Aan een herberg in de Frederik De Merodestraat te Mechelen werd de fiets van Jan Blommaerts uit Leest gestolen.
1961 – 16 mei – G.v.M. : Maurice Van Camp werd liefhebber
“De 18-jarige Maurits Van Camp uit Leest, die in de nieuwelingencategorie een opperbeste indruk weergeeft, zal tijdens de loop van deze week, overstappen naar de liefhebbers.”
1961 – 17 mei – G.v.M. : Wegeniswerken
De biedingen werden geopend om de werken uit te voeren, van aan het huis ten halve te Hombeek tot op het grondgebied van Leest. De laagste bieder was een aannemer die reeds de werken uitvoert tot Kapellen-op-den-Bos; de prijs 8.420.420 fr. Er waren tien biedingen. Het verschil tussen de laagste en de hoogste bieding bedroeg 1.536.939 fr. Het aandeel van Leest bedraagt 425.700 fr.
1961 – Pinksterzondag 21 mei : “In den Bareel”
Hoogdag in café “In den Bareel”. (Foto onderaan)
1961 – 22 mei : Processie
“Naar jaarlijkse gewoonte ging de processie uit op maandag jl. Dit jaar was ze schoner dan anders, in ’t bijzonder vielen”de matroosjes” op en de “plechtige communicanten in ’t wit.” (DB, juni 1961)
1961 – 24 mei : Pater Selleslagh opnieuw naar missiepost
“Onze dorpsgenoot E. Pater Selleslagh vertrok op 24 mei jl. terug naar zijn missiepost, na een herstelperiode tussen de zijnen te hebben doorgebracht. Leest steunde mild tijdens de H. Missen van zondag ll. en bracht alzo een steentje bij. Wij wensen hem verder een vruchtbaar apostolaat toe. Wij betreuren evenwel dat ook voor hem geen speciale avond werd ingelegd, zoals voor zijn confraters van de missie werd gedaan.” (DB, juni ’61)
Meer over pater Jozef Selleslagh in deze Kronieken : 10/4/1944.
1961 – 27 mei : Omleiding
Ingevolge de werken te Hombeek werden de autobussen omgeleid over Leest en Battel.
1961 – Juninummer “De Band” : Nieuws van de Landelijke Jeugd
“Ziezo beste lezers, hier zijn we dan weer met enkele krabbels over de laatste nieuwtjes uit onze beweging. Zoals gewoonlijk eerst een napraatje over de verleden tijd. Bij de inwijding van de nieuwe grot in de Kouter moeten we toch even blijven stilstaan, niet om een relaas te geven over de plechtigheid aldaar, dat is trouwens ons werk niet, maar wel over het feit dat de Landelijke Jeugd mee kon gaan in de optocht. Misschien zullen vele lezers dat normaal gevonden hebben, wij denken er echter anders over, en waarom ? Wel, u weet dat het grootste gedeelte van onze leden in Leest naar school gaat, en zij moesten natuurlijk ook bij de school in de optocht gaan, daar viel niet over te redetwisten. Nochtans de Chiro was vertegenwoordigd, de B.J.B., de Chiromeisjes van Battel stapten mee op enz., maar waar zat nu dat andere jonge volkje van Leest, is daar dan geen beweging voor ? …We dachten dat men zich dat zou afgevraagd hebben, en ’t is daarom dat wij alles hebben gedaan om met de leden die niet te Leest naar de school gaan, zo goed mogelijk de Landelijke Jeugd te vertegenwoordigen, beter een kleine groep dan geen. Per slot van de rekening was de vlaggenstok ook nog op wandel, maar ten lange laatste kwam de zaak dan toch in orde. Na vele zondagen van binnenspel en pleinspel, kwam er een verrassing. De Madeliefjes zouden een trektocht hebben van een ganse dag. Om 10 uur ’s morgens stonden ze klaar voor de start van een heerlijke zonnedag, doorheen de prachtige meinatuur. In een korte, maar flinke openingsformatie, werd van hen gevraagd, dat ze ook de zon in hun hart zouden laten schijnen, dat heel onze dag en gans onze tocht in het teken van vriendschap en liefde zouden staan, voor ieder van onze meisjes en voor alle mensen. Dat is het dan ook geworden, een echte vreugdetocht naar de grot van Ramsdonk en daarna naar het Lunapark van Kapelle. Onderwijl moesten nog 18 brieven met opdrachten gezocht worden. De zon lachte heel hard, zodat we het rond de middag heel hard hadden. Maar een fijne picknick in de koele dreef en frisse limonade werkte deugddoend, zodat allen weer op krachten kwamen om verder te trekken. Een ontmoeting met de Lieve Vrouwe was dan ook dubbel aangenaam, en heel zeker heeft ieder van de Madeliefjes een innig gebed gezegd. Daarna kon ieder in het Lunapark zijn hartje ophalen zoveel zij wilden. De dag was zo pittig en vol vreugde geweest dat er op de terugweg nog blij gezongen werd. Hiermede stoppen we dan weer en sturen u allen een hartelijke L.-G.-groet.”
1961 – 1 juni : Fiets van Leestenaar gestolen
Aan een grootwarenhuis in de Bruul te Mechelen werd een aldaar geparkeerd rijwiel toebehorende aan de Leestenaar M. Verbruggen gestolen. (G.v.M.)
1961 – 2 juni : Arbeid Adelt bracht hulde aan baron de Meester de Ravestein
De Leestse Koninklijke Fanfare Arbeid Adelt trad op in het Hombeekse Expoel kasteel ter gelegenheid van een huldebetoon aan baron de Meester de Ravestein. (KH)
1961 – 5 juni : Fietsdiefstal
Op de Botermarkt te Mechelen werd een fiets gestolen die toehoorde aan Louis De Prins uit Leest. Achteraf werd het rijwiel teruggevonden aan het station Nekkerspoel. (GvM)
1961 – Dinsdag 6 juni : 7-jarige knaap onder auto te Leest
Dinsdagnamiddag rond 12 uur heeft er zich te Leest op het kruispunt gevormd door de Juniorslaan en de Oude Tisseltbaan een verkeersongeval voorgedaan. Ter plaatse kwam de 7-jarige knaap De Donder Gerard, wonende te Leest, Oude Tisseltbaan 5, bij het oversteken van de straat met zijn fiets onder een personenwagen terecht die hem over een 10-tal meters meesleurde. De knaap kwam er van af met een armbreuk en lichte kwetsuren aan het hoofd terwijl zijn fiets in oud ijzer werd gereden. De voerder van de personenwagen, Dr De Boeck uit Kapelle-op-den-Bos, diende de eerste geneeskundige zorgen toe waarna de knaap ter verpleging naar het Stedelijk Gasthuis te Mechelen werd overgebracht. De politie stelde het gebruikelijke onderzoek in. (GvM, 7/6)
Foto’s :
-Pinksterzondag hoogdag in café “In den Bareel”. Van links naar rechts José De Laet, Victoire Van Dam, Gerda en Frans De Laet. (Foto : Gerda De Laet)
-Matroosjes in de processie : links Eddy Van Hoof, rechts Walter Feremans.
-Die matroosjes vielen op dat jaar, evenals de communicanten in ’t wit.
-Pater Selleslagh vertrok terug naar zijn missiepost.
-Het slachtoffer van de aanrijding Gerard De Donder, anno 2017.
1961 – Donderdag 11 mei : Rerum Novarumherdenking te Mechelen
Die vond plaats onder een traditioneel weer met weinig zon en een koude atmosfeer. In de kleurrijke optocht door de bijzonderste straten van de stad waren vele muziekmaatschappijen present. Onder hen ook “Arbeid Adelt” uit Leest.
1961 – 13 en 14 mei : Voetbedevaart naar Scherpenheuvel
“Tegen de verwachtingen in was de opkomst zeer bevredigend : 55 deelnemers waaronder 16 vrouwen en meisjes, vooral de jeugd was goed vertegenwoordigd ! Om 4 uur ’t vertrek aan de Sint Annakapel, mooi weer, na een kort gebed vol goede moed op weg en dan stappen maar, afwisselend biddend, zingend en spelend wordt Aarschot bereikt rond de middag, waar we E. Pater Clementiaan mochten begroeten die ons verder op de tocht zou vergezellen. Even na 15 uur komen we te Scherpenheuvel toe waar ons een kleine tegenvaller wacht : het logement, enige tijd tevoren besproken, is door anderen bezet ; dan maar op zoek naar iets anders. Makkelijk gaat het niet, er zijn zoveel bedevaarders en alles is bijna volzet (het wordt inderdaad een heel geval om er een goed en deftig nachtverblijf te vinden). Eindelijk komt het toch in orde. Nu naar de kerk voor het Lof, beeweg, daarna Rozenkrans en Kruisweg, daarna is iedereen vrij. Zondag om 4 uur H. Mis met communie en dan terug de baan op, huiswaarts toe, dus een half uur vroeger dan voorzien, of naar gewoonte. In de voormiddag werd het warm, te warm zelfs om goed te zijn. Keerbergen, we kregen onze soep, ons even verfrist en verder op naar Bonheiden waar onze E. Pater Clementiaan, na enkele hartelijke woorden te hebben gesproken, afscheid neemt. Rond 5 uur werden we afgehaald door Z.E.H. Pastoor , de zegen met het Allerheiligste werd gegeven en met een danklied tot O.L. Vrouw van Scherpenheuvel eindigde deze moeilijke maar schone tocht. Wij danken U, wij danken U uit het diepste van ons hart. O, MARIA WEES GEGROET. M.V.” (DB, juni 1961)
Onder de deelnemers ook Maria Busschot en haar dochter Celine Van Beveren uit de Scheerstraat. Zij vervulden een belofte. Als Celine het ongeval van vorig jaar zou overleven hadden ze beloofd deel te nemen aan de voetbedevaart naar Scherpenheuvel. (Hun foto’s onderaan)
1961 – 15 mei : Soldaat Frans PIESSENS
-Turnhout 15/5/61 : “Beste mens, wat men bij de Infanterie kan beleven. Even vertellen. Het spreekt van zelf dat ne soldaat, na een zware dagtaak te hebben volbracht, van een welverdiende rust zou mogen genieten. Maar…wat zonder de waard rekent, valt natuurlijk mis uit; zo was het ook met ons, arme sloebers, want op ne schone avond toen we reeds lang in de armen van Morpheus lagen en droomden van…hoe we ’s anderendaags het best ons vaderland zouden verdedigen, klonk plots het ‘alarm’. Allen in pyjama en halfgesloten ogen op, wat zou er nu toch kunnen gebeuren daar waar zovele verdedigers slapen ? Een militair, doordronken en doordrongen van het Bacchusnat wou er over de omheining klauteren en werd gesommeerd door het salvoschot van de schildwacht. Wellicht ronkte het in zijn oren te over, want alles scheen er op te wijzen dat de ‘noodkreet’ hem tot geen nuchtere gevoelens brengen kon. Er bleef dan niets anders over dan die man met de armen van een barmhartige Samaritaan binnen te pikken…dat liet ons tenminste toe van rond 1 u 30 in den morgen terug onder de lakens te liggen. Van een belevenis gesproken…maar…dan daags nadien : ’s morgens oefening, niet erg leuk zou een Hollander zeggen, lichaamsoefeningen om de moed er in te houden, dan nog schiet-exibities met de Mauser en met de Fal op 100 meter, en ne mens ziet er hoogstens een vijftigtal ver, ge moet niet vragen. Het was dus een ontegensprekelijke wel bezette dag. We worden er ook voor betaald ! Wat het eten betreft mag er absoluut niet geklaagd worden en de verzorging voldoet. Zo, en binnen enkele dagen de feesten van de Infanterie, waarop wordt teruggekomen. Tot besluit, einde goed, al goed en groeten voor de kameraden soldaten van Leest en het personeel van Jupi.”
-Frans Piessens vanuit Turnhout, 26/5/1961 : Of er uitgekeken wordt naar het verlof en nog meer werd naar be (? onleesbaar) op zondag 17 j.l. moet niet gezegd worden, de climax van verlangen groeit steeds en dat was hier andermaal het geval. Maar…zijn we nu toch voor het ongeluk op de Turnhoutse aarde gekomen ? Op doktersadvies mocht niemand bezoek ontvangen, mocht zelfs niemand buiten, er zou ne gespikkelde of ne gestreepte rondlopen op die schoon geschuurde kamer die men nr 101 noemt, en daarmee kunnen we uitrusten, op alles n’en domper. Plezant hé ? Oh hoe lollig ; ze lachen er hier allemaal mee op de kamer, maar…dan groen of paarsblauw, dat zijn de aangenaamste kleuren die men kan presenteren. De ene trekt een lang gezicht, n’en andere zucht, n’en derde gromt, alles zonder woorden, maar ’t gaat toch over hetzelfde. Naar het schijnt zou het toch een vals alarm zijn, zodat mag verhoopt worden dat er spoedig verandering zal intreden. Door verveling in dienst van het vaderland, is onze leuze.”
-Frans Piessens vanuit St.Denijs-Westrem, 28/6/1961 : “Ik had beloofd na ons noodgedwongen inblijven door een medische beslissing, wat meer nieuws te zenden. Wel nu, eens dat het zaakje opgelost was, kregen wij enkele dagen verlof, compensatie voor de vervlogen vergunningen, en, blijgezind gingen we naar huis. Gezien de opleiding een einde had genomen werd er angstvallig uitgekeken aan wat komen zou, en dat wist ieder maar al te spoedig. Bij mijn terugkeer te Turnhout werd er niet veel omhaal om gemaakt en een bevel liet niet te wensen over. Het ging naar Duitsland toe, want daar moest verder de plicht volbracht worden. Verzekeren kan ik het met de hand op het hart dat ik veel moeT had om te vertrekken, hoe kon het anders ? Met vaste tred en…lange benen was ik weg…naar Soest ! Groot was de vreugde echter dat slechts een paar dagen nadien het bericht kwam dat ik mijn spullen kon bijeen brengen om de terugtocht naar België aan te vatten. En terug met overvloedige moeD op weg, ditmaal naar St Denijs-Westrem, en dan,…wel naar het bureau, op het bureau, om er te blijven en daar in ’t zweet mijns aanschijns het brood te verdienen. Er zijn er misschien die het vervelend vinden iedere week de reis naar huis te moeten maken, nee,nee…dat vind ik nu iets dat bij de militaire troepsoldaten past ; dat noemt men ontspanning om de gedane inspanning kwijt te geraken; om nieuwe krachten te putten om dan de zware taak in volle plichtbesef terug op de schouders te torsen. En zo heb ik dan mijn vaste betrekking gevonden, vuur, licht, huishuur vallen ten laste van de werkgever, daarbij een degelijke bezoldiging en onderworpen aan de Sociale wetgeving. Wat wilt ge nog meer ? Tot een volgende keer, want het werk stapelt zich zo op, dat ik er niet meer kan over zien. Groeten aan allen en denkt aan het zware offer dat hier te brengen is.”
-Frans Piessens vanuit St.Denijs-Westrem, 22/1/1962 : “Welgemeenden dank voor het zeer interessant geschenk ter gelegenheid van Nieuwjaar. Hier gaat alles zijn gewone gang. Wij verdienen hier ons brood in het zweet onzes aanschijns, en zijn altijd content wanneer wij om de week een verplichte rustdag moeten nemen, soms ook meer, naargelang de krachtinspanningen die we hebben moeten doen. Alles loopt zo stilaan naar zijn einde, en het zal met weemoed zijn wanneer wij tot verplicht ontslag zullen gedwongen worden.”
Foto’s :
-Tweemaal Maria Busschot, tweede foto naast Florentien De Schoenmaeker en haar dochter Celine Van Beveren.
1961 – Meinummer “De Band” : Slachtoffer is herstellende
“Onze dorpsgenoot VAN CAMP, die onlangs slachtoffer werd van een ongeval met zijn bromfiets aan de brouwerij Versailles te Mechelen, is thans hersteld van de opgelopen verwondingen. “
1961 - 5 mei – G.v.M. : Aanrijding
Op de Nekkerspoel te Mechelen vond een aanrijding plaats tussen de vrachtauto’s bestuurd door Adolf De Saeger uit Mechelen en Joannes Desmedt uit Leest. Verdere details ontbreken.
1961 – 7 mei : Plechtige communicanten
Wij konden enkele communieprentjes op de kop tikken. Van Harry Cauwenbergh, Agnes De Bruyn, Alfons “Fonny” De Laet en Fernande De Nijn. (onderaan)
1961 – 9 mei : Soldaat René BERNAERTS
-Heverlee : “Hier een eerste briefje van ’n dikke bleu uit het Opleidingscentrum, Kwartiermeester en Vervoer te Heverlee. Ik ben hier aangeland begin april om mijn opleiding te doen als chauffeur. Dus hier in ’t Leuvense ben ik voor de eerste keer in contact gekomen met het leger, waarover we al zoveel horen spreken hebben. De eerste dagen die ik hier doorbracht waren natuurlijk een hele verandering. Maar nu ben ik het al goed gewoon, dat soldatenleventje. Ik ben hier al een maand, doorgebracht met de basisopleiding, dus als infanterist. Nu zijn we pas begonnen aan de F.R.A.C. Dit is leren met de auto’s rijden in zalen op de rollen, om zo weinig of geen ongevallen te kunnen veroorzaken. Daarna moesten we op de piste met een Jeep. Een paar dagen later met de vrachtwagen en dat gaat al redelijk goed. Ze leren ons nog van dag tot dag meer. We hebben hier een schoon leven.”
-René Bernaerts vanuit Antwerpen-Luchtbal, 22/8/1961 : “Hier mijn eerste briefje vanuit Antwerpen. Ik heb nu mijn opleiding achter de rug, en ben nu een dikke maand op de Luchtbal aangekomen. Natuurlijk was dat weer een hele verandering, en zo zijn wij opnieuw dikke bleukens, maar ja dat geeft niets er komt ook wel een tijd dat we zullen anciens worden en zullen afschuren en binnenleveren, maar dat zal nog wel een tijdje duren. Als we hier toekwamen, we waren zo maar met 80 man, werden we onmiddellijk ingedeeld in compagnies, en zo landde ik bij de Staf-cie waar het niet slecht is. Het is hier anders wel streng genoeg volgens mij, we waren het te Heverlee anders gewoon. Nu zijn we hier als chauffeurs en hebben dan ook onze voertuigen overgenomen. Ik heb een jeep gekregen waar ik 14 dagen mee gebold heb. Nu hebben ze me een vrachtwagen Bedford gegeven. We bollen hier gemiddeld 50 à 60 km per dag, en de dagen dat we niet moeten rijden moet de onderhoud van de wagens gedaan worden. Zo hebben we onze eerste maand hier doorgebracht en staan er ons nog veel te wachten. Langs deze weg doe ik de beste groeten aan al de soldaten van Leest, B.J.B. en alle Leestenaren.”
-René Bernaerts uit Antwerpen, 2/12/61 : “Hier kom ik nog eens met een briefje van uit de kazerne op de Luchtbal. Eerst en vooral moet ik Milac bedanken om het wekelijks ontvangen van het Parochieblad, Zondagsvriend en natuurlijk De Band. Het is hier op onze kamer een interessante verschijning, vooreerst de andere soldatenbrieven en moppen die iedereen hier graag leest. Hier in de kazerne is het altijd hetzelfde. We hebben hier op 17 en 18 november de bataljonfeesten meegemaakt. Op 17 november heeft de stad Antwerpen het peterschap van het 6de Linie aangenomen. Dan heeft iedereen in de stad gedefileerd met cati’s, dit zijn kleine tanks, half-tracks, vrachtwagens, jeeps en natuurlijk ook te voet. ’s Anderendaags was het eigenlijke bataljonsfeest bij ons in de kazerne. ’s Morgens om 09u30 werd in de parochiekerk van de Luchtbal een Heilige Mis opgedragen ter nagedachtenis van de gesneuvelden der beide oorlogen. Daarna ging het langs de baan naar de kazerne waar de Kolonel een toespraak hield en daarna was het nog een goede maaltijd en zo werden die twee dagen feest besloten. Verder is het hier altijd hetzelfde, van dag tot dag doen we al wat minder, we worden anciens. Nu ga ik maar sluiten en doe langs deze weg de beste groeten aan alle Leestenaren, de soldaten en de B.J.B.”
-René Bernaerts, uit Antwerpen 23/1/1962 : “Eerst en vooral moet ik Milac bedanken voor het prachtige nieuwjaarsgeschenk dat ik ontvangen heb, en verder nog iedere week de twee weekbladen en natuurlijk De Band zelf. Met mij hier op de Luchtbal nog altijd hetzelfde. Het is hier ook winter zoals in Leest. We hebben het hier als chauffeur een paar dagen lastig gehad, omdat de wegen hier beijzeld gelegen hebben. Voor de rest hebben we niet te klagen, nog een paar maanden en dan zijn het anderen. In maart gaan we nog eens voor veertien dagen op kamp naar Leopoldsburg, dat zal dan mijn tweede en laatste kamp zijn tijdens mijn legerdienst. Maar zo wil ik er nog vele doen lijk het laatste, daar heb ik het niet kwaad gehad. Ik was daar als bevoorrader van de naft, die moest ik dan een paar kilometers verder gaan halen. Wat ik tijdens het volgende kamp zal doen weet ik nog niet, dat zal ik nog moeten afwachten, maar in ieder geval zeker niet meer dan het vorige, want dan zijn we al dikke anciens. Langs deze weg doe ik de beste groeten aan al de soldaten van Leest, Milac, alle Leestenaren en de B.J.B.”
-René Bernaerts uit Antwerpen, 29/3/62 : “Eindelijk is het er weer eens van gekomen nog een briefje te schrijven. Het is geen gewone brief daar hij nu komt van een superancien die op ’t ogenblik nog twee dagen moet kloppen. Eerst en vooral moet ik Milac bedanken voor het regelmatig ontvangen van de wekelijkse tijdschriften, en de Gazet tijdens de Ronde van Frankrijk en vooral het prachtige nieuwjaarsgeschenk. Verder veel nieuws is er niet op ’t ogenblik. We zitten hier op de kamer, we zijn met 13 afzwaaiers en we hebben alles al afgeschuurd en binnengeleverd. Onze voertuigen hebben we ook al afgegeven. Dus op ’t ogenblik hebben we niets meer; onze kitzak staat al gevuld, en nu zitten we hier de langverwachte dag af te wachten en die zal niet lang meer achterwege blijven. Hier ga ik maar sluiten en wil eerst de mensen van Milac bedanken voor hetgeen ze voor ons, soldaten, doen. Langs deze weg doe ik ook nog de beste groeten aan alle Leestenaren, al de soldaten van Leest en de B.J.B. Met de beste groeten van een superancien.”
René Bernaerts werd te Mechelen geboren op 2 mei 1942 en hij overleed in zijn huiskring te Leest op 19 mei 2014. Hij was gehuwd met José Van Camp.
Bijvoegsels
-Communieprentjes van Harry Cauwenbergh, Agnes De Bruyn, Fonny De Laet en Fernande De Nijn.
1961 – 30 april : Vriendenconcert St.-Cecilia na wijding van de grot.
In samenwerking met de muziekkorpsen van Kalfort (“de Harmonie Concordia”), St.-Cecilia van Heffen en de beroemde fanfare uit Itegem (“De Eendracht”) werd na de wijding van de Grot een vriendenconcert gegeven in de zaal van weduwe Huybrechts. De toegang was gratis. (DB, mei 1961)
En verder gaat het !! (Vervolg de Grot)
“De meimaand heeft heinde en verre een bijzondere betekenis juist omdat het de MARIAMAAND is. We schreven tevoren dat op 30 april j.l., “Leest in feest” was, en wij weten wel dat aan alles een einde komt, ook aan de maand, maar niet aan de devotie ter Harer ere ! Weet ge allen, beste mensen, dat tijdens de maand, iedere avond, “de Rozenkrans” gebeden werd voor de Lieve Vrouw aan de onderscheiden kapellekens waaraan Leest zo rijk is en fier mag op gaan ? Weet ge, dat iedere avond een plaats uitverkoren werd om de Rozenkrans mee te doen, en dat in de Parochiekerk ? En weet ge tenslotte dat het bij Onze Lieve Vrouw van Lourdes het een ware demonstratie is geweest, een dagelijkse uiting van verknochtheid aan de H. Moeder ? Door middel van een schijnwerper werd gans de grot van Lourdes verlicht, zodat de Goddelijke, minzaam lachend vanuit de hoogte kan neerzien op Haar kinderen ; en onder in de holte brandende kaarsen ; en in zulk decor, een biddende menigte, vergetende wat er buiten gebeurde, en slechts verdiept in het gebed onderbroken na elk tientje door Marialiederen. Een vrouw, en wij wensen uit bescheidenheid haar naam niet te noemen, heeft zich de moeite getroost op zondag 14 mei j.l. de aanwezigen te tellen die daar, zonder onderscheid van stand of klasse kwamen bidden ; het waren er meer dan TACHTIG !!! Moesten de Eerwaarde sprekers van zondag 30 april, hiervan getuigen kunnen zijn, kunnen zien wat er te Leest elke dag plaats heeft, zij zouden niets beter als beloning kunnen wensen, voor de oproep die zij zo vurig tot de aanwezigen hebben gericht. Z.E.H. Deken, E. Paters Schroyens en Clementiaan zouden God danken voor het schone werk waaraan zij onder welke vorm ook mee opgebouwd hebben. Alles laat voorzien dat het lot van deze Mariamaand nog schoner, nog groter en massaler zal zijn. En Ons Lieve Vrouwke zal zeggen “Ik word hier graag gezien bij die eenvoudige, maar schone mensen van Leest !” (“De Band”, mei 1961)
G.v.M. bracht, op 2 mei, ook een verslag van de wijding :
Wijding Grot O.L.Vrouw van Lourdes.
“Zondagnamiddag had de grotwijding plaats te Leest. Vooraf werd een plechtig lof opgedragen door Kan. De Backer, deken van Mechelen-Zuid. Het O.L.Vrouwbeeld stond in de kerk opgesteld. Na het lof werd een stoet gevormd, waarin opstapten : op kop de B.J.B.-ruiters uit Hombeek, Chiro-jongens uit Leest, dito meisjes uit Battel, de schoolgaande jeugd uit Leest met vaandel, de K.F. Sint-Cecilia en de K.F. Arbeid Adelt, B.J.B.-meisjes en -jongens met vlag. Boerenbond, K.W.B. en oud-strijders met hun vlaggen, alsook de Vrouwengilde aan de zijde van de comitee-leden van de Lourdesgrot. Het O.L. Vrouwbeeld werd gedragen door maagdekens, terwijl de geestelijkheid met tal van gelovigen de stoet besloten. De Kouter bood een feestelijke aanblik aan, alle huizen waren bevlagd, en wimpels sierden het geheel. Door de geburen werd het beeld in de grot geplaatst. Deken De Backer zegende het beeld, waarna de bloemenhulde plaatsgreep door de jeugd. Kan. De Backer hield vervolgens een toespraak, waarin hij zei fier te zijn dat voor de eerste maal dat hij te Leest kwam, hem de grote eer te beurt viel deze prachtige grot te mogen wijden. Spreker herinnerde aan de verschijning van O.L.Vrouw te Lourdes, en besloot met te onderstrepen dat deze nieuwe grot een parel is voor deze straat. Liederen werden gezongen door de schoolgaande jongens en meisjes. Vervolgens kwam pater Schroyens aan de beurt. Hij vroeg te bidden en boete te doen aan de nieuwe grot voor de afvalligen. De maand mei zal door de nieuwe grot, aldus spreker, een nieuw bewijs zijn van gehechtheid aan O.L.Vrouw. Ook pater Clementiaan, oud-onderpastoor, richtte het woord tot de gelovigen. Hij dankte de gelovigen die hem vroeger geholpen hebben bij dit initiatief en vroeg trouw te blijven aan de maagd Maria. Louis Verbruggen, namens het Lourdescomitee, dankte allen die meegeholpen hebben tot het mogelijk maken van deze feestelijkheden, in de eerste plaats de familie Moyson, die afstand gedaan heeft van de nodige gronden, het gemeentebestuur voor de nodige materialen, architect Ceulemans, Kamiel De Wit, Jefke Coeckelbergh, Jan Spoelders, vader en zoon Soli, en tal van anderen, die op de ene of andere manier het hunne hebben bijgedragen tot deze verwezenlijking. Nadat pastoor Coosemans nog een laatste gebed had opgedragen, werd deze prachtige grotwijding besloten. De Kouter mag fier zijn op deze prachtige grot, die deze wijk siert.”
