The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
27-10-2016
The Odd History of DARPA's Cyborg Insect Sentinels Joe Carmichael
The Odd History of DARPA's Cyborg Insect Sentinels
The next time you see a moth, dragonfly, or other winged insect, go in for a closer look. The Defense Advanced Research Projects Agency (DARPA) has been developing insect cyborgs for the past seven-plus decades, and a recent Freedom of Information Act (FOIA) request from San Jose State University Lecturer Dr. Susan Maret’s blog “secrecy {fragments}” shows just how sophisticated these futuristic, dystopian bug drones have become.
Over a year after Maret’s FOIA request, DARPA sent back 88 pages, most of which were Powerpoint slides. Since the 1940s, DARPA’s toiled to develop Micro Air Vehicles (MAVs) and Micro-Electro-Mechanical Systems (MEMS). It didn’t take long for engineers to realize that the key to effective MAVs was right in front of their eyes: Nature’s own insects — and, in some cases, winged mammals — were ideal case studies to be mimicked and, in some designs, enslaved. These engineers, along with DARPA’s numerous contractors and subsidized academic institutions, began developing HI-MEMS — Hybrid Insect Micro-Electro-Mechanical Systems.
Yikes.
In the paper’s conclusion, the authors write: “We also showed down-and up-stroke actuation of each wing separately, through which we were able to affect the flight direction of Manduca sexta. This work paves the way for future engineering approaches to utilize the bioelectronic interfaces, especially for realizing insect cyborgs.” In the acknowledgements, the researchers thank DARPA’s HI-MEMS program for single-handedly footing the bill.
Eight years have passed since these researchers’ insect cyborgs first took flight. It could well be that these cyborg bugs already fly among us, or patrol far-off battlefields. Or maybe they remain an unfulfilled prophecy. Regardless, like the cicadas, they’re bound to rise soon enough.
In many parts of the world, the lack of an adequate supply of clean water is a serious problem. As per UNICEF estimates, worldwide, about 2,000 children under the age of five die every day from diarrhoeal diseases and of these some 1,800 deaths are linked to water, sanitation, and hygiene.
In a big breakthrough, VICI-Labs in collaboration with UC Berkeley and the National Peace Corps Association have developed a device with a goal to provide a sustainable source of clean, safe water.
This device is known as “Water Seer.” It relies on simple condensation processes to collect clean water from the atmosphere. It works without using any power source, without generating any sort of pollution or environmental impact, without the need for costly chemicals or maintenance.
Image courtesy Water Seer
How the Water Seer Works:
The Water Seer device has a vertical wind turbine on its top, and it functions by utilizing wind power. It is planted six or more feet into the ground, and then the soil is packed around its metal neck. When the wind spins its internal fan blades, it draws air into the subterranean chamber. Since it is cooler underground, the air condenses into water in the reservoir to create a sort of an artificial well.
This clean drinking water can be delivered to the surface by using a simple pump and hose.
It works well even in areas with a very harsh climate. It can yield up to 37 liters of pure water a day, and the best part is it is priced at just $134.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:SF-snufjes }, Robotics and A.I. Artificiel Intelligence ( E, F en NL )
The World’s Smallest Drone is Voice Controlled, And it Can Fit in Your Pocket
The World’s Smallest Drone is Voice Controlled, And it Can Fit in Your Pocket
Amazon
IN BRIEF
Amazon has created the smallest drone ever – and it's targeted toward consumers, not for delivery.
Using RFID-search capabilities and facial recognition software, the drone can help locate lost persons or objects.
A MINI ALEXA THAT FLIES
Just this week, Amazon received a patent for the smallest drone ever. The miniaturized, unmanned, aerial vehicle (UAV) is designed to assist users in a number of ways — from recovery of lost persons and items, to providing assistance to policemen and firefighters. It’s Amazon’s first venture into a drone product for consumers – not just for delivery.
The drone’s features make it an all-around personal assistant, equipped with voice-control and Alexa (Amazon’s AI-equipped voice assistant). Accordingly, it can respond to voice commands such as “follow me” and “hover,” allowing for varied uses. Amazon also plans to make the drone quite small – small enough to fit in your pocket or to dock on a police officer’s radio.
Amazon
Using RFID-search capabilities and facial recognition software, the drone can help locate lost persons or even your elusive car keys. In terms of locating people, the patent states:
The UAV can receive a “find Timmy” command, which can include the “search” routine, and possibly an “identify Timmy” subroutine to locate a person identified as “Timmy.” In some examples, Timmy can have an RFID tag sewn into his clothes or a bar code printed on his shirt to facilitate identification.
Amazon has taken a major step in the right direction as the company moves beyond usingdrones for delivery. While many of the intended uses of this mini drone are still considered illegal in the United States, the FAA is supposedly updating their rules for commercial drone use within the next five years.
The future is bright for unmanned vehicle technology. Rather than fear such technological advancements, we should look to the added value they offer to the way we work and live.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:SF-snufjes }, Robotics and A.I. Artificiel Intelligence ( E, F en NL )
20-10-2016
Vliegende auto: koop jij er volgend jaar een
Vliegende auto: koop jij er volgend jaar een
Tim Kraaijvanger
Nog een jaar en dan kunnen we een proefrit maken in een vliegende auto. Tenminste, als het aan het bedrijf AeroMobil ligt. CEO Juraj Vaculik beweert dat de eerste vliegende auto volgend jaar te koop is.
Het idee is niet helemaal nieuw. In 1990 ontwikkelde het bedrijf AeroMobil het allereerste prototype: 1.0. De jaren daarop kwamen er nieuwe versies uit. Het laatste decennium gaat het hard. In 2010 toonden de Slowaken de AeroMobil 2.5. Dit model werd in 2014 opgevolgd door het allernieuwste type: de 3.0. Hieronder zie je een promotievideo van deze vliegende auto.
AeroMobil beweert nog steeds dat 2017 een haalbaar jaar is voor de introductie van de eerste vliegende auto bij de autodealer. Deze vliegmachine biedt de voordelen van een normale auto, maar kan daarnaast opstijgen en landen op een willekeurig grasveld. Het grasveld moet overigens wel een paar honderd meter lang zijn, anders komt het niet goed. Op de weg heeft de AeroMobil 3.0 een bereik van 877 kilometer en een topsnelheid van 159 kilometer per uur. In de lucht is het bereik nog steeds een indrukwekkende 700 kilometer en vliegt het luchtvaartuig met een snelheid van 200 kilometer per uur. Het verschil in snelheid tussen vliegen en rijden is veertig kilometer per uur en dat lijkt niet veel, maar houdt er rekening mee dat de vliegende auto ook nog eens direct van punt A naar punt B vliegt. Tijdens een langere rit – of is het vlucht? – kom je misschien wel twee keer zo snel aan op de plaats van bestemming. Zeker als je op een slecht bereikbare plek moet zijn.
CONCURRENTIE
In 2010 is een Amerikaans bedrijf gestart met de productie van een vliegende auto, namelijk de Terrafugia Transition. Zeventig klanten bestelden zo’n 159.000 euro kostend voertuig. Daarna bleef het stil. Als het goed is, worden eind dit jaar de eerste exemplaren uitgedeeld.
Deze zomer was de AeroMobil 3.0 overigens te zien in Brussel. “Deze tweezitter is de eerste in een reeks van innovatieve voertuigen die wij gaan lanceren,” zei CEO Vaculik tijdens de beurs. “De technologieën en innovaties die in de AeroMobil 3.0 zitten kunnen in een breed scala van producten gebruikt worden, waardoor we snel over hopen te gaan tot massaproductie.”
De AeroMobil 3.0 moet daarnaast Slowakije op de kaart gaan zetten. “Het project trekt momenteel veel aandacht en verbindt ingenieurs binnen de Europese Unie”, zei de Miroslav Lajčák, de Slowaakse minister van Buitenlandse Zaken. “Er ontstaat wellicht een nieuwe Europese industrie.”
Mooi is ‘ie wel, deze vliegende auto.
ONGELUK
Vorig jaar stortte een AeroMobil neertijdens een testvlucht in Slowakije. Chauffeur/piloot Stefan Klein ontsnapte aan de dood en kon zijn parachute ontvouwen.
Twijfels De grote vraag is of AeroMobil er in gaat slagen de verwachtingen waar te maken. Ten eerste is het huidige wegennetwerk niet geschikt voor de AeroMobil. in het meest gunstigste geval worden er landingsbanen langs de snelweg gelegd, waar mensen kunnen landen en invoegen of uitvoegen en opstijgen. Daarnaast krijg je als bezitter van deze vliegende auto te maken met wetgeving en regels. Veel regels zullen opnieuw opgesteld moeten worden als deze vliegende auto in het straatbeeld verschijnt. Mag je zomaar landen in een weiland of moet je eerst de eigenaar van een lap grond bellen? Tenslotte mag de auto niet gevlogen worden zonder een vliegbrevet. En zo’n brevet heeft niet iedereen in z’n portemonnee zitten. VlieglesDeal beweert dat je ongeveer tienduizend euro nodigt hebt om het brevet te halen.
De infrastructuur bepaalt het succes van de AeroMobil 3. Wanneer er veel landingsbanen worden aangelegd langs snelwegen, kan dit consumenten motiveren om over te stappen op de vliegende auto.
Alleen voor miljonairs Kortom, de AeroMobil 3.0 zal niet direct op de oprit van je buurman staan. Het Slowaakse bedrijf richt zich in eerste instantie op rijken en op mensen die graag vliegen. Voor de laatste groep is het mogelijk goedkoper om een vliegende auto te kopen, dan om een eigen privejet aan te schaffen.
Denk jij dat de AeroMobil 3.0 volgend jaar echt te koop is? En lijkt het jou wat? Reageer onder dit nieuwsbericht!
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:SF-snufjes }, Robotics and A.I. Artificiel Intelligence ( E, F en NL )
Staat deze voedselprinter over vijf jaar bij jou in de keuken?
Staat deze voedselprinter over vijf jaar bij jou in de keuken?
Caroline Kraaijvanger
Maak maar alvast ruimte op je aanrecht: de voedselprinter komt eraan! Binnen vier tot vijf jaar kan dit exemplaar – of iets wat erop lijkt – al in je keuken staan!
Voedselprinters zijn er natuurlijk allang. Maar vaak zijn ze groot en log en allesbehalve gebruiksvriendelijk. Je moet er eigenlijk (letterlijk!) voor gestudeerd hebben om ze te kunnen gebruiken. Dat moet anders, zo bedacht Hod Lipson, professor aan de faculteit werktuigbouw aan Columbia University in New York en een pionier op het gebied van robotica, 3D-printen en voedselprinten. Hij ontwikkelde – samen met twee studenten – een voedselprinter voor ons allemaal.
Gemak Eén van de twee studenten die samen met Lipson aan de voedselprinter knutselde, is Drim Stokhuijzen. Het ontwerp van de revolutionaire voedselprinter werd de afstudeeropdracht waarmee hij zijn studie industrieel ontwerpen aan de TU Delft afrondde. “Deze voedselprinter had een compleet andere start dan bestaande voedselprinters,” zo vertelt hij aan Scientias.nl. De huidige voedselprinters zijn eigenlijk niets anders dan gemodificeerde 3D-printers. “Maar voor deze voedselprinter begonnen we echt met niets.” Het doel? Een voedselprinter die net zo gemakkelijk in gebruik is als de welbekende koffiemachines met de minstens zo bekende cupjes die door George Clooney aan de man worden gebracht. “De voedselprinter moest eenvoudig zijn: plug and play.”
Vers van de pers: vismousseline met wortel.
Hoe werkt ‘ie? En dat is gelukt. Want iedereen kan met deze voedselprinter – die ook nog eens heel klein is en dus met gemak op je aanrecht past – uit de voeten. Stokhuijzen legt uit: “Je hebt een soort capsules met daarin gepureerd en ingevroren voedsel waar geen additieven aan zijn toegevoegd. Het apparaat vertelt je in welke volgorde je deze capsules in het apparaat moet stoppen. Een robotarm kan deze capsules pakken en de inhoud op een bord plaatsen. Terwijl de robotarm daarmee bezig is, verhit een infraroodmodule de geprinte lagen.” Terwijl het voedsel geprint wordt, wordt het dus ook gekookt. In de toekomst kun je de capsules gewoon in de winkel kopen. Ook voorziet Stokhuijzen een soort ‘Spotify’ gevuld met gerechtjes waar je als trotse eigenaar van de voedselprinter uit putten kan.
De capsules die je in de 3D-printer moet stoppen.
Supplementen Wellicht zie je jezelf op korte termijn al je pannen en deksels en maatbekers en ander keukengerei bij het grof vuil zetten. Maar wacht nog even! “Dit apparaat vervangt het koken niet,” benadrukt Stokhuijzen. De voedselprinter is niet bedoeld om drie of vier gangen te creëren, maar is een aanvulling op je eigen kookkunsten. “Stel, je hebt een drukke werkdag gehad en niet zo gezond gegeten, dan kun je een gezond gerechtje printen,” legt Stokhuijzen. Omdat je de volledige controle over de samenstelling van het gerechtje hebt, kan het je exact bieden wat je die dag tekort bent gekomen (zie ook het filmpje hieronder).
In de toekomst gaat dat nog een stap verder, voorspelt Stokhuijzen. “De voedselprinter wordt dan je persoonlijke diëtist.” Op basis van je persoonlijke gegevens – die nu reeds door smartphones worden verzameld – weet de printer precies wat je op dat moment nodig hebt.
QUICHES
In principe kan de voedselprinter van Lipson en studenten alles printen. “Vlees, vis, noem het maar op,” vertelt Stokhuijzen. “Maar in beginsel zullen we voor toegankelijke gerechtjes kiezen, bijvoorbeeld quiches.” Want de grote massa zal de voedselprinter sneller omarmen als deze smakelijk uitziende gerechten print en vlees ziet er geprint nu eenmaal niet echt lekker uit.
Heerlijk Natuurlijk heeft Stokhuijzen de proef op de som genomen en het geprinte voedsel geproefd. Hij blijft enthousiast. “Het is net als met een gewone printer, waarbij de kwaliteit van de inkt de kwaliteit van de print bepaalt. Als je goede ingrediënten gebruikt, is het geprinte voedsel heerlijk.”
Gezond Waarschijnlijk had Stokhuijzen een paar jaar geleden niet gedacht dat hij vandaag zo enthousiast zou zijn over geprint voedsel. “Ik was bij aanvang heel sceptisch,” erkent hij. “Ik vroeg me af of we 3D-geprint voedsel wel nodig hadden. Ik was net druk bezig met gezond eten en dat lijkt haaks te staan op het reageerbuis- en robotachtige geprinte voedsel.” Maar opeens realiseerde Stokhuijzen zich dat gezond eten dankzij de voedselprinter veel gemakkelijker kan worden. “Als je nu door de supermarkt loopt, dan wil je voedsel dat kostenefficiënt, oftewel niet te duur is. Maar het moet ook voedzaam en gezond zijn. En het moet gemakkelijk te bereiden zijn. En lekker. Het is eigenlijk onmogelijk om aan al die vereisten tegelijkertijd te voldoen: als je iets makkelijks wilt, is het vaak ongezond. En als je iets heel gezonds wilt, is het vaak duurder. En dus maak je in de supermarkt eigenlijk altijd een verkeerde keuze.” De voedselprinter maakt daar een einde aan, omdat deze voedsel kan creëren dat aan alle genoemde eisen voldoet. “Deze voedselprinter kan gezond eten democratiseren.”
Een geprinte polenta met bietjes.
Acceptatie Maar hoelang moeten we daar nog op wachten? “Deze voedselprinter is een proof of concept en wordt op dit moment in het laboratorium doorontwikkeld. We verwachten dat deze over vier tot vijf jaar in de keuken te vinden is.” Of dat werkelijk haalbaar is, hangt met name af van ons, de consument. “Op dit moment is de markt nog vrij sceptisch,” stelt Stokhuijzen. “De acceptatie van de voedselprinter is denk ik de grootste uitdaging. Misschien komt die vanuit de mensen zelf. Of eerst vanuit atleten, waarna de consument aansluit.”
De voedselprinter heeft voorlopig de naam ‘Sanna’ gekregen.
Software Maar acceptatie door de massa is niet de enige hobbel die genomen moet worden. Er komt nog veel meer bij kijken. Zo is er bijvoorbeeld dringend behoefte aan software voor het ontwerpen van voedsel. Al jarenlang wordt voor het ontwerpen van constructies en apparaten een beroep gedaan op CAD-systemen. Maar deze systemen schieten tekort als er met voedsel wordt gewerkt. Daar is speciale software voor nodig die bijvoorbeeld kan voorspellen hoe een 3D-geprinte vorm eruit ziet als deze een x aantal minuten is gekookt bij een temperatuur van x graden Celsius.
Er is dus nog werk aan de winkel. Maar de voedselprinter lijkt een onstuitbare technologie te zijn. “We verwachten dat deze voedselprinter rond de 100 dollar gaat kosten,” vertelt Stokhuijzen. De capsules zullen qua prijs absoluut de concurrentie aankunnen met kant-en-klaarmaaltijden, maar wel iets duurder zijn dan de maaltijden die je helemaal zelf bereidt. Stokhuijzen kan in ieder geval niet wachten. “Als de voedselprinter op de markt komt, krijgt deze zeker een plekje in mijn keuken. Het is zo makkelijk op drukke dagen. Net als gisteren: ik had gesurfd en ’s avonds zin in eten. Maar dan ben ik te lui om iets te koken en neem ik toch maar een pizza. Of ik kook snel pasta. Maar dan kijk ik achteraf op de verpakking en blijkt er weer heel veel zout in te zitten. Met de voedselprinter kan ik een gemakkelijk en gezonde keuze maken én heb ik de controle over wat er in mijn eten zit.”
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:SF-snufjes }, Robotics and A.I. Artificiel Intelligence ( E, F en NL )
Largest-Ever Destroyer Just Joined US Navy, and It Could Fire Railguns
Largest-Ever Destroyer Just Joined US Navy, and It Could Fire Railguns
USS Zumwalt in full dress for its commissioning in Baltimore
(Credit: US Navy)
IN BRIEF
The U.S. Navy has officially commissioned the USS Zumwalt (DDG 1000), the largest and most high-tech destroyer ever that packs a massive 78 MW of power.
The USS Zumwalt is a glimpse of the technology and sophistication we can expect to see in future warships.
The U.S. Navy’s largest destroyer ever built, the USS Zumwalt, carried out trial operations last year — and now the high-tech warship has officially entered the fleet. The ship is the most advanced in its class, and the name of its captain, James A. Kirk, makes the futuristic cruiser sound like something out of “Star Trek.”
“Today’s ceremony marked the culmination of over three years of dedication and hard work by some of the finest sailors I have had the pleasure to lead,” said Kirk, according to the U.S. Navy.
It took almost five years and over $3.5 billion to build the USS Zumwalt. The destroyer sports an all-electric propulsion system, a stealthy “tumblehome” design, a vertical missile launcher, and an advanced computerized system.
And it packs 78 MW of power — nearly as much electricity as a nuclear-powered aircraft carrier — thanks to two 45.4-MW Rolls-Royce MT30 gas turbines driving Curtiss-Wright electric generators and two 3.8-MW Rolls-Royce RR4500 turbine generators.
That’s enough energy to run the ship and power a small town at the same time, according to the U.S. Navy. This massive front of electricity could also fire the Navy’s next-gen beam weapons and railguns. We could one day see Zumwalt-class warships equipped with kinetically-charged railguns capable of launching projectiles as far as 201 km (125 miles) at Mach 6 speeds.
Image Credit: U.S. Navy/Petty Officer 1st Class Nathan Laird
The destroyer’s large size can also support its missile launcher and aircraft simultaneously.
“The Zumwalt-class is much larger than today’s destroyers with a considerably larger flight deck – enough space to operate host Joint Strike Fighters, MV-22 Ospreys, and unmanned systems and a Vertical Launch System second to none,” said Secretary of the Navy Ray Mabus, according to the U.S. Navy.
The USS Zumwalt will make its way to San Diego, where it will install its combat systems and receive final testing before engaging in fleet operations.
Watch the destroyer cruise along in Bath, Maine below.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:SF-snufjes }, Robotics and A.I. Artificiel Intelligence ( E, F en NL )
29-09-2016
New Wind Turbine Tech Could Use a Single Typhoon to Power a Country For 50 Years
New Wind Turbine Tech Could Use a Single Typhoon to Power a Country For 50 Years
Challenergy
IN BRIEF
Humanity pumps nearly 38.2 billion tons of carbon dioxide into the air each year because of fossil fuels, but one typhoon is equivalent to half the world-wide electrical generating capacity.
Now, Japanese engineer Atsushi Shimizu claims to have developed a way for humanity to harness this power.
TAKING ADVANTAGE OF EARTH
We are all farmilar with the tragedy of the Fukushima nuclear disaster, which was caused by an enormous tsunami that occurred back in 2011. It brought the nuclear power debate back to life.
Now, one Japanese engineer wants to harness the power of another potentially destructive force in order to generate energy. Atsushi Shimizu has created a wind turbine that can withstand the terrible force of typhoons, and it can gather their energy to provide clean power.
“For decades, Japan has brought in European-style wind turbines, not designed for typhoon zones, and installed them with no careful consideration—they’ve broken almost entirely,” Shimizu said to CNN. Now, that could all change.
There is tremendous potential in typhoon energy—it is estimated that one typhoon is equivalent to half the world-wide electrical generating capacity, and if we could harness all of its energy, Shimizu asserts he could power Japan for 50 years.
To that end, Shimizu has constructed a special turbine, one that looks like an eggbeater. It utilizes the Magnus effect to prevent the turbine from spinning out of control. The design helps it withstand unpredictable wind directions.
HARNESSING EVERYTHING
Taking advantage of typhoon energy may seem like a moonshot, but we already have structures that can withstand hurricane force gales.
And given our current climate crisis, its not like we can afford not to do it. The green revolution is all about harnessing the power of Mother Nature and moving away from fossil fuels in order to end the current mass extinction event and help protect our biosphere. Countries like Japan are regularly battered by typhoons, and this is one way of taking advantage of the situation.
But more than that, if we are to advance as a species, we will need this type of technology. Advancing to a Type I civilization in the Kardashev scale means being able to control the elements—sunlight, volcanoes, earthquakes, and yes, even typhoons.
This could be another step towards getting humanity beyond our Type 0 classification status.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:SF-snufjes }, Robotics and A.I. Artificiel Intelligence ( E, F en NL )
23-09-2016
Delftse onderzoekers ontwikkelen dubbeldekkerdrone met één propeller
Delftse onderzoekers ontwikkelen dubbeldekkerdrone met één propeller
Tim Kraaijvanger
De delftAcopter is misschien wel de meest bijzondere drone van het jaar. Deze drone stijgt op als een helikopter, kantelt vervolgens 90 graden en vliegt verder als een vliegtuig. Hoe dat eruit ziet, zie je hier!
De drone maakt het mogelijk om makkelijker te landen en op te stijgen in een moeilijk gebied. Dit komt omdat de dubbeldekkerdrone één hoofdrotor heeft en een staart ontbreekt. “Verticaal opstijgen (of landen) en horizontaal verder vliegen is zeker niet nieuw, maar wel op deze elegante manier,” zegt onderzoeker Bart Remes van het Delftse MAVlab. “Doordat de staart is weg gelaten en het vliegtuig slechts één dubbeldekkervleugel heeft, kan het elegant rechtop blijven staan om te landen en op te stijgen.”
De drone is met een spanwijdte van 1,5 meter geen kleintje. Het beestje kan een snelheid van 100 kilometer per uur bereiken en vliegt maximaal zestig kilometer op één acculading. Daarnaast kan de drone stil in de lucht blijven hangen.
Nog een mooie innovatie: de delftAcopter vliegt zelfstandig van plek naar plek en hoeft dus niet bestuurd te worden. Daarvoor gebruikt de drone GPS en zijn zicht. “De drone gebruikt on-board vision om zelfstandig een landingsplek te kiezen,” laat Remes weten. “Zo zal hij volledig zelfstandig de meest veilige plek uitkiezen waar geen obstakels in de weg staan.”
De delftAcopter doet eind deze maand mee aan de UAV Medical Express Challenge. Elf teams proberen de zieke Outback Joe te redden met een onbemand vliegtuig. Remes: “De opdracht draait om het ‘redden’ van een persoon in een overstroomd gebied in Queensland. Outback Joe voelt zich niet lekker, en na overleg met zijn dokter is besloten om snel een bloedsample af te nemen en te onderzoeken. Joe kan zelf een sample nemen. De uitdaging voor ons is om dit sample snel naar een laboratorium te krijgen.” Dit laboratorium is dertig kilometer verderop. De delftAcopter moet zelf Outback Joe vinden, zo dicht mogelijk bij hem landen (maar niet dichterbij dan dertig meter) en het bloedmonster verzenden naar het laboratorium. En dat binnen een uur. “Het wordt heel spannend om te zien hoe ver we ermee komen.”
Lasers play many roles in our everyday lives, from optical storage to metal cutting to tattoo and hair removal. Laser technology is used in a wide range of other applications, including surgery and weaponry.
Now, researchers from the University of Michigan have developed a laser technique that uses blood to spot tumors in a human body. The new technique combines laser light with a fluorescent dye to observe cell structure and activity at the molecular level.
The researchers tested out the technique by shining a laser light into a cavity containing whole human blood mixed with Indocyanine green, an FDA-approved fluorescent dye used in diagnostic tests. By examining the light that was reflected back at them, they could observe cell structure and the changes happening to the cells at the molecular level.
The light could be amplified to spot the smallest changes in cells or bodily tissues. This could help in improving clinical imaging and better monitoring of tumors. Surgeons can use the new laser technique to spot the edge of a tumor and remove every last bit of cancer.
It could also be used during drug testing to monitor the changes that cells undergo when exposed to prospective new drugs.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:SF-snufjes }, Robotics and A.I. Artificiel Intelligence ( E, F en NL )
15-09-2016
Nieuwe stof gebruikt zon en wind om apparaten van stroom te voorzien
Nieuwe stof gebruikt zon en wind om apparaten van stroom te voorzien
Tim Kraaijvanger
Wetenschappers van het Georgia Institute of Technology hebben een stof ontwikkeld die zonne-energie en windenergie opvangt. Misschien kan dit textiel in de toekomst gebruikt worden om GPS-systemen of smartphones op te laden.
De onderzoekers gebruikten een weefmachine om zonnecellen van polymeervezels met vezelachtige tribo-elektrische nanogenerators te weven. Deze tribo-elektrische nanogenerators gebruiken een combinatie van het tribo-elektrische effect (materialen wisselen bij contact elektrische lading uit) en elektrostatische inductie om een mechanische beweging (roteren, schuiven of vibreren) om te zetten in stroom.
De nieuwe stof is 320 micrometer dik en bestaat voor een groot deel uit wol. De onderzoekers beweren dat de stof geïntegreerd kan worden in tenten, gordijnen en kleding. “Het materiaal ademt, is flexibel, weegt bijna niets en kan overal voor gebruikt worden”m concludeert professor Zhong Lin Wang. Zijn paper staat deze week in het wetenschappelijke vakblad Nature Energy.
Straks heeft jouw horloge geen batterijtje meer nodig. Misschien kan de stof wel gebruikt worden als horlogebandje?
Daarnaast is het materiaal niet prijzig om te maken. “De polymeervezels zijn niet duur en goed verkrijgbaar”, zegt Wang. “Daarnaast zijn ze milieuvriendelijk. De elektroden zijn ook niet kostbaar om te produceren, waardoor massa-productie een mogelijkheid is.”
Aardige opbrengst De onderzoekers hingen een lapje stof ter grootte van een A4’tje uit een autoraam. Toen de auto bewoog werd energie opgevangen, ook al was het die dag bewolkt. Een stukje stof van vier bij vijf centimeter laadde een condensator binnen een minuut op tot twee volt, met dank aan wind en zonlicht.
Vervolgonderzoek De grote vraag is nu: hoe lang gaat het materiaal mee? Wetenschappers richten zich de komende tijd op deze vraag. Het zou natuurlijk jammer zijn als jouw nieuwe trui van dit materiaal binnen een paar weken uit elkaar valt.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:SF-snufjes }, Robotics and A.I. Artificiel Intelligence ( E, F en NL )
14-09-2016
Unlimited Energy: Physicists Assert We Already Have a Viable Model of a Fusion Device
Unlimited Energy: Physicists Assert We Already Have a Viable Model of a Fusion Device
IN BRIEF
One of the biggest challenges in the fusion energy development is finding the best shape for the device to contain the plasma, but physicists in the United States believe they may have found a new kind of nuclear fusion device that could be the most commercially viable design yet.
HOLY GRAIL
Physicists around the world are on a mad dash to build a nuclear fusion machine that can replicate the Sun’s atom-fusing process and provide everyone with a low-cost, sustainable energy resource—effectively ending our dependence on fossil fuels.
Replicating how the sun and stars create energy through fusion is essentially like putting “a star in a jar,” although there is no “jar” in existence that is not only capable of containing superhot plasma, but also low-cost enough that it can be built around the world—although it’s not for lack of trying.
In fact, physicists are working on a new kind of nuclear fusion device that could be the most commercially viable design yet.
In a new paper published in Nuclear Fusion, physicists working at the U.S. Department of Energy’s Princeton Plasma Physics Laboratory (PPPL) assert that a model for such fusion device “already exists in experimental form – the compact spherical tokamaks at PPPL and Culham, England.”
Test cell of the National Spherical Torus Experiment-Upgrade with tokamak in the center. (Photo by Elle Starkman/PPPL Office of Communications)
SPHERICAL TOKAMAKS
Current designs for this so-called “jar” essentially call for doughnut shaped objects that come complete with powerful magnetic fields which suspend the plasma inside it, called tokamaks. It’s incredibly expensive to make and also hard to maintain, which is why physicists continue to develop new designs that will, hopefully, keep the cost down.
So far, there are two advanced spherical tokamaks in various stages of development. The first is the Mega Ampere Spherical Tokamak (MAST), which UK expects to be completed soon; the other is the National Spherical Torus Experiment Upgrade (NSTX-U) at PPPL, which went online last year.
“We are opening up new options for future plants,” said Jonathan Menard, lead author and program director for the NSTX-U.
But the devices, described in the 43-page paper, still have a long way to go. They must first be able to control the turbulence created after the plasma particles are subjected to electromagnetic fields, and also control how the superhot plasma particles interact with the device’s walls to avoid possible disruptions, which can happen if the plasma becomes too impure.
PPPL Director Stewart Prager said these two reactors, “will push the physics frontier, expand our knowledge of high temperature plasmas, and, if successful, lay the scientific foundation for fusion development paths based on more compact designs.”
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:SF-snufjes }, Robotics and A.I. Artificiel Intelligence ( E, F en NL )
World First: New Nanofish Will Change the Way We Deliver Medicine
World First: New Nanofish Will Change the Way We Deliver Medicine
Credit: Small (2016). DOI: 10.1002/smll.201601846
Randy Patton, Ohio State University
IN BRIEF
Researchers have created the world's first nanofish using gold, nickel, and silver. Each Segment is just 800 nm long. The fish could be key to better ways of delivering medicine and manipulating cells.
SWIMMING ROBOTS
Drug delivery technology is currently experiencing a sort of Renaissance. From delivery using ultrasonic vibrations to ingestible electronics, we are currently developing many ways to effectively deliver medicine in a safer, more targeted way.
But who would have thought that included injecting swimming nanomachines into our body?
Researchers at U.C. San Diego have created the world’s first nanofish, small robots that swim like fishes, created with drug and medicine delivery in mind.
While creating nanomachines is no new feat, current models are more akin to submarines, spinning with a corkscrew-like propeller. While this has enabled them forward movement, it is not the most efficient way of propelling these tiny machines.
TARGETING DELIVERIES
Instead, the new study, to be published in Nano Small Micro, proposes a fish-like movement. Essentially, the robot will sway its tail back and forth using electromagnetism. The small nanomachines are made up of 800 nanometer-long gold and nickel segments connected by silver.
An external magnet controls their movement, making the nickel sway back and forth. By altering the strength and orientation of the magnets used, the speed and direction of the machines can be controlled. This allows the researchers to tell the fish when and where to go, opening the possibility of pushing drugs to their intended target. The ultimate goal is targeted delivery, or even the possibility of manipulating single cells.
Currently, the researchers are working on several improvements, according to New Scientist. These include tackling the challenge of how to get the machines out of the body. One solution would be making the robots biodegradable. But that doesn’t solve all the issues. The fish would also be extremely expensive because of the precious metals used in the design. Thus, it may be a while before we have schools of fish solving all of our interior medical issues.
Imagine charging your phone or portable device with your shirt or your jacket. A group of researchers may have made it possible with a technology that has been in the works for two years now. And all it takes is a bit of movement and sunshine.
CUT FROM… WELL, A CLOTH
A lot can be said of mobile batteries, but “long-lasting” isn’t a phrase that comes to mind. Thus, the birth of power banks and power-saving options in mobile OS devices. Well, things may be about to change.
A group of US and Chinese researchers from the Georgia Institute of Technology in Atlanta have worked for the past two years to develop an electricity-producing fabric. The super-thin material generates electricity through movement and sunlight.
This smart fabric is made using “solar cells fabricated from lightweight polymer fibers into micro cables are then woven via a shuttle-flying process with fibre-based triboelectric nanogenerators,” according to the article published in Nature Energy.
A CUT ABOVE THE REST
The applications of such a technology are limited only by what you can weave. “A single layer of such fabric is 320 μm thick and can be integrated into various cloths, curtains, tents and so on,” the study claims. And it can be charged as you move wearing the cloth, or as the wind blows it around.
Lead researcher Professor Zhong Lin Wang explains: “If you’re walking [and] your jacket is flicking back and forwards, you can harvest this kind of motion energy to charge your cell phone.” The researches demonstrated this using a 4 cm by 5 cm piece of the cloth and it was enough to power “a 2 mF commercial capacitor up to 2 V in 1 min under ambient sunlight in the presence of mechanical excitation.”
Credits: Professor Zhong Lin Wang
With the rise of wearable tech, this fabric already has market potential — from mobile to medical technology, and infrastructure monitoring to GPS. The researchers have received a number of inquiries from people in these industries.
In two years, the fabric may be available on the market.
Boston Dynamics has just released a video of its Atlas robot balancing on a piece of wood. Just like a regular human, you can watch it shift, shake, and move to stay on the beam.
One of the primary challenges with bigger robots is making them move without falling over. Big, human-sized robots either can’t walk at all, or they walk like a one-legged man having a seizure. Balance, stability, grace—these are the things we have yet to see in a humanoid robot.
Now, we may finally have a contender. Boston Dynamics has been working on the Atlas robot, and it looks like it can balance on a piece of wood as well as any person can.
In the video, we can see Atlas balancing on a thin piece of wood for thirty seconds. But its not just the balancing part that’s awesome—its seeing a robot move, shift its weight, and react like an actual person.
Notably, its original specs were meant to make it humanoid. It has a height of approximately 1.8 meters (6 feet) and a weight of 150 kg (330 pounds). It’s also fairly robust—it’s made of aircraft-grade titanium and aluminum with blue LED lights mounted inside its chest.
Remarkably, its reaction when it finally loses to gravity even mimics how a person would when taking a tumble, twisting its torso in the opposite direction.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:SF-snufjes }, Robotics and A.I. Artificiel Intelligence ( E, F en NL )
This Eerie New Drone Comes With Spider-Like Grasping Arms
This Eerie New Drone Comes With Spider-Like Grasping Arms
Prodrone
IN BRIEF
A Japanese company first revealed their newest drone model. The upgrade will give the flying machine a set of arms built to lift up to 10 kg.
The proliferation of drone technology has certainly been beneficial to users, albeit whileannoying some others. One manufacturer is about to start producing the next evolution of the technology.
At the InterDrone show in Las Vegas, Japanese drone manufacturer, Prodrone claims that the PD6B-AW-ARM is “the world’s first dual robot arm large-format drone.” Prodrone has taken its previous PD6B-AW model and upgraded it with 5-axis grasping arms. It can carry up to 10 kg (22 lb). The PD6B-AW-ARM also has a stabilizing feature that balances the aircraft while the arms carries and moves stuff around.
Image credit: Podrone
The drone will have an maximum flight time of up to a half-hour per charge. The drone can also clock in with forward speeds of 60 km/h (37 mph) and fly up to an altitude of 5,000 m (16,404 ft) This likely doesn’t account for the extra force of lugging its cargo. Grabbing and lifting isn’t all the arms can do. As New Atlas reports, “Along with the obvious grasping and carrying of cargo, the company’s suggested uses…also include attaching or joining items, cutting cables, flicking switches, delivering lifesaving buoys, or retrieving hazardous materials.”
The company has yet to announce a release date for the upgraded drones. Pricing is also forthcoming.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:SF-snufjes }, Robotics and A.I. Artificiel Intelligence ( E, F en NL )
10-09-2016
10 Futuristic Technologies 'Star Trek' Fans Would Love to See
10 Futuristic Technologies 'Star Trek' Fans Would Love to See
By Elizabeth Howell, Live Science Contributor
Credit: Paramount
INTRO: To boldly go
Though the TV show first debuted in the 1960s, "Star Trek" has sometimes seemed ahead of its time, particularly when it comes to the technologies featured on screen. From crewmembers toting communicators long before cell phones were ubiquitous to the automatic sliding doors aboard the Starship Enterprise, the show's innovation has delighted its fans for decades. This year, "Star Trek celebrates its 50th anniversary, and though some of the technologies from the show now have real-life counterparts, there are some aspects of the show that are still squarely in the realm of science fiction.
From the tech that lets the Starship Enterprise explore the universe to the devices that enable crewmembers to rapidly send information and people across great distances, here are 10 futuristic technologies Trekkies would love to have.
FIRST UP: Going faster than light ...
Credit: Stephanie Zieber | Shutterstock.com
1. Warp drive
In "Star Trek," when the crew of the Enterprise wanted to set out for another star, they were able to use warp drive to zip across great cosmic distances (something that's particularly helpful if you need to rescue a Starfleet crew that's fighting off Romulans).
Unfortunately, the physics of warp drive doesn't quite add up, though faster-than-light travel does have a basis in real science. Part of the problem has to do with Albert Einstein's theory of relativity. Simply speaking, as a spacecraft approaches the speed of light, the ship also becomes infinitely massive, which ultimately prevents it from breaking the barrier. Until scientists find a way of getting around that cosmic speed limit, we'll have to putter around closer to home. [Warped Physics: 10 Effects of Faster-Than-Light Travel]
NEXT UP: Beam me up
Credit: pixelparticle | Shutterstock.com
2. Transporters
Ah, to be able to commute from Los Angeles to New York City in the blink of an eye. Transporters were a device commonly used in "Star Trek" to beam people (and objects) between the Starship Enterprise and the surface of a planet or moon (and in some cases, between two spaceships).
Real-life teleportation for people is far from a reality, but in the bizarre world of quantum teleportation, there have been some advancements. Quantum teleportation is governed by the nature of quantum physics, which says the fundamental building blocks of the universe can exist in two or more places at the same time. Quantum teleportation involves capturing the so-called quantum states of an object and transmitting that information instantaneously to another location, recreating the exact object someplace else. In 2015, scientists teleported photons (packets of light) across a spool of fiber optics 63 miles (102 kilometers) long. This quadrupled the previous record, and also opens the possibility that such technology could help improve encryption, the researchers said.
NEXT UP: "Printing" food ...
Credit: Becky Oskin
3. Replicators
"Tea, Earl Grey, hot" is perhaps the best-ever example of product placement in a space-based TV show. Whenever Captain Jean-Luc Picard, from "Star Trek: The Next Generation," was back in his quarters, he often sought a way to relax in between the stressful duties of leading the crew of a starship. On the show, replicators were machines that functioned as molecular assemblers, essentially rearranging subatomic particles into molecules to create virtually anything out of thin air. Crewmembers aboard the Enterprise most commonly used replicators to make food or water.
The closest real-life version of a replicator is a 3D printer, which uses a computer's digital instructions to print plastic, ceramic or metal objects right before your eyes. We're still a long way from being able to make real food in space, but simple tools are now available on the International Space Station, thanks to Made In Space's 3D printer. Over time, Made In Space plans to open final-frontier printing to private clients, and even university students.
Time travel is a very common device in the "Star Trek" world, especially as a way to make commentary on how backward human societies were in the 1960s or 1980s. In the 1986 film "Star Trek IV: The Voyage Home," time travel was used as a device to poke fun at LSD, destroying the environment and even punks on buses with boom boxes.
While time travel devices are common in science fiction, scientists haven't figured out yet how to do it — that is, except in a very special, small way. We do know that people moving closer to the speed of light age slower than people back on Earth. On a smaller scale, even astronauts who have lived aboard the International Space Station and travel at 17,150 miles per hour (27,600 km/h) age ever so slightly slower than they would have on Earth. But unlike true time travel, these differences are mere moments. [The 7 Silliest Time Travel Concepts in Science Fiction]
UP NEXT: Virtual reality
Credit: Burleson et al./NYU
5. Holodecks
The holodeck was one of the great inventions of the TV series "Star Trek: The Next Generation." In the holodeck aboard the USS Enterprise, Captain Jean-Luc Picard could explore simulated environments or perform virtual and interactive exercises and training simulations without having to leave the ship. But what makes this technology challenging in real life is that scientists don't yet know how to create three-dimensional figures that you can interact with in real time. Light is tricky that way, after all.
The closest thing to a holodeck that exists right now is a virtual reality device that you can strap on your head. While you're not in a physical space that simulates reality, the smaller device can let you do things such as fly in space or visit your favorite archaeological site. VR devices are even being used on roller coasters to let people fight epic alien battles while experiencing real-life G-forces.
UP NEXT: Futuristic medicine
Credit: Danvantri
6. Tricorders
If a character on "Star Trek" got sick or injured on another planet, tricorders were devices that could temporarily patch them up. A crewmember could wave the device over a person's body and get an instant diagnosis. In some cases, the device could cauterize simple wounds or do other basic medical work, too.
A competition called the Qualcomm Tricorder XPRIZE, launched in 2014, aims to create devices that can at least diagnose some conditions in the field. It is expected that these devices will be of great help in isolated areas on Earth, such as in the far north or in rural areas that are far from medical access.
UP NEXT: Now you see me ...
Credit: Lobintz | Shutterstock.com
7. Cloaking devices
One of the most menacing forms of Klingon combat comes when their "Bird of Prey" ships hide in wait for enemy ships to pass by. These ships sit there, immune to radar or other forms of detection and then uncloak just when they're swooping in for the kill.
In the real world, scientists have created cloaking devices with metamaterials — arrays of small electronic devices — that work together to change the reflection and refraction of light that we are used to. But NASA's David Allen Batchelor recently wrote that this technology can only go so far. "New varieties of metamaterials undoubtedly will produce new, strange effects, but they don't seem capable of providing complete invisibility," hewrote in a NASA blog post about the science of "Star Trek."
UP NEXT: How do you say ...
Credit: dennizn | Shutterstock.com
8. Universal translators
In the 2016 film "Star Trek: Beyond," Captain James T. Kirk was approached for help by someone who didn't speak English. She eventually stood in a small chamber that automatically translated her words into something Kirk and his superiors could understand.
You could argue that we're already making progress towards a reality where languages can be translated on the fly, although current technologies are mostly catered to written speech instead of spoken speech. Google Translate and Bing Translate both allow for instant translation on the web, and Bing even provides Klingon translations for Trekkies. Google Goggles, a mobile app developed by Google with image recognition capabilities, is an emerging technology that aims to translate street signs and other text seen in the real world.
UP NEXT: Hailing on all frequencies
Credit: agsandrew/Shutterstock.com
9. Subspace communications
How often have you seen Uhura (or your favorite "Star Trek" communications officer) hailing distant planets or Starfleet bases using a so-called "subspace communications" system? This tech lets the Enterprise crew talk with people on the other side of a galaxy as though they were sitting in the same room, without any time delays.
To date, the only real-world example of this is in the microscopic world, particularly the phenomenon sometimes known as "spooky action at a distance." This happens at the quantum level when an effect on one particle appears to instantaneously affect a paired particle, enabling the entangled particles to instantly communicate. Scientists are still trying to figure out why this happens, and what this means for our understanding of time. But practically? We can't send communications this way, as far as scientists can tell.
UP NEXT: Androids
Credit: Ociacia | Shutterstock.com
10. Androids
While many people own android phones, these are mobile devices that are nowhere near as capable as the robotic android Data was in "Star Trek: The Next Generation." Data could not only process information quickly (as a computer does), but his systems were capableof hosting an emotion chip. Data gladly accepted the challenge of living with fear or anger because he wanted to be more human.
While robots aren't quite as sophisticated as Data was, we have seen examples of talkative bots in space. In 2013, a talkative Japanese robot named Kirobo embarked on an 18-month mission to the International Space Station. The bot, designed to help researchers study human-robot interactions, chatted with Japanese astronaut Koichi Wakata; at the time, its designers speculated it could be used to help lonely seniors who can't leave the house much.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:SF-snufjes }, Robotics and A.I. Artificiel Intelligence ( E, F en NL )
04-09-2016
Engineers Are 3D Printing Coral Reefs to Help Save Our Oceans
Engineers Are 3D Printing Coral Reefs to Help Save Our Oceans
BARTHOLOMEW COOKE
IN BRIEF
One island is turning to 3D printing to help preserve the region's fragile coral reefs. The island's Harbour Village Beach Club has teamed up with ocean preservationist Fabien Cousteau to bring the 3D printing technology to our waters.
Some 3D printing trends may come and go, but this latest effort—much like Fred the tortoise’s new shell—is sure to stick for life. The trend we’re referring to is 3D-printed corals.
Coral reefs, as we all learned in science class, are remarkably important. They contain the most diverse ecosystems on Earth, and they also protect coastlines from waves and tropical storms, among other things. Sadly, coral reefs are in danger of disappearing, thanks to the combination of diseases, and damage that is caused by climate change, pollution, and other human acitivies
Such is the case in the Caribbean Island of Bonaire, which is turning to additive manufacturing for help to preserve the region’s fragile coral reefs.
3D-PRINTED REEFS
The island’s Harbour Village Beach Club has teamed up with ocean preservationist Fabien Cousteau to bring the 3D printing technology to Bonaire’s coasts. Cousteau is the grandson of the late oceanographer Jacques Cousteau, who made scuba diving possible.
For this project, the younger Cousteau will help the island plan and print pieces of artificial coral that will bear the same shape, texture, and even chemical makeup of organic corals to attract floating baby coral polyps and other species that rely on coral reefs for protection, including algae, crabs, and other fish species.
“This technology is less labor-intensive than current coral restoration processes, creating a larger impact in a shorter amount of time,” Cousteau told the Caribbean Journal.
This isn’t the first time that 3D printing has been used to save the threatened coral reefs. In 2012, Australian organization Reef Design Lab implanted the first artificial reef using low carbon footprint sandstone material in Bahrain’s Reef Arabia.
“We can achieve a very ‘organic’ appearance, and produce far greater complexity, caves and tunnels compared to traditional moulding techniques—this can translate to greater biodiversity and biomass,” RDL said in its website.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:SF-snufjes }, Robotics and A.I. Artificiel Intelligence ( E, F en NL )
03-09-2016
Drijvende afvalemmer slurpt afval uit de oceanen
Drijvende afvalemmer slurpt afval uit de oceanen
Caroline Kraaijvanger
Een Spaanse organisatie werkt aan een afvalemmer voor op het water. De drijvende emmer slurpt water op, filtert het afval eruit en spuwt het water weer uit.
Consumptie aanpakken De aanpak van dit probleem dient tweeledig te zijn. Zo moeten we ervoor zorgen dat er minder plastic in de oceanen belandt. Steeds meer overheden zien dat ook in en het leidde in diverse landen – waaronder Nederland – onder meer tot een verbod op de gratis plastic tas. Een verbod dat werkt, zo suggereren cijfers uit Groot-Brittannië. Sinds het winkelend publiek daar moet betalen voor een plastic tasje worden er miljarden tasjes minder mee naar huis gesleept.
Opruimen Maar de plastic-consumptie aanpakken, is maar een deel van het verhaal. Daarnaast moeten we ook het plastic dat reeds in de oceaan is beland en in de toekomst het water nog weet te vinden, opruimen. Maar hoe kun je dat nu het beste doen? Een organisatie op Mallorca komt met een verrassend eenvoudige oplossing. Een afvalemmer voor op zee. “We hebben afvalemmers voor op het land, dus waarom eigenlijk voor op zee? Dat was een beetje de gedachte,” vertelt Pete Ceglinski, mede-oprichter van The Seabin Project aan Scientias.nl.
Seabin Samen met enkele andere enthousiastelingen bedacht hij de Seabin. Een soort drijvende afvalemmer, speciaal ontwikkeld om water te ontdoen van plastic en allerlei ander afval. “Water wordt er van bovenaf in getrokken en glijdt door een net,” vertelt Ceglinski. In dat net blijft al het afval achter. “Vervolgens wordt het water er aan de onderzijde weer uitgepompt. Het is eigenlijk heel simpel.” Maar kan deze eenvoudige afvalemmer echt het verschil gaan maken? “Elke emmer zal naar schatting zo’n 1,5 kilo afval per dag vangen. In een jaar tijd kan zo’n emmer meer dan een halve ton afval verzamelen.” Overigens verzamelt de emmer naast plastic (tot wel 2 millimeter kleine deeltjes) en allerlei andere soorten afval ook olie.
Een ander voordeel van de Seabin: deze moet regelmatig geleegd worden en dat kan een educatief momentje zijn voor bijvoorbeeld scholieren. Vandaar dat ook zij bij het project betrokken worden.
Afbeelding: Seabin.
Dicht bij de consument Seabin is natuurlijk lang niet het enige initiatief dat erop gericht is de oceanen van plastic te bevrijden. Maar de emmer onderscheidt zich volgens Ceglinski duidelijk van die andere plannen. Dat begint al met de plek waar deze wordt ingezet. Niet op volle zee, maar in havens. “Dicht bij de bron van het afvalprobleem: de consument op het land.” Daarnaast is Seabin volgens Ceglinski een vrij goedkope en eenvoudige oplossing. En van het plastic dat gevangen wordt, kunnen nieuwe Seabins worden gemaakt: dan is het cirkeltje weer rond.
Enthousiasme Het enthousiasme rond de Seabin is in ieder geval groot. Ceglinski en zijn collega’s ontvangen naar eigen zeggen dagelijks honderden berichten van mensen wereldwijd die een Seabin willen bestellen. Ook de crowdfunding-campagne die aan de ontwikkeling van het prototype voorafging, was een groot succes. In korte tijd werd er meer dan 260.000 dollar door het publiek gedoneerd. Toch blijven Ceglinski en zijn collega’s nuchter. Ze stellen dat de Seabin alleen de oceanen niet van al het afval kan bevrijden. Daartoe zal toch vooral het gedrag van mensen moeten veranderen. En daarbij kan de Seabin helpen. Bijvoorbeeld door scholieren te betrekken bij het legen van de afvalemmers in hun eigen omgeving. Dan wordt namelijk pijnlijk duidelijk hoe groot het probleem is én blijkt het bovendien geen ver-van-mijn-bed-show te zijn.
Momenteel werkt Seabin Project aan een prototype dat later getest zal worden voor de kust van Mallorca en in de haven van het Franse La Grande Motte. Als alles volgens plan gaat, kan de Seabin begin volgend jaar al op de markt komen. Aan havens, jachtclubs, eigenaars van boten en overheden aan zee dan de taak om de Seabin aan te schaffen. Wat dat precies gaat kosten, is nog onduidelijk. Dat wordt later dit jaar bekend.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:SF-snufjes }, Robotics and A.I. Artificiel Intelligence ( E, F en NL )
26-08-2016
The PowerEgg is a UFO-like drone that looks straight out of Area 51
The PowerEgg is a UFO-like drone that looks straight out of Area 51
We’ve all heard the rumors about Area 51, the secretive military base in the Nevada desert, where captured alien craft and technology is supposedly hidden away. If it’s true, we wouldn’t be shocked to find out the PowerVision team had enjoyed a tour, and come away with the inspiration for the PowerEgg — an amazing (and very odd-looking) new drone. Sadly, it’s probably not the case (or founder Wally Zheng his hiding something). Instead, he claims inspiration for the drone came from the work of Leonardo da Vinci, but that could just be another government cover-up. The fact that the PowerEgg will appeal to beginners doesn’t necessarily mean the tech inside is basic.
The PowerEgg’s design serves a purpose: to make the joy of flying drones more accessible for everyone — a philosophy that manifests itself in everything from the drone’s camera operation to the flight controllers. Before we get to that, you need to know the coolest part. While the rotor assemblies are extended from the egg manually, the landing gear is retracted and extended automatically, so when the PowerEgg is flying around, those legs are tucked up in the body. If that’s not straight out of a 1950s flying saucer movie, we don’t know what is.
PowerVision has been making drones for several years at this point, but this is its first model for enthusiasts, with an emphasis on the first-time owner. The egg-shaped design is friendly, attractive, and easy to carry around. It’s less than a foot tall, and despite weighing nearly 4.5 pounds, it feels like a lot less when cradling the PowerEgg in your arms. The arms pull out from the sides and click into place, and the rotors are spread by hand. A trigger assembly under each arm primes them for folding back inside the body.
Folded up, the PowerEgg is easy to transport, and there’s no need to start disassembling it or risking damage by not bothering because it’s a pain. Order the PowerEgg early enough, and you’ll get a custom backpack to carry it around in too. A plinth stops the PowerEgg from rolling away, and placed on a table it could pass for a piece of modern art, it looks so sleek.
The battery is hidden under the top of the egg, while the base is removed before flight, revealing the 360 degree camera. The 1/2.3-inch sensor shoots 4K video at 3,840 x 2,160 pixels, and it has a 95-degree field of view. It’s mounted on a gimbal under the egg, and can be controlled in the app. Here’s where the user-friendliness starts to come in. Due to the unusual shape and design of the drone, first-time drone fliers won’t have to work out direction of flight, or quickly learn complex maneuvers to capture great footage.
Two controllers are included in the drone package, a regular two-handed, dual-stick controller with a mount for your smartphone, plus another called the PowerEgg Maestro. Think of it like a Nintendo Wiimote, and you’re got the concept. The motion-sensing controller is held in one hand, has a single button for takeoff and landing, and you simply move the remote in the direction you want the drone to fly. Like the design of the PowerEgg itself, this is a far more accessible, user-friendly control system for drone newcomers to pick up.
However, the fact that the PowerEgg will appeal to beginners doesn’t necessarily mean the tech inside is basic. The 6,400mAh replaceable battery will return about 23 minutes of flight time, and the software contains many different automated modes, including Follow Me, Selfie Mode, and a Waypoint tracker. It’ll zoom off to a distance of 3.1 miles (allegedly), operate in GPS-free zones, indoors, and has a return-to-home setting in case it gets lost.
We had a brief demonstration of the PowerEgg, where the drone took off, retracted the undercarriage, hovered, and landed again inside a large room. Sadly, we will have to wait to try the drone out for ourselves, but did note the PowerEgg wasn’t too noisy, and appeared very smooth and stable during its flight.
Like the look of the PowerEgg? Pre-orders start on August 25 for £1290, which is about $1700, and provided that you order before September 30, you get the backpack with it. The standard package includes the two controllers, a battery, base station plinth, battery charger, and the drone itself. Visit PowerVision’s website to grab yourself some (possibly) alien technology.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:SF-snufjes }, Robotics and A.I. Artificiel Intelligence ( E, F en NL )
14-08-2016
MIT Scientists Create Smart Window that Can Shut Out Light
MIT Scientists Create Smart Window that Can Shut Out Light
IN BRIEF
A team of researchers at MIT has found a way to create a smart window that can turn from transparent to almost black. Compared to other systems, this new technology responds fast and requires low power to work.
THE SNAPPY SMART WINDOW
Three researchers at the Massachusetts Institute of Technology (MIT) have developed a self-shading window that switches quickly from transparent to dark.
The smart window is made from electrochromic materials, which can change their properties under the influence of an electrical voltage. Compared to photochromic materials (those found in eyeglasses and lenses that darkens upon exposure to bright light), electrochromic materials respond and change opacity faster.
Electrochromic materials have been used in windows of the Boeing 787 aircraft, although they also take a few minutes to change color.
Electrochromic materials are used to produce the windows of Boeing 787.
In their paper published in the journal Chem, the MIT team reported that they were able to make the process work faster by using a porous compound called metal-organic frameworks(MOFs), which can conduct electrons and ions at high speeds, allowing for a quick overall reaction speed.
The research team had worked on MOFs in their prior studies and had made a material that could turn from clear to shades of blue or green. In order to accomplish a coating that can turn from clear to almost black, they blended two complementary colors (green and red).
ENERGY SAVER
While most existing eletrochromic materials require continuous voltage input to work, this smart window — once it has changed its color — can maintain its state with little to no power, and will only need electricity to turn it back to its former state (clear or opaque).
Mircea Dinca, the MIT professor of chemistry of the trio, said in a statement that “the new windows have the potential to do much more than just preventing glare. These could lead to pretty significant energy savings by drastically reducing the need for air conditioning in buildings with many windows in hot climates. You could just flip a switch when the sun shines through the window, and turn it dark, or even automatically make that whole side of the building go dark all at once.”
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
