A morte saiu à rua num dia assim Naquele lugar sem nome para qualquer fim
Uma gota rubra sobre a calcada cai E um rio de sangue de um peito aberto sai
O vento que da nas canas do canavial E a foice duma ceifeira de Portugal
E o som da bigorna como um clarim do céu Vao dizendo em toda a parte o Pintor morreu
Teu sangue, Pintor, reclama outra morte igual Só olho por olho e dente por dente vale
À lei assassina, à morte que te matou Teu corpo pertence à terra que te abracou
Aqui te afirmamos dente por dente assim Que um dia rira melhor quem rira por fim
Na curva da estrada hà covas feitas no chao E em todas florirao rosas de uma nacao
Laat je meeslepen door de prachtige klanken van dit lied van Zeca Afonso voor mij onvertaalbaar in woorden de melode spreekt voor zich: een schilder wordt vermoord op straat
O Dia de Portugal, de Camões e das Comunidades Portuguesas!
De Dag van Portugal, Camões en de Portugese Gemeenschappen is de dag waarop het overlijden van Luís Vaz de Camões (10 juni 1580) herdacht wordt en is tevens de Nationale Dag van Portugal.
Gedurende het autoritaire regime van de Estado Novo van 1933 en tot de Anjerrevolutie van 25 april 1974 werd hij als de Dag van het Ras gevierd, het Portugese ras!
Lembranças, que lembrais meu bem passado, Pera que sinta mais o mal presente, Deixai-me, se quereis, viver contente, Não me deixeis morrer em tal estado.
Mas se também de tudo está ordenado Viver, como se vê, tão descontente, Venha, se vier, o bem por acidente, E dê a morte fim a meu cuidado.
Que muito melhor é perder a vida, Perdendo-se as lembranças da memória, Pois fazem tanto dano ao pensamento.
Assim que nada perde quem perdida A esperança traz de sua glória, Se esta vida há-de ser sempre em tormento.
.oOo.
Herinnering die mij geen rust meer laat en dieper voelen doet hoe ik verstarde: geef mij een leven dat ik wél kan harden, laat mij niet afsterven in déze staat.
Maar als het moet, als het niet anders gaat, doe dan in deze ellende enkele flarden geluk verdwalen om een zeer benarde voordat de dood hem uit zijn lijden slaat.
Liever gestorven zijn dan nog in leven zolang herinneringen blijven boren en schade doen en nooit zijn uitgewoed.
Wat is aan een verlorene verloren die ook de laatste hoop heeft opgegeven en levenslang ontredderd blijven moet ?
Overgenomen uit het boek: Luis de Camoëns Saudades en andere Verzen uit het Portugees door Dolf Verspoor Moussaults uitgeverij nv Amsterdam 1961
En om te eindigen deze fado op een tekst van Camões en gezongen door de fadista Ana Moura: Endeixa
- 2 eieren - 6 eierdooiers - 100 g suiker - 50 g bloem
Bereiding
:
Beleg een (biscuit-)vorm met boterpapier. Sla de eieren met de suiker tot een witschuimig beslag. Voeg beetje bij beetje de losgeklopte eierdooiers toe en klop dit alles gedurende een 10-tal minuten met een electrische garde. Schep er voorzichtig zonder te kloppen de bloem onder. Giet dit deeg in de bakvorm en plaats dit gedurende 10 minuten in een voorverwarmde oven van 225°. Haal de taart uit de oven en ontvorm die zonder het papier te verwijderen.
Dit gebak kan de volgende dag gegeten worden (als je zo lang kan wachten ).
Bom apetite!
Ontstaansgeschiedenis:
Het oorspronkelijk recept van Pão-de-Ló was in het bezit van de zusters van het klooster van Coz en werd doorgegeven aan enkele vrouwen van het land die dit origineel recept klaarmaakten op feestdagen. Op een dag, bracht koning Dom Carlos I (1863-1908) een bezoek aan Alfeizerão en er werd aan één van deze vrouwen gevraagd om een Pão-de-Ló te bakken voor de koning. De koning kwam echter vroeger dan verwacht en men wou hem niet laten wachten op het gebak. Daardoor was het bakproces te kort en bleef de binnenkant van de taart vloeibaar. Dit misbaksel viel uiteindelijk enorm in de smaak van de koning en kreeg een uitbundig applaus van alle aanwezigen. Op die manier ontstond het Pão-de-Ló van Alfeizerão.
Een tweede verhaal wil ik jullie ook niet onthouden: Gedurende de ontdekkingsreizen kwamen de Portugezen zowat overal ter wereld en lieten hun aanwezigheid op ontelbare manieren blijken. De Japanners o.a. waren enorm verzot op zoetigheden. Vooral desserten op basis van eieren, die de Portugezen zo goed konden maken, vielen in hun smaak. Het meest succesvolle dessert in Japan noemt: "Pandró, en de bereiding ervan werd hen aangeleerd door mensen van Alfeizerão Men veronderstelt dus dat "Pandró een verbastering is van "Pão de Ló".
É feito dos efeitos mais grosseiros, usa as calças como o palhaço pobre, os joelhos a nadar; dá passinhos de dança como um pastelão a martelar um tanga, enquanto o olho do cu parece uma dentadura acabada de tirar. E depois a tromba e mesmo ao lado os olhos. Como é que ficarias se te pusessem a gaita no nariz?
Herman de Coninck Uit: Os Hectares de Memória - 1996
Olifant
Hij is gemaakt van de grofste effecten, draagt zijn broek als clown August, de knieën slodderend, maakt danspasjes als tante Bertha die een tango de grond inheit, terwijl zn kont doet denken aan een vals gebit dat net is uitgenomen. En dan zijn slurf en vlak daarnaast zijn ogen. Hoe zou jij kijken als ze je lul op je neus gezet hadden?
Vorig bericht over Herman de Coninck en Portugal: KLIK HIER!
Categorie:Poëzie, literatuur... Tags:Herman De Coninck
Fado da Bica canta por Amália Rodrigues (e uma tradução incompleta)...
Fado Da Bica Amália Rodrigues
Composição: Indisponível Amália Rodrigues - Fado Da Bica
Quem disse que o amar que custa
Wie zegt dat het moeite kost om te beminnen Decerto que nunca amou Heeft nog nooit echt van iemand gehouden Eu amei e fui amada Ik beminde en werd bemind Nunca o amar me custou Maar nooit vergde mij dat moeite
Fiando junto à lareira Innig samen bij het haardvuur Dizia a avó à netinha Vertelde de grootmoeder aan haar kleindochter No tempo esta mãe tinha Over deze sjofele moeder O crepitar da fogueira: Bij het knisperen van het vuur:
Meu amor, não há maneira Mijn geliefde heeft geen manieren De fugir à fé robusta Om te vluchten van het robuuste vertrouwen Da paixão que não assusta Van de passie die niet bang maakt Quem ficou por ter amado Degene die gebleven is om de geliefde te bezitten Porque saqueia em pecado Door de zonde uit te buiten Quem diz que o amar te custa Die zegt dat beminnen moeite kost
(rest van de vertaling volgt later...)
Sua neta ao ver-se liada No seu íntimo segredo Apenas sorri, a medo E que, fosse envergonhada, Fingindo não dar por nada
A avó continuou Quis um dia ao teu avô Como ele me quis a mim E quem nunca amou assim Decerto que nunca amou!
Vooral aan mijn mama wens ik heel veel moed toe zodat zij spoedig voldoende hersteld mag zijn om dan terug te genieten van de mooie dingen in het leven
: hij houdt wel van mij, hij houdt niet van mij ofte madeliefje plukken
klik op de foto om deze fado te beluisteren...
Malmequer
Letra: Amália Rodrigues
by D.p
Oh, malmequer mentiroso! Oh leugenachtig madeliefje! Quem te ensinou a mentir? Wie heeft je geleerd om te liegen? Tu dizes que me quer bem Je zegt dat hij wel van me houdt Quem de mim anda a fugir! Degene die wegvlucht van mij!
Desfolhei o malmequer Ik plukte de blaadjes van het madeliefje No lindo jardim de Santarém! In de mooie tuin van Santarém! Malmequer, bem-me-quer, Hij-houdt-niet-van-mij, hij-houdt-wel-van-mij Muito longe está quem me quer bem! Heel ver weg is hij die mij wel wilt!
Um malmequer pequenino Een klein madeliefje Disse um dia à linda rosa: zei op een dag tegen de mooie roos: Por te chamarem rainha, Om jezelf koningin te noemen, Não sejas tão orgulhosa! Moet je niet zo fier zijn!
Malmequer não é constante, Alle madeliefjes zijn niet dezelfde, Malmequer muito varia! Zij zijn totaal verschillend! Vinte folhas dizem morte Twintig blaadjes geven ontgoocheling Treze dizem alegria! Dertien geven enorme vreugde!
Malmequer is de Portugese benaming die gegeven wordt aan verschillende soorten van samengesteldbloemigen of uit de composietenfamilie. Een groot aantal composieten heeft een bloemhoofdje met een geel hart en witte krans, zoals de gewone' margriet en het madeliefje. In Portugal vind je deze bloemen in verschillende kleuren.
Wij hebben ons droomhuisje gevonden én een optie genomen Verdere details komen later, na het paperassenwerk k Kan jullie wel al vertellen dat het een rustiek huisje is mét gastenverblijf Op 4 km van São Martinho do Porto
Hieronder reeds een voorsmaakje: Zicht op de baai van São Martinho de Porto
Verder zal ik de komende dagen weinig aan bloggen toekomen Mijn mama is opgenomen in de kliniek Niet echt iets ernstigs, maar ik wil wel zoveel mogelijk bij haar zijn
En er ligt nu ook een hele boel administratie op ons te wachten Zodus Zeker tot later
Op 25 april wordt in Portugal de Dia da Liberdade gevierd als herinnering aan de Anjerrevolutie die plaatshad in 1974 en het einde betekende van de Estado Novo (Dictatoriaal regime die in Portugal heerste van 1933 tot 1974 ofte het Salazar-tijdperk)
Hierna volgt een sfeerbeeld
Vitorino met "Traz Outro Amigo Também" als hommage aan Zeca Afonso
Vandaag, 1 jaar geleden startte ik met dit blog... Ondertussen heb ik heel veel bijgeleerd... Niet alleen op gebied van het bloggen... Maar ook en vooral over Portugal, Lissabon en de Fado...
De taart wordt, volgens de statistieken van seniorennet, aldus verdeeld:
Aan al mijn bezoekers: bedankt dat jullie d'r waren !
En... binnen een paar dagen gaan we terug huisjes kijken in Portugal Deze keer in Leiria, de streek boven Lissabon Misschien vinden we daar ons droomhuisje ???
Carlos Cano e Amália Rodrigues... (a tradição da canção espanhol: Maria la Portuguesa))
Het beroemde Spaanse lied María la Portuguesa een ode aan de fado
María la Portuguesa Carlos Cano y Amália Rodrigues
(Homenaje a Amalia Rodrigues.)
En las noches de luna y clavel, In de nachten vol maneschijn en anjers, de Ayamonte hasta Villarreal, van Ayamonte tot Villarreal, sin rumbo por el río entre suspiros zonder bestemming langs de rivier, verzuchtend una canción viene y va, een lied komt en gaat, que la canta María gezongen door Maria al querer de un andaluz. uit liefde voor een Andalusiër. María es la alegría y es la agonía María is de vreugde en het zieleleed que tiene el Sur. van het zuiden.
Que conoció a ese hombre Ze ontmoette deze man en una noche de vino verde y calor in een nacht van "vinho verde" en hitte y entre palmas y fandangos en tussen palmbomen en braspartijen la fue enredando le trastornó el corazón. begon hij haar te verleiden, bracht haar hoofd op hol. Y en las playas de isla En op de stranden van het eiland se perdieron los dos verloren ze zichzelf donde rompen las olas, besó su boca waar de golven breken, kustte hij haar mond y se entregó. en ze gaf zich over.
¡Ay, María la Portuguesa!, Ah Maria de Portugese!, desde Ayamonte hasta Faro van Ayamonte tot in Faro se oye este fado por las tabernas hoort men deze fado langs de kroegen donde beben "vinho amargo"(*) waar men "vinho amargo" drinkt ¿Por qué canta con tristeza? Waarom zingt ze met verdriet? ¿por qué esos ojos cerrados? waarom deze gesloten ogen? Por un amor desgraciado Voor een ongelukkige liefde por eso canta, por eso pena. daarom zingt ze, daarom lijdt ze.
¡Fado! porque me faltan sus ojos Fado! omdat ik zijn ogen mis ¡Fado! porque me falta su boca Fado! omdat ik zijn mond mis ¡Fado! porque se fue por el rio Fado! omdat hij verdween in de rivier ¡Fado! porque se fue con la sombra Fado! omdat hij verdween in de duisternis
Dicen que fue el te quiero Ze zeggen dat het de liefde de un marinero, razón de su padecer, van een zeeman was, de reden van haar lijden, que una noche en los barcos dat in een nacht in de boten de contrabando, p'al langostino se fue. met smokkelwaar, waarmee hij ging vissen op garnalen. Y en las sombras del río En in de duisternis van de rivier un disparo sonó weerklonk een schot. y de aquel sufrimiento, nació el lamento en uit dit lijden werd de klaagzang de esta canción. van dit lied geboren.
Vertaald met de zeer gewaardeerde hulp van mijn schoonzusje, waarvoor heel veel dank... muito obrigada!
(*) Vinho amargo is een bittere wijn met geneeskundige eigenschappen, maar de term kan ook als metafoor gebruikt worden om de bittere nasmaak van een verloren liefde te beschrijven.
De bekende Spaanse zanger Carlos Cano (1946 - 2000) stierf in december 2000, op 54-jarige leeftijd. Cano werd geboren in Granada en word gezien als de populairste vertegenwoordiger van de Andalusische muziek.
Hij was ook de schepper van een nieuw genre Copla, dat zijn wortels in de folklore heeft en de sociale wantoestanden in het zuiden beschrijft. Canos populariteit steeg gestadig gedurende zijn leven, deels te wijten aan de sociaalpolitieke inhoud van zijn protestliederen.
Ook in het populaire genre genoot hij grote bekendheid en het lied Maria la Portugueseis het meest bekende lied in zijn carrière. Andere populaire liederen zijn Luna de Abril (1988), Ritmo de Vida (1989), En Directo (1990) en Mestizo in 1992.
In 1995 kreeg hij serieuze hartklachten en liet hij zich in New York opereren, waarna hij De Lo Perdido schreef en andere populaire hits. Hij stierf op 20 december 2000 aan een hartverlamming.
Antes e Depois... Alfredo Marceneiro e Fernando Farinha...
Eindelijk de tekst gevonden van het lied dat reeds maanden aan de rechterkant van mijn blog stond en dat ik ooit kreeg van Opatje Joaquim
FADO de onteme e de hoje
(FADO van gisteren en vandaag)
Antes e depois Vroeger en nu
Fernando Farinha / Alfredo Marceneiro Alfredo Marceneiro:
Minha guitarra é vaidosa Mijn gitaar is ijdel Mas vaidosa com encanto Maar betoverend ijdel Sente-se toda orgulhosa Zij voelt zich heel trots Todas as vezes que canto Telkens ik zing
Fernando Farinha:
Alfredo, quando tu cantas Alfredo, wanneer jij zingt Cantas com tanta saudade Zing jij met zoveel saudade Eu sinto que tu encantas Ik voel dat jij verrukt bent Toda a minha mocidade Door mijn jeugd
Alfredo Marceneiro:
Dizem que o fado é desgraça Men zegt dat fado rampzalig is Fado é de muita gente Fado is van vele mensen Mentira o fado não passa Liegen kan niet in de fado O fado qualquer o sente De fado voelt dat
Fernando Farinha:
O fado é a voz do povo De fado is de stem van het volk Que com o povo nasceu Dat uit het volk wordt geboren Tu és antigo e eu sou novo Jij bent antiek en ik ben modern Será meu como que foi teu Ze zal van mij zijn zoals ze van jou is
Alfredo Marceneiro:
Entre fadistas de lei Onder de gevestigde fadistas Com meu concurso não falto Ontbreekt het mij niet aan concurrentie Tenho orgulho em ser de grei Ik ben trots deel uit te maken Dos faias do Bairro Alto Van de flierefluiters van de Bairro Alto
Fernando Farinha:
A pesar de muito novo Ondanks het vernieuwende Quando canto uma cantiga Wanneer ik een lied zing Faço recordar ao povo Zal ik het volk laten herinneren De fadistagem antiga Aan de fadistas van de oude garde
Alfredo Marceneiro:
A minha pobre garganta Mijn arme keel Já não tem a voz de outrora Heeft niet meer de stem van vroeger Mas quando canta, ainda canta Maar wanneer ik zing, zing ik nog Ao pé das vozes de agora Evengoed als de stemmen van nu
Fernando Farinha/Alfredo Marceneiro:
Quem sabe meu pioneiro Degene die mijn pionier kent Sem nesta história não fica Weet niet zonder deze geschiedenis O Alfredo Marceneiro De Alfredo Marceneiro Junto ao miúdo da Bica Is samen met het jongetje van de Bica
De mooie melodie Chuva geïnterpreteerd door Jorge Fernando de componist ervan. Deze versie verschilt van deze van Mariza. (te beluisteren via deze "link" samen met de tekst en vertaling).
Jorge Fernando in de Meervaart in Amsterdam op 12 mei 2006
Jorge Fernando (Lissabon, 1957) is een Portugese zanger en gitarist van de Portugese volksmuziek fado. Hij is de inspirator en drijvende kracht achter de carrière van veel andere fadista's.
Jorge Fernando zingt al als kind van vier en begint met het serieuze gitaarspelen en zingen doet hij vanaf zijn dertiende, voornamelijk in jazz- en popbandjes. Hij leerde zichzelf gitaar spelen.
Op zijn twintigste komt hij bij de begeleidingsgroep van Amália, waarin Carlos Gonzalves en Fontes Rocha al dertig jaar speelden. Naast het gitaarspel voor Amália zong hij ook, wat er soms toe leidde dat het publiek hem toeriep: "Jorge, zing eens". Dit bracht hem na zes jaar begeleiding van Amália ertoe, solo verder te gaan.
Jorge Fernando ontdekte Custódio Castelo en ze hebben veel invloed op elkaar gehad. Samen waren ze de drijvende kracht achter veel andere fadista's die vaak die mogelijkheid niet wordt geboden door de conservatieve aanhangers van de fado. Fernando was een inspirerende kracht achter onder andere Mariza, Joana Amendoeira, Camanè en Ana Moura.
Cristina Branco noemt de tegenwoordige fado de nieuwe fado en Mariza de muzikale fado. Voor Jorge Fernando bestaat er niet zoiets als een nieuwe fado, maar is de manier van spelen en zingen anders omdat de mensen van nu anders zijn dan jaren geleden. Volgens hem is de fado de manier om uiting te geven aan je ziel en je ziel is eeuwig: je kunt geen andere ziel krijgen, dus kun je ook geen nieuwe fado krijgen. Bron
Abril en Portugal een versie gezongen door Isabel (Chavela) Vargas Lizano (San Joaquin de Flores, 17 april 1919) een Costa Ricaans-Mexicaans zangeres. Ze is het bekendst om haar vertolkingen van "Rancheras" (een type van folkloremuziek dat populair is in Mexico), maar ook voor haar vertolkingen van andere populaire muziekgenres.
Chavela Vargas, die op haar veertiende haar geboorteland Costa Rica verruilde voor het veel vrijere Mexico, heeft zich nooit aan de conventies gehouden. Zij zong op straat en in bordelen, goot zich vol met tequila, droeg mannenkleren, rookte sigaren en had altijd een pistool op zak. Ondanks haar vele stormachtige verhoudingen - waaronder één met Frida Kahlo - had ze maar één echte grote liefde: haar hond. Bron
Over het ontstaan van de bijzondere betekenis van 1 april tast men eigenlijk in het duister. In Portugal wordt hij Dia da Mentira (dag van de leugen) of Dia dos Bobos (dag van de idioten)geheten.
In Frankrijk heette dit poisson d'avril. In Engelstalige landen wordt het April Fool's Day genoemd, de Duitsers spreken van Narrentag en de Russen hebben het over День Дурака (Dyen' Doeraka, letterlijk vertaald: de dag van de dommerik) .
In sommige Vlaamse streken spreekt men over verzenderkesdag, de dag waarop je iedereen tracht ergens heen te zenden om ze beet te nemen.
De eerste vermelding in een Nederlandse bron dateert uit 1539 te Gent, een gedicht van de rederijker Eduard de Dene. Het is een parodie op 1 april waarin een knecht het plan van zijn heer om hem te verzenden doorziet. De geschiedenis gaat dus tenminste terug tot het begin van de zestiende eeuw. De wijde verspreiding van het verschijnsel wijst echter op een hogere ouderdom.
Loki met zijn uitvinding, het visnet. Uit een 18de eeuws IJslands geschrift
Er zijn verklaringen gezocht in het wisselvallige aprilweer en parallellen gezien in de Germaanse mythologie (Loki) of in de bijbelse geschiedenis. In verschillende landen zijn ook wel nationale gebeurtenissen aangevoerd als begin van de traditie. Deze verklaringen, die waarschijnlijk ooit zelf als aprilgrap zijn verzonnen, leiden soms tot op de dag van vandaag een hardnekkig leven.
Zo denkt men in Nederland nog vaak dat de grappenmakerij begonnen is met de inname van Den Briel door de watergeuzen op 1 april 1572, zoals blijkt uit een bekend gezegde: Op 1 april verloor Alva zijn bril (Bril staat hier voor Briel). Het feit dat ook buiten Nederland 1 aprilgrappen worden gemaakt, spreekt deze verklaring tegen.
Ik ben Maaike/Myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LaFadista.
Ik ben een vrouw en woon in Alfeizerão-Sapateira (Portugal) en mijn beroep is mezelf zijn.
Ik ben geboren op 30/12/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Portugal, Lissabon, Fado, poëzie, reizen in 't algemeen, lezen, kookboeken, fietsen....
Ik ben Maaike/Myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LaFadista.
