1994 – Stan Gobien werd secretaris van de K.Fanfare ‘St.-Cecilia’ Leest Dat jaar volgde Stan Gobien Johan Vandeputte op als secretaris van de Leestse fanfare. Hij had deze functie al waargenomen van 1968 tot 1984. Stan Gobien werd geboren in 1946. Veeleer tegen wil en dank werd hij leerling-muzikant in 1959, eerst bij Rik De Bruyn, later bij Edward De Maeyer en toen hij al in de fanfare speelde nog bij Theo Fierens. Het was vooral zijn grootvader Victor Robijns en zijn moeder Clementine Robijns die aandrongen om toch maar fanfaremuziek te maken omdat zijn jongere broer Vic dat ook deed. Vanaf 1961 speelde hij bugel en hield dat vol tot in 1985. In 1967 werd hij verslaggever in opvolging van Bert Robijns, die daar zelf op aangedrongen had. Het was een slimme zet om hem in het bestuur te krijgen, want in 1968 werd Bert Robijns terug verslaggever en datzelfde jaar werd Stan Gobien fanfaresecretaris. In de jaren zeventig gaf hij samen met vooral Pol Piessens en August Lauwers de muziekwedstrijden en de latere Ceciliafeesten handen en voeten. Aan het eerste Europees kampioenschap voor brassbands en aan de internationalisering van deconcertwedstrijden besteedde hij erg veel tijd en zorg. Veel tijd en moeite gingen naar het verkrijgen van subsidies voor deze organisaties. In 1978 startte hij met het fanfaretijdschrift ‘Toeters en Trompetten’. Vanaf 1982 kreeg hij de hulp van Johan Vandeputte voor onder andere de ledenadministratie.
In de periode dat hij als onderwijzer en later als schoolhoofd met lesopdracht verbonden was aan de Leestse gemeenteschool gaf hij muziekles met zijn bugel of liet hij klassieke, beschrijvende muziek beluisteren als ‘1812’ . Daarbij werd geschiedkundige uitleg gegeven. Een van de muzikanten die toen in de klas kwam vertellen over vroegere tijden was Eugeen Vloeberghen en tijdens muzieklessen speelde die tuba. Ooit had hij met leerling-muzikanten van de fanfare een orkest dat de conferenties muzikaal inleidde. Na zijn onderwijzersloopbaan te Leest werd hij inspecteur basisonderwijs. In die hoedanigheid gaf hij voor het Muziekverbond van België uiteenzettingen over de wijze waarop amateurmuziekverenigingen en basisscholen kunnen samenwerken.
Na een onderbreking van ongeveer tien jaar werd hij terug fanfaresecretaris in 1994 op aandringen van een aantal van zijn oud-leerlingen. Vanaf 1997 nam hij terug zijn eerste bestuursfunctie van verslaggever waar en ging hij zich bezighouden met het opnieuw organiseren van de internationale concertwedstrijden. In 1998 zn 1999 werkte hij aan het prachtige ‘Leest in Feest’, een geweldig boek over de geschiedenis van de fanfare ‘St.-Cecilia’, waaruit in deze Kronieken rijkelijk geput is.
De secretarissen van de Kon. Fanfare St.-Cecilia
Van de twee eerste secretarissen van St.-Cecilia is bijzonder weinig bekend. Ze waren wel allebei herbergiers. Geen toeval waarschijnlijk, rond de eeuwwisseling toen Sint-Cecilia gesticht werd, telde Leest 52 herbergen…
-Johannes Van Crombruggen (°Londerzeel 27/4/1859, +Leest 2/11/1918) was de eerste fanfaresecretaris. Hij vervulde deze functie van 1899 tot… Hij huwde in 1885 te Leest met Ludovica(“Louisa”) Van den Bergh (°Mechelen 21/12/1864, +Leest 31/10/1927). Deze secretaris was bakker, herbergier en winkelier en had zijn woning in het “Keizershof”, Dorp 44 te Leest.
-Pieter Van den Eede (°Kapelle-op-den-Bos 1878, +Leest 1960), secretaris van…tot 1924. Hij huwde te Leest met Anna Somers in 1908. Pieter Van den Eede was herbergier en hovenier.
-Floriaan Meyers (°Kortenaken 16/11/1902, +Mechelen 7/9/1981) secretaris van 1924 tot 1949. Hij werd onderwijzer te Leest in 1923 en aangesteld door een gemeenteraad waarin St.-Cecilia sedert 1921 de meerderheid had. Het jaar nadien werd hij fanfaresecretaris. Meester Meyers huwde in 1926 met Joanna Wilms (°Mechelen 28/9/1900, +Sint-Katelijne-Waver 11/6/1990). Eén van de eerste en voornaamste taken van Floriaan Meyers was het schrijven van een fanfarereglement. In 1964 ging hij als schoolhoofd met pensioen.
“Hij bracht zijn jeugd door te Orsmaal-Gussenhoven. Na de normaalschool te Tienen kwam hij in 1923 als onderwijzer naar Leest. Gedurende 41 jaren hielp hij de Leestse kinderen de weg te vinden naar de grote-mensenwereld. Ongeveer 600 jongens zijn aan hem voorbijgegaan. Ook na de uren hielp hij hen, zodat niemand ooit van bij hem wegging, zonder te kunnen lezen. De school was zijn leven, want hij hield van de jeugd. Dat zag men ook aan de vele kinderkoppen die hij schilderde in zijn vrije uren. Want Flor Meyers was ook kunstenaar en zondagschilder. Hij stond tussen de mensen. Dat maakte hem vele vrienden. Ze waardeerden vooral in hem zijn bescheidenheid, want ook dat was een karaktertrek van hem. Meester Meyers vond zijn vreugde vooral in zijn gezin. Hij was een trouwe en attentievolle echtgenoot voor Jeanne, een echte vader voor zijn kinderen Godelieve en Edgard, een goeie grootvader voor zijn drie kleinkinderen Johan, Peter en Patricia. Tamelijk snel is hij van ons heengegaan, bij het morgengrauwen van 7 september 1981 in het Sint-Jozefziekenhuis te Mechelen, waar hij de avond voordien was heengebracht. Bij het leed dat we voelen om de lege plaats in ons midden beseffen wij meer dan ooit met dankbaarheid welk goed mens hij was. Zijn oprecht geloof en zijn manier van leven blijve ons een licht op onze levensweg.” (Uit zijn gedachtenisprentje)
-Theofiel Dens (°Blaasveld 1921, +1968), secretaris van 1949 tot 1952. Hij kwam met de fanfare in aanraking door zijn huwelijk met Mathilde Piessens (°Leest 6/10/1924, +Schaffen 18/9/2008), de dochter van ondervoorzitter Frans Piessens sr. Hij zag als eerste secretaris in dat de fanfareleden door toespraken konden beïnvloed worden. Dit werd door sommige en vooral oudere fanfareleden geïnterpreteerd als overdreven bemoeizucht. Nochtans hebben zijn toespraken veel bijgedragen tot het succes van de fanfare in de jaren vijftig. Hij hield zijn laatste fanfaretoespraak ter gelegenheid van de festiviteiten van 15 juni 1952 naar aanleiding van de erkenning als “koninklijke fanfare”. Zijn opvolger August Lauwers nam de gewoonte over om de fanfareleden in dezelfde stijl toe te spreken.
-Frans August Lauwers (Leest 3/4/1921, +Duffel 2/8/1990), secretaris van 1952 tot 1965. Hij werd lid van de fanfare in 1946 en vanaf 1950 bestuurslid tot aan zijn overlijden. Van 1972 tot 1980 was hij feestbestuurder en ondervoorzitter van 1971 tot 1990. Gust Lauwers was de laatste burgemeester van het autonome Leest. Hij vervulde deze functie van 1965 tot en met 31 december 1976, de dag waarop Leest werd gefusioneerd met Mechelen. Daarna zegde hij de politiek vaarwel en hield zich vanaf dan uitsluitend bezig met het muzikaal beleid van de fanfare. Hij hield ervan muziekwedstrijden te organiseren. Daarnaast ijverde hij ervoor dat de fanfare per jaar zelf ook ten minste aan één muziekwedstrijd deelnam.
-Antoon Lauwens (°Leest 2/8/1936), secretaris van 1965 tot 1968. Hij werd leerling-muzikant in 1950 en muzikant in 1951. In 1959, op vrij jonge leeftijd was hij lid van het feestcomité naar aanleiding van de tweede muziekwedstrijd die St.-Cecelia Leest organiseerde. Het jaar daarop, in 1960, was hij bestuurslid en huwde hij met Agnes Piessens (°14/3/1939), de jongste dochter van ondervoorzitter Frans Piessens sr. Door zijn afkomst en door zijn huwelijk is hij altijd erg verbonden geweest met St.-Cecilia Leest.
Hij speelt nog altijd bij de fanfare en zal volgend jaar (2015) zijn 65-ste jaar ingaan als muzikant, impressionant ! Vroeger speelde hij cornet, later tuba (eupfonium na omvorming van fanfare naar Brassband St.-Cecilia Leest). In het bestuur heeft hij allerlei taken uitgevoerd, soms meer dan één tegelijkertijd. Secretaris van 1965 tot 1968 en op andere momenten was hij wijkverantwoordelijke en hield hij de bibliotheek met de muziekpartituren in orde. Hij hield ook de inventaris bij van de muziekinstrumenten, van het fanfaremateriaal en van de uniformen. Dikwijls was hij ook secretaris van de jury op de internationale concertwedstrijden. De meeste verdienste haalde hij door zijn nauwgezetheid bij het bewaren van archiefstukken van de fanfare. Op een overzichtigelijke wijze wist hij foto’s, belangrijke brieven, fanfaretijdschriften, leden- en muzikantenlijsten te ordenen en te bewaren, ook wanneer hij geen bestuurslid meer was. Zonder zijn archiefwerk zouden “Leest in Feest”, “Leest Geweest” en deze blog moeilijk tot stand zijn gekomen en zeker niet zo’n schat aan gegevens hebben bevat. Ik zal Antoon steeds dankbaar blijven voor zijn bereidwilligheid om dit archief te delen en zijn onbetaalbare hulp bij andere domeinen dan de fanfare.
Francis Van Heck volgde Gustaaf Hendrickx op als voorzitter van SK Rapid Leest.
1994
1994 – Januari : Voorzitterswissel bij SK Rapid Leest en nieuwe fusiegesprekken In januari 1994 had er een voorzitterswissel plaats bij SKR Leest. Voorzitter Gustaaf Hendrickx bood, om beroepsredenen, zijn ontslag aan en werd opgevolgd door Francis Van Heck. Hendrickx bleef wel nauw betrokken aan de club als raadgever en sponsor.
In het Cenrumblad van 19 januari verklaarde de nieuwe voorzitter dat er opnieuw zou onderhandeld worden over een fusie : “Leest is te klein voor twee voetbalclubs. Nu krijgt elke ploeg een honderdvijftig betalende toeschouwers over de vloer, waardoor de financiële middelen beperkt blijven. Voor een derby geraken we aan bijna vijfhonderd betalenden, wat veel leefbaarder is. Fusioneren zou het voortbestaan van beide clubs garanderen en zou Leest rustig aan de kop van het klassement brengen.”
Ondanks deze voor de hand liggende argumenten liepen de gesprekken het jaar voordien met een sisser af. Francis Van Heck : “Ten eerste waren we te laat begonnen met de onderhandelingen. Rond Pasen zijn de meeste contracten al getekend, of zijn de besprekingen te ver gevorderd om nog voorstellen te doen. Ik zal dan ook niet lang meer wachten om met concrete plannen naar VV te gaan. Het is de bedoeling om zo snel mogelijk tot een overeenkomst te komen, zodat er liefst volgend seizoen of ten laatste binnen twee seizoenen één Leestse ploeg ontstaat. Elke club zal zijn VZW-statuut behouden en samen een nieuwe VZW oprichten, voor het sportief management. Dit houdt in dat alle modaliteiten met uitzondering van de accomodaties, worden overgeheveld naar de nieuwe VZW. Zo kunnen we komen tot een volledig jeugd- en oefencentrum met acht velden op de terreinen van SK. Het veld van VV Leest is dan weer beter geschikt voor competitie, o.m. door de tribune. Zowel SK als VV behouden op die manier hun eigenheid, maar werken samen aan goed georganiseerd Leests voetbal.”
De reden waarom er tussen beide ploegen de laatste maanden betrekkelijk weinig communicatie was, werd volgens Van Heck veroorzaakt door mentaliteitsverschillen en het incidentje met een vermeend overlijdensbericht. “Die doodsbrief is een uit de hand gelopen grap van supporters van Hamme, waarvoor SK Leest met de vinger werd gewezen,” vergoeilijkte de nieuwe voorzitter. “In een café hadden die supporters een overlijdensbericht van VV-voorzitter Emmerechts uitgehangen, om iemand uit hun vriendenkring een peer te stoven. Het bericht werd gekopieerd en verspreid, wat uiteraard in het verkeerde keelgat schoot bij VV Leest. Met de afgesprongen fusie in het achterhoofd, was de link snel gelegd..." Sommige betrokkenen zouden ook hun eigen belangen te hardnekkig blijven verdedigen. "En er is geen sprake van vetes, maar enkele getrouwen proberen een zware dorpspolitiek te voeren, die de eenheid niet echt bevordert. Als we tot de nodige gemeenschappelijke overtuigingen komen, kan een samenwerking niet veraf zijn.”
In 1995 bood de voorzitter het bestuur zijn, overigens nooit aanvaard, ontslag aan. Enkele van de redenen omschreef hij als volgt : -na jaren ijveren teneinde uniformiteit en controle te krijgen tussen bestuur, beheerraad en beheer kantine is dit nog steeds niet gelukt. -de kantine is verlieslatend omdat er méér verstookt en verlicht wordt dan nodig en gratis drank wordt uitgedeeld, meer dan er in de kassa komt. -dat de rijkelijk betaalde spelers liever ergens anders gaan drinken dan in het eigen lokaal. -de contracten van de spelers liggen te hoog en er moet een systeem gevonden worden om meer prestatiegericht te spelen waaronder bv. enkel de spelers te betalen welke zijn geselecteerd. De anderen krijgen enkel hun echte kosten zoals km-vergoeding, een vergoeding voor schoeisel en wassen kledij. Dit ook in functie van de aanwezigheden op training. -dat vele mensen in Leest mij nog steeds niet vergeven dat er geen fusie gekomen is, of zal komen met V.V. Leest. -...
(Noot : de ontslagbrief is integraal te lezen in deze Kronieken : begin 1995)
Alle plooien werden gladgestreken en de nieuwe voorzitter zou zijn functie behouden tot Ludo Verschuren hem zou opvolgen in het seizoen 2005-2006.
1993 – Einde jaar : Heraangepast bestuur Rust Roest Hilde De Kock nam ontslag in de bestuursploeg van de toneelvereniging Rust Roest en het bestuur zag er dan als volgt uit : Ere-voorzitter : Jaak Publie Voorzitter-secretaris : Guido Hellemans Ondervoorzitter : Fik Diddens Verslaggeefster : Renild Polfiet Kassier : Marcel Verwerft. (‘Rust Roest Ontmaskerd’ van G. Hellemans)
1993 – Jaaroverzicht “Kerk en Leven”(22/12/93) Te Leest werden 8 kerkelijke huwelijken ingezegend en er werden vier gouden huwelijksjubileums gevierd. 28 kinderen werden gevormd en in de parochie vonden 21 begrafenissen plaats waarbij 18 parochianen te betreuren waren. 18 kinderen werden gedoopt (waarvan 2 van buiten de parochie en 7 die geboortig waren in het jaar 1992).
1993 – Decembernummer “T&T” : Terugblik van de Voorzitter
Beste vrienden van St. Cecilia
“Weerom glijdt een jaar naar zijn einde toe. En of we nu droevig zijn omdat een fijn jaar voorbij is, of gelukkig omdat een moeilijk jaar achter de rug is, 1993 heeft zijn tijd gehad.
Voor onze fanfare was het een jaar van zoeken en luisteren, van vernieuwen en aanpassen, van vragen en oplossingen vinden. Er was het zoeken naar een nieuwe aanpak, naar een manier om te motiveren, zoeken naar een hedendaagse stijl. Er was ook het luisteren naar diegenen die anders niet wilden, konden of durfden uitkomen voor hun gedachten. Vernieuwen om met onze tijd mee te gaan of uit noodzaak omdat de oude formules voorbij gestreefd waren, en de aanpassing aan deze vernieuwingen voor ieder van ons. Ook blijven er nog de vele vragen die wij ons stellen en waarvoor we nog oplossingen moeten vinden.
Wat is er dan allemaal gebeurd zullen sommigen zich afvragen. Wel, er waren gelukkig hoogtepunten maar ook dieptepunten. Zo hadden we een prachtig Nieuwjaarsconcert en goede eetdagen, maar ook een bedroevend lage aanwezigheid op de repetities tijdens de eerste maanden. Maar niet alleen de muzikanten, ook de leden waren in grote getale afwezig op onze inrichtingen. Ik wil hier vooral het carnavalbal aanhalen omdat we dachten hiermee onze leden uit hun winterslaap te halen.
Na een toch nog behoorlijk Palmzondagconcert zijn we dan voor een eerste maal met het bestuur en muzikanten en dirigenten rond de tafel gaan zitten om naar oplossingen te zoeken voor de heersende malaise. En we mogen stellen dat deze vergadering toch wel de nodige vruchten heeft afgeworpen, omdat iedereen de kans had om zijn gedachten en zijn visie naar voor te brengen en ook omdat we tot een aantal wijzigingen en oplossingen zijn gekomen. Dus zeker een initiatief om over te doen.
Op de repetities en concerten die volgden in mei en juni was inderdaad het positieve van de vergadering te merken. Denken we maar even terug aan ons concert in Zandvliet en de voorbereidingen voor het W.M.C. te Kerkrade. Het waren momenten die deugd deden. Ik wil hier iedereen die meewerkte aan deze voorbereiding van harte danken en nogmaals proficiat wensen voor de inzet en het prachtige resultaat. Het daarop volgend verlof was welkom en zeker verdiend. Opnieuw starten na enkele weken rust is ook niet altijd gemakkelijk. Gelukkig konden we vanaf september rekenen op de eerste lichting jonge muzikanten uit onze eigen muziekschool. Niet minder dan negen meisjes en jongens kwamen onze rangen vervoegen. Wij heten hen hartelijk welkom en hopen dat ze zich snel thuis voelen in onze vereniging.
Ook een nieuwe recrutering voor onze muziekschool stond op het programma, waar we dankzij de inzet van enkele bestuursleden en muzikanten konden starten met een nieuwe klas van achttien leerlingen. Enkel op deze manier kunnen we onze toekomst veilig stellen. We herinneren nog even aan onze Ceciliafeesten, ons zondagvoormiddagconcert, de teerfeesten en het kinderfeest om 1993 af te sluiten en ons hoopvol te richten naar 1994, een nieuw jaar, het jaar van onze 95ste verjaardag.
Ik zou graag dit nieuw jaar willen inzetten met enkele wensen en ook beloften, opdat 1994 hoopvol mag beginnen. Vooreerst wens ik U allen in naam van het ganse bestuur en ook in mijn persoonlijke naam het allerbeste voor het nieuwe jaar. Een stralende gezondheid, bergen geluk en al wat je graag voor jezelf had gewenst.
Beloften doen is altijd wat moeilijker, vooral als je ze wil verwezenlijken. Toch wil ik U beloven om samen met gans het bestuur ons uiterste best te doen om van onze fanfare een vereniging te maken waar goede en toffe muziek wordt gemaakt, waar iedereen welkom is en waar we ons allen thuis voelen. Met uw steun en medewerking en vooral uw aanwezigheid kunnen we er samen iets heel mooi van maken. Een uitdaging die wij graag aangaan en hopen van U hetzelfde. Dan wil ik nog graag alle mensen danken die nooit in de bloemetjes gezet of vernoemd worden voor al wat zij in stilte presteren om alles vlot te laten verlopen, week in week uit, een gans jaar lang. Heel erg bedankt en blijf volhouden. We kunnen niemand missen. Laten we dan samen toosten op het nieuwe jaar zodat ook onze wensen mogen uitkomen en dat de naam van onze fanfare op ieders lippen ligt in de goede zin. Dan kunnen we hoopvol en met open vizier de toekomst tegemoet gaan en met zijn allen werken naar 100 jaar St. Cecilia Leest.
Graag wil ik U allen nog prettige feestdagen toewensen en durf U te vragen, blijf uw vereniging trouw voor nog vele jaren. Hartelijk dank en nog vele muzikale groeten vanwege uw voorzitter Kamiel Verschueren.”
Kamiel Verschueren is een achterkleinzoon van de stichter-voorzitter van de K. Fanfare Sint-Cecilia Theofiel Verschueren (°Leest 1853, +1942) en zoon van de vorige voorzitter Vic die hij in 1992 had opgevolgd. Hij werd op 10 maart 1956 te Willebroek geboren en is muzikant sinds 1966.
Foto’s : -Kamiel Verschueren met en zonder instrument.
