Nasceu á beira do mar Geboren aan de oever van de zee Assim se fez marinheiro Zo werd hij zeeman Fez-se ao mar a navegar Zo ging hij de zee bevaren E cruzou o mundo inteiro En doorkruiste hij de hele wereld
Chegou primeiro ás Índias ao Oriente Hij kwam als eerste aan in Oost-Indië Uniu por mares continentes Verenigde continentale zeeën Que nos deixou por herança... Die hij ons naliet als erfenis Nas caravelas, num mar de águas turbulentas In de karvelen, in de zee van ontstuimige waters Dobrou o Cabo das Tormentas Heeft hij de Kaap van de Stormen omgevormd Que é hoje o de Boa Esperança Naar wat vandaag de Kaap van de Goede Hoop is
Qual é o país... vaidoso e feliz... no mar pioneiro Welk is het land ijdel en gelukkig in de zee der ontdekkingen E que é marinheiro... E que é marinheiro En waar is de zeeman En waar is de zeeman Que levou a cruz de Cristo Jesus... pelo mundo inteiro Die het kruis van Jezus Christus meenam door de ganse wereld E que é marinheiro... E que é marinheiro En waar is de zeeman En waar is de zeeman
Nasceu á beira do mar Geboren aan de oever van de zee Assim se fez marinheiro Zo werd hij zeeman Fez-se ao mar a navegar Zo ging hij de zee bevaren E cruzou o mundo inteiro En doorkruiste hij de hele wereld
Chegou primeiro a outras praias distantes Hij is als eerste geland op andere verre stranden Por esses mares nunca dantes Door deze zeeën die nooit eerder Navegados por alguém Bevaren werden door gelijk wie Tem um padrão á coragem aos tormentos Er is een monument voor de moed en de kwellingen Pelos seus descobrimentos Doorstaan tijdens zijn ontdekkingen Junto á Torre de Belém Dichtbij de Torre de Belém
(1) Alentajanas zijn inwoonsters van de Alentejo (streek ten zuiden van Lissabon).
(2) Desgarrada is een soort fado waarin op een ironische manier een grappig verhaal verteld wordt of waarin twee fadistas al zingend (en improviserend) een discussie voeren.
(3) De uitleg over malmequer (= o.a. madeliefje)vinden jullie in een vorig bericht: klik HIER!
Zij weten niet dat dromen Deel uitmaken van het leven
António Gedeão (24 november 1906- 19 februari 1997) was een Portuguese dichter, essayist, schrijver en dramaturg, die ook een aantal wetenschappelijke werken publiceerde. António Gedeão was een alter ego van Rómulo de Carvalho, die, onder zijn eigen naam, professor was en les gaf in Scheikunde en Wetenschappelijke geschiedenis.
Muito boa noite, senhoras, senhores Een hele goede avond, dames, heren Lá na minha terra há bons cantadores Daar in mijn land zijn er goede zangers Há bons cantadores, boas cantadeiras Zijn er goede zangers, mooie praatjesmakers Choram as casadas, cantam as solteiras De gehuwden schreien, de vrijgezellen zingen Cantam as solteiras cantigas de amores De vrijgezellen zingen liefdesliederen Muito boa noite, senhoras, senhores Een hele goede avond, dames, heren
Fadinho serrano és tão ao meu gosto Jij valt in mijn smaak Fadinho uit de bergen Fadinho catita, sempre bem disposto Kokette Fadinho, altijd ter beschikking Sempre bem disposto, seja tarde ou cedo, Altijd ter beschikking, zij het vroeg of laat, Fazer bons amigos é o teu segredo Goede vrienden maken is jouw geheim É o teu segredo sorrir ao desgosto Het is jouw geheim om te lachen naar het verdriet Fadinho serrano sempre bem disposto Fadinho uit de bergen altijd ter beschkking
Fiar-se em mulheres é crer no diabo Het vertrouwen van vrouwen is ongelofelijk São todas iguais, ao fim, ao cabo Zij zijn uiteindelijk allemaal dezelfde, Ao fim ao cabo, moça que namora Een meisje dat flirt, uiteindelijk Se vai em cantigas, essa é a que te chora Trapt in mooie praatjes, het is degene met wie ik schrei Essa é a que te chora, com esta me acabo Het is degene met wie ik schrei, daarmee zal ik eindigen Fiar-se nos homens é crer no diabo Rekenen op onze mannen is de duivel geloven Essa é a que te chora, com esta me acabo Het is degene met wie ik schrei, daarmee zal ik eindigen Fiar-se nos homens é o nosso fado Rekenen op onze mannen is onze fado (=lot)
"Trova do Vento Que Passa" na Casa de Fados em Coimbra...
Trova do Vento Que Passa Ballade van de wind die langskomt
Letra: Adriano Correia de Oliveira Composição: Manuel Alegre
Pergunto ao vento que passa Ik vraag aan de wind die langskomt notícias do meu país nieuws uit mijn land e o vento cala a desgraça en de wind zwijgt over het onheil o vento nada me diz. de wind vertelt me niks. o vento nada me diz. de wind vertelt me niks.
Mas há sempre uma candeia Maar er is altijd een lichtje dentro da própria desgraça dat schijnt tijdens deze donkere tijden há sempre alguém que semeia er is altijd iemand die liederen canções no vento que passa. zaait in de wind die langskomt.
Mesmo na noite mais triste Zelfs in de droevigste nacht em tempo de servidão in tijden van onderworpenheid há sempre alguém que resiste is er altijd iemand die zich verzet há sempre alguém que diz não. Is er altijd iemand die neen zegt.
(vrije vertaling)
Categorie:Fado Tags:Coimbra, Adriano Correia de Oliveira
Adriano Maria Correia Gomes de Oliveira, of simpelweg Adriano (9 april 1942 - 16 oktober 1982) was een Portugese musicus, geboren in een conservatieve Rooms-katholieke familie in Porto. Zijn familie verhuisde na zijn geboorte naar Avintes. Hij ging studeren aan Rechtsfaculteit van de Universiteit van Coimbra en liet zich in met het studentenactivisme en de fadomuziek van Coimbra.
Adriano maakte deel uit van een generatie van componisten en zangers van politieke liederen, die muziek en lyrische gedichten gebruikten om te vechten tegen het dictatoriale regime van de Estado Novo. Hij was berucht voor zijn subversieve acties als lid van de democratische weerstand en werd daarvoor vervolgd door de politieke politie PIDE. Adriano was een persoonlijke vriend van vele musici zoals Zeca Afonso, Padre Fanhais, Sérgio Godinho en ook van Luísa Basto, waarmee hij verschillende muziekalbums opnam.
In 1963 bewerkte hij een gedicht van Manuel Alegre: Trova do Vento Que Passa (zie bericht hierboven) en bij het uitbrengen ervan werd dit het weerstandslied van een ganse generatie én de daaropvolgende generaties.
Adriano was tevens lid van de Portugese Communistische Partij en nam vaak deel aan het Avante! Festival. Hij was ook een vriend van de socialist Manuel Alegre, die veel van zijn lyrische gedichten schreef. Hij stierf in Avintes op 40-jarige leeftijd aan een hartaderbreuk.
Categorie:Fado Tags:Coimbra, Adriano Correia de Oliveira
De Fado van Tio (=oom) Zé Luis is een fadinho (=kleine fado) die op een bepaalde manier gedanst wordt en vindt zijn oorsprong bij de Fado uit Lissabon: boeren passeerden langs de grote "quintas" (=boerderijen) gelegen langs de Riachos. Zij hoorden daar bepaalde melodieën afkomstig van particuliere feesten met fadistas en guitaristen. Daar zij zelf niet op deze feesten aanwezig waren, pasten zij deze muziek aan op hun manier van dansen en vanaf toen ontstond de "Rancho" als volksdans.
Sei que a alma se ajeitou Ik weet dat de ziel zich klaarhoudt Tomou a voz nas mãos Om de stem te ontvangen Rodopiou no peito Die ronddraait in de borst E fez-se ouvir no ar En die zich laat horen in de lucht E eu fechei meus olhos En ik sloot mijn ogen Tristes só por querer Eenzaam door het verlangen om Cantar, cantar Te zingen, te zingen E uma voz me canta assim baixinho En een stem zong zachtjes in mij E uma voz me encanta assim baixinho En een stem betoverde me zo zachtjes Sou do fado Ik ben van de Fado Sou do fado Ik ben van de Fado Eu sou fadista Ik ben fadista Sei que o ser se dá assim Ik weet wel dat het zo is Às margens onde o canto Aan de grenzen vanwaar het lied Recolhe em seu regaço Terugkeert in uw schoot As almas num só fado De zielen in enkel fado E eu prendi-me a voz En ik wordt geraakt door die stem Como a guitarra ao seu Zoals de gitaar door zijn Trinado, trinado Getril, getril E uma voz me canta assim baixinho En een stem zong zachtjes in mij E uma voz me encanta assim baixinho En een stem betoverde me zo zachtjes Sou do fado Ik ben van de Fado Sou do fado Ik ben van de Fado Eu sou fadista Ik ben fadista
'à Pinheiro Meu Irmão' canta por Manuela Cavaco...
Ó Pinheiro Meu Irmão Oh Pijnboom Mijn Broeder
Letra e Música: Amália Rodrigues e Carlos Gonçalves
Ribeiro não corras mais Rivier gij stroomt niet meer Que não hás de ser eterno Want gij blijft niet eeuwig O verão vai-te roubar De zomer zal van u stelen O que te deu o Inverno Wat de winter u gegeven heeft
Até a lenha do monte Het hout van de stapel Tem sua separação Wordt gescheiden Duma lenha se faz santos Van het ene hout maakt men heiligen E d'outra lenha En het andere hout Se faz o carvão Wordt gebruikt als brandhout
Ando caída em desgraça Ik ben terechtgekomen in ellende O que é que eu hei de fazer Ik weet niet wat te doen Todos os santos que pinte Alle heiligen zijn vol van kleuren Demônios têm que ser Demonen hebben dat niet
São tão grandes minhas penas Mijn smarten zijn zo talrijk Que me deitam afogar Dat zij mij zullen verdrinken Vêm umas atrás das outras Zij komen de een na de andere Tal como as ondas Zij zijn zoals de golven Andam no mar die elkaar opvolgen in de zee
Apanho e como as raízes Verslagen ben ik, maar zoals de wortels Que estão debaixo da terra Onder de grond blijven Só as ramas não as como Is het slechts het loof Porque essas o vento as leva Dat meegenomen wordt door de wind
Ó pinheiro meu irmão Oh pijnboom mijn broeder Tu também es como eu Jij bent ook zoals ik Também tu estendes em vão Eveneens wordt jij groter in de ruimte Ó pinheiro meu irmão Oh pijnboom mijn broeder Teus braços p'ró céu Met uw armen gericht naar de hemel
Adélia Pedrosa en de grote fadista, de weemoedige Sebastião Robalinho, zingen samen deze geïmproviseerde fado van Joaquim Pimentel. Dit is één van de eerste opnames uit hun carrière.
In deze video hoor je hen afwisselend vragend (desgarrada) zingen, waarop een antwoord volgt.
A morte saiu à rua num dia assim Naquele lugar sem nome para qualquer fim
Uma gota rubra sobre a calcada cai E um rio de sangue de um peito aberto sai
O vento que da nas canas do canavial E a foice duma ceifeira de Portugal
E o som da bigorna como um clarim do céu Vao dizendo em toda a parte o Pintor morreu
Teu sangue, Pintor, reclama outra morte igual Só olho por olho e dente por dente vale
À lei assassina, à morte que te matou Teu corpo pertence à terra que te abracou
Aqui te afirmamos dente por dente assim Que um dia rira melhor quem rira por fim
Na curva da estrada hà covas feitas no chao E em todas florirao rosas de uma nacao
Laat je meeslepen door de prachtige klanken van dit lied van Zeca Afonso voor mij onvertaalbaar in woorden de melode spreekt voor zich: een schilder wordt vermoord op straat
Fado da Bica canta por Amália Rodrigues (e uma tradução incompleta)...
Fado Da Bica Amália Rodrigues
Composição: Indisponível Amália Rodrigues - Fado Da Bica
Quem disse que o amar que custa Wie zegt dat het moeite kost om te beminnen Decerto que nunca amou Heeft nog nooit echt van iemand gehouden Eu amei e fui amada Ik beminde en werd bemind Nunca o amar me custou Maar nooit vergde mij dat moeite
Fiando junto à lareira Innig samen bij het haardvuur Dizia a avó à netinha Vertelde de grootmoeder aan haar kleindochter No tempo esta mãe tinha Over deze sjofele moeder O crepitar da fogueira: Bij het knisperen van het vuur:
Meu amor, não há maneira Mijn geliefde heeft geen manieren De fugir à fé robusta Om te vluchten van het robuuste vertrouwen Da paixão que não assusta Van de passie die niet bang maakt Quem ficou por ter amado Degene die gebleven is om de geliefde te bezitten Porque saqueia em pecado Door de zonde uit te buiten Quem diz que o amar te custa Die zegt dat beminnen moeite kost
(rest van de vertaling volgt later...)
Sua neta ao ver-se liada No seu íntimo segredo Apenas sorri, a medo E que, fosse envergonhada, Fingindo não dar por nada
A avó continuou Quis um dia ao teu avô Como ele me quis a mim E quem nunca amou assim Decerto que nunca amou!
Carlos Cano e Amália Rodrigues... (a tradição da canção espanhol: Maria la Portuguesa))
Het beroemde Spaanse lied María la Portuguesa een ode aan de fado
María la Portuguesa Carlos Cano y Amália Rodrigues
(Homenaje a Amalia Rodrigues.)
En las noches de luna y clavel, In de nachten vol maneschijn en anjers, de Ayamonte hasta Villarreal, van Ayamonte tot Villarreal, sin rumbo por el río entre suspiros zonder bestemming langs de rivier, verzuchtend una canción viene y va, een lied komt en gaat, que la canta María gezongen door Maria al querer de un andaluz. uit liefde voor een Andalusiër. María es la alegría y es la agonía María is de vreugde en het zieleleed que tiene el Sur. van het zuiden.
Que conoció a ese hombre Ze ontmoette deze man en una noche de vino verde y calor in een nacht van "vinho verde" en hitte y entre palmas y fandangos en tussen palmbomen en braspartijen la fue enredando le trastornó el corazón. begon hij haar te verleiden, bracht haar hoofd op hol. Y en las playas de isla En op de stranden van het eiland se perdieron los dos verloren ze zichzelf donde rompen las olas, besó su boca waar de golven breken, kustte hij haar mond y se entregó. en ze gaf zich over.
¡Ay, María la Portuguesa!, Ah Maria de Portugese!, desde Ayamonte hasta Faro van Ayamonte tot in Faro se oye este fado por las tabernas hoort men deze fado langs de kroegen donde beben "vinho amargo"(*) waar men "vinho amargo" drinkt ¿Por qué canta con tristeza? Waarom zingt ze met verdriet? ¿por qué esos ojos cerrados? waarom deze gesloten ogen? Por un amor desgraciado Voor een ongelukkige liefde por eso canta, por eso pena. daarom zingt ze, daarom lijdt ze.
¡Fado! porque me faltan sus ojos Fado! omdat ik zijn ogen mis ¡Fado! porque me falta su boca Fado! omdat ik zijn mond mis ¡Fado! porque se fue por el rio Fado! omdat hij verdween in de rivier ¡Fado! porque se fue con la sombra Fado! omdat hij verdween in de duisternis
Dicen que fue el te quiero Ze zeggen dat het de liefde de un marinero, razón de su padecer, van een zeeman was, de reden van haar lijden, que una noche en los barcos dat in een nacht in de boten de contrabando, p'al langostino se fue. met smokkelwaar, waarmee hij ging vissen op garnalen. Y en las sombras del río En in de duisternis van de rivier un disparo sonó weerklonk een schot. y de aquel sufrimiento, nació el lamento en uit dit lijden werd de klaagzang de esta canción. van dit lied geboren.
Vertaald met de zeer gewaardeerde hulp van mijn schoonzusje, waarvoor heel veel dank... muito obrigada!
(*) Vinho amargo is een bittere wijn met geneeskundige eigenschappen, maar de term kan ook als metafoor gebruikt worden om de bittere nasmaak van een verloren liefde te beschrijven.
De bekende Spaanse zanger Carlos Cano (1946 - 2000) stierf in december 2000, op 54-jarige leeftijd. Cano werd geboren in Granada en word gezien als de populairste vertegenwoordiger van de Andalusische muziek.
Hij was ook de schepper van een nieuw genre Copla, dat zijn wortels in de folklore heeft en de sociale wantoestanden in het zuiden beschrijft. Canos populariteit steeg gestadig gedurende zijn leven, deels te wijten aan de sociaalpolitieke inhoud van zijn protestliederen.
Ook in het populaire genre genoot hij grote bekendheid en het lied Maria la Portugueseis het meest bekende lied in zijn carrière. Andere populaire liederen zijn Luna de Abril (1988), Ritmo de Vida (1989), En Directo (1990) en Mestizo in 1992.
In 1995 kreeg hij serieuze hartklachten en liet hij zich in New York opereren, waarna hij De Lo Perdido schreef en andere populaire hits. Hij stierf op 20 december 2000 aan een hartverlamming.
Trago um Fado no meu canto, Ik breng de fado in mijn lied, Canto a noite até ser dia Ik zing s nachts tot de ochtenstond Do meu povo trago o pranto Van mijn volk breng ik de klaagzang No meu canto a Mouraria In mijn lied de Mouraria
Tenho saudades de mim Ik hou saudades van mij Do meu amor mais amado Van mijn allerliefste geliefde Eu canto um país sem fim Zing ik een land zonder einde O mar, a terra, o meu Fado De zee, het land, mijn fado
Meu Fado Meu Mijn fado van mij
De mim só me falto eu Van mij mis ik enkel mezelf Senhora da minha vida Vrouw van mijn leven Do sonho, digo que é meu Van de droom, zeg ik dat hij de mijne is E dou por mim já nascida En ik vind mezelf terug
Trago um Fado no meu canto Ik breng de fado in mijn lied Na minh'alma vem guardado Ik bewaar hem in mijn hart Vem por dentro do meu espanto Hij komt vanuit mijn buikgevoel Á procura do meu Fado Op zoek naar mijn fado
(vrije vertaling)
Mariza werd geboren in Mozambique (16 december 1973), haar vader is Portugees, maar haar moeder komt uit Mozambique. Zij emigreerde op haar 3e naar Lissabon. Daar groeide zij op in de traditionele wijk Mouraria (Alfama) in Lissabon, de bakermat van de fado. In 2000 won ze de 'Best voice of fado'-award, de meest prestigieuze prijs van Portugal, die een jaar eerder naar Dulce Pontes ging. "Haar stem is een oerkracht ... In alle opzichten gaat ze live verder dan op de plaat. Niet alleen is haar persoonlijkheid indringender aanwezig, maar ook de arrangementen en bewerkingen zijn vrijer en avontuurlijker"
Nog even een kort overzicht over het ontstaan van de fado in Lissabon:
De Fado is ontstaan rond 1829 in de arme wijken van Lissabon: Alfama, Bairro Alto, en Mouraria. Over de muziek die ten grondslag ligt verschillen de meningen, maar wat zeker is, is dat de scanduleuze verhouding tussen Maria Severa, dochter van een kroegbazin en fadista van het eerste uur, en de edelman, de Comte de Vimioso het begin was van een muziekstijl die nu wereldwijd populair is. In het begin werd Fado gezongen in de kroegen en bordelen en was een fadista niet meer dan een veredelde landloper of beurzensnijder. Rond 1900 vond de omslag plaats naar het 'respectabel' worden van de stijl. Begin dertiger jaren gleed Portugal langzaam weg richting een burgeroorlog waar, net zoals in Spanje, linkse en rechtse krachten vochten om de macht. Gesteund door de gegoede middenklasse, het groot-kapitaal en de kerk nam de burgerdictatuur van Salazar de macht over. Om het volk te binden werd de slogan 'de drie F's' bedacht; Futebol, Fatima en Fado. De fadista's lieten zich de aandacht van de dictatuur welgevallen (passief verzet was er eigenlijk niet) en velen beleefden hun bloeiperiode. Wie niet meewerkte verdween in de kerkers van de PIDE, de geheime politie.
Over wie 'fout' en 'goed' was in die periode zijn de kenners het nog niet eens. Van Amália Rodrigues wordt bijvoorbeeld nu gezegd dat ze de verboden Communistische Partij financieel steunde.
Na de Anjerrevolutie in 1974 was er met fado geen droog brood meer te verdienen. De fadista's werden geassocieerd met de dictatuur. De rehabilitatie kwam begin jaren tachtig toen Amália een hoge nationale onderscheiding kreeg. Pas begin jaren negentig werd de fado populair met een nieuwe generatie fadista's zoals Mafalda Arnauth, Cristina Branco en Mariza. In 1997/1998 kwam de internationale doorbraak en sindsdien is er wel elke maand een nieuwe stem of belofte.
De klassieke uitvoering van de fado wordt nu gezien als een fadista met guitarra (Portugese gitaar), viola (klassieke gitaar) en bas (staande of basgitaar). Dit is echter een conventie die tijdens de dictatuur populair was. Tegenwoordig is de keuze in instrumentatie ruimer en wordt slechts beperkt door het vermogen van de fadista deze in zijn of haar fado's in te passen
- o 0 o - Samengevatte biografie over Ercília Costa met getuigenissen van Josefina Silva en Deolinda Rodrigues met een introductie door Nunes Fortes gerealiseerd in 1984 - o 0 o -
Ercília Costa werd geboren in 1902 in een kleine vissersgemeenschap nabij Lissabon, maar haar natuurtalent als fadista bracht haar onder de aandacht van een plaatselijk fadohuis, waar zij reeds als tiener zong. Midden de jaren 20 was zij reeds een bekende en bewonderde fadista met een groeiende nationale populariteit. Door haar succes werd zij gevraagd om op te treden in Brazilië in 1936, in 1937 in Parijs en nadien in New-York, waar zij zong in het Portugese paviljoen. Zij doorkruiste Amerika zingend voor de Portugese gemeenschappen in verschillende steden en eindigde in Hollywood. Officieel ging zij op pensioen in 1954 om rustig te kunnen leven nabij Lissabon, maar zij nam in 1972 nog eenmaal haar meest populaire fados op. Ercília Costa was onbetwistbaar de eerste Portugese internationale ster en haar status is sindsdien legendarisch geworden.
As coisas vulgares que há na vida / De gewone gebeurtenissen in ons leven Não deixam saudades / geven ons geen saudade Só as lembranças que doem / Enkel het gekwetste geheugen. Ou fazem sorrir / of datgene wat ons doet glimlachen
Há gente que fica na história / Sommige mensen zijn een deel van onze geschiedenis, Da história da gente / de geschiedenis van ons leven E outras de quem nem o nome / Er zijn anderen waarvan wij de naam Lembramos ouvir / nooit zullen herinneren
São emoções que dão vida / Het zijn de gevoelens die leven À saudade que trago / die saudade opwekken Aquelas que tive contigo / de gevoelens die wij samen hadden E acabei por perder / en uiteindelijk verloren
Há dias que marcam a alma / Er zijn van die dagen waarop je ziel E a vida da gente / en je leven met lidtekens bedekt worden E aquele em que tu me deixaste / Daarom kan ik de dag Não posso esquecer / niet vergeten waarop jij me verliet
A chuva molhava-me o rosto / De regen bevochtigde mijn gezicht Gelado e cansado / dat koud en vermoeid was As ruas que a cidade tinha / In de straten van een stad Já eu percorrera / waarin ik doelloos had gelopen
Ai... meu choro de moça perdida / Ah... mijn schreeuw naar het verloren meisje Gritava à cidade / schalde over de stad Que o fogo do amor sob chuva / Hoe snel wordt het vuur van de liefde Há instantes morrera / geblust door de regen
A chuva ouviu e calou / De regen hoorde me en verzweeg meu segredo à cidade / mijn geheim voor de stad E eis que ela bate no vidro / Daar tikt zij op de vensters Trazendo a saudade. / en vult mij met saudade
'Saudade' is een onvertaalbaar woord. Het is een soort onbestemd verlangen naar iets wat mooi of goed is en nooit (terug-)komt .
Sequência sobre as Divas do Fado Novo - o episódio 5: Liana...
Fado do Campo Grande
Música: António Vitorino de Almeida Letra: Ary dos Santos
A minha velha casa, / Mijn oude huis, por mais que eu sofra e ande, / hoezeer ik lijd en wegloop, é sempre um golpe de asa, / er is altijd een drang, varrendo um Campo Grande. / die Campo Grande wegveegt. Aqui no meu pais, / Hier in mijn land, por mais que a minha ausência doa, / wat mijn afwezigheid ook doet, é que eu sei que a raiz de mim / toch weet ik dat mijn wortels está em Lisboa. /in Lissabon liggen.
A minha velha casa / Mijn oude huis resiste no meu corpo, / verzet zich in mij e arde como brasa / en brandt als de gloeiende kolen dum corpo nunca morto. / van een lichaam dat nooit stierf. À minha velha casa / Naar mijn oude huis eu regresso à procura / ben ik teruggekeerd op onderzoek das origens da ternura, / naar de oorsprong van de tederheid, onde o meu ser perdura. / die in mij aanwezig is.
Amiga amante, amor distante. / Beminde vriendin, verre liefde. Lisboa é perto, e não bastante. / Lissabon is vlakbij, maar niet genoeg Amor calado, amor avante, / Verzwegen liefde, voorspoedige liefde, que faz do tempo apenas um instante. / die de tijd laat stoppen. Amor dorido, amor magoado / Pijnlijke liefde, gekwetste liefde e que me doí no fado. / en die me nog pijnigt in de fado. Amor magoado, amor sentido, / Gekwetste liefde, gevoelige liefde, mas jamais cansado. / maar nooit vermoeiend. Amor vivido é o amor amado. / Levendige liefde is beminde liefde.
Um braço é a tristeza, / Mijn ene arm is droefheid, o outro é a saudade, / de andere is saudade, e as minhas mãos abertas / en mijn open handen são chão da liberdade. / zijn de basis van vrijheid. A casa a que eu pertenço, / Het huis waartoe ik behoor, viagem para à minha infância, / reizend door mijn kinderjaren, é o espaço em que eu venço / is de ruimte waarin ik overwonnen heb e o tempo da distância. / en de tijd van de afstand
E volto à minha casa, / En zo kom ik bij mijn huis terug, porque a esperança resiste / omdat het weerbarstige verlangen a tudo quanto arrasa / iemand volledig kapotmaakt um homem que for triste. / als hij triestig is. Lisboa não se cala, / Lissabon laat zich niet het zwijgen opleggen, e quando fala / en wanneer zij spreekt é minha chama, / is zij mijn vuur meu castelo, minha Alfama, / mijn kasteel, mijn Alfama, minha pátria, minha cama. / mijn vaderland, mijn bed.
Amiga amante, amor distante. / Beminde vriendin, verre liefde. Lisboa é perto, e não bastante. / Lissabon is vlakbij, maar niet genoeg Amor calado, amor avante, / Verzwegen liefde, voorspoedige liefde, que faz do tempo apenas um instante. / die de tijd laat stoppen. Amor dorido, amor magoado / Pijnlijke liefde, gekwetste liefde e que me doí no fado. / en die me nog pijnigt in de fado. Amor magoado, amor sentido, / Gekwetste liefde, gevoelige liefde, mas jamais cansado. / maar nooit vermoeiend. Amor vivido é o amor amado. / Levendige liefde is beminde liefde.
Ai, Lisboa, como eu quero, / Ai, Lissabon, het is omdat ik het wil, é por ti que eu desespero. / dat jij me doet wanhopen.
Mochten er in deze vertaling fouten geslopen zijn, geef mij alsjeblief een seintje via e-mail... alvast bedankt...
Ternura - Tederheid
Liana heeft soul in haar stem en fado in haar hart. Lotsbestemming liet haar 12 prijzen winnen van de 13 wedstrijden waaraan ze deelnam. Zij heeft de stem van een winnares en werd in 2000 uitgenodigd om in de musical Amália de rol van de 20-jarige diva te spelen.
Toen ze 23 was, ging ze een nieuwe uitdaging aan: haar eigen solo-carrière. fado.pt is een fusie tussen traditionele fado, nieuwe technologie en wereldmuziek. Om dat resultaat te bekomen bij de opnames, kon de artieste rekenen op de hulp van musici zoals Cústodio Castelo, Ricardo Rocha en de producer, componist Tiago Machado.
Gans het lyrische gedeelte van fado.pt is gebaseerd op gedichten van enkele van de befaamdste dichters en schrijvers zoals Fernado Pessoa, Riorbela Espanca, Miguel Torga, David Mourão, Ary dos Santos en Manuel Alegre. Liana's prachtige soulvolle stem wordt muzikaal omlijst door onder anderen Custódio Castelo en het Femme Art String Quartet. De veelbelovende Liana is een grote aanwinst voor de progressieve fado.
Voor de link naar haar website: klik HIER De website zelf is nog grotendeels onder constructie, maar je kan er wel al luisteren naar haar cds
Fui bailar no meu batel / Ik ben gaan dansen op mijn boot Além no mar cruel / Daarginds op die moordende zee. E o mar bramindo / En de brullende zee Diz que eu fui roubar / Zei dat ik zonder meer A luz sem par /Het licht moest stelen Do teu olhar tão lindo / Uit uw mooie ogen
Vem saber se o mar terá razão / Kom kijken of de zee gelijk heeft Vem cá ver bailar meu coração / Je zal mijn hart zien dansen
Se eu bailar no meu batel / Ik dans op mijn boot Não vou ao mar cruel / Want ik wil niet naar die moordende zee E nem lhe digo aonde eu fui cantar, / En ik zal haar ook niet vertellen waar ik ga zingen, Sorrir, bailar, viver, sonhar...contigo / Glimlachen, dansen, leven, dromen met jou
Dulce Pontes (°8 april 1969 in Montijo) is een Portugese zangeres en liedjesschrijfster. Haar liedjes droegen bij aan de revival van Portugese folk en fado-muziek. Door een krachtige en dramatische stem gezegend is ze één van de bekendste en meest gerespecteerde Portugese zangeressen.
Ze was een getrainde pianiste maar werd ook zangeres nadat ze op 18-jarige leeftijd een wedstrijd won. Ze werd al snel een actrice op televisie en in het theater. Ze vertegenwoordigde het land op het Eurovisiesongfestival 1991 met het lied Lusitana Paixão, ze werd 8ste, wat tot nu toe de 4de beste prestatie is voor het land.
Sindsdien is ze een erg gewaardeerde artieste, ze zingt niet uitsluitend in het Portugees, maar ook in het Spaans, Galicisch, Mirandees, Italiaans, Engels en Grieks. Haar lied A Canção do Mar stond op de soundtrack van de Hollywoodfilm Primal fear. Samen met filmcomponist Ennio Moricone nam ze het album Focus op, na eerder het nummer A brisa do coração te hebben ingezongen voor de Italiaanse film Sostiene Pereira.
Klik HIER voor de Portugese versie van Wikipedia over Dulce Pontes
Zeca Afonso Traz outro amigo também Breng ook een andere vriend mee
Amigo / Vriend Maior que o pensamento / groter dan je denkt Por essa estrada amigo vem / kom langs deze weg vriend Não percas tempo que o vento / verlies geen tijd, want de wind É meu amigo também / is ook mijn vriend
Em terras / Uit alle landen Em todas as fronteiras / voorbij alle grenzen Seja benvindo quem vier por bem / is iedereen die het goed meent welkom Se alguém houver que não queira / en als iemand het niet wilt Trá-lo contigo também / probeer hem ook mee te brengen
Aqueles / Degenen Aqueles que ficaram / degenen die gebleven zijn (Em toda a parte todo o mundo tem) / (waar ook ter wereld) Em sonhos me visitaram / zij hebben mij in mijn dromen een bezoek gebracht Traz outro amigo também / breng ook een andere vriend mee
Zie ook vorig bericht over Zeca Afonso: KLIK HIER!
Hieronder kan je luisteren naar een volledige versie, uitgevoerd in "Á Capella" - Casa de Fados in Coimbra, met Vitorino.
Sequência sobre as Divas do Fado Novo - o episódio 4: Ana Moura
Guarda-me a vida na mão Letra: Jorge Fernando; Música: Raúl Ferrão
Guarda-me a vida na mão / Ik hou mijn leven niet in de hand Guarda-me os olhos nos teus / want mijn ogen zien jou niet Dentro desta solidão / Binnen deze eenzaamheid Nem há presença de Deus / is ook God niet aanwezig
Como a queda dum sorriso / Zoals een glimlach oplost Plo canto triste da boca / door een droevige trek van de mond Neste vazio impreciso / Kan in deze onduidelijke leegte Só a loucura me toca / alleen de waanzin mij raken
Esperei por ti todas as horas / Ik heb vele uren op jou gewacht Frágil sombra olhando o cais / als een breekbare schaduw op de kades Mas mais triste que as demoras / Maar droeviger dan het wegblijven É saber que não vens mais / is weten dat jij niet meer komt.
Vertaling en interpretatie: LaFadista
Ana Moura werd geboren in Santarem, een drukke stad in het centrum van Portugal, aan de rivier de Tejo. Deze historische stad is een ideale plek om een passie voor fado te ontwikkelen. Toch kwam de fado plotseling in haar leven. Ze had altijd al de ambitie om te zingen, maar had niet gedacht in zichzelf een fado-ziel te vinden.
Deze jonge fadista onderscheidt zich niet alleen door haar leeftijd van haar collega's. Haar optredens zijn puur fado, zonder fratsen of theater. Met haar eenvoudige en oprechte vertolking van het Portugese levenslied veroverde zij de wereld. In eerste instantie gefascineerd door allerlei muzikale stijlen, vindt Ana Moura uiteindelijk haar hart en ziel in de fado. Ze werd ontdekt door Jorge Fernando, een begeleider van Amália Rodrigues en de meest vertolkte fado-auteur van Portugal.
Enne hierbij met een knipoogje naar JoeltjeBlues... een video over Ana Moura mét... de Rolling Stones...!!!
Ik ben Maaike/Myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LaFadista.
Ik ben een vrouw en woon in Alfeizerão-Sapateira (Portugal) en mijn beroep is mezelf zijn.
Ik ben geboren op 30/12/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Portugal, Lissabon, Fado, poëzie, reizen in 't algemeen, lezen, kookboeken, fietsen....
naar JoeltjeBlues... een video over Ana Moura mét... de Rolling Stones...!!! 
Ik ben Maaike/Myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LaFadista.
