The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
12-03-2016
Is het een vogel? Is het een vliegtuig? Nee, het is JetPackMan! - HLN.be
Is het een vogel? Is het een vliegtuig? Nee, het is JetPackMan! - HLN.be
VIDEODe inwoners van Dublin werden woensdag op een bijzonder spektakel getrakteerd. Een man met een jetpack maakte een spectaculaire vlucht over stad, voor het oog van tientallen toeschouwers.
Nick Macomber, ook gekend als JetPackMan, zoefde woensdagnamiddag door de lucht van Dublin met een jetpack op zijn rug. Hij deed dat als promostunt voor de lancering van een nieuwe Samsung smartphone. De man vloog over de Liffeyrivier vooraleer hij landde op een platform op het water.
"Ik ben zoals een vogel" In het verleden zoefde Macomber in ware Supermanstijl ook al door de lucht in Peking, Texas en Londen. "Het voelt alsof je met een fiets door de lucht rijdt," zegt Macomber. "Het wordt een deel van me. Het is zoals wandelen, maar je denkt niet na over dat wandelen, je doet het gewoon. Je gaat waar je wilt. Zo is het voor mij om te vliegen. Ik ben zoals een vogel, ik kijk gewoon waar ik heen wil en ik ga."
Amper 28 seconden in de lucht JetPackMan kan een hoogte van ongeveer 50 meter bereiken, maar zijn vluchttijd is beperkt tot amper 28 seconden, omdat er een enorme hoeveelheid brandstof nodig is om hem de lucht in te krijgen. Zonder brandstof weegt de jetpack een kleine 30 kilogram, maar wanneer het toestel volledig gevuld is met waterstofperoxide wordt dat het dubbele.
Nog niet voor iedereen Tot nu toe worden jetpacks daarom voornamelijk gebruikt voor marketing stunts. Hoewel de eerste jetpacks al in de jaren 1960 werden gelanceerd, worden ze nog steeds niet beschouwd als een volwaardig transportmiddel. Naast het extreem hoge brandstofverbruik zijn er immers nog tal van andere technische en veiligheidsbezwaren. Met een jetpack naar het werk kunnen vliegen om de files te omzeilen, zal dus nog niet voor morgen zijn.
LUCHTVAARTDe Canberra-bommenwerper werd ontworpen in de jaren 40, maar de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA gebruikt nog altijd drie exemplaren van het oude toestel.
'De Canberra was al van in het begin goed ontworpen'
David Keen, RAF Museum
Liefst 33 jaar nadat de Amerikaanse luchtmacht zijn Canberra's met pensioen stuurde, vliegen er nog altijd drie van de toestellen rond in dienst van NASA. De Canberra's maken deel uit van het Airborne Science Program (ASP), dat vliegtuigsystemen ontwikkelt voor wetenschapsdoeleinden en voor het verbeteren van satellietgegevens.
Omdat de Canberra's ontworpen zijn om erg hoog te kunnen vliegen, maakt hen dat geschikt voor verscheidene taken. Onder meer voor het ondersteunen van de satellieten van NASA. Dat legt Charles Mallini, programmamanager van de Canberra-vloot van NASA uit aan de BBC. Zo worden de Canberra's ingezet voor het uitvoeren van calibratietests om de metingen van satellieten op punt te zetten, testen ze nieuwe sensoren vooraleer die ingezet worden in de ruimte en voeren ze vanop grote hoogte metingen uit die vervolgens afgetoetst kunnen worden met de informatie die satellieten doorsturen. Ook worden de toestellen geregeld ingezet voor het uitvoeren van wetenschappelijke tests.
Dat de Canberra's nog altijd rondvliegen is te danken aan het ontwerp van de vliegtuigen. Nochtans is dat niet evident, aangezien de Canberra stamt uit de eerste generatie straaljagers. "De Canberra was al van in het begin goed ontworpen", legt David Keen van het RAF Museum in het Britse Hendon uit. "Het toestel kon behoorlijk snel vliegen voor een bommenwerper, en vloog ook hoger dan alle andere bommenwerpers. Net deze kenmerken zijn verantwoordelijk voor zijn lange staat van dienst."
NASA is bovendien niet van plan de Canberra's snel aan de kant te zetten. "We zijn altijd op zoek naar manieren om hun capaciteiten te verbeteren op vlak van uithouding, communicatie en dataverzameling. De drie toestellen hebben net een reeks upgrades gekregen, waaronder een nieuw autopilootsysteem", aldus Mallini. Meer nog, tot 2013 had de NASA zelfs maar twee Canberra's in dienst. De derde lag al sinds 1972 stof te vergaren op een vliegtuigkerkhof in Arizona, tot de NASA het vliegtuig oplapte en weer aan het werk zette.
Al zal het wel steeds moeilijker worden om de vliegtuigen in de lucht te houden, vreest Mallini. "Het vinden van onderdelen is een van onze grootste uitdagingen, aangezien veel onderdelen niet meer verkrijgbaar zijn en de fabrikant allang niet meer bestaat. We hebben al onderdelen gehaald uit museumvliegtuigen uit het hele land. Wanneer er geen onderdelen te vinden zijn, moeten onze ingenieurs ze zelf ontwerpen en ontwikkelen."
RUIMTEVAARTEen eigenlijk voor 2016 geplande prestigieuze missie naar Mars van NASA (met Belgische inbreng) zal pas binnen twee jaar plaatsvinden, zo heeft het Amerikaanse ruimtevaartbureau vandaag bekendgemaakt.
Met de InSight-missie wil NASA naar eigen zeggen de binnenkant van de Rode Planeet exploreren om te leren hoe gesteenteplaneten zoals de onze zijn ontstaan en geëvolueerd.
De missie van de stationaire lander had eigenlijk al deze maand moeten starten, maar liep uitstel op vanwege een vacuumlek in het belangrijkste meetinstrument.
NASA, die in deze nauw samenwerkt met de Franse zusterorganisatie CNES en andere organisaties in Europa, streeft nu 5 mei 2018 na als openingsdatum van het lanceervenster en wil daarbij op 26 november van dat jaar landen op de rode planeet. Hoeveel het uitstel zal kosten zou tegen augustus duidelijk moeten zijn.
Bij de missie zijn ook wetenschappers uit België betrokken, zegt de NASA. België maakt ook een prominent deel uit van de Europees-Russische ExoMars missie waarvan het eerste luik maandag op de basis Bajkonoer in Kazachstan een aanvang neemt.
VIDEOHonderdduizenden mensen hebben gezien hoe een totale zonsverduistering het overdag minutenlang donker maakte in Indonesië. De volledige zonsverduistering was te zien vanaf 07.21 uur lokale tijd (01.21 uur Belgische tijd) en duurde 1,5 tot 3 minuten, aldus het Indonesische ruimtevaartagentschap.
De eclips was te zien in 12 van de 34 Indonesische provincies.
In het voornamelijk islamitische land, riepen veel mensen "Allahu Akbar" (God is groot) toen de maan volledig voor de zon stond. Moslims trokken ook naar de moskeeën om te bidden, terwijl hindoes thuisbleven om te mediteren, aangezien het natuurfenomeen samenviel met de hindoeïstische feestdag Nyepi, de "Dag van de Stilte".
Volgens het ministerie van Toerisme kwamen meer dan tienduizend buitenlanders speciaal voor de eclips naar Indonesië. Onder hen bevonden zich op het eiland Sumatra minstens een dertigtal Belgen, die deelnamen aan een speciale reis georganiseerd door Volkssterrenwacht Urania in Hove.
Het Amerikaans leger spendeert miljoenen dollars aan de ontwikkeling van een implantaat dat het menselijk brein in staat zou stellen om rechtstreeks te communiceren met computers. Als ze daarin slagen, dan zijn de eerste cyborgs een feit.
"Het implantaat moet het kanaal tussen het menselijk brein en moderne elektronica openen."
Phillip Alvelda, progammamanager van DARPA
De ontwikkelingsafdeling van het Pentagon, het Defense Advance Research Projects Agency (DARPA) maakte in januari bekend dat het 62 miljoen dollar uittrekt voor het project. Volgens Phillip Alvelda, de progammamanager van DARPA is de bedoeling van het implantaat "om het kanaal tussen het menselijk brein en moderne elektronica te openen".
Het implantaat zou niet groter zijn dan een kubieke centimeter en zal proberen om neuronen uit de hersenen om te zetten in elektronische signalen. Daarmee creëert het een nooit geziene "bandbreedte voor dataoverdracht tussen het menselijk brein en de digitale wereld", zo staat in de bekendmaking van het nieuwe project te lezen.
Volgens DARPA legt het implantaat de basis voor nieuwe therapieën die mensen met gezichts- en gehoorproblemen kunnen helpen door "digitale audio- of visuele informatie binnen te brengen in de hersenen."
Het programma is volgens DARPA niet bestemd voor militaire doeleinden, maar sommige experts zien tal van mogelijke toepassingen voor een dergelijk implantaat, ook op militair vlak. Volgens Conor Walsh, een professor in mechanische en biomedische techniek aan de universiteit van Harvard zou het implantaat "de spelregels veranderen", omdat "in de toekomst draagbare robottoestellen bestuurd zullen worden door implantaten".
Volgens Walsh zullen dergelijke draagbare robottoestellen of exoskeletten bijvoorbeeld een patiënt kunnen helpen herstellen na een beroerte of de capaciteiten van soldaten verhogen in oorlogssituaties.
Het Amerikaanse leger ontwikkelt momenteel een exoskelet dat de drager bijkomende bescherming moet bieden tegen vijandelijk vuur en technologie in de helm verbetert de communicatiemogelijkheden en het zicht van de drager. In theorie zou het nieuwe implantaat het moeten mogelijk maken om het exoskelet efficiënter te besturen.
"Verspilling van belastingsgeld"
"We hebben weinig tot geen idee over hoe het brein precies complexe informatie verwerkt. Dit project is verspilling van belastingsgeld."
Steven Pinker, gedragswetenschapper en professor psychologie aan Harvard
Steven Pinker, gedragswetenschapper en professor psychologie aan de universiteit van Harvard staat skeptisch tegenover de nieuwe technologie en noemt het idee "een hype zonder resultaat". "We hebben weinig tot geen idee over hoe het brein precies complexe informatie verwerkt," zegt hij en hij wijst erop dat het inbrengen van vreemde voorwerpen in de hersenen een hersenontsteking kan veroorzaken: dat kan leiden tot ernstige neurologische problemen.
DARPA erkent dat het nog een hele tijd zal duren voor het implantaat volledig functioneel zal zijn, maar is van plan om een reeks experts in uiteenlopende disciplines te rekruteren om het project in een stroomversnelling te krijgen. Pinker blijft er echter bij dat het een "verspilling van belastingsgeld" is.
RUIMTE Op 8 maart zal een asteroïde voorbij onze planeet suizen. Volgens eerdere berekeningen zou de passage drie dagen eerder moeten gebeuren, maar die datum is nu naar de prullenmand verwezen.
Het gaat om planetoïde 2013 TX68, die ons op een grotere afstand zal passeren dan eerst gedacht. Dat zegt het Jet Propulsion Laboratory (JPL) van de NASA. De scheervlucht zal op ruwweg 5 miljoen kilometer van ons gebeuren, al is er "steeds nog een kans dat de passage dichter kan verlopen, maar niet dichter dan 24.000 kilometer", luidt het. "Er is niets zorgwekkends omtrent deze asteroïde", benadrukt Paul Chodas van het gespecialiseerd centrum in het JPL.
Gevaar voor satellieten?
"Dat een asteroïde een kunstmaan raakt zou zijn als een geblinddoekt iemand een kiezelsteen gooit en daarbij één enkele kleine naald in een hooiberg raakt"
De verwachting impliceert niettemin dat de scheervlucht binnen de ring van geostationaire satellieten kan plaatsvinden, want die draaien op ruwweg 35.000 kilometer boven onze Evenaar. Geciteerd door de Britse krant Daily Mirror, sust de Amerikaanse astronoom Sean Marshall (van de Cornell University in New York) alsnog: "Als deze asteroïde dichter zou komen dan de geostationaire satellieten, zou dit een zeldzame gebeurtenis zijn. Dat gebeurt, wat grote asteroïden betreft, maar één keer in een decennium".
Of nog: "Het is extreem onwaarschijnlijk dat eender welke satelliet zou worden geraakt. Dat een asteroïde een kunstmaan raakt zou zijn als een geblinddoekt iemand een kiezelsteen gooit en daarbij één enkele kleine naald in een hooiberg raakt".
ISS Na een verblijf van bijna een jaar aan boord van het International Space Station ISS, blijkt NASA-astronaut Scott Kelly vijf centimeter groter te zijn dan zijn identieke tweelingbroer Mark.
Echt gegroeid is Kelly echter niet. Onder invloed van de zwaartekracht wordt onze ruggengraat hier op aarde immers samengedrukt. In de ruimte bestaat die druk niet: daardoor zetten de tussenwervels uit en worden astronauten dus (tijdelijk) groter.
Maar de bevinding is bijzonder belangrijk. Het doel van Kelly's missie was immers om te weten te komen wat een langdurige ruimtereis met een mens doet, zowel op lichamelijk als geestelijk vlak.
Na 340 dagen in het ISS landde Kelly woensdag weer op aarde. Kelly, die meer tijd in de ruimte doorbracht dan eender welke andere Amerikaanse astronaut, zegt dat hij zich algemeen genomen "behoorlijk goed" voelt. Zijn gezondheid zal nu een jaar lang opgevolgd worden.
Een uniek voordeel voor de artsen van NASA is dat Kelly een identieke tweelingbroer heeft: Mark Kelly is eveneens een voormalige NASA-astronaut. Hij bracht het voorbije jaar door op aarde. De onderzoekers kunnen de tweelingbroers, die genetisch identiek zijn, met elkaar vergelijken om te ontdekken of Scott het voorbije jaar genetische veranderingen heeft ondergaan.
Missie naar Mars
Als de wetenschappers van NASA geen grote afwijkingen vinden in Scotts hersenen, lichaam of genen, dan zou dat een grote stap voorwaarts kunnen betekenen in het plannen van langdurige ruimtemissies, zoals een reis naar Mars.
Een tripje naar Mars zal echter niet voor de eerstkomende tien jaar zijn, maar NASA is wel al volop bezig met de training van astronauten en wetenschappers voor missies naar de rode planeet.
Scott Kelly, die keek na een jaar in de ruimte naar eigen zeggen vooral uit naar een frisse duik in zijn zwembad in Houston, Texas.
Twee weken geleden lanceerde de Europese ruimtevaartorganisatie ESA de Sentinel-3A satelliet in een baan rond de aarde. Bovenstaande foto is het eerste beeld dat de satelliet doorstuurde naar de Aarde.
Op de foto is de Noorse archipel Svalbard te zien. De eilandengroep bestaat uit drie grotere en een tachtigtal kleine eilanden. Het beeld werd op 29 februari genomen samen met twee andere foto's van het Iberische schiereiland en Californië.
STERRENKUNDE 'The Great Tilt' op de planeet Mars heeft zich veel later voorgedaan dan tot nu toe aangenomen, zo heeft de Britse krant The Guardian vandaag op gezag van een publicatie in het wetenschappelijke vakblad Nature gemeld.
Ten gevolge van een uitbarsting van het vulkanisch complex Tharsis zijn het oppervlak en de mantel van de rode planeet met zowat twintig tot 25 graden gekanteld ten opzichte van de kern, waarbij rivieren en ijskappen zich over tientallen miljoenen jaren heen verplaatsten. Als zoiets op aarde zou gebeuren, zou Parijs op de noordelijke pool gaan liggen, legt Sylvain Bouley van de Universiteit Paris-Sud uit.
Het gebeuren leidde tot het uitzicht van Mars nu.
Waar men er eerst van uitging dat 'The Great Tilt' zich 3,7 miljard à 4,1 miljard jaar geleden had voorgedaan, leren nieuwe simulaties dat het veel recenter gebeurde. Met name 3,1 tot 3,7 miljard jaar geleden.
Feit is dat Tharsis met jonge lava is bedekt die minder dan drie miljard jaar oud is.
WETENSCHAPDe gigantische deeltjesversneller LHC van het Europees Centrum voor Nucleair Onderzoek CERN is mogelijk iets op het spoor waarbij de vondst van het Higgsdeeltje en de recente bevestiging van het bestaan van zwaartekrachtsgolven verbleekt. Dat heeft het wetenschappelijke tijdschrift New Scientist vandaag op gezag van de Italiaanse vorser Gian Giuduce getwitterd.
The LHC may have found a surprise particle that gives a glimpse into a new theory of reality http://ow.ly/YZhze
Bij de botsing tussen deeltjes in de Large Hadron Collider (LHC) zijn twee 'bumps' opgedoken, onafhankelijk van elkaar en op dezelfde plaats, in de jongste data van het Atlas- en het CMS-experiment dat in juli 2012 het bestaan van het 'godsdeeltje' of het Higgsdeeltje bevestigde.
Mogelijk gaat het een verrassend zwaar deeltje dat de deur openzet voor een totaal nieuwe theorie in plaats van de bevestiging van een bestaande, zo citeerde het blad Giuduce.
Het Higgsdeeltje was het sluitstuk van het Standaard Model over het wezen van de materie. Het bestaan van het deeltje dat alle andere deeltjes massa geeft was al vijftig jaar tevoren voorspeld door de Schot Peter Higgs en de Belgen François Englert en Robert Brout. Dankzij de bevestiging van het bestaan kreeg Englert de Nobelprijs voor Fysica.
Het valt nu af te wachten of er in de komende weken en maanden nog meer hints tevoorschijn zullen komen.
WETENSCHAPIn onze Melkweg lijkt er een gigantische deeltjesversneller te zitten, wellicht in de vorm van een enorme ster. Dat zegt astronoom en astrofysicus Stijn Buitink van de Vrije Universiteit Brussel (VUB). Zijn publicatie verschijnt morgen in het wetenschappelijke vakblad Nature.
De kosmos is een gevaarlijke plek, zegt Buitink in een communiqué van de VUB. Er vliegt van alles met hoge snelheid in het rond: van kometen tot elementaire deeltjes. Sommige van die deeltjes beschikken over een energie die een miljoen keer groter is dan in de grootste deeltjesversneller op Aarde kan worden opgewekt. Volgens gangbare theorieën zijn ze afkomstig van verre en exotische bronnen, zoals zwarte gaten in andere sterrenstelsels.
Sterrenkundigen van de Vrije Universiteit Brussel en de Radboud Universiteit Nijmegen hebben ontdekt dat ook veel dichter bij huis, in onze Melkweg, deeltjes worden geproduceerd met veel extremere energie dan gedacht.
"Wij denken dat er een zeer krachtige deeltjesversneller in ons sterrenstelsel zit, wellicht in de vorm van een enorme ster", aldus professor Buitink. De door dit kosmisch 'instrument' geproduceerde deeltjes reizen aan bijna lichtsnelheid door het heelal totdat ze als een kogel inslaan op de aardatmosfeer. Daarbij spatten ze uiteen in een douche van talloze kleinere deeltjes.
"Door wisselwerking met het magnetische veld van de Aarde ontstaat vervolgens een zeer korte (enkele miljardsten van een seconde) maar felle radioflits", zegt Olaf Scholten, deeltjesfysicus aan de Universiteit van Groningen.
De circa 20.000 radioantennes van de Europese radiotelescoop LOFAR zijn in staat deze flits nauwkeurig te meten. Voor het eerst is het nu gelukt om vanuit het radiosignaal terug te rekenen naar de veroorzaker van de inslag. "We kunnen de kogel nu identificeren", zegt Heino Falcke van de Radboud Universiteit in Nijmegen. "In de meeste gevallen blijkt het om een enkele proton of een lichte atoomkern te gaan, afkomstig uit waterstof- of heliumatomen".
Dankzij de radiotelescoop is voor het eerst heel precies de massa van deze deeltjes bepaald, aldus Buitink. "Het blijkt dat ze lichter zijn dan verwacht. Dat betekent dat er mogelijk veel sterkere bronnen van dit soort hoogenergetische deeltjes in onze eigen Melkweg aanwezig zijn dan we aanvankelijk dachten".
Deze bronnen zijn volgens de wetenschappers te beschouwen als gigantische kosmische deeltjesversnellers. Ze zijn miljoenen keren sterker dan de Large Hadron Collider (LHC) in Genève of welke toekomstige aardse cyclotrons dan ook. Bovendien zijn ze ook uitstekend inzetbaar voor natuurkundig onderzoek. "Deze deeltjes komen gratis en voor niks uit de ruimte aanzetten - wij hoeven ze alleen maar op te vangen", aldus Falcke. "Grappig genoeg kunnen we nu met eenvoudige FM-radioantennes aan hoge-energie-deeltjesfysica doen."
Astronaut Scott Kelly landt woensdagochtend om vijf uur na een jaar in de ruimte weer op aarde. Tijdens zijn verblijf in het International Space Station kletste de Amerikaan niet alleen met president Obama, maar was het vooral belangrijk om veel data te verzamelen. Kelly (48) en zijn identieke tweelingbroer Mark (die heeft een snorretje) vormen namelijk samen de prestigieuze NASA Twin Study.
Ergens in de woestijn van Kazachtsan landt de Amerikaanse astronaut Scott Kelly samen met zijn Russische collega Mikhail Korniyenko. Na een ruimtereis van 340 dagen - de langste ooit voor een Amerikaan - worden de beide astronauten als helden ontvangen. De Nederlander Piet Smolders, oud-directeur van Artis Planetarium in Amsterdam, kijkt uit naar de landing. "Dankzij Kelly en zijn identieke tweelingbroer kan er nu goed vergelijkend onderzoek worden gedaan naar het effect van gewichtloosheid op de lange termijn op een lichaam.''
Het is niet zo gek dat NASA graag wil weten wat gewichtloosheid met mensen doet. De reis naar Mars gloort aan de horizon, maar welk effect heeft een reis van acht maanden in de ruimte nou eigenlijk op het menselijk lichaam? Niemand die het precies weet. Voor, tijdens en na de vlucht ondergaan de broers fysieke en psychische onderzoeken. Mark, een gepensioneerd astronaut, ondergaat er zes en Scott elf. Eentje is bijvoorbeeld om te kijken hoe lichaamssappen zoals bloed en urine door het lichaam stromen tijdens een lange periode van gewichtloosheid. Daarnaast wordt er ook gekeken naar veranderingen in bloedcellen en de aanpassingen in het immuunsysteem.
Smolders: "Als je een tijd in de ruimte bent, verslappen je spieren fors.'' Je botten worden ook steeds dunner. Elke maand in de ruimte verlies je 1,5 procent aan botmassa. "Door veel te trainen, kan je dat wel een beetje tegengaan, maar de eerste uren op aarde ben je nog niet in staat om op je eigen benen te staan. Dat zie je ook altijd bij een astronaut die landt: die wordt in Kazachstan opgevangen door een groep mensen, op een soort strandbed gelegd en weggedragen.''
Maar op Mars staat er niemand om astronauten op te vangen. Daar moeten ze op eigen kracht aan de slag gaan. "De zwaartekracht op Mars is ongeveer de helft van die op aarde. Met kunstmatige zwaartekracht kunnen de astronauten er lichamelijk wel op worden voorbereid, maar het blijft een ingewikkelde kwestie'', vertelt Smolders.
Toch zijn er ook sceptici. Ruimtevaartdeskundige Luc van den Abeelen bijvoorbeeld, denkt dat NASA de reis van de tweeling vooral gebruikt als propaganda. "Als je puur wetenschappelijk kijkt, is een onderzoek met slechts twee proefpersonen natuurlijk niet zo best.'' En er zijn wel wat meer wetenschappelijke wenkbrauwen gefronst: Zo eet aardbewoner Mark bijvoorbeeld geen astronautenvoer, zoals zijn zwevende broer.
Van den Abeelen vermoedt dat het NASA hoogstwaarschijnlijk meer om geld te doen is. "Ze zijn de Amerikanen en de toekomstige president aan het opwarmen om meer budget vrij te maken voor hun onderzoeken. Dat vind ik prima hoor, maar om nou te zeggen dat dit een grote stap in de richting van Mars is...''
Maar toch... zo'n ruimtereis en alle tweets, foto's en filmpjes die Scott Kelly naar aarde stuurt, blijft iets magisch om te volgen, vinden beide mannen. Van den Abeelen: "Ondanks mijn scepsis blijf ik groot fan. Het is bovendien toch fantastisch als je bedenkt dat de eerste man of vrouw die straks in 2030 op Mars nu al op aarde loopt, of kruipt.''
Astronaut Scott Kelly landt woensdagochtend om vijf uur na een jaar in de ruimte weer op aarde. Tijdens zijn verblijf in het International Space Station kletste de Amerikaan niet alleen met president Obama, maar was het vooral belangrijk om veel data te verzamelen. Kelly (48) en zijn identieke tweelingbroer Mark (die heeft een snorretje) vormen namelijk samen de prestigieuze NASA Twin Study.
Ergens in de woestijn van Kazachtsan landt de Amerikaanse astronaut Scott Kelly samen met zijn Russische collega Mikhail Korniyenko. Na een ruimtereis van 340 dagen - de langste ooit voor een Amerikaan - worden de beide astronauten als helden ontvangen. De Nederlander Piet Smolders, oud-directeur van Artis Planetarium in Amsterdam, kijkt uit naar de landing. "Dankzij Kelly en zijn identieke tweelingbroer kan er nu goed vergelijkend onderzoek worden gedaan naar het effect van gewichtloosheid op de lange termijn op een lichaam.''
Het is niet zo gek dat NASA graag wil weten wat gewichtloosheid met mensen doet. De reis naar Mars gloort aan de horizon, maar welk effect heeft een reis van acht maanden in de ruimte nou eigenlijk op het menselijk lichaam? Niemand die het precies weet. Voor, tijdens en na de vlucht ondergaan de broers fysieke en psychische onderzoeken. Mark, een gepensioneerd astronaut, ondergaat er zes en Scott elf. Eentje is bijvoorbeeld om te kijken hoe lichaamssappen zoals bloed en urine door het lichaam stromen tijdens een lange periode van gewichtloosheid. Daarnaast wordt er ook gekeken naar veranderingen in bloedcellen en de aanpassingen in het immuunsysteem.
Smolders: "Als je een tijd in de ruimte bent, verslappen je spieren fors.'' Je botten worden ook steeds dunner. Elke maand in de ruimte verlies je 1,5 procent aan botmassa. "Door veel te trainen, kan je dat wel een beetje tegengaan, maar de eerste uren op aarde ben je nog niet in staat om op je eigen benen te staan. Dat zie je ook altijd bij een astronaut die landt: die wordt in Kazachstan opgevangen door een groep mensen, op een soort strandbed gelegd en weggedragen.''
Maar op Mars staat er niemand om astronauten op te vangen. Daar moeten ze op eigen kracht aan de slag gaan. "De zwaartekracht op Mars is ongeveer de helft van die op aarde. Met kunstmatige zwaartekracht kunnen de astronauten er lichamelijk wel op worden voorbereid, maar het blijft een ingewikkelde kwestie'', vertelt Smolders.
Toch zijn er ook sceptici. Ruimtevaartdeskundige Luc van den Abeelen bijvoorbeeld, denkt dat NASA de reis van de tweeling vooral gebruikt als propaganda. "Als je puur wetenschappelijk kijkt, is een onderzoek met slechts twee proefpersonen natuurlijk niet zo best.'' En er zijn wel wat meer wetenschappelijke wenkbrauwen gefronst: Zo eet aardbewoner Mark bijvoorbeeld geen astronautenvoer, zoals zijn zwevende broer.
Van den Abeelen vermoedt dat het NASA hoogstwaarschijnlijk meer om geld te doen is. "Ze zijn de Amerikanen en de toekomstige president aan het opwarmen om meer budget vrij te maken voor hun onderzoeken. Dat vind ik prima hoor, maar om nou te zeggen dat dit een grote stap in de richting van Mars is...''
Maar toch... zo'n ruimtereis en alle tweets, foto's en filmpjes die Scott Kelly naar aarde stuurt, blijft iets magisch om te volgen, vinden beide mannen. Van den Abeelen: "Ondanks mijn scepsis blijf ik groot fan. Het is bovendien toch fantastisch als je bedenkt dat de eerste man of vrouw die straks in 2030 op Mars nu al op aarde loopt, of kruipt.''
VIDEODrie astronauten, onder wie de Amerikaan Scott Kelly en de Rus Michail Kornienko, zijn weer geland op de aarde na hun verblijf in het internationaal ruimtestation ISS. Kelly en Kornienko verbleven 340 dagen in de ruimte, om er experimenten uit te voeren met het oog op een eerste bemande trip naar Mars.
Scott Kelly en Michail Kornienko zijn de eersten die dubbel zo lang als gewoonlijk in het ISS hebben gewoond en gewerkt. Ze kwamen samen met hun collega Sergej Volkov om 05.27 uur Belgische tijd, zoals verwacht, aan in Kazachstan met hun Sojoez.
Het was al de vierde missie voor Kelly, die bovendien een interessant studieobject is, aangezien hij een tweelingbroer heeft. Wetenschappers van NASA hebben zijn gezondheidstoestand vergeleken met die van zijn broer Mark, een voormalige astronaut, om de veranderingen te analyseren in het lichaam te onderzoeken die worden veroorzaakt door ruimtereizen. Volgens NASA ging het om het eerste onderzoek bij twee mensen met dezelfde genen in verschillende ruimtelijke omstandigheden.
In Kazachstan zal Kelly nu tests ondergaan om te bekijken welk effect de lange ruimtereis op zijn lichaam heeft gehad.
De absolute recordhouder in de ruimte is de Russische arts Valeri Poljakov. Hij heeft 438 dagen onafgebroken in het Russische ruimtestation Mir gewerkt.
"Dit is géén science fiction", zegt Philip Lubin, kosmoloog aan de University of California. De wetenschapper meent een manier gevonden te hebben die ons toelaat om in amper 30 minuten naar Mars te reizen. Dankzij lasertechnologie zouden we ook ruimtevaartuigen naar nog verder afgelegen gebieden kunnen sturen. De reistijd naar bijvoorbeeld Alpha Centauri, het dichtstbijzijnde zonnestelsel, bedraagt met Lubins theorie 'slechts' 15 jaar. En in tegenstelling tot andere ambitieuze theorieën, is de technologie hiervoor nu al beschikbaar.
Philip Lubin, die ook werkt voor het 'Innovative Advanced Concepts'-programma (IAC) van de NASA, dokterde een briljante manier uit om razendsnel door de ruimte te reizen. Dankzij 'gerichte energievoortdrijving' ligt Mars, in theorie, op slechts een halfuurtje van de aarde. Door een laser af te vuren op een klein ruimtetuig zou het met een fractie van de lichtsnelheid kunnen reizen.
"We zouden een 100 kilogram zwaar ruimtetuig naar Mars kunnen sturen. Binnen 25 lichtjaren van de aarde kunnen we ook enkele exoplaneten en mogelijke bewoonbare gebieden bezoeken. We weten uiteraard niet of ze bewoonbaar zijn, maar er zijn veel doelwitten om uit te kiezen", aldus Lubin. Het dichtste en interessantste doelwit lijkt Alpha Centauri, het dichtstbijzijnde zonnestelsel, vier lichtjaren van hier.
In een document getiteld 'A Roadmap to Interstellar Flight' legt Lubin uit hoe we met een flinterdun ruimtetuig tot 26 procent van de lichtsnelheid zouden kunnen bereiken binnen ongeveer 10 minuten. Op die manier zouden we Mars in theorie al na 3 dagen of zelfs 30 minuten kunnen bereiken, ruimtesonde Voyager 1 (in 1977 gelanceerd) al na drie dagen voorbijsteken en aankomen in het Alpha Centauri-stelsel binnen 15 jaar. Die vliegtijden waren tot nu compleet ondenkbaar.
Er zijn voorlopig geen projecten gepland om dit plan in de praktijk te brengen en het lijkt ook niet realistisch dat dat in de nabije toekomst gebeurt, laat staan een bemande vlucht. Maar het doet wetenschappers over de hele wereld wel dromen.
Dit filmpje legt Philip Lubin uit hoe we in theorie waanzinnige snelheden kunnen bereiken.
VIDEOAanschouw de nieuwste creatie van Boston Dynamics, een bedrijf dat een lange geschiedenis heeft met het bouwen van ultra-geavanceerde, haast beangstigende robots. Dit exemplaar zou de mensheid wel eens irrelevant kunnen maken. Dat schrijft techwebsite The Verge.
De robot - het nieuwste exemplaar in de Atlas-reeks van het bedrijf - lijkt zo weggelopen uit een of andere akelige sciencefictionfilm, die zich duizend jaar verder in de toekomst afspeelt.
In een video, vrijgegeven door Boston Dynamics, zie je hoe een robot de deur opent en naar buiten loopt. Vervolgens wandelt hij door een bos, over een ongelijke ondergrond.
Verder zie je hem ook dozen oprapen en in rekken plaatsen. Wanneer een doos uit de handen van de robot wordt geslaan, kan de robot hem zelf opnieuw zoeken en oprapen. Duwt iemand de robot om, dan weet die zelf weer recht te staan.
Een glimp van de toekomst? Wellicht. En het bedrijf, dat eigendom is van Google, zal het hier waarschijnlijk niet bij laten. Benieuwd wat de volgende robot allemaal zal kunnen.
VIDEOHoewel de zon niet altijd zichtbaar is, schijnt ze toch iedere dag. De NASA-ruimtesonde Solar Dynamics Observatory werpt sinds 2010 non-stop haar licht op de ster. De visuele bevindingen van vorig jaar goot de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie in een video.
Het resultaat is een schitterende timelapse van minder dan zeven minuten van één jaar zon. Het filmpje werd eerder deze maand door de NASA op YouTube geplaatst. De beelden tonen het bolvormige hemellichaam in extreem ultraviolet licht, een golflengte die het menselijk oog normaal niet kan zien. Het biedt aardbewoners de kans om onder meer gaswolken, explosies van gemagnetiseerd plasma en zonnevlammen van dichtbij te bewonderen.
Virgin Galactic, het ruimtevaartbedrijf van Richard Branson, onthulde vrijdag zijn nieuwste ruimteschip in de Mojave Lucht- en Ruimtehaven in Californië. Het toestel dient ter vervanging van het model dat crashte in 2014: daarbij kwam een testpiloot om het leven.
Ladies and gentlemen, please meet the new #SpaceShipTwo. More photos and info coming soon.
Het nieuwe toestel krijgt dezelfde naam als het gecrashte exemplaar: SpaceShipTwo. Virgin Galactic liet ook weten dat er veel meer testen zullen gebeuren vooraleer het toestel een solovlucht zal maken, om een nieuwe crash te vermijden.
Volgens de firma is het nieuwe voertuig erg gelijkaardig aan zijn voorganger, dus zal het "de voordelen genieten van de bijzonder nuttige data uit 55 succesvolle proefvluchten en de brutale, maar belangrijke lessen van één tragisch proefvluchtongeluk".
Commerciële ruimtevaart Zodra het toestel volledig vliegklaar is, wil Virgin Galactic passagiers meenemen tot een hoogte van 80 kilometer boven het aardoppervlak.
"Een ding dat ik bijzonder krachtig vind, is dat we in staat zullen zijn om een nieuwe blik op onze planeet te werpen, terwijl honderden en uiteindelijk miljoenen mensen in staat zullen zijn om de ruimte in te gaan," zei George Whitesides, CEO van het bedrijf.
Meer dan 700 mensen hebben zich al opgegeven om een vlucht te maken met Virgin Galactic, hoewel het bedrijf een voorschot van 250.000 Amerikaanse dollar (225.000 euro) vraagt voor een plaatsje.
Wanneer de eerste passagiersvlucht zal plaatsvinden is nog niet duidelijk. De maatschappij laat weten dat ze niet gehaast is.
Piloot vs. automatische besturing Hoewel sommige toestellen van concurrende ruimtevaartbedrijven volledig vertrouwen op een automatische besturing, is het systeem van Virgin Galactic volledig afhankelijk van de vaardigheden van de piloten. Volgens het bedrijf past die aanpak in hun streven naar eenvoud: "De verantwoordelijkheid is groot. Maar de reden waarom we dit in de eerste plaats doen, is om alles zo eenvoudig mogelijk te houden. De redenering is dat als je een eenvoudig systeem hebt, de kans op fouten kleiner is. Dat maakt het veiliger," aldus hoofdpiloot Dave Mackay.
Met de ontwikkeling van de SpaceShipTwo lijkt de droom van 'betaalbare' commerciële ruimtevaart werkelijkheid te worden. "Het is een belangrijk moment in de luchtvaartgeschiedenis, denk ik," zegt Mackay. "Dit is het voertuig dat honderden gewone mensen voor het eerst in de ruimte zal brengen."
VIDEO Bijna veertig jaar na de missie van Apollo 10 naar de maan is een opname opgedoken waarin schijnbaar 'ruimtemuziek' te horen is. De driekoppige bemanning van het ruimtetuig bevond zich aan de achterkant van de natuurlijke satelliet toen ze allen het geluid waarnamen. De astronauten waren zo opgeschrikt door de kosmische klanken dat ze twijfelden om hun ervaring met de ruimteorganisatie NASA te delen. Dat blijkt uit een opname die te horen is in de documentairereeks 'NASA's Unexplained Files' en waarover de nieuwssite Huffington Post bericht.
De ruimtereis van Apollo 10 in 1969 was zogezegd de generale repetitie voor de eerste maanlanding in datzelfde jaar door de bemanning van Apollo 11. De trip hield onder andere een vlucht voorbij de achterkant van de maan in, het halfrond dat nooit te zien is van op aarde. Tijdens die ongeveer een uur durende tocht is er geen contact met de aarde mogelijk. Aan het publiek werd achteraf meegedeeld dat de missie vlekkeloos verlopen was. Maar in 2008, bijna vier decennia later, doken ineens opnames op waaruit blijkt dat de ruimtevaarders, in de periode dat ze geïsoleerd waren, geconfronteerd werden met een geluid dat ze niet konden plaatsen en zelf "een soort kosmische ruimtemuziek" noemden.
Uit de gesprekken die het drietal voerde, en die binnenkort te horen zijn in de documentairereek 'NASA's Unexplained Files', valt te besluiten dat de ruimtevaarders geluiden opvingen die voor hen volledig onbekend waren:
"Het klinkt als, weet je wel, een soort kosmische ruimtemuziek."
De onverklaarbare klanken waren gedurende bijna een uur te horen. Vlak voordat de ruimtevaarders opnieuw contact hadden met de controlekamer op aarde, bediscussieerden ze of ze al dan niet zouden meedelen wat ze ervaren hadden:
"Het is ongelooflijk! Weet je wel?"
"Zullen we het hen vertellen?"
"Ik weet het niet. We moeten erover nadenken."
"De crew van Apollo 10 wist heel goed welke geluiden ze kon verwachten", zegt Apollo 15-ruimtevaarder Al Worden in de reeks, die vanaf dinsdag door Science Channel wordt uitgezonden. "De logica vertelt me dat als er daar iets is opgenomen, er daar ook echt iets was. De NASA is in staat om informatie achter te houden wanneer die denkt dat het in het beste belang van het publiek is."
"Wanneer je voorbij de achterkant van de maan vliegt, geen contact met de aarde hebt en je hoort vreemde geluiden via de radio: wat moet je daarvan dan denken?" vervolgt Worden.
De transcripties van de Apollo 10-missie werden geclassificeerd en verdwenen tot 2008 in de archieven van de NASA.
De Cassini-Huygens-ruimtesonde pikte jaren later een soortgelijk bizar geluid op bij de planeet Saturnus. Voor die tonen is echter een wetenschappelijke verklaring. Ze worden veroorzaakt door geladen deeltjes die zich door de magnetische omgeving van de gasreus verplaatsen. Die uitleg gaat echter niet op voor de mysterieuze 'maanmuziek'. In de nabije omgeving van de natuurlijke satelliet is immers geen atmosfeer of magnetisch veld te bespeuren.
'NASA's Unexplained Files' is vanaf 23 februari te zien op Science Channel
China zal bijna 10.000 mensen uit hun woning zetten voor de goede werking van de grootste radiotelescoop ter wereld, een enorm gevaarte dat onder meer op zoek moet gaan naar buitenaards leven. Dat hebben de staatsmedia dinsdag gemeld.
De wetenschappers noemen het ding de "Five-hundred-metre Aperture Spherical Radio Telescope" of FAST. Het zal zich in een geïsoleerd ruraal gebied in de zuidoostelijke provincie Guizhou spreiden over een oppervlakte van dertig voetbalvelden en moet nog in september in dienst treden.
De provinciale autoriteiten willen aldus tegen dan 9.110 bewoners van een gebied in een straal van vijf km rond de luisterpost onthemen, aldus het persbureau Nieuw China. De verhuizingen moeten een "betrouwbare omgeving in verband met elektromagnetische golven bewerkstelligen", zegt de door het staatspersbureau geciteerde hoge ambtenaar Li Yuecheng.
De bewuste mensen zullen een schadevergoeding van omgerekend 1.650 euro krijgen, sommigen krijgen bijkomende hulp.
De bouw van de FAST begon in maart 2011 en heeft al 165 miljoen euro gekost. De radiotelescoop overtreft met een diameter van 500 meter die van Arecibo op het eiland Puerto Rico die een diameter van 305 meter heeft.
In het verleden hebben al honderdduizenden Chinezen hun woning moeten verlaten in verband met enorme infrastructuurwerken zoals dammen en kanalen. Een groot aantal van die mensen klaagt over een te lage schadeloosstelling. Soms komt het ook tot geweld.
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
