Advanced Technology and Anomalous Architecture of Our Predecessors Around the Globe

David Hatcher Childress, known as the real-life Indiana Jones to the many fans of his books, is a captivating speaker and the author or coauthor of over 20 books. He has traveled the world several times over, seeking adventure and the answers to the mysteries of mankind’s past.

Born in France in 1957 and raised in the mountains of Colorado and Montana, David’s curiosity about the world was piqued at a young age. He attended the University of Montana where his studies in oriental culture and philosophy led him to a job teaching English in Taiwan. In 1976, David left the United States on what would become a six-year research and adventure odyssey. During this time, he studied first-hand the ancient civilizations of Africa, the Middle East and China, sometimes journeying into dangerous territory along the way (like Uganda during the overthrow of Idi Amin).

David is known for visiting remote islands of the Pacific and Indian Oceans, organizing expeditions to remote areas of Peru and Bolivia, and trekking through remote areas of the Himalayas and other parts of Asia. His interests are mainly historical, archeological or cryptozoological. He is a good swimmer and a certified scuba diver and has a special interest in underwater archeological discoveries.

{ https://beforeitsnews.com/ }

03-02-2020 om 13:58 geschreven door peter  

UFO Shoots Past Plane That Drops Off Wuhan British Citizens In UK, Video, UFO Sighting News.

Date of Sighting: Feb 2020

Location of sighting: UK

 

This UFO was noticed by Youtuber UFOvni2012. He spotted a long white rod UFO shooting past the area as British citizens disembarked a plane that just came from Wuhan, China. Its very possible that aliens have a high interest in this virus and how humans deal with the threat of catching it. So of course aliens send small drones to record it close up. These drones move so fast that usually we don't see it with the human eye, but cameras will catch them. Awesome catch, and absolute proof aliens are watching this virus and how we deal with it. But I wonder...are aliens going to step up and help us solve it, or just sit back and observer? 

Scott C. Waring 

{ https://www.etdatabase.com/ }

03-02-2020 om 12:22 geschreven door peter  

Proof Of Ancient Alien Buildings On Mars Found, Video, UFO Sighting News.

Date of discovery: Feb 2020

Location of discovery: Nile Crater, Mars

Source photo: 

• https://www.uahirise.org/ESP_059630_2220

This is a great video by Youtuber Jean Ward. He found some incredible structures on Mars that is without a doubt absolute proof of an ancient civilization once living on its surface. The structures perfectly balanced on both sides, with some impossible 90 degree curves that would be found on most structures here on Earth. The structures look mostly intact and could probably be a great place for humans to start up a colony. This is amazing! This is 100% proof of an ancient alien race once living on Mars. 

Scott C. Waring - Taiwan 

{ https://www.etdatabase.com/ }

03-02-2020 om 12:14 geschreven door peter  

Strange Swarms OF Creatures Move Through Space Caught By NASA Satellite, UFO Sighting News.

Date of sighting: Jan 17-20, 2020

Location of sighting: Earths sun

Source: NASA/SOHO images

 

Look at the image above. You see a blued out center...with a white circle...that white circle is how big the sun is and where it is. These objects are not going too or from the sun...but they should since the gravity of the sun is so strong. What this tells me is that these objects are self propelled. They are moving in all directions, but none seem to be coming to or from the sun. That should be impossible, yet there it is. I believe these objects are living creatures moving in swarms past the NASA SOHO sun satellite lens. These swarms of creatures are not rare, rather we see them every week on the viewer if we search carefully enough. NASA of course would not talk or report such things, for fear the public will find out the truth...that we are not alone in the universe...that the universe is teaming with life that we cannot yet imagine. 

Scott C. Waring - Taiwan

{ https://www.etdatabase.com/ }

03-02-2020 om 12:07 geschreven door peter  

City Size UFO Caught Shooting Past Our Moon, Feb 2020, Video, UFO Sighting News.

Date of sighting: Feb 2020
Location of sighting: Earths moon

This is an interesting video of an unknown object shooting past our moon. The object seems large and much too fast to be a jet or bird. An object this big should have been noticed on radar in the area. Very odd that UFOs the size of cities can fly past our moon without NASA saying a single word about it. 
Scott C. Waring

{ https://www.etdatabase.com/ }

03-02-2020 om 12:03 geschreven door peter  

Commonly known as Unidentified Submerged Objects (USOs) there have been numerous reports over the last 4 decades of startling appearances of under water objects suddenly emerging from the oceans.

The infamous and embattled Julian Assange had made prior comments to the announced release of many of his controversial intelligence leaks that there would be UFO related materials.

Such was the case when Wiki Leaks revealed alleged compromised Department of Defense cable communications indicating that US armed forces may be in the midst of a secret war with UFOs.

According to ufodigest, the sources that were revealed, there was an all out alert issued by Air Force Space Command after the emergence of a large flotilla of airborne unidentified objects from the floor of the Southern Seas of the Antarctic. This armada of unknown objects headed toward Guadalajara, Mexico.

With US warplanes deployed and all radars intensified on the inbound targets, the massive UFO fleet supposedly dimensionally relocated themselves back to submerge in the antarctic oceans once again. The incident occurred 10 June 2004.

Images taken from Google Earth show a USO, with a diameter of 40 meters and a height of 15 meters, emerging from the ocean (Hudson Bay) in Antarctica and probably belonging to the flotilla of USOs that headed to Mexico in 2004.

{ http://ufosightingshotspot.blogspot.com/ }

03-02-2020 om 11:54 geschreven door peter  

Albert Einstein died in 1955 but his theories live on and continue to be proven correct. The latest piece of Einstein’s Theory of General Relativity pie to be confirmed is his prediction that space and time can be twisted, bent and swirled by the fast rotation of a massive space object. Scientists recently discovered a dead-but-still-spinning binary star system whose gravity is causing a phenomena called frame dragging – dragging the spacetime frame surrounding it around fast enough to twist it. Is this another item to add to Einstein’s list of “This changes everything!” discoveries?

“Twenty years ago, CSIRO’s Parkes radio telescope discovered a unique stellar pair consisting of a white dwarf (about the size of Earth but about 300,000 times heavier) and a radio pulsar (just the size of a city but 400,000 times heavier).”

That unique stellar pair, according to Space.com, would be PSR J1141-6545, a binary star in the constellation Musca (the fly) near the Southern Cross constellation (for those of you playing the astrophysicist game at home). PSR J1141-6545 is a unique binary in that one half of the pair is a pulsar – a fast-orbiting, young neutron that is the corpse of star killed in a supernova, whose gravity is still strong enough to mash protons and electrons to for neutrons. The other half is a white dwarf – another dead star that merely burned out.

White dwarf (NASA)

“We observed a temporal evolution of the orbital inclination of this pulsar that we infer is caused by a combination of a Newtonian quadrupole moment and Lense–Thirring (LT) precession of the orbit resulting from rapid rotation of the WD. LT precession, an effect of relativistic frame dragging, is a prediction of general relativity.”

In a paper published in the journal Science, Vivek Venkatraman Krishnan, an astrophysicist at the Max Planck Institute for Radio Astronomy in Bonn, describes how he and his team watched PSR J1141-6545 for 20 years since its discovery and determined the binary was a pulsar flying around a white dwarf at 620,000 mph (1 million km/h), with a maximum distance between them of the size of our Sun, making the length of the orbit an unfathomable five hours … all while the white dwarf itself spins 30 times an hour.

The Lense–Thirring precession or the Lense–Thirring effect is the relativistic correction to the precession (the slow movement of the axis of a spinning body around another axis due to a torque, such as gravitational influence, acting to change the direction of the first axis) of a gyroscope near a large rotating mass such as the Earth. On an earthly scale, it’s barely discernible. On a binary star scale – it causes the halves of this binary pair to move in a warped space-time way, something Einstein predicted … the reason many suggest it should be called the Einstein–Lense–Thirring effect. In PSR J1141-6545’s the gyroscope is the white dwarf spinning fast enough to cause frame dragging and warp spacetime. The pulsar provides the beam of radio waves monitored by Krishnan that shows the warping. In this case, the warping is a movement of the orbit, which should normally be stable.

Is this a big “This changes everything!” deal? Well, Einstein thought many of his relativity theories would never be able to be seen by humans, so this would be one for him. It’s a big deal for the field of extreme astrophysics (the realm of gravitational waves and black holes) and the owners of billion-dollar radio telescopes and the networks that allow them to work together. And it’s obviously a big deal for Vivek Venkatraman Krishnan and other astrophysicists seeking to understand fast-spinning neutron stars (there are plenty more) and what gives them the spin to warp spacetime.

Is it a big deal for us? We should want to better understand the universe we live in, how it began and grows and how we got there … so yes, it’s a big deal for us.

Thank you once again, Albert!

{ https://mysteriousuniverse.org/ }

02-02-2020 om 23:25 geschreven door peter  

Laser technologie heeft meer geopenbaard over de Maya’s dan wat experten eerst wisten

Men zegt dat de Maya-beschaving veel geavanceerder is dan onze moderne technologie. Wat kan deze beschaving die 1500 jaar geleden bloeide mogelijk hebben? Lasertechnologie helpt ons het antwoord te vinden.

Een van de beste architecten

De Maya-beschaving was een intrigerend geavanceerde beschaving die floreerde in Meso-Amerika, in wat nu bekend staat als het zuiden van Mexico en het noordelijke deel van Midden-Amerika. Het besloeg een groot gebied, waaronder Belize, Guatemala, het schiereiland Yucatán, Honduras en El Salvador.

Duizenden jaren nadat hun beschaving instortte, konden archeologen stenen structuren vinden met veel ingewikkelde ontwerpen. Men geloofde dat deze werden gebruikt als tempels, begraafplaatsen van woningen. Ingewikkeld ontworpen paleizen, piramides en binnenplaatsen werden ook ontdekt. Hoewel archeologen sommige structuren konden vinden, geloven ze dat er nog andere zijn. Als dat waar is, waar zijn ze dan?

Klein maar krachtig

Alle machtige rijken in de geschiedenis, zoals de Romeinen, de Spanjaarden, de Mongolen, enz. Werden krachtig gemaakt door hun territoria uit te breiden. Meestal worden soldaten, ridders en oorlogen gebruikt om hun claim in een gebied op te nemen.

Voor de Maya’s was het verbouwen van hun territorium geen prioriteit. Hoewel ze enkele van de meest indrukwekkende architecturale structuren hadden, geloven archeologen dat de Maya-bevolking relatief klein was.

Historici zijn het erover eens dat de maximale bevolking van de Maya’s slechts twee miljoen was of dat het zo laag kon zijn als een miljoen. Op basis van hun topografie is het onmogelijk om meer dan dit aantal te hebben.

Onder de jungle

Na zoveel jaren hebben archeologen letterlijk door de geschiedenis gekrast op zoek naar de waarheid achter de Maya-beschaving. Tot de moderne tijd hebben ze nauwelijks het oppervlak bekrast. Theorieën van alle vormen worden gegeven met betrekking tot de resterende structuren van de Maya-beschaving.

En omdat de onderzoekers van weleer niet over de technologie beschikten die we in het geavanceerde technologische tijdperk van vandaag hebben, speculeerden ze alleen dat er zoveel meer te ontdekken valt over de Maya-beschaving. Eerder grondonderzoek suggereert ook dat er nog veel meer te vinden is onder de jungle van Yutacan. Het lijkt erop dat de tijd is aangebroken om die mysteries te ontdekken.

Geschiedenis beveiligen

Een van de langetermijndoelen van PACUNAM is het behoud van alle plaatsen die het project vindt te waarborgen. Archeologen hebben verschillende kuilen onthuld die overvallers de afgelopen jaren hebben geproduceerd. Marianne Hernandez, president van PACUNAM, zei dat deze nieuw gevonden sites nieuw voor hen zijn, maar ze zijn niet langer nieuw voor de overvallers.

Het slechtste nieuws is dat de Guatemalteekse jungle elk jaar ten minste 10 procent wordt ontbost. Bedrijven lijken hiervoor vergunningen te krijgen. Om deze reden heeft PACUNAM, samen met zijn hele lidmaatschap, tot doel het bos van Guatemala te beschermen en te beschermen wat er nog over is van de Maya-beschaving.

Verborgen door het bos

Thomas Garrison, een archeoloog van het Ithaca College en een ontdekkingsreiziger voor de National Geographic, was een van de verrast door de bevindingen. Volgens hem was een groep archeologen, waaronder hij, in staat om een Maya-fort binnen te gaan, ver voordat het werd ontdekt via LiDAR-beeldvorming. Hoewel ze, toen ze er voor het eerst in struikelden, niet wisten dat het een fort was vanwege de dichte bosbedekking.

Garrison herinnerde zich dat ze in 2010 niet meer dan 150 voet van het fort stonden en ze het zelfs niet herkenden vanwege het gebladerte en de bomen. Het was echter niet alleen het fort dat LiDAR had ontdekt.

Overleving

H/onderden jaren geleden was de Maya-beschaving een wonder om te aanschouwen. Het Maya-volk van deze tijd had al naam gemaakt als een krachtige macht om rekening mee te houden. Ze deden dit meer dan 1000 jaar, zelfs vóór de bouw van de eerste stad die ze ooit hebben gebouwd.

De voortgang van hun beschaving zou door de kolonisatie tot stilstand komen. Spanjaarden kwamen naar hun verzwakte steden en namen hun rijkdommen en hun land over. En in 1967 werd de laatst bekende Maya-stad ingenomen door de kolonisators die het einde van een grote dynastie betekenden.

Klaar voor oorlog

Archeologen vonden het erg intrigerend dat de architectuur van de Maya-beschaving goed was voorbereid op oorlog. Eén ding dat ze in hun prachtige scans vonden, waren de vele hekken, loopgraven en forten. Dit bewijst dat het Maya-volk gewend was betrokken te zijn bij vele soorten oorlogen. Deze infrastructuren waren goed geschikt om zichzelf te verdedigen in tijden van strijd.

Zelfs Thomas Garrison was zich niet eens bewust van hoe goed voorbereid de Maya’s waren in de strijd. Ze kwamen er pas achter na de scans van de LiDAR-technologie. Ondanks dit nieuws was het niets vergeleken met de ongelooflijke ontdekkingen die ze onlangs hebben gedaan over de Maya-structuren.

Laserradar

Dus wat is er echt bekend over de technologie die wordt gebruikt om deze mysteries te ontdekken? Een hint komt uit de wereld “LiDAR.” Het klinkt als radar, toch? Nou, het is eigenlijk een soort radar. Dit type detector is van het type dat in een vliegtuig is ingebouwd. Wanneer het vliegtuig opstijgt en over zijn bestemming vliegt, vuurt de radar “laserpulsen”.

Volgens archeoloog Thomas Garrison van het Ithaca College is deze laserpuls honderdduizenden keren per seconde uitgestraald. Hij verklaarde ook dat elke keer dat een van de lasers een punt raakt dat weerstand geeft, het stopt. Daarna zendt het een meting terug naar het vliegtuig.

Jungle onderzoek

De nieuw gecreëerde technologie, LiDAR, werd door de onderzoekers genomen en gebruikt in het dichte bosgebied van Noord-Guatemala. De regio Noord-Guatemala is de afgelopen honderden jaren niet veel onderzocht. Het is meer dan 770 vierkante mijlen land bedekt door tropische regenwouden, moerassen en graslanden.

Thomas Garrison beschouwde de LiDAR als een game-wisselaar. Volgens hem heeft de ontwikkeling van LiDAR-technologie een revolutie teweeggebracht in het niveau van hoe onderzoekers Maya-archeologie uitvoeren. Verbazingwekkend, er was een ontdekking die ze hebben gedaan die technisch gezien iets was dat ze jaren geleden vonden.

Hoog en machtig

Een fascinerende ontdekking die de LiDAR-technologie aan het licht bracht, was dat veel Maya’s voornamelijk op hoge gronden leefden. Dit bleek uit de gegevens die de LiDAR heeft verzameld. De Maya’s bouwden verhoogde stenen platforms waar ze hun huizen bouwden.

Volgens Diane Davies, een specialist in de Maya-beschaving, was ze onder de indruk van het feit dat de Maya’s zeer bekwaam en artistiek waren. Ze dachten ook aan manieren om flash overstromingen, aanvallen van dieren in de jungle en aanvallen van vijanden te overleven. Het bewijst ook dat deze mensen ook behoorlijk milieubewust zijn.

Begraven structuren

Met behulp van de LiDAR-technologie konden archeologen minstens 60.000 Maya-structuren ontdekken! Deze ontdekkingen schokten de archeologen vanwege het grote aantal onbedekte, en verwonderen zich tegelijkertijd over hoe ingewikkeld de aard en de complexiteit van deze structuren. Het heeft ongetwijfeld zowel archeologen als historici verbaasd.

De ontdekking door de LiDAR-technologie werpt een nieuw idee op over hoe het Maya-volk zo geavanceerd was dan ooit tevoren gedacht. De bevinding suggereert dat er veel meer steden waren dan eerder werd gedacht. Het betekent ook dat de bevolking Maya’s mogelijk veel groter was dan voorheen werd vermoed.

Veel meer Mayans

Thomas Garrison was in staat om een vrij expliciete schatting te geven van hoeveel groter het aantal mensen is dat hij denkt dat de Maya-bevolking zou kunnen zijn geweest. Hij verklaarde dat de beelden van de LiDAR duidelijk maakten dat deze hele regio een hecht nederzettingssysteem was waarvan de bevolkingsconclusie totaal verkeerd was beoordeeld.

Op basis van hun bevindingen recent, heeft Garrison vertrouwen in het feit dat, anders dan de 1 of 2 miljoen die voorheen werd erkend, de bevolking van de Maya-beschaving waarschijnlijk het dichtst bij ongeveer 20 miljoen zou liggen.

Landbouwgronden

Het is zeer waarschijnlijk dat de belangrijkste reden waarom archeologen hun mening over de enorme bevolking van de Maya’s hebben veranderd, vooral was vanwege de vele structuren die ze hebben ontdekt. Deze specifieke structuren hebben alle tekenen die de onderzoekers doen geloven dat de Maya’s ze waarschijnlijk voor de landbouw hebben gebruikt. Maya’s staan bekend om de landbouw, het verzamelen en jagen op kleine dieren voor voedsel.

Er zijn perfecte suggesties die aangeven dat terrassen en irrigatiesystemen ooit in deze structuren aanwezig waren. Dit suggereert dat de Maya’s een zeer geavanceerde kennis hadden van hoe ze in grote aantallen voor hun mensen konden zorgen.

Tropisch Wonder

Gebaseerd op de verklaringen van Marcello Canuto, een archeoloog van Tulane University die ook deelnam aan het project, waren de huidige ontdekkingen inderdaad een technisch fenomeen en complete wonderen. Wat hem echter het meest verbaasde, was hoe sterk en vastberaden het Maya-volk was om al deze enorme objecten te verplaatsen om hun steden te bouwen.

Marcelo zei dat de Maya-beschaving letterlijk bergen aan het verplaatsen was. Hij voegde eraan toe dat mensen deze westerse verwaandheid hadden dat complexe beschavingen niet kunnen floreren in de tropen en dat beschavingen naar de tropen gaan om te sterven.

Het oerwoud

Canuto’s begrip van deze ontdekkingen is dat de eerste oude beschavingen misschien in de jungle zijn begonnen. Dit komt omdat archeologen de LiDAR-technologie hebben gebruikt om de oude ruïnes van Angkor Wat in Cambodja in kaart te brengen. Wat ze ontdekten, was dat het middeleeuwse Khmer-rijk uit de 13e eeuw, gebouwd door Jayavarman II, een gebied besloeg van 1.000 vierkante kilometer verborgen in de jungle van de Kulen.

Canuto voegde ook toe dat op basis van de LiDAR-gegevens veilig kan worden aangenomen dat uitgestrekte koninkrijken in de oudheid zijn gestegen. Maar deze megasteden werden ongedaan gemaakt door de complexiteit van hun waterwerken en klimaatverandering.

Veel gebruik

Omdat het succesvol was in het in kaart brengen van een deel van de verborgen Maya-ruïnes, zijn veel archeologen zoals Thomas Garrison enthousiast om deze nieuwe tool te gebruiken. Ze vermelden waarschijnlijk tonnen plaatsen die vervolgens in kaart moeten worden gebracht.

Garrison was er snel bij om andere mensen gerust te stellen dat de LiDAR veel gebruikt heeft. Hij zei dat de LiDAR-technologie die in de archeologie wordt gebruikt slechts het topje van de ijsberg is. Hij merkte op dat de gegevens die door de LiDAR-sensoren worden geproduceerd enorm zijn en op veel manieren kunnen worden gebruikt en geïnterpreteerd. Hij geeft toe dat zijn team slechts 8% van de verzamelde gegevens gebruikt om 3D-kaarten te maken. Hij zei dat andere industrieën die betrokken zijn bij de bosbouw ook gebruik kunnen maken van de andere beschikbare informatie.

Emotionele prestatie

Stephen Houston, Amerikaans antropoloog, archeoloog en Mayanistisch geleerde, wijdde jaren van zijn leven begrip aan de Maya-beschaving. Hij staat bekend om zijn onderzoek naar de Pre-Columbiaanse Maya-beschaving van Meso-Amerika. Hij werkt momenteel aan de Brown University als professor voor archeologie en antropologie.

Hij geeft toe dat de LiDAR-beelden hem in tranen brachten toen hij ze voor het eerst zag. Hij is er vast van overtuigd dat de ontdekking van de duizenden gebouwen onder de jungle van Guatemala een van de belangrijkste vooruitgang is geweest in de Maya-archeologie in de afgelopen 150 jaar.

Nog een eeuw te gaan

Vanwege de hoeveelheid gegevens die door de LiDAR-sensoren wordt verzameld, beweren onderzoekers dat het jaren, zelfs een eeuw zou duren om de gegevens volledig te verwerken. Hoewel de gegevens er zijn, is het moeilijk om deze te begrijpen en te interpreteren in bruikbare informatie.

Ze vergelijken het gebruik van de LiDAR-technologie met de archeologie met het gebruik van de Hubble-ruimtetelescoop in de astronomie. Zelfs met zijn uitgebreide gegevenscapaciteit zijn andere technologieën die worden gebruikt om deze gegevens te interpreteren niet beschikbaar. Francisco Estrada-Belli, een archeoloog van de Universiteit van Tulane, zei dat we een eeuw meer nodig hebben om de informatie die we zien echt te begrijpen. Helaas is dit niet het enige probleem waar LiDAR voor staat.

Grotere problemen

Volgens Thomas Garrison is de ontdekking van meer dan 60.000 begraven en verborgen structuren inderdaad aanzienlijk. Het vormt echter een groter probleem. Vanwege de enorme omvang van de ontdekking is het onmogelijk om er tegelijkertijd aan te werken. Onderzoekers moesten deze structuren opgraven en documenteren zonder het regenwoud zorgvuldig te vernietigen.

Een aanzienlijk deel van het ontdekte gebied is in werkelijkheid dicht begroeid met bomen. De Guatemalteekse regering moest beslissen hoe ze dit project voortzetten, of ze de structuren begraven wilden houden of de geschiedenis tot leven wilden brengen. Garrison voegde ook toe dat het lastig is omdat de vragen oneindig zijn.

Eenvoudiger of harder werken

De archeologen hebben misschien een doorbraak bereikt in de ontdekking van de verloren Maya-beschaving, maar de missie was nog lang niet voorbij. Het verzamelen en analyseren van LiDAR-gegevens was eigenlijk nog maar het begin.

De gegevens van de lasertechnologie waren slechts een kaart om hen te helpen de belangrijkste te zoeken gebieden te bepalen. Omdat de LiDar-technologie vrij nieuw is, moest een team van technici onder leiding van Albert Yu-Min Lin het harde deel van de controle van de gegevens doen. Ze liepen door kilometers bos om te bevestigen of de gegevens juist waren. Grondaudit betekent dat zijn team onderweg alle gevaarlijke dieren moest ontwijken om de LiDar-resultaten te verifiëren.

Het stap voor stap proces

De onderstaande afbeelding toont het driestappenproces dat door ingenieurs wordt gebruikt om te weten hoe de Lidar-technologie werkt. Lasersensoren zijn bevestigd aan een vliegtuig, het vliegtuig vliegt ongeveer 2000 voet boven de grond en LiDAR richt lichtpulsen naar de grond vanuit een vliegend vliegtuig. De lichtpulsen worden duizend keer per minuut afgeschoten en sommige stralen reflecteren misschien van bomen, maar sommige stralen bereiken de grond door de openingen van de bomen. Dit komt omdat de lichtstralen alleen op de hoogste punten van het oppervlak reflecteren.

Ten slotte gebruiken onderzoekers de meting van de afgelegde afstand licht om de kap digitaal te verwijderen en topografische modellen te maken. Geweldige dingen, nietwaar?

Baanbrekende technologie

Met de vooruitgang van onze technologie is het niet langer vergezocht om te denken dat opgravingen tot het verleden behoren. Het klassieke graven en zoeken zal over een paar jaar niet meer worden gebruikt. Voorlopig hebben archeologen een nieuwe vriend gevonden in LiDAR. Hiermee kunnen ze door dikke deksels van bladeren kijken en kunnen ze ook sneller meer informatie verzamelen.

Denk even na wat de LiDAR in een paar weken had bereikt. Stel je eens voor wat deze baanbrekende technologie kan doen als alle industrieën er gebruik van maken. De mogelijkheden zijn allemaal spannend en eindeloos.

Lowland Wonders

De Maya-beschaving omvat een gebied dat de noordelijke laaglanden van het schiereiland Yucatan, de Pacifische kust in het zuiden en de hooglanden van Sierra Madre omvat. In vroege ontdekkingen stonden de laaglandsteden Tikal en Calakmul bekend als grote rivalen.

Een van de dingen die de LiDAR-technologie aan het licht bracht, was het verschil in het ontwerp en de bouw van de steden. Sommige steden waren uitgebreider en groter dan de andere. Garrison gelooft dat ze misschien de ‘graanschuur’ van de oude Maya-beschaving hebben ontdekt.

Maya afstammelingen

Hoewel het Maya-rijk vele jaren geleden instortte, bleven sommige van hun nakomelingen in de moderne tijd leven. Ongeveer, er wonen momenteel 20 tot 30 miljoen Maya’s verspreid in Belize, Zuid-Mexico, Honduras, Guatemala en El Salvador.

Men gelooft dat ongeveer 42% van de 14,3 miljoen populaties in Guatemala directe afstammelingen zijn van de oude beschaving. Verschillende Maya-groepen wonen in verschillende gebieden, waaronder de Yucatan Jungle, Lacandon Jungle, Chiapas onder anderen. Sommige groepen zijn met succes geïntegreerd in mestizoculturen en sommige zijn bij hun traditionele cultuur gebleven.

Tegen alle waarschijnlijkheid in

De Maya-beschaving bloeide ondanks een uitdagende topografie. De hooglanden in het zuiden bestonden voornamelijk uit vulkanische bergen en de zuidelijke laaglanden waren bedekt met poreuze kalksteen en regenwouden. Sporadisch zie je savannes en moerassen. In het noorden zijn meestal bossen maar met een droog seizoen. Gevaarlijke dieren in overvloed hun regio met inbegrip van krokodillen, jaguars, giftige slangen en de stierhaai. Stenen uit de hooglanden worden verhandeld met de gewassen van het laagland, voornamelijk maïs.

Ondanks hun barre omgeving hielden de Maya’s vol en konden ze majestueuze structuren bouwen zonder metaal en geen modern transport.

Grote ontdekking

Er zijn veel dingen aan de Maya-cultuur die zowel intrigerend als interessant zijn. Archeologen zijn altijd verbaasd geweest over de structuren van de Maya-beschaving en hoe deze zijn gemaakt. Net als de piramides van Gizeh liet het gebruik van de Maya-piramides veel historici verbijsterd achter.

Met behulp van de nieuwe LiDAR-technologie heeft een team van archeologen iets ontdekt dat de realiteit van de Maya-beschaving zoals we die nu kennen zal veranderen. Hun ontdekking zal de informatie die door de jaren heen is verzameld volledig veranderen.

Geschiedenis wijzigen

Voor de langste tijd waren historici het erover eens dat de Maya-beschaving uit niet meer dan 2 miljoen mensen tegelijk bestond. Ze besloten dat op basis van de resterende structuren en grondonderzoeksgegevens de bevolking niet meer dan dit aantal kon zijn.

Vanwege de revolutionaire technologie LiDAR werd meer informatie gevonden. Toen boomluifels van luchtfoto’s digitaal werden verwijderd, werd ontdekt dat er meer dan 60.000 huizen, verhoogde snelwegen en paleizen met elkaar verbonden waren. De ontdekking van het complexe snelwegsysteem veranderde de manier waarop historici naar oude beschavingen keken.

Iets groters

Om het voor moderne mensen gemakkelijker te maken om te begrijpen hoe groot het Maya-koninkrijk was, gebruikten onderzoekers vergelijkingen met moderne landen. Tijdens de piek van de beschaving tussen 250AD en 900AD suggereren de nieuwe gegevens dat het rijk een gebied besloeg dat tweemaal groter was dan het middeleeuwse Engeland. De bevolking was ook veel dichter.

Het kan ook worden vergeleken met andere oude culturen zoals het oude Griekenland en het oude China. In plaats van de eerder gedachte verspreide stadstaten, is het meer onderling verbonden en verfijnd.

Cultureel behoud

De LiDAR-afbeeldingen tonen geavanceerde structuren zoals verhoogde snelwegen die steengroeven met de stedelijke gebieden verbonden. Het toont ook geavanceerde terrasvormige systemen en irrigaties die de landbouw in die tijd ondersteunden. Het was bekend dat de Maya’s geen wielen of beesten voor arbeid hadden gebruikt.

Met deze ontdekking zijn er ook veel ontwikkelingen gebeurd. De Pacunam, een Guatemalteekse organisatie, werkt aan het behoud van het culturele erfgoed van het land. Het doel is om meer te ontdekken uit de Guatemalteekse grond met behulp van de LiDAR-wetenschappers. Beiden hopen meer paleizen en structuren te ontdekken om het Maya-mysterie te verlichten.

LiDAR-technologie

De uitvinding van de Light Detection and Ranging, beter bekend als LiDAR, was de beste hulp die archeologie nodig had. De LiDAR-technologie is een externe meetmethode die licht van een gepulste laser gebruikt om afstanden of variabele afstanden te meten. De verschillen in laserteruglooptijden kunnen vervolgens worden gebruikt met golflengten om een 3D-beeld in kaart te brengen.

Gebaseerd op het succes van de LiDar-technologie met de Maya-ruïnes, is het mogelijk om alles te ontdekken dat onder de grond is begraven. Wie weet wat de Amazone en het Congobekken onder de bomen verstoppen?

Mysterieus einde

Zonder twijfel was het Maya-rijk vóór 900 na Christus de meest geavanceerde en meest dominante cultuur in Zuid- en Midden-Amerika. De eerste Maya-stad die nu op het schiereiland Yucatan werd ontdekt, was in 1 000 voor Christus. Dus wat gebeurde er met deze majestueuze megastad?

Tegen het einde van de achtste eeuw tot de negende eeuw werden steden in de zuidelijke laaglanden na elkaar verlaten. Geleerden hebben verschillende theorieën doorgestuurd, maar de reden voor het uiteenvallen van deze beschaving is nog onbekend.

Sommige geleerden geloven dat de middelen niet langer in staat waren om de behoeften van de inwoner te ondersteunen. Anderen beweren dat het kwam door constante oorlogvoering. Anderen geloven ook dat een langdurige droogte de oorzaak kan zijn geweest.

Bossen helpen

Naast het helpen van archeologen om verloren beschavingen te ontdekken, heeft LiDAR een ander doel. Deze technologie kan worden gebruikt bij het beoordelen van de omstandigheden in bossen. Afgezien van andere voordelen voor het milieu, zou LiDAR uiteindelijk kunnen helpen bij het voorkomen van bosbranden en de huidige boombedekking laten zien.

Thomas Garrison, een van de LiDAR-wetenschappers, zei dat ze zich vanaf nu richten op het gebruik van LiDAR voor archeologie, maar de voordelen houden daar niet op. Hij zei dat er een miljoen andere manieren zijn om deze technologie te gebruiken. Een daarvan is om de gegevens van LiDAR-afbeeldingen te gebruiken om te begrijpen hoe regenwouden herstellen van branden en wat de CO2-voetafdruk is.

Cultureel erfgoed behouden

Het doel van het LiDAR-project is om samen met de Guatemalteekse organisatie Pacunam alleen al in Guatemala meer dan 5000 vierkante kilometer regenwoud in kaart te brengen. Er wordt aangenomen dat het Maya-rijk dit uitgestrekte stuk land besloeg dat lange tijd onontdekt was gebleven.

Het hele project zal waarschijnlijk drie jaar duren vanwege het intensieve onderzoek dat nodig is. De eerste ontdekking is fascinerende en gemotiveerde wetenschappers om meer te doen. Pacunam streeft naar behoud van het rijke culturele erfgoed en alle ontwikkelingen die zij in deze onderneming zouden kunnen tegenkomen.

Nog steeds een mysterie

Hoewel de ontdekkingen met de LiDAR-technologie enorm zijn, is de Maya-puzzel verre van compleet. Hoe meer ontdekkingen er worden gedaan, hoe meer vragen worden gesteld. Pas nadat alle stukken zijn gevonden en aan elkaar zijn gekoppeld, kunnen wetenschappers concluderen over de reden voor het overlijden van de Maya-beschaving.

Tijd en meer technologieën zoals LiDAR zullen helpen de mysteries van de oude beschavingen bloot te leggen. De natuur heeft het Maya-rijk al teruggevorderd en is nu verloren onder de groei van bossen. Hopelijk helpt de LiDAR over drie jaar meer geheimen die helpen de reden voor de achteruitgang te beantwoorden.

Jungle mapping

Hoewel de ontdekkingen met de LiDAR-technologie enorm zijn, is de Maya-puzzel verre van compleet. Hoe meer ontdekkingen er worden gedaan, hoe meer vragen worden gesteld. Pas nadat alle stukken zijn gevonden en aan elkaar zijn gekoppeld, kunnen wetenschappers concluderen over de reden voor het overlijden van de Maya-beschaving.

Tijd en meer technologieën zoals LiDAR zullen helpen de mysteries van de oude beschavingen bloot te leggen. De natuur heeft het Maya-rijk al teruggevorderd en is nu verloren onder de groei van bossen. Hopelijk helpt de LiDAR over drie jaar meer geheimen die helpen de reden voor de achteruitgang te beantwoorden.

{ https://www.soolide.com/nl }

02-02-2020 om 23:06 geschreven door peter  

02-02-2020 om 18:56 geschreven door peter  

Commercial Pilot Posts UFO Cube Sighting Online

During a commercial flight over Medellin, Colombia, a pilot of Viva Air noticed a strange object flying towards the plane on which he decided to record it.

The UFO that looks like a cube then passes the aircraft at a safe distance.

What are these objects flying at hypersonic speed and the ability to fly with no obvious wings, tail or exhaust.

 

https://ufosightingshotspot.blogspot.com

other sightings  of UFOs by pilots - peter2011

{ https://beforeitsnews.com/ }

02-02-2020 om 18:38 geschreven door peter  

Baffling Video of a "UFO" Landing On Another Really Bizarre Stationary Big Cluster of Lights in Sky!

A video uploaded by Mrmb333 on February 1, 2020 shows besides two strange clusters of light that fly through the sky and come very close together, several rare sky phenomena from around the world.
 

But the most amazing image captured by a citizen from Tulsa shows a pyramid shaped cloud in the sky.

Lenticular clouds are often comparable in appearance to a flying saucer and even there are pyramid shaped lenticular clouds looking like the one depicted in the image below. But after checking various sources I could not find a cloud similar to the pyramid cloud.
 

Image left: Pyramid shaped lenticular cloud – Image right: Pyramid cloud/craft Tulsa, Oklahoma.

I can be wrong, but in my opinion the strange looking cloud over Tulsa is not a normal cloud but more likely a cloaked pyramid shaped craft equipped with advanced technology, whether it is military or extraterrestrial.

The strange pyramid cloud comes days after a witness captured a giant metallic disc with portholes in the sky over Tulsa, Oklahoma on January 20, 2020.

https://ufosightingshotspot.blogspot.com

{ https://beforeitsnews.com/ }

02-02-2020 om 18:18 geschreven door peter  

Avideo uploaded by Mrmb333 on February 1, 2020 shows besides two strange clusters of light that fly through the sky and come very close together, several rare sky phenomena from around the world.

But the most amazing image captured by a citizen from Tulsa shows a pyramid shaped cloud in the sky.

Lenticular clouds are often comparable in appearance to a flying saucer and even there are pyramid shaped lenticular clouds looking like the one depicted in the image below. But after checking various sources I could not find a cloud similar to the pyramid cloud.

Image left: Pyramid shaped lenticular cloud - Image right: Pyramid cloud/craft Tulsa, Oklahoma.

I can be wrong, but in my opinion the strange looking cloud over Tulsa is not a normal cloud but more likely a cloaked pyramid shaped craft equipped with advanced technology, whether it is military or extraterrestrial.

The strange pyramid cloud comes days after a witness captured a giant metallic disc with portholes in the sky over Tulsa, Oklahoma on January 20, 2020.

  

{ http://ufosightingshotspot.blogspot.com/ }

02-02-2020 om 18:06 geschreven door peter  

Daytime UFO video filmed in Fruita, Colorado

New footage of a bright unidentified flying object or orbs in the sky above Colorado town. This was filmed on 23rd June 2019 and just this weekend submitted to MUFON website.

Witness report: 

Stationary UFO with multiple other UFOs flying around it. Large white orb shaped object in the south western sky. About 2pm June 23 2019. Object was far away but was stationary for over 1 hour. Once I began filming it I noticed several other orbs flying around it in different directions. At times forming shapes. There was no clouds. I couldn’t zoom in enough to get a clear picture.

{ https://www.latest-ufo-sightings.net/ }

02-02-2020 om 17:16 geschreven door peter  

Richard Dolan Interviews James Fox

James Fox is a longtime filmmaker who has created several excellent documentary treatments of the UFO subject. Now, he is about to release his latest treatment of the subject, simply named The Phenomenon. It is due for release later in 2020. Richard Dolan recently was able to view a screener of the documentary, and he interviews James about it.

Richard Dolan is one of the world’s leading researchers and writers on the subject of UFOs and believes that they constitute the greatest mystery of our time. He is the author of two volumes of history, UFOs and the National Security State, both ground-breaking works which together provide the most factually complete and accessible narrative of the UFO subject available anywhere. He also co-authored a speculative book about the future, A.D. After Disclosure, the first-ever analysis not only of how UFO secrecy might end but of the all-important question: what happens next?

{ https://www.latest-ufo-sightings.net/ }

02-02-2020 om 17:12 geschreven door peter  

Observational astronomy and astrophysics work together to further our understanding of the cosmos. Astrophysicists apply the laws of physics and physical theories to interpret the light gathered by observational astronomers.

Artist’s concept of a black hole. Astronomers use telescopes, both on Earth and in space, to gather radiation from space objects. Astrophysicists wield the laws of physics and physical theories to interpret that radiation. Ultimately, from the observations of astronomers, the minds and labor of astrophysicists – and the imaginations of space artists – we have images like this one.

Image via Dana Berry/ NASA/ Wikimedia Commons.

Astrophysics is the science of physical processes in the cosmos. It uses data gathered by astronomers using telescopes on Earth and in space – combined with the laws and theories of physics – in order to interpret the universe around us. If astronomy asks what and where, astrophysics asks how and why. A sister science – planetary science – studies the planets in our solar system and distant solar systems in our Milky Way galaxy. Another sister science – cosmology – studies external galaxies and voids, and the large-scale structure and history of the universe.

For example, an astronomer might spend nights at the telescope gathering data on a star. Putting on his or her astrophysicist hat – and depending on which instruments were used in conjunction with the telescope (photometers or spectrometers, for example) – that scientist would then turn to the laws of physics to understand how that star produces its energy, whether it has a companion (or perhaps planets, or perhaps an encircling disk), and how the star moves through space.

Galactic astrophysicists would then ask how that star fits with what’s known about our Milky Way galaxy.

Cosmologists would then ask how the knowledge of the stars fits with that of the universe as a whole.

And by the way all of these labels – astronomer, astrophysicist, cosmologist, for example – might describe a single person whose job is to study and understand the universe.

Plus this description is just a very, very simplistic view of what astronomers/astrophysicists/cosmologists actually do. They might, for example, bring many other sciences into their studies: chemistry, geology, biology and more. They’ll bring all of this knowledge into focus using a powerful and complex arsenal of theories, instruments and computational power that would have been unthinkable just a few decades ago. All of the tools of astronomy, all its various devices, data, theories and pathways of study, are seeking to answer humanity’s biggest questions. How did our universe get here? What’s its history? Where did we come from? Are there others like us, elsewhere in the cosmos?

Ultimately, astrophysics is a tool that helps humanity understand its place in the cosmos.

The history of astrophysics really begins in Europe with the Renaissance, when astronomy threw off the shackles of eons-old myths and became a true science. In Florence, in 1610, Galileo Galilei became one of the first to turn the telescope to the sky, revealing a universe at odds with the restrictive teachings of the Church. By 1633, this dangerous contradiction saw Galileo tried by the Roman Inquisition and confined to house arrest for the rest of his life until his death in 1642.

A painting by Giuseppe Bertini (1858), depicting Galileo (standing) showing the Doge or Duke of Venice (seated) how to use a telescope. Galileo is remembered as one of the first great observational astronomers.

Image via Wikimedia Commons.

In England in 1665, Isaac Newton, having fled Cambridge University to escape the Great Plague, settled back in the town of his birth, the rural community of Woolsthorpe, Lincolnshire. Over the next several years, he developed calculus and revolutionary ideas about light. In 1687, he published his Law of Universal Gravitation, stating that every particle attracts every other particle in the universe with a force that is directly proportional to the product of their masses and inversely proportional to the square of the distance between them. For the first time, scientists could calculate the force of attraction between objects in space. This was a giant step forward in scientists’ ability to understand the heavens.

Isaac Newton (1642-1726). He famously said in the year 1675: “If I have seen further it is by standing on the shoulders of Giants.”

Image via teachertech.rice.edu.

It can therefore be argued that Newton was the first astrophysicist, using the mathematical and physical tools he himself developed to ask questions about the nature of physical processes in the cosmos.

But the most important realization to emerge from Newton’s era was simply that the universe is governed by physical processes. Given the right tools, these processes can be understood by humans. No longer did the universe obey the whims of mystical and unfathomable powers: what was out there was just physics.

In the 20th century, Albert Einstein initiated a new revolution in our understanding of gravity with his general theory of relativity.

Now it’s estimated that what we know about the cosmos is doubling every 10 years.

A large part of that knowledge comes from the continued contribution of astrophysicists to our understanding of the laws of nature at work in the universe.

• The 2020 lunar calendars are nearly sold out! Order yours before they’re gone. Makes a great gift!

Einstein in 1947, at the age of 68. His special and general theories of relativity altered the way astrophysicists think about space, matter and time.

• Bottom line: Observational astronomy and astrophysics work together to further our understanding of the cosmos. Astrophysicists apply the laws of physics and physical theories to interpret the light gathered by observational astronomers.

{ https://earthsky.org/ }

02-02-2020 om 01:24 geschreven door peter  

A burst of gravitational waves hit our planet. Astronomers have no clue where it's from.

(Image: © Shutterstock)

But gravitational waves from collisions of such massive objects typically last longer and manifest in the data as a series of waves that change in frequency over time as the two orbiting objects move closer to each other, said Andy Howell, a staff scientist at Los Cumbres Observatory Global Telescope Network and an adjunct faculty member in physics at the University of California, Santa Barbara. He was not part of the LIGO research.

The new signal was not a series of waves but a burst, Howell said. One more likely possibility is that this short-lived burst of gravitational waves comes from a more transient event, such as a supernova explosion, the catastrophic ending to a star's life. 

Indeed, some astronomers have hypothesized that this could have been a signal from the Betelgeuse star, which mysteriously dimmed recently and is expected to undergo a supernova explosion. But the Betelgeuse star is still there so it's not that scenario, Howell said. It's also unlikely to be another supernova because they happen in our galaxy only about once every 100 years, he added. 

What's more, the burst still "seems a little too short for what we expect from the collapse of a massive star," he said. "On the other hand, we've never seen a star blowing up in gravitational waves before, so we don't really know what it would look like." In addition, the astronomers didn't detect any neutrinos, tiny subatomic particles that carry no charge, which supernovas are known to release.

Another possibility is that the merging of two intermediate-mass black holes caused the signal, Howell said. Merging neutron stars produce waves that last longer (around 30 seconds) than this new signal, while merging black holes might more closely resemble bursts (that last around a couple of seconds). However, intermediate black hole mergers might also release a series of waves that change in frequency. 

LIGO came across this signal while specifically looking for such bursts. But "that doesn't mean that what it found is an intermediate-mass black hole merger," Howell told Live Science. "We don't know what they found," especially since LIGO hasn't yet released the exact structure of the signal, he added.

It's also possible that this signal was just noise in the data from the detector, Howell said. But this burst of gravitational waves was found by all three LIGO detectors: one in Washington state, one in Louisiana and one in Italy. So the probability of the LIGO detectors finding this signal by chance (meaning it's a false alarm) is once every 25.84 years, which "gives us some indication that this is a pretty good signal," Howell said.

There could be other explanations for this mysterious burst, too. For example, a supernova could have directly collapsed into a black hole without producing neutrinos, though such an occurrence is very speculative, Howell said. Astronomers are now pointing their telescopes to that region to try to pinpoint the source of the waves.

"The universe always surprises us," he added. "There could be totally new astronomical events out there that produce gravitational waves that we haven't really thought about." 

• Historic First Images of a Black Hole Show Einstein Was Right (Again)
• These Mesmerizing Images Show 'Invisible Gravity Waves' Rippling Over Australia
• 26 Cosmic Photos from the Hubble Space Telescope's Ultra Deep Field
• Editor's Note: This story was updated to clarify that the signal was not a series of waves, but a burst. Originally published on Live Science.

{ https://www.space.com/ }

02-02-2020 om 00:55 geschreven door peter  

In a rare sighting, astronomers observe burst of activity as a massive star forms

by James Okwe Chibueze, The Conversation

Here on Earth, we pay quite a lot of attention to the sun. It's visible to us, after all, and central to our lives. But it is only one of the billions of stars in our galaxy, the Milky Way. It's also quite small compared to other stars—many are at least eight times more massive.

These massive stars influence the structure, shape and chemical content of a galaxy. And when they have exhausted their hydrogen gas fuel and die, they do so in an explosive event called a supernova. This explosion is sometimes so strong that it triggers the formation of new stars out of materials in the dead star’s surroundings.

But there’s an important gap in our knowledge: astronomers don’t yet fully understand how those original massive stars themselves are initially formed. So far, observations have only yielded some pieces of the puzzle. This is because nearly all the known massive stars in our galaxy are located very far away from our solar system. They also form in close proximity to other massive stars, making it difficult to study the environment where they take shape.

One theory, though, is that a rotating disc of gas and dust funnels materials into the growing star.

Astronomers have recently found that the funnelling of matter into a forming star happens at different rates over time. Sometimes the forming star swallows up a huge amount of matter, resulting in a burst of activities in the massive star. This is called an accretion burst event. It is incredibly rare: only three such events have been observed, out of all the billions of massive stars in the Milky Way.

This is why astronomers are so excited about a recent observation of the phenomenon. I was part of the team that recorded this observation. Now, our team and other astronomers will be able to develop and test theories to explain how high-mass stars gain their mass.

A global collaboration

After the first detection of an accretion burst, in 2016, astronomers from around the world agreed in 2017 to coordinate their efforts to observe more. Reported bursts have to be validated and followed up with more observations, and this takes a joint, global effort – which led to the formation of the Maser Monitoring Organisation (M2O).

A maser is the microwave (radio frequency) equivalent of laser. The word stands for “microwave amplification by stimulated emission of radiation”. Masers are observed using radio telescopes and most of them are observed at centimetre wavelength: they are very compact.

A maser flare can be a sign of an extraordinary event such as the formation of a star. Since 2017 radio telescopes in Japan, Poland, Italy, China, Russia, Australia, New Zealand and South Africa (HartRAO, in the country’s Gauteng province) have been working together to detect a flare stimulated by a burst in the funnelling of materials into a massive star.

In January 2019, astronomers at Ibaraki University in Japan noticed that one such massive protostar, G358-MM1, showed signs of new activity. The masers associated with the object brightened significantly over a short period of time. The theory is that masers brighten when excited by an accretion burst.

Follow-up observations with the Australian Long Baseline Array revealed something astronomers are witnessing for the first time – a blast of heat-wave coming from the source and travelling through the surroundings of the forming big star. Blasts can last for about two weeks to a few months.

Burst of energy

Blasts like this were not observed in the previous two accretion bursts in massive stars. This may imply that it’s a different kind of accretion burst. There may even be a “zoo” of accretion burst types – a whole range of different types which act in different ways that may depend on the mass and evolutionary stage of the young star.

Although the burst activity has died down, the masers are still a lot brighter than they were before the burst. Astronomers are watching with interest to see whether a similar burst will occur again, and at what scale.

This experience shows how valuable it is to have lots of eyes on the sky, from different corners of the globe. Collaboration is astronomy is crucial for new, important discoveries.

{ https://theconversation.com/uk }

02-02-2020 om 00:18 geschreven door peter  

OHIO UNIVERSITY HAS YET TO DENY PROFESSOR’S ‘BUGS ON MARS!’ CLAIM. SO.

IMAGES VIA PIXABAY/VICTOR TANGERMANN

{ https://futurism.com/the-byte }

01-02-2020 om 23:09 geschreven door peter  

Proxima Centauri, the closest star to our sun, may have a second planet, according to researchers from the National Institute of Astrophysics. If confirmed, it would be an ideal candidate for direct imaging by new upcoming space telescopes.

Artist’s concept of Proxima Centauri b, an Earth-sized exoplanet orbiting the nearest star to our sun, Proxima Centauri. Now researchers think there is a second, larger planet also orbiting the star.

Image via ESO/ M. Kornmesser/ Wikipedia.

In 2016, astronomers announced the discovery of an exoplanet orbiting the closest star to our solar system, Proxima Centauri. Exciting, since the planet appeared to be close to the same size as Earth and not too far away, cosmically-speaking, at 4.2 light-years. Could there be other planets in this nearby system? On January 15, 2020, another research team published its evidence for a second, larger planet orbiting Proxima Centauri. At this point, this second object is still considered a candidate. It is not confirmed. But researchers do make a compelling case for its existence.

The potential discovery was announced by Mario Damasso of the National Institute of Astrophysics and his colleagues on January 15. The new peer-reviewed paper appeared in Science Advances on the same day.

The planet – dubbed Proxima Centauri c – is a fair bit larger than the first planet, Proxima Centauri b, and is about six times more massive than Earth. This would make it a super-Earth, planets that are significantly larger and more massive than Earth but smaller and less massive than Neptune. It is estimated to orbit its star every 5.2 years. Proxima Centauri b, by comparison, is only about 1.3 times Earth’s mass.

• The 2020 lunar calendars are nearly sold out! Order yours before they’re gone. Makes a great gift!

Proxima Centauri as seen by the Hubble Space Telescope in 2013.

Image via ESA/ Hubble/ Wikipedia.

Even though Proxima Centauri is the closest star, part of the Alpha Centauri three-star system, it has been difficult to detect planets orbiting it. That’s because most exoplanets discovered so far have been glimpsed via the transit method; that is, they’re detected because they lie edge-on to our line-of-sight to their host stars, and astronomers can detect a minute dip in the host star’s light when the planet crosses in front of it. No such dip in brightness has been seen for Proxima Centauri.

Instead, to find this star’s planets, astronomers have had to use a second planet-hunting technique, called the radial velocity method. Radial velocity refers to a slight wobble in the star’s motion as seen from Earth, caused by the gravity of unseen planets tugging on it. This is how Proxima Centauri b was found, and now, seemingly, Proxima Centauri c.

Two European Southern Observatory (ESO) telescope instruments, the High Accuracy Radial velocity Planet Searcher (HARPS) and the Ultraviolet and Visual Echelle Spectrograph (UVES), were used to obtain the data from Proxima Centauri.

Damasso and his team analyzed the star’s light spectrum data, going back 17.5 years, to see if a previously reported light spectrum signal really was from a second planet. If the spectrum oscillates between the red and blue radial velocity, that typically means the star is moving slightly closer to and then farther away from Earth, due to the gravitational pull of a planet or planets. The researchers did find such a signal, occurring over a 1,900-day period. That would mean it is unlikely to be due only to other cyclical shifts in the star’s magnetic field. It would be more consistent with a second planet orbiting the star.

Our sun’s closest neighbors among the stars, including Proxima Centauri.

Image via NASA PhotoJournal.

So, could either of these planets be habitable?

At this point, we just don’t know enough about them to answer that question. Proxima Centauri b is almost the same size as Earth, and is thought to have similar temperatures, but it orbits very close to its star, which is a red dwarf. Red dwarfs are known for being very active, emitting powerful solar flares. The radiation from those flares could strip away the atmosphere of any close-in planets. Proxima Centauri c is farther out, but may be too cold for life as we know it. It also may be more like Neptune, with a deep gaseous atmosphere and no real solid surface, rather than a super-Earth, which is rocky like Earth, but larger. We just don’t know yet.

Another exciting aspect of Proxima Centauri c, however, is that it is far enough from the glare of its star that it should be able to be photographed directly by upcoming space telescopes. So far, only a handful of planets that are much larger than this have been successfully photographed, and even then, they are still just blobs of light.

Mario Damasso of the National Institute of Astrophysics, whose team found the possible new planet.

Image via Breakthrough/ YouTube.

From the paper:

Proxima c could become a prime target for follow-up and characterization with next-generation direct imaging instrumentation due to the large maximum angular separation of ~1 arc second from the parent star. The candidate planet represents a challenge for the models of super-Earth formation and evolution.

If scientists can learn more about both Proxima Centauri c and b, including direct imaging for at least c (b would be a lot more difficult), then that should give them a better idea of what both Earth-sized and super-Earth exoplanets are actually like, in particular ones that orbit red dwarf stars. That would then help them figure how many could be potentially habitable, and what conditions would make that possible, an exciting endeavor.

• Bottom line: Researchers from the National Institute of Astrophysics have found new evidence for a second planet orbiting Proxima Centauri, the closest star to our sun.
• Source: A low-mass planet candidate orbiting Proxima Centauri at a distance of 1.5 AU
• Via EurekAlert!

{ https://earthsky.org/ }

01-02-2020 om 22:32 geschreven door peter  

The clarity of these images from the Daniel K. Inouye Solar Telescope in Hawaii is thanks to the telescope’s 4-meter mirror, the world’s largest for a solar telescope. “It’s the biggest jump in our ability to study the sun since Galileo’s time,” a scientist said.

The Daniel K. Inouye Solar Telescope – near the summit of Mount Haleakala on the Hawaiian island of Maui – released its first images of the sun this week. They’re said to be the highest-resolution images of the solar surface ever taken, and who can argue? We’ve never seen images of the sun that look like this. The imagery – released January 29, 2020 – shows cell-like structures roiling on the sun’s surface. We knew this structure existed. These cells are called granules, and they’re caused by convective currents of plasma on the sun. But these images are like nothing we’ve seen previously. Each one of these cells is the size of Texas!

Scientists say the Texas-sized granules are the result of heat carried from inside the sun outward to its surface. It’s as if we’re seeing the sun boil.

The clarity of the image is due to the telescope’s 4-meter (13-foot) mirror, which is the world’s largest for a solar telescope.

Thomas Rimmele is the director of the Inouye solar telescope project. He said:

These are the highest resolution images of the solar surface ever taken.

Image via NSO/ AURA/ NSF.

Image via NSO/ AURA/ NSF.

The U.S. National Science Foundation built the Inouye Solar Telescope, which has more than twice the resolution – double the ability to see clearly – of the next-best solar observatories. Construction of the telescope began in January 2013, and the primary mirror was delivered to the site in August 2017. The completed telescope has now provided its first images of the sun. From an NSF statement about the telescopes first images:

The images show a pattern of turbulent ‘boiling’ plasma that covers the entire sun. The cell-like structures – each about the size of Texas – are the signature of violent motions that transport heat from the inside of the sun to its surface. That hot solar plasma rises in the bright centers of ‘cells,’ cools, then sinks below the surface in dark lanes in a process known as convection.

View larger. | The Inouye Solar Telescope images the sun in more detail than we’ve ever seen before. The telescope can image a region of the sun 24,000 miles (38,000 km) wide. Close up, these images show large cell-like structures hundreds of kilometers across and, for the first time, the smallest features ever seen on the solar surface, some as small as 19 miles (30 km).

Image via NSF.

The motions of the sun’s plasma constantly twist and tangle the magnetic fields on the sun. Twisted magnetic fields can lead to solar storms that can affect systems on Earth. Magnetic eruptions on the sun can affect air travel, disrupt satellite communications, bring down power grids and disable technologies such as GPS.

Thomas Rimmele is director of the Inouye Solar Telescope. He said:

It’s all about the magnetic field. To unravel the sun’s biggest mysteries, we have to not only be able to clearly see these tiny structures from 93 million miles [150 million km] away but very precisely measure their magnetic field strength and direction near the surface and trace the field as it extends out into the million-degree corona, the outer atmosphere of the sun.

Finally resolving these tiny magnetic features is central to what makes the Inouye Solar Telescope unique, says NFS. The telescope can measure and characterize the sun’s magnetic field in more detail than ever seen before and determine the causes of potentially harmful solar activity.

• Bottom line: The Daniel K. Inouye Solar Telescope has produced the highest resolution images of the sun’s surface ever taken.
• Via NSF
• Read more about the new sun images from NSF

{ https://earthsky.org/ }

01-02-2020 om 21:53 geschreven door peter