Tekstgrootte aanpassen?
Klik op + of -

BLOG ZOOM

In deze kolom info over mijn blog en over Hindeloopen
Foto
Mijn blogs
  • Hylper volksverhalen
  • Gedichten
  • Toen en Nu
  • Geschiedenis verhalen
  • Puzzels
  • Straatnamen in Hindeloopen
  • ????
  • Eigen verhalen
  • Bijnamen in Hindeloopen
  • Foto albums
    Andere interessante links over Hindeloopen
  • Fam Blom GP TV
  • Blog van Anske Smit
  • Uw kerstkalkoen uit HIndeloopen
  • Hindeloopen 1940- 1945
  • Gesproken tekst in het Hylpers
  • Verhalen rond het IJselmeer
  • Wandeling door Hindeloopen
  • Beelden Hindeloopen van waddenacademie
  • Oud Hindelooper maakt scheepjes in de fles
  • Beelden van HWG
    You Tube filmpjes
  • Hindeloopen
  • Belslydjeien
  • IJsbergen-Kruiend ijs
  • RTN Filmpjes
  • Omrop SW
  • Gert Jan Groenedijk
  • Gerke de Jong
  • NCRV Film 1963 Deel 1
  • NCRV Film 1963 Deel 2
  • Sinterklaas intochten Hindeloopen
    Oude polygoon filmpjes
  • Noordzeevisserij
  • Film keuze
  • Bewegende panorama beelden
  • Street view
  • World Panoramic Photograhy
  • Foto
    Foto
    ****Wor iis op earde en laand to viinden-- Dot zok en koninginne het--Jo't iin jer dwaan en leeten-Altiid op rogt en oenrogt let****
    Links op de foto de vlag en rechts het wapen van Hindeloopen. In de lichtkrant het eerste couplet van het volkslied van Hindeloopen. Hindeloopen ligt in het ZW van de provincie Fryslân aan het IJselmeer en is één van de Friese elfsteden. Het heeft een rijke cultuur historie, een eigen dialect en een bijzondere eigen klederdracht.
    Sinds 1225 was Hindeloopen een zelfstandige gemeente. Met de herindeling van 1 januari 1984 verloor Hindeloopen haar zelfstandigheid. Samen met Hemeleumer Oldefaert. Stavoren en Workum vormden ze de gemeente Nijefurd. Per 1 januari 2011 fuseerde Nijefurd met de gemeenten
    BolswardSneek, Wûnseradiel en Wymbritseradeel tot de gemeente Sudwest Fryslan.

    Hoe kom ik Hindeloopen

    Per boot via het IJsselmeer.
    Met de trein via de lijn Leeuwarden-Stavoren.
    Voor een route over de weg  klik op onderstaande link van ANWB routeplanner en de weg naar Hindeloopen wordt u gewezen.

  • ANWB route planner
  • Het weer in Hindeloopen

    Een dagje Hindeloopen? Maar u wilt weten hoe het weer is. De Friese weerman Piet Paulusma vertelt u welk weer er te verwachten is.

  • Het weer met Piet Paulusma
  • Foto
    Foto
    Hierboven de vlag en het wapen van de gemeente Súdwest Fryslan. De gemeente Súdwest Fryslan  is op 1 januari 2011 ontstaan uit een fusie van de gemeenten Bolsward, Nijefurd, Sneek, Wûnseradiel en Wymbritseradeel.  Súdwest Fryslan is gelegen in Zuid West Friesland. De gemeente heeft cica 82.000 inwoners en een oppervlakte van 815,97 km2 , onderverdeeld in 433,09 km² land en 382,88 km² water. Hiermee is het qua totaal oppervlakte de grootste gemeente van Nederland. Als enkel naar de landoppervlakte gekeken wordt moet het de Noordoostpolder laten voorgaan. Voor meer over de gemeente Sudwest Fryslan verwijs ik graag naar onderstaande gemeentelijke website.
  • Gemeente Súdwest Fryslan
  • Foto
    Inhoud blog
  • Twee Sinterklazen
  • Te weinig of te licht
  • Een grote boodschap van een kilo
  • Mopje?
  • Met vlooien op reis
  • SV Hielpen kampioen?
  • Het rijbewijs
  • Een verwarrende familienaam
  • Een gebit als vangst
  • Douche achter de dijk
  • Technische nieuwsgierigheid
  • De maan voorbij varen
  • De aanhangmotor
  • De Verkeerde kerk
  • Spraakverwarring
  • Een sterk staaltje
  • De verdwenen melk
  • Die goede oude tijd?
  • Een sterk verhaal
  • Zwaardgevechten
  • Klik op Bijlage Staat altijd bovenaan
  • Een wandeling over de dijk
  • Brand en storm als teken van God.
  • De penalty's
  • De groente boer
  • Douwe Brouwer
  • De vergeten fok
  • De lage (te) spoorbrug
  • De slager en de pruim
  • 2 Verhalen over vissers
  • Twee verhalen van Jan
  • Herineringen aan het (oude) station
  • Enkele reis Amsterdam
  • Een waterpas
  • De Bhagwan
  • Het roomse leven in Hindeloopen
  • Het kleine paradijs
  • De huisarts
  • Een goede buur
  • Op de pof
  • De buiten gesloten brandweerman
  • Uilke Annes van Hindeloopen
  • Een meisje van tien
  • Ut de leugenbank van 1900
  • De aak met de witte zeilen
  • Onze vriend de politie
  • Een kwestie van fatsoen
  • De Hindelooper Kaaig
  • Het schip met geld
  • Haantje de Voorste
  • De waaghals
  • Een anstige nacht
  • Een sprookje
  • Gemaal
  • Grappen
  • De postbode
  • Paarden op hol
  • Goedkope aardappelen
  • Vogelflappen
  • Een onweersbui
  • De pinksterkronen
  • Mijn visie
  • Dure grap
  • De macht der gewoonte
  • De tijd
  • Hoe waait de wind
  • Politie
  • De vlag op de tonnenpraam
  • Het herstel van een voetbal
  • Het veulen Dorien
  • De Smok
  • Verboden te vissen
  • De witte spreeuw
  • Anekdote Haanmeer
  • De slimste en de dominee
  • It Tontjen om
  • Het Workumer Nieuwland (aanvulling op
  • Slootje springen
  • Een zwevende kiezer
  • Een speciale redding
  • Hekkie
  • Windhoos
  • Een probleem van een politicus
  • Eierzoeken
  • Een waarschuwing
  • Verloting met koffie
  • Nou nou
  • Grapje
  • Een grote paling
  • Schoon
  • Drop
  • Een oud mopje
  • Wat is het nut
  • Een zwerfhond
  • Waar aan vasthouden
  • Ho maar
  • Welke trein
  • Hielke Zweed
  • Grootbeeld TV
  • En daar lagen we
  • Een droom
  • Een lekkere pruim
  • Auke Wiebes
  • Zuiderzee als vreugdebron
  • De stadsbel
  • De laatste drop is de boterknop
  • Drie verhaaltjes over koppigheid
  • Filmopnamen
  • Een scheldende haan
  • De oude schicht
  • De Pluimveehouder
  • Hondenkar
  • In octaaf flugger
  • Vrouwe justitia
  • De kostkokeploech
  • It hoentjen en in boazig wief
  • It Spoak op 'e Hon
  • Een poep verhaaltje
  • In bornegrapjen/Een kindergrap
  • Ame Gijs
  • Geld stinkt niet
  • Niet een ieder is slecht
  • Ode aan het toilet
    Foto

    "Er bestaat geen enkele reden om niet gelukkig te zijn, maar we bedenken wel duizenden excuses. " Auteur: Bert Hendriks
                       
    ***
    "Niets is linker dan voor rechter spelen." Auteur: Carla Pols
                       
    ***
    De eerste dode in elke oorlog is het gezond verstand." Auteur:A. den Doolaard, schrijver.
                        ***
    "Van een schouderklopje is nog nooit iemand geblesseerd geraakt." Auteur:Leo Beenhakker, voetbaltrainer.
                       
    ***
    "Verschans u in tevredenheid, want dat is een onneembare vesting." Auteur:Epictetus
                       
    ***
    "Dromen kan een mens alleen, maar leven kan hij slechts met anderen." Auteur onbekend
                       
    ***
    Wees een zonnestraal, je medemensen hebben er behoefte aan." Tegeltekst
                       
    ***
    "Ik mokte omdat ik geen schoenen had, totdat ik een man tegenkwam die geen voeten had." Chinees gezegde
                       
    ***
    "Zo lang ik leef wil ik sterven van geluk." Auteur: Harrie Jekkers, Nederlands cabaretier en schrijver
                       
    ***
    "Wat u weggeeft, verliest u niet." Auteur:Pater Henry de Greeve, Nederlands katholiek priester
                       
    ***
    "Het is beter een kaars te ontsteken dan te klagen over de duisternis." Chinees gezegde
                       
    ***
    "Wie slechts droomt over morgen, verspilt vandaag." Auteur:Billy Joel
                       
    ***
    "De kleinste daad van vriendelijkheid is meer waard dan het grootste voornemen." Auteur: Onbekend
                       
    ***
    "Het goede woord op het juiste moment is als een gouden appel op een zilveren schaal." Bijbeltekst
                       
    ***
    "Van een schouderklopje is nog nooit iemand geblesseerd geraakt." Auteur:Leo Beenhakker
                       
    ***
    Er is maar één religie. Dat is de liefde. Eigen spreuk
                       
    ***
    "Dromen kan een mens alleen, maar leven kan hij slechts met anderen."Auteur onbekend
                       
    ***
    "Laat Kerstmis gebeuren diep in je hart, opdat de liefde moge branden als een zon in de kerstnacht, sterk genoeg om heel het nieuwe jaar te verlichten." Auteur:Phil Bosmans
                       
    ***
    De vloed tilt alle schepen op. Auteur: Wijlen president Kennedy
                       
    ***
    We meten alles met onze maten. Maar wist u dat slechts 19% van de wereldbevolking blank is. Auteur onbekend
                       
    ***
    De hoop sterft als laatste. Russisch gezegde
                       
    ***
    Ga nooit hen zonder te groeten. Ga nooit heen zonder een zoen. Wie het noodlot zal ontmoeten, kan het morgen niet meer doen.

    Ga nooit weg zonder te praten. Dat doet soms een hart zo pijn. Wat je s’morgens hebt verlaten, kan er s’avonds niet meer zijn. Auteur onbekend
                       
    ***

    Hylpen likje stea oen it Yselmor
    mijn
    Welkom in Hindeloopen. Welkom bij mijn digitaal boek over Hindeloopen.


    mijn

    Hindelooper volksverhalen

    Zie ook andere blogs in linker kolom

    Ik wens u veel kijk- en leesplezier


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Grappen

    FLAUWE GRAPPEN

    Of het nu een vorm was om de kinderen bezig te houden of dat het zomaar grapjes waren is me nooit duidelijk geworden. Maar in vroegere jaren werd kinderen met regelmaat beet genomen door ouderen door ze er op uit te sturen om dingen die niet bestonden.

    Bekende zaken die de kinderen dan ergens moesten halen waren, de plintladder, hooischaar, gròppedweel (dweil om de groep achter de koeien mee schoon te maken), ooievaarskuitevet enz enz.

    De grap was dan dat de degene bij wie je het moest halen het dan juist weer had uitgeleend aan een ander, en het spel meespeelde, door je door te sturen naar een volgend adres. Zo kon het gebeuren, afhankelijk van de geloofwaardigheid van het verhaal, dat kinderen half Hindeloopen afliepen om iets wat niet bestond.

    Leuk he!!


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De postbode

    DE BEHULPZAME POSTBODE

    In een kleine gemeenschappen kent een ieder en ieder. Zo ook in Hindeloopen. Iemand die doorgaans bij uitstek op de hoogte was van het wel en wee in Hindeloopen was de plaatselijk postbode. Maar of hij altijd volgens de huidige privacy wetten aan dat nieuws kwam valt te betwijfelen.

    Zo bezorgde hij eens een briefkaart bij mijn ouders. Bij het overhandigen (bij gebrek aan een brievenbus) wist hij te vertellen “No Joukje, doe kryggist morn ek fersyte heer” *. En inderdaad dit klopte precies met de boodschap op de briefkaart.

    * Nu Joukje, je krijgt morgen visite hoor

    Waar gebeurd. Joukje was mijn moeder.


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Paarden op hol

    PAARDEN OP HOL

    In behoorlijk draf reed een boer met twee paarden voor de wagen over de Oosterdijk. Door de snelheid en een hobbel in de weg raakte de "siele" * los van de dissel van de wagen. De boer probeerde nog om de wagen via de dissel met de voeten rechtuit te sturen en de paarden in bewang te krijgen. Maar de los achter de paarden slepende ‘siele’ sloeg keer op keer op de achterbenen van de paarden. Deze werden, zo te begrijpen valt, steeds wilder en wilder. Na enige tijd moest de boer de paarden los laten om te voorkomen dat hij van de wagen werd getrokken. Een geluk bij dit ongeluk was dat de paarden, net toen de boer de teugels los liet, de paarden om één of andere reden iets naar rechts afweken. Het tweede geluk van dit ongeluk was dat er net op die plaats een dikke houten electriciteits paal stond. En het derde geluk bij dit ongeluk was dat de beide paarden ieder aan een kant van paal langs gingen. Doordat beide paarden door de leidsels aan elkaar verbonden waren liepen zij vast op deze paal. Ja, men moet maar geluk hebben!!

    * Een houten of ijzeren dwarsbalk, van circa 80 cm breed, met kettingen wat de verbinding vormt tussen paard en wagen.

    Waar gebeurd.


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Goedkope aardappelen

    GOEDKOPE AARDAPPELEN

    Het gebeurde in de zomer van 2002. Twee mannen uit Hindeloopen gingen met eigen auto twee weken op vakantie naar Tjechië. Na twee weken reizen door het land was de tijd van vertrek bijna aangebroken. Zij pakten hun spullen in de auto en parkeerden hem, klaar voor vertrek, op de gebruikelijke plaats op het parkeerterrein van het hotel. Nu was het beide mannen de voorgaande dagen opgevallen dat de aardappelen daar spot goedkoop waren. Daar moest, zo hadden zij bedacht, maar een flink voorraadje van mee naar Hindeloopen. Dus werd na het pakken van de auto nog even uitgerukt om een paar zakken aardappels te halen. Helaas, helaas bij de terugkomst bij het hotel kregen zij de schrik van hun leven. De mercedes, inclusief bagage, was weg. Na de nodige plichtplegingen bij politie en verzekeringen enz, enz was het moment om naar huis te gaan aangebroken. Deze terugreis ging, bij gebrek aan ander vervoer, per trein. Op zich, zo een ieder zal begrijpen, een treurig verhaal. Het zal je maar gebeuren. Het comische van dit verhaal is echter dat zei ieder met een zak "goedkope" aardappelen op de rug in Hindeloopen terug kwamen van hun vakantie uit Tjechië.

    Waar gebeurd


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vogelflappen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen




    DE DROPPEN EN HET VOGELFLAPPEN


    De Mulders, in Hindeloopen beter bekend als Drop, verdienden hun brood met rietsnijden. Hun hart lag echter meer bij het Wilstervangen. Deze passie van diverse Mulders werd van generatie tot generatie overgedragen van vader op zoon. In het boek "Goudplevieren en Wilsterflappers" vond ik het volgende verhaal van in de Hindeloopen alom bekende familie.

    De drie broers Albert, Doede en Eeltje Mulder uit Hindeloopen groeiden op in een gezin waar het wil­sterflappen centraal stond. Hun vader Anne Albert ving wilsters, maar ook diens vier broers Doede, Eeltje, Hinne (Hendrik) en Pieter, en natuurlijk grootvader Albert Anne (fig. 4.10). Deze Albert Anne had de bijnaam “Albert Drop” en de vijf zonen waren in Hindeloopen bekend als “Doede van Drop” of “Eeltje van Drop”. In herfst en winter was deze familie afhankelijk van de inkomsten uit het wilsterflappen. Daarnaast werkten ze als rietsnijders. Van boeren en van de Dienst Domeinen werden rond Hindeloopen rietvelden gepacht. In het voorjaar werden kievitseieren voor de handel geraapt en in de zomer werd in ploegverband los werk aangenomen bij de boeren in en rond Hindeloopen. De “âlde” (Albert Anne) fungeerde dan als ploegbaas. Nadat de koeien uit de stal het weiland in waren gegaan wer­den koeienstallen gereinigd, en er werd gehooid. Na de zomer werden de sloten langs de spoorlijn Leeuwarden-Stavoren gehekkeld. Deze laatste klus werd per strekkende meter bij de Nederlandse Spoorwegen aangenomen.

    De wilsterspullen stonden in de directe omgeving van Hindeloopen. Ieder familielid had zo zijn eigen voorkeursgebied, want men verschilde van mening over de ligging van het beste perceel, trekroute en de precieze effecten van wind. In de winterperiode, wanneer ook in het riet gewerkt moest worden, moest vaak een keuze worden gemaakt over de manier waarop de dag het best besteed kon worden. Het was vader Albert die morgens vroeg naar buiten ging en na beoordeling van lucht, wind en tem­peratuur besloot of het ‘fûgeljen’ of dat het ‘reidskarjen’ (rietsnijden) werd. Maar als er in het riet werd gewerkt stonden er wel altijd één of twee wilsterspullen in de buurt, mochten er door een weersver­andering wilsters in de lucht komen. Het was de ‘âlde’ die de wilsters het meest nauwlettend in de gaten hield. Als er plotseling een koppeltje wilsters verscheen stond hij met zijn hoedje te zwaaien om door te geven dat ze in aantocht waren. Als er een duidelijke en gerichte trek op gang kwam, werd de spanning te groot en ging iedereen zon­der overleg naar zijn eigen wilsterspul. Volgens plaatsgenoot Sijbolt Smid was dat vergelijkbaar met “in bosk protters ut it reid wei, dy't allegearre in kant ût spatte” (een groep spreeuwen die vanuit een rietveld allemaal een kant uit vliegen). Bij de Mulders thuis werd winters eigenlijk maar over één onderwerp gesproken en dat was het wilsterflappen.

    Siep Smid uit Hindeloopen.Ook een fanatieke wilsterflapper.

    Bij uitzondering was de vangst groter dan de vaste klantenkring aankon en werden wilsters aan 'de dubbele' (poelier Tjeerde uit Workum) geleverd. 'Dubbele' was ontleend aan de voornaam Dubbele Tjeerde, ook al was dat de broer van de toenmalige poelier Louis Tjeerde. Hoe deze volksnaam zich heeft kunnen inburgeren zal wel een raadsel blijven want Dubbele Tjeerde is zelf nooit betrokken geweest bij de poeliershandel. Hij had in Workum een wasserij bedrijf.

    Voor de jonge Mulders waren wilsters letterlijk en figuurlijk alom aanwezig. Als schoolgaande kinde­ren konden Albert en Doede op dagen dat goede vangsten werden verwacht de drang niet weerstaan. Als ze tussen de middag het eten oversloegen, konden ze van half één tot één uur net een halfuurtje bij vader achter de skûle staan. Dat was vlak buiten Hindeloopen op Schuilenberg. Al op 13-jarige leef­tijd begonnen ze zelf te vangen, eerst nog onder het toeziend oog van vader of ooms als die op korte afstand in het riet werkten. Mocht er onverwachts bezoek komen dan konden die voor de vorm de vangst overnemen. Zo werden langzaam maar zeker de grenzen verlegd. Op 16-jarige leeftijd vingen zelfstandig. Zonder een akte natuurlijk, want die werd pas aan 18-jarigen uitgegeven. Z'n fanatisme werd Albert één keer bijna noodlottig. Het was in het seizoen 1966 waarin door het ontbreken van een vorstperiode en wintertrek uiterst slecht was gevangen. Half januari, twee weken voor sluiting van het vangseizoen op 31 december, viel de vorst pas in. Er kwam vanuit het noordoosten een enorme wilstertrek op gang. Deze winterflecht concentreerde zich op een smalle trekbaan vlak achter de zeedijk. Het ene na het andere koppel wilsters trok in zuidwestelijke richting. Dit werd Albert te veel. Het wilsterspul dat binnendijks nog in het Groot Nieuwland stond, werd over de dijkvaart en de dijk gebracht en uitgelegd op een smal graslandperceel tussen de dijk en het buitendijkse rietveld van de Stoenckhêrne. Om niet op te vallen werd de skûle niet geplaatst, maar werd dekking gezocht in de rietkraag. Het was verboden om daar en op dat moment te vangen en dat gaf de nodige spanning. De eerste wilster die onder het slagnet kwam en als levende lokvogel op de wip had moeten belanden werd bij het net per ongeluk doodgemaakt. Albert had deze stommiteit nog nauwelijks verwerkt of vader ­Anne kwam door het riet aansluipen om te vertellen dat op de haven van Hindeloopen twee politieagenten met een verrekijker stonden te kijken. Dit vertrouwden ze niet en samen verlieten ze het wilsterspul.

    Enige uren later verscheen de politie op de Stoenckhêrne, waarschijnlijk ingeseind door een stadsgenoot. ­De dienders visten achter het net. In alle vroegte werd de volgende morgen, op zondag en met sneeuw het wilsterspul opgehaald.

    Doede Mulder oefende al op zeer jonge leeftijd met een eigengemaakt slagnetje. Op het gazon achter ­het huis kon hij spreeuwen vangen. Oom Hinne stimuleerde dit door voor z'n neefje een nieuw net met kleinere mazen te breien. Spreeuwen behoorden in de ogen van de familie Mulder tot het schadelijke wild, omdat ze in de nazomer en winter het riet vaak als slaapplaats gebruikten. Als ze daar met vele duizenden overnachtten, braken ze ontelbare rietstengels, een grote schadepost. De enige manier om deze schade enigszins te beperken was door in de schemer de in het riet invallende spreeuwen met ­dubbelloops jachtgeweren te bestoken. Fijne hagel, bij jagers bekend als snippegruis', gaf de beste resultaten. De spreeuwen die het overleefden zochten elders hun heil. De tientallen doodgeschoten ­exemplaren werden in het rietveld opgezocht en verzameld in korven of jutezakken voor thuis. Door ze in de woonkamer te plukken maakten de kinderen de spreeuwen klaar voor consumptie. Kop, de poten en de vleugels werden er met een schaar afgeknipt. Nadat ook de ingewanden waren­ verwijderd werden alle spreeuwenlijkjes tegelijk in een grote pan gekookt. De Mulders aten de spreeuwen zelf, maar moeder deelde ze ook uit aan arme buurtbewoners die het zich niet konden per­mitteren om vlees te kopen. Met vier of vijf spreeuwen op een schoteltje werden ze door moeder ­Mulder rondgebracht. Afhankelijk van de tijd van het jaar verschilden de spreeuwen van smaak. In de herfst hadden spreeuwen vaak een bittere smaak. Volgens Eeltje kwam dat doordat spreeuwen dan het voedsel onder koeienvlaaien vandaan haalden. Zijn broer Pieter had een andere verklaring. Bij het spreeuwen ­plukken mocht geen enkel veertje achterblijven, want dit veroorzaakte bij het koken de sterke bittere smaak Maar over het algemeen werden spreeuwen als een lekkere aanvulling van de warme maaltijd ervaren. ­Het eten van wilsters binnen het gezin was uitzondering. Vanwege hun hoge marktwaarde werden ze het liefst meteen verzilverd. Ze gingen niet alleen naar de poelier, maar ook naar klanten in de stad. Zelfs naar de bakker, waar de wilsterboutjes werden geruild voor brood. Als er weinig wilsters werden ­gevangen en moeder Antke bij de bakker 'boargje moast' (op de pof moest inkopen) werden uit bittere noodzaak wel eens 'swarte kobkes' (kokmeeuwen) geschoten en verkocht. Deze werden uiterste nauwkeurig geplukt en afgebrand, een enkel achtergebleven veertje kon immers duidelijk maken dat het geen wilsters waren.

    Na een dag in het veld was het gewoonte van de vijf broers en vader Albert Anne om elkaar te infor­meren over de vangsten. Hinne gebruikte dan vaak de uitdrukking: "de kleur not mien jonge" (de vangst hield niet over). Toch was het bijna altijd Hinne die de hoogste vangsten behaalde. Hij wist meestal de beste plaats voor het wilsterspul te kiezen en hij was de beste om met de fluit de wilsters voor het net te krijgen. Ook bij de andere wilsterflappers uit Hindeloopen werd geïnformeerd naar de vangsten, hoewel die informatie alleen met terughoudendheid werd gegeven. De financiële afhanke­lijkheid van de wilstervangst bracht de nodige afgunst met zich mee. Een ongeschreven wet zorgde er voor dat er in het veld tussen verschillende wilsterflappers voldoende afstand gehouden werd, maar het kale vlakke landschap maakt het mogelijk om de verrichtingen van anderen goed te volgen. Hoe korter de tijd tussen opeenvolgende trekken, hoe groter het aantal gevangen wilsters.

    Durk Postuma,Albert A.Mulder,

    Hette Couperus en Sybolt Smid

    Bij vorsttrek met noordoostelijke wind trokken de wilsters vaak 'heech om', waarmee werd bedoeld da ze oostelijk van Hindeloopen richting Koudum trokken. Plaatsgenoot Hette Couperus, bekend als een 'tûke' (kiene) flapper, had zijn vaste vangplaats oostelijk van Hindeloopen in de Grote Wiske op een hooggelegen graslandperceel dat bekend stond onder de naam 'de diergaarde'. Met zulk weer was het erg gunstig gelegen. Eeltje Mulder en Meinte Boorsma die meer zuidwestelijk stonden hadden dan het nakijken en zagen Hette vele malen "it grutte swarte net oerheljen" (het grote zwarte net overhalen). Dit gaf natuurlijk frustratie en afgunst. De betrokkenheid wordt door Pieter Mulder zo verwoord: "At wy der foar stjerre moatten hiene, dan hiene wy dat dien, foaral de âlde, ûs heit, wie der beseten fan" (als we ervoor hadden moeten sterven dan hadden we dat gedaan, vooral vader, die was er echt bezeten van). Het wilsterfiappen was gebonden aan bepalingen en voorschriften. De Mulders hebben vaak gevangen op de grens van het toelaatbare. Gedreven door honger in het gezin en onblusbare jachtinstincten zijn vele malen wettelijke grenzen overschreden. Conflicten met de overheidsdienaren waren soms het gevolg.Toch ontwikkelden zich vanuit deze beroepsvangerij gemengd met een beetje stroperij mensen die zich naderhand volledig zouden inzetten voor het wetenschappelijke onderzoek. Nu leveren Albert, Doede en Eeltje, zoons van Anne, en Albert, Jakob, Rein en Doede, zoons van Hinne, met een ringver­gunning hun bijdrage aan het wilsteronderzoek.

    Uit: Goudplevierenen wilsterflappers


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een onweersbui
    Klik op de afbeelding om de link te volgen



    DE VUURBAL

    In vroegere jaren schaarden de diverse kleine boeren in en rond Hindeloopen hun vee in op de zeedijken rond Hindeloopen. Tegen melktijd werden dan de koeien in "de ister” * bijeen gedreven . Op zich was dit gezamelijk melken natuurlijk best een gezellige aangelegenheid. Er was tijd voor een praatje en uitwisseling van gedachten. En natuurlijk was er altijd wel iemand die in was voor wat gein of een sterk verhaal wist te vertellen.

    Maar op zekere dag in augustus pakten zich boven deze groep boeren donkere wolken samen. Ja, het was duidelijk te zien, er was een dikke onweersbui op komst. Er werd dan ook niet veel gepraat. Een ieder probeerde het melken klaar te hebben voor het dreigende onweer los barste. Maar helaas dit lukte niet. Terwijl een ieder nog diep gebogen onder koe zat te melken vielen de eerste dikke regendruppels uit de lucht. Na deze eerste regendruppels werd de lucht al snel gevuld met felle blikemschichten en dondergeweld. Nu waren deze boeren natuurlijk niet gelijk van hun stuk van dit natuurgeweld. Zij hadden één en ander wel eens vaker meegemaakt. En al werd het natuurlijk niet gezegd, niemand wenste als eerste een beter heenkomen te zoeken. Toch werd het uiteindelijk een ieder te bar. Men zocht gezamelijk een beter heenkomen onder een oud afdak van een nabij gelegen woning. En hier zittend op de meegenomen "tulle" * kwamen de sterke verhalen natuurlijk al snel los.

    Zo wist Jouke te vertellen dat deze onweersbui nog niets voorstelde. Hij had het nog wel veel erger meegemaakt. Zo was het een keer gebeurd, aldus Jouke, dat hij ver van de bewoonde wereld in zijn eentje zat te melken toen er een ongekend onweer los barste. De bliksem was niet van de lucht en de ene knetterende slag volgde op de andere. Ja, zo vertelde Jouke onverstoorbaar verder, op een gegeven was de bliksem zo fel dat de bij behorende vuurbal bij hem in de emmer rolde. Ja, ja, zo onderstreepte hij zijn sterk verhaal, ik mag hier dood neervallen dat het niet waar is.

    * "de ister”Omheinde plaats waar de koeien gemolken werden.
    * "tulle" Melkstoeltje.

    Uit: Overlevering


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De pinksterkronen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen




    De op de foto afgebeelde pinksterkroon werd in de zestiger jaren van de vorige eeuw gemaakt door Ant Bakker. Foto afkomstig van Harmen W Glashouwer.





    DE PINKSTERKROONEN
    .

    Deze zijn drie in getal en worden in de week voor Pinkstèr door eenige meisjes vervaardigd van hoepels, versierd met gekleurd papier, vlaggetjes, uitgeblazen eijerschalen in touwtjes geregen en als guirlandes daar onder aan hangende. De binnenruimte tusschen de hoe­pels bevat een aantal hangende ledige fleschjes, die bij de minste beweging hun eigenaardig gerinkink doen hooren. Op den eersten Pinksterdag, na afloop der voormiddag-godsdienst, worden deze zoogenaamde kroo­nen in de twee hoofdstraten aan een touw, dat aan twee geveltoppen is vastgemaakt, opgehangen. Des avonds tegen donker begint de pinkstervreugd door op de straat in een kring ouder deze kroonen te dan­sen, hij het zingen van liedjes, die, van zeer oude tijden af, op dien avond en den volgenden worden ge­zongen. Dit duurt veelal tot laat in den nacht, terwijl de eene troep de andere vervangt. Thans bestaat het personeel, dat aan deze vreugde deelneemt, hoofdzakelijk uit jongens en meisjes; maar vroeger namen ook gehuwden en zelfs meer bejaarden daaraan deel, zoodat het voor velen geen Pinkster ware geweest, zoo zij niet eens om de kroonen gedanst hadden. Den oor­sprong van dit gebruik hebben wij niet kunnen opspo­ren, maar wel hebben wij vernomen, dat zoodanige feestelijkheden ook op sommige dorpen in Gelderland en Overissel plaats hebben.

    Uit: Merkwaardigheden van Hindeloopen

    Voor meer over oude gebruiken, kleding en taal uit Hindeloopen verwijs ik graag naar het boekwerkje

    “Merkwaardigheden van Hindeloopen”



    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijn visie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen



     

    Mijn visie op Hindeloopen in het Fries            


    VISIE OP HYLPEN

    Der wurdt wolris ût'e gek sein dat de Hylpers ôfstamme fan seerovers en froulju mei skiere knibbels. Oft dit wier is of net, is my net bekend. Wol is my bekend dat yn de bloei-jierren fan Hylpen in protte ynwenners op see farren en, sa't ik oannim, mei in soad ferskate minsken en kulturen yn'e kunde kamen.

    Yn dy tijd waarden de hjoeddedei rûnom ferneamde kapiteinshuzen boud, mids tusken de doedetiids gongbere, folle lytsere wenningen.

    Ek moatte doe, sa as de skiednisboeken sizze, de klaaijinge en it skilderwurk ûntstien weze. Ik tink dat wy san tiid hjoeddedei Heechkonjunktuur neame soene. Mar krekt as altyd yn de skiednis, kamen nei fette jierren ûnferbidlik de meagere jierren.

    Ek Hylpen sakke yn en waard werom smiten op himsels en waard wer ofhinklik fan de Sudersee en it lân om us hinne. Mei troch de isolearre lizzîng ûntstie der yn dy tiid, sa't ik dat sjoch, in befolking fan boeren, boargers, fiskers en ambachtslju, dy't dwers troch inoar hinne wennen, mei hjir en der noch res­ten fan de âlde gloarjetiid.

    Nei de oarlochsjierren 40-45, doe't Hylpen de bynamme fan Frii Nederlân hie, hiene wy te krijen mei in ny fenomeen; it toerisme. In soad folk ut us buor­lannen, benammen ût Dûtslan, teagen nei Hylpen en joegen Hylpen in sadaniche ympuls, dat der doe withoefolle fenijd en ferbettere is, dat yn it ferliene dochs aardich fertuttearze wie.

    Dat alles hat in hjoeddeisk Hylpen opsmiten dat, nei myn betinskt, ridlik tol­erant is, ja somtiden wolris hwat tefolle alles mar nimt. It is de Hylper lang goed. En salang hysels mei rest litten wurdt, salang mei in oar ek oars weze en oars tinke. Mar fansels binne der grinzen oan dizze toleranzije. En as men, nei betinken fan de Hylpers, oer dy grins hinne giet, dan hat men hjir oan­strijd om dat nei eigen goedtinken op te lossen.

    Fierder is men yn Hylpen allergysk foar minsken dy't miene alles better te witten of dy't miene in bepaalde stân ophâlde te moatten. De Hylper fynt ge­woan al gek genôch.

    Mei dit stikje skiednîs en myn fisy op de Hylper yn e ef­terholle, wol ik noch efkes nei it hert en sintrim fan Hylpen. No leit in de measte plakken it sintrim yn it midden, mar yn Hylpen is de hafen of, sa as wy sizze "It Toast", it sintrim. Der kloppet it hert fan de Hylper. En dit hert is, dat doar ik rêstich te sizzen, UNYK

    Toeristen meitsie der alle dagen prachtige foto's. En skilders hawwe dit part fan Hylpen al withoefaak op it wite doek set. Ek is dat plakje is in pree foar breidspearen, om foto's te meitsjen. Se komme fan hein en fier om oan de hafen harren troudei op de foto fest te lizzen.En nettsjinsteand it feit dat deun achter de âlde hafen in moderne en fan alle foarsijenningen foarsjoen jachthafen leit, sjogge in soat wetterspoarters om nei in lisplakje yn de âlde hafen. Mar ek foar de eigen ynwenners is de rûchwei 100 meter dyk foar de hafen lâns fan net nei te kommen betsjutting. Sûnder "It Toast" is Hylpen Hylpen net mear. Op in dei troch de wike, foar de kofje, komme alle net mear wurkjende Hylpers nei de hafen, om der it leste nijs ût te wikseljen en de aktuele polityk fan kommentaar te foarsjen. Meastentiids is de leugenbank dan it plak fan gearkomste mar mei in Noardenwyn, wykt men ût nei de lyte fan de reddingsloads. Sa om healwel ienen hinne, sammelt it wurkjende part fan Hylpen him yn de leugenbank en nimt der yn it middeiskoft it nijs noch efkes mei inoar troch. En leau my, der bliuwt dan neat ûnbesprutsen en men is dan ek net skrutel om inoar bikkelhurd de wierheid te sizzen. Al moat ik der wol bysizze dat dy wierheid wolris hwat ferdraaid wurdt. Ek docht de leugenbank al sûnt minskeheugenis tsjinst as plak fan gearkomste foar car-poolers. En benammen yn de simmermoannen is it sneins in gean en kommen fan minsken rûnom de hafen. Nest dy withoefolle toeristen sette dan ek in soad Hylpers rjochting hafen. En elkenien hat dan, sûnder dat der oer praat wurdt, sa syn of har iegen plakje der. Op'e hichte fan it mienskipsintrim "De Foeke" is de jongerein fan Hylpen te finen. Mei op sa n 20 meter ôfstân, de trochgeans hwat âldere manlju yn de leugenbank. Fanof de Slûsbrege oan't Hotel De Hinde sitte de froulju dy't all­innich op stap binne en de troude pearen op de der hwat legere basaltmuorre te praten Tsjinoer Hotel De Hinde is it hwat âldere jongfolk trochgeans te finen. En as men lest fan de wyn kriget, siket men de lijte fan de reddingsloads op. Op sa n simmerske middei jowt dit in sfear, dy't net maklik te beskrîuwen falt. Ik foar mysels, moat dan altyd tinke oan dat ferske,"Daar in dat kleine café aan de haven" fan Vader Abraham”. Want ik hoech it wurd café mar fuort te litten en ik haw de sfear, dy t der dan om de hafen hinne hinget beskreaun. Op sa’n dei binne de Hylpers krekt sa as hy dat yn dat ferske omskriuwt.

    "ZE ZIJN DAN ALLEMAAL GELIJK EN TEVREE, GELD OF WIE JE BENT, TELT DAN NIET MEE"


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dure grap

    EEN DURE GRAP

    De plaatselijke visboer, die zijn kar op de haven van Hindeloopen had staan, kwam in verband met de bevoorrading vele malen per dag langs de plaatselijke supermarkt en de naastgelegen bar.

    Deze visboer, altijd wel in voor een geintje, dacht op zekere dag eens grappig te zijn. In het voorbijlopen nam hij de merkvlag van de supermarkt mee en plaatste deze in de vlaggenstandaard op het terras van de bar.

    Wat deze visboer echter niet wist was dat de eigenaar van de bar juist bij de politie geklaagd had over kleine pesterijen in en rond zijn zaak. Ook had onze brave visboer niet opgemerkt dat de politie net op dat moment voorbij reed.

    De politie, gebrand op een succesje, sprak de visboer die spontaan een grapje uithaalde, op deze wandaad aan. De visboer kon uitleggen wat hij wou maar hij kreeg een boete. Deze spontane grap koste hem 75 gulden.

    Historisch


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De macht der gewoonte

    DE MACHT DER GEWOONTE

    Tegenwoordig weten we niet beter dan dat de elektriciteitskabels, net als gas- en waterleiding, in de grond worden gelegd. Uit opnames uit andere, vaak minder ontwikkelde landen, ziet men echter deze elektriciteitsleidingen ook nog wel bovengronds op palen. In vroegere jaren was dat ook in Hindeloopen het geval. Nadeel van dit bovengrondse leidingnet was de veelvuldige storingen. Als er dan bij harde wind of ijzel zo’n draad gebroken was of er spontaan een zekering in paal stuk raakte moest er altijd iemand met klimijzers in de paal klimmen om de storing op te heffen.

    Zo gebeurde het in het verleden ook eens in Hindeloopen. Er was een storing in één van de elektriciteitspalen op de Nieuwstad. De plaatselijke storingsagent moest dit euvel even verhelpen. Uiteraard moest, voor hij de paal in klom, de stroom uitgeschakeld worden. Dit moest gebeuren in het transformatorhokje dat vooraan in Hindeloopen stond (iets voor de huidige voetbal kantine). Om dit euvel snel op te lossen zonder dat de hele Nieuwstad te lang zonder stroom zou zitten had hij twee collega’s ingeschakeld. Eén stond bij het transformatorhokje om de stroom af te sluiten. De andere stond op de z.g.n. Weeshuisbrug vanwaar hij zicht had op de persoon die in de paal zou klimmem en de man die bij knoppen van aan en uit stond. Afgesproken werd dat zodra het probleem in de paal verholpen was en de man in de paal weer beneden was, de tussen persoon op de brug dit door zijn hand op te steken kenbaar zou maken aan de man bij de knoppen.

    Goed geregeld zoals het leek. Maar helaas op een gegeven moment zag de tussenpersoon op de Weeshuisbrug een bekende lopen. Uit de macht der gewoonte groette hij deze door middel van zwaaien. Maar de man bij knopen zag deze groet als teken dat de klus geklaard was en de stroom weer ingeschakeld kon worden. Nu het gevolg laat zich raden. De man in de paal overleefde deze catastrofale fout niet.

    Waar gebeurd.


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De tijd
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    HOE LAAT IS HET ?

    De tijd is een menselijk begrip. Dieren leven zonder besef van tijd of klok. Zij richten hun leven in naar de stand van de zon en de jaargetijden. Maar ook de mens was in vroegere tijden veel meer gericht op de stand van de zon

    Het volgende verhaaltje speelde zich af in de tijd dat een zakhorloge nog geen algemeen goed was. Van een polshorloge had men helemaal nog niet gehoord. In feite was de plaatselijke kerktoren en de stand van de zon het enige middel om de tijd waar te nemen.

    In die tijd was er een boer die een stuk land had wat ongeveer 2 km van de bewoonde wereld af lag. Deze boer was, met een 3 tal z.g.n. losse arbeiders, ‘s morgens om een uur of 9 vertrokken naar deze weide om de oogst binnen te halen. Op zeker moment vroeg de boer, “hoe laat zou het zijn? Ik krijg honger”. Eén van de mannen richtte zich na deze vraag naar de kerktoren van Hindeloopen. Met zijn hand boven de ogen, om de zon af te schermen, stond hij enige tijd strak te turen. Ten slotte kwam de mededeling dat het 10 minuten voor 12 was. Dit ontlokte de stomverbaasde boer de volgende woorden. “Here God, jij hebt zeker arendsogen. Ik zie amper de kerk­to­ren, laat staan dat ik zie hoe laat het is”.

    Dit wonder duurde vele dagen voort. Niemand die in de gaten had dat de bewuste man met de arendsogen elke keer stiekem op zijn pas verworven zakhorloge keek.

    N.B. O ja, die stomverbaasde boer was mijn grootvader


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hoe waait de wind

    HOE BEPAAL JE DE WINDRICHTING IN HINDELOOPEN

    De uitgang van de haven (‘de mûnt’) loopt nagenoeg precies naar het Noorden. De kerk met de toren aan de Westkant van de kerk. Ook de Horn (uitstekende hoek) wijst nagenoeg naar het Westen. En Molkwerum ligt redelijk ten zuiden van Hindeloopen. Met deze gegevens zijn praktisch alle winderichtingen zonder kompas vrij redelijk vast te stellen.

    Wist U?

    Wist u trouwens dat praktisch alle protestante kerken Oost- West staan. En wist u dat met name aan de kust de meeste bomen enigszins naar het Oosten wijzen. En wist u dat bij een krimpende wind de wind tegen de zon in draait en doorgaans een slecht voorteken is wat het weer betreft en dat een uitgaande wind (met de zon mee) als positief wordt ervaren.



    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Politie

    HALT, POLITIE!

    Naast de weg naar Hindeloopen loopt een fietspad. Dit is een zogenaamd toeristisch fietspad. Dit houdt in dat op dat fietspad alleen maar fietsers mogen en de brommers op de rijweg moeten rijden. Bij de weg staat dan ook het ronde bord met een rode rand met daarin een fiets. Dus verboden voor fietsers. Keurig geregeld zou men zeggen.

    Helaas was er in die tijd vaak een misverstand over het feit of de brommers nu op het fietspad moesten of op de weg mochten rijden. Maar men zou toch zeggen dat de politie wel moest weten hoe de verkeersregels in elkaar zitten. Maar schijnbaar is ook de politie niet alwetend en altijd op de hoogte van de plaatselijke situatie.

    Zo reed een Hylper op een mooie zomerdag op zijn brommer rustig om zich heen kijkend over de bedoelde weg. Zich van geen kwaad bewust groette hij de hem achterop komende politie. Maar deze was iets minder vriendelijk. De politieauto reed hem enige meters voorbij, stopte en de agenten hielden de brommerrijder staande. Volgens hen mocht hij niet op de weg rijden en maanden hem in het vervolg via het fietspad naar Hindeloopen te rijden. De brommerrijder, goed op hoogte van de regels en de situatie ter plaatse betwiste deze stelling van de agenten echter. Hij verwijst hen naar het bord wat 100 meter verderop bij de weg stond. Hier gezamenlijk aangekomen moesten de agenten tot hun schaamte erkennen dat zij fout zaten en de persoon in kwestie gelijk had.

    Nu zou men denken dat de agenten hen excuseerden en bromfietser zijn weg zou kunnen vervolgen. Maar oom en tante agent waren natuurlijk niet gelijk uit het veld geslagen. Zij liepen een paar maal om de brommer heen en constateerden dat het achterspatbord niet naar behoren wit was en de handrem niet voor 100% correct functioneerde. Gevolg geen bekeuring voor het op een verkeerde weg rijden, maar wel 75 piek betalen voor een ondeugdelijke handrem.

    Ja, ja, en dan zegt men “de politie is uw vriend”. Nu, ik denk of dat weet ik wel zeker, dat deze bromfietser uit Hindeloopen daar nu inmiddels anders over denkt.


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De vlag op de tonnenpraam
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

                    


    DE  FLAGGE OP DE HÛSJEPRAIM



    Voordat het watercloset, waar ieder mens af entoe wat achterlaat, algemeen goed was in Hindeloopen had een ieder voor zijn noodzakelijke behoeften ‘hûsjen’ op het erf. Dit hûsjen was doorgaans voorzien van een keurige zitting met daaronder een ton. Deze hûsjentonne werd afhankelijk van de grote van het gezin l a 2 keer per week door de gemeente opgehaald en verwisseld voor een lege ton. Deze tonnen werden met een kar verzameld op een bepaalde plaats aan het water. Vervolgens werden de tonnen, voor verder vervoer naar de ‘Iskepolle’, overgeladen op een praam die algemeen ‘de husjepraim’ werd genoemd. Met deze zogenaamde hûsjepraim werd het verzamelde menselijk afval afgevoerd naar de speciale bakken op "de Iskepolle".

    Een gezegde uit die tijd,  wat mijn moeder veel gebruikte als iets niet goed bij elkaar paste, en verwijst naar deze hûsjepraim was:

    “Dot steet os in flagge op de hûsjepraim”

    Nederlandse vertaling:
    Hûsjen=toilet gebouwtje (achter) op het erf
    Iskepolle= stortplaats waar de tonnen en ander afval heengebracht werd
    Praim=praam
    Flagge=vlag
    Hûsjenpraim= praam waar de tonnen mee werden vervoerd


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het herstel van een voetbal

    DE MÚLE VAN SJOERDJE

    Der seet in gat yn de bal, hy wied tróchslyten. Otte, Titte en Fóppe tôten, in niien bal sit der naat oen. Der mut mar in lapjen op.

    Jê geengen dermei nei de búrkerii fan Jelle Sjoerdje. Nó môsten jê fansem ek in stikjen lear hewwe. Op ‘e koestal stooch een múle; dot dot leek skoan, jê knipten der handich in stikjen út. Otte hee inmiddels in piktree mei op beide eenden in bargebórstel bij Anne de skoenmekker weihelle. Nó jette in els en oent ’t siien      

    Mar oa wea!
    Alles wie slagge, de bal wied heel, mar dê kôm Sjoerdje en rôp: “Jûnges, he jimme soms myn múle ek siend?”.

    Bron: Jubileumboek voetbalclub
    Sjoerdtje was mijn Ame(Oma)


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het veulen Dorien

    HET VEULEN DORIEN

    Dorien was een klein jong veulentje van amper twee maanden oud. Ze had mooi donker bruin haar. Precies midden op haar kop, nee pardon haar hoofd, had zei een prachtige mooie witte bles. Dat gaf haar zo de kenners zeiden een intelligent uiterlijk. Maar dit was nog niet alles. Ook werden haar vier benen gesierd met vier prachtig mooie witte sokken. Ja werkelijk Dorien was een heel mooi veulentje. Ons veulentje Dorien werd geboren op de boerderij aan de Nieuwe Weide in Hindeloopen. Dorien genoot daar volop van haar jonge leventje. In de warme stal had zij samen met haar moeder een mooi groot hok. En als moeder aan het werk moest mocht zij altijd mee. Doorgaans liep ze dan vrij en blij naast moeder naar het weiland waar het werk moest gebeuren. En eenmaal in de wei kon ze natuurlijk naar hartelust spelen. Ook wat het eten en drinken aanging had Dorien niets te klagen. De boer zorgde er voor dat als ze met moeder in de stal was er een gevuld voerrib was Ook in de wei was natuurlijk voldoende eten voor de kleine Dorien voor handen En ja, ook was moeder met haar gevulde uier natuurlijk dag en nacht in haar nabijheid. Als ze dorst kreeg was daar altijd wel wat lekkere warme melk te halen. Ja werkelijk, het ontbrak Dorien aan niets. Helaas was onze mooi en dartel veulen Dorien af en toe ook wel eens nieuwsgierig. Als de boer met moeder voor de wagen huiswaarts ging was zij spijtig genoeg niet altijd even gehoorzaam. Ze wist, zo had de boer haar vaak genoeg verteld, dat het verstandig was altijd dicht in de buurt van de wagen en haar moeder te blijven. De eerste weken van haar jonge leventje hield ze zich ook aardig aan deze regel. Maar hoe ouder ze werd hoe vaker zij achterbleef en dingen op eigen houtje ging onderzoeken.

    Zo ook op zekere dag in Juni. De boer was de gehele ochtend met moeder paard in de wei aan het werk geweest. Om twaalf uur keerden ze huiswaarts. Moeder paard uiteraard de wagen trekkend en de boer op de wagen om het paard te mennen. Dorien liep, moe van het spelen, een eindje achter de wagen aan. Langzaam maar zeker werd de afstand tot de wagen met moeder paard er voor echter groter en groter. Ja, uiteindelijk bleef ze zover achter dat ze moeder noch de boer meer zag. Maar och, dat deerde ons kleine veulentje niet. Zij was dat pad al zo vaak gegaan dat ze zelf ook wel wist hoe ze thuis moest komen. Moeder was dan ook al lang en breed op het erf toen Dorien de Nieuwe Weide op huppelde. Nieuwsgierig om haar heen kijkend liep Dorien alleen richting boerderij en erf. Net voor ze het erf zou oplopen zag ze echter iets bijzonders. Het hekje in het stek bij de buren stond open. Achter dit smeedijzeren hek met scherpe punten stond zo was haar al vaak opgevallen lekker mals gras en kleurige bloemen. Ondanks dat ze wist dat ze naar moeder toe moest kon ze, nu dit hekje open stond, de verleiding niet weerstaan om even bij de buren te kijken Voorzichtig liep ze door het openstaande hekje en verkende daar al snuffelend de omgeving. Plotseling hoorde ze echter haar moeder achter op het erf van de boerderij hinniken ten teken dat ze nu eindelijk snel moest komen. Geschrokken realiseerde ons lief veulentje zich dat ze in overtreding was en besloot snel gehoor te geven aan moeder haar geroep. Door de schrik vergat ze echter dat ze daar door het openstaande hekje gekomen was. In een reflex besloot ze maar over het hek heen te springen. Helaas, helaas, ons veulentje Dorien vergat hierbij dat ze nog maar twee maanden oud was en het springen nooit had geleerd.

    Het droeve einde van dit verhaal is dat Dorien de sprong niet haalde Ze bleef steken in de scherpe ijzeren punten van het hek. Ondanks de hulp van de boer en de toegeschoten buren kwam er op die dag een noodlottig einde aan het jonge leven van Dorien.

    Bron: Een fantasie naar aanleiding van een ware gebeurtenis


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Smok
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Drie sterke verhalen

    Henderik Smith was in de eerste helft van de twintigste eeuw in Hindeloopen een algemeen bekend persoon. Hij was van beroep vishandelaar. In de herinneringen van vele Hylpers leeft deze vishandelaar echter voort als “de Smok”. Het feit dat hij tot nu toe, vele jaren na zijn dood, nog door velen herinnerd wordt is waarschijnlijk te danken aan het feit dat hij regelmatig verhalen vertelde waarvan door velen het waarheids gehalte zeer laag werd ingeschat. Hierbij een drietal van deze door ‘de Smok’ vertelde gebeurtenissen.

    Hagelbui

    De gehele maand augustus van het jaar dat dit verhaaltje speelt was het weer warm en droog. Op zekere dag was het echter extreem warm en broeierig. De thermometer liep die dag op tot boven de dertig graden en er was de gehele dag geen wolkje aan hemel te ontdekken. Het was zogezegd echt hondsdagenweer. Tegen de avond veranderde dat echter. Eerst waren er nog maar kleine z.g.n. stapelwolkjes aan de helder blauwe lucht waar te nemen. Maar deze onschuldig lijkende wolkjes waren de voorbode van een radicale weersomslag. Zo rond een uur of vier krimpte de wind plotseling van NO naar ZW. En na luttele minuten dreven vanuit het ZW zware donkere luchten richting Hindeloopen. Het duurde dan ook niet lang meer dat de zware donderslagen en de niet van de lucht zijnde bliksem velen in Hindeloopen angstige momenten bezorgde. Maar het bleef niet bij bliksem en donder. Net toen men dacht dat de bui iets afnam haalde de wind aan en werd Hindeloopen nog even getrakteerd op een fikse hagelbui. Tijdens deze bui vielen er aldus de overlevering ongekend dikke hagelstenen.

    De daags na deze bui trok de Smok zoals gewoonlijk op zijn fiets naar Workum om daar zijn handel (vis) aan de man te brengen. Het gesprek bij iedere deur, waar de Smok zijn handel trachtte te verkopen, ging dan ook begrijpelijk over het slechte weer van de vorige dag. Bij iedere deur dat de Smok vertelde hoe dik de hagelstenen die in Hindeloopen waren gevallen werden ze echter groter en groter. Op ‘t laatst van zijn ronde door Workum vertelde hij;

    “Hette mien jûnge yn Hylpen koe men troch de haigelstenen naat meer futsoenlijk oer de 't Oast ronne. Wie he jim stik fôr stik mei de krödde in de haiven dondere. En doe kest het leeuwe of naat mar de haigelstenen wieden so tok dat er mar trê in een krödde koeden. En dê we klaer wieden, aldus nog steeds de Smok,koeden we oer de haigelstenen fan de ene kant nei de ôre kant fan de haiven ronne”. 1)

    Tegenwind

    Een ander sterk verhaal van de Smok speelde zich af toen er een Zuid -Wester storm over Friesland raasde. De ‘s ochtends was de Smok gewoon vertrokken op zijn oude transportfiets met vier kisten vis voorop om zijn dagelijks brood te verdienen. In de loop van de dag wakkerde de wind aan tot windkracht negen á tien. Toen de Smok zo rond vier uur zijn handel aan de man had gebracht moest hij, met zware tegenwind, terug naar huis. Toen hij uiteindelijk in Hindeloopen op de haven aankwam werden hem, mogelijk om een reactie uit te lokken, vele complimenten gemaakt dat hij kans had gezien om met deze harde storm fietsende thuis te kunnen komen. En ja hoor, de complimenten misten hun uitwerking niet. Na de zoveelste lof uiting stak de Smok van wal;

    “Ja, ja, ut waeide fliegend. Os yk op de trappers stong kraike mien aald fiets van alle kanten. Ja wier, ut fôl naat mei. Elke keer dat yk un meter fôrut kôm waeide yk wur twa meter efterut. Mar ja, so jimme sên, yk he it redden”. 2)

    Voor de wind

    Gelukkig had de Smok niet altijd tegenwind in zijn leven. Soms ging het hem (op de fiets) ook wel eens voor de wind. Nu waren de fietsen, zo te begrijpen valt, in die tijd over het algemeen niet zo degelijk uitgerust als tegenwoordig. Die van de Smok stelde tenminste niet veel voor. Het was een oude transportfiets zonder enige toeters en bellen. En van de hedendaagse terugtrap remmen had men toen nog nooit gehoord. Nee, de Smok zijn fiets was gewoon een z.g.n. doortrapper met een eenvoudige handrem die uiteraard stuk was. Op deze fiets vertrok de Smok op zekere dag richting Gaasterland. Dat er een fikse storm stond was voor hem geen enkel probleem want voorlopig had hij voor de wind, zo had de Smok reeds geconstateerd. ‘s Avonds op de haven ontstond er echter een discussie hoe hard het wel niet gewaaid had die dag. Nu de Smok wist precies uit leggen hoe hard het die dag wel niet waaide;


    “Yk rukte fan ‘e moarn om naugen ore ut. Yk hee de wient yn de ‘e rech. Op ut lest hee yk, sonder te trapjen, so fúle gang dot yk om gang te minderen, so sterk ôremje most mei mien kloppen dot de rook er ôf kôm. Ja, jimme kenne ut leeuwe of naat, mar dê yk op oenleg wiet wiiden de klompen mii finôl fan é futten skroeit. Al’lonnich de kappen byngelen mii jitte om de ankels. 3)

    Vertaling:

    1) Wat mijn jongen, in Hindeloopen kon men door de hagelstenen niet meer fatsoenlijk over de straat bij de haven lopen. Wij hebben de hagelstenen stuk voor stuk met een kruiwagen in de haven gegooid. En je kunt het geloven of niet maar de hagelstenen waren zo groot dat er maar drie in een kruiwagen konden.En toen we klaar waren, aldus de Smok, konden we over de hagelstenen van de ene kant van de haven naar de andere kant lopen.

    2)Ja,ja, het waaide zo vliegend hard. Als ik op trappers stond kraakte mijn oude fiets van alle kanten. Ja waar, het viel niet mee. Elke keer dat ik een meter vooruit kwam waaide ik weer 2 meter achteruit. Maar ja, zo jullie zien heb ik het gered.

    3) Ik rukte vanmorgen om negen uur uit. Ik had de wind in de rug. Op het laatst had ik, zonder te trappen zoveel snelheid dat ik om snelheid te minderen, ik af moest remmen met klompen op de straat. Hierbij kwam de rook uit de klompen. Je jullie kunnen het geloven of niet maar toene ik op de "aanleg" (een driesprong op 2 km afstand van hindeloopen)was waren de klompen helemaal verschrooeid. Alleen de kappen bengelden mij nog om de enkels.
    N.B. In die tijd had men vrij algemeem fietsen zonder rem (zogenaamde doortrappers) of met een handrem die het veelal niet deed. Dus was het afremmen met de voeten een algemeen bekend verschijnsel.

    Bron: Cursief uit overlevering.
    Recht gedrukt berust op enige fantasie.


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verboden te vissen

    DE ONDEUGENDE VISSER

    Ook in vroegere jaren was men wel eens ondeugend. Zo was er eens een zeker iemand die graag eens hengel mocht uitgooien of een visfuik zetten om het toen toch doorgaans kleine inkomen iets te verhogen. Maar ja een ieder weet het, in verboden wateren zit vaak meer vis dan waar het vissen is toegestaan. Ook de in dit verhaaltje bedoelde visser wist dit natuurlijk. Hij kon het op zekere dag dan ook niet laten zijn hengel eens uit gooien in verboden water. Helaas de plaatselijke politieagent kreeg dit ook in de gaten. Hij stapte, met het bonnenboekje reeds in de hand, met ferme passen op deze visser toe en vroeg “jij weet toch wel dat het hier verboden is om te vissen.

    Maar och wat jammer voor mijnheer de agent, de visser had natuurlijk allang bemerkt dat de politie in aantocht was. Met een heel onschuldig gezicht maar met een grijns om zijn mond antwoordde hij de agent “ja natuurlijk weet ik dat, maar het is toch niet verboden om een stukje touw in het water te hangen”. En ja hoor, bij controle van oom agent bleek er inderdaad alleen maar een snoer aan de hengel te zitten en was een vishaak noch iets wat op aas leek nergens te vinden. Wetend dat hij behoorlijk bij de neus genomen was droop de politieagent met een onbeschreven bonnenboekje weer af. Maar dat dit hem niet lekker zat valt te begrijpen. Hij besloot dan ook een volgende keer het iets slimmer aan te pakken.

    Deze volgende keer liet niet zo lang op zich wachten. Na enkele dagen ontdekte hij dat er in ‘de Indijk’ nabij de spoorbrug, in verboden viswater, een aantal palingfuiken stonden. En zijn ingezetenen goed kennende was hij er vrijwel zeker van dat deze gezet waren door eerder aangehaalde hengelaar. ‘s Morgens in alle vroegte stelde hij zich dan ook ergens verdekt op en wachtte op wie deze fuiken kwam ophalen. En ja hoor, al snel had onze agent de dader in het vizier. Het was inderdaad, zo hij al vermoedde, onze hengelaar. Maar een ervaring rijker van de vorige keer besloot hij niet om via het open veld naar de visser toe te lopen. Want dan, zo wist hij inmiddels uit ervaring, zouden de fuiken al weg zijn als hij op de plaats van het delict aankwam. Hij besloot terug te gaan naar Hindeloopen en hem daar op de haven op te wachten zodat hij hem met de clandestien gevangen vis en de fuiken kon betrappen.

    Helaas, helaas voor onze slimme agent, de clandestiene visser altijd alert op onraad, had allang bemerkt dat de politieagent hem in de gaten had en deze weer richting Hindeloopen was gegaan. En logisch nadenkend had hij natuulijk wel in gaten wat hem in Hindeloopen te wachten stond als hij de vis meenam. Maar om de vangst, die toch vrij behoorlijk was achter te laten ging hem ook te ver. Na enig nadenken werd de oplossing van dit probleem gevonden bij een bevriende boer uit Hindeloopen die daar vlakbij zat te melken. Hij vertelde deze boer zijn dilemma en zei “als jij nu eens die vis meeneemt in een melkbus dan kan oom agent mij niets maken. En dat er vis in jou melkbus zit heeft hij vast niet in gaten”. En zo gezegd, zo gedaan. De vis kwam in de melkbus en de visserman stapte op zijn fiets met achterop een paar half gevulde zakken met gras en reed rustig richting Hindeloopen. En ja hoor, aangekomen op de haven werd hij met een voldaan gezicht opgewacht door de agent. Terwijl oom agent druk met de visser stond te discuseren waar de vis gebleven was reed de boer met paard en wagen met daarop de melkbus met vis, zonder dat ook maar iemand iets in gaten had, over de haven. En werderom was onze politieman beetgenomen.

    Bron:
    Eerste gedeelte een algemeen bekend verhaaltje.
    Tweede gedeelte historisch.
    De boer was mijn vader.
           


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De witte spreeuw
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

                       

       DE WITTE SPREEUW




    De man op de foto met strohoed is dhr Wagenaar. Hij was eerst boer, later postbode. Daarna is hij vertrokken uit Hindeloopen. Van dhr Wagenaar wordt beweert dat hij bij zijn vertrek gezegd zou hebben "Als ik terug kom is het als een witte spreeuw". Met deze woorden heeft hij zich in Hindeloopen onstrevelijk gemaakt. Elke keer dat er in Hindeloopen ergens een witte spreeuw (albino) verschijnt wordt gezegd "zie daar is Wagenaar weer".


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Anekdote Haanmeer

    ANEKDOTE HAANMEER

    Aan de rand van de z.g.n. Haanmeerpolder liggen een aantal percelen weiland waarvan de ene helft veel lager ligt dan de andere helft. Dat dit verband houdt met de voormalige kustlijn zal duidelijk zijn. Maar gezien bij andere weilanden deze voormalige kustlijn nagenoeg op de grens van de percelen lag verwonderde mij dit. Hier vroeg ik eens een ter plaatse bekent persoon naar. Hij vertelde de volgende anekdote:

    Toen de Haanmeer werd droog gemaakt had Sieberen de door jou bedoelde landerijen in bezit. Gezien de bodem van de Haanmeer vanaf de kust schuin afliep en de hoogte van de waterstand sterk varieerde kreeg boer Sieberen onenigheid met de uitvoerende instantie over de juiste grens van zijn landerijen. Om dat probleem op te lossen kreeg hij op zekere dag bezoek van één van de uitvoerders. Deze vroeg aan boer Sieberen “vertel mij nu eens precies waar volgens u de grens van uw grond loopt”. Sieberen zei echter niets. Hij deed zijn klompen uit, vervolgens volgden de sokken en stroopte hij zijn broekspijpen zo hoog mogelijk omhoog. Tot slot, nog steeds zwijgend, pakte hij een stok en liep het water in. Toen hij tot zijn opgestroopte broekspijpen in het water stond plantte hij met een ferme zwaai de stok in de modderige bodem van het meer en sprak. “Tot hier loopt de grens van mijn land”. En aldus geschiedde zoals nog steeds aan het relief in het land is te zien.

    Schijnbaar was deze Sieberen geen gemakkelijk persoon want zijn eisen gingen aldus de volgende anekdote nog verder. De boerderij van Sieberen stond midden in de wereld tussen Hindeloopen en Koudum. Paden of wegen waren verre van zijn boerderij. Alles was bij Sieberen afgestemd op het vervoer over water van de Haanmeer. Met de droogmaking van zijn levensader kwam Sieberen voor grote problemen te staan. Ook dit probleem werd uiteraard met de uitvoerende instantie’s besproken. Sieberen betoogde “Ik heb altijd per boot bij mijn grond kunnen komen. Er wordt hier niet eerder gepompt dan dat ik blijvend met mijn boot thuis kan komen”. Ook dit geschil won Sieberen. Er kwam aan de rand van de Haanmeer een kanaal vanaf Koudum tot aan zijn boerderij zodat hij varende thuis kon komen.

    P.S. De naam Sieberen is een verzonnen naam omdat de echte naam van deze boer mij onbekend is. Maar mogelijk heette hij ‘Houwck’ of iets dergelijks. Want tot vandaag de dag heet de bedoelde sloot nog steeds

    "DE HOUCKSSLOOT".

    Bron: Hette Couperus


    » Reageer (0)



    In deze kolom info over mijzelf en diverse contact mogelijkheden
    Foto

    Foto

    Ik ben Henk Smid en woon in Hindeloopen. Ben gepensioneerd. Mijn  hobby is het verzamelen van verhalen, gedichten, beeld matriaal  en alles wat met mijn geboorteplaats Hindeloopen te maken heeft. Ook schrijf  ik af toe zelf verhaaltjes of gedichten. Graag laat ik door middels van dit blog u mee genieten van alles over Hindeloopen.

    Naast mijn foto mijn logo. Op het loge ziet de beide broers Lyme en Jelle Liemes. Zij waren beiden van "Smid" en hadden een smederij in Hindeloopen.  Zij namen in 1815 beiden de naam Smid aan als achternaam. In het logo smeden de beide broers deze naam.
    Foto

    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.


    Dropbox Indien u grotere bestanden (b.v. een leuk verhaal) van uw vaste schijf wilt sturen gebruik dan deze dropbox.

    Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.


    Een interessant adres?

    Startpagina !

    Blog als favoriet !



    Laatste commentaren
  • Stadsomroeper (Jan Bielsma)
        op De stadsbel
  • De laatste drop is de boterknop (John)
        op De laatste drop is de boterknop
  • Gastenboek
  • leuk

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Foto

    Eerst een raap, dan een schaap, dan een koe. Zo gaat onze Jantje naar de galg toe.
                      ***
    De waarheid en niets anders dan de waarheid. Helaas, soms is het beter deze niet uit te spreken.
                      ***
    De grote bult is voor de landheer. De restanten zijn voor mij. Dat is mijn winst.
                      ***
    De vloed tilt alle schepen op. (Wijlen president Kennedy)
                      ***
    We meten alles met onze maten. Maar wist u dat slechts 19% van de wereldbevolking blank is.
                      ***
    De laatste drop is de boterknop.
                      ***
    Gelijk hebben is één ding, maar gelijk krijgen is iets anders.
                      ***
    Discussiëren over geloof en politiek geeft koude harten en heette hoofden.
                      ***
    Arbeid adelt maar adel arbeid niet.
                      ***
    Geld maakt niet gelukkig. Maar het wel hebben van geld hoeft ook niet ongelukkig te maken.
                      ***
    Wie meer rechten neemt dan hem toekomt gebruikt het recht van een ander.
                      ***
    Wie zijn gat uit leent moet zelf door de ribben ……
                      ***
    Veel beloven maar weinig geven doet velen in vreugde leven.
                      ***
    Water is net als geld. Het is oneerlijk verdeeld.
                      ***
    Als het tegenzit krijgt een koe geen kalf. Als het meezit kan de stier wel kalf krijgen.
                      ***
    De hoop sterft als laatste.
                      ***
    Iets proberen wat mislukt is beter dan niet geprobeerd en je hele leven lang roepen, had ik het maar geprobeerd.
                      ***
    Ik heb het nog nooit geweten wat goed was, want toen ik jong was wisten de ouden het. En nu ik oud ben weten de jongen het.
                      ***
    Ook een afgesneden tak bot weer uit.
                      ***
    Een geslonken maan wast weer tot vol.
                      ***
    Loon naar werken?
                      ***
    De enige manier om niet te werken is een ander voor je laten werken.
                      ***
    Werken kost helaas veel vrije tijd.
                      ***
    Het geloven begint, waar het weten ophoudt.
                     ***
    Een wetenschap is zeker. Een geloof is wat iemand denkt zeker te weten.
                     ***
    .Als de schuur vol hooi is, de kelder gevuld met aardappels en weckflessen. Het kolenhok gevuld met kolen en brandhoutverzuchtte de boer "Laat nu de winter maar komen. Ik ben er klaar voor".
                     ***
    Arm of rijk, een ieder kan er heel en schoon bij lopen.
                     ***
    Geen mens is onmisbaar. Maar de één wordt wel meer gemist dan de ander.
                     ***
    Trouwen is houen.
                     ***
    Oud worden is mooi, maar oud zijn valt niet altijd mee.
                     ***
    Als je jong bent wil je elkaar niet missen. Als je oud bent kun je elkaar niet missen.
                     ***
    Verliefd worden komt je over. Liefde moet groeien. Maar haat wordt gekweekt.
                     ***
    Iedere baby is zonder zonde geboren.
                     ***
    Brood doet wonen.
                    ***
    Zolang twee kinderen vechten om een snoepje. Zolang zal er oorlog zijn.
                   ***
    Kan niet ligt op het kerkhof. Wil niet ligt er naast.
                   ***
    Een kromme ….. piest ook.
                  ***
    Veel jonge meisjes vinden paardrijden mooi. Maar als ze zelf bereden worden vinden ze het vaak onnozel
    geklooi.
                  ***
    Aan het erf kun je zien hoe het in huis is.
                  ***
    De weg van de minste weerstand is niet altijd beste.
                  ***
    De tijd zal ons leren wie gelijk heeft.
                  ***
    Gelijk hebben is een ding. Maar gelijk krijgen is iets anders.
                 ***
    Wie niet wil gebruikt vaak het excuus"Kan niet".
                 ***
    Een meisje van een jaar of tien uit een grote stad is te logeren bij haar tante in Hindeloopen. Op een mooie dag gaan ze naar het strand. De hele middag speelt het logeetje in het water en het zand. Op een gegeven moment vraagt ze "tante, hoe laat gaat het hier dicht"?
                 ***
    Wie de mens leert kennen, gaat van dieren houden
                 ***

    Neem een handvol droog en ruil zand in de hand. Knijp deze met zand gevulde hand krampachtig dicht. Gevolg; Bijna al het zand glipt u door de vingers en u blijft over met een praktisch lege hand. 

    Neem nu wederom een handvol zand in de hand. Knijp nu deze met zand gevulde hand niet stijf dicht. Houdt de hand ontspannen en span uw vingers niet. U zult merken dat u nu veel meer zand in de hand houdt.

    In het leven gaat het vaak gelijk als met deze handvol zand. Leef krampachtig en u zult merken dat er weinig overblijft. Degene die meer ontspannen leeft, ‘t leven neemt zoals het is, zal in zijn leven meer bereiken en meer plezier beleven.

    Naar aanleiding van een verhaaltje in de Libelle 

                    ***



    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!