1960 – 23 juli : 50 Chirojongens op bivak naar Overpelt.
“Wie had ooit durven vermoeden dat de zware hemel en de neergutsende regen op de vertrekdag de aankondiging was van een vreugdevol en zonoverstraalde bivak ? Dat 50 jeugdige mensen beloofden in het hartje van Limburg, midden geurende bossen en eindeloze vlakten, omgeven en gedompeld in een sfeer van eenvoudige onderlinge kameraadschap. Het waren uitverkorenen, die op 23 juli te 5 uur in de morgen samenkwamen in ons Chiro-heem, om de lange etappe aan te vangen, die hen naar de bestemming voeren moest. Zwaar onder hun regenzeilen verscholen, doken de reeds natte elementen de eerste kilometer in en verdwenen dra van de eigen wegen om het avontuur van hun 10-daags bivak in te gaan. Het was de eerste staf van de bivakwagen die nu aan ’t rollen ging. Doch stilaan kwam er te Leest een nieuwe actie ; die der Burchtknapen en Knapen die naar de kerk togen om op een waardige en passende wijze hun kamp in te zetten. Te 13 u was er dan de te voorziene drukte, samengaande met geroep en vreugdekreten, collectief, maar traditioneel voor een vertrek. Nagewuifd door een groep of wat Leestenaren dobberde ook de opgevulde nageldoos de wijde wagen met zich voerend de meest verschillende jongens, die echter samen één geheel zouden vormen, mekaar leren begrijpen, op een bijna perfecte manier. Zo opende OVERPELT de poorten. Ons kamp was in gang. WAT WIJ ZOAL DEDEN ? Wie daarop een afdoend antwoord wenst komt bedrogen uit, want dat is onmogelijk “ ’t is te veel !” Wie gaat ons de echte waarde schatten van een speeltocht van onze burchtknapen, van hun kwissen, wandelingen, spelen, wandelwedstrijd, enz, enz… Wie gaat ons de vreugde wegen van een trektocht bij de knapen, van hun verkenningen, de hardheid van hun spelen, van de leute bij het steltlopen en de spanning bij het beugel-vliegen; de stilte bij het voorlezen in de late uurtjes of de middagrust en wat nog meer. Wie durft torsen aan de waarde van een fietstocht bij de kerels, jongens met een ruw maar boven een ander gouden goedheid ; wie twijfelt aan de invloed van een atletiek-wedstrijd opgedreven in de hoogste graad van sportiviteit en door hen zelf geleid ? Of een avondje gezellig kwissen of een zwempartij of…ja…, er is nog zoveel dat we zouden kunnen noemen, alles in zijn meest varierende vorm. Wat deden we zoal om onze dag om te krijgen ? Eerst en vooral opstaan, en dit rond 6u30, als de kampleider tijdig wakker was. Dan volgden wassen, turnen, H. Mis, formatie, eten, slaapzaal opschikken en dan ja, eindelijk spel. Bij de kleinsten was dat gewoonlijk een eindje weg van het kamp ; bij de knapen plaatselijk en soms ook de bossen in, en de kerels bleven op het plein om aan atletiek te doen (fijne prestaties werden geleverd). Rond 12u15 was er verzameling en werd de refter overrompeld door de hongerige bende. Goed gegeten, goed gerust…nagenoeg 3 kwart, om ons in lijn te houden. Na de rust, groepsspel of speeltocht, zwemmen, verkenning enz. Om 5u30 eten. En weer gaat het verder met afdelings-activiteiten ; we poetsen de schoenen en brengen de tijd tussen 6 en 7u30 door met allerhande dingen, de ene al beter dan de andere. Na de pap van 7u30 volgde een korte avondwandeling waarna we ons naar onze Koning Kristus, ons jong leven aanboden en ons aan Hem geheel toevertrouwden voor de komende nacht en de komende dagen ; simpel was steeds het lied dat klonk wanneer een stevige knaap de vlag vierde. Onze proost wees ons maar steeds weer op de grote taak van de Chiro en zegende ons voor we ons naar de slaapplaats begaven. Nog onze drie Weesgegroetjes en de dag was om. In de verte klonk de klaroen die de avondgroet bracht en aanmaande de lichten te doven.
’s Anderendaags zouden diezelfde jongens, diezelfde activiteiten doen, en welke hun bijzonderste waren, verneemt u hier : Onze kleinsten, DE BURCHTKNAPEN, kunnen moeilijk hun beste dag er uithalen. Ze waren allen even goed en prettig, en dat is niet te verwonderen, want met hun dynamische leider Guido zijn er geen mislukkingen te verwachten, en ja, wat zei onze bivakleider weer ? “De burchtknapen waren de beste, voor de anderen die reuze-goed waren”. Onze KNAPEN kregen een trektocht, doch fantaseerden er onderweg een auto-stop bij die hen voerde naar…HOLLAND. Moet ge niet vragen dat zij wisten te vertellen over de fijne zetels der auto’s en de simpele wijze van liften, maar ja, ge moet maar weten u voor te doen hé ! De attractie met de stelten en het jolijt van het beugel-vliegen was op zich zelf ook al heel wat…om dan die veldloop, waar ze als apen in bomen klommen om als een sierlijke vogel langs de door de kerels gebouwde kabelbaan naar beneden te rijzen. Onze KERELS kregen op dins- en woensdag een fietstocht, zo wat internationaal. Gewapend met tenten en hopen eten reden ze de baan op om 2 reuze dagen mee te maken. De fietstocht voldeed dan ook aan de verwachtingen en werd door al de mededingers volmondig gewaardeerd. Ook hun atletiek die een bijzondere plaats bekleedde werd een succes en het is een vermelding waard, dat deze op een onberispelijke manier geleid werd door Karel De Borger, één onzer kerels. Hoeven we verder te gaan beste lezers . En steeds meer successen naar voren brengen. Het lijkt me genoeg, daarom wil ik besluiten : Ons bivak 1960 gaf aan ieder deelnemer een stukje echt jongensleven. Vrij van alle gemaaktheid en wars van alle gemaaktheid, van alle dubbelzinnigheid. Mochten allen blijven leven in deze geest van onschuld en gemoedelijkheid zoals onze Proost het zei “opdat zij uit de rijkdom hunner jeugd de reserve mochten putten voor hun volwassenheid.” WIJ DANKEN : -al de jongens voor hun edelmoedige inzet en deelname, -al hun ouders voor het gewaardeerde vertrouwen in de beweging. -al de milde schenkers, landbouwers, hoveniers, winkeliers en privaten die door hun steun veel vergemakkelijkten voor ons. WIJ DANKEN dan in volle vertrouwen en dankbaarheid, de grote bewerker van dit alles. KRISTUS KONING, die onze LEIDSMAN en onze BEHOEDER is. Voor HEM deden we dit, door HEM mochten we deze bevoorrechting beleven. Laten we dank zeggen en nooit uit onze herinnering laten vervagen. DE JEUGD IS NIET GEMAAKT VOOR HET PLEZIER MAAR VOOR DE HELDHAFTIGHEID.” (DB,nr. 7 van 1960)
De Chiro in 1960 - Uit het werkstuk van Hugo Lauwens :“Het ontstaan van de Chirojongens en meisjes van Leest”. Proost : E.P. Clementiaan (pater Clement De Wilde). Hoofdleider : Louis Vloebergh. Leiders : Eddy Beterams, Jan Vloebergh, Jos Verlinden, Jan Van de Vondel, Rik Van de Vondel, Guido Hellemans en Rik Muysoms. Dat jaar bezat de Chiro een jongenskapel met 10 trompetten, 4 trommen en 3 landsknechten.
Foto’s : -De leider van de Burchtknapen Guido Hellemans. -Proost Pater Clementiaan.
Van Landelijke Jeugd naar B.J.B, K.L.J. en Chiro voor meisjes.
Hugo Lauwens : "De eerste bijeenkomst van de meisjes Chiro in Leest vond plaats in 1964, 15 jaar na de start van de Chirojongens werd er ook een meisjesafdeling opgestart. Eerder was er al een jeugdwerking voor meisjes :– de B.J.B.-afdeling voor jonge dames bestond al sedert 1932 en werd geleid door Maria Rheinhard ° 1903 † 1987. In 1958 kreeg Hilde Silverans, de verloofde van de groepsleider van de Chirojongens Louis Vloebergh, de vraag van Leonie Muysoms (woonachtig in de Bist ) om leidster te worden van jong B.J.B. (Boeren Jeugd Bond). Hilde had ervaring, ze was voordien lid van de Chiro in haar geboortedorp Hombeek en ook leidster van de VKSJ van Londerzeel toen ze daar op kostschool zat bij de Ursulinen. Door haar sociale en muzikale achtergrond achtte men haar de gepaste persoon. Hilde sloot zich aan bij de B.J.B., samen met Renilde Verbruggen, leeftijdgenote uit de Kouter. De jong B.J.B. was voor meisjes vanaf 14 jaar maar Hilde wou liever jongere meisjes begeleiden, daar had ze meer ervaring mee. Gesteund door haar verloofde, Louis Vloebergh, wou ze in Leest starten met een Chiro voor meisjes. Ze vroeg toelating aan pastoor Coosemans, pastoor te Leest van 1946 tot 1966, om de werking te starten. De pastoor liet evenwel niet toe dat het lief van een Chiroleider een Chiro-afdeling voor meisjes in Leest zou stichten. In 1960 was Hilde evenwel vastberaden en vroeg aan toenmalig burgemeester van Leest Emiel Verschueren om gebruik te mogen maken van een lokaal in het gemeentehuis van Leest. De burgemeester stemde daarmee in en Hilde begon met een jeugdwerking voor meisjes die jonger waren dan 14 jaar. Deze jeugdwerking mocht echter de naam “Chiro” niet dragen. De pastoor doopte dit tot ‘Landelijke Jeugd‘ , later aangepast tot ‘Katholieke Landelijke Jeugd ‘ , KLJ . De prille ‘ Landelijke Jeugd ‘, geleid door Hilde Silverans en Renilde Verbruggen ging vanaf 1960 van start. Ze hielden elke zondagnamiddag vergadering en gingen ook op bivak. Het eerste bivak in 1960 was naar de Kempense gemeente Eindhout waar ze met ongeveer 15 meisjes sliepen in een stal met een paard en waar als beddengoed stro en een deken moesten volstaan. Hilde begeleidde de jongste groep , de ‘ Madeliefjes ‘, Renilde zette zich in voor de oudere ‘Zonnebloemen‘. In 1961 ging een uitgebreide groep meisjes naar het kasteel Van Horst in Sint-Pieters-Rode. De B.J.B.-leidsters en -meisjes stonden de twee leidsters bij en hielden ook een zeiltje in het oog. Ze kwamen ook mee om te koken onder het toeziend oog van de Leestse regentes huishoudkunde Mariette De Prins, een dochter van voormalig burgemeester Pieter De Prins. Mariette De Prins zou later nog gemeenteraadslid van Willebroek worden en ook Provincieraadslid van Antwerpen. ( ° Leest 22-01-1934 † Kapelle-op-den-Bos 16-10-2022)
In 1962 veranderde de situatie . K.L.J.-leidster Hilde Silverans huwde met Chiroleider Louis Vloebergh . Ze vestigden zich in de Winkelstraat . Door dit huwelijk zag pastoor Coosemans geen belemmering meer. Eindelijk kon er gestart worden met een Chiro voor meisjes. Hilde Silverans en Renilde Verbruggen stonden aan de wieg van de Chiromeisjes. Ze werden echter zelf geen leidsters van Chiro. In 1963 begon de officiële werking van de Chiromeisjes. In 1964 was er de eerste zondagse bijeenkomst. De eerste proost werd de eerder dwarsliggende pastoor Coosemans. Door het Tweede Vaticaans Concilie ( Vaticanum II ) in 1962 werd de kerk uiteindelijk milder en de Chirojongens en Chiromeisjes begonnen steeds meer samen te werken."
Foto’s :
-Hilde Silverans met haar toenmalige verloofde en latere echtgenoot Louis Vloebergh.
-Rechts van Rafke Selleslagh Renilde Verbruggen in 2019.
-De Leestse huishoudregentes Mariette De Prins stond de meisjes bij.
