In zaal Weduwe Huybrechts, aanvang 19u30. Het orkest “Danny Rivers” zorgde voor een gezellige avond. (DB)
1961 – Zondag 19 februari – G.v.A. : Familiefilmavond
De Boerengilde van Leest richtte een filmavond in waarop alle filmliefhebbers uitgenodigd waren. De voorstelling ging door in “Ons Parochiehuis” om 19 uur. Op het programma : “ernst, lach, spanning en…muziek.” Werden vertoond : een kluchtfilm, een landbouwdocumentaire “Wij landbouwers gaan mee met onze tijd. Wij willen technisch vooruitstrevende bedrijven, rationeel ingericht en economisch verantwoord”. Een prachtige kleurenfilm : “De schoonste dag van mijn leven” met de Wienersangerknaben”. (G.v.A., 17/2)
1961 – Maandag 20 februari : Algemene Vergadering over Veeziektenbestrijding
Deze jaarlijkse algemene vergadering vond plaats op maandag 20 februari om 19u30 bij de gebroeders Apers in het Brughuis. De ingenieur De Meuter, een veeteeltconsulent, sprak er over de nieuwe wetgeving inzake de bruccellosebestrijding en over de toekomst van de veehouderij in Euromarktverband.
1961 – 25 februari : Waterleiding
“Aan de gemeentes Hombeek, Leest en Heffen zal de waterleiding eerst worden toegewezen. Voor deze gemeenten is deze beslissing van vitaal belang, aangezien de vestiging van nieuwe fabrieken in het Mechelse de kans groter maakt om industrie in deze aanpalende gemeenten te bekomen. Er werden 480 werkdagen voorzien voor de aanleg van deze waterleiding. De watertoren zal worden gebouwd op het grondgebied van de gemeente Leest en wel in de Juniorslaan”. (KH-GvM)
In 1963 werden de eerste Hombeekse bewoners aangesloten op de waterleiding, dit tegen 408 fr huur per jaar. Tot 36 kubieke meter was het verbruik gratis en men betaalde 8 fr. per bijkomende kubieke meter. Het aandeel van de gemeente Hombeek voor het waterleidingsnet bedroeg 3.317.000 fr. daarbij inbegrepen de 57.458 fr voor de watertoren te Leest. (KH)
De watertoren van Leest werd in 1963 gebouwd (zie verder in deze Kronieken)
1961 – Zondag 26 februari : C.V.P.- poll in gans het Arrondissement Mechelen
Het poll-reglement van kracht in het Arrondissement Mechelen voorzag dat met het oog op de samenstelling van de kandidatenlijsten voor de verkiezingen voor Kamer, Senaat en Provincie, alle regelmatig ingeschreven C.V.P.-leden van de partij opgeroepen werden om deel te nemen aan de poll. Te Leest ging die poll door in de Parochiezaal van 7u15 tot 11 uur.
1961 – 26 februari : Maurits Dourlens werd Maurice Van Camp
G.v.A. van 24 februari : “Maurits Dourlens, uit Leest, veranderde van naam en nationaliteit. Vanaf 26 jan. l.l. (Noot : er staat wel degelijk “jan.”) : heet hij nu Van Camp, terwijl zijn nationaliteit van Fransman Belg werd.”
De moeder van Maurice was een Française, Yolande Louise Hélène Dourlens. (°Blendecques 8/3/1910, +28/5/1973) Maurice werd geboren in Leest op 15 november 1942, zijn moeder huwde Karel Lodewijk Van Camp (°Leest 4/2/1920, +Mechelen 19/6/1997) in Leest op 14 juli 1949. Maurice was een uitstekend wielrenner en in de kranten kwamen zijn prestaties tot zijn naamsverandering onder zijn oorspronkelijke naam te staan. Zijn bijnaam in Leest was : “de Jitte van den Bats”.
1961 – Maartnummer “De Band” : Pater Clementiaan vanuit Sint Niklaas
“Beste vrienden van De Band ! Toen wij begin februari onze Milacavond hielden te Leest, heb ik u bij mijn dank- en afscheidswoord gezegd : “ik zeg u geen vaarwel, maar tot weerziens”. En hier zijn we dan, als ’n goede vriend, die niet alleen als priester bij u aan huis kwam, maar die u allen heeft mogen leren waarderen om uw goedheid en eenvoud. Uw genegenheid en sympathie; en ik ben oprecht blij u langs deze weg te mogen bedanken, u te kunnen groeten en ook enkele regels aan onze vrienden soldaten te mogen richten. Dat het arbeidsveld veel verschilt van dat uwer landelijke gemeente moet ik u wel niet vertellen. ’n Stad is geen dorp, het uiterlijke alleen reeds verschilt er zo enorm veel van. Ook de mensen –alhoewel in de grond overal dezelfde- moeten anders worden aangesproken en op ’n andere manier worden geïnteresseerd aan hun eigen midden en aan het godsdienstig leven. Gelijk een jonge recruut zich moet aanpassen aan zijn nieuwe omgeving, kazerne, kameraden en legeroversten, moeten wij ons ook als priester en als medemens in de verschillende sociale middens weten aan te passen. Gelukkig, de ervaring en de aard van onze apostolaat vergemakkelijken veel onze taak. Sint-Niklaas en Leest : ze liggen eigenlijk niet zo ver van elkander, slechts ‘n 25 km, maar in onze geest en onze gedachten raken ze aan elkaar. ’n Mens leeft van herinneringen, staat er ergens geschreven. Hoe ouder men wordt, hoe meer dat men zulks ondervindt. Dat zullen zelfs onze soldaatjes –die nog in de fleur zijn van hun leven- wel ondervinden ; want hoe dikwijls denken zij niet aan hun lieve thuis en aan hun dorpje, daar langs de Zenne ? Over Leest moet ik u niet meer vertellen, dat zult u doen in De Band, die ik steeds met nieuwsgierigheid zal openslaan, in die stille ogenblikken dat wij tussendoor eens op onze kamer kunnen zijn of even voor het slapen gaan, om er dan te kunnen van dromen. Misschien beste vrienden, interesseert het u iets te vernemen over Sint Niklaas en ons nieuw werkterrein ? De stad Sint Niklaas telt nagenoeg 50.000 inwoners. Alom is het bekend dat het ’n zeer nijvere stad is in het hart van het welige Waasland. Door haar gestadige economische en industriële ontwikkeling is ze geworden één der schitterendste parels aan de kroon van Oost-Vlaanderen. Onder de verschillende nijverheden die hier gedijen neemt de textielnijverheid veruit de belangrijkste plaats in; ik zou kunnen zeggen, de atmosfeer is hier textiel en haast in alle straten van de stad ademt men “textiel”. Overal winkels en magazijnen van bonneterie met hun werkhuizen van weverij, spinnerij en twijnderij. Bij ’n heel groot gedeelte van de bevolking moet men zeggen dat het weven hen als ’t ware in het bloed zit. Wie eens naar Sint Niklaas op bezoek komt –en allen zijn welkom- zullen niet alleen in bewondering staan voor de Grote Markt van deze stad – maar zullen hun ogen ruimschoots de kost kunnen geven aan de schone winkels van kledingsstoffen en fantasie-artikelen- daarvoor komt men natuurlijk het best in de week. Sjaals, sjerpen of hoofddoeken vindt men er in ’n bonte kleurenwemeling. Wie een mooi tapijt wenst in zijn kamer of ’n voettapijtje voor zijn bed, brenge een bezoek aan de tapijtweverijen dezer stad. En om de lezers van De Band te doen watertanden kan ik er al vast op wijzen, dat ze in de verschillende winkels en magazijnen, naast de voetmatjes en traplopers, wandtapijten zullen te bezichtigen krijgen die als echte meesterwerken kunnen aangezien worden. Ook de bidmatjes waarop de Oosterlingen hun gebeden uitvoeren zijn van ’n onberispelijk schoon, werkelijk een schoonheid. Dat is de omgeving, beste vrienden, waarin wij thans ’n goei maand leven. Wat nu het kerkelijk leven betreft, wel er zijn nu in de stad zes parochies. De hoofdkerk is de Sint Niklaaskerk. Onze Paterskerk sedert 26 februari parochiekerk geworden is de H. Hartkerk. Wij bedienen dus deze ; ’s zondags zijn er zeven missen ; om kwart na vijf ’s morgens de eerste mis, dan om 06u30, 7u30, 10 u, 11u30 en ’s avonds te 18 uur. De meeste van onze parochianen zijn werklieden, voor de rest enkele nieuwe straten met veel burgerij ; in ’t geheel 25 straten met een bevolking van ongeveer 5.000 zielen. Daarvoor zijn we voor ’t ogenblik slechts nog maar met 2 Paters. En hiermee ga ik sluiten. Ik wens u allen van harte het beste, vele, vele groeten aan onze vrienden de soldaten, aan alle zieke en bejaarde mensen van Leest. Pater Clementiaan te Sint Niklaas.”
Foto’s :
-Maurice Van Camp op oudere leeftijd.
-Zijn doodsbrief en gedachtenisprentje.
-Twee afbeeldingen van de zeer populaire pater Clementiaan.
