Tekstgrootte aanpassen?
Klik op + of -

BLOG ZOOM

In deze kolom info over mijn blog en over Hindeloopen
Foto
Mijn blogs
  • Hylper volksverhalen
  • Gedichten
  • Toen en Nu
  • Geschiedenis verhalen
  • Puzzels
  • Straatnamen in Hindeloopen
  • ????
  • Eigen verhalen
  • Bijnamen in Hindeloopen
  • Foto albums
    Andere interessante links over Hindeloopen
  • Fam Blom GP TV
  • Blog van Anske Smit
  • Uw kerstkalkoen uit HIndeloopen
  • Hindeloopen 1940- 1945
  • Gesproken tekst in het Hylpers
  • Verhalen rond het IJselmeer
  • Wandeling door Hindeloopen
  • Beelden Hindeloopen van waddenacademie
  • Oud Hindelooper maakt scheepjes in de fles
  • Beelden van HWG
    You Tube filmpjes
  • Hindeloopen
  • Belslydjeien
  • IJsbergen-Kruiend ijs
  • RTN Filmpjes
  • Omrop SW
  • Gert Jan Groenedijk
  • Gerke de Jong
  • NCRV Film 1963 Deel 1
  • NCRV Film 1963 Deel 2
  • Sinterklaas intochten Hindeloopen
    Oude polygoon filmpjes
  • Noordzeevisserij
  • Film keuze
  • Bewegende panorama beelden
  • Street view
  • World Panoramic Photograhy
  • Foto
    Foto
    ****Wor iis op earde en laand to viinden-- Dot zok en koninginne het--Jo't iin jer dwaan en leeten-Altiid op rogt en oenrogt let****
    Links op de foto de vlag en rechts het wapen van Hindeloopen. In de lichtkrant het eerste couplet van het volkslied van Hindeloopen. Hindeloopen ligt in het ZW van de provincie Fryslân aan het IJselmeer en is één van de Friese elfsteden. Het heeft een rijke cultuur historie, een eigen dialect en een bijzondere eigen klederdracht.
    Sinds 1225 was Hindeloopen een zelfstandige gemeente. Met de herindeling van 1 januari 1984 verloor Hindeloopen haar zelfstandigheid. Samen met Hemeleumer Oldefaert. Stavoren en Workum vormden ze de gemeente Nijefurd. Per 1 januari 2011 fuseerde Nijefurd met de gemeenten
    BolswardSneek, Wûnseradiel en Wymbritseradeel tot de gemeente Sudwest Fryslan.

    Hoe kom ik Hindeloopen

    Per boot via het IJsselmeer.
    Met de trein via de lijn Leeuwarden-Stavoren.
    Voor een route over de weg  klik op onderstaande link van ANWB routeplanner en de weg naar Hindeloopen wordt u gewezen.

  • ANWB route planner
  • Het weer in Hindeloopen

    Een dagje Hindeloopen? Maar u wilt weten hoe het weer is. De Friese weerman Piet Paulusma vertelt u welk weer er te verwachten is.

  • Het weer met Piet Paulusma
  • Foto
    Foto
    Hierboven de vlag en het wapen van de gemeente Súdwest Fryslan. De gemeente Súdwest Fryslan  is op 1 januari 2011 ontstaan uit een fusie van de gemeenten Bolsward, Nijefurd, Sneek, Wûnseradiel en Wymbritseradeel.  Súdwest Fryslan is gelegen in Zuid West Friesland. De gemeente heeft cica 82.000 inwoners en een oppervlakte van 815,97 km2 , onderverdeeld in 433,09 km² land en 382,88 km² water. Hiermee is het qua totaal oppervlakte de grootste gemeente van Nederland. Als enkel naar de landoppervlakte gekeken wordt moet het de Noordoostpolder laten voorgaan. Voor meer over de gemeente Sudwest Fryslan verwijs ik graag naar onderstaande gemeentelijke website.
  • Gemeente Súdwest Fryslan
  • Foto
    Inhoud blog
  • Twee Sinterklazen
  • Te weinig of te licht
  • Een grote boodschap van een kilo
  • Mopje?
  • Met vlooien op reis
  • SV Hielpen kampioen?
  • Het rijbewijs
  • Een verwarrende familienaam
  • Een gebit als vangst
  • Douche achter de dijk
  • Technische nieuwsgierigheid
  • De maan voorbij varen
  • De aanhangmotor
  • De Verkeerde kerk
  • Spraakverwarring
  • Een sterk staaltje
  • De verdwenen melk
  • Die goede oude tijd?
  • Een sterk verhaal
  • Zwaardgevechten
  • Klik op Bijlage Staat altijd bovenaan
  • Een wandeling over de dijk
  • Brand en storm als teken van God.
  • De penalty's
  • De groente boer
  • Douwe Brouwer
  • De vergeten fok
  • De lage (te) spoorbrug
  • De slager en de pruim
  • 2 Verhalen over vissers
  • Twee verhalen van Jan
  • Herineringen aan het (oude) station
  • Enkele reis Amsterdam
  • Een waterpas
  • De Bhagwan
  • Het roomse leven in Hindeloopen
  • Het kleine paradijs
  • De huisarts
  • Een goede buur
  • Op de pof
  • De buiten gesloten brandweerman
  • Uilke Annes van Hindeloopen
  • Een meisje van tien
  • Ut de leugenbank van 1900
  • De aak met de witte zeilen
  • Onze vriend de politie
  • Een kwestie van fatsoen
  • De Hindelooper Kaaig
  • Het schip met geld
  • Haantje de Voorste
  • De waaghals
  • Een anstige nacht
  • Een sprookje
  • Gemaal
  • Grappen
  • De postbode
  • Paarden op hol
  • Goedkope aardappelen
  • Vogelflappen
  • Een onweersbui
  • De pinksterkronen
  • Mijn visie
  • Dure grap
  • De macht der gewoonte
  • De tijd
  • Hoe waait de wind
  • Politie
  • De vlag op de tonnenpraam
  • Het herstel van een voetbal
  • Het veulen Dorien
  • De Smok
  • Verboden te vissen
  • De witte spreeuw
  • Anekdote Haanmeer
  • De slimste en de dominee
  • It Tontjen om
  • Het Workumer Nieuwland (aanvulling op
  • Slootje springen
  • Een zwevende kiezer
  • Een speciale redding
  • Hekkie
  • Windhoos
  • Een probleem van een politicus
  • Eierzoeken
  • Een waarschuwing
  • Verloting met koffie
  • Nou nou
  • Grapje
  • Een grote paling
  • Schoon
  • Drop
  • Een oud mopje
  • Wat is het nut
  • Een zwerfhond
  • Waar aan vasthouden
  • Ho maar
  • Welke trein
  • Hielke Zweed
  • Grootbeeld TV
  • En daar lagen we
  • Een droom
  • Een lekkere pruim
  • Auke Wiebes
  • Zuiderzee als vreugdebron
  • De stadsbel
  • De laatste drop is de boterknop
  • Drie verhaaltjes over koppigheid
  • Filmopnamen
  • Een scheldende haan
  • De oude schicht
  • De Pluimveehouder
  • Hondenkar
  • In octaaf flugger
  • Vrouwe justitia
  • De kostkokeploech
  • It hoentjen en in boazig wief
  • It Spoak op 'e Hon
  • Een poep verhaaltje
  • In bornegrapjen/Een kindergrap
  • Ame Gijs
  • Geld stinkt niet
  • Niet een ieder is slecht
  • Ode aan het toilet
    Foto

    "Er bestaat geen enkele reden om niet gelukkig te zijn, maar we bedenken wel duizenden excuses. " Auteur: Bert Hendriks
                       
    ***
    "Niets is linker dan voor rechter spelen." Auteur: Carla Pols
                       
    ***
    De eerste dode in elke oorlog is het gezond verstand." Auteur:A. den Doolaard, schrijver.
                        ***
    "Van een schouderklopje is nog nooit iemand geblesseerd geraakt." Auteur:Leo Beenhakker, voetbaltrainer.
                       
    ***
    "Verschans u in tevredenheid, want dat is een onneembare vesting." Auteur:Epictetus
                       
    ***
    "Dromen kan een mens alleen, maar leven kan hij slechts met anderen." Auteur onbekend
                       
    ***
    Wees een zonnestraal, je medemensen hebben er behoefte aan." Tegeltekst
                       
    ***
    "Ik mokte omdat ik geen schoenen had, totdat ik een man tegenkwam die geen voeten had." Chinees gezegde
                       
    ***
    "Zo lang ik leef wil ik sterven van geluk." Auteur: Harrie Jekkers, Nederlands cabaretier en schrijver
                       
    ***
    "Wat u weggeeft, verliest u niet." Auteur:Pater Henry de Greeve, Nederlands katholiek priester
                       
    ***
    "Het is beter een kaars te ontsteken dan te klagen over de duisternis." Chinees gezegde
                       
    ***
    "Wie slechts droomt over morgen, verspilt vandaag." Auteur:Billy Joel
                       
    ***
    "De kleinste daad van vriendelijkheid is meer waard dan het grootste voornemen." Auteur: Onbekend
                       
    ***
    "Het goede woord op het juiste moment is als een gouden appel op een zilveren schaal." Bijbeltekst
                       
    ***
    "Van een schouderklopje is nog nooit iemand geblesseerd geraakt." Auteur:Leo Beenhakker
                       
    ***
    Er is maar één religie. Dat is de liefde. Eigen spreuk
                       
    ***
    "Dromen kan een mens alleen, maar leven kan hij slechts met anderen."Auteur onbekend
                       
    ***
    "Laat Kerstmis gebeuren diep in je hart, opdat de liefde moge branden als een zon in de kerstnacht, sterk genoeg om heel het nieuwe jaar te verlichten." Auteur:Phil Bosmans
                       
    ***
    De vloed tilt alle schepen op. Auteur: Wijlen president Kennedy
                       
    ***
    We meten alles met onze maten. Maar wist u dat slechts 19% van de wereldbevolking blank is. Auteur onbekend
                       
    ***
    De hoop sterft als laatste. Russisch gezegde
                       
    ***
    Ga nooit hen zonder te groeten. Ga nooit heen zonder een zoen. Wie het noodlot zal ontmoeten, kan het morgen niet meer doen.

    Ga nooit weg zonder te praten. Dat doet soms een hart zo pijn. Wat je s’morgens hebt verlaten, kan er s’avonds niet meer zijn. Auteur onbekend
                       
    ***

    Hylpen likje stea oen it Yselmor
    mijn
    Welkom in Hindeloopen. Welkom bij mijn digitaal boek over Hindeloopen.


    mijn

    Hindelooper volksverhalen

    Zie ook andere blogs in linker kolom

    Ik wens u veel kijk- en leesplezier


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een speciale redding

     

    De redding van een koppel koeien

    In de archieven van de KNMR staat vermeld dat door de bemanning van de Hindelooper reddingsboten er op een zekere nacht een koppel koeien is gered. Over het hoe en wat bleek na een aantal jaren enige onduidelijkheid te bestaan. Hier het gehele verhaal van een insider.

     

    Het was een stormachtige dag. Het water in het IJselmeer stuwde bij Hindeloopen door harde Zuid Westelijke wind (windkracht 8) behoorlijk omhoog. ’s Avonds kreeg de bemanning van de reddingsboot melding dat een schip met moterstoring om assitentie had gevraagd. De mannen van KNMR rukten uit met de ‘Stut’ en de ‘Knokkels’. Het jacht met problemen werd snel gevonden en op verzoek van de eigenaar naar de jachthaven van Workum gesleept. Op de terugweg zagen de mannen van de reddingsboten, op het eind van het ‘It Soal’ naast de pier, een koppel koeien staan die door het hoge water ingesloten leken op klein stukje hoger gelegen grond. Dit was voor de bemanning reden om via de mobilifoon de politie ter land in te schakelen met het verzoek de eigenaar op te sporen en hem te verwittigen dat zijn vee daar op dat eilandje in een netelige positie verkeerde.


    Gezien het om koeien ging van een buitenlands ras, die in de naaste omgeving niet veel voorkwamen, was de eigenaar snel gevonden. De eigenaar vertelde de politie dat de koeien waarschijnlijk, hetgeen door slecht onderhoud van het hekwerk van Staats Bosheer wel vaker voorkwam, uitgebroken waren uit het naast gelegen Gea. De boer zag echter geen probleem. Ze stonden daar naar zijn mening prima en hadden daar mooi luwte van de daar aanwezige bomen. Als de koeien daar weg willen, zo liet hij de politie weten “gaan ze wel naar de zeedijk”. De politie die overtuigd leek van deze uitleg en het er met de boer wel over eens was dat er voor de dieren geen enkel gevaar was zou deze boodschap per mobilifoon overbrengen aan de bemanning van de reddingsboot zodat die naar huis konden gaan om van hun wel verdiende rust te genieten.

    De boer, die het toch wel waardeerde dat de reddingsboot bemanning zo alert was geweest om ook oog te hebben voor dingen die op het land gebeurden, ging nog even naar haven om hen te bedanken en zonodig enige nader uitleg te geven. Maar alle goede bedoelingen van de boer ten spijt, vanaf de haven van Hindeloopen zag hij dat de beide reddingsboten in ‘It Soal bleven liggen en af en toe met grote schijnwerpers  de rietkraag, waar de koeien stonden, bescheen. De boer besloot, na enig wachten, om maar naar het ‘It Soal’ toe te rijden om daar te proberen het één en ander uit leggen.

    Maar ter plaatste aangekomen kon hij uitleggen wat hij wou maar de bemanning van de reddingsboten waren niet te overtuigen dat de koeien daar geen kwaad konden en zij wel naar bed konden gaan. Tenslotte om de redders te overtuigen zei de boer “breng me met de boot  maar in de buurt van de koeien dan zal ik het laten zien”. Nu aldus gebeurde, de boer stapte in de reddingsboot en werd richting de koeien naar het eilandje gebracht. Toen de boot de koeien op twintig meter afstand was genaderd maakte de boer enig lawaai zodat de koeien enigszins schrokken.

    Resultaat: De koppen kwamen omhoog en de koeien verlieten, zoals de boer een uur lang had proberen uit te leggen, de luwte van de bomen en stapten zonder aarzelen het ondiepe water van het ondergelopen rietland in. In het licht van de schijnwerpers van de reddingsboot wandelende ze in linie rustig richting zeedijk waar ze de rest van de nacht hoog en droog doorbrachten.

    Bron: Uit eigen ervaring


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hekkie

    WINDHONDEN RENNEN IN HINDELOOPEN

    Het was in het begin van de vijftiger jaren dat er op het voetbalveld, achter de zeedijk, een wedstrijd voor windhon­den georganiseerd zou wor­den.
    Op een zaterdagmiddag was het zover, met prachtig weer en veel publiek werden de voorbereidingen getroffen.
    De starthokken werden opge­bouwd, lijnen uitgerold met de kunsthaas, waar de honden achteraan moesten hollen, een drukte van belang.
    Het belangrijkste waren natuurlijk de honden; de ster­ke forse Greyhounds en de kleine meest geel gekleurde Engelse Whippet's. De eige­naren, meest op klompen, liepen zenuwachtig heen en weer.
    Wij stonden er met de neus bovenop, want hondenrennen zag je niet iedere dag en ten­minste niet in Hindeloopen.
    Nu was er ook nog in Hindeloopen een hondenken­ner bij uitstek namelijk Jan Amsterdam. Maar, nu lag zijn kennis meer bij mollen(hon­den) vangers dan bij windhon­den. Jan ging tussen ons instaan, keek misprijzend naar de Whippet's en merkte op, dat zijn Hekkie gauw zo snel was dan deze ‘kapstok­jes’. Een van de hondeneige­naren hoorde dit en zei dat hij dan die hond maar eens op moest halen, dan wilden ze dat wel eens zien! Jan wilde nog zeggen dat de specialitei­ten van Hekkie mollen en bun­zings waren en dat het geen echte Engelse Tipper was, maar geen pardon, ophalen geboden de mannen. Jan liep weg en kwam even later met Hek terug. Toen Hekkie bij de dijk neerliep, was wel te zien, dat hij de meeste mollen al gevangen had in zijn leven. En de enige overeenkomst die hij met de Whippet's had was de gele kleur.
    Jan en Hekkie werden luid­keels door de speaker aangekondigd­ en door het publiek met een ovatie ontvangen.
    Hekkie trof het niet, vonden wij, want hij moest direct al tegen de grote snelle Greyhounds. Alsof hij tegen de Whippet's wel een kans had gemaakt. De starter vroeg nog aan Jan of hij hem ook een paar meter voor de finish wilde laten starten. Maar Jan, negeerde deze opmerking en zei: “Wacht maar heren, as d'r east de gang mar het”. De Greyhounds werden gemuil­korfd en kregen de dekjes met rugnummers op. Jan vond dit voor Hekkie niet nodig; “Hij bijt alleen op de haas en de Hielpers kenne 'm er wol ut”. De spanning op de dijk was voelbaar, maar Jan wuifde geruststellend naar het publiek. De honden werden achter in de starthokken geduwd en Jan fluisterde tegen ons: “As Hek no de utgang mar sogt”. De starter telde tot drie, de hokken wer­den (aan de voorkant opengetrokken en de meute storm­de op de kunsthaas af, maar tot onze ontsteltenis was Hekkie er niet meer bij: die kwam even later weer achter uit het hok. En zette flink de pas er in, maar wel in tegen­overgestelde richting van de baan. Het kon niet uitblijven natuurlijk bij de glooiing kwam hij de Greyhounds tegen die onmiddellijk afrem­den en zich op Hekkie stort­ten. Maar Hekkie niet gehin­derd door muilkorf en rugnum­mer, hapte om zich heen dat het een lieve lust was. De hondenmannen renden met de klompen in de hand op de vechtende kluwen af en toen er één met z'n klomp dreigend naar Jan zwaaide, draaide deze zich om en zei: “t wod mien tied, Hek komt straks wol”.

    Bron: Uus LikjeWraald Oktober 1999
    Verteld door de toen nog jeugdige toeschouwer. Jeddy Klaaren.


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Windhoos

    Een verhaal in het Hindeloopers 

    MERKWAARDIGE WINDHOZEN EN HAGELBUIEN IN HINDELOOPEN

    Dat skriuwt een dr. M. Pinkhof oer de wiendho­azen bie Hielpen. Ast ut vergeliekest mei de aardbe­ving yn Turkije stelt ut fan­sem naet fulle foar mar ut wiert destiis ien Hielpen een heel biesoender gebeuren. So biesoender dat dizze dr. Pinkhof der een wetenskaplik artikel oer skreef. Sot jimme wol wette oentsteet een wiendhoas altiet bie een ûnweersbuu en den ken er links of rochtsdraoeiend weze krekt as yoghurt (kiekje mar op it pak).

    Burgemester Stallinga en Jan Zweed de pliesje en mester Elskamp hewwe de gelearde doktor oan alle gegevens holpen en der binne troch mester Elskamp ek foto’s fan mekke. Ut begoan ien Workum want der komt altiet alle noarig­hiet wei. Dat wier’t froeger al so en ‘t ies jitte so. Een spoararbeider (Dijkstra) de sluswachter ien Workum en de stasjonschef Wolters sogen em oenkommen. De hoas wierd buisvormig en op een bepoald moment waerden ut selfs twa fan jin hoasen. De altiet wekkere Hielpers die’t iek al bie nemme neme, sogen dat er bie de aalde diek. “Enkele koeien werden omver geworpen”. Der wierd selfs een koe die’t troch de loft oer stiekeltree henne sweefde fan een groat stek. En krudden (kruiwagens) dwarrelen as luciferdoasjes troch de loft. Om dat de hoas heel langsum geeng wierden de Hielpers utront ne ‘t Oast en nei de haiven. De wiendhoas soegde ut grint fan’e spoarbaen op en verspreide dat een eend firder wur nest ut spoar. Boeren hehen bulten stront (mest) kloar lizzen op ut laand mar de wiendhoas verspreide alles foor jem fir­derop. Selfs de planken ut een brégedek (brugdek) waerden os lucifers troch de loft giesele. En der koam er een haigelbuu (hagelbui) soa hevig dat alle ruten fan de huzen en fan de aalde openbare skoele oen smots wierden. 10 menuten lang koamen er haigels del so groat as kiepeaeien en de laaig haigel loai wol 10 cen­timeter tok op’e streten. Alle Hielpers wierden fan slag, mar één man naet. Aalde Willem Bakker die’t ijsco mekke en ferkaipe yn’e boerkerie op’e Niee Weide see: “Siesoa dit komt goo ut. Hie helle de krudde en die skepte’r fol mei haigel, “No ken’k fan’e wieke de auto mei iisblokken wol troch stiere, dat sparret moai het ut”. De minsken sizze dat de ijsco fan Bakker noait wur so lekker smekke het as op die toalefde (l2de) Augustus ien 1838. Echt ambachtelijk natuurijs soeden de rekla­memannen ut 1999 der wol fan mekke hewwe.

    Bron: Uus likje Wraald oktober 1999
    Vertelt door MCB


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een probleem van een politicus

    EEN PROBLEEM

    Een gemeentelijk politicus kwam iets aan de weet wat volgens hem niet geheel in de haak was. Hij zag echter geen goede oplossing van dit geval. Deze tegenstrijdigheid was voor hem en groot probleem. Maar ondanks dat hij geen oplossing zag wilde hij wel af van dit voor hem grote probleem.

    Oplossing: Op de eerste komende raadsvergadering vroeg hij het woord. Hij begon zijn betoog, wat gericht was aan het adres van B&W, met de woorden “ik heb een probleem”. Vervolgens vertelde hij wat hem dwars zat en sloot zijn verhaal af met de woorden “ zie zo, ik ben mijn probleem kwijt en nu hebben jullie een probleem”.


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eierzoeken

    Het zoeken en rapen van kieviets eieren staat
    de laatste jaren ter discussie. Vroeger was
    dit in Friesland een algemene geaccepteerde
    gewoonte die in het voorjaar. Velen mannen
    waren dan in de landerijen te vinden. 

    GEEN EIEREN MAAR EEN NAT PAK

    Jan was een verwoed eierenzoeker en was met name in het voorjaar veel in de weilanden te vinden. Nu had Jan doorgaans, zoals vaak gebruikelijk is, geen polsstok bij zich om over de sloten te springen. Hij was gewend om via de gebruikelijke paden en dammen zich van het ene weiland naar het andere te gaan. Bij de doorgaans dichte hekken had hij zich aangewend om zich met één hand vast te houden aan de hekpaal en zo half hangend aan de paal om het hek heen te stappen. Gewoonte getrouw deed hij dit ook eens bij een dam waar helemaal geen hek meer voorstond. Waar hij echter geen rekening mee hield was dat deze paal bij deze geopende doorgang verrot was. En dat deze eierzoeker die dag in de sloot belande en zonder eieren maar onder het eendenkroes thuiskwam zal niemand meer verbazen.

    Waar verhaal


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een waarschuwing

    EEN WAARSCHUWING

    Het was in het laatst van de zo­mer van 1964, dat twee jonge moeders besloten een wandeling door Hindeloopen te maken. Het was prachtig weer en met de kinderen aan de hand, elk van ongeveer 3 jaar wandelden ze vanaf de Westerdijk, via de Molenstraat in de richting van de Westertoren om zo langs de zeedijk en dan via de ha­ven, over de Nieuwstad weer naar huis terug te keren. Maar helaas werd hun wandeling al voor de Westertoren onderbroken door twee oudere vrouwen van het type ruwe bolster ­blanke pit. Ook deze waren aan de wandel. Gekleed in lange wollen rokken met hier­over een bonte schort en zwarte klompen aan de voe­ten. Op het schort zaten dan twee zakken gestikt, waar een bal garen in werd gedaan en zo konden ze al wandelend en babbelend, doorgaan met hun breiwerkje dat ze onder handen hadden. Dit werd vroeger veelvuldig door oudere vrou­wen in Hindeloopen gedaan. Deze twee vissersvrouwen spraken natuurlijk de jonge moeders aan, verlegen als ze waren om een praatje en al gauw ging het verhaal over welke mooie en lieve kinderen ze wel hadden, enz., enz. en staken hun bewondering, het­zij oprecht of gespeeld, natuurlijk niet onder stoelen of banken. Hierbij lieten ze de twee jonge vrouwen dan tevens even weten welk een bevoorrechte positie ze wel hadden, met nog maar één kind in de drie jaar, t.o.v. van hen vroeger, en daarnaast ook nog goede en eerlijke mannen die ook nog op vrij regelmatige tijden thuis waren, enz, enz. Bevreesd dat de situatie voor de jonge moeders in de toekomst wel eens anders kon worden en de anti-conceptiepil misschien al wel bestond maar nog lang niet overal was inge­burgerd en deze oudere vrou­wen er hoogstwaarschijnlijk het bestaan nog niet eens van wisten, werden ze door hen toch even moederlijk bij de arm gevat en kregen de twee jonge moeders onderstaande le­vensles mee van vrouwen met ervaring op het gebied van hu­welijk en kinderen krijgen en dan natuurlijk in onvervalst Hylpers: “Jimme hewwe it no prachtig, maar tienk erom fanen, tienk erom, want jé lizze mei het leadenne gewear nest jimme”. Hiermee werden dan natuurlijk de mannen bedoeld en na deze goedbedoelde waarschuwing vervolgden de jonge moeders hun wandeling, maar u kunt wel raden dat er de rest van de wandeling heel wat afgelachen is en thuisge­komen het verhaal in geuren en kleuren aan hun echtgeno­ten werd doorverteld.

    Bron: Uus Likje Wraald Januari 7-7-2002
    Verteld door Jelle Smid. Waar gebeurd


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verloting met koffie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    VERLOTING MET KOFFIE

    De jaarvergaderingen van de ijsclub werden zo rond de jaren vijftig regelmatig bezocht door de wijkagent P.Koopmans. Hij kreeg steeds een eervolle opdracht: het trekken van het winnende nummer van de traditionele verloting. De prijswinnaar kreeg een paar fraaie schaatsen mee naar huis. Dat Koopmans in dienstuniform verscheen, had voor hem een vervelende consequentie. De keuze van de consumpties was beperkt. Van een gering alcohol percentage in dranken kon zelfs geen sprake zijn. Dus bestelde hij bij de waard Lammert Steigenga een kopje koffie. Gelukkig wist die als geen ander, wat zijn klanten toekwam. Hij goot eerst een flinke scheut jenever in het kopje en dan kwam daar de koffie overheen. Koopmans liet het zich best smaken en complimenteerde de waard met de woorden “Steigenga, wat heeft u toch weer heerlijke koffie!”

    Bron: Jubileum boekje ijsclub

    Veel meer verhalen en wetenswaardigheden over de ijsclub en winterpret zijn te vinden in het boekje "ijsclub Hindeloopen 125 jaar"


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nou nou

    NOU NOU

    Vier mannen lopen wandelend door de smalle straten van Hinde­loopen. ( in slag om) Om ook anderen de ruimte te geven lopen ze twee aan twee achter elkaar. Net op het moment dat hen een paar dames passeren laat één van de mannen die voorop lopen luid knetterend een wind. Zonder ook maar een spier van zijn gezicht te vertrekken wend hij zijn gezicht naar de achter hem lopende man. Vermanend, en zo luid dat de beide dames het ook nog konden horen, zegt hij “nou, nou Piet een beetje minder kan ook wel hoor”.

    Naar de kleur van Piet zijn gezicht en zijn reactie mag u als lezer raden. Die behoef ik denk hier niet te herhalen.


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Grapje

    CIRCUS IN HINDELOOPEN

    Ooit was er eens een keer een circus in Hindeloopen. Maar helaas tot grote schrik van de circus directeur braken op zekere dag een zebra en een olifant los. Bij de pogingen de dieren te vangen sprong de zebra op het Achtvoeten in de Zijlroede. En luttele minuten later liep de olifant via de los en laad pardoes in de haven.

    Hoe kreeg men, denkt u, de zebra weer uit het water? 
    En hoe, denkt u, dat de olifant uit de haven kwam?  




    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een grote paling

    Zie ook Nederlandse vertaling

    IN GRAETEN EEL

    Op ’n môrn betiid farden wy fan Gaest nei Herns. De iends kômen wy wuróm. En twiske Surch en Makkum ( yk rôn yn é lyne, de skipper stoch by ’t roer), skreauwde hy op ees út al syn macht: “Strijk strijk!In tille!”. No he ‘k óm tille tôt, want yk wist wol dot der naat een wêze kôst, yk kôstde wei wol drôgje. Yk rôn mei de aigen nei de grûndeyn é liyne tó hangjen, dot yk gin tille siens hee.

    Gaau opsiend-en ja der wear ’n tille, twors oer de faart. Yk wist fest, dot dy der jitte noait west hee. Mar der haelp niks oen: he wear der nó! Derom gaau de lyne los en der undertróch mei de snikke. Mar het barde? Pas wearen wy der goo ûndertróch of-plof! Der fael de hele tille flak efter ús yn ‘e faart en swemde in heln poas nest ús furt: it wear in graeten eel, tokker as yk sem bin. Hy hee, seaker fôr de aardchheid, syn kop yn de ene en syn stert yn de oare wal stetsen en syn lang lyf as in brêge nei bóppen ômboegd.

    Uit: S van der Kooi, Hinlepper Fortoltjes, Boalssert 1930 (spelling gewijzigd)
    Het verhaal “In graeten eel ” staat ook afgedrukt in het boekje
    ”Monument van de maand” dat handelt over het stadsgezicht Hindeloopen.
    In “Monument van de maand” wordt veel beschreven over de ontwikkeling van Hindeloopen.

    *****

    Ja ja, ik kan het nog sterker vertellen.
    Maar dan moet ik liegen.

    *****

    Nerderlandse vertaling

    Vroeg in ochtend vaarden wij van Gaast naar Harlingen. ’s Avonds kwamen we terug. En tussen Zurich (Fr) en Makkum (ik liep in de lijn om de boot te trekken, de schipper stond aan het roer) schreeuwde hij plotseling zo luid hij kon “strijken strijken! Een brug!” Nu had ik niet aan brug gedacht, want ik wist dat daar geen brug kon zijn, ik kon de weg wel dromen. Ik liep met de ogen naar de grond aan het touw (lijn) te trekken, zodat ik geen brug kon zien.

    Snel opgekeken, en ja daar was een brug dwars over de sloot. Yk wist dat die er nog nooit eerder geweest was. Maar er hielp niets aan, hij was er nu! Daarom snel het touw los en er met de snikke (soort boot) onderdoor. Maar wat gebeurde? Net waren wij er onderdoor of-plof! De gehele brug viel vlak achter ons in de sloot en zwemde een hele tijd naast ons: Het was een grote paling, dikker dan ik zelf ben. Hij had, zeker voor de aardigheid, zijn kop in de ene en de straat aan de andere walkant gestoken en zijn lang lijf als een brug naar boven gebogen.


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Schoon

    IK HOUD VAN SCHOON

    Een kar vol boodschappen in de supermarkt halen is een bezigheid wat een ieder regelmatig doet. Zo’n supermarktkar herbergt doorgaans vele soorten levensmiddelen. De langwerpige vierkante gesteriliseerde, gepasteuriseerde pakken met zuivel missen echter in bijna geen kar.

    Velen staan er echter niet bij stil dat deze verpakte zuivelprodukten een natuurproduct is wat door levende koeien geproduceerd wordt. In vroegere jaren lag dit echter heel anders. Toen was de weg van koe tot consument veel directer en herkenbaarder. De boer maakte toen zelf de kaas en boter en verkocht het product vaak rechtstreeks aan de consument. Later werd het kaas en boter maken overgelaten aan de zuivelfabrieken. Maar de melk voor consumptie ging nog heel lang rechtstreeks van koe naar consument. Met name voor de kleinere boer, de zogenaamde koemelker, was dit uitventen van deze melk een welkome aanvulling op de doorgaans lage melkprijzen. Niet zelden was dit uitventen van deze rauwe onbewerkte melk een taak voor moeder de vrouw. En dat dit uitventen op een manier gebeurt dan men tegenwoordig niet als acceptabel zou omschrijven mag wel duidelijk zijn.

    Zo had een boerin, die dagelijks met twee emmers melk bij de deuren langs ging, een vaste klant die voor tegenwoordige begrippen niet al te schoon was. Maar ook het taalgebruik van deze klant, en haar man, was anders dan de boerin gewoon was. Op zekere morgen deed de boerin de deur open (een bel was in die tijd een luxe) en riep zo hard ze kon “VOLK IN”. Maar de enige reactie vanuit de woning was een scheldpartij die niet mis was. Alleen woorden als “smerig tering wijf ik steek je een mes in de donder” en g.v.d. voor en na hoorde zij vanuit de kamer. Het was de boerin door deze woorden al snel duidelijk dat het daar achter de gangdeur weer eens zwaar weer was. Maar om toch haar melk te verkopen riep ze, toen het even stil was in de kamer, nog eens zo hard ze kon “VOLK IN”. Nu had ze meer succes. Na enige ogenblikken kwam de vrouw, gekleed in een smoezelige bloemetjesjurk, nog ongekamde haren, een duidelijk zichtbare loopneus en een vaatdoek die ooit eens wit was geweest in de hand, uit de kamer. Toen ze de boerin bij deur zag staan riep ze tot Pieter, met wie ze enkele nog ogenblikken geleden in grove bewoordingen ruzie had, “och Pieter lieverd hier is de boerin met de melk, wil jij even de pan pakken. Na enig wachten en pratend met de boerin, over mooi weer en lange dagen, kwam Pieter met de pan voor de melk. Toen de vrouw de pan overnam van haar man inspecteerde ze deze natuurlijk eerst of hij wel goed schoon was. Kennelijk was dit onvoldoende want terwijl ze naar de deur liep waar de boerin nog steeds wachtte haalde ze de smoezelige vaatdoek, die ze nog steeds in hand had, met een ferme haal over haar gezicht zodat het vocht wat onder haar neus hing verdwenen was. Vervolgens vouwde ze de vaatdoek binnenste buiten en met de woorden “Ja, ik houd van schoon” haalde ze de vaatdoek door de pan.

    Bron: Uit overlevering


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Drop

    MIJN VADER OP DE HINDELOOPER KERMIS

    Mijn naam is Jochum Douwenga. Ik ben dropmaker bij dropfabrikant Van Slooten in Jirnsum. En verantwoordelijk voor de echte ouderwetse lekkere Oldtimers. En zoals ik altijd zeg: achter elk dropje zit een verhaal. Zo ook achter de Echte Mildzoute Hindelooper Ruitje. Anno 1924.

    Het gaat over mijn vader, Douwe Douwinga, die in 1924 nog een jongeman was en met drie vrienden de Hindelooper kermis bezocht. Het bier vloeide rijkelijk. En in een jolige bui sloten de drie vrienden mijn vader op, in zo’n oude houten plee die toen gebruikelijk was. M’n vader gaf geen kik. Vier uur heeft ie in die plee gezeten. En hij heeft die tijd nuttig gebruikt. Z’n enige contact met de buitenwereld was het kleine ruitvormige openingetje in de deur van de plee. Zou het niet leuk zijn, peinsde m’n vader, als ik nu eens een ruitvormig dropje bedacht. Zout maar niet te zout, dat vinden de mensen vast lekker. Hij drukte z’n oog tegen het ruitje en kon nog net het wapen van Hindeloopen zien op het stadhuis. (Een gouden, galopperende hinde in een groen weiland). Toen was hij er uit. Uit het dropje. Nog niet uit de plee. Een stevig, mildzout, ruitvormig dropje zou het worden. Met de Hinde van Hindeloopen erin. De Hindelooper Ruitjesdrop. Een jaar later was het dropje al een succes. Niet alleen in Friesland maar zelfs in Alkmaar en Delftzijl vond het dropje gretig aftrek. En in 1931 kwam het vijfhonderste blikje de fabriek uit. Een record voor die tijd. Het is dus een eer dit oude recept van mijn vader weer op te pakken, zodat iedereen in Friesland en de rest van Nederland er weer van kan genieten.

    J.Douwinga

    Dropmaker bij Van Slooten


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een oud mopje

    Vooraf: Hindeloopen en Workum liggen hemelsbreed circa 3 km van elkaar verwijderd. Van oudsher is er tussen deze beide buurplaatsen een zekere wedijver die zich uit in het tegen elkaar afzetten.

    DE OOIEVAAR MET EEN HYLPER KIKKER

    Tegenwoordig staat er in de landerijen tussen de rondweg en Hindeloopen een ooievaarsnest. Dit nest is helaas nog nooit bewoond door een ooievaar. In vroegere jaren stond er een ooievaarsnest op de Stadsweide die nu geheel is bebouwd. Dit nest werd tot in de vijftiger jaren van de twintigste eeuw regelmatig bewoond door ooievaars. Dat deze ooievaars niet de hele dag op het nest bleven zitten zal duidelijk zijn. Ze vlogen ook wel eens wat rond door de omgeving.
     
    Op zo’n vlucht zag een ooievaar op zeker moment in een weiland een dikke kikker die onderweg was naar een klein kikkerslootje. De ooievaar, altijd wel verzot op een kikker, ging snel naar beneden en stelde zich verdikt op aan de rand van de sloot. Net voordat de niets vermoedende kikker in de sloot wou springen pakte de ooievaar met zijn snavel de kikker uit het gras.

    Gelijk na het vangen van deze vette hap zocht de ooievaar, de kikker stevig vasthoudend met zijn snavel, het luchtruim weer op. De ooievaar die schijnbaar niet echt honger had at de kikker echter niet direct op. Met de kikker in de bek vloog hij eerst een tijdlang rond in de omgeving. Na een minuut of wat zo rond gevlogen te hebben vroeg de ooievaar aan de kikker, “wat zal ik doen, zal ik je opeten of zal ik je laten vallen”? Hierop zei de kikker, ”ja dat is moeilijk, maar waar zijn we nu op dit moment”? De ooievaar antwoordde, “we vliegen momenteel boven Workum”. Nu zei de kikker “vreet me dan maar op?


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wat is het nut
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Foto Herma snel

    DE TIJDEN VERANDEREN MAAR DE MENS NIET

    De roeireddingsboot van de reddingsmaatschappij werd vroeger via een z.g.n. slibway in- en uit het water gelaten. Wanneer deze roeireddingsboot precies vervangen werd door een moter aangedreven boot is mij niet bekend. Maar kort na de tweede wereldoorlog 1940-1945 werd besloten de slipwaiy te slopen, daar die overbodig was. Harns de Jong en Bram Poeze, werkzaam bij het waterschap, viel de eer te beurt deze betonnen slipwai te slopen. Omstanders op de haven dachten er schijnbaar anders over. Zij maakten de opmerking:
                                              “het for sin het dot nô”.
                                                  (Wat is nut er van)

    Nu ongeveer vijftig jaar later is de Stichting Stadsherstel met hulp van sponsers bezig deze slipway weer in ere te herstellen. En wat denkt u dat de omstanders op de haven zeggen? Ja inderdaad zij zeggen;

    “het for sin het dot nô”.


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een zwerfhond

    EEN ZWERVER

    In onze jeugd, lang geleden dus, was Hindeloopen nog twee politieagenten rijk, die de Hylpers in het gareel moesten houden. Eén van hen was Koopmans, een joviaal en rechtvaardig man. Kortom een ‘pliesje’ waar we respect voor hadden. Dit respect moest hij overigens delen met zijnde Boer gaven er de schuld aan dat hij nooit de baard in de keel had gekregen. Hij kwam veel bij ons over de vloer. Omdat m'n moeder conciërge was van het gemeentehuis. We woonden in het ‘lik­huus’ ernaast, en aan de andere kant in het huisje boven de lndijk, was het kantoor van de gendarme­rie. Mun broer Siep wo gummiestok, die altijd dreigend aan zijn riem bungelde. Ook had hij een wat hoge stem. Mijn vader en Pieter onde in de boerderij Nieuwe Weide 9, waar hij samen met m'n vader ‘boerde’, zoals dat toen heette. Koopmans wist precies wanneer het koffietijd was, en als er meer koffiedrinkers waren, nam hij zijn eigen kantoorstoel mee ‘de praatstoel’ noemde mijn moeder die. Hij vertelde dan dat hij samen met prins Bernard tijdens de mobilisatie aan het front had gelegen. Hij noemde de prins dan ook Bennie. Vandaar dus ons respect, want wie zo close met de ‘royalty’ omging…… m’n moeder vond het maar niks. Dit ter inleiding van het volgende verhaal.

    Het kwam nogal eens voor dat Hylpen bezocht werd door zwerfhonden. Magere scharminkels, ze waren vaak ziek en schurftig, beten naar kinderen en zaten achter de schapen aan. Een gevaar voor de samenleving. Ze werden dan gevangen en door de politie meestal naar de ‘iskepolle’ gebracht, waar ze met een kogel uit de karabijn van hun zwerversbestaan werden verlost. Dat was toen de gewoonste ­zaak van de wereld. Op een dag werd er weer één ontdekt. Een klein mager, ziek en doof hondje. Duidelijk een geval voor Koopmans, was onze conclusie. Na schooltijd werd de zoektocht ingezet. Koopmans had de karabijn al over de schouder. We vonden hem bij het pand Nieuweweg 3, achter huis op de stoep. Daar woonde de ‘koperkruier’, ook wel ‘kopie’ genoemd. ‘t Beestje lag rustig te slapen in het voorjaarszonnetje. De bewoner had nog een schoteltje melk voor hem klaar gezet, maar dit was nog onaangeroerd. We kregen medelijden met het arme dier en wilden hem alsnog wegjagen. Maar het tij was niet meer te keren. Koopmans had hem ook al ontdekt en sommeerde ons, met verhoogde stem, achter in de bleek (tuin) dekking te zoeken, en sloop vervolgens met de karabijn in de aanslag, richting het hondje. Ik fluisterde nog tegen de anderen, dat hij dat van Bennie had geleerd. De aankomende handelingen volgden elkaar in snel tempo op. Op het moment dat de laatste seconden wegtikten voor ons zwervertje, ontdekte de bewoner van het pand, ons achter in zijn tuin! Hij trok de deur open, struikelde over het schoteltje melk en door al die herrie, schrok het hondje wakker en verdween met een noodgang onder de heg door. Koopmans schoot nog twee keer in de lucht en toen “kopie” weer omhoog krab­belde, doken wij onder de andere heg door. We haalden opgelucht adem toen we de vluchteling over het bruggetje zagen wegrennen. ‘s Avonds na het melken, toen ik achter de boerderij de emmers en bussen stond schoon te maken, stond daar ineens de kleine zwer­ver naast me. Ik schonk snel wat melk in een bakje,wat hij dankbaar opslobberde. Aan Koopmans werd niet meer gedacht. Die had zijn kans gehad.

    Bron: Uus Likje Wraald februari 2002.
    Verteld door Jeddie Klaren.

     


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Waar aan vasthouden

    WAAR AAN VAST HOUDEN ?

    Wieberen en Aukje waren al een wat ouder echtpaar. Hij was een zwaar gebouwd rustig persoon. Echt het type van ruwe bol­ster blanke pit. Aukje daarentegen was niet op haar mondje geval­len en had overal gelijk een antwoord op. In tegenstel­ling tot het soms leek waren beiden goud eerlijke mensen en zeer gelo­vig. Op zekere dag voeren zij in hun boot , een Skutje, vanuit Hindeloopen op de Indijk richting Koudum. Aukje hield op de voorplecht de boel in gaten terwijl Wieberen rustig zijn pijp rokend aan het roer stond. Even voor Koudum hoorde Aukje plotseling een schreeuw en een vloek vanaf het achtersschip. Gealarmeerd door deze ongebruikelijke reactie van Wieberen nam Aukje polshoog­te op het achterschip. Tot haar grote schrik zag ze haar man een tiental meters achter het rustig door zeilend schip in het water drijven. In paniek en wetend dat Wieberen niet kon zwemmen kon Aukje niets anders bedenken dan Wiebe­ren (geestelijk) een hart onder de riem te steken. Zij riep hem toe; “Oh oh Wiebe­ren lêve, haald dy oan de Here. Den komt ut wol go”. (Oh,oh Wieberen lieverd, houd je aan de Heer. Dan komt het wel goed.)

    Maar schijnbaar was Wieberen het met deze goed bedoelde woorden niet helemaal eens. Vanuit het water antwoordde Wieberen tenminste; “Ferek mar, ik haald mii lauwer oan deze pael”. (Verek maar, ik houd me liever aan deze paal.)


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ho maar

    HO MAAR

    Een vader en een zoon moesten een prikkeldraad hekwerk ma­ken. Met palen, prikkeldraad en een sleg* op de paard en wagen vertrokken zij hiervoor naar het weiland waar het hekwerk gemaakt moest worden. De al wat oudere vader hield de palen steeds recht en de zoon deed het zware werk met de sleg. Hij sloeg keer op keer met fikse slagen de palen op de juiste diepte in de grond. Bij de zoveelste paal pakte deze samenwer­king echter dramatisch uit. Toen de paal, naar vader zijn idee op diepte was, zei hij tegen de zoon “stop maar, zo is het genoeg”. En gelijk met deze woorden lag hij, ten teken dat het echt genoeg was zijn hand op de paal. Maar helaas grote pech, de zoon had de sleg al hoog boven zijn hoofd klaar voor de volgende slag toen de vader dit zei. De sleg kwam met geweld op de hand van de vader. De hier opvolgende reac­tie van de vader zal ik hier niet vertellen. Daar mag u als lezer naar raden.

    * sleg = is een grote houten hamer (ongeveer 5 kg) aan een lange stok waarmee men palen in de grond slaat.


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Welke trein

    WAT IS DE JUISTE TIJD ?

    Twee vrouwen uit Hindeloopen hadden afgesproken dat ze op een bepaalde dag bij een zuster in Sneek op visite zouden gaan. Als vervoermiddel werd gekozen voor de trein. Een dag voor de ge­plande visite vroeg de ene vrouw aan de ander hoe laat ze zouden vertrekken. Het antwoord was dat zij met de trein wilde die 20 minuten over acht uit Hindeloopen vertrok. Maar dat was de andere vrouw veel te vroeg. Zij ging liever, zo liet ze weten met de trein die 10 minuten voor half negen vertrok.

    Met welke trein beide dames naar Sneek reisden is me nooit verteld. Wel is me bekend dat dit een waar verhaaltje is.


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hielke Zweed
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    DE KWÊK

    In 1992 bestond de ijsclub van Hindeloopen 125 jaar. Ter gelegenheid van dit jubileum werd een boekje uit gegeven. Hierin stonden enkele leuke anekdotes over de alom bekende Hindelooper Hielke Zweed alias ‘DE KWÊK’.

    Hielke Zweed: Een kleurrijk voorzitter.

    Het ziet er naar uit, dat de geest van Hielke Zweed in lengte van jaren boven de Hylper ijsclub blijft zweven. Dat juist hem die eer te beurt valt, komt door twee redenen. In de eerste plaats om zijn intrigerende persoonlijkheid en ten tweede de tijdsomstandigheden. Voor de club was dat laatste heel belangrijk. Zweed was de eerste voorzitter, die in een overgangs periode fungeerde. In het begin der jaren vijftig kwam er nieuw elan in de club. Voorheen zat het bestuur evenmin stil, maar het waren slechts incidentele hoogtepunten. Hoewel in Hindeloopen nooit sprake was van enig standsverschil, kwam er ook een einde aan de bepalende inbreng van de plaatselijke bovenlaag. Bovendien brak er een periode aan met een ambitieuzere opzet van het winterprogramma. Toch komt Zweed niet de eer toe als vernieuwer de geschiedenisboeken in te gaan. Want zijn opvallende rol, waarvan de feiten in het Ijsselmeerstadje nog steeds van vader op zoon worden overgeleverd, kwam, doordat zijn naam regelmatig verbonden werd aan intriges en achterklap. Onnodig, maar de persoonlijkheidsstructuur van Zweed stond nu eenmaal een succesvolle bestuursperiode in de weg. Aan zijn organisatorische kwaliteiten lag het niet. Ook stond hij als lid van de Hylper gemeenschap zeker niet op een zij spoor. Het manco school in zijn contactuele eigenschappen. Populair wist hij zich nauwelijks bij iemand te maken. Zweed was zich dat ook wel bewust, maar hij weet dat aan een voortdurende vorm van miskenning van zijn persoon.

    Dat hij de post van voorzitter wenste te verkrijgen, lag ook in de lijn van zijn eerdere activiteiten.Het was voor hem een uitdaging, om zich een vooraanstaande rol in het Hindelooper bestuursleven toe te eigenen. Voordien gingen zijn voornemens in rook op. Twee pogingen om in de jaren dertig als lijstaanvoerder van een plaatselijke politieke partij een zetel te verwerven, liepen op een fiasco uit. Dat hij in het begin der jaren vijftig werd benoemd als voorzitter van de ijsclub, hield dan ook wel enige risico’s in. Maar iemand, die zich met de nodige ambities naar voren schoof, kon zeker rekenen op krediet van de leden en als hij zich daarnaast nog waar kon maken, werden zijn minder goede persoonlijke eigenschappen op de koop toegenomen. De problemen, die zich zouden aandienen, kwamen vooral van degene, met wie Zweed matig overweg kon. Zij probeerden de visserman- koopman, waar dat maar kon, onderuit te halen. Veel moeite kostte hen dat niet. Zweed wond zich na elke verdachtmaking mateloos op en had geen enkel zicht op het feit, wanneer al of niet serieus aan zijn positie werd getornd.

    Na één jaar voorzitterschap kwamen de eerste problemen al in de openbaarheid. Behoudens de voorzitter waren op één na alle bestuursleden opgestapt. Er werd zelfs gedreigd een tweede ijsclub op te richten. De soep was gelukkig niet zo heet als zij werd opgediend. Uiteindelijk kreeg Zweed weer het vertrouwen van de ledenvergadering die het bestuur tot het aantal voorgeschreven leden aanvulde.

    Daarna trad voor Zweed een succesvolle periode in. De jaarvergadering in 1952 was het hoogtepunt in zijn bestuurscarrière. Hij werd grote meerderheid van stemmen voor een nieuwe ambtsperiode benoemd. Eén der aanwezigen vergeleek zijn optreden zelfs met kapitein Kurt Carlsen van de Flying Enterprise.( Kurt Carlsen was een legendarische kapitein die zijn zinkend schip niet wenste te verlaten) De voorzitter kreeg namens de vergadering als symbool voor zijn betoonde ijver een gele dahlia op de borst gespeld. Volgens de notulist was de voorzitter zo ontroerd, dat hij ”geen genoeg woorden van dank kon uitspreken.

    Helaas voor Hielke Zweed bleven verder hoogtepunten uit. Donkere wolken pakten zich samen. De jaarlijkse bijeenkomst van 1953 werd namelijk voor hem een traumatische ervaring. Aanvankelijk leek er niets aan de hand te zijn, want tijdens het eerste gedeelte zette de voorzitter de vergadering moeiteloos naar zijn hand. Maar tijdens de pauze liep het helemaal mis. De zaaleigenaar had via een bandrecorder de openingsrede van de voorzitter opgenomen. Volgens de notulen draaide de gastheer tijdens de pauze de rede weer af met daarbij

    ”vele vreemde bijgeluiden, van hanengekraai”. Een zwaardere belediging kon men de voorzitter niet aandoen.

    Volgens de overlevering moest Zweed zich op een avond tijdens de Tweede Wereldoorlog hals over de kop in veiligheid brengen voor de bezetter toen, hij zich niet aan de regels van de “Sperrzeit” (voor een bepaalde tijd niet meer op straat mogen zijn) hield. Hij verstopte zich op het erf van boer Ykema in een kippenhok. Dat hij met dat feit altijd weer werd geconfronteerd, viel hem zwaar. Een van de ijsclubleden was er kennelijk in geslaagd, ongemerkt bij de opnamen de gewraakte geluiden in te spreken.

    De opzet van het anonieme lid slaagde helemaal. De stemming in de bijeenkomst sloeg helemaal om. De voorzitter weigerde nog een woord uit te brengen en gaf de leiding over aan de secretaris. Zweed hervond zich pas weer tegen het einde van de vergadering. Tot opluchting van de zaal was hij in staat het slotwoord uit te spreken en iedereen welkom thuis te wensen. Tevens wenste hij de extremistische kraaiers succes. Dit incident werkte nog lang na. De secretaris vroeg zich in het verslag af, of de dissidenten op deze wijze zouden “proberen de ijsclub over de kop te gooien. Maar neen, als stonden er honderd samen, Zweed is en blijft daarom voorzitter! Zelfs de redacteur van de “Friso” merkte dat de emoties naar aanleiding van de historische vergadering hoog waren opgelopen. Twee correspondenten boden een verslag aan. Om beschuldigingen van partijdigheid uit te sluiten, werden ze beide geplaatst.

    De rampspoeden voor Zweed bleven gestaag doorgaan. In de december vergadering van 1954 was het weer de beurt aan de voorzitter voor de periodieke aftreding. Er voltrokken zich verrassende ontwikkelingen. De Mede-bestuursleden zagen weinig heil in een herverkiezing van Zweed. De leden lieten hem eveneens als een baksteen vallen, waardoor hij merkbaar teleurgesteld zijn afscheidsrede afstak. Lyrische bewoordingen doorspekten zijn rede: “ De broek is geknipt. Of ze te nauw is of te wijd, dat zal later blijken!” Zweed zag dus een complot om zijn invloed op het ijsgebeuren te breken. Maar het is redelijk te veronderstellen, dat zich vooraf wel het een en ander moet hebben afgespeeld, dat verhoudingen in het bestuur hadden verziekt. Aantekeningen van bestuursvergaderingen, die dat kunnen tonen zijn er helaas niet, Maar het jaarverslag van secretaris bevat enkele passages, die de strubbelingen beschrijven. Het werd Zweed ondermeer aangerekend, dat hij bij de prijsuitreiking van beljeien ( beljeien=wedstrijd met paarden voor een areslee) schitterde door afwezigheid. Al met al had Zweed met zijn eigenzinnige opstelling, die voortgang van het winterprogramma belemmerde, het ongenoegen van de ijssportliefhebbers over zich heen gekregen.

    Hielke Zweed ging niet bij de pakken neerzitten. Enkele weken later liet hij een ingezonden schrijven in de Friso plaatsen met een aantal pittige opmerkingen. Het valt te betwijfelen of de ex-voorzitter er iets mee opschoot. De redactie bekorte het stuk en schrapte gedeelten, “die met namen en veronderstellingen geen corrigerende pretentie kunnen laten gelden”. Het jaar daarop probeerde hij met een kort ingezonden schrijven de teloorgang van de ijsclub aan te tonen, dat hij enkele afleveringen later zou laten volgen door een stuk in poëtische vorm:

    Als een stuurloos schip,
    met onverstand bevaren,
    Drijft Hielpens ijsclub op de baren.
    De kas is leeg,
    de leden weg,
    Wij hebben hier ook altijd pech.
    De kruik kan lang te water gaan,
    Maar als ie breekt,
    dan heeft de ijsclub afgedaan.

    Of het al dan niet door de publiciteit kwam, Zweed kreeg nog een kans de bestuurlijke top te bereiken, hetgeen wellicht veroorzaakt werd doordat het beleid van het bestuur, ondanks zijn inzet, de achterban niet aanspraak. De vergadering in december 1957 kreeg dan ook een chaotische bestuursverkiezing. Zweed vestigde, tot schrik van de andere bestuursleden, de meeste stemmen op zich. Zij legden zich niet bij de situatie en “degradeerden” hem na onderling beraad tot baancommissaris. Secretaris Wiggert .Y. Amsterdam. bleek het diplomatieke taalgebruik uitstekend te beheersen, want in de notulen schrijft hij dat Reitje Glashouwer tot voorzitter werd benoemd vanwege de hoge leeftijd, die Zweed al heeft. Zweed was voor een voldongen feit geplaatst, vandaar, dat hij de eer aan zich zelf hield. Hij vond, dat het bestuur de reglementen aan haar laars lapte, voelde zich verongelijkt en stelde zijn functie ter beschikking. Zijn hoop een waardig rentrée had hij nog niet opgegeven. Eind 1959 plaatste hij nog een ingezonden stuk in de Friso. Het was even wel zijn laatste stuiptrekking. De respons, waar hij in eerder jaren op kon rekenen ontbrak geheel. Dat zal hem het meeste pijn hebben gedaan. Regelmatig zag hij van uit de leugenbank merkbaar gefrustreerd toe, hoe zijn opvolgers bij ijsfeesten de touwtjes in handen hadden. Zweed’s rol daarin was definitief uitgespeeld.

    Bron: Jubileum boekje ijsclub
    In dit boekje staan meer mooie verhalen


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Grootbeeld TV

    EEN GROOTBEELD TELEVISIE

    Een huis met geopende gordijnen en een kamer helder verlicht met de grote kamerlamp boven de tafel is als je daar in het donker voorbij gaat net een groot t.v.beeld. Op zekere avond werd mijn blik aangetrokken door een dergelijk scherm.

    Ik zag een vrij rommelige kamer met de tafel nog gedekt van het avondeten. De zes kinderen in de leeftijd van zes tot zestien jaar zaten in een halve cirkel naar de t.v. te kijken die in de hoek van de kamer stond. Ergens midden in de kamer lag Kazan de hond en tegen de wand hing een droogrek met een paar onderbroeken die duidelijk als zodanig te herkennen waren. Vader lag met de geruite pet over de ogen en de poes Mieke op de schoot te slapen in de luie stoel. Op de t.v. stond een afwasteiltje gevuld met water. Dit wasteiltje stond daar uiteraard niet zonder doel. Naast de t.v. stond moeder, nagenoeg poedel­naakt, zich te wassen.Wie waar naar keek op die avond dat ik voorbij deze grootbeeld t.v. fiets­te laat ik aan de fantasie van de lezer van dit ware verhaaltje over.


    » Reageer (0)



    In deze kolom info over mijzelf en diverse contact mogelijkheden
    Foto

    Foto

    Ik ben Henk Smid en woon in Hindeloopen. Ben gepensioneerd. Mijn  hobby is het verzamelen van verhalen, gedichten, beeld matriaal  en alles wat met mijn geboorteplaats Hindeloopen te maken heeft. Ook schrijf  ik af toe zelf verhaaltjes of gedichten. Graag laat ik door middels van dit blog u mee genieten van alles over Hindeloopen.

    Naast mijn foto mijn logo. Op het loge ziet de beide broers Lyme en Jelle Liemes. Zij waren beiden van "Smid" en hadden een smederij in Hindeloopen.  Zij namen in 1815 beiden de naam Smid aan als achternaam. In het logo smeden de beide broers deze naam.
    Foto

    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.


    Dropbox Indien u grotere bestanden (b.v. een leuk verhaal) van uw vaste schijf wilt sturen gebruik dan deze dropbox.

    Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.


    Een interessant adres?

    Startpagina !

    Blog als favoriet !



    Laatste commentaren
  • Stadsomroeper (Jan Bielsma)
        op De stadsbel
  • De laatste drop is de boterknop (John)
        op De laatste drop is de boterknop
  • Gastenboek
  • leuk

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Foto

    Eerst een raap, dan een schaap, dan een koe. Zo gaat onze Jantje naar de galg toe.
                      ***
    De waarheid en niets anders dan de waarheid. Helaas, soms is het beter deze niet uit te spreken.
                      ***
    De grote bult is voor de landheer. De restanten zijn voor mij. Dat is mijn winst.
                      ***
    De vloed tilt alle schepen op. (Wijlen president Kennedy)
                      ***
    We meten alles met onze maten. Maar wist u dat slechts 19% van de wereldbevolking blank is.
                      ***
    De laatste drop is de boterknop.
                      ***
    Gelijk hebben is één ding, maar gelijk krijgen is iets anders.
                      ***
    Discussiëren over geloof en politiek geeft koude harten en heette hoofden.
                      ***
    Arbeid adelt maar adel arbeid niet.
                      ***
    Geld maakt niet gelukkig. Maar het wel hebben van geld hoeft ook niet ongelukkig te maken.
                      ***
    Wie meer rechten neemt dan hem toekomt gebruikt het recht van een ander.
                      ***
    Wie zijn gat uit leent moet zelf door de ribben ……
                      ***
    Veel beloven maar weinig geven doet velen in vreugde leven.
                      ***
    Water is net als geld. Het is oneerlijk verdeeld.
                      ***
    Als het tegenzit krijgt een koe geen kalf. Als het meezit kan de stier wel kalf krijgen.
                      ***
    De hoop sterft als laatste.
                      ***
    Iets proberen wat mislukt is beter dan niet geprobeerd en je hele leven lang roepen, had ik het maar geprobeerd.
                      ***
    Ik heb het nog nooit geweten wat goed was, want toen ik jong was wisten de ouden het. En nu ik oud ben weten de jongen het.
                      ***
    Ook een afgesneden tak bot weer uit.
                      ***
    Een geslonken maan wast weer tot vol.
                      ***
    Loon naar werken?
                      ***
    De enige manier om niet te werken is een ander voor je laten werken.
                      ***
    Werken kost helaas veel vrije tijd.
                      ***
    Het geloven begint, waar het weten ophoudt.
                     ***
    Een wetenschap is zeker. Een geloof is wat iemand denkt zeker te weten.
                     ***
    .Als de schuur vol hooi is, de kelder gevuld met aardappels en weckflessen. Het kolenhok gevuld met kolen en brandhoutverzuchtte de boer "Laat nu de winter maar komen. Ik ben er klaar voor".
                     ***
    Arm of rijk, een ieder kan er heel en schoon bij lopen.
                     ***
    Geen mens is onmisbaar. Maar de één wordt wel meer gemist dan de ander.
                     ***
    Trouwen is houen.
                     ***
    Oud worden is mooi, maar oud zijn valt niet altijd mee.
                     ***
    Als je jong bent wil je elkaar niet missen. Als je oud bent kun je elkaar niet missen.
                     ***
    Verliefd worden komt je over. Liefde moet groeien. Maar haat wordt gekweekt.
                     ***
    Iedere baby is zonder zonde geboren.
                     ***
    Brood doet wonen.
                    ***
    Zolang twee kinderen vechten om een snoepje. Zolang zal er oorlog zijn.
                   ***
    Kan niet ligt op het kerkhof. Wil niet ligt er naast.
                   ***
    Een kromme ….. piest ook.
                  ***
    Veel jonge meisjes vinden paardrijden mooi. Maar als ze zelf bereden worden vinden ze het vaak onnozel
    geklooi.
                  ***
    Aan het erf kun je zien hoe het in huis is.
                  ***
    De weg van de minste weerstand is niet altijd beste.
                  ***
    De tijd zal ons leren wie gelijk heeft.
                  ***
    Gelijk hebben is een ding. Maar gelijk krijgen is iets anders.
                 ***
    Wie niet wil gebruikt vaak het excuus"Kan niet".
                 ***
    Een meisje van een jaar of tien uit een grote stad is te logeren bij haar tante in Hindeloopen. Op een mooie dag gaan ze naar het strand. De hele middag speelt het logeetje in het water en het zand. Op een gegeven moment vraagt ze "tante, hoe laat gaat het hier dicht"?
                 ***
    Wie de mens leert kennen, gaat van dieren houden
                 ***

    Neem een handvol droog en ruil zand in de hand. Knijp deze met zand gevulde hand krampachtig dicht. Gevolg; Bijna al het zand glipt u door de vingers en u blijft over met een praktisch lege hand. 

    Neem nu wederom een handvol zand in de hand. Knijp nu deze met zand gevulde hand niet stijf dicht. Houdt de hand ontspannen en span uw vingers niet. U zult merken dat u nu veel meer zand in de hand houdt.

    In het leven gaat het vaak gelijk als met deze handvol zand. Leef krampachtig en u zult merken dat er weinig overblijft. Degene die meer ontspannen leeft, ‘t leven neemt zoals het is, zal in zijn leven meer bereiken en meer plezier beleven.

    Naar aanleiding van een verhaaltje in de Libelle 

                    ***



    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!