen helemaal niet op mensen, maar een ontmoeting loopt natuurlijk wel bijna altijd fataal af. Gelukkig is het aantal incidenten met haaien relatief beperkt. Enkele jaren geleden zette The Guardian vijf verrassende zaken op een rij die op basis van statistieken dodelijker zijn voor mensen.
Zo blijken in de Verenigde Staten vier tot zes keer meer mensen te sterven wanneer ze door een drank- of snackautomaat verpletterd worden. De apparaten richtten ook een pak meer verwondingen aan dan haaien.
De andere vier risico’s waar we voor moeten uitkijken: een slangenbeet (20.000 doden per jaar), bliksem (1.000 doden per jaar), verdrinken in bad, … en linkshandig zijn. Zo’n 2.500 linkshandigen sterven jaarlijks wanneer ze een voorwerp voor rechtshandigen moeten gebruiken.
14. Er zit meer tijd tussen de release van Home Alone en nu dan tussen die film en de maanlanding
Dit feit lijkt misschien verrassend aangezien de uitzendingen van Home Alone op het einde van het jaar bijna even standvastig zijn als het feit dat we dan Kerstmis vieren. De eerste film in deze franchise verscheen in 1990, en dat is intussen dus al meer dan 30 jaar geleden. De maanlanding dateert van 1969, met andere woorden ongeveer 21 jaar voor we met Kevin McCallister kennis maakten.
We kunnen er nog een schepje bij doen, want ook voor Home Alone 2 gaat deze rekensom op. Die verscheen in 1992, dus 27 jaar geleden en 23 jaar na de maanlanding. Over een paar jaar mogen we ook Home Alone 3 aan dit lijstje toevoegen.
15. Oxford University is ouder dan het Rijk van de Azteken
Een onwaarschijnlijk, maar historisch correct feit. Laten we beginnen met het rijk der Azteken. Dat bestond tussen 1200 en 1521 in het huidige Mexico. De laatste koning van dit volk kwam om het leven in de strijd met de Spaanse veroveraars, wat ook het einde van het rijk betekende.
De universiteit van Oxford bestaat al sinds 1096. Er zijn in elk geval bewijzen dat er in deze periode al les werd gegeven. Zeker in de loop van de twaalfde eeuw groeide het aantal studenten, omdat Engelse scholieren niet langer aan de universiteit van Parijs mochten studeren.
Enkel de universiteit van Bologna weerhoudt Oxford ervan om zelfs de oudste ter wereld te zijn. De Italiaanse instelling bestaat al sinds 1088. De universiteit van Cambridge werd pas in 1209 opgericht.
16. Frankrijk executeerde nog mensen met de guillotine toen de eerste Star Wars-film uitkwam
Dit feit is zo onwaarschijnlijk dat je er bijna het hoofd bij zou verliezen. De eerste film in de Star Wars-franchise kwam in 1977 in de bioscoopzalen. En dat is ook het jaar waarin Frankrijk voor de laatste keer iemand met de guillotine executeerde. Het apparaat waarmee vooral tijdens de Franse Revolutie bij duizenden ter dood veroordeelden het hoofd werd afgehakt, was ook in de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw nog in gebruik. Tussen 1965 en 1977 zouden acht mensen op deze manier geëxecuteerd zijn.
In principe hadden er nadien nog een paar executies kunnen plaatsvinden, want pas in september 1981 schafte Frankrijk de doodstraf af. En de guillotine werd toen veroordeeld tot een plaats in de musea.
17. Het gordeldier baart bijna altijd identieke tweelingen
Gordeldieren zijn niet zo bekend bij het brede publiek, maar eigenlijk zijn het fascinerende wezentjes. Vooral hun voortplanting is interessant, want gordeldieren krijgen heel vaak identieke tweelingen. Sommige gordeldieren krijgen acht tot vijftien jonger per keer. En die groeien heel snel op, want na amper een jaar zijn ze al klaar om zichzelf voort te planten.
18.De eenhoorn is het nationale dier van Schotland
Heel wat landen hebben een nationaal dier dat ook echt een grote rol speelt in de natuur van de staat. Denk maar aan de kangoeroe in Australië, de springbok in Zuid-Afrika of de tijger in India. Maar de Schotten hebben lang geleden gekozen voor … de eenhoorn.
Dat mythische wezen bestaat natuurlijk niet echt, maar misschien is dat net de reden waarom het zo goed bij Schotland past. Eenhoorns worden immers beschouwd als de sterkste van alle dieren, wild en ontembaar.
19. Een aardbei is geen bes, maar bananen, avocado’s en watermeloenen zijn dat wel
Een aardbei, een banaan, een avocado en een watermeloen: welk van deze fruitsoorten is een bes? Onwaarschijnlijk: je zou denken aan een aardbei, maar dat is eigenlijk de enige in het rijtje die we geen bes mogen noemen. Mensen hadden duizenden jaren geleden al de neiging om bepaalde fruitsoorten bessen te noemen. Maar de wetenschap heeft hier pas later een definitie aan gegeven.
Bessen bestaan uit drie verschillende lagen, met in de binnenste laag de zaadjes. Dat is bij een aardbei niet het geval, maar je kunt die structuur wel herkennen in avocado’s, watermeloenen en zelfs bananen.
20. De laatste mammoet stierf duizend jaar na de bouw van de eerste Egyptische piramide
Intussen weten we dat de eerste piramide rond 2700 voor Christus gebouwd is. Toen waren de meeste mammoeten al uitgestorven, op een kleine groep na. In het oosten van Siberië wist een populatie tot 1650 voor Christus te overleven. Het rijk van de Egyptische farao’s bestond toen zelfs al 3.000 jaar. Uiteindelijk stierven ook deze laatste mammoeten, zodat we met zekerheid kunnen stellen dat Cleopatra de dieren nooit gezien heeft.
21. Er zijn in de hele wereld meer valse dan echte flamingo’s
Flamingo’s zijn een hype, die zodanig geëxplodeerd is dat er vandaag meer valse flamingo’s circuleren dan er echte vogels zijn. Zo zouden in het wild iets minder dan twee miljoen flamingo’s leven, terwijl er wereldwijd miljoenen valse exemplaren bestaat.
22. Nintendo bestaat al sinds 1889
Neen, dat is geen schrijffout in de titel. Toen Nintendo in 1989 de Super Nintendo-console uitbracht, bestond het bedrijf exact honderd jaar. In 1889 richtte Fusajiro Yamauchi Nintendo op als bedrijf dat speelkaarten produceerde. Nog voor Nintendo zich definitief op speelgoed begon te focussen, was het bedrijf onder andere bezig met het aanbieden van taxiritten en zelfs hotelletjes waar mensen een kamer konden boeken om seks te hebben.
In de jaren 70 evolueerde Nintendo dan naar een bedrijf dat videospelletjes maakte. Maar de roots van Super Mario liggen dus in een duister verleden waarover het bedrijf het vandaag niet meer zal hebben.
23. Als de zon niet groter was dan een witte bloedcel, dan zou de hele Melkweg even groot zijn als de Verenigde Staten
Deze vergelijking maakt vooral duidelijk hoe nietig onze planeet en onze zon eigenlijk zijn. Als je de zon zou verkleinen tot de schaal van een witte bloedcel en je het volledige sterrenstelsel op dezelfde schaal verkleint, dan zou de Melkweg de omvang van de Verenigde Staten hebben. En dus is onze zon niet meer dan een witte bloedcel in de hele VS.
En dat is enkel ons sterrenstelsel … In het volledige universum zouden er volgens schattingen minstens 100 miljard sterrenstelsel bestaan. En de kans is groot dat we dit cijfer eigenlijk nog mogen verdubbelen.
24. Will Smith is nu ouder dan zijn Uncle Phil was tijdens de eerste aflevering van The Fresh Prince of Bel-Air
Voor iedereen die in de 90s is opgegroeid, blijft The Fresh Prince of Bel-Air een symbolische reeks. Het was ook de doorbraak van Will Smith als wereldberoemd acteur. Onwaarschijnlijk, maar intussen is hij al 51 jaar oud. Dat is ouder dan zijn oom, Uncle Phil, in de allereerste aflevering van de serie. Acteur James Avery, die in 2013 overleed, was 45 jaar toen Will Smith aan zijn deur kwam aanbellen. Actrice Tatyana Ali, die de jongere Ashley speelde, is intussen ook al … 40 jaar!
25. We delen 60% van ons DNA met bananen
Ons lichaam bestaat uit drie miljard genetische bouwsteentjes, of basenparen. Dat maakt dat we maar voor een heel klein stukje verschillen van een andere persoon, en we allemaal voor 99,9% genetisch identiek zijn. Dat betekent ook dat we met andere levende organismen in de natuur veel genetische overeenkomsten hebben. Het meest verrassende is misschien wel dat we voor 60% hetzelfde DNA als een banaan hebben.
Minder verrassend is het feit dat we 96% van ons DNA met dat van chimpansees delen. Bij katten gaat het om 90%, en zelfs een muis heeft voor 85% dezelfde genetische structuur.
26. Voor de Tyrannosaurus Rex is de tijd van de Stegosaurus langer geleden dan de T-Rex voor de mens
We vergeten soms dat de mensheid nog maar heel kort over deze planeet loopt. Zo hebben de dinosaurussen er veel langer over gedaan. De Tyrannosaurus Rex, zowat de bekendste van alle dinosauriërs, leefde zo’n 60 tot 70 miljoen jaar geleden. Daardoor heeft de T-Rex ook een pak uitgestorven soortgenoten nooit gekend.
De Stegosaurus bijvoorbeeld, dat is de dinosaurus met grote puntige platen op zijn rug en een staart met stekels. Deze soort leefde zo’n 150 miljoen jaar geleden, een eeuwigheid dus voor de Tyrannosaurus Rex, die zelfs voor ons bijgevolg nog veel recenter is. De Stegosaurus moest in zijn tijd met een ander roofdier rekening houden: de Allosaurus.
27. Alaska is tegelijkertijd de meest noordelijke, westelijke én oostelijke staat van de VS
Een blik op de wereldkaart maakt meteen duidelijk dat Alaska de meest noordelijke en westelijke staat van de VS is. In theorie moet dit betekenen dat de meest oostelijke staat ergens aan de oostkust moet worden gezocht. En dan zou het meest oostelijke punt in de staat Maine liggen.
In de Stille Oceaan bevindt zich echter de eilandengroep Aleoeten, die officieel bij Alaska hoort. De eilanden strekken zich zover uit dat ze geografisch in de oostelijke hemisfeer liggen. En dus is Alaska eigenlijk ook de meest oostelijke staat van de VS. De meest zuidelijke staat is overigens Hawaï.
28. Pluto maakte sinds zijn ontdekking nog niet één volledige baan rond de zon
Officieel is Pluto intussen geen planeet meer, maar een onwaarschijnlijk feit is dat hij sinds zijn ontdekking in 1930 nog niet één keer volledig rond de zon is kunnen draaien. Pluto doet daar namelijk 248 aardse jaren over. De zon zou je op Pluto overigens niet echt kunnen zien, want de dwergplaneet staat veertig keer verder van z’n ster dan de aarde.
29. Een miljard seconden duren ongeveer 32 jaar
Wanneer je 32 jaar oud bent, zijn ongeveer één miljard seconden in je leven verstreken. Duizend seconden duren zowat 16 minuten, een miljoen seconden komen overeen met elf dagen. En voor duizend miljard seconden heb je ongeveer 32.000 jaar nodig.
30. Honing wordt nooit slecht
Zelfs na die duizend miljard seconden mag je nog steeds van een pot honing eten. Honing wordt namelijk nooit slecht. Het bevat een hoge zuurtegraad die zowat alles doodt dat zich in de honing zou willen nestelen. Enkele andere voedingsmiddelen die hooguit in de verre toekomst een vervaldatum hebben: witte rijst, suiker, zout en sojasaus.
31.Er zijn meer sterren in de ruimte dan zandkorrels op aarde
We weten intussen wel dat we in het hele universum bijzonder klein zijn, maar met deze vergelijking wordt duidelijk hoe klein. Er zouden in het hele heelal tien keer meer sterren zijn er zandkorrels in al onze woestijnen en op alle stranden ter wereld samen liggen. Natuurlijk gaat het om slechts schattingen, want zowel het tellen van zandkorrels als het berekenen van het aantal sterren is onbegonnen werk.
32. Er zijn meer bibliotheken dan McDonald’s-restaurants in de VS
De Verenigde Staten zijn dan wel een voedingsbodem voor grote ketens, toch zijn openbare bibliotheken ook nu nog talrijker. In totaal zijn er ongeveer 17.000 bibliotheken. Vorig jaar waren er ter vergelijking net geen 14.000 McDonald’s-zaken. De hamburgerketen kent overigens al een tijdje een hele lichte terugval in het aantal Amerikaanse restaurants.
Starbucks heeft misschien wel een kans om over een paar jaar meer zaken te hebben dan er in Amerika bibliotheken zijn. Nu al zit de keten aan bijna 15.000 filialen in de VS.
33. Voor iedere mens op aarde zijn er ongeveer 1,6 miljoen mieren
Het is onmogelijk om exact te weten hoeveel mieren er op aarde rondkruipen, maar ze zijn in elk geval met veel, minstens 100 biljoen. In een BBC-documentaire werd dan ook ooit gesteld dat het gewicht van alle mieren samen evenveel zou zijn als dat van alle mensen bij elkaar.
34. Een octopus heeft drie harten
Een octopus is niet alleen uiterlijk een bizar wezen, ook langs de binnenkant zijn de dieren bijzonder. Ze hebben namelijk drie harten: eentje pompt bloed doorheen het lichaam, en de twee andere pompen bloed naar de kieuwen. De reden hiervoor heeft wellicht te maken met de structuur van het bloed. Hun rode bloedcellen bevatten namelijk hemocyanine, dat rijk is aan koper, in plaats hemoglobine, dat rijk is aan ijzer. Dat maakt hun bloed overigens ook blauw!
Aangezien hemocyanine minder efficiënt is in het vervoeren van zuurstof, helpen de drie harten hiervoor te compenseren door bloed aan een hogere druk rond het lichaam te pompen.
35. Elke 5.000 baby’s wordt er eentje zonder anus geboren
Jaarlijks zien een pak baby’s zonder anus het levenslicht. In de meeste gevallen zit er een stukje huid in de weg of is de anus misvormd. Soms hebben deze kinderen nog andere aandoeningen, zoals problemen met de nieren. In de meeste gevallen is een chirurgische ingreep noodzakelijk.
36. Je kunt niet neuriën terwijl je je neus dichtknijpt
Nog eentje op uit te proberen: knijp je neus dicht en probeer te neuriën! Lukt het niet? Dat is normaal, want bij het neuriën sluit je je mond en verplaatst het geluid zich door je neus. Wanneer je die neus dichtknijpt, kan je dus onmogelijk geluid produceren.
37. Op Saturnus en Jupiter regent het soms diamanten
De grote gasplaneten van ons zonnestelsel hebben een bijzonder soort neerslag. Het regent er soms diamanten die groot genoeg zijn om in een ring te worden gedragen. Bij onweer wordt methaan omgezet in roet (koolstof). Dat stort vervolgens naar beneden, terwijl het verhardt. Eerst verandert het in grafiet, later in diamant.
Eigenlijk zijn dit zowat de hagelstenen van deze planeten, maar een lang leven hebben de diamanten niet. Ze smelten uiteindelijk weg in een vloeibare zee rond de hete kern van deze reuzen.
38. Als je een blad 42 keer vouwt, zou het dik genoeg zijn om tot aan de maan te reiken
Natuurlijk valt dit niet met een eenvoudig blaadje papier te bewijzen, maar het is wiskundig wel zo dat papier vouwen exponentieel werkt. Als je een blad twee keer vouwt, is het vier bladzijden dik. Doe je het drie keer is het acht bladzijden dik. Na twintig keer vouwen zou je al aan de top van de Mount Everest zitten. En bij de 42ste keer zit je aan de maan …
39. Als je een gat naar het midden van de aarde boort en er een boek in gooit, duurt het 38 minuten voor het boek de kern bereikt
Lange tijd was het idee dat het 42 minuten en 12 seconden zou duren om de kern van onze planeet te bereiken, maar een realistischer model heeft enkele jaren geleden berekend dat dit vier minuten sneller zou gaan: 38 minuten en 11 seconden. Natuurlijk blijft dit hypothetisch, want het is onmogelijk om een gat naar het centrum van de aarde te boren.
40. Meer dan de helft van ons lichaam is niet menselijk
Het aantal menselijke cellen in ons lichaam beperkt zich tot 43%. De andere cellen zijn bezoekers afkomstig van bacteriën en fungi. Vooral in de geneeskunde is dit belangrijke kennis, omdat het helpt om behandelingen voor allerlei ziekten te ontwikkelen.
41. Pindanoten groeien ondergronds en zijn daarom geen noten
Hoewel het woordje een onderdeel van de term is, zijn pindanoten officieel geen noten. Meer zelfs, we moeten pindanoten eerder als groenten bestempelen. Noten groeien immers aan bomen, terwijl een pindanoot onder de grond groeit.
We kunnen nog een stapje verder gaan, want ook walnoten, cashewnoten, pistachenoten en amandelen zijn in principe geen echte noten. Zij worden beschouwd als de zaadjes van de bomen waar ze aan groeien, wat hen dan weer in de buurt van fruit brengt.
42. Een schildpad kan uit zijn anus ademen
Sommige schildpaddensoorten die in het water leven, hebben tijdens de wintermaanden bijna geen energie nodig. Ze absorberen daarom zuurstof uit het water via oppervlakken van het lichaam waar bloedvaten worden blootgesteld. En dat blijkt vooral rond hun anus sterk het geval te zijn. In wetenschappelijke termen heet dit fenomeen overigens cloacale ademhaling.
43. Er zitten meer atomen in één glas water dan het aantal glazen water in alle oceanen ter wereld
Er zitten bijzonder veel moleculen in een glas water. In totaal zou je ruim duizend meer atomen in een glas water kunnen tellen dan het aantal glazen dat je met al het water uit de oceanen zou kunnen vullen.
44. De kans is bijna 100% dat je volgende glas water een molecule bevat die ooit door het lichaam van een dinosaurus is gepasseerd
Simpel uitgedrukt drinken we allemaal de urine van dinosaurussen. Slechts 0,01% van het water op deze planeet wordt door mensen en dieren opgedronken, en dat water loopt doorheen een cyclus.
Belangrijke opmerking: de dino’s hebben heel lang op deze planeet rondgelopen, de mens is er veel minder lang. Volgens de cyclus betekent dit dus dat ons drinkwater in principe nog geen moleculen kan bevatten die andere mensen ooit hebben opgedronken. Maar de kans is dus groot dat een dinosaurus dat wel gedaan heeft.
45. Op het moment van je geboorte was je heel even de jongste persoon ter wereld
Om af te sluiten nog een logische, maar toch onwaarschijnlijk straffe opmerking: we zijn allemaal ooit de jongste persoon ter wereld geweest. Al is het maar een fractie van een seconde. Volgens de globale statistieken worden er iedere seconde immers vier kinderen geboren. Dat zijn er 250 per minuut, 15.000 per uur en 360.000 per dag. Na 24 uur is een pasgeboren kind dus al lang niet meer een van onze allerjongste aardbewoners.
Het eerste elektrische “vliegende” schip ter wereld dat geschikt is voor passagiers wordt verwacht deel uit te maken van het openbaar vervoer vanStockholm in 2024.
Het futuristische ontwerp is van het Zweedse bedrijf Candela Technology AB.
De CEO van het bedrijf, Gustav Hasselskog, zei in een verklaring: “De P-12 is een platform dat een breed scala aan klanten zal bedienen.
“Of het nu gaat om vloten van het openbaar vervoer, VIP-diensten of particuliere klanten, het zal de manier waarop we reizen over water revolutioneren.”
Verwacht wordt dat de boot die boven het water lijkt te vliegen, zal helpen bij het aanpakken van het probleem van overvolle wegen en trage pendelreizen.
Hasselskog voegde toe: “Vaak is de snelste route over water.”
Het schip is 39 voet lang en kan ongeveer 30 passagiers vervoeren, met behulp van een hydrofoil om boven het water te blijven.
Een paar bladen tillen de boot uit het water en verminderen de weerstand met maximaal 80%, waardoor het stil kan opereren terwijl het een topsnelheid van 46 km/u bereikt, terwijl het tegelijkertijd een kleine golf van slechts 5 cm creëert.
The heart of the Milky Way revealed some of its secrets to theJames Webb Space Telescope(JWST) — and new images could help reveal more about the origin story of the universe.
Just 300 light years from the supermassive black hole that churns in the Milky Way’s center, there’s a hub of about 500,000 stars. JWST saw this place by peering 25,000 light-years from Earth, a relatively short distance by space standards. This proximity allows astronomers to see individual stars, including a nest, and gain data on how massive stars form. The image may help tackle a question of nature versus nurture, offering clues about how a cosmic environment impacts star formation. And some places, like the rose-colored cloud on the image’s right side, have never been seen before in this much detail.
“The galactic center is a crowded, tumultuous place,” Rubén Fedriani, a co-investigator of the project at the Instituto Astrofísica de Andalucía in Spain, said in a statement NASA published on Monday. NASA shares credit for the telescope with the Canadian Space Agency and the European Space Agency.
The Sagittarius C region, seen here in this NIRCam JWST image, is home to approximately 500,000 stars.
NASA, ESA, CSA, STSCI, SAMUEL CROWE (UVA)
WHAT DOES THE IMAGE SHOW?
The star-forming region is called Sagittarius C, not to be confused with the name of the supermassive black hole near it, Sagittarius A*. Despite the neighboring chaos, the star nest is dense and abundant with massive protostars, including one juvenile already 30 times the mass of our Sun.
JWST’s Near-Infrared Camera (NIRCam) was able to peer through some, but not all, of Sagittarius C’s dense gas. In the image, a dark region signals where the material was so thick that NIRCam couldn’t see the background stars behind it. Appropriately, this place is called the infrared-dark cloud. And near where this cloud meets the vivid blue region, there’s a pink pocket. It’s a cluster of massive protostars.
“The cloud the protostars are emerging from is so dense that the light from stars behind it cannot reach Webb, making it appear less crowded when in fact it is one of the most densely packed areas of the image,” both space agencies wrote.
The cyan-colored wisps that take up half of the image are hydrogen, which is protostar-building gas that has struck and turned into charged particles.
SEARCHING FOR ANSWERS
“The image from Webb is stunning,” Samuel Crowe, the observation team’s principal investigator and an undergraduate student at the University of Virginia, said in the NASA statement. “And the science we will get from it is even better.”
Massive stars are critical to the evolution of the universe, since they produce heavy elements in their nuclear cores. This hard-to-see cradle of massive stars near the center of the Milky Way might be better — or worse — at making these special stars than other places in our home galaxy, like its extended spiral arms.
To find the answer, astronomers will continue searching for clues in the galaxy’s chaotic heart.
Since Captain Kirk first ordered the Starship Enterprise to engage the warp drive back in 1967, fans of science fiction have dreamed of traveling to the stars at warp speed. That idea remained in the realm of science fiction until 1994, when Mexican mathematician Miguel Alcubierreproposed a mathematically viable solution for building a real-world faster-than-light warp drive.
Since then, numerous scientists and engineers have taken a swing at their own version of a viable, real-world warp drive, including an attempt to patent one of these “out there” ideas.
Here, The Debrief looks at three of the past most promising warp drive models, along with one brand new physics concept called the “Tri-Space Model,” which may hold the key to making faster-than-light travel possible.
THE ORIGINAL: ALCUBIERRE/WHITE WARP DRIVE
While Alcubierre’s warp drive concept showed that traveling faster than light was mathematically possible, it was widely criticized for its massive power requirements and use of purely theoretical “exotic matter.” Still, many scientists and engineers were intrigued by his work, including former NASA engineer and physicist Dr. Harold G. “Sonny” White.
Hoping to move Alcubierre’s metric from theory into a published, canonical form, White first looked at the idea more closely in 2003.
“I started working in the (NASA) space program in 2000,” White told The Debrief in an interview. “While I was working in the space program, I was thinking about this Advanced Power propulsion. I was thinking about this Alcubierre Warp metric. You know, it was not published in its canonical form. And so, in 2003, I published a paper in the journal General Relativity and Gravitation.”
White immediately noted how Alcubierre’s math worked but also spotted areas he thought his own background in engineering and physics could improve the concept.
“Some things didn’t quite make sense to me, but by putting it into canonical form, helped me figure out ‘how does this concept really work?’, White told The Debrief. “From the process of not being at warp to being at warp… what would that look like when you look at the mathematics? And the only way I could see to answer the question is to put it in the canonical form in 2003, so that’s what I talked about in that paper.”
Theoretical Warp Bubble Structure
(Image Credit LSI)
Years later, White was asked by NASA to present his updated warp concept, leading to his 2011 paper and the warp drive concept now known as the “Acubierre/White Warp Drive.”
“I got asked to give a talk [about the warp drive] to DARPA and NASA at the DARPA 100-year Starship Symposium in 2011,” he told The Debrief. “I did a sensitivity study on the metric. I looked at what happens when you change the parameters and the mathematics.”
Specifically, White looked at the geometry of the classic warp drive model and found something that dramatically reduced the amount of energy required by Alcubierre.
“It basically comes down to how thick you make the toroidal ring and negative vacuum energy density,” he explained. “How thick or thin to make it, topologically? What does that do to the overall energy required? And so, during that work, I had no ‘objective’ objectives, per se, other than just to explore. In the process of doing that, I discovered that by making that ring a little thicker, instead of being like a wedding band wrapped around your finger, it’s a little bit more like a lifesaver, was key.”
In fact, White’s geometric adjustment to the classic model dramatically reduced the amount of exotic matter required to a much more manageable concept.
“By using that optimization technique, I was able to reduce the amount of exotic matter from a Jupiter-sized amount down to something about the size of the Voyager spacecraft,” said White. “So about two metric tons or just under two metric tons.”
As White notes, even a few tons of a theoretical substance like exotic matter is still unachievable by today’s scientists and engineers, but his changes definitely improved the ultimate viability of Alcubierre’s idea.
“Instead of just being mathematically possible in our work, we potentially move it into the category of maybe it’s plausible,” he noted with a lighthearted shrug. “There are now two metric tons of this stuff we’re not quite sure exactly how to make.”
White’s views about the feasibility of warp drives and their related effects have garnered a fair amount of attention from critics over the years. Among them is astrophysicist Ethan Siegel who, while remaining skeptical of White’s claims, has noted that the warp drive concept “remains an interesting possibility and one worthy of continued scientific investigation, but one that you should remain tremendously skeptical about given the current state of affairs.”
THE LENTZ DRIVE
A decade after White updated the original warp drive concept, reducing the need for exotic matter down from a Jupiter-sized amount to a few tons, another scientist named Dr. Eric W. Lentz decided to take a stab at his own warp drive concept. Published in 2021, his paper “Breaking the warp barrier: hyper-fast solitons in Einstein–Maxwell-plasma theory” lays out a whole new warp drive concept. And unlike Alcubierre and White, Lentz believed that his faster-than-light warp drive model could be accomplished in a completely new and different way.
“The Alcubierre solution provided an intuitive picture of what a warp drive would do: contract the space immediately in front of the central region containing the ship or transport, and expand the space immediately behind,” Dr. Lentz explained in an email to The Debrief. “This gives us the picture of the warp drive as a wave of curvature on which a ship will ride to its destination.”
However, Lentz explains, “this picture is not an essential feature of a warp drive.” Instead, he says, a solution proposed by physicist Jose Natario back in 2002 showed that the expansion and contraction weren’t necessary to transport the ship forward. That work, says Lentz, was critical to forming his own theory, one where a warp field could be created using only traditional matter and not exotic matter.
“[Natario] showed that the expansion could be trivial (zero) everywhere and still perform the same task of transporting a ship,” Lentz told The Debrief. This is a significant breakthrough, he says, because it means that exotic matter that warps the space in front of the theoretical passenger, as well as behind them (as depicted in nearly all theoretical warp drive solutions), is no longer needed to achieve faster-than-light travel.
Could dark matter allow physicists a path toward overcoming the challenges of faster-than-light travel?
(Credit: ESO).
“In the Alcubierre solution, the energy density and curvatures are maximally separated, with the energy being restricted to a small torus between the regions of high contraction and expansion,” Lentz told The Debrief, once again evoking the classic image of the Alcubierre Warp model. “The curvatures and sources in my proposal are instead highly correlated, with the regions of high energy density and high expansion and contraction overlapping almost exactly.”
As his published paper explains, “This is the first example of hyper-fast solitons resulting from known and familiar sources, reopening the discussion of superluminal mechanisms rooted in conventional physics.”
Lentz does freely admit that his theory is somewhat novel, even in this highly theoretical arena. “The expansion factor in my proposal is stranger still [than in Natario or Alcubierre], having regions of large expansion and contraction of space surrounding the central region containing a ship.”
Still, the issue of power requirements is not totally solved by Lentz, although he told The Debrief there is some hope in this area.
“There are a number of very effective energy-saving mechanisms for the Alcubierre drive described in the literature,” he explained. “The challenge would be to either modify these mechanisms to operate using only conventional sources, [like his proposed theory which does not require exotic matter] or to innovate novel energy saving techniques.”
In other words, if these proposed energy reduction techniques don’t work on his drive concept due to the lack of exotic matter, a legitimate concern, then an entirely new solution, the likes of which has not yet been proposed, would need to be found. Fortunately, Lentz says, his drive already accomplishes some of that goal since “not all the energy needs to come directly from the reactor, as we expect much of the energy sourcing the bubble to come from the particles’ rest masses.”
Those particles, known in physics as solitons, are at the heart of the Lentz solution to faster-than-light travel and, aside from any theoretical attempts to further reduce energy needs, are something he believes represents the most viable area for future, practical testing. Lentz told The Debrief he sees a handful of reasonable goals going forward, including zeroing in on a viable energy level for a real-world, testable drive concept using only current power generation technology.
“After the energy requirements are low enough and suitable means of creating such solitons has been found, I would want to have the existence of such solitons confirmed in a laboratory setting for a small (~1m radius), slow (~km/s speed), but detectable soliton,” he said. “The target energy level is where a bubble of radius ten meters moving at 1% of the speed of light could be powered by a modern-day fission reactor.”
Although he is obviously enthusiastic about his novel solution to faster-than-light travel without exotic matter, Lentz also told The Debrief he is excited about all of the new, innovative concepts being discussed.
“It has been exciting to see how much progress has been made in this field recently,” he said, “and I think there are many more advances ready to be made. I am looking forward to seeing what the next few years bring.”
APPLIED PHYSICS WARP CONCEPT
Sometimes slower is better, especially when you want to avoid using “exotic matter” to make your theory work. Enter the Applied Physics (APL) Group. Their designs were recently published in the peer-reviewed journal Classical and Quantum Gravity and represent the latest in an increasingly crowded field of warp proposals.
Unlike the Alcubierre and White designs, the APL team shuns exotic matter as a power source. However, sacrifices need to be made. The physical nature of APL’s design means it is constrained by Newtonian physics. In short, while their drive concept is indeed designed to transport humans across the galaxy, it is not capable of breaking the speed of light. Damn.
“There is a common misconception that interstellar travel has to be superluminal,” Gianni Martire told The Debrief last year, “it doesn’t. If we can send a probe to reach another star within ten years, it is still incredibly useful.”
And while Sci-fi fans have the itch to go fast, APL’s warp drive doesn’t have the same energy requirements and, therefore, radiation, which tends to be a massive problem in building a crewed warp-capable vessel. Basically, no one gets cooked to death when they hit Warp Factor 1.
“Before our paper,” Martire says, “saying such things [like warp] was nonsense sci-fi. Now it’s real science.We took a small step into the future, do you feel it?”
THE TRI-SPACE MODEL
It all began in college when a young science fiction buff, future engineer, and Senior Project Leader for The Aerospace Corporation, Gregory Meholic, stumbled upon a curious little pamphlet made by the RAND Corporation.
“It was on Tachyon particles and their potential for faster-than-light travel and motion,” Meholic explained to The Debrief. “And I mean, lots of science fiction uses tachyons as the go-to faster-than-light widget, right?”
That RAND pamphlet was an exploratory work in speculative physics written by Lt. Col. Edward Puscher for the United States Air Force in 1980. It explores the theory regarding a theoretical particle called a tachyon that may exist in a permanent faster-than-light state.
“Basically, it was an algebraic solution to the general and special relativity equations that govern motion near the speed of light,” Meholic explained.
A big kick in the FTL pants for any science fiction fan is Einstien’s Theory of Relativity. The closer you get to light speed, the more your mass increases. As you near the 300,000 kilometers per second mark (the speed of light), you require an infinite amount of energy to hit light speed.
“And this pamphlet basically was trying to show that, first, Tachyons can theoretically exist in a super-liminal realm,” says Meholic. “And second, it provided the logical algebraic follow-outs of special and general relativity to show their characteristics.”
After Meholic read the pamphlet, it tweaked his imagination.
“What occurred to me in reading this was that three possible velocities could be associated with any given point in space: sub-light, light speed, and superluminal travel,” he explained.
So, in a nutshell, Meholic’s Tri-Space Theory breaks up reality into three “realms” that coexist at any point in spacetime. The sub-light realm is everything that moves slower than the speed of light, like your old Honda Accord or that barista at your regular coffee shop. The light-speed realm is the world of the massless photon zipping around at the 300,000 kps speed limit. And then there is the superliminal realm where things like tachyons dwell. Once you go beyond the math curve that brings you to light speed, the math doubles back.
“So when I started to think about this ‘other side of the curve,’ so to speak, what happens in this superluminal realm is really interesting because when you take energy away from the system, you go faster,” says Meholic.
In our realm, sub-light, the more energy you put into travel, the faster you go. In the superliminal realm, beyond the algebraic curve, as Meholic says, the more energy you put into travel, the slower you go, eventually bumping into the crawling 300,000 kps limit, but from the topside. To slow down to the speed of light, a superliminal object would require an infinite amount of energy; almost like a backward theory of relativity.
“And this implies that the rest mass becomes imaginary, which is the whole square root negative one thing…And so, as long as you’re moving faster than light speed, this particular algebraic solution says that tachyon particles could have a real positive mass traveling at these superluminal speeds,” Meholic postulates.
And for science fiction fans who need their ship to get from Earth to Wolf 359 in a hurry, the idea that something can have mass and achieve faster-than-light travel solves the whole cosmic speed limit issue. The Tri-Space Model doesn’t violate the rules because the superliminal object exists outside the sub-light and light-speed realms. No causality issues. No weird time dilations. No accidental time travel. No infinite mass problems. Just open superliminal space.
Sounds fun, but it begs one big question: How?
For an object to exist in superliminal space, it must jump from this realm to the superliminal realm. The idea isn’t to speed up to superliminal speed but to pop into it. And the best way to do that is to convert ordinary dull sub-light matter into a version that can exist in the superliminal realm. So how does someone build the machine to make such a conversion possible? Zero clue.
While Meholic’s idea is still very much speculative, it is unique. It doesn’t require a warp in spacetime or a wormhole or much in the way of new math. It is very similar to dark matter and dark energy; the biggest challenge is that we cannot currently observe the superliminal, so to say a “superliminal realm” exists becomes a matter of theoretical physics.
In sum total, we are still a long way from making the concept of faster-than-light travel anything more than just an entertaining element of science fiction. However, with the work of scientists like these who remain dedicated to its study, this fictional form of travel may indeed one day make its way into the realm of science fact.
Follow and Connect with Christopher Plain on Twitter @plain_fiction.
Grace Eleanor Keeling, bekend als GK Barry, plaatste een clip op haar TikTokaccount terwijl ze buiten sprak over de jeuk en krabben van haar kat. Terwijl ze sprak over de mogelijkheid dat haar huisdier vlooien had, verscheen er een heldere flits aan de hemel achter haar en bewoog snel voordat het weer verdween.
In de reacties leek het erop dat de fans van de 24-jarige zich niet al te veel zorgen maakten over de jeuk van GK’s kat, omdat ze meer bezorgd waren dat ‘E.T. onderweg was om haar op te halen’. Met meer dan 1,5 miljoen weergaven gaven duizenden commentatoren hun mening over wat ze dachten van de ongebruikelijke flits.
Later, na het lezen van alle reacties, zocht GK naar de ‘UFO‘. Ze maakte een screenshot van haar eerdere video terwijl ze vroeg: ‘Wat in hemelsnaam is dit? Is het een UFO?’
10 More Strange Sea Creatures Found by ROVs in the Deep Pacific
The deep Pacific, including the waters of and close to Hawaii, are home to an extraordinary and sometimes bizarre array of marine fauna: these are 10 more odd deep ocean creatures from the Pacific found around Hawaii, the Johnston Atoll, and specific locations such as the North Pioneer Ridge and Mid Karin Guyot.
The UFO Crash At Roswell | Full Documentary
Cover-ups and conspiracies… what really happened that night in Roswell, 1947. Those brave enough, share their personal experiences of this synonymous incident. This documentary re-examines the happenings of the supposed UFO encounter, with accounts from Jesse Marcel, Frankie Rowe and Walter Haut. Was it a weather balloon that crashed in new mexico? Or was it something more.
One Hour Of Mind-Blowing Scientific Hypotheses On Extraterrestrial Life
In this video, we explore humanity's longstanding fascination with the possibility of alien life, tracing back to ancient civilizations. We examine the Fermi Paradox, questioning why we haven't encountered extraterrestrial beings despite high probabilities. The Drake Equation's methodology for estimating the number of potential civilizations in our galaxy is detailed. We also discuss the Kardashev Scale for classifying alien civilizations and the concept of the Great Silence, addressing the lack of alien signals.
Additionally, theories like the Great Filter, Rare Earth, Cosmic Quarantine, and Dark Forest hypotheses are explored, each offering unique perspectives on the existence and detectability of alien life. Finally, the potential of the James Webb Space Telescope in unveiling signs of extraterrestrial existence is highlighted, raising the possibility that discovering alien life might be imminent.
When Did Humans First Consider The Possibility Of Alien Life? When did humans begin contemplating the existence of life beyond Earth and how have historical and cultural perspectives shaped our understanding of extraterrestrial life?
What Is The Historical Background Of The Fermi Paradox? What is the Fermi Paradox and how does it challenge our expectations of extraterrestrial life, given its formulation and historical development?
How does the Drake Equation estimate the number of civilizations in our galaxy? What is the Drake Equation and how does it use various factors to estimate the number of potential alien civilizations in our galaxy?
How Is The Kardashev Scale Used To Classify Alien Civilizations? What is the Kardashev Scale and how does it categorize different levels of civilization based on their energy consumption and technological advancement?
What Is The Great Silence?Why Are There No Signs From Alien Civilizations?
What does the term 'Great Silence' refer to in the search for extraterrestrial life and what are some of the main theories explaining why we haven't found signs of alien civilizations?
What Is The Great Filter Hypothesis, And Can We Survive It? What is the Great Filter Hypothesis in the context of extraterrestrial life and what are its implications for the future of human civilization and our chances of surviving potential cosmic challenges?
What Is The Rare Earth Hypothesis?Is Complex Life Uncommon In The Universe? What does the Rare Earth Hypothesis propose about the rarity of life in the universe and how does it challenge the notion that complex life is common in the cosmos?
What Is The Cosmic Quarantine Hypothesis? Is Planet Earth A “Zoo” For Aliens? What is the Cosmic Quarantine Hypothesis and how does it suggest that Earth might be deliberately isolated or observed by advanced civilizations?
What Is The Dark Forest Hypothesis?Are Aliens Intentionally Avoiding Contact With Us?What is the Dark Forest Hypothesis and how does it explain the potential reasons for aliens avoiding contact with human civilization?
How Could The James Webb Space Telescope Detect Signs of Alien Life? What capabilities does the James Webb Space Telescope have in detecting signs of life on distant planets and what are the scientific community's expectations regarding its role in astrobiology?
Is It Only A Matter Of Time Before We Find Alien Life? What advancements in technology and scientific efforts are bringing us closer to discovering extraterrestrial life, and what could be the implications of such a discovery?
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
